1. BÖLÜM
4.2. II. TARAMA(SCREENING) DENEMESİ BULGULARI
4.2.23. Bitki Gövdesinde Mikro Element Miktarları
Su kültürü besin çözeltisi ortamında 2 farklı azot dozu (Yüksek-N: 3.0 mM N, Düşük-N: 0.3 mM) kullanılarak 4 farklı su kabağı genotipi üzerine aşılanmış ve aşısız kontrol karpuz çeşidi Crimson Sweet'e ait yaprakta bulunan bazı mikro element analiz sonuçları Çizelge 4. II-23’de detaylıca gösterilmiştir.
Neticeler göstermiştir ki, bitki yaprağında tespit edilen Fe, Zn ve Mn miktarları (ppm) uygulanan farklı azot dozlarından istatistiki olarak etkilenmiş olup, aşılı ve aşısız genotipler arasında da mikro element içerikleri bakımından istatistiki olarak farklılık tespit edilmiştir. Ayrıca azot x genotip interaksiyonu da yapraktaki mikro elementler açısından istatistiki olarak önemli düzeyde yüksek bulunmuştur.
Çizelge 4.II-23. Bitki Yaprağında Tespit Edilen Bazı Mikro Element İçerikleri (ppm) Yaprakta Mikro Element İçeriği
Makro elementlerden farklı olarak düşük azot dozuna kıyasla, yaprakta tespit edilen mikro elementler (Zn, Mn) uygulanan yüksek azot dozunda genel olarak bir artış göstermeyip, tam tersi azalmıştır (Fe hariç). Yüksek azot dozunda ortalama yaprakta tespit edilen Fe, Zn ve Mn miktarları (ppm) sırasıyla, 117.2, 62.2 ve 37.0 ppm iken bu rakam düşük azot dozunda ortalama 102.2, 85.2 ve 71.5 ppm olarak tespit edilmiştir.
Yüksek azot dozunda yaprakta en yüksek Fe içeriğine sahip genotip kombinasyonu 127.9 ppm ile C.S./07-45 iken, en düşük miktara sahip genotip kombinasyonu ise 94.2 ppm ile aşısız kontrol C. Sweet olmuştur. Yüksek azot dozunda yaprakta en yüksek Zn içeriğine sahip genotip kombinasyonu 75.9 ppm ile C.S./45-07 iken, en düşük miktara sahip kombinasyonise 51.9 ppm ile C.S./35-10 olmuştur. Yüksek azot dozunda yaprakta
en yüksek Mn içeriğine sahip genotip 42.5 ppm ile aşısız karpuz çeşidi C.Sweet iken, en düşük miktara sahip kombinasyon ise 28.1 ppm ile C.S./35-10 olmuştur .
Düşük azot dozunda yaprakta en yüksek Fe içeriğine sahip aşı kombinasyonu genotip 124.1 ppm ile C.S./07-45 iken, en düşük miktara sahip kabak karpuz çeşidi ise 83.2 ppm ile C. Sweet olmuştur. Düşük azot dozunda yaprakta en yüksek Zn içeriğine sahip aşı kombinasyonu 111.0 ppm ile C.S./70-07 iken, en düşük miktara sahip kabak genotipi ise 54.3 ppm ile aşısız kontrol C.Sweet olmuştur. Düşük azot dozunda yaprakta en yüksek Mn içeriğine sahip aşı kombinasyonu 89.7 ppm ile C.S./45-07 iken, en düşük miktara sahip genotip ise 43.0 ppm ile C.Sweet karpuz çeşidi olmuştur.
Aşılı koşullarında yetişen sebze türü bitkilerde kök sistemi daha iyileştirilmiş olmakla birlikte kök bölgesindeki ağır metal ve bu metal stresine toleransı arttırmaktadır. Anaç – genotipe bağlı bu sistem ağır metal mikro gibi alınımları sınırlandırmaktadır. Fakat bu durum ile de makro alınımını artırmaktadır. Anaç – kalem kombinasyonu ile bitki besin elemetleri ve ağır metal streslerini düzelttiği bildirilmiştir (Savvas ve ark., 2010).
