Marjinal Tarım Arazileri

Marjinal tarım arazilerinde, tarımsal amaçlı yapılar yapılabilir. Tarımsal amaçlı yapılar için E(Emsal)

= 0.30‟dur.

Çiftçinin barınabileceği yapının inşaat alanı 150 m2‟yi geçemez. Bu yapılar, tarımsal amaçlı yapılar için belirlenmiş emsale dahildir.

Örtü altı tarımın yapıldığı, fiilen sulanan veya ilgili kurum ve kuruluşlarca sulama projesi kapsamında olan marjinal tarım arazilerinde 3194 sayılı İmar Kanununun 27.maddesi kapsamında kalan hayvancılık amaçlı yapılar hariç, hayvancılık tesisi yapılmasına izin verilmez.

Bu alanlarda örtü altı tarım yapılması durumunda sera yapıları emsale dahil değildir.”

Bir parsel üzerinde müştemilat ve tarımsal amaçlı yapılar hariç birden fazla yapı yapılamaz.

Müştemilat binaları inşaat alanına dahildir.

6.7.13.5 “Tarımı Geliştirme Amaçlı Özel Proje Alanı”nda ise yukarıda belirtilen tarım ve hayvancılık amaçlı yapıların emsali %50 artırılabilir.

Bölgede arazi yapısının dağlık ve engebeli olması nedeniyle tarım yapılabilecek saha daha çok fındıklık şeklinde yapılmaktadır. Proje yeri ve çevresinde projeden etkilenebilecek ve gelecek için planlanan arazi kullanımı mevcut arazi yapısının arızalı ve engebeli oluşu nedeniyle beklenmemektedir. Su kaynakları olarak bölgede içme-kullanma suyu olarak değerlendirilen ve faaliyetten olumsuz etkilenmesi beklenen dere veya göl mevcut değildir.

Proje alanında yada çevresinde yapılan saha çalışmalarında projeden etkilenebilecek önemli yüksek kalitede yer altı suyu, yüzey suyu, tarım, balıkçılık, turizm gibi kaynaklar tespit edilmemiştir.

Çalışma alanının bulunduğu Karadeniz Bölgesi Pontit Dağ Oluşumu Kuşağı ile şekillenmiştir. Batı Pontitler daha çok Kretase, Eosen yaşlı fliş türünden çakıllar, ofiyolitler, volkanik kayalar ve daha yaşlı metamorfiklerle temsil edilir. Buna karşılık doğu pontitler yaşları jura- eosen arasında değişen volkaniklerden oluşmuşlardır. Bu kayaçlar Karadeniz’e çökelen kırıntılı çökeltilerin kaynağını oluşturur. Karadeniz’in dağlık olması ve bölgenin coğrafi konumu nedeniyle çok yağış alması, egemen akarsuların Karadeniz’e önemli ölçüde kırıntılı malzeme taşımasına neden olmuştur. Bu kırıntılar kanyonlar yoluyla derin kesimlere, kıyı boyu akıntıları ile de kıyıya paralel olarak uzanırlar. Bölge stratigrafik olarak Üst Kretase volkanik seri ile kısmen de Üst Kretase sedimanter serisi ile temsil edilir. Üst kretase volkanikleri; andezit, bazalt, tüffit ve aglomera oluşumludur. Sedimanter seri ise; az tabakalı masif kireçtaşı ve yer yer türbidit sekanslarından oluşan fliş fasiyesi görünümlüdür. Flişler çoğunlukla kiltaşı–kumtaşı-konglomera ardışımlıdır. Alüvyon şeridi kuaterner yaşlı az çakıllı siltli denizel kum niteliğindedir.

Tesisin bulunduğu alan Tersiyer-Eosen seri Tekkeköy Formasyonu Çaybaşı Üyesi içinde yer almakta olup jeoloji haritası EK-2’ de verilmektedir.

Tekkeköy Formasyonu (Tet): Formasyon İkizce, Çaybaşı, Tekkiraz, Kumru arasında uzanan hattın güneyinde, Akkuş ilçesi dolaylarında oldukça geniş bir alanda yüzeylenir. İlk defa Yoldaş ve diğerleri(1985) tarafından adlandırılmıştır. Aglomera, tüfit, andezitik-bazaltik lavdan oluşur. Birimin tabanında, bu seviyeler ile kumtaşı, silttaşı, kiltaşı ardalanmalı olarak izlenir.

