1. Sınıf öğretmenlerinin iş yaşam kalitesi ve umutsuzluk düzeyler arasındaki ilişkiyi konu eden nitel bir çalışma planlanarak daha derinlemesine bir inceleme yapılabilir.
2. Araştırma grubunun Trabzon ilinde görevli sınıf öğretmenlerinden oluşması araştırmanın sınırlılığı olarak değerlendirilebilir. Bu sebeple özellikle iş yaşam kalitesi arasında farklılıklar oluşabilecek Türkiye’nin yedi bölgesinden birer il belirlenerek bu illerde görev yapan sınıf öğretmenleri ile bu çalışmanın planlanması faydalı olabilir.
3. Bu çalışma ortaöğretim kurumlarında görev yapan Türkçe, Matematik, Fen Bilimleri, Sosyal Bilgiler, Müzik, Resim, Beden Eğitimi öğretmenleri ile planlanarak, branş farklıkları ile değişkenler arasındaki farklılık araştırılabilir. 4. İş yaşam kalitesi ile farklı değişkenler arasındaki ilişkilere yönelik çalışmalar
7. KAYNAKLAR
Abela, J. R. Z. and Seligman, M. E. P. (2000). The hopelessness theory of depression: A test of the diathesis-stress component in the inter-personal and achievement domains. Cognitive Therapy and Research, 24(4), 361-378.
Abul, A. (2015). Sosyal zekâ düzeyi ve algılanan iş yaşam kalitesi etkileşimine yönelik bir
araştırma (Yayınlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Konya.
Adler, A. (2002). İnsanı tanıma sanatı (K. Şipal, Çev.). İstanbul: Say Yayınları.
Adler, A. (2004). Yaşamanın anlamı ve amacı (K. Şipal, Çev.). İstanbul: Say Yayınları. Afşar, S. T. (2011). Çalışma yaşam kalitesinin örgütsel bağlılık düzeyi üzerindeki etkisi:
Devlet ve vakıf üniversitelerinde çalışan akademisyenler üzerine nicel bir araştırma
(Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Akçöltekin, A. ve Doğan, S. (2012). Sınıf öğretmenlerinin umutsuzluk düzeylerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. International Journal of Social Science, 5(7), 49- 59.
Akçamete, G., Kaner, S. ve Sucuoglu, B. (2001a). Engelli ve engelli olmayan çocuklarla
çalışan öğretmenlerin tükenmişlik ve iş doyumu düzeyleri arasındaki ilişkinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Akçamete, G. Kaner, S. ve Sucuoğlu, B. (2001b). Öğretmenlerde tükenmişlik, iş doyumu
ve kişilik. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Akçaylı, N. (2013). Yönetime katılma ve özyönetim. Bursa: Ezgi Kitap Evi.
Akdere, M. (2006). Improving quality of work-life: Implications for human resources. The
Business Review, 6(1), 173-177.
Akıncı, Z. (2002). Turizm sektöründe iş gören iş tatminini etkileyen faktörler; beş yıldızlı konaklama işletmelerinde bir uygulama. Akdeniz İktisadi İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi, 4, 1-25.
Aksu, G., Acuner, A. ve Tabak, R. (2002). Sağlık bakanlığı merkez ve taşra teşkilatı yöneticilerinin iş doyumuna yönelik bir araştırma (Ankara örneği). Ankara
Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 55(4), 271-282.
Akşit Aşık, N. (2010). Çalışanların iş doyumunu etkileyen bireysel ve örgütsel faktörler ile sonuçlarına ilişkin kavramsal bir değerlendirme. Türk İdare Dergisi, 467, 31-51.
Akyüz, C. (2016). Facebook kullanımının yetişkin bayanların yalnızlık ve umutsuzluk
düzeyi üzerindeki etkileri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Beykent Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Albert, C. and Davia, M. A. (2005). Education, wages and job satisfaction. In Epunet Conference, Colchester.
Albrow, M. (1997). Do organizations have feelings? Psychology Press. Aldemir, C. (1983). Örgütsel etkinlik. Verimlilik Dergisi, 4, 124-143.
Alloy, L. B., Abramson, L. Y., Tashman, N. A., Berrebbi, D. S., Hogan, M. E., Whitehouse, W.G., … & Morocco, A. (2001). Developmental origins of vulnerability to depression: Parenting, cognitive and inferential feedback styles of teh parents of individuals at high and low cognitive risk for depression. Cognitive Therapy and Research, 25(4), 397-423.