SONUÇ VE ÖNERİLER
Besin elementinden yararlanma konusunda çeşitler arasında ortaya çıkan genotipik farklılıklar tamamen çeşitlerin sahip oldukları, verimin oluşmasında etkin rol oynayan ve verimle ilişkilendirildiklerinde pozitif korelasyon sergileyen agronomik ikincil özelliklerden kaynaklanmaktadır (Schulte auf’m Erley, 2007). Azot-alım etkinliğinde rol oynayan ikincil karakterlerin başında bitki kök morfolojik (kök uzunluğu, kök derinliği, kök yoğunluğu, kök çapı) ve yaprak fizyolojik (yaprak alan indeksi, yaprak klorofil içeriği) karakter özellikleri gelmektedir (Sattelmacher ve ark., 1994; Barber, 1995; Ulas, 2010).
Özellikle topraktaki azot miktarı düştüğünde bitkilerin azot-alım etkinliği onların sahip olduğu kantitatif bir karakter olan kök sistemin büyüklüğü (Lynch, 1998) ve alım sisteminin gücüyle doğru orantılı olmaktadır (Jackson ve ark., 1986). Lakin, bitkide toprak üstü aksam (TÜA) dan toprak altı aksama yeterince asimilat yollanmadığı taktirde köklerin büyümesi ve gelişmesi söz konusu olmaz (Jackson et al., 1986). Bir bitki için yaprak alanı ve yaprak alanının devam edip korunması, fotosentezde ışığın absorbe edilmesi ve karbondioksit fiksasyonu açısından çok önemlidir (Grosse ve ark.,
1989; Muchow ve Sinclair, 1994). Çünkü bitkide biyomas gelişimi ve verim doğrudan yaprak alanı ve onun yapmış olduğu fotosenteze bağlıdır (Hirasawa and Hsiao, 1999).
Azot konusu üzerine yapılmış bir çok farklı çalışmada (Mae, 1997; Jensen et al., 1996;
Porter and Remkes, 1990) dışarıdan uygulanan azot miktarı ile gelişimi ve yaprak alanı arasında pozitif bir ilişkinin olduğu gösterilmiştir.
Kontrollü iklim odalarında yürütülmüş olan bu çalışmada, su kültürü besin çözeltisi ortamında iki aşamalı tarama (screening) denemeleri kurulmuştur. I. Tarama denemesinde Türkiye’nin genetik kaynaklarında mevcut bulunan ve daha önceki çalışmalarda tuza karşı toleransları tespit edilmiş 10 adet (5 hassas ve 5 tolerant) farklı su kabağı (Lagenaria siceraria) genotipleri ve 2 farklı ticari karpuz çeşidi iki farklı azot dozunda (0.3 mM ve 3.0 mM N), tesadüf parselleri deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak screen edilmişir. Elde edilen neticeler açıkca göstermiştir ki su kabağı genotipleri arasında azot etkinlik bakımından büyük bir genotipik varyasyon mevcutur. Bu bağlamda daha önceki tuz çalışmalarında 5 adet tuza hassas olan genotipler (01-18, 35-10, 41-01, 45-07, TR-50) düşük azot stres koşullarında da hemen hemen aynı düşük performansı sergileyerek azot etkin olmayan (N-etkinsiz) genotipler olarak karekterize edilmişlerdir. Fakat tuza karşı tolerant olan diğer 5 genotip ise (07-45, 42-11, 45-04, 47-04, 70-07) düşük azot koşullarında bile büyük bir büyüme ve gelişim performası sergileyerek azot etkin (N-etkin) genotipler olarak karakterize edilmişlerdir.
Ayrıca iki ticari karpuz çeşidi birbirleriyle kıyaslandığında Sugar Baby düşük azot koşullarında Crimson Sweet'e göre çok daha iyi bir büyüme ve gelişim performası sergileyerek N-etkin bir çeşit olduğunu ispatlamıştır. Bu bakından bir sonraki aşamada kurulan II. Tarama-aşılama denemesinde kalem olarak azot etkin olmayan karpuz çeşidi Crimson Sweet tercih edilmiştir.
