İnternet Etiği

Günümüzde tüm disiplinleri hemen hemen aynı anda etkileyen elektronik ortamlı iletişim ya da yaygın adıyla internet kullanımının yaygınlaşmasıyla ortaya çıkan önemli pek çok etik sorun vardır (Oğuzertem, 2001). Örneğin bir sistemdeki gizli bilgileri hileli yollarla almak, kötü ve anlamsız maillerle insanları rahatsız etmek, sistemin kaynaklarını kullanıp sistemi yavaşlatmak, arka arkaya e-mail göndererek başkalarının e-mail kutularını doldurmak, ağ üzerinde kanunlarla belirlenmiş kuralların dışına çıkmak kişiler hukuku açısından problem yaratmaktadır. İnternet sitelerinde yazı ve resim yoluyla kişinin gerek şeref ve haysiyetine gerekse özel hayatı ve sırlarına tecavüz edilebilmektedir. Elektronik gazetecilik, basılı olanlardan daha hızlı ve kolay şekilde kullanıcıya ulaşabilmektedir. Başka amaçlarla oluşturulan web sitelerinde de kişilik hakkına tecavüz edecek, özellikle reklam amacıyla resmin yayınlanması ve benzeri yayınların yapıldığı görülmektedir (Sırabaşı, 2003: 128).

Ağ üzerindeki bütün kullanıcıların servisleri ve sistemleri kullanmaları konusunda sorumlulukları olduğunu bilmeleri çok önemlidir. Kullanıcı, ağdaki her servise ulaştığında yaptığı hareketlerden sorumlu olmak zorundadır (Temur, 2001: 344). İnternetin kullanımı bir ayrıcalıktır, bir hak değildir. Bu ayrıcalık, istenildiği zaman, kötüye kullanım ya da başka sebeplerle kişilerin elinden alınabilir. Bu kötüye kullanım, bir sistemdeki gizli bilgileri hileli yollarla almak, ahlak dışı ve anlaşılmaz mesajlarla diğerlerini rahatsız etmek, sistemin kaynaklarını kullanıp sistemi yavaşlatmak, arkası arkasına mesajlar postalayarak başkalarının e-posta kutularını doldurmak, ağ üzerinde yasalarla belirlenmiş kuralların dışına çıkmak vs. olarak sayılabilir (Tennant, 1996: 51).

Oldukça yeni bir medya kanalı olan internet diğer iletişim mecralarını bünyesinde barındırabilecek bir teknolojiye ve altyapıya sahip olması ve kısa sürede büyük bir hedef kitleye ulaşmayı başarmasının yanında legal ve illegal kişi ve kurumların kendilerini ifade etmek için kullandıkları bir mecra haline gelmiştir. Elektronik ticaret konusunda düzenlemeler yapılmadan bu konuda büyük bir ciroya ulaşılmış olması, etik, güvenlik ve mahremiyet sorunlarının ortaya çıkmasına neden olmuş, bununla beraber kısmi düzenlemeler sayesinde belirli bir istikrar arayışına girildiği anlaşılmıştır. Fakat bu düzenlemelerin internetin bütünü üzerinde ne kadar etkili olacağı zamanla görülecektir (Vural, 2006: 39).

Kimileri internet suçunun klasik suçların bir görünümü olduğunu savunurken, kimileri de internet suçlarının ayrı bir kategori olduğunu savunmaktadırlar. Kısaca internet aracılığıyla gerçekleştirilen eylemler yönünden, elverişli olduğu sürece klasik cezaların uygulanması, internete özgü eylemler için, uygulanacak ceza rejiminin ana unsurunu güvenlik önlemleri teşkil edecek şekilde düzenlenmesi kabul görmektedir (Yıldız, 2007: 75).

Türkiye ve dünyada internet yasakları ve bazı ülkelerde sansür noktasında olan internet erişiminin engellenmesi önemli bir gündem konusu olmuştur. İnternetin yaşadığımız gezegeni, iletişim ve haberleşme noktasında bir köye dönüştürdüğü bir gerçektir. Milyonlarca alan adının ve bu alan adlarının barındırdığı milyarları bulan sayfaların bulunduğu bu iletişim ve haberleşme ağı birçok olumlu gelişmeyle birlikte olumsuzlukları da hayatımıza sokmuş bulunmaktadır. Ülkeler, gerek güvenlikleri, gerek zararlı içeriklerden toplumun korunması gibi nedenlerden dolayı kanunlar düzenleyerek bu devasa ağı denetleme yoluna gitmişlerdir. Bu denetlemenin ölçüsü ülkeden ülkeye farklılık göstermektedir. Bazılarında aşırıya kaçan engellemeler söz konusu iken bazılarında bu kabul edilebilir seviyede olmuştur (Bayzan, 2009).

İnternetin ülke sınırlarını tanımayan nitelikte bir iletişim biçimi olması ve ulusal düzeyde yapılacak her türlü düzenlemenin uluslar arası uzantısının ya da etkisinin bulunması ihtimali nedeniyle bu alanda düzenleyici nitelikte çok az girişim yapılabilmektedir. Bir başka anlatımla, herhangi bir devletin diğer devletlerin

egemenlik haklarını zedelemeksizin, kendi geleneksel egemenlik haklarını kullanarak interneti düzenlemeye kalkması neredeyse olanaksızdır (Çaplı, 2002: 58).

