İnternet Kafeler

Sanayi devriminin üçüncü aşaması olarak kabul edilen ve bilgi çağı olarak adlandırılan dönem içerisinde bilgisayar ve beraberinde getirdiği internet kullanımı oldukça yaygınlaşmıştır. Modernizmin en çok kuşattığı dönem olan 21.yy içerisinde artan bilgisayar ve internet kullanımı beraberinde bunlara bağlı mekanların oluşumunu da getirmiştir.1960’lı yılların ikinci yarısında askeri stratejik ve güvenlik kaygısıyla geliştirilen internet 1990’lı yıllarda kapitalist düzeneğin çarkına dahil edilmiş ve bir tüketim yaftası ile modern insanın

71

hizmetine sunulmuştur. Bu anlamda internet kafeler kapitalizmin veya başka bir deyişle modernizmin son aşamasında ortaya çıkmış mekanlardır. Özellikle ikinci dünya savaşı sonrasında sosyal bilimlerde çok geniş tartışmalara sebep olan ‘bilgi toplumu’ ‘bilgi çağı’ gibi konular ekseninde tanımlanan modernleşmenin son aşaması ya da bazı düşünürler için postmodernist aşama kendisinin en somut hali ile sanal ortamın yoğun bir biçimde yer aldığı internet kafelerde göstermiştir.

Modern kent mekanları içerisinde kendisine yer bulan internet kafeler ilk olarak 1990’lı yıllarda batılı ülkelerde” yeni bir iletişim teknolojisinin ve iletişim ortamının bireyler tarafından en ucuz maliyetle denenebileceği ve hoş vakit geçirebilecek mekanlar olarak tasarlanmıştır.Bu mekanlar önceleri büyük metropollerin en işlek ana caddeleri üzerindeydi ve olası kullanıcının hemen gözüne çarpacağı, bir anlamda yol üstünde kolayca girip- çıkabileceği dikkat çeken, gösterişli tasarım özelliklerine sahip yerler olarak düşünülmüştür”(Binark, 2007: 242-243). Fakat zamanla internet kullanımın her yaşa indirgenip böyle bir teknolojiden hemen hemen herkes haberdar edilince merkezin dışındaki yerleşim alanlarında da internet kullanımını destekleyici ve teşvik edici mekanlar açılmıştır.Böylece zamanla merkez dışında yeni alanlarda kendisine yer bulan bu modern mekanlar merkezdeki albenili görünürlüklerinden vazgeçerek daha sıkıştırılmış ve yayılmış yerlere dahiledilmişlerdir.”Bu merkezden çevreye çekilme sürecinde saatlik kullanım ücretleri de bu mekansal ayrışmayla beraber farklılaşmaya başlamıştır. Bugün herhangi bir kentte farklı sosyal, kültürel ve ekonomik gelir gruplarına göre hizmet veren saatlik kullanım bedeli mekan tasarımı ile sunduğu hizmetler bu mekanları sıradanlaştırmıştır”(Binark, 2007: 243).

Böyle bir değişimin yanı sıra internet kafeler modern kent mekanlarının zihniyet dünyasına uygun bir biçimde kurgulanmıştır. İnternete bağlanan her bireyin Amerikan büro tarzı küçük ve bölünmüş alanlara girerek internete bağlanması ve tamamıyla internete bağlandığı bilgisayarla baş başa kalması modern insanın kalabalıklar içerisinde nasıl yalnız kaldığının ironik bir göstergesidir. Hiçbir birincil ilişkiye izin vermeyen aynı internet kafe de bulunan birbirini tanıyan iki insanın dahi iletişime geçme yolunu bilgisayar olarak belirleyen internet kafelerin fiziki yapısı her bilgisayarın ve bilgisayar kabininin nizami bir şekilde sıralanmış olması açısından da modern kent tasarımını hatırlatmaktadır. Modern bireylerin sıra sıra dizilmiş bilgisayarların internet kafelerin kullanım alanına olabildiğince

72

sığdırılmaya çalışılması ve mekanın maksimum derecede kullanılmaya çalışılması tüketim merkezli bir yapılanmanın varlığının göstergesidir. İnsanların aralarından geçmekte zorlandığı kabinlerin her birisi internete bağlanan modern insanın orada geçirdiği her dakikaya ödediği paraya göre sıralanmıştır. Bu anlamda internet kafeler modern kent mekanları içerisinde tüketim ve mekandan maksimum derecede faydalanma çabasına paralel kurulmuşlardır.“internet kafeler sadece bilgisayar ağı dolayımı ile bireylerin siber uzama bağlandıkları ve bu uzamın onlara sunduğu bir takım olanaklardan yaralandıkları mekanlar değildir. İnternet kafeler teknolojinin ve kullanıcıların belli bir ekonomik, toplumsal, kültürel deneyim temelinde buluşmasını sağlayan teknotoplumsal uzamlardır”(Binark, 2007: 244).

