Lee vd. (2014) yaptıkları çalışmada nano filtreleme tekniğini kullanarak fosfor giderimini araştırmışlardır. Merkezi kompozit tasarım yöntemini kullanarak proses parametrelerini optimize etmişlerdir. Proseste NF90 membran kullanılmış ve optimum parametre olarak 9,3 bar basınç ve 34oC sıcaklık ve 7,2 pH değerleri belirlenmiş ve en iyi akı performansı, %99,77 ve 88,74 L/m2saat olarak elde edilmiştir.
Cassano vd (2013) zeytinyağı atıksuyunun membran filtreleme ile fraksiyonunu incelemişlerdir. İki adet ultrafiltreleme prosesinin ardından son olarak bir nanofiltreleme işlemi gerçekleştirmişlerdir. Çalışmada kullanılan membranların performansları da analiz edilmiştir.
Sunulan entegre sistemin performansı literatürdeki yöntemlerle karşılaştırılmış ve gelecek vaad edebileceği belirtilmiştir.
Pulido (2016), çalışmasında zeytinyağı atıksuyu arıtımında membranların önemi üzerine bir derleme gerçekleştirmiştir. Elde edilen literatür taraması ışığında, zeytinyağı atıksuyunun membran ile efektif bir şekilde arıtılabildiği ve nanofiltreli (NF) membranların diğer membranlara göre daha etkili olduğunu belirtmiştir.
Bazzarelli vd. (2016) yaptıkları çalışmada zeytinyağı atıksuyunun arıtılmasında yeni bir proses tasarımı önermişlerdir. Bu proseste mikrofiltreleme ve nanofiltreleme özelliklerine sahip membranlar kombine edilerek kullanılmıştır. Önerilen bu entegre sistem literatür yöntemleri ile karşılaştırıldığında oldukça etkili bulunmuştur.
Zirehpour vd. (2012) çalışmalarında zeytinyağı atıksuyunun saflaştırılması için yeni bir metot önermişlerdir. Önerilen yöntemde, toplamda 5 adet ultrafiltreleme ve nanofiltrelemeli membranlar entegre olarak kullanılmıştır. Elde edilen proses tasarımının literatürdeki yöntemlere göre çok daha efektif bir şekilde zeytinyağı atıksuyunu saflaştırdığı tespit edilmiştir.
Castello vd. (2010) yaptıkları çalışmada zeytinyağı atıksuyunun saflaştırılması için bir entegre sistem önermişlerdir. Önerilen sistemde mikrofiltreleme ve nanofiltreleme özelliklerine sahip membranlar kullanılmıştır. Sistemin atıksu içerisindeki büyük ve küçük boyutlu katı molekülleri %78 oranında temizlediği sonucu elde edilmiştir.
Paraskeva vd. (2007) zeytinyağı atıksuyunun fraksiyonu için membran prosesini kullanmışlardır. Ultrafiltreleme ve nanofiltrelemeli membranlar kullanılmış ve nanofiltrelemeli membranlardan geçiş sonrasında yaklaşık %95 oranında fraksiyon sağlanmıştır.
Coşkun vd. (2010a) yaptıkları çalışmada zeytinyağı atıksuyu arıtımını nanofiltreleme ve ters ozmos membran kullanarak incelemişlerdir. 10 bar basınç altında farklı membranların akı açısından performansları değerlendirilmiştir. NP010, NP030, NF270, XLE ve BW30 membranları için akı değerleri 21,2, 5,2, 28,3, 15,5 ve 12,6 L/m2saat’dir.10 bar’da maksimum KOİ giderim verimleri NP010, NP030, NF270 nanofiltrasyon membranları için %60,1, %59,4,
%79, XLE ve BW30 ters osmos membranları için %96,3, %96,2’dir. Sonuç olarak membran kullanımının diğer arıtma yöntemlerine göre daha efektif olduğu sonucuna varılmıştır.
Dondiz vd. (2016) çalışmalarında deri endüstrisinde tannin geri dönüşümü için ultrafiltreleme ve nanofiltrelemeli membran performanslarını incelemişlerdir. Deri atıksuyunda bu geri dönüşüm açısından nanofiltrelemeli membranların ultrafiltrelemeli membranlara göre daha verimli olduğu tespit edilmiştir.