Kumtaşı, silttaşı, çamurtaşı düzeyleri Çaybaşı üyei(Tetç), seyrek kumtaşı, tüf, lav ara düzeyli aglomera seviyeleri Asarcık üyesi(Teta) adı verilerek tanıtılmıştır. Formasyonun tabanında aglomeralar ve tüfitlerle ara düzeyli olarak gözlenen kumtaşı ve silttaşı gri, sarımsı gri renklidir.

Kumtaşı orta-kalın tabakalı, küresel ayrışmalı, makro ve mikro fosilli, karbonat çimento ile tutturulmuştur. Silttaşı ise ince-orta tabakalıdır.

Formasyonun egemen litolojisi olan aglomeralar, inceleme alanı güneyinde çok geniş alanlarda yayılım gösterir. Aglomeralar, koyu yeşil, koyu gri, kahve renkli, tabakalanmasız, masif görünümlü, çok çatlaklı, eklemlidir. Elemanları andezit, bazalt çakıl ve blokları olup,hamuru tüfit ve volkanik malzemedir. Tüfit ve volkanik malzeme, çoğunlukla bozunmuş ve dağılgandır.

Aglomeralar içinde yer alan çakıl ve blokların petrografik incelenmesinde bunların, hornblend biyotit andezit, hyalo bazalt, olivin bazalt ve proksen andezit olduğu görülmüştür(Keskin ve diğerleri,1998).

Tekkeköy formasyonu, Akveren formasyonu üzerinde uyumsuz olarak yer alır(şekil-4).

Kumru formasyonu ile dereceli geçişlidir. Keskin ve diğerleri(1998)’ne göre yaşı Orta-Üst Eosen(Lütesiyen-Priyaboniyen)’dir. (Bknz.EK-2).

Ordu ili Ünye İlçesi ve yakın civarı T.C. Bayındırlık ve İskan Bakanlığı Deprem Araştırma Dairesi Başkanlığı’nca yayımlanan ve 5 bölgeye ayrılan “Türkiye Deprem Haritası’ ndaki konumlara göre 3. Derece Deprem Bölgesi kuşağında yer almakta olduğundan deprem yönünden tehlikeli bir alan içerisinde yer almamaktadır. Proje sahasının bulunduğu saha ve çevresinde heyelan veya su baskını gibi doğal afetler meydana gelmemiştir. Proje sahası üzerinde zemin problemi tespit edilmemiş yamaç molozu üzerinde toprak örtü tabakası gözlemlenmiş olup alanda akma veya kaymalara rastlanılmamıştır. (EK-2).

b) EK-5’deki Duyarlı Yöreler Listesi dikkate alınarak korunması gereken alanlar Proje yeri Grid Kareleme Sistemine (Türkiye Haritası Kareleme Sistemi (P.H.Davis)) göre A6 karesinde yer almaktadır (Bknz Şekil 4). Flora bölümündeki bitki türlerinin belirlenmesinde TÜBİTAK Türkiye Bitkileri Veri Servisi (TUBİVES) kullanılmıştır. Yine proje etki alanındaki türlerle ilgili gözlem ve arazi çalışmaları ile literatür taramaları da kullanılmıştır.

Fitocoğrafik Bölge: Bölgede 77 familya, 269 cins, 457 tür flora, 21 familya, 41 cins, 54 tür endemik flora bulunmaktadır. Doğu Karadeniz Bölgesi Avrupa – Sibirya Flora Bölgesi’nin merkezinde yer alması ve geçiş bölgesi karakteri göstermemesi sebebi ile Akdeniz (Doğu Karadeniz de dahil olmak üzere) ve İran–Turan flora bölgesinin türleri nadiren gözlenmektedir.

(Bknz Şekil 5)

Şekil 4. Türkiye Haritası Kareleme Sistemi (P.H.Davis)

Vejetasyon: Doğal bitki örtüsü, iklim özellikleri ve yükseltilere göre değişir. İklim koşullarında olduğu gibi doğal bitki örtüsünün dağılışında da ilin iki kesimi arasında farklar vardır. Bol yağış alan kuzey kesimde bitki örtüsü zengindir. Bu kesimde 800 m. Yüksekliğe kadar fındık ve meyve ağaçları ile genellikle yapraklarını döken ağaçlar yer almaktadır. Bu arada kızılağaç, akçaağaç, katın, gürgen, meşe, ıhlamur ve kestane gibi ağaçlar bulunmaktadır. 800–

1200 m. yükseklik arasında iğneli ağaçlardan sarıçam, ladin, dişbudak, köknar ve meşe gibi ağaçlara rastlanır. 2000 m.’den yukarıda genellikle Alpin nebatları görülür.

