İSTATİSTİKSEL DEĞERLENDİRME

Çalışmamızda istatistiksel değerlendirmeler bilgisayar ortamında SPSS 13.0 For Windows ve Medcalc® version 9.4.2.0 bilgisayar paket programları ile değerlendirildi. İstatistiki değerlendirmelerde varsayımların testi için Levene statistic testi, ortalamaların karşılaştırılmasında ANOVA (F, Analysis of Variance ) testi çoklu karşılaştırmalar için TUKEY HSD (multiple comparison), eşleştirilmiş (paired) t-test eşleştirilmiş gruplardaki farklılığın anlamlığının test edilmesindeki değer, χ2 _{uyumluluk testi uygulanmıştır.}

Gerek tanımsal istatistikler açısından gerekse kıyassal değerlendirmelerin sunumunda, sürekli değişkenlerin (nicelik) değerlendirmelerinde sonuçlar aritmetik ortalama ±sd (standart sapma) ile sunuldu.

Olgu sayıları “n” ile gösterildi. Gereğinde “maksimum” ve “minimum” değerler belirtildi.

İstatistiksel anlamlılık sınırı olarak P<0.05 düzeyi kabul edildi. İstatistik anlamlılık bulunan konumlar genellikle doğrudan doğruya “P” değer karşılığı sunularak verildi. “0.001” den daha düşük P düzeyleri için açıklama “<0.001” şeklinde sunuldu.

İstatistiksel anlamlılığın bulunabildiği bazı konumlarda, farklılaşım düzeyi birimsel olarak son derece küçük olabilmekte veya klinik açıdan önem taşımayacak düzeyde olabilmekte buna karşılık istatistik açıdan anlamlı olmamakla birlikte bu sınıra çok yakın karşılaştırılmalı sonuçlarda, erişilmiş olan fark klinisyen açısından büyük önem taşıyabilmektedir.

30

IV. BULGULAR

83 olguya ilişkin veriler değerlendirilerek olguların indüksiyon tiplerine göre dağılımı Tablo:1’de görülmektedir.

Tablo 3: Olguların indüksiyon tiplerine göre dağılımı

Gruplar n %

Dinoproston 27 32.5

Oksitosin 33 39.75

Kombine(dinoproston+oksitosin) 23 27.75

Toplam 83 100

Tablo 4: Olguların indüksiyon kümelerindeki yaş özelliklerine göre dağılımı

Gruplar n Ortalama Standart sapma Min. Max.

Dinoproston 27 30.70 7.645 19 45

Oksitosin 33 30.27 8.468 16 49

Kombine 23 31.09 8.517 19 45

Toplam 83 30.64 8.129 16 49

Gruplar açısından her üç indüksiyon grubundaki olguların yaşların dağılımının homojen olduğu levene statistic testi ile belirlendi. Grupların yaş ortalamaları arasındaki farkların istatistiksel olarak anlamlı olmadığı tespit edildi (F=0.068, P=0.935).

31 Tablo 5: İndüksiyon yaklaşım kümelerindeki olguların gebelik haftalarına göre

dağılımı Gebelik haftası 26 29 31 33 34 36 37 38 39 40 41 Top. Hasta sayısı 1 1 0 0 1 1 6 12 2 2 1 27 Gruptaki oranı(%) 3.7 3.7 0 0 3.7 3.7 22.2 44.4 7.4 7.4 3.7 100 Dinoproston Toplamdaki oranı(%) 1.2 1.2 0 0 1.2 1.2 7.2 14.5 2.4 2.4 1.2 32.5 Hasta sayısı 0 0 1 1 1 3 8 11 4 4 0 33 Gruptaki oranı(%) 0 0 3 3 3 9.1 24.2 33.3 12.1 12.1 0 100 Oksitosin Toplamdaki oranı(%) 0 0 1.2 1.2 1.2 3.6 9.6 13.3 4.8 4.8 0 39.8 Hasta sayısı 0 0 0 0 1 2 4 12 3 1 0 23 Gruptaki oranı(%) 0 0 0 0 4.3 4.7 17.4 52.2 13.0 4.3 0 100 Kombine Toplamdaki oranı(%) 0 0 0 0 1.2 2.4 4.8 14.5 3.6 1.2 0 27.7 Hasta sayısı 1 1 1 1 3 6 18 35 9 7 1 83 Toplam Toplamdaki oranı(%) 1.2 1.2 1.2 1.2 3.6 7.2 21.7 42.2 10.8 8.4 1.2 100

32 Gruplar arasındaki gebelik haftaları açısından istatiksel olarak fark gözlenmedi. Gebelik haftalarının değişimi gruplar üzerinde istatistiksel olarak önemli bir etki yaratmamaktadır (χ2 _{=12.965, P= 0.879).}

