Kalibrasyon ve Distorsiyon

Fotogrametrik kamera kalibrasyonu, kamera sistemini en iyi şekilde ifade eden parametrelerin bulunmasıdır. Bunlar, bilindiği gibi resim çekme merkezinin uzaklığı, resim koordinat sistemi eksenlerinin yönleri ve dönüklükleri ile distorsiyon parametreleridir. Aynı zamanda bir resim çekme makinesinin kalibrasyonu, fotogrametrik nokta belirleme işleminin tersi olarak da ifade edilebilir. Fotogrametrik nokta belirlenmesinde iç yöneltme elemanları bilinir ve cisim noktalarının koordinatları istenir. Kalibrasyonda ise, cisim noktaları bilinir ve iç yöneltme elemanları aranır (Marangoz, 2002, s.40).

Fotogrametride veri toplama için fotoğraf çekimi yapılmaktadır. Fotoğraf makinelerinin lensleri birtakım fiziksel özelliklere sahiptir. Optik izdüşüm, merceklerin fiziksel yapısı ile ilgili olarak resim düzleminin değişik yerlerinde farklı etkilere sebep olur. Merceklerin izdüşümündeki bu fiziksel etkilere genel olarak distorsiyon adı verilir. Fotoğraf üzerinden metrik ölçüm yapılacağı için, fotoğraf makinesinin kalibrasyonu ile fotoğrafın distorsiyonu ortadan kaldırılmalıdır. Distorsiyon, radyal ve teğetsel olmak üzere iki çeşittir.

-Radyal Distorsiyon

Eksen dışı bir hedefin görüntüsü ana noktadan radyal olarak, ya uzak, ya da yakın yer değiştirmişse, resim radyal olarak distorsiyona uğramış demektir. Ana noktadan uzak veya yakın radyal olarak distorsiyona uğramış dörtgen şeklin görüntüsü sırasıyla pozitif (yastık) veya negatif (fıçı) distorsiyon olarak adlandırılır (Marangoz, 2002, s.41).

Şekil 5.2 Radyal distorsiyon (Marangoz, 2002, s.41).

Radyal distorsiyon için simetri noktası teğetsel distorsiyon nedeniyle fotoğrafın orta noktası olmayabilir, fakat genellikle orta nokta orijin olarak kabul edilir.

Şekil 5.3 Fotoğraf makinesinden kaynaklanan radyal distorsiyon ve distorsiyonun giderilmiş görüntüsü.

Fotoğraf makinelerinde kullanılan çoklu mercek sistemini oluşturan mercek merkezleri aynı doğru üzerinde bulunmamaları nedeniyle radyal distorsiyonda asimetriye neden olmaktadır. Buna teğetsel distorsiyon denilmektedir. Radyal distorsiyon nedeniyle oluşan fotoğraf üzerindeki şekil bozukluğunun merkez noktası, teğetsel distorsiyon nedeniyle fotoğrafın orta noktası olamamaktadır.

Şekil 5.4 Teğetsel distorsiyon (Marangoz, 2002, s.43).

5.3.3 Kalibrasyon Yöntemleri

Bir fotoğraf makinesinin kalibrasyonu, makinanın fotoğraf koordinat sistemini oluşturan fotoğraf makinesi merceğinin sabiti olan odak uzaklığı değeri, fotoğraf koordinat sistemi eksenlerinin yönleri ve dönüklükleri ile mercek sisteminin distorsiyon parametrelerinin hesaplanması ile sağlanır (Marangoz, 2002, s.43).

Fotoğraf makinelerinin lenslerinin farklı odak uzaklıklarındaki kalibrasyon değerleri farklıdır. Kalibrasyon sırasındaki değerlendirmelerde kullanılacak odak uzaklığına makine kilitlenmeli ve fotoğraflar çekilmelidir.

Kalibrasyon işlemi sonucu elde edilen kalibrasyon değerleri fotogrametrik yazılımlar tarafından saklanır. Böylece aynı makine ve aynı odak uzaklığında yapılan çalışmalarda yeniden kalibrasyon yapılmasına ihtiyaç duyulmamaktadır.

Fotogrametrik çalışmalarda kullanılan kalibrasyon yöntemleri, çekim sırasında, kendi kendine, analitik çekül hattı olmak üzere üç çeşittir.

-Çekim Sırasında Kalibrasyon

Fotogrametrik fotoğraf çekimi ve yöneltmesinde gerekli olan kontrol noktalarının, fotoğraf çekim merkezi koordinatlarının değerlendirme aşamasında hesaplanabilmesi için gereğinden fazla kontrol noktası kullanılarak, fotoğraf çekimi anında hedeflerin oluşturduğu çerçevenin konumunun jeodezik ölçümlerle hassas bir şekilde tespit edilmesidir. Bu yöntemde, fotoğraf çekim noktası ile fotoğraf çekilen cisim arasındaki yatay mesafe ve kontrol noktalarının birbirleri ile aralarındaki derinlik oranı, yani hedeflerin oluşturduğu şeklin hacimsel yapısı hassas bir şekilde belirlenmelidir ki, bu ancak kullanılan kontrol noktalarının 3D koordinatlarının doğruluğuna bağlı olur (Marangoz, 2002, s.44).

