Fıkralar

En basit tanımıyla "güldürücü kısa hikâyeler" olarak tanımlamanın mümkün olduğu fıkralar kültür gruplarının ve halkın olaylara bakıĢ açısını, mizah anlayıĢını değerlendirebilmek için önemli ürünlerdir.

157 Fıkra kelimesi “Kısa ve özlü anlatımı olan, nükteli, güldürücü küçük hikâye” (Örnekleriyle Türkçe Sözlük, 1995: 916) Ģeklinde tanımlanır.

Fıkra sözcüğü KaĢgarlı Mahmud'un Divan-ı Lügat-it Türk adlı eserinde küg ve külüt kelimeleriyle karĢılık bulmuĢtur. KaĢgarlı Mahmut bu kavramları halk arasında ortaya çıkıp insanları güldüren Ģey, halk arasındaki gülünç nesne" olarak açıklamıĢtır (Yıldırım, 1999: 3).

Çoğunlukla bir olay etrafında ĢekillenmiĢ, detay, betimleme ve hikâye etmekten uzak olan fıkralar giriĢ, geliĢme sonuç bölümünü içinde barındıran kısa hikâyelerdir. Akıl sınırları içinde gerçeğe yakın biçimde meydana gelen bu hikâyelerde olay veya düĢünce ile ilgili bilgiler ilk basamağı oluĢturur. Tez ile karĢı tezin çarpıĢtığı diyaloglar geliĢme bölümünde yer alır. Bu zemin üzerinde hükme varılarak sonuca ulaĢılır (Elçin, 1993: 567).

Hikâyesini gerçek yaĢamdan almıĢ bir olay veya fikir kısa ve yoğun anlatımla insani kusurları, sosyal ve günlük hayatın içinde gerçekleĢen komik hadiseleri, toplumsal çarpıklıkları, zıtlıları ince bir mizah, kuvvetli bir alay yoluyla ele alan; bir fıkra tipine bağlı olarak nesir dilinde oluĢturulmuĢ, sözlü edebiyat içinde teĢekkül etmiĢ realist hikâyelere fıkra denir (Yıldırım, 1999: 3).

Anadolu'daki fıkraların büyük kısmı idareci ile halk arasında geçen olaylar üzerine kuruludur. Bu olaylarda halk genellikle idareciyle direk karĢılaĢmaz. Fikir, tavır, davranıĢ kahramanın ağzından ifade edilir. Bu tür olayları konu edinen fıkralarda zorbalık, baskı, adaletsizlik, rüĢvet gibi mevzular eleĢtirilir (Yıldırım, 1999: 5).

Toplumun kendine has birikimleri fıkralara konu olurken toplumsal iliĢkilerin niteliği önemlidir. Toplumun yaĢadığı acılar, sevinçler, umutlar halk edebiyatı ürünlerine dile getirilir. Büyük bölümü sosyal içerikli olan fıkralarda halkın mizah anlayıĢı kendini gösterir. Toplumun değerlerine ters düĢen her türlü konu fıkralarda mizahi bir öğe olarak yer bulabilir (Artun, 2011: 10).

Bütün hikâyesinde olay-tezat-muhakeme-sonuç bölümlerini içeren fıkrada yaĢanan olaylarda kahramanların yaĢadığı yer ve karĢılaĢtığı durumdan kısaca bahsedilir. ÇatıĢma veya tartıĢmanın yer aldığı bölüm tezat kısmını teĢkil eder; bir tez ve bir antitez burada karĢılaĢır. Muhakemede tez ile antitezin çarpıĢmasından çıkan düĢünce bir hükme ulaĢtırılır. Sonuç bölümünde ise karara varılır (Yıldırım, 1999: 8).