Alpay, A. S. (2018). İş sağlığı ve iş güvenliği nedir? https://isguvenligiuzmaniorg. wordpress.com/category/yasal-mevzuatlar adresinden 9 Eylül 2018 tarihinde edinilmiştir.
American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and statistical manual of mental
disorders (4th ed.). Washington, DC: Author.
Amerikan Psikiyatri Birliği (2013). Ruhsal bozuklukların tanısal ve sayımsal el kitabı (DSM-
5). Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
Aras, A. (2011). Müzik bölümü lisans öğrencilerinin umutsuzluk düzeylerinin belirlenmesi: Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuarı örneği. Gazi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 31(2), 509-524.
Ardıç, K. ve Polatçı, S. (2008). Tükenmişlik sendromu akademisyenler üzerinde bir uygulama. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(2), 69-96. Ardıç, K. ve Polatçı, S. (2009). Tükenmişlik sendromu ve madalyonun öbür yüzü: İşle
bütünleşme. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32, 21- 46.
Argon, T. ve İsmetoğlu, M. (2016). Öğrencilerin lise yaşam kalitesi algıları ile okula bağlılık düzeyleri arasındaki ilişki. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 238-249. Arpaçay, B. (2005). İş sağlığı ve güvenliği yönetim sistemine (OHSAS-TS 18001) yönelik
bir uygulama örneği (Tezsiz yüksek lisans projesi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Artan, S. (1981). Ücret yönetimi ve Türkiye’deki uygulama. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Aşan, Ö. ve Erenler, E. (2006). İş tatmini ve yaşam tatmini ilişkisi. Süleyman Demirel
Aşık, A. N. (2010). Çalışanların iş doyumunu etkileyen bireysel ve örgütsel faktörler ile sonuçlarına ilişkin kavramsal bir değerlendirme. Türk İdare Dergisi, 467, 31-48. Avşaroğlu, S., Deniz E. ve Kahraman, A. (2005). Teknik öğretmenlerde yaşam doyumu iş
doyumu ve mesleki tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 115-131.
Aydemir, Y. (2008). OHSAS/TS 18001 uygulamalarının çalışma yaşamı kalitesine etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Aydın, D. (2006). Eğitim kurumları çalışanlarında iş doyumu (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Aydın, İ. P. (2002). İş yaşamında stres. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Aydın, İ., Çelik, Y. ve Uğurluoğlu, Ö. (2011). Sağlık personeli çalışma yaşam kalitesi ölçeği: Geliştirilmesi, geçerliliği ve güvenilirliği. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi.
22(2), 79-100.
Aydın, M. (2005). Eğitim yönetimi. Ankara: Hatipoğlu Yayınları.
Aydın, R. ve Kutlu, Y. (2001). Hemşirelerde iş doyumu ve kişilerarası çatışma eğilimi ile ilgili değişkenler ve iş doyumunun çatışma eğilimi ile olan ilişkisini belirleme.
Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 5(2), 37- 45.
Aydın, U., Karaca, N. G., Özgüler, V. C., Karaca, E., Güngör, Y. ve Demir, M. (2012).
Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği eğitiminin iş kazaları ve meslek hastalıklarının önlenmesindeki rolü. Anadolu Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi, Eskişehir.
Aydınlı, H. İ. (2005). İş doyumunu etkileyen değişkenler ve bir uygulama, üçüncü sektör
kooperatifçilik. Ankara: Nergiz Matbaası.
Aytürk, N. (1999). Yönetim sanatı–başarılı yönetim ve yöneticilik teknikleri (3. baskı). Ankara: Yargı Yayınları.
Aytaç, S. (2002). İş yerindeki kronik stres kaynakları. İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan
Kaynakları Dergisi. 4(1),276.
Bahadır, Y. (2002). Modernitenin yıkıcı etkileri karşısında savunmasız insan. Necmettin
Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13, 13.
Bahar, E. (2006). Tükenmişlik sendromu, otel işletmelerinde ön büro çalışanlarında bir
uygulama (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Adnan Menderes Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
Baker, S. B. and Gerier, E. R. (2004). School counseling for the twenty-first century (4th ed.). Upper SaddIe River, NJ: Pearson Education
Balay, R. (2000).Yönetici ve öğretmenlerde örgütsel bağlılık. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Balcı, A. (1983). İş doyumu ve eğitim yönetimine uygulanması. Ankara Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Fakültesi Dergisi, 16(1), 575–586.
