Gece (Gc) kontrol gruplarının MHZ aktivasyonlarının X-ray filminde gösterimi B Gece (Gc) ovabain grubunun MHZ aktivasyonlarının X-ray filminde gösterimi.

A

4.5.2. Ovabainin MHZ Aktivasyonları Üzerine Etkisinde Gündüz ve gece Farkının İncelenmesi

Ovabainin fosforile edilebilir MHZ izoformu olan MHZ-2’nin aktivasyonlarındaki gündüz ve gece farkını değerlendirmek amacıyla, p- MHZ ekspresyonları Western Blot yöntemi kullanılarak incelenmiştir.

10-5 M ovabain uygulanmış izole sıçan ventrikül örneklerinde p-MHZ’ye ait optik dansite değerleri gündüz ve gece gruplarında sırasıyla 1,41± 0,33 (n= 3) ve 1,43 ± 0,45 (n= 3) olarak bulunmuştur. Gündüz ve gece grupları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p > 0,05) ( Resim 10-Grafik 21).

gündüz gece 0 1 2 ovabain opt ik d ansi te ( pM H Z/ M H Z ) Gc Gc Gn Gn Gn p-MHZ MHZ

Grafik 21. Ovabain uygulanan gündüz ve gece gruplarının MHZ-2 aktivasyonlarının karşılaştırılması Veriler

ortalama ± ortalamaların standart hatası şeklinde ifade edilmiştir (p>0,05).

Resim 10. Akut ovabain uygulaması sonrası MHZ-2 aktivasyonlarının Gündüz (Gn) ve Gece (Gc) gruplarında

karşılaştırılmasına ait örnek Western Blot görüntülemesi.

A- Gündüz (Gn) ve Gece (Gc) gruplarının bazal p-MHZ ekspresyonlarının X-ray filminde gösterimi. B- Gündüz (Gn) ve Gece (Gc) gruplarının total MHZ-2 ekspresyonlarının X-ray filminde gösterimi.

A B

5. TARTIŞMA

Kardiyovasküler sistemde gerek fizyolojik gerekse fizyopatolojik olayların ritmik patern gösterdiği bilinmektedir5.

Konjestif kalp yetmezliğinin en belirgin özelliği miyokart disfonksiyonudur. Bu nedenle konjestif kalp yetmezliği tedavisinde pozitif inotropik ajanlar kullanılmaktadır58.

Kalp dokusunun mekanik özelliğinin, eksprese edilen MAZ izoformları ile ilişkili olduğu bilinmektedir14, 15, 16, 17, 19, 20. Son dönemde yapılan çalışmalarda MHZ izoformlarının kalp kontraksiyonunun modülasyonunda rol oynadıklarına dair sonuçlar bildirilmiştir29.

MAZ izoformlarından, α-MAZ gen ekspresyonların sirkadiyan21, β-MAZ gen ekspresyonlarının ise diurnal ritim gösterdiği22 bildirilmiş olup, her iki MAZ izoformunun protein düzeylerini karşılaştıran çalışma bulunmamaktadır. MHZ izoformlarının ekspresyonlarının ritim gösterip göstermediği ise incelenmemiştir.

MHZ kinaz, VHZ-2’yi, N terminalindeki Ser-14, AHZ-2’yi ise Ser-21 ve Ser-22 bölgesinden fosforile eder. Yani, insan ventriküler MHZ-2 izoformu monofosforile olurken, atriyal MHZ-2 izoformu mono- veya difosforile halde bulunabilir. Ser-14 bölgesi aynı zamanda protein kinaz C tarafından da fosforile edilebilmektedir29. Sıçan kalbindeki fosforilasyon bölgesi ile ilgili bilgiye literatürde rastlanmamıştır. Bu nedenle bu tez çalışması kapsamında, Thr18 ve Ser19’dan fosforile MHZ-2 ile reaksiyon veren bir antikor (Santa Cruz Biotechnology 12896R) kullanılmıştır. Bu antikor daha önce Rajashree ve ark. (2005) tarafından sıçan kalbinde yapılan bir çalışmada kullanılmış ve fosforile MHZ-2’yi tanıdığı gösterilmiştir53.