158 Fıkraların varyantlaĢtığı görülmektedir. Bir bölgede, yörede anlatılan fıkra bir baĢka bölgede farklı bir ad ve o yöreye ait fıkra tipi ile karĢımıza çıkabilir. Zaman içinde bazı yöresel fıkra kahramanları unutularak Nasrettin Hoca, BektaĢi gibi her bölgede bilindik bir kahramanı kiĢi kadrosuna dâhil eden fıkralar daha milli bir karaktere bürünebilmektedir. Bu değiĢimlerin nedenlerini Erman Artun Ģu Ģekilde açıklar (Artun, 2004: 152-153);

 Halk tarafından hoĢa giden bir nüktenin baĢka bir bölgede de kendi yöresine ait fıkra tipi etrafında anlatılması

 Ahmaklıkla gibi hoĢa gitmeyen bir özellikle ilgili nüktenin, aralarında farklı konularda husumet bulunan iki köy ya da ilçe halklarının birbirlerine itham malzemesi olması

 Tanınmayan dar bölge tipinin geniĢ yörelerde tanınmaması nedeniyle daha yeni çevreye veya ünlü bir ada ilintilenerek anlatılması

 Bilindik bir tipin dar bölge tipine bağlanılarak anlatılması

 Yabancı bir tipin milli veya yöresel bir tipe bağlanarak anlatılması  Benzer özellikledeki iki fıkra tipinin birbirinin yerine anlatılması

Fıkralar konuları bakımından farklı sınıflandırmalara tabi tutulmuĢtur. ġükrü Elçin bu sınıflandırmayı Ģu Ģekilde yapmıĢtır (Elçin, 1993: 566).

 Ġdareciler ve yönetilenler arasında geçen fıkralar

 Ġnanç, ibadet, gelenek, merasim ve yasaklarla ilgili davranıĢlar üzerine fıkralar,

 Toplumsal, ekonomik ve siyasi görüĢ farklılıklarından meydana gelen çatıĢmaları konu edinen fıkralar.

Konularını hayattan alan fıkralarda konu sınırlaması yoktur. Fıkra konuları ile ilgili bir diğer sınıflandırma Boratav'a aittir (Boratav, 1997: 93):

159 KiĢi kadrosunda bilindik bir halk tipi bulunan fıkralar: Bu tipler ya ünlü adlar taĢıyan ve gerçekten tarihe mal olmuĢ sayılan kiĢilerdir: Bekri Mustafa, incili çavuĢ gibi; ya da özel adlarla anılmayıp bir toplum zümresini temsil eden kiĢilerdir: BektaĢi, Tahtacı, Yörük gibi.

MeĢhur bir fıkra tipi olmaksızın sıradan insanların güldürücü maceralarını konu edinen fıkralar: Karıkoca, çocuklarla ana baba, uĢak efendi, asker subay, vb. Hikâyeleri gibi. ġaĢırtıcılığı ve eğlendiriciliği sadece açık saçık olmaktan gelen fıkralar da bu bölüme girer.

Fıkranın merkezinde her zaman insan vardır. Eğer bilindik bir fıkra tipinden bahsedilmiyorsa "adamın biri", "çocuğun biri" gibi ortak bir tip temsil edilerek fıkra oluĢturulur. Gündelik hayatta karĢılaĢılan fıkraların çoğunda bu durum göze çarpar (Sakaoğlu, 1992: 77).

Fıkrada hem zamanda hem de mekânda belirsizlik vardır. Olaylar genellikle geniĢ bir coğrafya içinde (Ģehir, kasaba, köy, mahalle, sokak, han, ev dükkân, dağ ova, çayır, tarla, nehir, ırmak, dere, göl, deniz vb.) belirsiz biçimde anlatılır. Bu belirsizliğe rağmen fıkralardaki mekânlar hayatımızın bir bölümünde yer almıĢ gerçek tabiat sahneleri olarak karĢımıza çıkar (Yıldırım, 1999: 9).

Açık sade bir dille anlatılan fıkralarda halk diline ait sözcükler ince ve iĢlevsel Ģekilde yer alır. Yapmacıklıktan uzak, ağır ve hantal olmayan sözcükler canlı bir anlatım sağlayarak ifadeyi güçlendirir. Kelimelerin mecaz ve yan anlamları, edebi sanatlar kullanılarak fıkra dilinde incelik ve zarafet oluĢturulur. Kendi Ģiveleri ve bulundukları makama göre konuĢan fıkra tipleri sayesinde onların psikolojik durumlarını ve yaĢadıkları âlemi daha iyi anlama fırsatı dinleyiciye tanınmıĢ olur (Yıldırım, 1999: 11).

