Ngugi ve Goosen (2017) yaptıkları çalışmada ders tasarım özelliklerinin modellenmesi, kendi kendine düzenlenen öğrenme ve bireysel yenilikçi davranış sürücüleri olarak bilgi paylaşma davranışının aracılık etkisini araştırmışlardır. Bu çalışma, lisans teknolojisi öğrencileri bağlamında, bireysel yenilikçi davranışın öncüllerini eşzamanlı olarak araştıran çok disiplinli çalışmaların yetersizliğinden ve
bilgi paylaşma davranışının olası aracılık rolünden ilham almıştır. Bilgi paylaşma davranışını bireysel yenilikçilikle bağdaştıran birçok çalışma, üniversite ortamında bulunan öğrencilere değil, kurumlara ve çalışanlara odaklanmış ve bunu hala soruların olduğu bir alan haline getirmiştir. Çalışma, Kenya Üniversitesi eğitim sektöründe, uygulanabilir teknoloji kursları sunan devlet üniversitelerine odaklanarak gerçekleştirilmiştir. Eylül 2015 itibariyle, Kenya'da 33 devlet üniversitesi ve 37 özel üniversite vardır. Kamu üniversitelerinden, lojistik ve zamana dayalı düşüncelere dayanarak, yedi üniversite (%21) hedef nüfus olarak rastgele seçilmiştir. Bu nedenle, tabakalı rastgele örnekleme teknikleri kullanılarak bu üniversitelerin temsili bir seçimi yapılmıştır. Her bir kamu üniversitesinden elli öğrenci olmak üzere, 350 lisans teknolojisi öğrencisinden oluşan grup, basit rastgele örnekleme kullanarak seçilmiştir. %81'lik bir yanıt oranı (n = 284) elde edilmiştir. Eksik veri içerdiğinden on altı cevap atılmış; dolayısıyla, 268 öğrenci katılım için minimum kriterleri yerine getirmiş ve daha sonra kullanılmak üzere tutulmuştur. Araştırmanın bulgularında ders tasarımı özelliklerinin teknoloji öğrencilerinin bireysel yenilikçilik düzeylerinin gelişmesinde olumlu etkileri belirtilmiştir ayrıca aynı araştırmacı ders tasarımı özellikleri ile kendi kendini düzenleyen öğrenme uygulamasının lisans düzeyinde teknoloji öğrencileri açısından bilgi paylaşımı ve bireysel yenilikçilik özelliklerinin önemli bir itici gücü olduğunu da raporlamıştır.
Adıgüzel (2012) öğretmen adaylarının ahlaki olgunluk düzeyleri ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişki: Harran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Vaka Çalışması adında bir çalışma yürütmüştür. Araştırmada anket yöntemi kullanılmıştır. Seçilen öğrencilerin%61,3'ü kadın, %38,7'si erkektir. Öğrencilerin%29,5'ibirinci sınıf, %26,1'i ikinci sınıf, %23,8'i üçüncü sınıf, %20,6'sı dördüncü sınıf öğrencisidir. Çalışmada Harran Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde okuyan 437 kişiye uyguladığı anket sonuçlarında 46 öğrencinin yenilikçi, 68 öğrencinin öncü, 242 öğrencinin sorgulayıcı, 49 öğrencinin kuşkucu, 32 öğrencinin gelenekçi düzeyde bireysel yenilikçilik düzeylerinin olduğunu raporlamıştır. Aynı araştırmacı öğrencilerin ahlak düzeyleri ve bireysel yenilikçilik özellikleri arasında düşük bir pozitif korelasyon bulduğunu bu durumun ahlaki olgunluk seviyesinin bireysel yenilikçilik seviyesi ile doğru orantılı olarak arttığını ifade etmiştir.
Yuan ve Woodman, (2010) iş yerinde yenilikçi davranış: performans ve görüntü sonu beklentilerin rolü çalışmasını yürütmüşlerdir. Araştırma Amerika’ da farklı sektörlerdeki 425 tam zamanlı çalışan ve 96 süpervizor ile yapılmıştır. Bu çalışma, yenilikçi davranışların beklenen sonuçlarının işteki çalışan yenilikçiliğini nasıl etkilediğini inceleyen ilk denemedir. Potansiyel performans ve görüntü kaygı dizileri beklentilerinin, bireysel içsel ilgi ve yetenekleri kontrol ettikten sonra çalışanın yenilikçiliğini önemli ölçüde etkilediği görülmüştür. Özellikle, bu ana sonuç beklentilerini incelemek için, verimlilik odaklı ve sosyal-politik perspektifleri bir araya getiren iki temel teorik bakış açısını bir araya getirilmiş ve çalışmanın sonuçları, yenilikçi davranışın arkasındaki psikolojik sorunları anlamak için tek bir bakış açısının kullanılmadığını göstermiştir. Etkinlik odaklı bakış açısına doğrudan destek sağlayarak, bu tür bir davranışın işlerinin yararına olacağını öngördüklerinde, çalışanların daha yenilikçi olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda, potansiyel imaj riskleri ve olumsuz sosyal izlenimler konusundaki kaygı, yenilikçiliği olumsuz yönde etkileyerek sosyal-politik düşüncelerin çalışanların yenilikçiliği üzerindeki önemli bir etkisini ortaya koymaktadır.