Bu tez çalışmasında, konjestif kalp yetmezliği tedavisinde yeri olan farklı farmakolojik sınıflara ait iki pozitif inotropik ajanın (ovabain ve dobutamin) i) kalp kontraksiyonuna etkilerinde olası gündüz ve gece farkını ii) bu ajanların MHZ aktivasyonu üzerine etkilerinde olası gündüz ve gece farkını inceledik. Bunların yanı sıra, MHZ-1 ve MHZ-2 ekspresyonlarının ve MHZ-2 aktivasyonlarının gündüz ve gece değişimini de çalışma kapsamında değerlendirdik.

Yapılan deneyler sonucunda, izole sıçan kalbinin bazal sol ventrikül basıncının, gece değerlerinin gündüz değerlerine göre anlamlı olarak yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Bu sonuç Young ve ark. tarafından 2001 yılında yayınlanan çalışmasının sonuçları ile uyumludur. Atıfta bulunulan çalışmada Wistar sıçanların kontraktil performanslarının gece anlamlı olarak yüksek olduğu (karanlık periyodun ortası) çalışan kalp (working heart) yöntemi ile gösterilmiştir22. Diğer taraftan, sistolik kasılmanın ve diyastolik gevşemenin indeksi olarak bazal +dP/dt ve – dP/dt değerlendirilmiş ve +dP/dt için gündüz ve gece arasında anlamlı fark bulunmuştur.

Yine bu tez çalışmasında, bazal kontraktilitedeki gündüz ve gece farkına MHZ ekspresyonlarının katkısını incelendiğinde, izole sıçan kalbinde MHZ-1 ve MHZ-2 protein ekspresyonlarının gündüz ve gece arasında farklılık göstermediği belirlenmiştir. Benzer şekilde, bazal MHZ-2 aktivasyonlarının da gündüz ve gece arasında anlamlı olarak değişmediği gösterilmiştir.

Dobutamin, kalpte β reseptör aracılıklı pozitif inotropi oluşturan bir ajandır ve bu maddeye ait cevapılığın zamansal varyasyon gösterdiği Güney ve ark. tarafından sıçan torasik aortunda gösterilmiştir92. Bu tez çalışmasında dobutaminin kalp kontraktilitesi üzerine etkileri incelenmiş ve gündüz ve gece farkı gözlemlenmemiştir.

Literatürde, β reseptör aracılıklı etki oluşturan maddelerin, miyozin ağır ve hafif zincir ekspresyon ve aktiviteleri üzerindeki etkinliklerini inceleyen çeşitli çalışmalar bulunmaktadır. Geenen ve ark. yaptıkları bir çalışmada, dobutamin uygulamasının ve/veya kalp hızı artışının MAZ ekspresyonunun paterninin değişimine katkıda bulunduğunu bildirmişlerdir91. Diğer taraftan, bir başka çalışmada ise, adrenalininin MHZ fosforilasyonlarını değiştirmediği bildirilmiştir. Ancak, dobutaminin MHZ aktivasyonu üzerinde her hangi bir etkisinin olup olmadığını inceleyen bir çalışmaya, bu tez kapsamında değerlendirilen literatür bakımından rastlanmamıştır. Bu çalışmada, dobutaminin MHZ fosforilasyonlarını gündüz ve gece gruplarında artırdığı belirlenmiştir. Ancak, bizim bulgularımız, dobutamin uygulanan kalplerden izole edilen ventriküllerdeki p-MHZ ekspresyonlarında, gündüz ve gece arasında herhangi bir farklılığının olmadığını göstermektedir.

Ovabain Na+/K+-ATPaz’ı inhibe eden bir kardiyotonik glikozittir58. Kardiyak glikozitlerden olan strofantin ve korglikonun koroner kalp hastası kişilere uygulanması sonrası, hemodinamik