Gaziantep'te esnaflardan derlenmiĢ fıkralar GEF (Gaziantep Esnaf Fıkrası)-1

Zamanında keçecilik çok kıymetli bir meslekmiĢ. Bir yetimi minnet rica keçeci ustanın yanına Ģeert koymuĢlar. Oğlan beĢ on gün gelmiĢ sonra yok. Ustası merak etmiĢ evlerine uğramıĢ:

160 Anası çıkmıĢ kapıya;

-Bacı hayırdır bizim Ģeert hasta filan mı? ĠĢe gelmiyor. Anası:

-Yok, ustası bizim oğlan mesleği bellemiĢ artık. Teptin keçe, sivrilttim külah ne var ki bunu yapmaya diyor

Usta:

-Bak ulan Ģeerde kendi öğrendiği yetmemiĢ anasına da öğretmiĢ (KK-2).

GEF-2

Bir gün adamın biri köpeğine tasma yaptırmak istemiĢ. Küsget'e gitmiĢ bir demircinin yanına.

-Bizim ite tasma yaptırıcım diye ustaya söylemiĢ. Usta:

-GardaĢ ölçüsünü ver de yapiym, diye cevap vermiĢ. Adam:

-Yorum ölçüyü nedicin gafana göre yap, demiĢ (KK-104)

GEF-3

Adamın biri fırına gider: -Bana 399 ekmek ver Fırıncı:

-400 versem olmaz mı? Adam:

161 GEF-4

Bir gün adamın teki diğerine sorar: -GardaĢ borcun var mıdır?

Adam:

-Evet, bakkal borcum var biraz diyince diğer adam devam eder: -O değil namaz borcun var mıdır?

Adam cevap verir:

-O Allah ile benim aramda sana düĢen ancak bakkal borcumu sormaktır (KK- 103).

GEF-5

Üç arkadaĢ birlikte bakkala giderler. Birincisi bakkala:

-Bir lokum istiyorum der. Bakkal güç bela merdivenle üst raftan lokumu alıp verir. AlıĢveriĢin tamamlandığını sanmıĢken ikincisi de isteğini söyler:

-Ben de bir lokum istiyorum

Bakkal biraz sinirlenir çıkar yeniden lokumu alıp verir. Bu sefer daha inmeden üçüncüye:

-Sen de mi lokum istiyorsun? Üçüncü kiĢi hayır deyince bakkal merdivenden iner. Bu sefer üçüncü kiĢi:

-Ben iki lokum istiyorum (KK-111).

GEF-6

Bir gün iki deli kasapçılık oynamaya karar vermiĢler. Biri diğerine: -Ben kasap olayım, sen de müĢteri ol demiĢ. Diğer deli kabul etmiĢ. Deli MüĢteri:

162 -Bana iki kilo odun ver, demiĢ.

Deli Kasap:

-ġiĢeleri getirdin mi? Diye cevap vermiĢ (KK-29).

GEF-7

Bir gün esnafın biri oğluna da mesleği öğretiyormuĢ. Oğluna:

-Oğlum müĢteri gelip elma ister de bizde olmazsa armut vereyim mi diye sor, omo isterse tursil vereyim mi diye sor, diyerek müĢteriye seçenek sunmasını söylemiĢ. Derken babanın olmadığı bir günde müĢteri gelmiĢ:

-Tuvalet kâğıdı alabilir miyim, demiĢ Oğlan:

-Tuvalet kâğıdı yok zımpara kâğıdı versem olmaz mı, demiĢ (KK-111).