Bir sonraki aşamda kurulan II. Tarama denemesinde azot etkinlik özellikleri I. Tarama denemsiyle tam olarak karakterize edilmiş 4 adet (2 etkin: 70-07 ve 07-45, 2 N-etkinsiz: 35-10 ve 45-07) su kabağı genotipi anaç olarak seçilip, üzerlerine azot etkin olmayan Crimson Sweet (C. Sweet) karpuz çeşidi aşılanarak, iki farklı azot koşullarında (0.3 mM ve 3.0 mM N) anaçlık potansiyelleri test edilmişir. Bitkide yaş-kuru ağırlık, bitki boyu, yaprak alanı-sayısı, kök uzunluğu-hacmi-çapı, fotosentez, SPAD,
nitratredüktaz enzim aktivitesi (NR), petiolde nitrat miktarı, gövde ve kökte toplam azot, yaprakta bazı makro ve mikro element miktarları ölçülmüştür.
Neticeler göstermiştir ki, I. Tarama denemesinde azot etkin genotipler (07-45 ve 70-07), II. Tarama denemesinde üzerine aşılanmış olan ve azot etkin olmayan (N-etkinsiz) karpuz çeşidi C.Sweet'in büyüme ve gelişimini aşısız (kontrol) C.Sweet'e göre istatistiki olarak önemli düzeyde artırarak, anaçlık potansiyellerinin yüksek olduğunu ispatlamışlardır. Anaç olarak kullanılan bu N-etkin genotipler, özellikle düşük azot koşullarında diğer genotiplere göre çok daha güçlü bir kök morfolojisi (kök yaş-kuru ağr., kök uzunluğu ve hacmi) ve büyük bir yaprak alanı sergilemişlerdir.
Yapılan bu çalışma sonucunda, çalışmada kullanılan 10 adet su kabağı genotipi içerisinde düşük azot stres koşuları için anaçlık/ebeveyn potansiyeli bulunan genotiplerin olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışma sonuçlarına göre ümitvar bulunan genotiplerin karpuzun düşük azot koşullarında verim ve kalitesine etkisinin belirlenmesi bu çalışmanın anlamlandırılması açısından önemli olacaktır. Bilindiği gibi su kabağı (L.
siceraria) dünyada ve ülkemizde farklı amaçlarla da kullanılmaktadır. Azot etkinliğine karşı performansları belirlenmiş olan bu su kabağı genotipleri kullanım amaçlarına yönelik olarak (sebze, süs eşyası, peyzaj amaçlı vb.) azot etkin genotiplerin geliştirilmesinde kullanılabilir. Bu kullanılmış olan genotipler S3-4 aşamalarında olan genotipleridir. Dolayısı ile yeterince saflaşmamışlardır. Bu genotiplerin azot stresine karşı birkaç generasyon daha saflaştırılarak kullanıma sunulması daha faydalı olacaktır.
70-07 ve 07-45 gibi güçlü ve etkin kök morfolojisine sahip N-tolerant bulunan genotiperde yeterli saflık düzeyine ulaştıktan sonra su kabaklarında azot toleransın fizyolojik ve genetik altyapısının çalışılması bu alana önemli bilgiler kazandırabilecektir. 322 genotipten oluşan ve ulusal gen bankasına kazandırılmış olan ülkemiz su kabağı genetik kaynakları içerisinden seçilmiş genotiplerde yapılan bu çalışma ülkemiz su kabağı genetik kaynaklarının tuz stresi bakımından güçlü bir potansiyele sahip olduğunu göstermiştir. Bu potasniyelin kullanımımına yönelik diğer stres (biyotik/abiyotik) faktörlerine karşı da çalışmaların yapılması sürdürülebilir çevre ve bitkisel üretim açısıdan önemli olacaktır.
KAYNAKLAR
Ahmadi, A., Emam, Y., Pessarakli, M., (2009). Response of Various Cultivars of Wheat and Maize to Salinity Stress. Journal of Food Agriculture Environment, 7(1): 123-128.
Akgün, M (2017): http://www.haberturk.com/saglik/haber/1544004-karpuz-kanse ri-onluyor. (Erişim tarihi:16 Şubat 2018).
Aktaş, H. (2002). Biberde Tuza Dayanıklılığın Fizyolojik Karakterizasyonu ve Kalıtımı.
Ç.Ü. Fen Bilimleri Enst. Doktora Tezi, Adana, 105 sayfa.
Aktaş, M. (1995). Bitki Besleme ve Toprak Verimliliği, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi ders kitabı, Genel Yayın No: 1429, Ders Kitabı No: 416, Ankara.
Alfocea, F.P., Estan, M.T. Caro, M., Bolarin, M.C. (1993). Response of Tomato Cultivars to Salinity. Plant and Soil 150: 203-211.