Bu anlamda internet kafeler sahip oldukları fiziksel niteliklerin beraberliğinde - özellikle kent içerisinde yer alan diğer mekanlarla kıyaslandığında- birtakım işlevler üstlenmektedirler. İnternet kafelerin sosyal hayatta üstlendiği en önemli işlev modern bireyin eğlenme talebine karşılık bu ihtiyaca yönelik bir takım görevler üstlenmiş olmasıdır. Özellikle genç kesime oyun aracılığı ile hitap eden internet kafeler bu anlamda modern hayatta bir nevi eğlence işlevini üstlenmektedir. Geleneksel mahallenin sağlamış olduğu bu işlevi dönüştürerek üstlenen internet kafeler yine geleneksel mahallenin doğal ve kurulmamış ortamından farklı,oluşturulmuş ve üstüne düşünülmüş bir ortamda bu ihtiyaca cevap vererek ihtiyacın içeriğini tamamen farklı biçimlerde doldurmaktadır.Geleneksel mahalle içerisinde mahalle sakinlerinin düğün,oyun,sünnet ,ramazan eğlenceleri gibi etkinliklerle karşıladığı eğlenme talebi,internetkafelerin varlığı ile bir farklılık kazanmakta, sanal bir ekran içerisinde facebooktwitter gibi sanal arkadaşlıklar kurma araçları ile modern insana sunulmaktadır. Modern insanda, var olan bu yapaylık içerisinde gerek oluşturduğu arkadaşlıklarla gerekse de oynadığı sanal oyunlarla eğlenme ihtiyacını karşılamaktadır. Geleneksel mahallede eğlencenin içeriği bir başkasına olan ihtiyacı ve bir arada olmayı, paylaşma ve dayanışmayı barındırırken modern insan tekniğin son aşaması olan bilgi çağının göstergesi olma özelliğine sahip internet ile daha da yalnızlaşmakta ve tekniğin imkanları içerisinde toplumsaldan öte bireyselleşmektedir.

Modern kent mekanlarından olan internet kafelerin üstlendiği bir diğer önemli işlev ise sosyalleşmedir. İnternet kafeler sosyalleşme işlevini de gerçekleştirirken bildik anlamda sosyalleşmeden farklı bir içerikle bu işlevi yerine getirmektedir. Modern mekanların

73

modern bireyi kuşattığı yapay bir alan içerisinde karşılanan bu sosyalleşmenin birey için getirdiği çok önemli sonuçları da bulunmaktadır. Her şeyden önce internet kafeler aracılığıyla yapay bir temelde oluşturulan arkadaşlıklar, dostluklar ve hatta yapılan evlilikler sosyalleşmenin sanal bir boyutunu gözler önüne sermektedir. Oysaki geleneksel mahallede bireylerin birbirleri ile yüzyüze ve gözgöze birbirlerini tanıma bilme adına geliştirdikleri iletişim daha sağlam temellere dayanmakta ve oluşturulan beraberlikler daha geniş zamanlara yayılmaktadır. Bireylerin yüzyüze bakarak kurdukları iletişim daha sağlıklı etkileşim ile sonuçlanmakta ve bu durumda sosyalleşme sürecinde bireye daha faydalı iletişimler olarak geri dönmektedir.Örneğin bireylerin geleneksel mahalle içerisinde yüzyüze birbirlerini görerek ve ailelerini tanıyarak yapmış oldukları evlilikler daha uzun sürmekte bunun karşısında sanal ortamda klavye aracılığı ile yapılan evlilikler daha kısa ömürlü olmaktadır. Modern kent mekanlarından olan internet kafelerin modern bireye sunduğu iletişim beden dilinin olmadığı bir iletişim türüdür. Özellikle kafelerde oturma düzeneğinin yüzyüze iletişimi engelleyici kabinlerle biçimlenmesi sonucu bireyler ekrana dönük yüzlerle tanıdık ve bildik kavramının pek de fazla önemsenmediği bir iletişim biçimi geliştirmektedir.Kurulan iletişimin internet temelinde sınırlı olması durumuda birey için oldukça kısıtlayıcı bir özelliktir.İnternet ağının herhangi bir nedenden dolayı sekteye uğraması bireyin sosyalleşmesine de ket vuracaktır. İnternet aracılığı ile kurulan beraberlikler bu durumda hiçbir işe yaramayacak ve birey yalnızlığını modernitenin oluşturduğu farklı bir mekanda giderme yoluna gidecektir.Bunun karşısında mahalle bütün devamlılığı ve sürekliliği ile bireyi kuşatmakta herhangi bir ani durum olmaksızın birey mahallesinde arkadaşlıklarına ve birlikteliklerine devam etmektedir.