İnternet Üst Kurulu internet alanındaki suç tiplerini belirlemiştir. Bu sınıflandırma çalışmasına göre internet suç tipleri şunlardır:

 Bilgisayar Sistemlerine ve Servislerine Yetkisiz Erişim  Yetkisiz erişim

 Yetkisiz dinleme

 Hesap ihlali

 Bilgisayar Sabotajı

 Mantıksal bilgisayar sabotajı

 Fiziksel bilgisayar sabotajı

 Bilgisayar Yoluyla Dolandırıcılık  Banka kartı dolandırıcılığı

 Girdi/çıktı/program hileleri

 İletişim servislerini haksız ve yetkisiz olarak kullanma

 Bilgisayar Yoluyla Sahtecilik

 Bir Bilgisayar Yazılımının İzinsiz Kullanımı  Lisans sözleşmesine aykırı kullanma

 Lisans haklarına aykırı çoğaltma

 Lisans haklarına aykırı kiralama

 Diğer

 Sahte kişilik oluşturma ve kişilik taklidi

 Yasadışı yayınlar (Yıldız, 2007: 78).

Bilgisayar ve internet kavramlarının ardından, bunları da içine alan daha genel bir kavram olan bilişim teknolojileri kavramına değinerek bilişim etiği, bilişim suçu gibi konuları da ele almak gerekmektedir.

1.8. Bilişim

Bilişim, İngilizce “information” kelimesinin Türkçe karşılığıdır. Bazı literatürde ise, bilgisayar ve iletişim kelimelerinden türetildiği veya bu kelimelere karşılık geldiği bildirilmektedir (Sağıroğlu, 2001: 1). Bilişim, insanların teknik, ekonomik, siyasal ve toplumsal alanlardaki iletişimde kullandığı bilginin, özellikle bilgisayar aracılığıyla düzenli ve akılcı biçimde işlenmesi, her türden düşünsel sürecin yapay olarak yeniden üretilmesi, bilginin bilgisayarlarda depolanması ve kullanıcıların erişimine açık bulundurulması bilimidir (Dülger, 2004: 47).

Bilişim teknolojisinin, bilgiyi toplamak, iletmek, işlemek, değerlendirmek, dağıtmak ve yaymak için oluşturduğu ağ sistemleri donanımına ise bilişim alt-yapısı denilmektedir (Özçağlayan, 1998: 48). Bilgi bilimi olarak da ifade edilen bilişim, bilginin ve iletişimin yapısı ve özellikleri, bilginin aktarılması, organize edilmesi, saklanması, tekrar elde edilmesi, değerlendirilmesi ve dağıtımı için gerekli kuram ve yöntemler; bilgiyi kaynağından alıp kullanıcıya aktaran genel sistem bilimi, sibernetik, otomasyon ile insanın çalışma çevrelerindeki yerinde ve zamanında kullanılan teknolojileri temel alan sistemler, şebekeler, işlevler, süreçler ve etkinliklerini içerir (Aydın, 1996: 87).

Bilişimin ana konuları, kuramsal bilgisayar konuları, programlama dilleri, veri yapıları ve algoritmalar, işletim sistemleri, iletişim ağları ve bilgisayar mimarileridir. Veri tabanları yönetim sistemleri, yapay zeka, bilgisayarlı grafik, paralel ve dağıtık sistemler, derleyiciler, yazılım mühendisliği, görüntü işleme, örüntü tanıma, yapay sinir ağları, veri madenleri, uzman sistemler, bulanık mantık, genetik algoritma gibi konular ise ileri düzey konulardır (Sağıroğlu, 2001: 1).

1.9. Teknoloji

Teknoloji kavramı, tarihi süreç içerisinde önemli gelişmeler göstererek günümüzdeki kapsam ve tanımına ulaşmıştır. Teknoloji kavramını tanımlamadan önce, bu kavramın içeriği ve kapsamı üzerinde durmakta fayda vardır. Çünkü bu kavramın insanların bakış açılarına göre farklı şekillerde tanımlandığı görülmektedir (Tekin vd., 2006: 1).

Birçok insan teknoloji kelimesini “araç” kelimesiyle özdeşleştirmektedir. Bununla birlikte, herhangi bir araç o aracı etkin bir şekilde kullanmak için gerekli olan “teknik bilgi” den bağımsız olarak düşünülemez. Teknoloji kavramını açıklığa kavuşturmada sadece teknolojinin fiziksel ve bilgi unsurlarını dikkate almak da yeterli değildir. Herhangi bir yeni teknolojinin “sosyal” boyutunu da gözden kaçırmamak gerekir. Çünkü yeni teknolojiler sosyo-teknik sistemler olarak düşünülebilecek organizasyonlara veya toplumlara uygulanmaktadır (Tekin vd., 2006: 2). Bu açıklamalar çerçevesinde özellikle bilginin önemini vurgulayacak şekilde teknolojiyi genel olarak şu şekilde tanımlamak mümkündür: “Teknoloji, insan ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla ürün ve süreçlere bilginin uygulanmasıdır” (Tekin vd., 2006: 3).