Balcı, A. (1985). Eğitim yöneticisinin iş doyumu (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Balcı, A. (2000). Öğretim Elemanlarının İş Stresi, Kuram ve Uygulamalar. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Balcı, A. (2002). Örgütsel gelişme (3. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Ballou, B. and Godwin, N. H. (2007). Quality of work life: Have you invested in your organization's future? Strategic Finance, 41–45.
Baltaş, A. ve Baltaş, Z. (1985). Stresle başa çıkma program ve tekniklerinin uygulama değerleri, II. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları. Ankara: Psikologlar
Derneği Yayınları, 182-183.
Baltaş, A. ve Baltaş Z. (1990). Stres ve başa çıkma yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi. Baltaş, A. ve Baltaş, Z. (1999). Stres ve başa çıkma yolları (19. baskı). İstanbul: Remzi
Kitabevi.
Barker, J. D. (1986). Influence of quality of work life variables on the retention and career
satisfaction of science and mathematics teachers. The University of Tennessee,
Knoxville.
Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık. Başaran, İ. E. (1991). Örgütsel davranış, insanın üretim gücü. Ankara: Gül Yayınevi. Başaran, İ. E. (1992). Yönetimde insan ilişkileri. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Başaran, İ. E. (1998). Yönetimde insan ilişkileri. Ankara: Aydan Web Tesisleri.
Başaran, İ. E. (2000). Örgütsel davranış, insanın üretim gücü (4. baskı). Ankara: Feryal Matbaası.
Başaran, İ. E. (2004). Yönetimde insan ilişkileri (3. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Baysal, A. (1995). Lise ve Dengi Okul Öğretmenlerinde Meslekte Tükenmişliğe Etki Eden
Faktörler (Yayınlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İzmir.
Beck, A. T., Weissman, A., Lester, D. and Trexler, L. (1974). The measurement of pessimism: The hopelessness scale. Journal of Consulting and Clinical Psychology,
42(6), 861-865.
Beh, L. (2011). Challenges of quality of work life: Evidences and implications in developed
Bhola, S. S. (2006). A study of quality of work life in casting and machine shop industry in kolhapur. Finance India, 20(1), 202–208.
Bilgiç, R. (1998). İş doyumu üzerine bir araştırma: Türkiye cumhuriyeti merkez bankası
banknot matbaası genel müdürlüğü (Uzmanlık yeterlilik tezi). Ankara.
Bingöl, D.(2006). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Arıkan Basım Yayım.
Bishay, A. (1996). Teacher motivation and job satisfaction: A study employing the experience sampling method. Journal of Undergraduate Science, 3, 147-154.
Bolduc, R. R. (2002). An analysis of the relationship between quality of work life and
motivation for correctional services officers ın the montreal area. (Unpublished
doctoral dissertation). McGill University, Canada.
Bozkurt, T. ve Turgut, T. (1999). Çalışanların toplam kalite yönetim uygulamaları ile ilgili iş tatminleri ve kültürel sayıltıları arasındaki ilişkiler. Marmara Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Öneri Dergisi, 2(12), 60-71.
Budak, G. ve Budak, G. (2004). İşletme yönetimi. İzmir: Barış Yayınları. Budak, S. (2000). Sevgi ve şiddetin kaynağı. Ankara: Öteki Yayınevi.
Bull, I. H. F. (2005). The relationship between job satisfaction and organizational
commitment amongst high school teachers in disadvantaged areas in the Western
Cape. (Unpublished master’s dissertation). Cape Town, University of the Western
Cape.
Bursalıoğlu, Z. (2005). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Brunetto, Y. and Farr-Wharton, R. (2004) Does the talk affect your decision to walk: A comparative pilot study examining the effect of communication practices on employee commitment post-managerialism. Management Decision, 42(3/4), 579- 600.
Byrne, M. B. (1991). The maslach burnout inventory: Validating factorial structure and invariance across intercediate, secondary, and university educators. Multivariate
Behavioral Research, 26(4), 583-605.
Calabrese, R. L. and Anderson, R. E. (1986). The public school: A source of stress and alienation among female teachers. Urban Education, 21(1), 30-41.