Alışveriş merkezleri, güvenlikli siteler ve internet kafeler olarak belirlediğimiz bu modern mekanların en temel ortak özelliği sahip olduğu işlevlerle beraber modern bireye “ev’in” dışında yeni “ev’ler” yeni barınaklar sunmuş olmalarıdır. Bu mekanlarla modern birey eğlenmek, boş vaktini değerlendirmek, alışveriş yapmak ve yürümek için ev den uzaklaşmış ve artık mahallesinden ayrılmıştır. Böylelikle modern bireyin bu ihtiyaçları tüketim endeksli ihtiyaçlar haline gelmiş ve bütün bu ihtiyaçların ötesinde modern birey için tüketmenin kendisi ihtiyaç haline gelmiştir.

Alışveriş merkezleri, güvenlikli siteler ve internet kafeler dışında modern insanın diğer ihtiyaçlarına karşılık da modern kent içerisinde modern kent mekanları bulunmaktadır.

74

Plazalar, kreşler, park ve bahçeler, güzellik salonları, yüzme havuzları, konulu restoranlar, fitnesscenter’ler, siber alışveriş mekanları, hediyelik eşya dükkanları, oyun köyleri, kuaförler modern kent mekanları içerisine dahil edebileceğimiz mekanlardır. Bu mekanların her biri modern bireyin ihtiyaçlarına karşılık gelse de modern kent içerisinde çok önemli işlevler üstlenseler de mahallenin sahip olduğu bütüncül birlikteliği verme hususunda yetersiz olduklarından tam olarak modern bireyi tatmin edememektedirler. Geleneksel mahalle bu mekanların gördüğü işlevleri tek bir mekan olan mahalle içerisinde karşılamaktadır.

SONUÇ

İnsanın üzerinde yaşadığı, biçimlendirdiği ve her daim etkileşim halinde olduğu mekanı, kültür, kimlik, aidiyet gibi kavramlardan ayrı düşünmenin imkanı yoktur. Çünkü meka üzerinde yaşanılan her hayatın “dili”ni teşkil eder ve bu yönü ile bize insana ve topluma dair bir şeyler ifade eder. Daha yalın bir ifade ile mekan insan hayatının anlatıcılarından birisidir. Bu durum sosyolojin mekanı inceleme nesnesi olarak ele almasını zorunlu kılmaktadır. Fakat sosyolojisinin uzun yıllar mekanı bir inceleme alanı olarak ihmal ettiğini söylemek mümkündür. Özellikle ilk döneminde makro teorilere yoğunlaşan ve soyutlamalara odaklanan sosyoloji insanı anlamak için, insanın yaşam alanına bak(a)mamıştır. Öbür taraftan insanı anlamanın en temel saç ayaklarından birisini üzerinde yaşadığı mekanı ve bu mekanın dönüşümünü anlayabilmek oluşturmaktadır. Bu doğrultuda sanayileşme ve kentleşme ile birlikte insanın üzerinde yaşadığı mekanda çok hızlı bir değişim olmuş ve buna bağlı olarak insan ilişkileri ve toplumlarda dönüşmüştür. Yaşanan dönüşümün sadece mahalleye yansıyan yüzünü ele almaya çalıştığımız bu çalışmada, en genel anlamıyla mahallenin; modernleşme süreci ile birlikte hem yapısal hem de işlevsel açıdan bir dönüşüme uğradığını ve bu dönüşüm sonrasında mahallenin toplumsal hayatta üstlendiği bazı görevlerin aksadığını ifade etmeye çalıştık. Özellikle mahallenin gördüğü toplumsallaşma, güvenlik, meslek edindirme, eğlence işlevlerinin aksaması bu işlevleri üstlenecek yeni mekanların ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Modernleşmenin sunduğu yeni hayat tarzından dolayı mahalleye dönüşümümüzün imkansız olması sebebiyle, bir anlamda tampon mekanlar olarak ortaya çıkan modern kent mekanlarının her birisi geçmişte bütüncül bir şekilde görevini yerine getirmeye çalışan mahalle hayatının yerine ikame edilmeye