Alsabbagh, M.H.A, Türkmen Ö., Seymen M., (2016). Citrillus lanatus var. lanatus ve Citrillus lanatus var. citroides Kaynaklı Bazı Karpuz Genotiplerinin Tuza Tolerans Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 21(1): 24-38.
Altıntaş, S., Deveci, M., & Baysal, Ö. G. K. 10. Sebze Tarımı Sempozyumu.
Ashita, E., (1927). Grafting of Watermelons (In Japanese), Korea (Chosun) Agriculture University of Western Sydney, 1, 9
Ashraf, M. (1994). Breeding for Salinity Tolerance in Plants. CRC Critical Reviews in Plant Sciences, 13: 17-42
Asraf, M., ve Foolad, M.R., (2007). Roles of Glycine Betaine and Proline in Improving Plant Abiotic Stress Resistance. Envionmental and Experimental Botany, 59: 206-216.
Aydeniz, A. ve A. R. Brohi, 1991. Gübreler ve Gübreleme. C. Üniv. Ziraat Fak.
Yayınları: 10, Ders Kitabı: 3, Tokat.
Aydınşakir, K., Ulukapı, K., Kurum, R., Tetik, N., Arslan Kulcan, A., (2015). Farklı Tuz Konsantrasyonlarının Bazı Kabak Anaçlarının Büyüme ve Klorofil İçerikleri Üzerine Etkisi.
Aytaç, S., E. Esendal, (1996). “Samsun yöresinde yetiştirilen değişik olumlu bazı patates çeşitlerinde verim ve verim özellikleri üzerine bir araştırma”, Ondokuz Mayız Üniv. Ziraat Fak. Dergisi, 11(2), 197-208.
Bahar, E., Korkutal, İ., & Kök, D. (2008). Hidroponik Kültür ve Fidanlık Koşullarında Yetiştirilen Aşılı Asma Fidanlarının Karbonhidrat ve Azot İçerikleri İle Bağdaki Tutma Performansları Üzerine Araştırmalar. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21(1), 15-26.
Bates, L.S., Waldren, R.P. VE Teare, I.D. (1973). Rapid Determination of Free Proline for Water-Stress Studies. Plant Soil, 39: 205-207.
Bernstein, L., (1980). Salt Tolerance of Fruit Crops. USDA Agriculture Information Bull. No. 292.
Bonilla, I., El-Hamdaoui, A., Bolanos, L., (2004). Boron and Calcium Increase Pisum sativum Seed Germination and Seedling Development Under Salt Stress. Plant Soil, 267(1-2):97-107.
Borgognone, D., Colla, G., Rouphael, Y., Cardarelli, M., Rea, E., & Schwarz, D.
(2013). Effect of nitrogen form and nutrient solution pH on growth and mineral composition of self-grafted and grafted tomatoes. Scientia Horticulturae, 149, 61-69.
Borsani, O., Valpuesta, V., Botella, M.A., (2003). Developing Salt Tolerant Plants in a New Century: A Molecular Biology Approach. Plant Cell, Tissue and Organ Culture, 73: 101-115.
Boşgelmez, A., Y. Y. Boşgelmez, S. Savaşçı, N. Paslı, S. Kaynaş, 1997. Ekoloji - I.
ISVAK, 2. İzmir Caddesi No: 46/1 Kızılay - Ankara.
Brohi, A. R., A. Aydeniz, M. R. Karaman, 1977. Toprak Verimliliği. Türk Hava Kurumu Basımevi, Ankara.
Brohi, A., A. Aydeniz, M. R. Karaman, S. Erşahin, 1994. Bitki Besleme. Gazi Osman Paşa Üniv., Ziraat Fak. Yayınları: 4 Kitaplar Serisi: 4, Tokat.
Chartzoulakis, K., Klapaki, G., (2000). Response of Two Greenhouse Pepper Hybrids to NaCl Salinity During Different Growth Stages. Scientia Horticulture, 86:
247-260.
Chen, G., Fu, X., Lips, S.H., Sagi, M., (2003). Control of Plant Growth Resides in the Shoot, and Not in the Root, in Reciprocal Grafts of Flacca and Wild-Type Tomato (Lycopersicon esculentum), In The Presence and Absence of Salinity Stress. Plant Soil, 256, 205–215.