Yazında yeşilliğini koruyabilen bu bölgenin yaylacılık ve hayvancılıkta önemli yeri vardır.

Boylu orman ağaçlarının arasında genellikle orman gülü, çalı çiçeği, ılgın, karayemiş, defne, şimşir gibi çalı formlu bitkiler bulunur. Toprak üstü florası ise sürünücü, otsu ve soğanlı bitkiler ile mantarlardan oluşur. Bunların başlıcaları; böğürtlen, şerbetçi otu, çeşitli çayır otları, eğrelti otu, çuha çiçeği, düğün çiçeği, yabani çilek, basur otu, ısırgan, kuzu kulağı, geven, kekik, nane, çeşitli yosunlar, kardelen, zambak, sahlep, sıklamen ve mantarlar dır. İç bölgeler de ise karasal iklimin etkili olduğu step bitkileri bulunmaktadır. Ordu İli dahilindeki mevcut ormanların üst tabakasını oluşturan ağaç türleri şunlardır: Doğu ladini (Picea orientalis), Sarıçam (Pinus sylvestris), Göknar

(Abies nordmanniana), Kayın (Fagus orientalis), Kızılağaç (Alnus glutinosa), Kestane (Castanea sativa), Gürgen (Carpinus betulus), Akçaağaç (Acer platanoides), Dişbudak (Fraxinus excelsior), Ihlamur (Tilia rubra), Saplı Meşe (Quercus robur), Titrek kavak (Populus tremula), Kara kavak (Populus nigra), Doğu Çınarı (Platanus orientalis)

Bölge genelinde mevcut ormanların alt tabakasını teşkil eden ağaççık, odunsu ve otsu bitkiler şunlardır, Adi porsuk (Taxus baccata), Bodur ardıç (Juniperus communis), Y.fındık (Corylus avellena), Mor çiçekli orman gülü (Rhododendron ponticum), Sarı çiçekli orman gülü (Rhododendron luteum), Ayı üzümü (Vaccinium arctostaphylos), Karayemiş (Laurocerasus officinalis), Üvez (Sorbus torminalis), Mürver (Sambucus nigra), Çoban püskülü (Ilex colchica), Böğürtlen (Rubus platyphyllos), Ahududu (Rubus idaeus), Eğrelti (Blechnum spicant

Şekil 5.Türkiye’nin fitocoğrafik bölgeleri.

Şekil 6. Doğal vejetasyon haritası

Listeleme çalışmaları yapılırken gerek faaliyet alanı gerekse de yakın bölgedeki flora türleri dikkate alınarak hazırlanmış olup gözlemlenen ve araştırılan flora türleri Tablo 16’ da verilmektedir. Bölgede bulunması muhtemel sürüngen, memeli türleri Tablo 17’ de kuş türleri Tablo 18’ de verilmektedir.

Tesis yeri

Tablo 16. Flora Listesi

Takson Adı Ömür Yapı Habitat Element Türkiye Dağılımı

Consolida orientalis Tek yıllık otsu ekili tarla, nadas tarla Trakya, B., O. ve D.

Anadolu Stellaria holostea L. Çok yıllık ot çalılık, yol kenarı, yaş yerler Avrupa-Sibirya K., B., O. Anadolu

Rubus hirtus Çok yıllık çalı yaprak döken ve karışık orman Avrupa-Sibirya K. Türkiye, G. ve Kd Anadolu

Potentilla erecta Çok yıllık ot ıslak yerler K. Türkiye

Verbascum varians İki yıllık ot Quercus çalılığı, bozkır, kayalık

yamaçlar, lav molozları Türkiye

Veronica filiformis Çok yıllık ot nemli ormanlar, nemli çayırlıklar, çorak kırlar, nehir kenaralrı

