Bu araştırmada 8. sınıf fen öğretmenlerinin eğitim programlarının uygulanmasına yönelik anlayışlarını kolaylaştırabilmeleri ve yeni eğitim programlarının yapıcı anlamlarını geliştirebilmeleri için aşağıda belirtilen önerilerde bulunulmaktadır.
5.2.1. Uygulayıcılar için
Eğitim programlarında yapılan ya da yapılması planlanan kavramsal ve gelişimsel reform hareketleri öğretmenlerin etkin katılımı ile gerçekleştirilmelidir. Bu etkinlilik durumunun; öğretmenlerin yeni eğitim programının temellerini ve gerekliliğini anlamalarını sağlamasının yanı sıra program uygulama sürecinde yaşanması muhtemel başarısızlıkları, karmaşayı ve aksaklıkları önceden fark
etmelerine ve probleme etkin çözüm önerileri sunabilmelerine yardımcı olacağı düşünülmektedir.
Politika yapıcılar, uygulayıcılar ve diğer paydaşlar arasında irtibat kurabilecekleri geniş bir iletişim ağı oluşturulması gerekmektedir. Bu iletişim ağının takip edilen aşama ve süreçler hakkında yakından bilgi sahibi olmalarını ve yapılması planlanan yeni eğitim programını daha kısa sürede kabullenmelerini sağlayacağı düşünülmektedir.
Diğer öğrenme kurumları ve okullar arasında; öğretmen işbirliğini teşvik etmek, destek yapıları oluşturmak, ilerlemeye yönelik çalışmalar yapmak, okul bölgelerinde mesleki gelişim çalışmalarına sürekli olarak ve önemli ölçüde yatırımlar yapılması önerilmektedir (Bantwini, 2010).
Bu önerimler öğretmenlerin program amaçlarını net bir şekilde anlamalarının sağlanması, program uygulama da başarıyı getiren adımların atılması ile reformlar hakkında uygun anlayışı geliştirmeleri ve zorluklar ortaya çıktığında gerekli yardımları almaları içinde gerekli görülmektedir. Böyle bir sürecin, gelişmiş ya da az gelişmiş ülke olup olmadığına bakılmaksızın, çeşitli paydaşlar arasında yaygınlaştırılmasında fayda olacağı düşünülmektedir.
Öğretmenlere destekleyici bir atmosfer de yeni reformların anlamlandırılması için bilginin inşa edilme fırsatı, yeterli araç ve alan verilmelidir.
5.2.2. Araştırmacılar için
Bu araştırma TIMSS 2015 araştırmasına katılan 8. sınıf fen öğretmenlerine uygulanan anketlerden elde edilen veriler ile gerçekleştirilmiştir. Dolayısıyla sadece fen öğretmenlerinin görüş ve bakış açılarıyla sınırlıdır. Araştırmacıları okullardaki tüm öğretmenleri katarak, çalışmayı tekrarlayabilir ve eğitim programlarının aslında nasıl uygulandığı hakkında daha detaylı bilgi elde edebilirler.
Çalışmanın sonuçları özellikle amaçların anlaşılması ve birlikte çalışmanın programın uygulanmasında başarılı olunacağına ilişkin görüşlerinin olduğunu ortaya koymuştur. Bu görüşler eğitim programı okuryazarlığı ve okul ikliminin gösterilerindendir. Bu sonuçlar ışığında eğitim politikacılarına programların başarılı şekilde uygulanması için okullarda öğretmenlerin işbirliğini arttırıcı ve program okuryazarlığını sağlayıcı etkinliklere yönlendirmesi önerilmektedir.
KAYNAKÇA
Abazaoğlu, İ., & Taşar, M. F. (2016). Fen bilgisi öğretmen özelliklerinin öğrenci fen başarısı ile ilişkisi: TIMSS 2011 verilerine göre bir durum analizi (Singapur, Güney Kore, Japonya, İngiltere, Türkiye). İlköğretim online, 15(3), 922-945.
Acharya S. P., Metsämuuronen T. M. & Metsämuuronen, J. (2013). Teacher Effect in
Learning. In J Metsämuuronen & B. R., Kafle (Eds), Where Are We Now?