Can, H. (1994). Organizasyon ve yönetim. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Can, H., Akgün, A. ve Kavuncubaşı, Ş. (1995). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları
yönetimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Canbulat, S. (2007). Duygusal zekânın çalışanların iş doyumları üzerindeki etkisinin
Cascio, W. F. (1995). Managing human resources. New York: McGraw-Hill
Ceyhan, A. A. (2004). Ortaöğretim alan öğretmenliği tezsiz yüksek lisans programına devam eden öğretmen adaylarinin umutsuzluk düzeylerinin incelenmesi. Anadolu
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 91-101.
Cherniss, C. (1980). Professional burnout in human service organizations. New York: Praeger Pres.
Clark, A. Oswald, A. and Warr, P. (1996). Is job satisfaction u-shaped in age? Journal of
Occupational and Organizational Psychology, 69, 57–81.
Cohen, L., Manion, L. and Morrison, K. (2000). Research methods in education (5th ed.). London: Routledge.
Cooley, C. H. (1902). Human nature and the social order. New York: Cornell University Library
Corey, C. (2008). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları. (T. Ergene, Çev.). Ankara: Mentis Yayınları.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating
quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston, MA: Pearson.
Cribbin, J. J. (1972). Effective managerial leadership. American Management Association, New York.
Cummings, T. G. and Worley, C. G. (2014). Organization development and change. Cengage learning.
Çabuk, A. (2015). Özel eğitim alanında çalışan öğretmenlerin tükenmişlik düzeylerinin
bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi).
Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Çalışkan, M. ve Mencik, Y. (2017). Polislerin demografik değişkenler açısından umutsuzluk düzeylerini belirlemeye yönelik bir araştırma. Akademik Bakış
Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, 63, 383-395.
Çam, O. (1992) Tükenmişlik envanterinin geçerlik ve güvenilirliğinin araştırılması. R. Bayraktar ve İ. Dağ (Ed.), 7. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları içinde (s. 155-160). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Çam, O. (1995). Tükenmişlik sendromu. İzmir: Saray Medikal Yayıncılık.
Çelebi, E. (2010). J. P. Sartre’da özgürlüğün ontolojik temelleri üzerine. Necmettin
Erbakan İlahiyat Fakültesi Dergisi, 30(30), 93-104.
Çelik, A. ve Şimşek M. Ş. (2008). Çağdaş yönetim ve örgütsel başarım. Konya: Eğitim Yayınevi.
Çelik Ö. ve Aslan Çelik M. (2017). Sınıf öğretmenlerinin ve öğretmen adaylarının bir meslek olarak sınıf öğretmenliğine ilişkin metaforik algılarının karşılaştırılması.
Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(1), 75-91.
Çelikel, F. ve Erkorkmaz, U. (2008). Üniversite öğrencilerinde depresif belirtiler ve umutsuzluk düzeyleri ile ilişkili etmenler. Archives of Neuropsychiatry/Noropsikiatri
Arşivi, 45(4), 122-129.
Çelikten, M., Şanal, M. ve Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik mesleği ve özellikleri. Erciyes
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 207-237.
Çetinkanat, C. (2000). Örgütlerde güdülenme ve iş. Ankara: Anı Yayıncılık.
Çıtır, Ö. I. (2005). Türkiye’de işçi sağlığı ve iş güvenliği açısından BTC ham petrol boru
hattı projesi Ceyhan terminali kara ve deniz inşaat işlerinde bir uygulama
(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Çiçek, D. (2005). Örgütlerde motivasyon ve iş yaşam kalitesi: Bir kamu kuruluşundaki
yönetici personelin motivasyon seviyelerinin tespit edilerek iş yaşam kalitesinin geliştirilmesi üzerine bir araştırma (Yayınlanmamış doktora tezi). Çukurova
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Çimen, M. (2000). Türk silahlı kuvvetleri sağlık personelinin tükenmişlik, iş doyumu,
kuruma bağlılık ve işten ayrılma niyetlerine ilişkin bir alan araştırması
(Yayınlanmamış doktora tezi). TC Genelkurmay Başkanlığı Gülhane Askeri Tıp Akademisi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çimen, S. (2007). İlköğretim öğretmenlerinin tükenmişlik yaşantıları ve yeterlik algıları
(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Kocaeli.
Çokluk, Ö. (1999). Zihinsel ve işitme engelliler okulunda görev yapan yönetici ve
öğretmenlerde tükenmişliğin kestirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Çokluk, Ö. (2003). Örgütlerde tükenmişlik. C. Elma ve K. Demir (Ed.), Yönetimde Çağdaş
Yaklaşımlar içinde (s. 109-133). Ankara: Anı Yayınları.