değişikliklerin strofantin için sabah, korglikon için ise, öğleden sonra uygulandığında belirgin olduğu gösterilmiştir148_{. Erol ve ark. (2001) ise,} sağlıklı genç gönüllülerde yaptıkları çalışmalarında, digoksin farmakokinetiğinin gündüz ve gece farklı olduğunu, digoksinin sabah uygulandığında Tmaks değerinin anlamlı olarak kısa olduğunu göstermişlerdir152. Yani, kardiyotonik glikozitler hemodinamik etkiler ve bazı farmakokinetik parametreler bağlamında gündüz ve gece ritmisitesi gösterebilmektedirler. Bu tez çalışmasında, ovabainin kalp kontraktilitesi üzerine etkisinde gündüz ve gece farkı gözlenmemiştir. Ovabainin sadece 10-5 M konsantrasyonda uygulandığında meydana gelen sol ventrikül gelişen basıncında meydana gelen artışın, gündüz grubunda gece grubuna göre anlamlı olarak yüksek olduğu, gevşeme hızındaki artışın aynı konsantrasyon için gece grubunda anlamlı olarak düşük olduğu gösterilmiştir.

Huang ve ark. (1997), MHZ-2 mRNA düzeylerinin ovabain ile arttığını, kültüre edilmiş kardiyomiyositlerde göstermişlerdir153. Tez kapsamında yapılan moleküler çalışmalar sonucunda, ovabainin MHZ fosforilasyonlarını gündüz grubunda anlamlı olarak artırdığı gösterilmiştir. Ancak, ovabain uygulaması sonrası, MHZ fosforilasyonları gece-gündüz saatlerinde farklı bulunmamıştır. Bu bulgu, Na+_/K+_-ATPaz inhibisyonunun MHZ fosforilasyonlarında gece ve gündüz farkına neden olmadığını telkin etmektedir. Ancak, tez çalışmasında ovabainin sadece akut etkileri incelendiğinden, kronik ovabain uygulamasının MHZ fosforilasyonları ile ilgili farklılık gösterebileceği düşünülebilir. Bu bakımdan ayrıca araştırılması gerekmektedir.

6. SONUÇ

Bu çalışmada iki farklı mekanizmayla pozitif inotropi oluşturan ajanların (ovabain ve dobutamin) etkilerindeki ve bu ajanların MHZ aktivasyonu üzerine etkililiklerinde olası gündüz ve gece farkı incelenmiştir. Yanı sıra MHZ-1, MHZ-2 ve aktinin izole sıçan kalbinde ekspresyonlarındaki gündüz ve gece farkı değerlendirilmiştir.

20 dakika süren dengelenme periyodu sonunda ölçülen bazal kontraktilitenin gece grubunda gündüze göre anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Miyokardiyal kontraktil proteinlerin (α ve β MAZ) gen ekspresyonlarının ritmik patern gösterdiği bildirilmiştir21,22. Söz konusu proteinlerin düzeylerinin gün içinde nasıl değiştiğine dair bulgu bulunmamakla beraber, yarılanma ömürlerinin göreceli olarak uzun olduğu bilinmektedir154. Bu tez çalışmasında, MHZ (gerek düzenleyici gerekse esansiyel izoformun), aktin ekspresyonlarının ve MHZ-2 aktivasyonlarının gündüz ve gece farkı göstermediği saptanmıştır. Proteinlerin diurnal farkı, sadece o proteinleri kodlayan mRNA ve turnover’ları ile ilişkili olmayıp aynı zamanda fosforilasyon gibi posttranslasyonal modifikasyonlarıyla da ilişkilidir154_{. Miyozinin turnover} süresinin göreceli olarak uzun olması ve fosforilasyon düzeylerinde gün içinde meydana gelmiş olabilecek değişimlerim göreceli olarak küçük olması nedeniyle, gündüz ve gece farkı bizim ölçüm yöntemlerimizle değerlendirilememiş olabilir.

Dobutaminin pozitif inotropik etkisi aydınlık ve karanlık periyodunda değişmezken, ovabain tek bir konsantrasyonu için (10-5 M) gündüz grubunda sol ventrikül gelişen basıncında meydana gelen artış, gece grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur.

Dobutamin ve ovabain uygulaması sonucunda, MHZ-2’ aktivasyonlarının gece-gündüz farkı göstermedikleri belirlenmiştir. Bu ilaçlarının kalp kontraktilitesinin gündüz ve gece ritmine etkilerinin aydınlatılmasında, kontraksiyona katkısı olan MHZ dışındaki diğer basamakların da araştırılması yararlı olacaktır.