Student achievement in mathematics, Nepali and Social studies in 2011. Ministry of Education, Kathmandu, Nepal. pp. 281 – 316. Retrievedfromhttp://www.ero.gov.np/article/148/nasa-report-
2011.html.(Accessed 04.05.2019)
Akınoğlu, O. (2005). Türkiye’de uygulanan ve değişen eğitim programlarının psikolojik temelleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri
Dergisi, 22, 31-46.
Akkoyunlu, B., & Erdem, M. (2000). Toplumların yerini belirlemede eğitim sistemlerinin rolü, 21. Yüzyılda Türkiye: Türkiye Sorunlarına Çözüm
Konferansı II, Ankara, 2000.
Arokiasamy, A. R. A., Krishna, T., & Padmanathan, P. (2016). The influence of school culture as a moderator to the relationship between transformational leadership and organizational health of secondary school teachers in Malaysia. International Journal of Education and Research, 4 (9), 269-288.
Arslan, C., & Sünbül, A. M. (2013). Öğretmenlerin birlikte çalışma yeterlilikleri. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1). Arslan, S., & Özpınar, İ. (2008). Öğretmen nitelikleri: İlköğretim programlarının
beklentileri ve eğitim fakültelerinin kazandırdıkları. Necatibey Eğitim Fakültesi
Ayas, A. (1995). Fen bilimlerinde program geliştirme ve uygulama teknikleri üzerine bir çalışma: İki çağdaş yaklaşımın değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(11).
Ayubayeva, N. (2018). Teacher collaboration for Professional learning: Case
studies of three schools in Kazakhstan (Yayınlanmamış doktora tezi),
University of Cambridge, United Kingdom.
Babbie, E. R., Halley, F., & Zaino, J. (2007). Adventures in social research: data
analys isusing SPSS 14.0 and 15.0 for Windows. PineForgePress.
Bakioğlu, A. (1998). Lider öğretmen. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim
Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(10), 11-19.
Bantwini, B. D. (2010). How teachers perceive the new curriculum reform: Lessons from a school district in the Eastern Cape Province, South Africa. International
Journal of Educational Development, 30(1), 83-90.
Baş, K. (2004). Türkiye'de zorunlu eğitim süresinin arttırılmasının sağlayacağı kazançlar. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 59(3), 21-42.
Başaran, İ. E. (1999). Eğitime giriş. (Gözden Geçirilmiş 4. Basım). Ankara: Umut Yayın Dağıtım.
Bay, E., & Karakaya, S. (2006). Program değerlendirme sürecinde karşılaşılan sorunlar. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (13), 104-112.
Baysal, Z. N., & Ada, S. (2015). Dünden bugüne türk eğitim sistemi ve yapısı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Baysura, Ö. D. (2017). TIMSS matematik sorularının Matematik Öğretim Programı
ve TEOG matematik soruları kapsamında incelenmesi (Doctoral dissertation,
Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul).
Böyük, E. T. (2017). Fen bilimleri dersi öğretim programının TEOG ve TİMSS
sınavları kapsamında incelenmesi (Doctoral dissertation, Yüksek Lisans Tezi,
Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul).
Bümen, N. T., Çakar, E., & Yıldız, D. G. (2014). Türkiye’de öğretim programına bağlılık ve bağlılığı etkileyen etkenler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri
Dergisi, 14(1), 203-228.
Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Demirel, F., Karadeniz, Ş., & Çakmak, E. K. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Akademi Yayıncılık.
Chana, K., Tanb, J., & Khoo, A. (2007). Pre-service teachers’ conceptions about teaching and learning: A closer look at Singapore cultural context, Asia-Pacific
Journal of Teacher Education, 35(2), 181-195.
Collinson, V., & Ono, Y. (2001). The Professional development of teachers in the United Statesand Japan. European Journal of Teacher Education, 24(2), 223- 248.
Cronin‐Jones, L. L. (1991). Science teacher beliefs and their influence on curriculum implementation: Two case studies. Journal of research in science
teaching, 28(3), 235-250.