Tablo 6: İndüksiyon kümelerindeki olguların gravida sayılarına göre dağılımı

Gravida sayısı 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 12 15 Top Hasta sayısı 8 4 2 0 4 1 0 6 0 2 0 0 27 Gruptaki oranı(%) 29.6 14.8 7.4 0 14.8 3.7 0 22.2 0 7.4 0 0 100 Dinoproston Toplamdaki oranı(%) 9.6 4.8 2.4 0 4.8 1.2 0 7.2 0 2.4 0 0 32.5 Hasta sayısı 9 2 3 1 1 6 4 2 1 1 2 1 33 Gruptaki oranı(%) 27.3 6.1 9.1 3 3 18.2 12.1 6.1 3 3 6.1 3 100 Oksitosin Toplamdaki oranı(%) 10.8 2.4 3.6 1.2 1.2 7.2 4.8 2.4 1.2 1.2 2.4 1.2 39.8 Hasta sayısı 6 2 2 4 0 2 3 2 1 0 1 0 23 Gruptaki oranı(%) 26.1 8.7 8.7 17.4 0 8.7 13 8.7 4.3 0 4.3 0 100 Kombine Toplamdaki oranı(%) 7.2 2.4 2.4 4.8 0 2.4 3.6 2.4 1.2 0 1.2 0 27.7 Hasta sayısı 23 8 7 5 5 9 7 10 2 3 3 1 83 Toplam Toplamdaki oranı(%) 27.7 9.6 8.4 6 6 10.8 8.4 12 2.4 3.6 3.6 1.2 100

33 İndüksiyon kümeleri arasında gravida sayısı dağılım açısından istatistiksel anlamlı fark bulunmadı (χ2 _{=29.695, P= 0.126).}

Tablo 7: Gruplar yaklaşım kümelerindeki hastaların paritelerine göre dağılımı Parite sayısı 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 12 Top Hasta sayısı 8 5 2 2 2 0 4 2 1 1 0 0 27 Gruptaki oranı(%) 29.6 18.5 7.4 7.4 7.4 0 14.8 7.4 3.7 3.7 0 0 100 Dinoproston Toplamdaki oranı(%) 9.6 6 2.4 2.4 2.4 0 4.8 2.4 1.2 1.2 0 0 32.5 Hasta sayısı 9 4 1 2 3 5 2 2 2 0 2 1 33 Gruptaki oranı(%) 27.3 12.1 3 6.1 9.1 15.2 6.1 6.1 6.1 0 6.1 3 100 Oksitosin Toplamdaki oranı(%) 10.8 4.8 1.2 2.4 3.6 6 2.4 2.4 2.4 0 2.4 1.2 39.8 Hasta sayısı 6 3 2 3 1 3 2 1 1 0 1 0 23 Gruptaki oranı(%) 26.1 13 8.7 13 4.3 13 8.7 4.3 4.3 0 4.3 0 100 Kombine Toplamdaki oranı(%) 7.2 3.6 2.4 3.6 1.2 3.6 2.4 1.2 1.2 0 1.2 0 27.7 Hasta sayısı 23 12 5 7 6 8 8 5 4 1 3 1 83 Toplam Toplamdaki oranı(%) 27.7 14.5 6 8.4 7.2 9.6 9.6 6 4.8 1.2 3.6 1.2 100

İndüksiyon kümeleri arasında parite sayıları açısından istatistiksel anlamlı fark bulunmamıştır (χ2 _{=13.285, P= 0.925).}

34 Tablo 8: İndüksiyon kümelerindeki olguların abortus sayılarına göre dağılımı

Abortus sayısı 0 1 2 Toplam Hasta sayısı 18 8 1 27 Gruptaki oranı(%) 66.7 29.6 3.7 100 Dinoproston Toplamdaki oranı(%) 21.7 9.6 1.2 32.5 Hasta sayısı 22 9 2 33 Gruptaki oranı(%) 66.7 27.3 6.1 100 Oksitosin Toplamdaki oranı(%) 26.5 10.8 2.4 39.8 Hasta sayısı 18 3 2 23 Gruptaki oranı(%) 78.3 13 8.7 100 Kombine Toplamdaki oranı(%) 21.7 3.6 2.4 27.7 Hasta sayısı 58 20 5 83 Toplam Toplamdaki oranı(%) 69.9 24.1 6 100

İndüksiyon kümeleri arasında abortus sayısına dağılım açısından istatistiksel anlamlı fark bulunmamıştır (χ2_{=2.481, P= 0.648).}

İndüksiyon kümelerindeki olguların doğum evreleri sürelerine ilişkin veriler aşağıdaki gibidir.