GEF-8

Eski dönemlerde bir Gayrimüslim tüccar Müslüman tüccardan borç alır ancak bir türlü ödemez. Yarın ödeyeceğim, haftaya ödeyeceğim, öbür ay ödeyeceğim diye Müslüman'ı oyalar. Ancak bir gün sabrı taĢar ve kapısına dayanarak artık borcunu ödemesini ister. Aralarında bir tartıĢma çıkar. Müslüman artık neredeyse Gayrimüslim esnafı öldürecektir. Tam o sırada oradan imam efendi öğle ezanını okumak için camiye doğru gitmektedir. Borçlu tüccar can korkusuyla bağırır:

Ġmam efendi çabuk ol namaz vakti geçmek üzeredir. -Ġmam cevap verir

-Sen Müslüman değilsin sana ne bizim ezanımızdan, ezan vaktinden -Gayrimüslim cevaplar:

163 GEF-9

Köylünün biri Ģehre gelmiĢ çarĢıda dolaĢıyormuĢ. Bir kuyumcu görmüĢ, vitrindeki altınları hayranlıkla seyretmeye baĢlamıĢ. Kuyumcu köylüyü kıyafetinden dolayı hor görüp vitrin önünde durmasından rahatsız olmuĢ, kapıya çıkıp köylüye:

-Neye bakıyorsun öyle hemĢerim, demiĢ Köylü:

-Hiç dükkânda neler satıyorsunuz ona bakıyorum demiĢ Kuyumcu alay ederek

-Biz eĢek kafası satıyoruz Köylü:

-Allah bol versin, iĢleriniz iyi gidiyor öyleyse Kuyumcu:

-Nereden bildin? Köylü:

-Baksana dükkânda seninkinden baĢka kalmamıĢ (KK-4).

GEF-10

Hâkim borçlu esnafa sormuĢ: -Neden borcunu ödemiyorsun? Borçlu:

-Ödeyeceğim ama bana üç ay mühlet ver diyorum vermiyor beni üç yıldır böyle oyalıyor (KK-15).

Fıkralarda topluma ait değerlerin bazen üstü kapalı cümlelerle iğneleme yoluyla bazen açıktan söylendiği görülür. Toplumdaki herkes tarafından anlaĢılabilecek kadar

164 açık, kısa ve net ifadelerin bulunduğu, halka mal olmuĢ bir tür olan fıkralarda toplumsal değerler, örf ve adetler gizlenmiĢtir. Fıkralar az ve öz sözlerle anlatılmıĢ toplumdaki somut bir değeri öğreten ve uygulamayı teĢvik eden hikâyeciklerdir. Toplumun hayat felsefesini bulabileceğimiz fıkralar kültürün aktarılmasını sağlar.

Diğer halk edebiyatı türleri ile karĢılaĢtırıldığında içinde mevcut olan espri ile fıkraların eğlendirme ve hoĢça vakit geçirme iĢlevi daha kuvvetlidir. Güldürürken düĢündüren fıkralar olduğu gibi sadece eğlenceli vakit geçirtmeye yönelik anlatılmıĢ fıkralar da mevcuttur. Gaziantep'te esnafı konu edinmiĢ fıkraların hepsi eğlendirme iĢlevini yerine getirmekle beraber GEF-3, GEF-5 ve GEF-6'nın bir ders verme veya kültürün aktarılması gibi bir unsuru içermeden sadece insanları eğlendirmeye yönelik olduğu görülür. Bu fıkralarda beklenmedik cevaplarla ve abartılı hikâye çekirdeği ile dinleyicilerin güldürülmesi söz konusudur.