Mohammed ve Sahu (2015), çalışmalarında deri atıksuyundan krom arıtımı için bioadsorbsiyon ve membran teknolojilerini incelemişlerdir. Yapılan araştırma sonrasında, membranların performansı bioadsorbsiyon yöntemine göre daha etkili bulunmuştur. Optimum koşullarda, çalışma basıncı 40bar, pH 6,8, membran verimi %99,9’dir.
Mert (2009) deri üretimi esnasında krom tabaklama işleminden oluşan atıksulardan membran prosesleri ile Cr(III) ve proses suyunun geri kazanılması amaçlanmıştır. Bu çalışmada iki farklı atıksu arıtma yöntemi kullanılmıştır. 1. arıtma alternatifi, kartuş filtre, ultrafiltrasyon (UF1(20kDa), UF2(50kDa), UF3(150kDa)), nanofiltrasyon NF(XN45) ve ters osmoz
TO(ACM2) membran ünitelerinden, 2. arıtma alternatifi ise kartuş filtre, nanofiltrasyon (NF(NP10)), nanofiltrasyon NF(XN45) ve ters osmoz TO(ACM2) membran ünitelerinden oluşmaktadır. En uygun görülen 2. alternatif için en uygun basınç değerinin 20 bar olduğu bulunmuş ve 20 bar basınçta KOİ, Cr(III) ve AKM parametrelerinde sırasıyla, %65, %49, %87 oranlarında giderim verimleri elde edilmiştir.
Acun (2008) zeytin karasuyunun ön arıtımında çapraz akışlı mikrofiltrasyon sisteminin etkinliği araştırmıştır. Organik bileşikler, partikül madde giderimi ve akılar üzerini membran türü, basınç, debi, toplam katı madde konsantrasyonu, koagülant ve aktif karbon konsantrasyonlarının etkileri incelenmiştir.
Ellouze vd. (2012) nanofiltrasyon yöntemi kullanılarak tekstil atıksuyunun arıtımını çalışmışlardır. Basınç ve sıcaklığın, akı ve KOİ, renk, tuz giderimi üzerine etkileri incelenmiştir.
Optimum basınç 10bar ve optimum sıcaklık 40oC olarak bulunmuştur. Bu şartlar altında kirlilik giderimleri; %57 KOİ, %100 renk ve %30 tuzluluk olarak gözlenmiştir.
Ong vd. (2014) poliamid hollow fiber nanofiltrasyon membran kullanılarak tekstil atıksuyu arıtımı çalışmışlardır. Besleme sıcaklığı (25,40,50,70oC), çözelti konsantrasyonu (100, 500,1000ppm) ve pH (3, 7, 10) etkileri incelenmiştir. Yapılan deneyler sonucunda NF membranın ortalama giderimi> %90olarak gözlenmiştir. Buna ek olarak membrandan sızma oranı %80’den fazla NaCl ve %90’dan fazla Na2SO4 olarak bulunmuştur.
Çapar vd. (2004), bir halı fabrikasına ait baskı ve ait boyama atıksularının arıtımı ve geri kazanımına yönelik en uygun membran proses süreçleri araştırılmıştır. Optimum doz olarak belirlenen 150 mg/l’de, %91 oranında renk ve bulanıklık giderimi sağlanmıştır. Daha sonra; bu atık su için, nanofiltrasyon ve molekül ağırlık ayırma sınırı (MWCO) 1000-50000 arasında değişen bir dizi ultrafiltrasyon (NF) membranı denenmiştir. Renk ve bulanıklıkta bütün membranlarla %90’nin üzerinde giderim sağlanırken benzer yüksek giderimler KOİ’de sağlanamamıştır. NF membran ile, 490 kPa’lık basınç altında %99,5 oranında KOİ giderimi sağlanırken, UF membranları ile en çok %25 giderime ulaşılabilmiştir. Akı azalmaları ise NF
prosesinde %23 iken, UF’te %11-35 arasında değişmiştir. Çalışmalar NF’da nötr pH’da yüksek giderimlerin elde edilmesi, pH’ın NF için önemli bir proses parametresi olduğunu göstermiştir.