Gelecek Araştırmalara İlişkin Öneriler

1. ECRIF taksonomisi diğer sınıf düzeylerinde ve diğer derslerde kullanılarak öğrencilerin, akademik başarılarına etkisi belirlenebilir.

2. ECRIF taksonomisine dayalı öğretimin etkililiğine ilişkin nitel bir araştırma yapılabilir.

3. ECRIF taksonomisinin tutum, öz yeterlik inancı gibi diğer değişkenler üzerindeki etkisini de ortaya koymaya dönük araştırmalar yapılabilir.

4. ECRIF taksonomisine dayalı öğrenmeye ilişkin öğretmen görüşlerini belirlemeye yönelik araştırmalar yapılabilir.

5. Yabancı dilde okuma (reading) ve yazma (writing) becerilerini geliştirmek için ECRIF taksonomisi kullanılarak deneysel bir araştırma yapılabilir.

63 KAYNAKÇA

Allan, G. M. (2006). Responsibility for learning: students’ understandings and their self-reported learning attitudes and behaviours. (Unpublished Master Thesis), Queensland University of Technology/Faculty of Education, Australia.

AlSaleem, B. I. A. (2018). The effect of ECRIF strategy on EFL seventh graders’

vocabulary learning and retention. Arab World English Journal, 9(2), 70-91.

Altan, M. Z. & C. Trombly. (2001). Creating a learner-centred teacher education program.

E. T. Forum, 39(3), 28-34.

Altunbay, M. (2012). Dil öğreniminde ve öğretiminde tiyatronun kullanımı ve tiyatronun temel dil becerilerine katkısı. Turkish Studies, 7(4), 747-760.

Anderson, L. W., Krathwohl, D. R., (Eds.) Airasian, P. W., Cruikshank, K. A., Mayer, R.

E., Pintrich, P. R., Raths, J. & Wittrock, M. C. (2010). Öğrenme öğretim ve değerlendirme ile ilgili bir sınıflama (A Taxonomy for Learning, Teaching, and Assessing). (Çev: D. A. Özçelik). Ankara: PegemA.

Bacon, C. S. (1993). Student responsibility for learning. Adolescence, 28(109), 199-212.

Bakır, S. (2014). Türkiye’deki yabancılara Türkçe öğretim merkezleri ve Atatürk üniversitesi dil eğitimi uygulama ve araştırma merkezi (DİLMER). A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 51, 435-456.

Barr, B. R. & Tagg, J. (1995). From teaching to learning: A new paradigm for undergraduate education. Change, 27(6), 697-710.

Başbay, A. (2008). Öğrenenlerin bireysel öğrenme görevleri ile zihinsel becerileri ve bilişsel faaliyet hızları arasındaki ilişki. Eğitim ve Bilim, 33(149), 3-17.

64

Brawn, J. (2009). Scaffolding in a productive skill lesson. Proceedings of the 17th Annual KOTESOL International Conference. 24–25 October 2009. Seoul, Korea.

Bümen, N. T. (2006). Program geliştirmede bir dönüm noktası: yenilenmiş Bloom taksonomisi. Eğitim ve Bilim. 31(142), 3-14.

Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri analizi el kitabı (4. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Calvo, A. S. (2007). A learner-centred approach to the teaching of English as an L2. ES:

Revista de Filologia Inglesa, 28, 189-196.

Can, T. (2004). Yabancı dil olarak İngilizce öğretmenlerinin yetiştirilmesinde kuram ve uygulama boyutuyla oluşturmacı yaklaşım. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Can, T. & Işık Can, C. (2014). Türkiye’de ikinci yabancı dil öğretiminde karşılaşılan sorunlar. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 43-63.

Çakmak, Z. (1999). Kümeleme analizinde geçerlilik problemi ve kümeleme sonuçlarının değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3, 187-205.

