• Sonuç bulunamadı

Fonksiyonlarla ˙I¸ slemler ve

ureklilik

Okur mutlaka e˘gitim hayatı boyunca x2/2 + sin x t¨ur¨unden ifadelere rast-lamı¸stır. Bu ifade aslında x2/2 ile sin x fonksiyonlarının toplamını

simgele-mektedir. G¨or¨uld¨u˘g¨u gibi sadece sayılar de˘gil, fonksiyonlar da toplanabilir, hatta ¸carpılabilir. Bu b¨ol¨umde s¨ureklilikle toplama ve ¸carpma gibi fonksiyon i¸slemleri arasındaki ili¸skiyi irdeleyece˘giz.

¨

Once fonksiyonlarla i¸slemin dikkatli bir tanımını verelim. Daha sonra bu i¸slemlerle s¨ureklilik arasındaki ili¸skiyi irdeleyece˘giz.

2.1 Fonksiyonlarla ˙I¸slemler

ger X herhangi bir k¨umeyse ve f , g : X −→ R iki fonksiyonsa, gene X’ten

R’ye giden f + g : X −→ R fonksiyonu ¸su kuralla tanımlanır: (f + g)(x) = f (x) + g(x).

Yani f + g fonksiyonunun bir x∈ X elemanındaki imgesini bulmak i¸cin f ve g’nin x’te aldıkları de˘gerler toplanır.

B¨ol¨ume giri¸ste bir ¨ornek verdik. Bir ¨ornek daha verelim.

f (x) = x3+ 2x ve g(x) =√ x

olsun. Fonksiyonların tanım k¨umesi olan X’i de tanımlamalıyız. X = [1,∞)

olsun (mesela!) De˘ger k¨umesi R olsun. O zaman, f + g : [1, ∞) −→ R fonksi-yonu,

(f + g)(x) = f (x) + g(x) = x3+ 2x +√ x

olarak tanımlanır.

Birle¸sme ¨ozelli˘gi, yani (f + g) + h = f + (g + h) e¸sitli˘gi bariz olmalı. Sabit 0 fonksiyonu tabii ki i¸slemin etkisiz elemanıdır. f fonksiyonunun toplama i¸slemicin tersi de, her x ∈ X i¸cin (−f)(x) = −f(x) form¨ul¨uyle tanımlanan −f

ger X =R ise ve f ve g fonksiyonlarının grafikleri verilmi¸sse, f + g fonk-siyonunun grafi˘gini ¸cizmek olduk¸ca kolaydır. A¸sa˘gıdaki ¸sekildeki gibi yapılır.

Fonksiyonları ¸carpabiliriz de. E˘ger f ve g yukarıdaki gibi X’tenR’ye giden iki fonksiyonsa, gene X’ten R’ye giden f · g : X −→ R fonksiyonu ¸su kuralla tanımlanır:

(f · g)(x) = f(x)g(x).

Yani bu sefer f (x) ve g(x) de˘gerlerini toplayaca˘gımıza ¸carparız.

Birle¸sme ¨ozelli˘gi gene ge¸cerli: (f·g)·h = f ·(g·h). Ayrıca sabit 1 fonksiyonu

¸carpma i¸sleminin etkisiz elemanı. ¨Ote yandan her fonksiyonun ¸carpma i¸slemi i¸cin tersi yok, bir f : X −→ R fonksiyonunun tersi olması i¸cin, f’nin hi¸c 0

de˘gerini almaması lazım (ve gerek). Nitekim e˘ger g : X −→ R, hi¸c 0 de˘gerini

almayan bir fonksiyonsa, o zaman her f fonksiyonunu g’ye b¨olebiliriz: (f /g)(x) = f (x)/g(x).

¨

Orne˘gin X =R ve g(x) = 1 + x2 olabilir ve o zaman, (f /g)(x) = f (x)

1 + x2

fonksiyonunu elde ederiz. Ama mesela IdR¨ozde¸slik fonksiyonunun ¸carpma i¸cin

tersi yoktur, ¸c¨unk¨u ¨ozde¸slik fonksiyonu 0’da 0 de˘gerini alır.

De˘gerleri ger¸cel sayı olan bir f fonksiyonunu sabit bir a sayısıyla ¸carpabi-liriz de:

(af )(x) = a· f(x).

ger a =−1 ise, −f fonksiyonu (−1)f fonksiyonuna e¸sittir:

((−1)f)(x) = (−1) · f(x) = −f(x) = (−f)(x).

A¸sa˘gıda f ’nin grafi˘ginden 2f ve −f’nin grafi˘ginin nasıl elde edilebilece˘gini

2.2. Toplama ve S ¨ureklilik 29

Bu b¨ol¨umde, s¨ureklilikle fonksiyonların toplama ve ¸carpma gibi i¸slemleri arasındaki ili¸skiyi g¨orece˘giz. Tahmin edilebilece˘gi gibi, s¨ureklilik bu i¸slemler altında bozulmuyor. Toplamadan ba¸slayalım.