7. ÖZET

Ovabain ve dobutaminin, kontraktilite ve miyozin hafif zincir (MHZ), aktin ekspresyonları ile MHZ aktivasyonları üzerine etkisindeki olası gündüz ve gece farkı izole sıçan kalbinde karşılaştırılmıştır. Deneyler iki farklı zaman noktasında (6 HALO ve 18 HALO) gerçekleştirilmiştir,

Sıçanlar anesteziye edildikten sonra toraks hızlıca açılarak kalp Langendorff cihazına asılmıştır. 20 dakikalık dengelenme periyodundan sonra, 10 dakika ovabain veya dobutamin ile perfüze edilmiştir.

Bazal kontraktilite gece grubunda, gündüze göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Ancak, MHZ, aktin ekspresyonlarının ve MHZ aktivasyonlarının değişmediği gözlemlenmiştir. Bazal kalp kontraktilitesindeki gece ve gündüz farkı, kalp kontraktilitesinde rolü olan diğer basamaklardan kaynaklanıyor olabilir.

Dobutaminin pozitif inotropik etkisi aydınlık ve karanlık periyodda değişmezken, ovabainin tek bir konsantrasyonu için (10-5 _M) gözlenen sol ventrikül gelişen basıncında meydana gelen artış gündüz grubunda daha yüksek bulunmuştur.

10-5 M dobutamin uygulanan ventrikül örneklerinde, MHZ aktivasyonunun gerek gündüz gerekse gece anlamlı olarak arttığı, ancak gündüz ve gece arasında anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir.

Ovabain (10-5 _{M) MHZ aktivasyonunu gündüz grubunda} anlamlı olarak arttırırken, gece grubunda anlamlı bir bir artış gözlenmemiştir. Ovabain uygulanan gündüz ve gruplarının MHZ aktivasyonları arasında anlamlı bir fark belirlenmemiştir.

8. SUMMARY

Experiments were performed at two different time points (6 HALO and 18 HALO). After ouabain (10-4, 10-5, 10-6 and 10-7 M) or dobutamine (10-4, 10-5 and 10-6 M) perfusion ventricular tissues were quickly freezed for preparation of tissue homogenates. The day versus night difference in myosin light chain expression and activation levels were determined by Western Blot method.

Wistar rats were anesthetized with thiopental sodium and isolated rat hearts mounted on Langendorff apparatus immediately. Left ventricular pressure was measured with a water-filled baloon. After a 20 minute stabilisation period hearts perfused with each concentration of drugs for 10 minutes. At the end of drug perfusion hearts were taken off and immersed in liquid nitrogen. Myosin light chain-1, myosin light chain-2, actin expressions and myosin light chain activations were evaluated in ventricular tissues by using Western Blot method.

It was shown that basal contractility was significantly higher at night but there was not significant difference between day and night levels of myosin light chain-1,myosin light chain-2, phospho myosin light chain-2 and actin expressions.

Dobutamine did not lead to a significant difference between day and night heart contractility. On the other hand, after 10-5 M ouabain perfusion, the increase in left ventricular developed pressure was higher in day group compared to night group. Besides, level of myosin light chain phosphorylation was not altered by dobutamine and ouabain perfusion in day versus night groups.

9. KAYNAKLAR

1. Muller JE, Tofler GH, Stone PH, et al. Circadian variation and triggers of onset of acute myocardial infarction. Circulation 1989; 79: 733-743

2. Smolensky MH, D’alonzo GE, et al. Medical chronobiology. Concepts and Applications. Am. Rev. Respir. Dis. 1993; 147: S2-S19.

3. Makino M, Hayashi H, Takezawa H, et al. Circadian rhythms of cardiovascular functions are modulated by the baroreflex and the autonomic nervous system in the rat. Circulation 1997; 96: 1667- 1674.

4. Baltatu O, Janssen BJ, Bricca G, et al: Alterations in blood pressure and heart rate variability in transgenic rats with low brain angiotensinogen. Hypertension 2001; 37: 408-413.

5. Abacıoğlu N. Kronobiyolojiye genel yaklaşım ve kardiyovasküler sistem ritimleri. Kronobiyoloji ve Kronotedavinin Temelleri. 1997 Ed: Prof. Dr. Nurettin ABACIOĞLU & Prof. Dr. Hakan ZENGİL Palme Yayıncılık Sf: 1-13.