35 Tablo 9: İndüksiyon kümelerindeki olguların doğum evre sürelerine göre

dağılımı

n Ortalama Standart

sapma Min. Max.

Dinoproston 27 14.59 5.424 6 28 Oksitosin 33 12.09 8.955 3 40 Kombine 23 19.91 9.986 6 48 Birinci evre(Saat) Toplam 83 15.07 8.809 3 48 Dinoproston 27 28.67 18.111 0 60 Oksitosin 33 24.03 29.884 0 150 Kombine 23 20.96 12.886 0 60 İkinci evre(Dakika) Toplam 83 24.69 24.502 0 150 Dinoproston 27 10.98 6.267 0 30 Oksitosin 33 11.85 8.404 0 30 Kombine 23 12.17 7.957 0 40 Üçüncü evre(dakika) Toplam 83 11.66 7.565 0 40

Üç grup arasında birinci evre sürelerinin ortalamaları arasındaki farkın anlamlı olduğu gözlendi (F=6.070, P=0.004). En uzun süre kombine grupta tespit edildi. Bu farklılık oksitosin grubu ile kombine grup arasındaki farktan kaynaklanmaktadır. En kısa süre ise oksitosin grubunda tespit edildi.

Üç grup arasında ikinci evre sürelerinin ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamsız bulundu(F=0.748, P= 0.477).

Üç grup arasında üçüncü evre sürelerinin ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamsız bulundu(F=0.168, P= 0.845).

36 Tablo 10: Dinoproston grubundaki hastaların bishop1 ve bishop2 arasındaki farkın karşılaştırılması

Ortalama n Standart sapma

Bishop1 1.96 26 1.428

Bishop2 6.73 26 2.850

Dinoproston yönünden bishop1 ve bishop2 ortalamaları arasındaki fark anlamlıdır (t=-8.542, P=0.000).

Tablo 11: Oksitosin grubundaki hastaların bishop1 ve bishop2 arasındaki farkın karşılaştırılması

Ortalama n Standart sapma

Bishop1 2.55 33 1.371 Bishop2 7.67 33 3.218

Oksitosin yönünden bishop1 ve bishop2 ortalamaları arasındaki fark anlamlıdır (t=-9.990, P=0.000).

Tablo 12: Kombine grubundaki hastaların bishop1 ve bishop2 arasındaki farkın karşılaştırılması

Ortalama n Standart sapma

Bishop1 4.04 23 1.692 Bishop2 8.52 23 2.858

Kombine yönünden bishop1 ve bishop2 ortalamaları arasındaki fark anlamlıdır (t=-8.984, P=0.000). En anlamlı farkın oksitosin grubunda olduğu görüldü.

37 Tablo 13: Olguların bishop1 ve bishop2 skorlarının karşılaştırılması

n Bishop 1- Bishop 2 arasındaki fark Standart sapma Dinoproston 27 4.769 2.847 Oksitosin 33 5.121 0.513 Kombine 23 4.478 2.391

Her üç gruptaki bishop1 ve bishop2 ortalamaları arasındaki fark anlamlıdır. En anlamlı farkın oksitosin grubunda olduğu görüldü.

Tablo 14: Olguların doğum şekillerine göre dağılımı

Doğum şekli Normal Sezaryen Toplam Hasta sayısı 21 6 27 Gruptaki oranı(%) 77.8 22.2 100 Dinoproston Toplamdaki oranı(%) 25.3 7.2 32.5 Hasta sayısı 25 8 33 Gruptaki oranı(%) 75.8 24.2 100 Oksitosin Toplamdaki oranı(%) 30.1 9.6 39.8 Hasta sayısı 20 3 23 Gruptaki oranı(%) 87 13 100 Kombine Toplamdaki oranı(%) 24.1 3.6 27.7 Hasta sayısı 66 17 83 Toplam Toplamdaki oranı(%) 79.5 20.5 100

38 Gruplar arasında doğum şekli açısından istatistiksel anlamlı fark bulunmamaktadır (χ2_{=1.118, P=0.572).}

Tablo 15: Olguların apgar1 ve apgar5 skorlarının karşılaştırılması

n Ortalama Standart sapma

Dinoproston 26 5.42 1.629 Oksitosin 33 6.09 0.879 Kombine 23 6.04 1.107 Apgar1 Toplam 82 5.87 1.245 Dinoproston 26 7.96 1.113 Oksitosin 33 8.48 0.667 Kombine 23 8.26 0.689 Apgar5 Toplam 82 8.26 0.858

Dinoproston grubunda bir hasta 26 haftalık gebeliği mevcut olup 0-0 apgarla doğduğu için, bu grupta bir hasta çıkarılarak istatistiksel değerlendirme yapıldı. Çoklu karşılaştırma yönünden değerlendirildiğinde, her üç grup ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (Apgar1 için F=2.508, P=0.088, Apgar5 için F=2.828, P=0.065).