Carpenter, J. P. & Pease, J. S. (2013). Preparing students to take responsibility for learning:

The role of non-curricular learning strategies. Journal of Curriculum and Instruction (JoCI), 7 (2), 38-55.

Cobb, P. (1994). Where is The Mind? Constructivism and Sociocultural Perspectives on Mathematical Development. Educational Researcher, (23), 13–20.

Cordero, P. & Perez, R. (2014). The use of ECRIF framework to improve the speaking skills in EFL classes for 9th graders of conversational English workshop at CTP Santa Lucía, https://www.slideshare.net/UMAGISTER/the-use-of-ecrif- framework-to-improve-the-speaking-skills-in-efl-classes-for-9th-graders-of-conversational-english-workshop-at-ctp-santa-luca-2014 Erişim: 19/12/2018 Çam, Ş. S. & Ünal Oruç, E. (2014). Öğrenme sorumluluğu ve güç dengesi. International

Journal of Instruction, 7(1), 5-16.

65

Çelikkaya, T. (2010). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının kullandıkları öğrenme stratejileri. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 11(3), 65-84.

Davis, T. M. & Murrell, P. H. (1994). Turning teaching into learning: The role of student responsibility in the collegiate experience. ASHE-ERIC Higher Education Report.

https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED372702.pdf Erişim: 04/01/2019 Demircan, Ö. (2013). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.

Demirel, Ö. (1993). Yabancı dil öğretimi: İlkeler, yöntemler, teknikler. Ankara: Usem Yayınları.

Demirel, Ö. (1998). İlköğretim okullarında yabancı dil öğretimi. İstanbul: Milli Eğitim Yayıncılık.

Demirel, Ö. (2006). Öğretimde planlama ve değerlendirme öğretme sanatı. Ankara: Pegem Yayıncılık.

Demirel, Ö. (2010). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Devlin, M. (2002). Taking responsibility for learning isn't everything: A case for developing tertiary students' conceptions of learning. Teaching in Higher Education, 7(2), 125-138.

Dinçer, B. (2013). 7. Sınıf İngilizce öğretim programının Stufflebeam’in bağlam-girdi-süreç-ürün (CIPP) modeline göre değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Adnan Menderes Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.

Doğan, C. (2012). Sistematik yabancı dil öğretim yaklaşımı ve yöntemleri. İstanbul: Ensar Neşriyat.

Durmuş, B. (2017). 4. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi öğretim programı kazanımlarının Bloom ve Revize Edilmiş Bloom taksonomilerine göre değerlendirilmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 11(21), 44-58.

66

Ekmekçi, F. Ö. (1983). Yabancı dil eğitimi kavram ve kapsamı. Türk Dili, Dil Öğretim Özel Sayısı Temmuz-Ağustos, 379-380.

EL Yousfi, Y. (2014). ECRIF a language learning framework.

https://prezi.com/shsh_pc9ony7/ecrif-a-language-learning-framework Erişim: 25/10/2018

Ersanlı, K. & Uzman, E.(Ed.) (2007). Eğitim psikolojisi. İstanbul: Lisans Yayıncılık.

Fergusson, J. Y. (2003). A regression analysis of problem-based learning student variables.

ETD collection for University of Nebraska - Lincoln. AAI3116573.

http://digitalcommons.unl.edu/dissertations/AAI3116573

Fidan, N.(1996). Okulda öğrenme ve öğretme. Ankara: Alkım Yayınevi

Freeman, D. (2000). Techniques and principles in language teaching (2. Baskı). Oxford:

Oxford University Press.

Gezer, M. & İlhan, M. (2015). Sosyal Bilgiler dersi öğretim programı kazanımları ile ders kitabı değerlendirme sorularının SOLO Taksonomisine göre incelenmesi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (29): 1 – 25.

Green, S. B., Salkind, N. J. & Akey, T. M. (2000). Using SPSS for window: Analyzing and understanding data. New Jersey: PracticeHall.

Haladayna, T. M. (1997) Writing Test Items to Evaluate Higher order Thinking. Boston:

Allynn & Bacon.