2.2 Toplama ve S¨ureklilik

Teorem 2.1. X ⊆ R, a ∈ X ve f, g : X −→ R fonksiyonları a noktasında s¨urekli olsun. O zaman f + g fonksiyonu da a noktasında s¨ureklidir.

Kanıt: ϵ > 0, herhangi pozitif bir sayı olsun.

|(f + g)(x) − (f + g)(a)|

sayısının ε’dan k¨u¸c¨uk olması i¸cin x’in a’ya ne kadar yakın olması gerekti˘gini bulaca˘gız. Bunun i¸cin bu ifadeyle oynayıp, ifadenin i¸cine, x’i a’ya yakın alarak k¨u¸c¨ultebilece˘gimizi bildi˘gimiz

|f(x) − f(a)| ve |g(x) − g(a)|

ifadelerini soku¸sturmalıyız. Hesaplarımıza ba¸slıyoruz:

|(f + g)(x) − (f + g)(a)| = |(f(x) + g(x)) − (f(a) + g(a))|

=|(f(x) − f(a)) + (g(x) − g(a))| ≤ |f(x) − f(a)| + |g(x) − g(a)|.

En sa˘gdaki terimi ϵ’dan k¨u¸c¨uk yapabilirsek i¸simiz i¸s. Ama bu ¸cok kolay, ¸

c¨unk¨u f ve g fonksiyonları a’da s¨urekli olduklarından,

|f(x) − f(a)| ve |g(x) − f(a)|

terimlerini, x’i a’ya ¸cok yakın se¸cerek ε/2’den k¨u¸c¨uk yapabiliriz. Nitekim, ¨oyle bir δ1 > 0 sayısı vardır ki, e˘ger x ∈ X elemanı (ya da sayısı) |x − a| < δ1

e¸sitsizli˘gini sa˘glıyorsa, o zaman,

|f(x) − f(a)| < ϵ

olur. Aynı nedenden, ¨oyle bir δ2 > 0 sayısı vardır ki, e˘ger x ∈ X elemanı |x − a| < δ2 e¸sitsizli˘gini sa˘glıyorsa, o zaman,

|g(x) − g(a)| < ϵ

2

olur. S¸imdi δ = min{δ1, δ2} olsun. E˘ger x ∈ X sayısı |x − a| < δ e¸sitsizli˘gini

sa˘glıyorsa, o zaman,

|f(x) − f(a)| + |g(x) − g(a)| < ϵ

2 +

ϵ

2 = ϵ olur. ˙Istedi˘gimiz kanıtlanmı¸stır.

Bu kanıtı kitaplarda yazdı˘gı gibi yazalım:

Kanıt: ϵ > 0, herhangi pozitif bir sayı olsun. f fonksiyonu a’da s¨urekli ol-du˘gundan ¨oyle bir δ1 > 0 sayısı vardır ki, e˘ger x ∈ X elemanı |x − a| < δ1

e¸sitsizli˘gini sa˘glıyorsa, o zaman,

|f(x) − f(a)| < ϵ

2

olur. g fonksiyonu da a’da s¨urekli oldu˘gundan, ¨oyle bir δ2 > 0 sayısı vardır ki,

ger x∈ X elemanı |x − a| < δ2 e¸sitsizli˘gini sa˘glıyorsa, o zaman,

|g(x) − g(a)| < ϵ

2

olur. S¸imdi δ = min{δ1, δ2} olsun. E˘ger x ∈ X elemanı |x − a| < δ e¸sitsizli˘gini

sa˘glıyorsa, o zaman,

|(f + g)(x) − (f + g)(a)| = |(f(x) + g(x)) − (f(a) + g(a))|

=|(f(x) − f(a)) + (g(x) − g(a))| ≤ |f(x) − f(a)| + |g(x) − g(a)| < ϵ

2 +

ϵ

2 = ϵ

olur. ˙Istedi˘gimiz kanıtlanmı¸stır. 

2.3 C¸ arpma ve S¨ureklilik

Toplamayla ba¸sladık, ¸carpmayla devam edelim. Nasıl iki s¨urekli fonksiyonun toplamı da s¨urekli oluyorsa, iki s¨urekli fonksiyonun ¸carpımı da s¨urekli olur. Ama kanıt biraz daha zordur.

Teorem 2.2. a∈ X ⊆ R ve f, g : X −→ R fonksiyonları a noktasında s¨urekli olsun. O zaman f · g fonksiyonu da a noktasında s¨ureklidir.