39

V. TARTIŞMA

Doğum eyleminin indüksiyonu modern kadın doğum hekimliğinin vazgeçilmez bir uygulamasıdır. Doğum indüksiyonunda intravenöz oksitosin kullanımı günümüzde en çok uygulanan yöntemdir(3). Bu konuda klinik uygulamaya en son katılan doğum indüksiyon yöntemlerinden biri olan intraservikal PGE2, günümüzde giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır(20). Literatür incelendiğinde, intravenöz oksitosin ve intraservikal PGE2 ile doğum indüksiyonunun klinik olarak karşılaştırıldığı araştırmalar oldukça fazladır(41). Servikal olgunlaşmayı sağlamak ve doğum indüksiyonu yapmak amacıyla klinik kullanıma sunulan en son prostaglandin preparatlarından biri PGE2’nin intravajinal ovül formudur (42,43). Hasta guruplarının seçiminde ve araştırılan klinik bulguların belirlenmesinde farklı kriterlerin kullanılması bu araştırma sonuçlarının klinik uygulamaya yansımasını zorlaştırmaktadır(43). Serviksin olgunlaştırılması ve doğum indüksiyonu aşamalarında kullanıldığında, optimal ölçüde başarı sağlayacak doz ve yöntemin arayışı devam etmektedir. Çoğu araştırıcılar, intraservikal PGE2 uygulamasının yararını vurgulamaktadır. Ancak literatürde optimal kullanım kriterleri konusunda görüş birliği yoktur(43,44,45).

Prospektifrandomize çalışmamızda, intravenöz oksitosin infüzyonu ve intraservikal PGE2 uygulaması arasındaki farkın istatistiksel olarak önemsiz olması elde edilen verilerin güvenirliğini göstermektedir.

Bu çalışmada amacımız, temel olarak doğum eyleminin indüksiyonunu sağlamak için dinoproston vajinal ovül uygulanan, intravenöz oksitosin uygulanan ve diniproston vajinal ovül uygulanıp çekildikten sonra inravenöz oksitosin uygulanan hasta gruplarının doğum eyleminin süresi üzerine olabilecek etkilerini belirlemekti. Daha kısa indüksiyon zamanı elde edilmesi ve daha çok hastanın daha kısa zaman içerisinde doğum eyleminin gerçekleşmesi hedeflendi. Çalışmamızda, her üç grupta doğuma kadar geçen ortalama süre; dinoproston grubunda 14,59±5,42 saat, oksitosin grubunda 12,09±8,95 saat, kombine grupta ise 15,07±8,80 saat olarak bulundu. Bu gruplar arasındaki fark, istatistiksel olarak anlamlı bulundu(P<0,05).

40 Trofatter ve arkadaşları 59 hasta üzerinde yaptıkları çalışmalarında, bu süreler oksitosin grubunda 7,40±0,90 ve PGE2 grubunda 4,77±0,75 saat olarak bildirilmiş ve PGE2 uygulamasının doğum süresini istatistiksel olarak anlamlı ölçüde kısalttığını göstermişlerdir(46). Ulmsten ve arkadaşları 56 hastayı kapsayan çalışmasında aynı süreler; oksitosin grubunda ortalama 7 saat ve PGE2 grubunda ortalama 9,5 saat bulunmuştur(47). Bizim olgularımızda saptanan süreler her iki çalışmadaki süreden daha uzun olarak saptandı(Tablo 9).

Her üç grupta doğumun ikinci evre ve üçüncü evre süreleri, istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (P<0,05).

Literatürde doğum indüksiyonunda klinik başarısızlık oranı, oksitosin infüzyonunda %8–50 ve intraservikal PGE2 uygulamasında %27–44 olarak bildirilmiştir(36,47,48). Başarısızlık oranı arasında bu derece fazla fark olması araştırmacıların farklı kriterleri kullanmalarından kaynaklanmaktadır. Çalışmamızda, oksitosin grubunda 5(%15) hastada ilerlemeyen travay, dinoproston grubunda 1(%3) hastada indüksiyona cevapsızlık, kombine grupta 1(%4) hastada indüksiyona cevapsızlık tespit edildi.