Hayta Önal, F. (2005). Bir sorumluluk eğitim programının lise dokuzuncu Ssınıf öğrencilerinin sorumluluk düzeylerine etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Uludağ Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.

Hazneder, B. (1997). Türkiye’de yabancı dil öğretimi: İlköğretim yabancı dil programı.

Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 21(2), 15-29.

67

Işık, A. (2008). Yabancı dil eğitimimizdeki yanlışlar nereden kaynaklanıyor? Journal of Language and Linguistic Studies. 4(2), 15-26.

Jerkins, D. (1994). An eight-step plan for teaching responsibility. High School Educational Research Association, 14, 269-270.

Kafkas, K. (2018). İlkokul 4. Sınıf öğrencilerinin sosyal becerileri ile sorumluluk ve algılanan akademik başarıları arasındaki ilişkinin incelemesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Erzincan Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.

Karakuş, C., Kartal, A. & Çağlayan, T. K. (2016). İkokul öğrencilerine göre sorumluluk.

Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 49 (1), 1-20.

Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.

Kocaman, A. (1983). Yabancı dil öğretiminde yeni yönelimler. Türk Dili, Dil Öğretim Özel Sayısı Temmuz-Ağustos, 379-380.

Krashen, S. D. (1981). Principles and practice in second language acquisition. London:

Prentice-Hall International (UK) Ltd.

Kuran, K. (2005). Bir degişim ve gelişim süreci olarak eğitimde toplam kalite yönetimi aktif öğrenme ilişkisi. Çağdaş Eğitim, 317, 14-22.

Kurzweil, J. & Scholl, M. (2007). School for international training frameworks for language teaching: Understanding teaching through learning. New York:

McGraw-Hill

Kurzweil, J. & Scholl, M. (2018). Planing with ECRIF. https://www.ecrif.com/planning-with-ecrif.html, Erişim: 11/12/ 2018

Kurzweil, J. & Scholl, M. (2018). The ECRIF stages. https://www.ecrif.com/the-ecrif-stages.html, Erişim: 25/12/2018

68

Kuşçu, E. (2017). Yabancı dil öğretimi/öğreniminde görsel ve işitsel araçları kullanmanın önemi. Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(43), 213-224.

Lin, C. C. (2016). Encounters of the collaborative kind: when SIOP meets ECRIF. Idiom Summer, 46(3), 7-10.

Matsuguma, S. (2013). Raising a sense of self-worth: Action research on self-compassion in an English program. M.A. TESOL Collection. 701.

Memiş, M. R. & Erdem, M. D. (2013). Yabancı dil öğretimde kullanılan yöntemler, kullanım özellikleri ve eleştiriler. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8 (9), 297-318.

Mezied, S. K. M. (2017). The effectiveness of using ECRIF and PPP strategies in fifth graders’ vocabulary learning and its retention. (Unpublished Master Thesis), The Islamic University/Faculty of Education, Gaza.

Mili Eğitim Bakanlığı Yabancı Dil Eğitimi ve Öğretimi Yönetmeliği (2017), T. C. Resmi Gazete, 26184, 31/05/2006.

Marlowe, B. & Page, M. (2005). Creating and sustaining the constructivist classroom (2 nd Edition). Thousand Oaks, California: Corwin Press Inc.

Nelson D. B. ve G. R, Low. (2004). Personal responsibility map. WI: Oakwood Solutions.

Özen, Y. (2011). Öğrenmede kişisel sorumluluğu artırmaya yönelik bir öğrenme ve değerlendirme yaklaşımı: Portfolyo değerlendirme. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama, 2(4), 109-132.

Özen, Y. (2013). Sorumluluk duygusu ölçeğinin geliştirilmesi; Geçerlik ve güvenirliği.

Journal of European Education, 3(2), 17-23.