Chung, H., Ryu, T., Choi Y., (2003). Selection of Salt-Tolerant Bottle Gourd (Lagenaria siceraria) Rootstock for Watermelon Graft. Journal of The Korean Society for Horticultural Science, 44 (5):588-594.
Clarkson, D. T. (1985): Factors affecting mineral nutrient acquisition by plants. Annu.
Rev. Plant Physiol. 36, 77–115.
Colla, G., Cardarelli, M., Fiorillo, A., Rouphael, Y., & Rea, E. (2011). Enhancing nitrogen use efficiency in Cucurbitaceae crops by grafting. In International Symposium on Advanced Technologies and Management Towards Sustainable Greenhouse Ecosystems: Greensys 2011 952 (pp. 863-869).
Colla, G., Fanasca, S., Cardarelli, M., Rouphael, Y., Saccardo, F., Graifenberg, A., Curadi, M., (2005). Evaluation of Salt Tolerance in Rootstocks of Cucurbitaceae. Acta Horticulturae 697: 469–474.
Colla, G., Rouphael, Y., Cardarelli, M., Massa, D., Salerno, A., Rea, E., (2006a). Yield, Fruit Quality and Mineral Composition of Grafted Melon Plants Grown Under Saline Conditions. J. Hortic. Sci. Biotechnol. 81, 146–152.
Colla, G., Rouphael, Y., Cardarelli, M., Rea, E., (2006b). Effect of Salinity on Yield, Fruit Quality, Leaf Gas Exchange, and Mineral Composition of Grafted Watermelon Plants. Hortscience 41, 622–627.
Colla, G., Rouphael, Y., Cardarelli, M., Temperini, O., Fanasca, S., Pierandrei, F., Salerno, A., Rea, E., (2007). Salt Tolerance and Mineral Relations for Grafted and Ungrafted Watermelon Plants Grown In NFT. Acta Horticulturae, 747:
243-247.
Colla, G., Suárez, C. M. C., Cardarelli, M., & Rouphael, Y. (2010). Improving nitrogen use efficiency in melon by grafting. Hort Science, 45(4), 559-565.
Cuartero, J., and Fernandez-Munoz. R., (1999). Tomato and Salinity. Scientia Horticulturae, 78: 83–125.
Çalışkan, C.F., M.B. Yıldırım, Ö. Çaylak, N. Budak, Z. Yıldırım, (1997). “Ana ürün olarak dikimi yapılan değişik olumlu bazı patates çeşitlerinde kısa intervalli dikim periyotlarının çeşitlerin fizyoloji, verim ve kalite üzerine etkileri”, Türkiye 2. Tarla Bitkileri Sempozyumu. s. 279-287.
Çengel, M., 1993. Toprak Biyolojisi. Ege Üniv., Ziraat Fak. Yayınları, Ders Notları No:
5, Bornova - İzmir.
Çınar, S., Avcı, M., Hatipoğlu, R., Kökten, K., Atış, İ., Tükel, T., ... & Yücel, H.
(2005). Hanyeri Köyü (Tufanbeyli-Adana) Merasının Yamaç Kesiminde Azot Ve Fosfor Gübrelemesinin Botanik Kompozisyon, Ot Verimi ve Ot Kalitesine Etkileri Üzerinde Bir Araştırma.
Çimrin, K. M. (2001). Gübrelemenin Şeker Pancarının N, P, K İçeriği ve Alımına Etkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 11(1), 5-10.
Çimrin, K. M., Bozkurt, M. A., & Akıncı, İ. E. (2000). Azot Ve Fosforun Biberin (Capsicum Annuum L.) Meyve Ve Yaprak Besin Elementi İçeriğine Etkisi. KSİ Üniv. Fen Ve Mühendislik Derg, 3(2), 174-181.
Daşgan, H.Y., Aktaş, H., Abak, K., Çakmak, İ., (2002). Determination of Screening Techniques to Salinity Tolerance in Tomatoes and Investigation of Genotype Responses. Plant Science, 163: 695-703.
Daşgan, H.Y., Koç, S., (2009). Evaluation of Salt Tolerance in Common Bean Genotypes by Ion Regulation and Searching for Screening Parameters. Journal of Food, Agriculture Environment, 7(2): 363-372.