Çalışmamızda, bishop skorlarında elde edilen skor artışı ortalamaları belirlendi. Dinoproston grubunda 4,76±2,84, oksitosin grubunda 5,12±0.51 ve kombine grupta 4,47±2,39’lık değişiklik olduğu tespit edildi. İstatistiksel olarak karşılaştırıldığında aralarındaki fark anlamlı bulundu. Literatür incelendiğinde, PGE2’nin bishop skorunu arttırmakta başarılı olduğu bildirilmektedir (3,15,17,28). Yaptığımız çalışmada, Bishop skorunda her üç grupta da anlamlı derecede değişiklik meydana geldi. Fakat en fazla ve anlamlı değişiklik oksitosin grubunda meydana geldi.

Spontan vajinal doğum oranlarını dinoproston grupları için %77,8, oksitosin grubu için %75,8 kombine grup için %87,0 olarak bulduk. Bu oranlar karşılaştırıldığında, istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte kombine grupta ve dinoproston grubunda normal doğum oranı daha yüksekti. Literatürde bu oran oksitosin grubunda %30–53 ve PGE2 grubunda %20-56 arasında bildirilmektedir(17,28,36,47,49).

41 Literatürde sezaryen oranı, oksitosin grubunda %24–56 ve PGE2 grubunda %8–24 arasında olduğu bildirilmektedir(17,28,36,48). Çalışmamızda, dinoproston grubunda %22,2, oksitosin grubunda %24,2 ve kombine grupta %13 olarak bulundu. Bu bulgular literatürdeki çalışmalarla ile uyumlu bulundu. Literatürde bildirilen kontrollü klinik çalışmaların çoğunda, intraservikal PGE2’nin doğum indüksiyonu uygulamasında sezaryen oranını azalttığı görülmektedir(28,49). Oysaki Trofatter ve arkadaşlarının ki gibi az sayıda araştırmada oksitosin ve PGE2 gruplarındaki sezaryen oranı istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır(46 ).

Dinoproston grubundaki bir bebek 26 haftalık idi ve 1. ve 5. dakika apgarı 0 olduğu için ortalama apgarın düşük çıktığı düşünüldü. Daha sonra bu olgu çıkarılarak 82 olgu üzerinden istatistik hesabı tekrar yapıldı. Çalışmamızda her üç grupta bulunan olguların birinci dakika apgar skoru ortalaması dinoproston grubunda 5,42±1,62 oksitosin grubunda 6,09±0,87 ve kombine grubunda 6,06±1,10 olarak bulundu. Aynı yeni doğanların 5. dakika apgar skoru ortalaması dinoproston grubunda 7,96±1,11 oksitosin grubunda 8,48±0,66 ve kombine grubunda 8,26±0,68 bulundu. İstatistiksel olarak her üç grup arasında apgar açısından anlamlı fark gözlenmedi. Literatürde, Trofatter ve arkadaşlarının çalışmasında 1. dakika apgar skoru ortalaması oksitosin grubunda 7,9±0,7 ve PGE2 grubunda 7,3±0,7 olarak bulunmuştur. Aynı bebeklerin 5. dakika apgar skorları ortalaması oksitosin grubunda 8,9±0,3 ve PGE2 grubunda 8,9±0,4 olarak bildirilmiştir. Bu ortalamalar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (36). Literatürde bulunan diğer araştırmalarda da oksitosin ve PGE2 hasta grubunun 1. ve 5. dakika ortalama apgar skorları karşılaştırıldığında grupların ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (47).

Literatür incelendiğinde, intravajinal PGE2 ovul uygulaması sırasında farklı kliniklerin hastaları değişik kriterlere göre izledikleri anlaşılmaktadır. Bu nedenle günümüzde intravajinal PGE2 ovül uygulama yönteminin standardize edilmesi için daha çok hasta üzerinde ve araştırma kriterleri daha iyi belirlenmiş çok merkezli klinik araştırmaların yapılmasının yararlı olacaktır.

42

VI. SONUÇ

Obstetrikte önemli bir konu olan doğum indüksiyonu yöntemlerinin uygulanmaya başlamasından sonra maternal ve fetal morbidite önemli ölçüde azalmış ve tedavi endikasyonları ve yöntemlerinin tekrar değerlendirilmesi gerekmiştir.

Doğum indüksiyonu konusunda günümüzde en yaygın kullanılan ve en iyi bilinen yöntem intravenöz oksitosin uygulamasıdır. İnrtavajinal PGE2 içeren ovülün uygulanması, tedavi seçeneklerimiz arasına en son eklenen yöntemlerdendir.