Oxalis corniculata L. Tek veya

Çok yıllık ot Açık yerler K., B. ve G. Anadolu

Anagallis arvensis L. Tek yıllık ot Ekilmiş arazi, nehir kenarı, killi

toprak, kaylık yamaçlar Dış Anadolu

Mentha aquatica L. Çok yıllık ot Dere ve göl kenarları, kıyılar ve

bataklıklar Trakya, Dış Anadolu

Prunella vulgaris L. Çok yıllık ot Tarlalar, korular, yolkenarları ve

nemli kenarlar, dereler Avrupa-Sibiry a Türkiye

Solanum nigrum L. Tek yıllık ot

L. Çok yıllık ot Göllerin kenarlarında, bataklar veya

sazlıklar, kuru dere yatakları Avrupa-Sibirya Türkiye Smilax excelsa L. Çok yıllık çalı Makilikler, çalılıklar, ormanlar Akdeniz GB. ve G. Anadolu

Avena fatua Tek yıllık ot Ekili araziler, iri çakıllı kıyılar, çay

tarlaları Avrupa-Sibirya Karasal ve KD. Anadolu Cichorium intybus L. Çok yıllık ot Ekili tarla, çayırlık, boş alan Türkiye

Eupatorium

cannabinum L. Çok yıllık ot Kaya araları, nemli alanlar Avrupa-Sibirya Trakya, Dış ve D. Anadolu Inula vulgaris İki yıllık ot Gölgeli kayalık yamaç Avrupa-Sibirya K. Türkiye, B. ve G.

Anadolu Matricaria

chamomilla L. Tek yıllık ot Yolkenarı, boş alan, ekili alan Trakya, B. Anadolu, G.

Anadolu

Tablo 17. Sürüngen ve memeliler listesi

LATİNCE ADI TÜRKÇE ADI IUCN BERN

SÖZLEŞMESİ HABİTAT

Coluber caspius Hazer Yılanı Ek Liste II Taşlık ve çalılık yerler

Coluber najadum İnce Yılan Ek Liste II Taşlık ve çalılık yerler

Eirenis modestus Uysal Yılan Taşlık ve çalılık yerler

Lacerta trilineata İri Yeşil Kertenkele Ek Liste II Sık çalılık ve dere kıyılan Lacerta viridis Yeşil Kertenkele Ek Liste II Orman içleri, tarlalar, çalılık, ağaçlık Ophisaurus apodus Oluklu Kertenkele Ek Liste II Fundalık, çayırlık alanlar

Testudo gracea Tosbağa VU Ek Liste II Taşlık ve çalılık yerler

Bufo bufo Kara Kurbağa

Bufo viridis Gece Kurbağı VU Ek Liste II Açık arazide taş altları

Dryomys nitedula Ağaç Yediuyuru Her türlü habitat

L.capensis Yabani Tavşan Ek Liste II Her türlü habitat

Microtus epiroticus Adi Tarla Faresi Orman içleri, kültür arazileri, su kenarları

Mus domesticus Ev Faresi Yerleşim yerleri

Mus macedonicus Ev Faresi Yerleşim yerleri

Mus musculus Ev Faresi Meskun yerler

Muscardinus avellanarius Fındık Faresi V Kan şık ormanlar

Mustela nivalis Gelincik Ek Liste II Kültür arazileri, ormanlık alanlar

Oryctolagus cuniculus Ada Tavşanı Çalılık alanlar

Pipistrellus pipistrellus Cüce Yarasa Meskun yerler

Rattus norvegicus Göçmen Fare Meskun yerler, su kenarları

Rattus rattus Siyah Sıçan Meskun yerler, dere kenarları

Sciurus vulgaris Sincap İbreli ve karışık ormanlar

Sorex minitus Cüce Fare Her türlü habitat

Spalax leucodon Kör Fare, Kösnü I Kültür arazileri, çayır ve yayla

Talpa caeca Köstebek Su kenarları

Talpa europaea Köstebek Su kenarları, ormanlık alanlar, stepler

Tablo 18. Kuş tür listesi

Motacilla alba alba Ak Kuyruksallayan EK-2

Erithacus rubecula Kızılgerdanım Listede Yok SPFS 1 EK-2

EK -II : SPFS (Strictly Protected Fauna Species / Kesinlikle Korunması Gereken Hay. Türleri) EK-III : PFS (Protected Fauna Species / Korunması Gereken Hay. Türleri )

Tarım Alanları, Proje alanının topoğrafik yapısından ve yükseltinin fazla olmasından dolayı tarımsal kalkınma alanları, sulanan, sulanması mümkün ve arazi kullanma kabiliyet sınıfları I, II, III ve IV olan alanlar, yağışa bağlı tarımda kullanılan I. ve II. sınıf ile özel mahsul plantasyon alanları bulunmamaktadır. Çevre Düzen Planında söz konusu alan bölgeye özel ürün alanından fındık alanı olarak görülmektedir.