Daşgan, H.Y., Koç, S., Ekici, B., Aktaş, H., Abak, K., (2006). Bazı Fasulye ve Börülce Genotiplerinin Tuz Stresine Tepkileri. Alatarım, 5(1): 23-31.
Debouba, M., Gouıa, H., Suzuki, A., Ghorbel, M.H., (2006). NaCl Stress Effects on Enzymes Involved in Nitrogen Assimilation Pathway in Tomato “Lycopersicon esculentum” Seedling. Journal of Plant Physiology, 163: 1247-1258.
Demir, S., (2009). Tuz Gölü Çevresinde Yetiştirilen Yöresel Kavun Populasyonunun (Koçhisar Kavunu) Tuza Tolerans Özellikleri Bakımından İncelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.96 S.
Ankara.
Djidonou, D., Lopiano, K., Zhao, X., Simonne, E. H., Erickson, J. E., & Koch, K. E.
(2015). Estimating nitrogen nutritional crop requirements of grafted tomatoes under field conditions. Scientia Horticulturae, 182, 18-26.
Djidonou, D., Zhao, X., Simonne, E. H., Koch, K. E., & Erickson, J. E. (2013). Yield, water-, and nitrogen-use efficiency in field-grown, grafted tomatoes. Hort Science, 48(4), 485-492.
Dölarslan, M., Gül, E. (2012). Toprak Bitki İlişkileri Açısından Tuzluluk. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 5(2): 56-59.
Dölek, M.N., Eker, S., (2010). Değişik Karpuz Genotiplerinin Tuz Stresine Tolerans Düzeylerinin Belirlenmesi. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü 22;3.
Edelstein, M., M. Ben-Hur, R. Cohen, Y. Burger, and Ravina, I., (2005). Boron and Salinity Effects on Grafted and Non-Grafted Melon Plants. Plant and Soil, 269: 273–284.
Enver, T. A. N. (2014). Gıda Kirlenmesinde Nitrat, Nitrit Ve Oluşturdukları Riskler.
Gıda ve Yem Bilimi Teknolojisi Dergisi, 3.
Epstein, E., Norly, J.D., Rush, D.W., Kingsbury, R.W., Kelly, D.B., Gunningham, G.A., Wrona, A.F., (1980). Saline Cultures of Crops: A Genetic Approach. Science 210: 399-404.
Esta˜n, M.T., Martinez-Rodriguez, M.M., Perez-Alfocea, F., Flowers, T.J., Bolarin, M.C., (2005). Grafting Raises the Salt Tolerance of Tomato Through Limiting the Transportof Sodium and Chloride to the Shoot. J. Exp. Bot. 56, 703–712.
Etehadnia, M.,Waterer, D., Jong, H.D., Tanino, K.K., (2008). Scion and Rootstock Effects on ABA-Mediated Plant Growth Regulation and Salt Tolerance of Acclimated and Unacclimated Potato Genotypes. J. Plant Growth Regul. 27, 125–140.
Fide Birlik (2015) http://www.fidebirlik.gov.tr (Erişim tarihi: 10 Ekim 2016) Flowers, T.J., (2004). Improving Crop Salt Tolerance. J. Exp. Bot. 55, 307–319.
Franco, J.A., Esteban, C., Rodriguez, C., (1993). Effect of Salinity on Various Growth Stages of Muskmelon Cv. Revigal. J. Hort., Sci., 68, 899-904.
Franco, J.A., Fernandez, J.A., Banon, S., (1997). Relationship Between the Effects of Salinity on Seedling Leaf Area and Fruit Yield of Six Muskmelon Cultivars.
Hortscience, 32 (4): 642-644.
Garner, R. J., (1979). The Grafter’s Handbook, East Malling Research Station London, Pp: 319.
Gaxiola, R.A., Li, J.S., Undurraga, S., Dang, L.M., Allen, G.J., Alper, S.L., Fink, G.R., (2001). Drought- and Salt-Tolerant Plants Result from Overexpression of the AVP1 H+-Pump. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 98, 11444–11449.
Gerloff, S. 1977. “Plant efficiencies in the use of N, P and K”, Plant Adaptation to Mineral Stress in Problem Soils. Editör: Wrigh, M.J. New York: Cornell Univ.
Press.
Gıda ve Tarım Örgütü (FAO 2015). http://faostat.fao.org/site/339/default.aspx.