75

çalışıldı. Böylelikle mahallenin geçmişte kendi tabi ortamında sağladığı güvenlik ve huzur işlevi, modern kent mekanlarından olan güvenlikli siteler, sosyalleşme ve ticaret işlevleri; devasa alış veriş merkezleri, eğlence işlevi; internet kafeler ve yine alış veriş merkezleri tarafından karşılanmaya çalışıldı. Elbette mahalleni sosyal hayatta oluşturduğu boşluğu gidermeye çalışan (ki bunu çoğu zaman kapitalist sistem gereği paraya dönüştürme hesabı ile yapan) modern kent mekanlarının, mahallenin yerine ikama edilmesi sonrasında bir yığın sorunlarla karşı karşıya kalındı. Metin içinde zaman zaman değindiğimiz bu sorunların başında mahallenin bütüncül bir şekilde gerçekleştirdiği işlevleri modern kent mekanları parçalayarak yerine getirmesi gelmektedir. Yani mahallenin hayatın tamamını kuşatan ve insanın her eyleminin bir biri ile olan etkileşimini göz önüne alan yapısı, modern kent mekanlarında karşımıza çıkmamaktadır. Gördüğü işlevler açısından Alışveriş merkezleri ile güvenlikli sitelerin ve internet kafelerin hiçbir etkileşimi bulunmamaktadır ve bu mekanlar tabiri caiz ise sadece kendi uzmanlaştıkları alanlardaki işlevleri yerine getirerek diğer mekanların hangi yöntemle ve ne amaçla işlevlerini yerine getirdiğini umursamamaktadır. Mahallede ise güvenlik ve huzur tesis edilirken buna bağlı olarak eğlence, meslek edinme, toplumsallaşma işlevleri hayatın tamamını kuşatıcı bir şekilde yerine getirilmekteydi. Bir diğer önemli sıkıntı modern kent mekanlarının mahalleye kıyasla oldukça yapay kalmasıdır. Bu modern kent mekanlarının teknolojiye dayanarak sosyal hayatta işlevler üstlenmesi ile yakından ilintilidir. Örneğin modern kent mekanlarının güvenliği tesis etmesinin yolu güvenlik kameraları ve özel güvenlik görevlilerinin her daim görevinin başında olması ile yakından ilintilidir. Mahallede ise güvenlik insanların sorumluluk duygusuna teslim edilmiştir ve bir insanın diğer insandan sorumlu tutulması ile çözüme kavuşturulmuştur. Bu iki küçük ayrım aslında modern kent mekanları ile mahallenin üzerine kurulduğu iki farklı mantığı ortaya koymaktadır. Modern kent mekanları teknik merkezli bir sistem geliştirirken mahallede gelişen sistem insan merkezli ve tabii bir sistemdir. Modern kent mekanlarında olduğu gibi gündelik hayata dışarıdan müdahale edecek her hangi bir nesne bulunmadan, hayatın akışının içinde kurulmuştur. Bu sebeple mahallelerin hedef kitlesi ve stratejisi yoktur. Bu noktadan başka bir temel sıkıntıya geçecek olursak modern kent mekanlarının temelde kapitalist ekonomik sistemin bir gereği olarak tüketim merkezli kurgulandığını mahallede ise tüketim anlayışına dayalı bir soyal hayattın olmadığını belirtmek gerekmektedir. Her ne kadar modern kent mekanları sosyal hayatta bir boşluğu dolduruyor olsa da arka planda taşıdığı niyet itibari ile masum değildir. Modern kent mekanlarının

76

tamamı tüketilmek için kurgulanmıştır. Bu sebeple eğlenirken, güven ve huzur içinde yaşarken, sosyalleşirken insanlar para ödemek zorundadır.