Çelen, F. K., Çelik, A., & Seferoğlu, S. S. (2011). Türk eğitim sistemi ve PISA sonuçları. Akademik bilişim, 2(4), 1-9.
Çelikten, M. (2005). Öğretmenlik mesleği ve özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(19), 207-237.
Çöloğlu, M. (2006). Polis meslek yüksek okulları eğitim programının yeterliğinin
değerlendirilmesi (Kayseri, Yozgat, Samsun, Malatya, Aksaray Polis Meslek Yüksek Okulları Örneği). (Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal
Demeuse, M., & Strauven, C. (2016). Eğitimde program geliştirme politik
kararlardan uygulamaya. (Çev. Yusuf Budak). Ankara: Pegem Akademi.
(Orijinal yayın tarihi, 2006).
Demirbaş, M. (2008). 6. sınıf fen bilgisi ve fen ve teknoloji öğretim programlarının karşılaştırılmalı olarak incelenmesi: Öğretim öncesi görüşler. Uludağ
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 313-338.
Demirel, Ö. (2005). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme Öğretme Sanatı. (8. Baskı). Pegem A Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2011). Eğitimde program geliştirme: Kuramdan uygulamaya. (17. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Demirtaş, Z. (2010). Okul kültürü ile öğrenci başarısı arasındaki ilişki. Eğitim ve
Bilim, 35(158).
Demirtaş, Z. (2017). Eğitimde program değerlendirme yaklaşımlarına genel bir bakış. Sakarya university journal of education, 7(4), 756-768.
Doğan, Y. (2010). Fen ve teknoloji dersi programının uygulanması sürecinde karşılaşılan sorunlar. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 86-106.
Eleren, A. (2007). Eğitim başarısının arttırılmasına süreç geliştirme yöntemlerinin kullanılması ve bir uygulama. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 1-25.
Ellis, A. K. (2015). Eğitim programı geliştirme. (Çev. Ed. Asım Arı). Konya: Eğitim Yayınevi. (Orijinal yayın tarihi, 2000).
Elmore, R. F. (2004). School reform from the inside out: Policy, practice, and
performance. Harvard Education Press. 8 Story Street First Floor, Cambridge,
MA 02138.
Erden, M. (1998). Eğitimde program değerlendirme. (3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Erden, M. (2001). Öğretmenlik mesleğine giriş, Alkım Yayınları.
Erişen, Y. (1998). Program geliştirme modelleri üzerine bir inceleme. Kuram ve
Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 4(1), 79-97.
Fersahoğlu, Y. (2011). İslam eğitimine giriş, Çalışma Yayınları.
Fullan, M. G. (1991). The New Meaning of Educational Change. London: Cassell Educational Limited Wellington House.
Fullan, M. (2001). The new meaning of educational change. Routledge.
Fullan, M. (2008). What’s worth fighting for in headship? (2nd ed.). New York, NY: Teachers College Press.
Fullan, M., & Hargreaves, A. (1996). What's worth fighting for in your school?
Revised Edition. Teachers College Press, 1234 Amsterdam Avenue, New York,
NY 10027.
Genç, S. Z., & Eryaman, M. Y. (2008). Değisen değerler ve yeni eğitim paradigması. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 89-102.
Giddens, A. (2000). Sociology, (Prepared for publication by: Hüseyin Özel, Cemal Güzel). Ankara: Ayraç Yayınevi.
Gimranova, A. (2018). Implementation of new curriculum reform in secondary
education of Kazakhstan: Study of teachers’ perspectives (Yayınlanmamış
doktora tezi), Nazarbayev University, Kazakistan.
Glickman, C. D. et al (2010). SuperVision and ınstructional leadership.
Görgen, İ. (2014). Program geliştirmede temel kavramlar. Eğitimde program
geliştirme kavram ve yaklaşımlar. H. Şeker (Ed.), 1-18, Ankara: Anı Yayınevi.
Gültekin, M. (2013). İlköğretim öğretmen adaylarının eğitim programı kavramına yükledikleri metaforlar. Eğitim ve Bilim, 38(169).
Güneş, M. H., & Karaşah, Ş. (2016). Geçmişten günümüze fen eğitiminin önemi ve fen eğitiminde son yıllarda yapılan çalışmalar. Eğitim ve Öğretim
Araştırmaları Dergisi, 5(3), 122-136.