(Erişim tarihi: 10 Ekim 2016)
Goreta, S., Bucevic-Popovic, V., Selak, G.V., Pavela-Vrancic, M., Perica, S., (2008).
Vegetative Growth, Superoxide Dismutase Activity and Ion Concentration of Salt Stressed watermelon as Influenced by Rootstock. J. Agri. Sci. 146, 695–
704.
Gökkuş, A., ve A. Koç,1993. Mer’a Ekosistemlerinde Azot Döngüsü. Ekoloji Çevre Dergisi, 6: 3 - 9.
Gökmen, S., Sencar, Ö., & Sakin, M. A. (2001). Response Of Popcorn (Zea Mays Everta) To Nitrogen Rates And Plant Densities. Turkish Journal Of Agriculture And Forestry, 25(1), 15-23.
Guan, W., Zhao, X., Hassell, R., & Thies, J. (2012). Defense mechanisms involved in disease resistance of grafted vegetables. Hort Science, 47(2), 164-170.
Guilin, C., Lanchun, N., & Lin, Z. (1999). The Study On Growth And Mineral Concentrations İn The Xylem Exudate Of Grafted Watermelon [J]. Journal Of Agrıcultural Unıversıty Of Hebei, 3, 010.
Güler, M. (2001). Bazı İki Sıralı Arpa ve Ekmeklik Buğday Çeşitlerinde Azot Ve Ccc Dozlarının Tane Verimine Etkileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 11(1), 63-68.
Haktanır, K. ve S. Arcak, 1997. Toprak Biyolojisi (Toprak Ekosistemine Giriş). Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yayınları No: 1486, Ders Kitabı: 447. Ankara.
Hasegawa, P.M., Bressan, P.A., Zhu, J., Bohnert, H.J., (2000). Plant Cellular and Molecular Responses to High Salinity. Annu. Rev. Plant Physiol. Plant Mol.
Biol. 51, 463–499.
Hatipoğlu, R., Avcı, M., Kılıçalp, N., Tükel, T., Kökten, K., & Çınar, S. (2001).
Çukurova Bölgesindeki Taban Bir Merada Fosforlu Gübreleme Ve Farklı Azot Dozlarının Ot Verimi ve Kalitesi İle Botanik Kompozisyona Etkileri Üzerinde Bir Araştırma.
Hoffer, G.N. 1926. “Some differences in the functioning of selfed lines of corn under varying nutritional conditions”, J. Am. Soc. Agron., 18, 322-334.
Huang, Y., Bie, Z.L., Liu, Z.X., Zhen, A., Wang, W.J., (2009c). Exogenous Proline Increases the Salt Tolerance of Cucumber by Enhancing Water Status and Peroxidase Enzyme Activity. Soil Sci. Plant Nutr. 55, 698–704.
Huang, Y., Tang, R., Cao, Q.L., Bie, Z.L., (2009b). Improving the Fruit Yield and Quality of Cucumber by Grafting onto the Salt Tolerant Rootstock Under NaCl Stress. Sci. Hortic. 122, 26–31.
Huang, Y., Zhu, J., Zhen, A., Chen, L., Bie, Z.L., (2009a). Organic and Inorganic Solutes Accumulation in the Leaves and Roots of Grafted and Ungrafted Cucumber Plants in Response to NaCl Stress. J. Food Agric. Environ. 7:703–
708.
Janat, M. 2007. “Efficiency of Nitrogen Fertilizer for Potato under Fertigation Utilizing a Nitrogen Tracer Technique”, Communications in Soil Science and Plant Analysis, 38 (17-18), 2401–2422.
Jian, C., Suqin, L., Yunyun, S., & Zhixun, J. (2012). Effect of Grafting Cultivation and Nitrogen Application on Yield and Nitrogen Utilization of Cucumber. Journal of Agriculture, 7, 016.
Johnson, C.M. Ulrich, A. (1959). Analytical Methods For Use ın Plant Analysis.
California Agricultural Experiment Station. Bull. 766.
Jones, J.R., Pike, L.M., Yourman, L.F., (1989). Salinity Influences Cucumber Growth and Yield. J. Am. Soc. Hort. Sci., 114: 547–551.