Teknolojinin gelişmesi, kişilere ve toplumlara, uzun dönemde her zaman ve her yerde yarar sağlamıştır. Uygarlık böyle gelişmiş, yaşamımızın niteliği de böyle yükselmiştir. Bununla birlikte yeni teknolojiye, bunun getirdiği değişime, gelişmeye ayak uyduramayan yeteneksiz, bilinçsiz, ilkesiz, başka bir deyişle hazırlıksız toplumlar da teknolojik gelişmeler karşısında zarara uğramışlardır (Sağıroğlu, 2001:3).

1.10. Bilişim Teknolojileri

Bilişim teknolojileri, kişilerin, kurumların ve şirketlerin işlerini daha verimli, kaliteli ve hızlı hale getirmeleri için kullanılması gereken çağdaş araçlardır (Sağıroğlu, 2001: 2). Bilişim teknolojileri, bilgiyi oluşturmak, depolamak, değiştirmek ve bilgiden yararlanmak için kullanılan teknolojinin bütün formlarını içine alan bir terimdir. Aynı zamanda iletişim ve bilgisayar ifadelerini içeren uygun

bir kelime, genellikle bilgi devrimi olarak adlandırılan bir teknolojidir (Lowell, 2002).

Bilişim teknolojileri, bilgiyi otomatik olarak işleme yöntemlerinin araştırılması ve geliştirilmesi, bu yöntemlerin gerçekleştirilmesini sağlayan donanımların tasarlanması, tasarlanan donanımlar üzerinden bilgi iletişim teknolojilerinin geliştirilmesi ve bu yöntem ve tekniklerin test edilmesinden sonra kullanımını içerir (Sağıroğlu, 2001: 1). Bilgi İletişim Teknolojileri (BİT), bilginin elde edilmesini sağlayan ve insanlar arasında, insanlarla elektronik sistemler arasında ve de elektronik sistemlerin kendi aralarında farklı iletişim tarzlarını kolaylaştıran tüm teknolojileri kapsamaktadır (Vural, 2006: 1). Bu teknolojiler şu alt gruplara ayrılmaktadır:

• Yakalama teknolojileri; bilgiyi toplayan ve dijital yapıya dönüştüren girdi araçlarıdır. Bunlar arasında klavyeler, fareler, dokunmatik ekranlar, ses tanıma sistemleri, barcod okuyucular, tarayıcılar ve avuç içi bilgisayarlar sayılabilir (Vural, 2006:2).

• Saklama teknolojileri; bilgiyi saklamak ve geri almak için üretilen çeşitli araçlardır. Bunlar arasında manyetik bantlar, floppy diskler, optik diskler, flash bellekler, hafıza karları, dahili ve harici sabit diskler sayılabilir (Vural, 2006:2).

• İşlemci teknolojileri; dijital BİT performansı için gerekli olan yazılım, sistem ve uygulamalarıdır (Vural, 2006: 2).

• İletişim teknolojileri; bilgiyi dijital formda iletecek tüm araç, metod ve ağları kapsamaktadır. Örneğin, dijital yayıncılık, tümleşik servis dijital ağı, yerel alan ağları, geniş alan ağları, elektronik bülten ortamları, faks makineleri, cep telefonları ve fiber optik gibi iletim araçları, mobil uzay iletişimi için dijital iletim teknolojileri (Vural, 2006: 2).

• Gösterim teknolojileri; dijital bilgi gösterimini sağlayan değişik çıktı araçlarıdır. Bilgisayar ekranları, otomatik resim ayarlı dijital televizyon setleri, dijital video diskleri, ses düzenleyiciler ve sanal gerçeklik kaskları sayılabilir (Vural, 2006:2).

Sanayi toplumundan “bilgi ve teknoloji toplumu”, “bilgi ve iletişim toplumu”, “bilgi toplumu”, “sanayi ötesi toplum” gibi kavramlarla ifade edilen yeni ve başka bir toplum biçimine geçildiği ve dünyanın buna göre yeniden yapılanmakta olduğu bilinmektedir (Tor, 2004). Bu durumda ülkemizin, gelişen teknolojiyi takip etmesi, yorumlaması, mal ve hizmet üretimine yansıtması, yeni teknolojiler üretmek ve satmak suretiyle gelişimini daha da hızlandırması, böylece ekonomik özgürlüğünü sağlayarak; mevcut sosyal ve kültürel potansiyelini güçlendirmesi, ileri ülke toplumları arasında hak ettiği yeri bir an önce alması mecburiyeti vardır (Tor, 2004).

Günümüzde hayatın vazgeçilmez kuralı haline gelen değişim, ülkemize de önemli külfetler yüklemektedir. Gelecekte ağır bedel ödememek için; ülkemizde bu külfete katlanmanın gerekliliğine inanılmakta ve bu amaçla kalkınma planları ve hükümet programları doğrultusunda her türlü tedbir alınmaktadır (Tor, 2004).