Dağlı, A. ve Gündüz, H. (2008). Yatılı ilköğretim bölge okullarında görev yapan yönetici ve öğretmenlerin tükenmişlik düzeyleri (Diyarbakır ili örneği). Dicle Üniversitesi Ziya
Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 10, 12-35.
Dargahi, H. ve Seragi, J. N. (2007). An approach model for employees' improving quality of work life (QWL). Iranian J Publ Health, 36(4), 81-86.
Davis, K. (1977). Human behavior at work: Organizational behavior. United States Of America: McGraw-Hill Book Company.
Davis, K. (1988). İşletmede insan davranışı: Örgütsel davranış (K. Tosun, Çev.). İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayınları.
Davis, L. E. (1977). Enhancing the quality of working life: Developments in the United States. International Labour Review, 116(1), 53-65.
Davis, L. E., Levine M. F and Taylor, J. C. (1984). Defining quality of working life. Human
Relations, 37(1), 81-104.
Demir, N. (2012). Küçülmeye giden işletmelerde geri kalanların yaşadıkları tükenme sendromunun örgüte bağlılık üzerindeki etkisi. Öneri Dergisi, 9(33), 185-198.
Demir, T. (2016). Meslek lisesi öğretmenlerinin iş yaşam kalitesine ilişkin algıları ile
örgütsel bağlılık düzeyleri arasındaki ilişki (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi).
Sabahattin Zaim Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Demirbilek, S. ve Türkan, Ö. U. (2008). Çalışma yaşamı kalitesinin arttırılmasında personel güçlendirmenin rolü. İş, Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi,
10(1), 47-67.
Demirci, A. (2001). Çalışma yaşamı kalitesinin verimlilik artırma yönelimleri uygulanması
ve eczacıbaşı vitra bozöyük tesislerinde bir uygulama (Yayınlanmamış yüksek lisans
tezi). Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
Demirel, O. (2015). Meslek yüksek okulu öğrencilerinin umutsuzluk düzeyleri. Akademik
Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(16), 280-290.
Dengiz, M. (2000). Takım çalışması teknikleri. Ankara: Academy Plus Yayınevi.
Dereli, F. ve Kabataş, S. (2009). Sağlık yüksekokulu son sınıf öğrencilerinin iş bulma endişeleri ve umutsuzluk düzeylerinin belirlenmesi. Yeni Tıp Dergisi, 26, 31-36. Dikmetaş, E. (2006). Hastane personelinin çalışma/iş yaşam kalitesine yönelik bir
araştırma. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(2), 169–182. Dil, M. (2005). İnsan kaynakları yönetiminde performans değerlendirmenin iş doyumu
üzerindeki etkisi ve bir uygulama (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dumlupınar
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
Dilaver, H. (1996). Türkiye’de öğretmen istihdamının dünü, bugünü ve yarını, eğitimimize
bakışlar. İstanbul: Kültür Koleji Vakfı Yayınları.
Dilbaz, N. ve Seber, G. (1993). Umutsuzluk kavramı: Depresyon ve intiharda önemi. Kriz
Dergisi, 1(3), 134-138.
Dilsiz, B. (2006). Konya ilinde ki ortaöğretim okullarında çalışan öğretmenlerin tükenmişlik
ve iş doyumu düzeylerinin bölgelere göre değerlendirilmesinin çok değişkenli
istatistiksel analizi (Yayınlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri
Enstitüsü, Konya.
Diri M. S. ve Kıral E. (2016). Ortaokul öğretmenlerinin iş doyumlarının mesleki tükenmişlik düzeylerine etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(39), 125-149.
Doğan, C. (2005). Türkiye’de sınıf öğretmeni yetiştirme politikaları ve sorunları. Bilig, 35, 133-149.
Doğan, P. (2013). Resim öğretmeni adaylarının umutsuzluk düzeylerinin incelenmesi.
Eğitim Bilimleri Dergisi, 36(36), 115-127.
Dökmen, Ü. (2002). İletişim çatışmaları ve empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Drafke, M. W. and Kossen, S. (1998). The human side of organizations (7th ed.). USA: An Imprint of Addison Wesley Longman Inc.