Kaçar, O., Çakmak, F., Çöplü, N., & Azkan, N. (2004). Bursa Koşullarında Bazı Nohut Çeşit Ve Hatlarında (Cicer Arietinum L.) Bakteri Aşılama ve Değişik Azot Dozlarının Verim Ve Verim Unsurları Üzerine Etkisinin Belirlenmesi. Uludag.
Üniv. Zir. Fak. Derg., 18(2), 123-135.
Kaçar, O., Çakmak, F., Çöplü, N., & Azkan, N. (2004). Bursa Koşullarında Bazı Kuru Fasulye Çeşitlerinde (Phaseolus Vulgaris L.) Bakteri Aşılama ve Değişik Azot Dozlarının Verim Ve Verim Unsurları Üzerine Etkisinin Belirlenmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 18(1), 207-218.
Kalloo, G., Berg, B.O., (1998). Genetic Improvement of Vegetable Crops, Pergamon Press Ltd. Headington Hill Hall., Oxford, Pp: 550.
Karaca, S.,& Çimrin, K. M. (2002). Adi Fiğ (Vicia Sativa L.)+ Arpa (Hordeum Vulgare L.) Karışımında Azot Ve Fosforlu Gübrelemenin Verim Ve Kaliteye Etkileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 12(1), 47-52.
Karaca., F., Yetişir, H., Solmaz, I., Candır, E., Kurt, S., Sarı, N., Güler, Z., (2012).
Rootstock Potential of Turkish Lagenaria siceraria Germplasm For
Karaman, M. R., Brohi, A. R., Güneş, A., İnal, A., Alpaslan, M. (2000). Yöresel Değişik Azotlu Gübre Uygulamalarının Tokat Bölgesinde Yetiştirilen Bazı Kışlık Sebzelerin Nitrat Akümülasyonuna Etkisi. Turkish Journal Of Agriculture And Forestry, 24(2000), 1-9.
Karanlık, S., (2001). Değişik Buğday Genotiplerinde Tuz Stresine Dayanıklılık ve Dayanıklılığın Fizyolojik Nedenlerinin Araştırılması. Çukurova Üniv. Fen Bil.
Enst. Doktora Tezi 123 sayfa.
Katar, D.,& Gürbüz, B. (2008). Oğulotu (Melissa Officinalis L.)’Nda Farklı Bitki Sıklığı Ve Azot Dozlarının Drog Yaprak Verimi Ve Bazı Özellikler Üzerine Etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi, 14(1), 78-81.
Kaya, C., (1999). Yüksek Tuz Konsantrasyonunun Bitkilerin Fizyolojik Gelişmesine ve Beslenmesine Olumsuz Etkileri. Harran Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Gap I.
Tarım Kongresi, 26-28 Mayıs 1999, Şanlıurfa.
Kaya, C., Higgs, D., Kırnak, H., Taş, I., (2003). Ameliorative Effect of Calcium Nitrate on Cucumber and Melon Plants Drip Irrigated With Saline Water. Journal of Plant Nutrition, 26 (8):1665-1681.
Kovancı, Y., 1975. Bitki Besleme Ve Gübreleme İlmi. Ege Üniv., Ziraat Fak., Bornova - İzmir.
Kurtar, E. S. (2010). Dikim Sıklığının Ve Yaprak Gübrelemesinin Sarımsakta (Allium Sativum L.) Bazı Kalite Özellikleri ve Verim Üzerine Etkileri Ertan Sait Kurtar.
Kuşvuran, Ş., (2004). Kavunda (Cucumis melo L.) Tuz Stresine Toleransın Belirlenmesinde Antioksidant Enzim Ektivitesi ve Lipid Peraksidasyonundan Yararlanma Olanakları. Ankara Üniversitesi, Fen Bil. Ens. , Yüksek Lisans Tezi 110 sayfa.
Kuşvuran, Ş., (2010). Kavunlarda Kuraklık ve Tuzluluğa Toleransın Fizyolojik Mekanizmaları Arasındaki Bağlantılar, Doktora Tezi, Ç.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana, 23 S.
Kuşvuran, Ş., (2011). Bamya (Abelmoschus esculentus L.)’da Tuz Stresine Tolerans Bakımından Genotipsel Farklılıklar ve Tarama Parametrelerinin Araştırılması.
Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü Derim Dergisi, 28;2:55-70
Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü Derim Dergisi, 28;2:55-70