Güldürürken düĢündüren fıkralar toplumsal öğretileri, değer yargılarını, halkın felsefesini taĢıma iĢlevini yerine getirir. Fıkralarda verilmek istenen mesajlar açıktan veya üstü kapalı dile getirilebilir. GEF-1'de bir mesleği öğrenmenin kısa zamanda mümkün olmayacağı mesajı kinaye yoluyla üstü kapalı biçimde anlatılmıĢtır. Oğlunun mesleği bir haftada öğrendiğini artık bir ustaya ihtiyacı kalmadığını söyleyen anneye usta "kendi öğrendiği yetmemiĢ annesine de öğretmiĢ" demektedir. Burada meslek sahibi olmanın zorluğu ve insanların bir mesleğin gerektirdiği beceriyi hafife almaları iğneleme ve alay yolu ile dile getirilmiĢtir. GEF-2'de köpeği için tasma yaptırmak isteyen bir kiĢi demirciye ölçü belirtmeden sipariĢ vermektedir. Bu fıkrada mesleğin inceliklerinin hiçe sayılmaması gerektiği mesajı anlatılmıĢtır. Toplumda insanların birbirlerine sormalarının doğru olmayacağı sorular vardır. Herkes birbirinin özel hayatına bir noktaya kadar müdahil olabilir. GEF-5'te iki kiĢiden biri diğerine namaz borcu olup olmadığını sormuĢ ve bu durumun kendisini ilgilendirmediği cevabını almıĢtır. Borç mevzusu Gaziantep esnafı arasında mahrem olan konulardandır. Hem borçlu hem de alacaklı bu durumu gizler; borcun verilmesi ve ödenmesi esnasında duruma kimsenin Ģahit olmaması sağlanır. Borç namus olarak görülür, zamanında ve söz verildiği gibi ödenmesine dikkat edilir. Bununla beraber ibadetin gizliliği de esnaf için önemlidir. GEF-5'te ibadet borçlarının Allah ile kiĢi arasında olduğu açıktan söylenmiĢtir. Bakkal borcunun sorulmasının ise edebe uymayan bir davranıĢ olduğu gizli mesaj olarak dile getirilmiĢtir.

165 Fıkralar nasihat edilerek dinleyicinin bir ders çıkarması amacıyla da çeĢitli bağlamlarda anlatılan sözlü kültür taĢıyıcılarındandır. Bu haliyle yeni nesillerin eğitilmesinde önemli rol oynar. GEF-1'de usta-çırak iliĢkisinin zanaat öğrenmek açısından kıymeti anlatılmıĢtır. Tecrübelere ve tavsiyelere dayalı olarak anlatılan GEF- 7'de bir bakkal oğluna müĢteriyi memnun etmenin ve müĢterinin ihtiyacını karĢılamanın yolunu anlatmaktadır. Fıkralar insanlarda istendik davranıĢlar oluĢmasını sağlamak için anlatılan hikâyelerdir. KiĢilerin sosyal durumuna, mesleğine, eğitim düzeyine göre hareket etmesi gerekir. GEF-9'da bir köylüyü hor gören kuyumcunun köylüden aldığı cevapla beklenmediği bir duruma düĢmesi anlatılır. Bu fıkrayla kiĢilerin hor görülmemesi gerektiği özellikle de esnafın müĢteriye her zaman saygılı ve kibar davranması gerektiği öğütlenmektedir.

Halk arasında edep ve adaba uygun yapılması tavsiye edilen davranıĢlar olduğu gibi yapılması hoĢ karĢılanmayan, eleĢtirilen davranıĢlar da vardır. Fıkralar bu davranıĢlarla ilgili bazen naif bir Ģekilde bazen sivri dille bu durumu eleĢtirir. Gaziantep teki esnaf konulu fıkralardan GEF-9'da fıkranın baskıdan kurtulma iĢlevi göze çarpar. Kendisini hor gören kuyumcuya ustaca karĢılık veren köylü, kuyumcunun baskısından hazır cevaplılığıyla kurtulur. GEF-10' da ise toplum ve esnaf içinde gizliliğine, ödenmesine çok dikkat edilen borç konusu ele alınmıĢtır. Borcunu ödemediği için hâkim karĢısına çıkan esnaf ters psikoloji yaparak alacaklının kendisine gerekli süreyi tanımadığı için borcunu ödemediğini dile getirerek baskıdan kurtulur.

Sonuç olarak toplumdaki olay ve durumların sonucunda nükteli bir dille anlatılan sözlü anlatı türlerinden olan fıkraların temel iĢlevi olan eğlendirmenin yanı sıra, yeni nesillere kültürün öğretilmesi, değerlerin taĢınması ve toplumsal ve kiĢisel baskılardan kurtulma iĢlevlerine de sahip olduğu ve iĢlevler Gaziantep esnaf konulu fıkralarda da var olduğu görülmüĢtür.