Sonuç olarak mahallenin sosyal hayatta üstlendiği işlevleri farklı bir boyutta devralan modern kent mekanları hem arka planlarında taşıdığı amaç ile hem de kullandığı araç gereç ve yöntem ile mahallenin yerini tutamamaktadır. Buna karşılık her ne kadar mahalle ortadan kalkmamış olsa da büyük orada dönüşüme uğramış ve artık çoğu zaman adres bulmayı kolaylaştırıcı bir öğe haline gelmiştir. Yani modern kent mekanlarının arasında mahallenin işgal ettiği alan açısından yeri olsa da üstlendiği işlevler açısından alanı daralmaktadır ve mahalle gün geçtikçe daha çok sosyal hayattan çekilmektedir. Bu durum insanlar arasındaki iletişimi ve etkileşimi derinden etkilediği gibi modern insanı yalnızlığa itmekte ve psikolojik olarak olumsuz etkilemektedir.

77 KAYNAKÇA

Akay Ali (2002).Bir Mahalle İnşası, İstanbul, Sayı: 40, Ocak

Aktay, Yasin, (2008). “Kavramsal Açıdan Modernizme ve Postmodernizme Bakmak”,Hece, Sayı: 138/139/140, Ankara, s. 8-16.

Alada Bayramoğlu Adalet (2008).Osmanlı Şehirlerinde Mahalle, Sümer Kitapevi Yayınları, İstanbul.

AlainSwingewood (1998).Sosyolojik Düşüncenin Kısa Tarihi, (çev. Osman Akınay). Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.

Altun Fahrettin (2005). Modernleşme Kuramı, Küre Yayınları, İstanbul. Alver Köksal (2007).Steril Hayatlar, Hece Yayınları, Ankara.

Alver Köksal (2010).“Mahalle: Mekan ve Hayatın Esrarlı Birlikteliği”, İdeal Kent Dergisi, Mahalle Özel Sayısı, Sayı:2, Adamor Yayın Kuruluşu, Ankara, s.116-139.

Arıkboğa E. (2004). “Fatih Döneminde İstanbul’da İmar Faaliyetleri ve Mahalle Yerleşimi Hakkında”, İstanbul: Şehir ve Medeniyet(haz. Şevket Kamil Akar) 273-282, Klasik Yayınları, İstanbul.

AronRaymond (2004).Sosyolojik Düşüncenin Evreleri(çev. Korkmaz Alemdar). Kırmızı Yayınlar, İstanbul.

Atıcı Bünyamin, Dikici Abdullah (2003). “İnternet Kafelere Giden Bireylerin Öğrenim Düzeyleri ile İnterneti Kullanma Amaçları Arasındaki İlişki” Fırat Ünv. Sosyal Bilimler

Dergisi, Sayı: 2, Ss. 129-146.

Ayata S, ve Ayata A.G (1996).Konut, Komşuluk ve Kent Kültürü, ODTÜ Yayınları, Ankara.

78

Aydın Mustafa (2010).Modernleşme Dışarıdan Bakmak, Açılım Yayınları, İstanbul.

Aydoğan Filiz (2009). “Tüketim Kültürünün Gölgesinde Kentler” Marmara Ünv. İ.İ.B.F.

Dergisi, Sayı: 2. Ss. 203-215.

Aytaç Ömer (2006).“Mekan(nın) Sosyolojisi: Toplumsalın Yeniden Kuruluşu”, Sosyoloji

ve Coğrafya Yıllığı-Kitap, Kızıl Elma Yayınları, İstanbul, 15, s.876-897.

Aytaç Ömer (2006).“ModernitedenPostmoderniteye Değişen Mekan Anlayışları”,Sosyoloji ve Coğrafya Yıllığı-Kitap Kızıl Elma Yayınları, İstanbul, 15, s.897-

914.

Aytaç Ömer (2007).“Kent MekanlarınınSosyo Kültürel Coğrafyası”, Fırat Üniversitesi

Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı:2, s.196-226.

Bayartan Mehmet (2005). “Osmanlı Şehrinde Bir İdari Birim Mahalle” İstanbul

Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü Dergisi, Sayı: 13 s.93-107.

Baykan Sezer (2006) Sosyoloji ve Coğrafya Ders Notları, Sosyoloji ve Coğrafya Yıllığı- Kitap 15, Kızıl Elma Yayınları, İstanbul, s.51-102

Bergen Lütfi (2010).“Medeniyetin Cüzü: Mahalle”, İdeal Kent Dergisi, Mahalle Özel

Sayısı, Sayı:2, Adamor Yayın Kuruluşu, Ankara, s.140-169.