Handerman ve Cantner (2017) basit beceriler, kompleks beceriler ve bireysel yenilikçilik adında bir çalışma yürütmüşlerdir. Veriler 519 gözlem içermektedir. Bu gözlemler 355 farklı şirketten ve 18 farklı sektörden gelen çalışanlar için yapılmıştır. Bu makale, çalışanların bireysel seviyedeki yetenekleri ve yenilikçiliği ile ilgili literatüre katkıda bulunmaktadır. Düzgün bir şekilde tasarlanmış ampirik bir analize dayanan bulgular, basit beceriler, kompleks beceriler ve bireysel yenilikçilik arasındaki ilişkiyi anlamamızı geliştirir. Farklı endüstrilerden gelen Endonezya firmalarının kesitsel verileri, bir yandan bireysel yenilik performansı ve diğer yandan bireysel beceriler ile ilgili yönetici ve işçi algıları üzerine yapılan çevrimiçi bir anketten kullanılmıştır. Sonuçlar, basit becerilerin ve kompleks becerilerin bireysel düzeyde yenilikçilikle anlamlı ve pozitif olarak ilişkili olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, basit beceriler ile kompleks beceriler arasında tamamlayıcılık (pozitif etkileşim etkisi) bulunamamıştır.
Hero, Lindfors ve Taatila (2017) Bireysel Yenilikçilik Yetkinliği: Sistematik Bir İnceleme ve Gelecekteki Araştırma Gündemi isimli bir çalışma yapmışlardır.
Bireysel yenilikçiliği pedogojik düzeyde etkileyen faktörleri 1448 çalışmadan kriterleri sağlayan 28 çalışmanın incelenmesi neticesinde bu faktörleri belirlemeye çalışmışlardır. Bu derlemeden elde edilen bulgular, temelden yüksek eğitime kadar her düzeydeki öğretmenler, müfredat tasarımcıları, araştırmacılar ve politika yapıcılar için çıkarımlar içermektedir. Yenilikçilik sürecini bir öğrenme ortamı olarak ele alırsak, süreç boyunca başarılı yetkinlik gelişimi temel hedeftir. Spencer ve Spencer'a (1993) göre, yeterlilik daima bir sonuca doğru harekete neden olan sebep veya özellik olan bir niyet içerir. Yenilikçilik, bir yetkinliğin geliştirilmesi için bir niyet olarak kabul edilebilir. Hedef odaklı bir öğrenme ortamı olan yenilikçilik süreci, kişisel özelliklerin, gelecekteki yönelimin ve yaratıcı düşünme becerilerinin, sosyal becerilerin, proje yönetimi becerilerinin ve içerik bilgisinin ve yapım becerilerinin geliştirilmesini sağlamalıdır. Öğrenme ortamı gelecekteki vizyonu desteklemek, fikir üretmeyi kolaylaştırmak ve otantik sorunlara yeni çözümler üretmeyi teşvik etmek için düzenlenmelidir. Ayrıca proje yönetimi faaliyetlerini dahil etmek için ekip projeleri biçiminde sosyal etkileşime izin vermelidir. Ayrıca, öğrenme ortamı faydalı çözümlerin tasarımına ve diğer ilgili disiplinlere giriş yapılmasına izin vermelidir. Multidisipliner takım oluşumu, diğer disiplinleri de tanıtırken, birden fazla bakış açısına, beceri çeşitliliğine ve yeni bilgi arayüzlerine izin verebilir. Bireysel yenilikçilik yetkinliği, yenilikçilik için yenilikçilik süreçleri yoluyla öğrenmeyi eğitirken ve geliştirirken ilgili müfredatların, programların, öğrenme görevlerinin ve öğretmenin sunulması için temel teşkil edebilir.
BÖLÜM III