6. Yamasaki Y, Kodama M, Matsuhisa M, et al. Diurnal heart rate variability in healty subjects: effects of aging and sex difference. Am. J. Physiol. 1996; 271: H303-310.

7. Korpelainen JT, Sotaniemi KA, Huiluri HV, et al. Circadian rhythm of heart rate variability is reversibly abolished in ischemic stroke. Stroke 1997; 28: 2150-4.

8. Lombardi F, Sandrone G, Mortara A, et al. Circadian variation of spectral indices of heart rate variability after myocardial infarction. Am. Heart J. 1992; 123: 1521-9.

9. Kayaalp OS. 42.Konu Kalp Glikozidleri ve Kalp Yetmezliğine Karşı Kullanılan Diğer İlaçlar Rasyonel tedavi yönünden tıbbi farmakoloji. Sekizinci basım. 1. Cilt. Ankara: Hacettepe Taş; 1998.

10. Mittmann C, Eschenhagen T, Scholz H, et al. Cellular and molecular aspects of contractile dysfunction in heart failure. Cardiovasc. Res. 1998; 39: 267-275.

11. Weeds AG and Lowey S. Substructure of the myosin molecule. J. Mol. Biol. 1971; 61: 701-725.

12. Hoh JFY, Yeoh GPS, Thomas MAW, Higgenbottom L, et al. Structural differences in the heavy chains of rat ventricular myosin isoenzymes. FEBS Lett. 1979; 97: 330-334.

13. Palmiter KA, Tyska MJ, Dupuis DE, Alpert NR, Warshaw DM, et al. Kinetic differences at the single molecule level account for the functional diversity of rabbit cardiac myosin isoforms. J. Physiol. 1999; 519: 669-678.

14. Capelli V, Bottinelli R, Poggesi C, Moggio R, Reggiani C, et al. Shortening velocity and myosin myofibrillar ATPase activity related to myosin isoenzyme composition during postnatal development in rat myocardium. Circ. Res. 1989; 65: 446-457.

15. Maughan D, Low E, Litten R, Brayden J, Alpert NR, et al. CAHZium-activated muscle from hypertrophied rabbit hearts. Circ. Res. 1974; 44: 279-287.

16. Pope B, Hoh JFY, Weeds A, et al. The ATPase activities of rat cardiac myosin isoenzymes. FEBS Lett. 1980; 118: 205- 208.

17. Powers FM & Solaro RJ. Caffeine alters cardiac myofilament activity and regulation independently of Ca+2 binding to troponin C. Am. J. Physiol, Cell. Physiol. 1995; 268: C1348-1353.

18. Vanburen P, Harris DE, Alpert NR, Warshaw DM, et al. Cardiac V1 and V3 myosins differ in their hydrolytic and mechanical activities in vitro. Circ. Res. 1995; 77: 439-444.

19. Alpert NR, Brosseau C, Federico A, Krenz M, Robbins J, Warshaw DM, et al. Molecular mechanics of Mouse cardiac myosin isoforms. Am. J. Physiol. Heart Circ. Physiol. 2002; 283: H1446-1454.

20. Hasenfuss G, Mulieri LA, Blanchard EM, Holubarsch C, Leavitt BJ, Ittleman F, Alpert NR, et al. Energetics of isometric force development in control and volume-overload human myocardium. Comparison with animal species. Circ. Res. 1991; 68: 836-846.

21. Wang ZR, Wang L, Wan CM, Cornalissen G, Anand I, Halberg F, et al. Circadian rhythm of gene expression of myocardial contractile protein, left ventricular pressure and contractility. Space Med. Med. Eng. (Beijing) 1999; 12: 391-6.

22. Young ME, Razeghi P, Cedars AM, Guthrie PH, Taegtmeyer H, et al. Intrinsic diurnal variations in cardiac metabolism and contractile function. Circ. Res. 2001; 89: 1199-1208.

23. Moss RL. Ca2+ regulation of mechanical properties of striated muscle: Mechanistc studies using extraction and replacement of regulatory proteins. Circ. Res. 1992; 70: 865-884.

24. Narula N, Haider N, Narula J, et al. Cell biology for the nuclear cardiologist. J. Nucl. Cardiol. 1998; 5: 426-437.

25. Schaub MC, Hefti MA, Zuellig RA, Morano I, et al. Modulation of contractility in human cardiac hypertrophy by myosin essential light chain isoforms. Cardiovasc. Res. 1998; 37: 381-404.