69

Özen, Y., Gülaçtı, F. & Çıkılı, Y. (2002). İlköğretim öğrencilerinin sorumluluk duygusu ve davranış düzeyleri ile iç-denetimsel sorumluluk ile dış-denetimsel sorumluluk düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 45-58.

Paredes Gonzáles, T. H. & Grández Vela, R. (2013). Improving the oral production of the CPAT El cultural through the application of the ECRIF method.

http://repositorio.unsm.edu.pe/handle/UNSM/2128 Erişim: 18/09/2018

Peker, B. (2018). Multimedya araçlarının ikinci dil öğretimine etkisi üzerine öğretmen görüşleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çanakkale On sekiz Mart Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.

Prawat, R. S. & Floden, R. E. (1994). Philosophical perspectives on constructivist views of learning. Educational Psychologist, 29(1), 37-48.

Richards, C. & Rodgers S. (2001). Approaches and methods in language teaching.

Cambridge: Cambridge University Press.

Romi, S., Lewis, R. & Katz, Y. J. (2009). Student responsibility and classroom discipline in Australia, China, and Israel. Compare, 39(4), 439–453.

Semerci, Ç. & Pamuk, M. (2012). Öğrenme ve çalışma sorumluluğu ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlilik ve güvenirlik analizi. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme III. Ulusal Kongresi. 19-21 Eylül 2012. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.

Senemoğlu, N. (2012). Gelişim öğrenme ve öğretim, kuramdan uygulamaya. Ankara:

Pegem Akademi.

Şahan, E. (2011). İlköğretim 5. ve 8. sınıf ders programlarındaki sorumluluk eğitimine dönük kazanımların gerçekleşme düzeyleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

70

TDK (2005). Türkçe Sözlük. (10. Baskı) Ankara: TDK yayınları.

Tirira, L. C. E. M. (2013). ECRIF in the English classroom: students perceptions regarding its implementation. (Final Report of the Research), Pontificia Universidad Catolıca Del Ecuador, Ibarra.

Tok, H. & Arıbaş S. (2008). Avrupa birliğine uyum sürecinde yabancı dil öğretimi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 205–227.

Tosun, C. (2012). Yurdumuzda yabancı dil öğretme ve öğrenme sürecinde başarısızlığın nedeni yöntem mi? Türkiye’de yabancı dil eğitiminde eğilim ne olmalı? 1.

Yabancı Dil Eğitimi Çalıştayı Bildirileri. 12-13 Kasım 2012. Hacettepe Üniversitesi Yayınları.

Tosuncuoğlu, İ. (2017). ECRIF framework system. Journal of Education and Training Studies, 5(3), 130-134.

Tuğrul, B. (2002). Bloom’un taksonomik süreçlerine etkileşimci taksonomi açısından bir bakış. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 267-274.

Tutkun, Ö. F. (2012). Bloom’un yenilenmiş taksonomisi üzerine genel bir bakış. Sakarya University Journal of Education, 2(1), 14-22.

Vergili, A. (1993). Özel ortaöğretim kurumlarında yabancı dil öğretiminde benimsenen ilkeler ile uygulanan teknik ve yöntemlerin bazı değişkenler açısından karşılaştırılması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Fırat Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Yavuzer, H. (1998). Çocuk eğitimi el kitabı. İstanbul: Remzi Kitabevi A.Ş.

Yeşil, R. (2014). İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin sorumluluk eğitimi stratejilerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 282-294.

Yule, G. (1994). The Study of Language. Australia: Cambridge University Press.

71

Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık. Demirel, Ö. (Ed.), Eğitimde yeni yönelimler (39-65). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Yurtal, F. & Yontar, A. (2006). Sınıf öğretmenlerinin öğrencilerinden bekledikleri sorumluluklar ve sorumluluk kazandırmada kullandıkları yöntemler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(2), 411-424.

Yüksel, S. (2007). Bilişsel alanın sınıflamasında (Taksonomi) yeni gelişmeler ve sınıflamalar. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(3), 479-509.

72 EKLER