Duberstein, P. R., Conner, K. R., Conwell, Y. and Cox, C. (2001). Personality corraletes of hopelessness in depressed inpatients 50 years of ege and older. Journal of
Personality Assessment, 72(2), 380-390.
Durak, A. (1994). Beck umutsuzluk ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji
Dergisi, 9(31), 1-11.
Durak Batıgün, A. (2005). İntihar olasılığı: yaşamı sürdürme nedenleri, umutsuzluk ve yalnızlık açısından bir inceleme. Türk Psikiyatri Dergisi, 16, 29–39.
Elma, C. ve Demir, K. (2003). Yönetimde çağdaş yaklaşımlar: Uygulamalar ve sorunlar. Ankara: Anı Yayıncılık.
Emadzadeh, M. K., Khorasani, M. and Nematizadeh, F. (2012). Assessing the quality of work life of primary school teachers in Isfahan city. Interdisciplinary Journal of
Contemporary Research in Business, 3(9), 438-448.
Erdem, A. R. ve Demirel, F. (2009). Sınıf öğretmenlerinin denetim boyutuna ilişkin iş doyum düzeyi. E-Journal of New World Sciences Academy, 2, 101-119.
Erdem, M. (2010). Öğretmen algılarına göre liselerde iş yaşamı kalitesi ve örgütsel bağlılıkla ilişkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(4), 511-536.
Erdil, O. ve Keskin, H. (2003). Güçlendirmeyle iş tatmini, iş stresi ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişkiler. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 32(1), 13–23. Erdil, O., Keskin H., İmamoğlu S. Z. ve Erat S. (2004). Yönetim tarzı ve çalışma koşulları,
arkadaşlık ortamı ve takdir edilme duygusu ile iş tatmini arasındaki ilişkiler: Tekstil sektöründe bir uygulama. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5(1), 17-26.
Erdoğan, İ. (1996). İşletme yönetiminde örgütsel davranış. İstanbul: Avcıoğlu Basım Yayın.
Erdoğan, İ. (2000). Okul yönetimi ve öğretim liderliği (2. baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Eren, E. (1993). Yönetim psikolojisi (4. baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım. Eren, E. (1998). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Yayınları.
Eren, E. (2001).Örgütsel davranış yönetim ve psikolojisi. İstanbul: Beta Yayınları.
Eren, E. (2006). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi (9. baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
Ergin, C. (1992, Eylül). Doktor ve hemşirelerde tükenmişlik ve Maslach tükenmişlik
ölçeğinin uyarlanması. VII. Ulusal Psikoloji Kongresi’nde sunulan bildiri, Ankara.
Ergin, C. (1997). Bir iş doyumu ölçümü olarak iş betimlemesi ölçeği: Uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 12(39), 25-26.
Erginer, A. (2003). İş yaşamının niteliği. C. Elma ve K. Demir (Ed.). Yönetimde çağdaş
yaklaşımlar içinde (s. 45-57). Ankara: Anı Yayıncılık.
Eronat, Z. (2004). İşletmelerde iş tatmini ve işgücü devir hızı problemlerinin çözümünde
bir faktör olarak iletişim: KOBİ’lerde ampirik bir uygulama (Yayınlanmamış yüksek
lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Ersoy, F., Yıldırım, C. ve Edirne, T. (2001). Tükenmişlik sendromu. Sted Sürekli Tıp
Eğitimi Dergisi, http://www.ttb.org.tr/STED/sted0201/1.html adresinden 13.08.2018
tarihinde erişilmiştir.
Etzion, D. and Pines, A. (1986). Sex and culture in burnout and coping among human service professionals: A social psychological perspective. Journal of Cross-Cultural
Psychology, 17(2), 191-209.
Evans, D. R., Pellizzari, J. R., Culbert, B. J. and Metzen, M. E. (1993). Personality, marital and occupational factors associated with quality of life. J Clin Psychol, 49(4), 477- 485.
Fapohunda, T. M. (2013). An evaluation of the perceptions and experiences of quality of work life in Nigeria. International Journal of Academic Research in Management,
2(4), 96-108.
Farber, B. A. (1984). Stress and burnout in suburban teachers. Journal of Educational
Research, 77(6), 325-331.
Fındıkçı, İ. (1999). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Alfa Yayınları.
Frankl, E. V. (1997). İnsanın anlam arayışı (S. Budak, Çev.). Ankara: Öteki Yayıncılık. Fredrickson, B. L. (2018). Why choose hope? Psychology today https://www.psycholo
gytoday.com/us/blog/positivity/200903/why-choose-hope adresinden 17 Temmuz 2018 tarihinde erişilmiştir.