26. Gregorio CC, Antin PB. To the heart of myofibril assembly. Trends. Cell Biol. 2000; 10: 355-362.

27. Seidman CE, Seidman JG. Gene mutations that cause familial hypertrophic cardiomyopathy. In: Haber E, ed. Molecular cardiovascular medicine. New York: Scientific American, 1995:193-209.

28. Spirito P, Seidman C, McKenna WJ, Maron BJ, et al. The management of hypertrophic cardiomyopathy. N. Engl. J. Med. 1997; 336: 775-785.

29. Morano I. Tuning the human heart molecular motors by myosin light chains. J. Mol. Med. 1999; 77: 544-555.

30. Schaub MC, Hefti MA, Harder BA, Eppenberger HM, et al. Various hypertrophic stimuli induce distinct phenotypes in cardiomyocytes. J. Mol. Med. 1997; 75: 901-920.

31. Swynghedauw B. Developmental and functional adaptaion of contractile proteins in cardiac skeletal muscles. Physiol. Rev. 1986; 66: 710-771.

32. Schiaffino S, Reggani C. Molecular diversity of myofibrillar proteins: gene regulation and functional significance. Physiol. Rev. 1996; 76: 371-423.

33. Wagner PD, Giniger E. Hydrolysis of ATP and reversible binding to F-actin by myosin heavy chains free of all light chains. Nature 1981; 292: 6470-6477.

34. Sivaramakrishnan M, Burke M. The free heavy chain of vertebrate skeletal myosin subfragment 1 shows full enzymatic activity. J. Biol. Chem. 1982; 257: 1102-1105.

35. Adelstein RS and Eisenberg E, et al. Regulation and kinetics of the actinomyosin-ATP interaction. Annu. Rev. Biochem. 1980; 49: 921-956.

36. Shi Q, Daniczyk U, Wang J, See YP, Williams WG, Trusler G, Beaulieu R, Rose V, Jackowski G, et al. Expression of

ventricular myosin subunits in the atria of children with congenital heart malformations. Circ. Res. 1991; 69: 1610-1617.

37. Auckland LM, Lambert SJ, Cummis P et al. Cardiac myosin light and heavy chain isotypes in Tetralogy of Fallot. Cardiovasc. Res. 1986; 20: 828-863.

38. Schaub MC, Tunchscmid CR, Srihari R, Hirzel HO, et al. Myosin isoenzymes in human hypertrophic hearts. Shift of atrial myosin heavy chains and ventricular light chains. Eur. Heart J. 1984; 5: 85-93.

39. Ritter O, Haase H, Schulte HD, Morano I, et al. Remodeling of the hypertrophic human myocardium by cardiac bHLH transcription factors. J. Cell Biochem 1999; 74: 551-61.

40. Morano I, Hadicke K, Haase H, Böhm M, Erdmann E, Schaub MC, et al. Changes in essential myosin light chain isoform expression provide a molecular basis for isometric force regulation in the failing human heart. J. Mol. Cell Cardiol. 1997; 29: 1177-1187.

41. Sutoh K. Identification of myosin binding sites on the actin sequence. Biochemistry 1982; 21: 3654-3661.

42. Trayer IP, Trayer HP, Levine BA, et al. Evidence that the N-terminal region of the A1 light chain of myosin interacts directly with the C-terminal region of actin. Eur. J. Biochem. 1987; 164: 259-266.

43. Hayashibara T, Miyanishi T. Binding of the amino- terminal region of myosin alkali 1 light chain to actin and its effect on actin actin-myosin interaction. Biochemistry 1994; 33: 12821-12827.

44. Morano I, Haase H. Different actin affinities of human cardiac essential myosin light chain isoforms. FEBS Lett. 1997; 408: 71- 74.

45. Rayment I, Rypniweski WR, Schmidt-Base K, Smith R, Tomchick DR, Benning MM, Winkelmann DA, Wesenberg G, Holden HM, et al. Three-dimensional structure of myosin subfragment-1: a molecular motor. Science 1993; 261: 50-58.

46. Morano I, Ritter O, Bonz A, Timek T, Vahl CF, Michel G, et al. Myosin light-chain actin interaction regulates cardiac contractility. Circ. Res. 1995; 76: 720-725.

47. Morano I, Wankerl M, Böhm M, Erdmann E, Rüegg JC, et al. Myosin P-light chain isoenzymes in the human heart: evidence for diphosphorylation of the atrial P-LC form. Basic Res. Cardiol. 1989; 84: 298-305.

48. Margossian SS, Slayter HS. Electron microscopy of cardiac myosin: its shape and properties as determined by the regulatory light chain. J. Muscle Res. Cell. Motil. 1987; 8: 437-447.

49. Dhalla NS, Temsah RM, Netticadan T, Sandhu MS. Calcium overload in ischemia/reperfusion injury. In: Sperelakis N, Kurachi Y, Terzic A, Cohen M, editors. Heart Physiology and Pathophysiology. 4 th ed. Academic Pres; 2001. p. 949-965.

50. Kamm KE and Stull JT, et al. The function of myosin light chain kinase phosphorilation in smooth muscle. Annu Rev. Pharmacol. Toxicol. 1985; 25:593-620.

51. Somlyo AP and Somlyo AV. Signal transduction and regulation in smooth muscle. Nature 1994; 372: 231-36.

52. Jeacocke SA and England PJ. Phosphorylation of myosin light chains in perfused rat heart. Effect of adrenaline and increased cytoplasmic calcium ions. Biochem. J. 1980; 15: 763-8.

53. Rajashree R, Blunt BC, Hofmann PA. Modulation of myosin phosphotase targeting subunit and protein phosphotase 1 in the heart. Am. J. Physiol. Heart Circ. Physiol. 2005; 289: H1736-H1743.

54. Margossian SS, White HD, Caulfield JB, Norton P, Taylor S, Slayter HS, et al. Light chain 2 profile and activity of human ventricular myosin during dilated cardiomyopathy. Identification of a causal agent for impaired myocardial function. Circulation 1992; 85: 1720-1733.

55. Morano I, Hadicke K, Grfom S, Koch A, Schwinger RHG, Böhm M, Bartel S, Erdmann E, Krause EG, et al. Titin, myosin light chains and C-protein in the developing and failing human heart. J. Mol. Cell. Cardiol. 1994; 26: 361-368.

56. McPhee SJ, Lingappa VR, Ganong WF, et al. Çeviri ed. Çoban E, Süleymanlar G. Hastalıkların patofizyolojisi Klinik tıpla bir tanışma. Palme Yayıncılık. 4. Baskı. 2006; Bölüm10: 260-301.

57. Wehrens XHT, and Marks AR. Mechanism of heart failure: emerging molecular targets. Drug Disc. Today : Disease Mechanisms. 2004; 1: 9-15.

58. Brunton LL, Lazo JS, Parker KL, editors. Goodman &Gilman’s The pharmacological basis of therapeutics. 11 th ed. USA: Mcgraw Hill; 2006.

59. Tamargo J and Lopez-Sendon J, et al. Rationale and Clinical Evidence for the Effects of New Pharmacological Treatments for Heart Failure. Rev. Esp. Cardiol. 2004; 57: 447-64.

60. Pitt B, Zannad F, Remme W, Cody R, Castaigne A, Perez A, et al. The effect of spironolactone on morbidity and mortality in patients with severe heart failure. Randomized Aldactone Evaluation Study Investigators. N. Engl. J. Med. 1999; 341: 709-717.

61. Pitt B, Remme W, Zannad F, Neaton J, Martinez F, Roniker B, et al. Eplerenone Post-Acute Myocardial Infarction Heart Failure Efficacy and Survival Study Investigators. Eplerenone, a selective aldosterone blocker, in patients with left ventricular dysfunction after myocardial infarction. N. Engl. J. Med. 2003; 348: 1309-1321.

62. Wells G and Little WC. Current treatment and future directions in heart failure. Curr. Opin. Pharmacol 2002; 2: 148-153.

63. Burger AJ, Elkayam U, Neibaur MT, Haught H, Ghali J, Horton DP, Aronson D, et al. Comparison of the ocurrence of ventricular arrhythmias in patients with acutely decompansated congestive heart