2.3. C¸ arpma ve S ¨ureklilik 31

Kanıt: ϵ > 0, herhangi bir pozitif sayı olsun.

|(f · g)(x) − (f · g)(a)|

sayısının ϵ’dan k¨u¸c¨uk olması i¸cin x’in a’ya ne kadar yakın olması gerekti˘gini bulaca˘gız. Bunun i¸cin bu ifadeyle oynayıp, ifadenin i¸cine, x’i a’ya yakın ala-rak k¨u¸c¨ultebilece˘gimizi bildi˘gimiz|f(x) − f(a)| ve |g(x) − g(a)| ifadelerini bir

bi¸cimde soku¸sturmalıyız. Hesaplarımıza ba¸slıyoruz:

|(f · g)(x) − (f · g)(a)| = |f(x)g(x) − f(a)g(a)|

=|f(x)(g(x) − g(a)) + (f(x) − f(a))g(a)| ≤ |f(x)(g(x) − g(a))| + |(f(x) − f(a))g(a)|

=|f(x)||g(x) − g(a)| + |f(x) − f(a)||g(a)|.

En alttaki terimi ϵ’dan k¨u¸c¨uk yapabilirsek i¸simiz i¸s... Demek ki

|f(x)||g(x) − g(a)| ve |f(x) − f(a)||g(a)|

terimlerinin her ikisini birden ϵ/2’den k¨u¸c¨uk yapabilirsek istedi˘gimize ula-¸sırız.

|f(x) − f(a)||g(a)|

terimini k¨u¸c¨ultmek o kadar zor de˘gil, ¸c¨unk¨u |g(a)| sabit bir sayı ve x’i a’ya

yeterince yakın se¸cerek|f(x)−f(a)|’yı istedi˘gimiz kadar k¨u¸c¨ultebiliriz. Nitekim

ger δ1 > 0 sayısı, x∈ X sayısı |x − a| < δ1 e¸sitsizli˘gini sa˘gladı˘gında,

|f(x) − f(a)| < ϵ

2|g(a)|

e¸sitsizli˘gi sa˘glanıyorsa, o zaman,

|f(x) − f(a)||g(a)| < ϵ

2

olur. Ama burada bir hata var, bu akıl y¨ur¨utme g(a) = 0 ise ge¸cerli de˘gildir, ¸

c¨unk¨u bu durumda|g(a)|’ya b¨olemeyiz ve ϵ

2|g(a)|

ifadesinden bahsedemeyiz. C¸ ok ¨onemli de˘gil, bunun da ¨ustesinden geliriz: ϵ sayısını |g(a)|’ya b¨olece˘gimize |g(a)| + 1’e b¨olelim: δ1 > 0 sayısını, her x∈ X

elemanı i¸cin

|x − a| < δ1⇒ |f(x) − f(a)| < ϵ

¨

onermesi sa˘glanacak bi¸cimde se¸celim. O zaman,

|f(x) − f(a)||g(a)| < ϵ|g(a)|

2(|g(a)| + 1) ϵ

2

olur. B¨oylece ikinci terimi k¨u¸c¨ultt¨uk. Sıra birinci terime geldi, yani

|f(x)||g(x) − g(a)|

terimine. Burada|g(x)−g(a)| terimini k¨u¸c¨ultebiliriz ama e˘ger en ba¸staki |f(x)|

terimi ¸cok b¨uy¨urse, bu iki terimin ¸carpımını diledi˘gimiz kadar k¨u¸c¨ ultemeyebili-riz. Bu y¨uzden|f(x)|’in ¸cok b¨uy¨uyemeyece˘gini, sınırlı kalaca˘gını kanıtlamamız

lazım; en azından, k¨u¸c¨uk de olsa, a’nın etrafındaki bir aralıkta f sınırlı kalmalı. Bu, yeni bir teoremi gerektirecek kadar ¨onemli bir sonu¸ctur. (Teorem 2.2’nin kanıtına daha sonra devam edece˘giz.)

Teorem 2.3. a∈ X ⊆ R olsun ve f : X −→ R fonksiyonu a noktasında s¨urekli olsun. O zaman ¨oyle bir α > 0 sayısı vardır ki, f fonksiyonu X∩(a−α, a+α) aralı˘gında sınırlıdır, yani f (X∩ (a − α, a + α)) k¨umesi sınırlıdır.

Kanıt: S¨ureklili˘gin tanımındaki ϵ sayısını 1’e e¸sit alalım. O zaman ¨oyle bir

α > 0 sayısı vardır ki, x ∈ X elemanı |x − a| < α e¸sitsizli˘gini sa˘gladı˘gında,

yani x∈ X ∩ (a − α, a + α) oldu˘gunda,

|f(x) − f(a)| < ϵ = 1

olur, yani

f (x)∈ (f(a) − 1, f(a) + 1)

olur. Bu da istedi˘gimizi kanıtlar.