Fotoğraf çekimi ve kalibrasyonun aynı zamanda yapılması bu işlemin sürekli yenilenerek daha sağlıklı sonuçlar elde edilmesini sağlamaktadır. Fakat bu yöntemde kontrol noktalarının jeodezik yöntemlerle ölçülmesine, ya da fotoğraflardaki eşleştirme noktalarının yoğun ve homojen dağılmasına gereksinim duyulmaktadır. Bu işlemler de zaman kaybına neden olmaktadır.

-Kendi Kendine Kalibrasyon

Çekim sırasındaki kalibrasyon yöntemine benzemektedir. Fotoğraf çekiminden önce fotoğraf makinesi laboratuar ortamında üç boyutlu koordinatları yüksek hassasiyetle ölçülen noktalardan yapılan fotoğraf çekimleriyle kalibre edilir.

gerçekleştirilebilmesi amacıyla, kalibrasyon çıktıları alınmasını sağlamaktadır. Bu çıktıların programın öngördüğü şekilde fotoğrafları çekilerek program yardımıyla kalibrasyonu yapılabilmektedir. Bu kalibrasyon parametreleri yazılım üzerine kaydedilmektedir. Böylece aynı makine ve odak uzaklığındaki fotoğrafların “EXIF” verileri okunup, yalnızca bir kez kalibrasyon işlemi yapılarak fotogrametrik olarak değerlendirilebilmeleri sağlanmaktadır.

-Analitik Çekül Hattı Kalibrasyonu

Laboratuar ortamında hazırlanan, ya da fotogrametrik yazılımlar tarafından oluşturulmuş üzerinde kontrol noktaları bulunan kağıt çıktı yardımıyla kalibrasyon gerçekleştirilmektedir. Çıktı bir düzlem üzerine uygulanarak tam karşıdan fotoğraf çekilmektedir. Çıktı üzerindeki kontrol noktaları yazılım tarafından işaretlenerek kalibrasyon parametreleri elde edilmektedir.

5.3.4 Resimlerin Yöneltilmesi

Resimlerin resim çekim anındaki konumlarının yeniden elde edilmesi işlemine, resimlerin yöneltilmesi adı verilir. İç ve dış yöneltme olmak üzere iki adımda yapılır.

İç yöneltme, resmi oluşturan, yani resim çekimi sırasında objektiften geçen ışınların ışın demeti oluşturacak biçimde yeniden elde edilmesidir. İç yöneltme, izdüşüm merkezine göre resim noktalarının konumunu esas alarak cisim uzayındaki ışınların aralarındaki açısal bağıntıyı ifade eder. Böylece resim koordinat sistemine göre izdüşüm merkezinin konumu yöneltmenin geometrik elemanlarıyla ifade edilir. İç yöneltme ile resim çekim anındaki ışın demeti yeniden oluşturulmuş olur (Marangoz, 2002, s.14).

İç yöneltme parametrelerinin optik izdüşümünü belirleyen mercek hatalarının bilinmesi gerekir. İç yöneltme elemanlarının bilinmesi durumunda, sabit değer olarak alınır. Hesaplarda bilinen olarak kabul edilir. Eğer bu değerler daha önceden kalibrasyon ölçmeleriyle belirlenmiş iseler, o zaman düzeltilecek bilinmeyen değerler olarak hesaplara katılırlar.

İç yöneltme ile, kamera bilgilerindeki orta nokta bulucu koordinatlarının görüntü üzerindeki izleri ölçülür. Bu ölçülere eşlenen görüntü üzerindeki piksellerin ortalaması alınarak asal nokta koordinatları piksel sisteminde koordinatlandırılmış olur. Dijital kameralarda iç yöneltme yapmak kolaydır. Çünkü resim orta nokta bulucuları resimler üzerinde mevcuttur. Analog kameralarda orta nokta bulucuları bulunmadığı için iç yöneltme işleminde taranan, sayısal olarak dönüştürülen görüntünün köşe noktaları piksel koordinat sisteminde çözülerek sorun giderilir (Marangoz, 2002, s.14).

Dış yöneltme ile, üç boyutlu bir cismin yeniden oluşturulması en az iki fotoğraf ile olanaklı olmaktadır. Her iki resimdeki ışın çiftinin kesiştirilmesi sağlanır. Karşılıklı yöneltme ile bir uzay modeli elde edilir. Bu adımlar sonunda dış yöneltme elemanları elde edilir. Karşılıklı yöneltme ile elde edilen uzay modelinin ölçeği

istenilen model ölçeğine getirilmesi ve cisim koordinat sistemindeki koordinat değerleri ile model koordinatlarının çalışacağı biçimde ötelenmesi ve döndürülmesi gerekir. Bu işleme mutlak yöneltme denir.

İç ve dış yöneltme ile resim, model ve cisim koordinat sistemleri, resim çekim anındaki konumuna getirilmiş olur.

5.4 Fotogrametride Kullanılan Resim Çekme Makineleri