Freeman, R. B. (1978). Job satisfaction as an economic variable. The American Economic
Review, 68(2), 135-141.
Freudenberger, N. J. and Richelson, G. (1994). Tükenmeye rağmen nasıl yaşanabilir? N. Hisli Şahin (Ed.). Stresle Başa Çıkma içinde (s. 64-67). Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Fromm, E. (1982). Espoir et revolution: Vers l'humanisation de la technique. New York: Continuum.
Fromm, E. (1995a). Sevme sanatı (Y. Salman, Çev.). İstanbul: Payel Yayınevi. Fromm, E. (1995b). Umut devrimi (Ş. Yeğin, Çev.). İstanbul: Payel Yayınevi.
Geçtan, E. (1984). Çağdaş yaşam ve normal dışı davranışlar. Ankara: Maya Yayıncılık. Geçtan, E. (2004). Psikodinamik psikiyatri ve normaldışı davranışlar. İstanbul: Metis
Yayıncılık.
Genç, N. (2007). Yönetim ve organizasyon (3. baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
George, J. M. and Jones, G. R. (1996). The experience of work and turnover intentions: Interactive effects of value attainment, job satisfaction and positive mood. Journal of
Applied Psychology, 81(3), 318.
Girgin, G. (2010). Öğretmenlerde tükenmişliğe etki eden faktörlerin araştırılması.
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 32(32), 32-48.
Glenn N. D., Taylor R. D. and Weaver C. N. (1977). Age and job satisfaction among males and females: A multivariate multi-study. Journal Of Applied Psychology, 62, 190-193.
Gökçe, A. T. (2008). Mobbing işyerinde yıldırma: Eğitim örneği. Ankara: Anı Yayıncılık. Gökçe, A. T. (2010). İşyerinde Yıldırma Eğitim Örneği. Ankara: Öğreti Yayınları.
Gözüm S. (1996). Koruyucu sağlık hizmetlerinde görev yapan hemşire ve ebelerin iş
doyumu, tükenmişlik ve işe devamsızlığı etkileyen faktörlerin araştırılması
(Yayınlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Greenberg, J. (1990). Organizational justice: yesterday, today and tomorrow. Journal of
Management, 16, 399-432.
Greenberg, J. and Baron, R. A. (2000). Behavior in organizations: Managing the human
side of work (7th ed.). New Jersey: Prentice Hall International, Inc.
Greene, S. M. (1989). The relation between depression and hopelessness. British Journal
of Psychiatry, 154, 650 - 659.
Gülay, H. E. (2006). Beden eğitimi öğretmenlerinin iş doyumu düzeylerinin araştırılması:
Kocaeli il örneği (Yayınlanmamış doktora tezi). Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Gülnar, B. (2007). Örgütlerde iletişim ve iş doyumu. İstanbul: Literatürk.
Günbayı, İ. (2000). Örgütlerde iş doyumu ve güdüleme. Ankara: Özen Yayıncılık.
Günbayı, İ. (2001). İlköğretim okulu öğretmenlerinin iş doyumu. Kuram ve Uygulamada
Eğitim Bilimleri, 1(2), 93-112.
Gürbüz, B. ve Koçak, S. (2003, Ekim). Devlet ve özel sektörde çalışan antrenörlerin iş
tatmin düzeylerinin cinsiyete ve iş deneyimine göre karşılaştırılması: Ankara ilinde
bir uygulama. Beden Eğitimi ve Sporda Sosyal Alanlar Kongresi’nde sunulan bildiri,
Gazi Üniversitesi, Ankara.
Gürbüz, Z. (2008). Kars ilinde görevli okul öncesi öğretmenlerinin iş tatmin düzeyleri ve
mesleki tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi).
Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Gürgen, H. (1997). Örgütlerde iletişim kalitesi. İstanbul: Der Yayınları.
Gürgür, H., Kış, A. ve Akçamete, G. (2012). Kaynaştırma öğrencilerine sunulan bireysel destek hizmetlere ilişkin öğretmen adaylarının görüşlerinin incelenmesi. İlköğretim
Online, 11(3).
Gürsel, M., Izgar, H. ve Altınok, V. (2003). Endüstri ve örgüt psikolojisi, iş doyumu. Konya: