Başarı Yönelimleri İle İlgili Yapılan Araştırmalar

Baldwin’in (2001) araştırmasında başarı yönelimleri, üst-bilişsel öz- düzenleme, zaman ve çevre yönetimi, yardım almaktan kaçınma, sınav kaygısı beklentisi ve sınav performansı değişkenleri arasındaki anlamlı bir ilişkinin olup olmadığını belirlemek istemiş ve 69 kişilik üniversite öğrenci örneklemi üzerinden bulgular toplamıştır. Öğrenme amaçlarının sınav performansı, üst-bilişsel öz- düzenleme ve zaman-çevre yönetiminin yordayıcısı olduğunu; performans-yaklaşma başarı yönelimlerinin üst-bilişsel öz-düzenlemenin pozitif bir yordayıcısı olduğunu ve performans-kaçınma başarı yönelimlerinin sınav kaygısı beklentisinin pozitif birer yordayıcısı olduğunu tespit etmiştir.

Fryer ve Elliot (2007) 132 psikoloji lisans öğrencisiyle uzun süreli farklı zamanlarda bir çalışma gerçekleştirmişlerdir. Araştırmalarında, erkek öğrencilerin başarı yönelimlerinden öğrenme-yaklaşma yönelimlerinin kızlara kıyasla yüksek bir farklılıkla devamlılık gösterdiğini ve öğrenme-yaklaşma yöneliminin zaman geçtikçe anlamlı bir seviye ile düştüğünü ancak performans-kaçınma yöneliminin anlamlı bir seviyede artma gerçekleştirdiğini belirlemişlerdir.

Tenowich (2009) yaptığı araştırmasında kişilik özellikleri olarak ortama uyan ve rekabetçi olan bireylerin başarı yönelimlerini belirlemek için 141 üniversite öğrencisi ile bir çalışma gerçekleştirmiştir. Elde ettikleri bulgulara göre ortamlara uyumu yüksek olan katılımcıların performans kaçınma; rekabetçi olan katılımcıların

ise performans-yaklaşma başarı yönelimini içselleştirdikleri saptanmıştır. Bunun yanında öğrenme ve performans-yaklaşma başarı yönelimleriyle ilgi, stratejik çalışma ve başarı ortalaması arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişkinin varlığını bulmuşlardır.

Alkharusi ve Aldhafri (2010), araştırmalarında başarı yönelimi modellerinden olan 2x2 başarı yöneliminin cinsiyete göre değişip değişmediğini belirlemeye çalışmıştır. 117 erkek, 125 kız öğretmen adayı ile yaptığı çalışmasında sonuç olarak 2x2 başarı yönelimi modelinin geçerlik ve güvenirlik çalışmaları kapsamında anketin faktör analizini yaparak, faktör yapısının, faktör yüklerinin ve faktör varyanslarının kız veya erkek olunmasına göre farklılık oluşturmadığını belirlemiştir.

Cho, Weinstein ve Wicker (2011)’ın yaptıkları araştırmalarında amaç olarak öğrenme stratejilerinin uyumlu kullanımı ve çaba ile başarı yönelimleri bağlantısını belirlemeye ve ilişkide algılanan yetenek ve algılanan otonominin aracılık görevini araştırmışlardır. Araştıırmacılar, algılanan yetenek ve algılanan otonominin öğrenme gayesini içselleştirme ile öğrenme stratejilerini olumlu kullanma ve gayret arasında aracı rolünün var olduğu sonucuna ulaşmışlardır.

Uçar (2012), İngilizce öğretmen adayları üzerinde yaptığı araştırmasında, öz- yeterlik inancı, başarı yönelimi ve çevrimiçi öğrenme ortamına katılma durumlarını incelemiştir. Araştırma sonucunda, öğretmen adaylarının öz-yeterlik inancı açısından kendilerini oldukça yetkin gördükleri ve birden çok başarı yönelimlerinin olduğu belirlenmiştir. Öz-yeterlik inancı ve başarı yönelimi ile çevrimiçi öğrenme ortamına katılma durumu arasında anlamlı bir ilişki saptanmamış, fakat öz-yeterlik inancı ile öğrenme başarı yönelimi arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir.

Vahapoğlu (2013), öğrencilerin umut düzeyleri ile başarı yönelimlerinin birtakım değişkenler açısından incelenmesini yaptığı araştırmasında, 284 öğrenci ile çalışmıştır. Araştırma sonucunda, Katılımcıların başarı yönelimlerine göre, umut düzeylerinin öğrenme-kaçınma başarı yönelimi olan öğrencilerin, öğrenme- yaklaşma, performans-yaklaşma ve performans-kaçınma başarı yönelimi olan öğrencilerden daha yüksek umut düzeyine sahip olduğu tespit edilmiştir.

Kaya (2016), sınıf öğretmenliği bölümünde öğrenim gören öğrencilerin başarı yönelimi, kendini engelleme davranışları ve demografik özelliklerinin okula yabancılaşmayı yordama seviyesini incelemek istediği araştırmasını 370 öğrenci ile gerçekleştirmiştir. Çalışmasında Başarı Yönelimi Ölçeği, Engelleyici Davranış Ölçeği ve Öğrenci Yabancılaşma Ölçeği kullanarak elde ettiği bulguları yorumlamıştır. Araştırma sonucunda, cinsiyete göre başarı yöneliminde öğrenme- yaklaşma ve öğrenme-kaçınma boyutlarında anlam oluşturan bir fark elde ederken, bölüm tercih etme kararına göre başarı yönelimi boyutunda anlam oluşturan bir farklılık tespit edememiştir. Ayrıca araştırmacı çalışmasında cinsiyet ve bölüm tercih etme kararına göre kendini sabotaj davranışları arasında anlam oluşturan bir farklılaşma belirleyememiştir.

Ilıman (2018), özerk öğrenme, yansıtıcı düşünme ve başarı yönelimi arasındaki ilişkiyi belirlemek için yaptığı araştırmasında, lise öğrencileri ile çalışmış ve öğrencilere konu ile ilgili bulgular toparlayabilmek için çeşitli ölçekler uygulamıştır. Araştırmacı, öğrencilerin başarı yönelimi seviyelerini incelediğinde, öğrenme- yaklaşma yönelimi puanlarının en yüksek olduğu, öğrenme-yaklaşma ve performans- kaçınma yönelimlerinde öğrencilerin cinsiyet, İngilizce izleme ve dinleme vb. etkinliklerine göre anlamlı bir farklılaşma olduğu tespit edilmiştir.

Gümüş (2018), çalışmasında ortaokul öğrencilerinin başarı yönelimleri ile İngilizceye yönelik tutumları arasındaki ilişkiyi incelemiştir. 2016-2017 öğretim yılında yedi farklı ortaokuldan rastgele tekniklerle belirlenmiş 560 öğrenciye “başarı yönelimleri ölçeği” ve “ingilizceye yönelik tutum ölçeği” uygulanarak elde edilen verilerin ANOVA, t testi, regresyon ve korelasyon analizleri yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda başarı yönelim ölçeğinin öğrenme kaçınma, öğrenme yaklaşma ve performans yaklaşma yönelimi alt boyutları ile cinsiyet değişkeni arasında anlam oluşturan bir farklılaşma tespit edilmiştir. Ayrıca araştırmad, sınıf seviyesi ile başrı yönelimi öğrenme yaklaşma alt boyutu arasında da anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.