Bergen Lütfi, netten: www. derinkulis.com.

Berger, L. Peter, Thomas Luckmann (2008).Gerçekliğin Sosyal İnşası Bir Bilgi Sosyolojisi

İncelemesi,(çev. Vefa Saygın Öğütle), Paradigma Yayınları, İstanbul.

Beydilli Kemal (2001).Osmanlı Döneminde İmamlar ve Bir İmamın Günlüğü, Tarih ve Tabiat Vakfı Yayınları, İstanbul.

Binark Mutlu, Bayraktutan Günseli (8-10 Kasım 2007). “Ankara Mikro Ölçeğinde Kafelerin Kullanım Biçimleri” XII. Türkiye’de İnternet Konferansı, Ankara.

Birol Gaye (2005). “Çağdaş Alışveriş Merkezlerinde Kent Dokusunun Yeniden Yorumlanması” Gazi Ünv. Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt: 20, Sayı: 4, Ss. 421-427.

79

BottomoreTomNisbet Robert (2010).Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi, (çev. Aydın Uğur, Mete Tuncay). Kırmızı Yayınları, İstanbul.

BoumanZygmunt (2010).Sosyolojik Düşünmek, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.

Budak Rüstem (03 Şubat 2008).Çarşıdan Alışveriş Merkezine, netten: www. cemaat.com. Bumin Kürşat (1998). Demokrasi Arayışında Kent, İz Yayıncılık, İstanbul.

Ciğdem Ahmet (2002).Felsefe Sözlüğü, Paradigma Yayınları, İstanbul.

Çadırcı Musa (1970). Türkiye’de Muhtarlık Teşkilatının Kurulması Üzerine Bir İnceleme, Belleten, Sayı: 34, s.409-420.

Çadırcı Musa (1997).Tanzimat Döneminde Anadolu Kentlerinin Sosyal ve Ekonomik

Yapıları, Türk Tarih Kurumu Yayınları, İstanbul.

Çakır Ruşen, (2008). Mahalle Baskısı Doğan Kitap, İstanbul.

Çeğin Güney, Göker Emrah vd. (2007). Ocak ve Zanaat, İletişim Yayınları İstanbul. Demir Ömer, Acar Mustafa (2002) Sosyal Bilimler Sözlüğü, Vadi yayınları Ankara.

Doğan Ali Ekber (2007).“Mekân Üretimi ve Gündelik Hayatın Birikim ve Emek Süreçleriyle İlişkisine Kayseri’den Bakmak”PraksisSayı:16 s. 91-122.

Durkheim Emile (2010).Sosyolojik Yöntemin Kuralları, Dost Yayınevi, Ankara.

Düzbakar Ömer (2003).“Osmanlı Döneminde Mahalle ve İşlevleri”, Uludağ Üniversitesi

Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl:4 Sayı: 5 s.97-107.

Ergenç Özer (1984). Osmanlı Şehirlerindeki Mahallenin İşlev ve Nitelikleri Üzerine,

Osmanlı Araştırmaları, Sayı: IV.”

Ergenç Özer (1996).“Osmanlı Şehrinde Esnaf Örgütlerinin Fiziki Yapıya Etkileri”, İslam

Geleneğinden Günümüze Şehir ve Yerel Yönetimler I, ed. Vecdi Akyüz, Seyfettin Ünlü,

80

Erken Veysi (2002).Bir Sivil Örgütlenme Modeli Olarak Ahilik, Berikan Yayınevi, Ankara.

Eryılmaz Bilal (2009).Kamu Yönetimi, Okutman Yayıncılık, Ankara.

FaroghiSuraiya (2006).Osmanlı Şehirleri ve Kırsal Hayatı(çev. Emine Sonnur Özcan) Doğu Batı Yayınları, Ankara.

Foucault, Michel (2000). “Aydınlanma Nedir?”, (çev. Eda Özgül, Özlem Oğuzhan),Toplumbilim, Sayı: 11, İstanbul, s. 69-77.

Gemici Nurettin (2010). “Ahilikten Günümüze Meslek Eğitiminde Model Arayışları ve Sonuçları”, Değerler Eğitimi Dergisi, Sayı:19, s. 71-105.

George Simmel (1996).Metropol ve Zihinsel Hayat, Cogito. Kent ve Kültür Özel Sayısı Sayı: 8, (çev. Bahar Öcal Düzgören) s.81-89.