Bishop skoru uygun olmadıkları halde gebeliklerin sonlandırılması zorunlulukları sıklıkla karşılaştığımız bir olaydır. Çalışmamızda bishop skorundaki değişiklik her üç grupta da izlenmiştir. Fakat en anlamlı değişim oksitosin grubundadır.

Doğumun birinci evresinin süresi PGE2 uygulanan gruplarda anlamlı olarak uzamıştır. PGE2 içeren ovülün doğum süresini uzattığı görülmüştür.

İntravenöz oksitosin infüzyonu ile intravajinal PGE2 uygulamasında normal doğum ve sezaryen oranları arasında anlamlı fark saptanmamıştır.

Literatür incelendiğinde, intravajinal PGE2 ovul uygulaması sırasında farklı kliniklerin hastaları değişik kriterlere göre izledikleri anlaşılmaktadır. Bu nedenle günümüzde intravajinal PGE2 ovül uygulama yönteminin standardize edilmesi için daha çok hasta üzerinde ve araştırma kriterleri daha iyi belirlenmiş çok merkezli klinik araştırmaların yapılması yararlı olacaktır.

Ayrıca PGE2 ovül ve oksitosin maliyet açısından karşılaştırıldığında oksitosin daha düşük bir maliyete sahip olduğu için klinik uygulamada tercih edilebilir.

43

ÖZET

Çalışmamızın amacı term, postterm veya preterm gebeliklerde seviksi olgunlaştırma ve doğum eylemi indüksiyonunda dinoproston PGE2 ve oksitosin ajanlarının tek başlarına ve kombine kullanımlarını; etkinlik, güvenirlik ve komplikasyonları açısından karşılaştırmasıdır.

Çalışmamızda, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde doğum indüksiyonuna karar verilen, serviksi uygun olmayan 83 olgu incelendi. Olgular, oksitosin grubu 33, dinoproston grubu 27 ve kombine grup(oksitosin ve dinoproston) 23 olgu olmak üzere toplam 83 olgu incelendi.

Oksitosin grubuna intravenöz oksitosin infüzyonu, dinoproston grubuna intra vajinal PGE2 ovül ve kombine gruba ise intra vajinal PGE2 uygulanıp 12 saati takiben ovül çekilerek sonrasında intravenöz oksitosin infüzyonu başlandı. Her üç gruptaki olguların dağılımında yaş, gravida, parite, abortus ve gebelik haftası açısından anlamlı fark bulunmadı. Doğum evrelerine ilişkin sürelerde doğumun 1. evresinde üç grup arasında anlamlı fark gözlendi. En kısa süre oksitosin grubunda elde edildi. Doğumun 1. evresinin süresi PGE2 uygulanan gruplarda anlamlı olarak uzamıştı. PGE2 içeren ovülün doğum süresini uzattığı görüldü, 2. ve 3. evrede ise anlamlı fark gözlenmedi. Her üç grupta da Bishop skorlarındaki değişiklikler açısından anlamlı farklılıklar tespit edildi. En fazla ve anlamlı farklılık, oksitosin grubunda gözlendi. Gruplar arasında doğum şekilleri açısından; sezaryen ve normal doğum oranları arasında anlamlı bir farklılık gözlenmedi. Apgar1 ve apgar5 değerleri açısından her üç grupta anlamlı farklılık gözlenmedi.

44

KAYNAKLAR

1. Beebe, L. A, William, F. R., Beaty, C. M, Eberly K. L., Stanley, J. R., Rayburn, L. A.,

Indications for Labor Induction: Differences between University and Community Hospitals, J. Reprod Med. 2000 Jun; 45(6):469-75.

2. Coonrod DV, Bay RC, Kishi GY. The epidemiology of labor induction: Arizona, 1997.

Am J Obstet Gynecol. 2001 Mar; 184(4):780-2.

3.Cunningham F.G., Gant N.F., Leveno, K.J., et al., Williams Obstetrics. 21th ed.

Nobel Tıp Kitabevi, 2005, s:40, 267-72, 470-81, 872.

4. Chiossi G., Verocchi G., Venturini P., Facchinetti F., Changes in cervical nitric oxide

concentration correlate with Bishop score and cervical length modifications in prostaglandin E2-mediated induction of labor. J Soc Gynecol Investig,2006, 13(3):203- 8.

5. Golichowski A.M., King S.R., Mascaro K., Pregnancy-related changes in rat cervical

glycosaminoglycans. Biochem J. 1980 Oct 15;192(1):1-8.

6. Minamoto T., Arai K., Hirakawa S., Nagai Y., Immunohistochemical studies on

collagen types in the uterine cervix in pregnant and nonpregnant states. Am J Obstet Gynecol. 1987 Jan;156(1):138-44.