Milli Parklar, 2873 sayılı Milli Parklar Kanunu’nun 2. maddesinde tanımlanan ve bu Kanunu’nun 2 nci maddesinde tanımlanan ve bu Kanunun 3 üncü maddesi uyarınca belirlenen

“Milli Parklar”, “Tabiat Parkları”, “Tabiat Anıtları” ve “Tabiat Koruma Alanları”; Proje alanında ve yakın çevresinde “Tabiat Koruma Alanı” “Milli Parklar”, “Tabiat Parkları”, “Tabiat Anıtları”

proje sahası ve yakın çevresinde bulunmamaktadır.

Proje sahası ve etki alanında “Yaban Hayatı Koruma Sahaları” ve “Yaban Hayvanı Yerleştirme Alanları” kapsamında yer belirlenmemiştir. (Bknz Şekil 7).

Şekil 7. Proje sahası koruma alanları haritası(Orman ve Su İşleri Bakanlığı CBS)

Proje alanında yada etki alanında projeden etkilenebilecek hassas yada önemli flora yada fauna türleri (yavrulama, yiyecek araştırma, kış geçirme, yuva yapma, göç amaçlı) mevcut değildir. Bern Sözleşmesi (Avrupa’nın Yaban Hayatı ve Yaşama Ortamlarının Korunması Sözleşmesi) ne göre koruma altına alınan türlerin koruma kriterlerine uyulacaktır.

Tesis çevresinde saptanan mevcut fauna ve flora türleri içerisinde endemik türler, nesli tehlikede olan türler bulunmamaktadır. Faaliyet alanı çevresinde gerek Bern Sözleşmesi gerekse de Red Data Book da belirtilmiş endemik, nadir, nesli tehlikede, koruma altında olan literatürlere geçmiş bitki ve hayvan türlerine rastlanılmamıştır. Alanda ve yakın çevrede bulunması muhtemel türler özel habitatlara ihtiyaç göstermeyen ve Türkiye’nin hemen her yerinde rastlanabilen türlerdir. Üretim tesisinin bu hayvanların yaşam koşullarına olumsuz herhangi bir etkisi söz konusu olmayacaktır. Dolayısıyla bir çok fauna türü daha öncesinden farklı alanlara geçmiş ve bir kısmı da ortama uyum sağlamıştır.

Faaliyet sahasında 4915 sayılı Kara Avcılığı Kanunu uyarınca Orman ve Su Bakanlığı Merkez Av Komisyonu tarafından her yıl açıklanan kararlarda yer alan yaban hayatı türlerinin yaşam ortamı olan alanlar kapsam içerisine girmemektedir. Orman ve Su Bakanlığı Milli Parklar ve Av-Yaban Hayatı Genel Müdürlüğü tarafından hazırlanan her yıl alınan Merkezi Av Komisyonu Kararına göre koruma altına alınmış memeliler ve kuş türleri ile ilgili yasak ve kısıtlamalarına uyulacaktır.

Proje sahası yakın çevresinde faaliyetten olumsuz etkilenmesi muhtemel peyzaj değerleri yüksek yerler ve rekreasyon alanları, benzersiz özellikteki jeolojik ve jeomorfolojik oluşumların bulunduğu alanlar yer almamaktadır. Proje alanında yada çevresinde projeden etkilenebilecek önemli yada ekolojik yönden hassas bölgeler (bataklıklar, su havzası, kıyı bölgeleri) mevcut değildir.

Tesis yeri

Faaliyet alanı çevresinde gerek Bern Sözleşmesi gerekse de Red Data Book da belirtilmiş endemik, nadir, nesli tehlikede, koruma altında olan literatürlere geçmiş bitki ve hayvan türlerine rastlanılmamıştır.

Proje alanları ve yakın civarının Çevresel Etki Değerlendirmesi Yönetmeliği’nin EK-V Duyarlı Yöreler Listesi dikkate alınarak yapılan değerlendirmesi aşağıdaki gibidir.