GiddensAnthony (2005).Sosyal Teorinin Temel Problemleri/Sosyal Analizde Eylem Yapı

ve Çelişkisi, Paradigma Yayınları, İstanbul.

Göktürk İsmail, “Osmanlı’da Mahalle: Huzur ve SukünetinMekanı”, netten: www.hasanejderha.tr.gg

Gölbaşı Serkan,(2008).Kentleşme ve Suç İstanbul’un Kentleşme Süreci ile Suçluluk

Arasındaki İlişkinin Kavramsal Değerlendirmesi, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul.

Güçlü, Abdülbaki, UZUN Erkan, UZUN Serkan, YOLSAL Ümit Hüsrev (2002). Felsefe

Sözlüğü, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.

Gürün Banu Aksel (200). “Alışveriş Merkezine Karşı Kent Merkezi” ODTÜ Üniversitesi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi.

Harvey David (2006).Sosyal Adalet ve Şehir(çev. Mehmet Moralı) Metis Yayınları, İstanbul.

81

Henry Lefebvre (2007).Modern Dünyada Gündelik Hayat (çev. Işın Gürbüz). Metis Yayınları, İstanbul.

Horkheimer M. AdornoTheodor (1999). Aydınlanmanın Diyalektiği, (çev. Nihat Ünler, Elif Karadoğan), Kabalcı Yayınları, İstanbul.

Işık Osman (1993). “Modernizm Kenti/Postmodernizm Kenti” Birikin Dergisi Sayı: 53, sayfa: 41-50.

Işın Ekrem (2006).İsyanbul’da Gündelik Hayat, YKY, İstanbul.

İbni Haldun (2004).Mukaddime,(çev. Süleyman Uludağ), Dergay Yay. İstanbul.

Kant, Immanuel, (2000). “Aydınlanma Nedir?” (çev. Nejat Bozkurt)Toplumbilim, Sayı:11, İstanbul, s. 17-23.

Kara İsmail, Birinci Ali (2005).Bir Eğitim Tasavvuru Olarak Mahalle/Sıbyan Mektepleri

Hatıralar, Yorumlar, Tetkikler, Dergah Yayınları, İstanbul.

Karaduman Sibel (2010).“ModernizmdenPostmodernizme Kimliğin Yapısal Dönüşümü”,

Journal Of Yaşar Üniversity, Sayı: 17 s. 2886-2899.

Karakurt Elif (2006). “Kentsel Mekanı Düzenleme Önerileri: Modern Kent Planlama Anlayışı ve Postmodern Kent Planlama Anlayışı” E.Ü İktisadi ve İdari Bilimler Fakülte

Dergisi, sayı: 26, s.1-25.

Karamers J. H. (1976). “Mahalle” İslam Ansiklopedisi cilt VII: 144 Milli Eğitim Basım Evi İstanbul.

Kıvrım İsmail (2009).“Osmanlı Mahallesinde Gündelik Hayat (17. Yüzyılda Gazi Antep Örneği)”, Gazi Antep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 8, s. 231-255.

Kızılçelik Sezgin (2006).“Sosyolojide Coğrafyadı Görüşler: İbni Haldun, Montequeu ve FernardBraudel Ekseninde Bir Değerlendirme”, Sosyoloji ve Coğrafya Yıllığı-Kitap 15 , Kızıl Elma Yayınları, İstanbul, s.138-155.

82

Kiper Perihan (2006). “Küreselleşme Sürecinde Kentlerimize Giren Yeni Tüketim Mekanları ve Yitirilen Kent Kimlikleri” 9. Uluslararası Kültürel Çalışmalar Sempozyumu, Yayımlanmamış Tebliğ, İzmir.

Korkmaz Özgen, Mahiroğlu Ahmet (2007). “İnternet Kafelerin Kullanım Amaçları, Yanlış Alışkanlıklar ve Eğitim Düzeyine Göre Farklılıklar” Ahi Evran Ünv. Eğitim Fakültesi

Dergisi, Sayı: 2, Ss. 99-116.

Kösemihal Nurettin Şazi (1993).Durkheim Sosyolojisi Remzi Kitapevi, Ankara. Kurt Ferah, netten: www.istanbulkulturenvanteri.gov.tr/detay/envanter

Lefebvre Henry (2004).TheProduction Of Sapace(translate: Donald Nicholsan –Smith) Blcakweel Publishing, British, Cornwal.