7. Sanchez-Ramos L., Kaunitz A.M., Del Valle G.O., Delke I., Schroeder P.A., Briones

D.K., Labor induction with the prostaglandin E1 methyl analogue misoprostol versus oxytocin: a randomized trial, Obstet Gynecol. 1993 Mar;81(3):332-6.

8. Parashi S., Bonabi N.B., Rashidi A., Oxytocin induction of labour: a comparison of

two protocols.Aust N Z J Obstet Gynaecol., 2005, 45(6):540.

9. Fernando A., Pharmacology of Oxytocin and Prostaglandins. Clinical Obstetrics And

Gynecology 2000 Sep Vol 43, 455-468

10. Kokenysi R., Woessner J.F., Relationship between dilatation of the rat uterine

cervix and a small dermatan sulfate proteoglican, Biol-Reprod., 1990 jan;42(1):87-97.

11. Cocks D.P., Significance of initial condition of cervix uteri to subsequent course of

labour. Br Med J. 1955 Feb 5;4909:327-8.

12. Harrison RF, Flynn M, Craft I., Assessment of factors constituting an "inducibility

profile". Obstet Gynecol. 1977 Mar;49(3):270-4.

13. Fuentes A, Williams M., Cervical assessment. Clin Obstet Gynecol. 1995

Jun;38(2):224-31.

45

Gynaecol Obstet. 1992 Dec;39(4):341-5.

15. Boulvain M, Kelly A, Lohsec stan C, Lirion D., Mechanical methods for induction of

labor. Cochrane database Syst Rev 2003.

16. Ferguson JE et al., Oxytocin-induced labor characteristics and uterine activity for

induction of labor. Obstet. Gynecol 72:739-745,I988

17. Riskin-Mashiah S, Wilkins I.,Cervical ripening, Obstet. Gynecol Clin North Am.

26(2):243-57,I999. Review.

18. Caruso A, De Santis L, Carducci B, Ferrazzani S, De Carolis S, Mancuso

S., The use of prostaglandin E2 for cervical ripening in patients requiring induction of labour.J Int Med Res. May- Jun;25(3):I59-66,I997.

19. Dalui R, Suri V, Ray P, Gupta I., Comparison of extra amniotic Foley catheter and

intracervical prostaglandin E gel for preinduction cervical ripening. Acta Obstet Gynecol Scand.84(4):362-7,2005.

20. Ulmsten U, Wingerup L, Ekman G., Local application of prostaglandin E2 for

cervical ripening or induction of term labor.Clin Obstet Gynecol.26(I):95-I05,I983. Review.

21. Kayaalp S.O., Rasyonel tedavi yönünden tıbbi farmakoloji. Prostaglandinler ve

diğer prostanoidler. 3. baskı. Ankara: Uluca matbaası, 1986; 2586-2613.

22. MacKenzie I.Z. and Embrey M. P., Cervical ripening with intravaginal prostaglandin

K> gel. British Medical Journal,1977, 2, 1381-1384.

23. Norman M, Ekman G., Preinductive cervical ripening with prostaglandin in women

with one previous cesarean section. Acta. Obs.Gyn. Scand. 71; 351355, 1992.

24. Schneider KTM, Lüftner D., Rath W., Efficacy and safety of a 2-tier prostaglandin

labor induction schedule, J. Perinat. Med. 22; 399-407,1994.

25. Wing DA, Jones MM, Rahall A, Goodwin TM, Pabl R.H., A comparison of

misoprostol and prostaglandin gel induction. Am.J.Obs.Gyn. 172;18041810.1995.

26. How H.Y., Leaseburge L.,Khoury J.C., Siddiqi T.A., Spinnato J.A., Sibai B.M., A

comparison of various routes and dosages of misoprostol for cervical ripening and the induction. Of labor.Am J Obstet.Gynecol 2001;185;911-5

27. Kelly AJ, Tan B, Intravenous oxytocin alone for cervical ripening and induction of

labour.The Cochrane Library, Issue 2, 2006. Chichester, UK: John Wiley & Sons.

28. Katzung B.G., Basic and clinical pharmacology. p803-8I5. Appleton & Lange, I995 29. Franklyn C., Christensen, M.D., Mitra T., Jose L. G., Clifford R. Q., Valerie J.R., and

46

dinoprostone vaginal insert for labor induction at term; Am J Obstet Gynecol 2002;186:61-5

30. Arisan K., Dogum Bilgisi Cilt: 2, 6. Baskı Çeltut Matbaacilik Sanayi. Istanbul-

p947-95I,I983

31. Bell RJ, Permezel M, MacLennan A, Hughes C, Healy D, Brennecke S., A

randomized, double-blind, placebo-controlled trial of the safety of vaginal recombinant human relaxin for cervical ripening. Obstet Gynecol. 1993 Sep;82(3):328-33.

32. Buhimschi I, Ali M, Jain V, Chwalisz K, Garfield R.E., Differential regulation of nitric

oxide in the rat uterus and cervix during pregnancy and labour. Hum Reprod. 1996 Aug;11(8):1755-66.

33. Thomson A.J., Lunan C.B., Cameron A.D., Cameron I.T., Greer I.A., Norman J.E.,

Nitric oxide donors induce ripening of the human uterine cervix: a randomised controlled trial. Br J Obstet Gynaecol. 1997 Sep;104(9):1054-7.

34. Sherman D.J., Frenkel E., Tovbin J., Arieli S., Caspi E., Bukovsky I.,

Ripening of the unfavorable cervix with extraamniotic catheter balloon:clinical experience and review.Obstet Gynecol Surv.5I(I0):62I-7,I996. Review

35. Scher J., Jeng D.Y., Moshirpor J., Kerenyi T.D., A comparison between

vaginal prostaglandin E2 suppositories and intrauterine extra-amniotic prostaglandins in the management of fetal death in utero. Am. J. Obstet.Gynecol. 137; 769-772, 1980.

36. Kashanian M., Akbarian A., Baradaran H., Samiee M.M., Effect of membrane

sweeping at term pregnancy on duration of pregnancy and labor induction: a randomized trial. Gynecol Obstet Invest. 62(I):4I-4,2006

37. Hamerlynck J.V., Middeldorp S., From the Cochrane Library: routine membrane

sweeping ('stripping') for induction of labor in full-term pregnancies effective, but not always useful] Ned Tijdschr Geneeskd.5;I49(45):2508-I0,2005. Review.

38. Speroff L., Glass R., Kase N.G., Clinical gynecological endocrinology and

infertility. Sixth edition, Baltimore, p35I-378,492,I994.

39. Kayaalp O., Tibbi Farmakoloji Cilt 2. Ayyildiz matbaasi, Ankara, sI4I3- I496,I979. 40. Scheerer L.J., Campior S., Katz M., Ambulatory tocodynamometry data

interpretation: evaluating variability and reliability. Obstet Gynecol 1990;76:67S-70S.

41. Wing D.A., Guberman C., Fassett M., A randomized comparison of oral

mifepristone to intravenous oxytocin for labor induction in women with prelabor rupture of membranes beyond 36 weeks' gestation. Am J Obstet Gynecol. I92(2):445- 5I,2005

47

42. Mazouni C., Provensal M., Menard J.P., Heckenroth H., Guidicelli B., Gamerre

M., Bretelle F., Evaluation of controlled-release dinoprostone Propess for labor induction]Gynecol Obstet Fertil. 2006 Jun;34(6):489-92. Epub 2006.

43. Denoual-Ziad C., Hors Y., Delande I., Lezin B., Herlicoviez M., Dreyfus M.,

Comparative efficacy of vaginal insert and dinoprostone gel for cervical ripening at term in current practice, J Gynecol Obstet Biol Reprod (Paris). 34(I Pt I):62-8,2005.

44. Gai M.Y., Zhang J.P., Li Y., Han H.J., Yang J.Q., Wang S.M., Su Q.F., Wu L.F.,

Clinical evaluation of propess for induction of term pregnancy, Zhonghua Fu Chan Ke Za Zhi. 38(4):2I0-2,2003.

45. Nikolov A., Dimitrov A., Krusteva K., Nashar S., Study of the effect of Propess for

ripening of the unfavorable cervix for the induction of labor due to medical indications] Akush Ginekol (Sofiia). 42(3):5-8,2003.

46. Urban R., Lemancewicz A., Urban J., Skotnicki M.Z., Kretowska M., Misoprostol

and dinoprostone therapy for labor induction: a Doppler comparison of uterine and fetal hemodynamic effects.Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol. I0;I06(I):20-4,2003.

47. De Miranda E., Van Der Bom J.G., Bonsel G.J., Bleker O.P., Rosendaal F.R.,

Membrane sweeping and prevention of post-term pregnancy in low-risk pregnancies: a randomised controlled trial.BJOG. II3(4):402-8,2006

48. Fok W.Y., Chan, L.Y.S, Tsui, M.H.Y., Leung T.N., Lau T.K. Chunk, T.K.H., When

toinduce labor post-term? A study of induction at 41 weeks versus 42 weeks, Europen

Belgede Servikal olgunlaşma ve doğum indüksiyonunda dinoproston (PGE2) ve oksitosinin karşılaştırılması (sayfa 35-53)