Güvenen, O. (2009). VIII. Antalya Sempozyumu Türkiye’ nin 2023 Eğitim Vizyonu, II. Tebliğ, Eğitim, Bilim ve Teknoloji Vizyonu, Türkiye Özel Okullar Birliği.
Han, Ç. (2013). Öğretmenlerin işlevsel paradigmaları ve eğitim reformu. Trakya
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 59-79.
Hargreaves, A. (2001). The emotional geographies of teachers’ relations with colleagues. International Journal of Educational Research, 35(5), 503-527.
Harvey, T. R. (2002). Checklist for change: A pragmatic approach for creating and
controlling change. R&L Education.
Hill, D., Jeffrey, J., McWalters, P., Paliokas, K., Seagren, A., & Stumbo, C. (2010). Transforming teaching and leading: A vision for a high-quality education development system. Education Work force White Paper. Washington, DC:
Council of ChiefState School Officers.
İnan, B., & Yüksel, D. (2010). Self-regulated learning: How is it applied as a part of teacher training through diary studies?. Procedia-Social and Behavioral
Sciences, 3, 116-120.
Jones, L. R., Wheeler, G., & Centurino, V. A. (2015). TIMSS 2015 science framework. TIMSS, 29-58.
Jurdak, M. (2006b). Impact of student, teacher, schoolfactors on achievement in
mathematics and science based on TIMSS 2003 Arab Countries Data. Beirut:
UNESCO Regional Office in Beirut (limited distribution). Retrieved from http://www.opentech.me/~laes/upload/editor_upload
Kang, N. H.,& Hong, M. (2008). Achieving excellence in teache rwork force and equity in learning opportunities in South Korea. Educational
Researcher, 37(4), 200-207.
Karamustafaoğlu, O., & Sontay, G. (2012). Bir TIMSS sınavının ardından: TIMSS 2011’e katılan öğrenci ve uygulayıcı öğretmenlerin görüşleri. X. Ulusal Fen
Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, 27-30 Haziran.
Kartal, S. (2005). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerinin örgütsel sosyalleşmeleri: Ankara ili örneği. Ege Eğitim Dergisi, 6(2).
Kayhan, M., & Koca, S. A. Ö. (2004). Matematik eğitiminde araştırma konuları: 2000-2002. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26(26).
Kıroğlu, K. (2011). En son değişikliklerle ilköğretim programları 1. 5. sınıflar. (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Kısakürek, M., A. (2006). Küreselleşme ve eğitim. II. Ulusal Eğitim Kurultayı Bildiriler ve Görüşme Tutanakları. 11-12 Haziran 2005. Ankara: Ulusal Eğitim Derneği.
Koray, S. (2006). Küreselleşme ve eğitim. II. Ulusal Eğitim Kurultayı Bildiriler ve Görüşme Tutanakları. 11-12 Haziran 2005. Ankara: Ulusal Eğitim Derneği.
Köksalan, B., İlter, İ., & Görmez, E. (2010). Sınıf öğretmeni adaylarının sosyo- kültürel özellikleri ve lisansüstü eğitim isteklilikleri üzerine bir çalışma (Fırat, Erzincan ve İnönü üniversitesi sınıf öğretmenliği ABD örneği). Ahi Evran
Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 277-299.
Küçükahmet, L. (2000). Öğretimde planlama ve değerlendirme. (11. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Lee, V. E., & Smith, J. B. (1996). Collective responsibility for learning and its effects on gains in achievement for early secondary school students. American
Lezotte, L. W., & Snyder, K. M. (2011). What effective schools do: Reenvisioning
the correlates. Bloomington, IN: Solution Tree Press.
Marsh, C. J. ve Willis, G. (2007) Curriculum: alternative approaches, on going
ıssues, Pearson Merrill Prentice Hall: New Jersey.
Metsämuuronen, J., & Kafle, B. R. (2013). Where are we now? Student achievement in Mathematics, Nepali and Social Studies in 2011.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2012). 19.05.2012 tarihli “12 Yıllık Zorunlu Eğitime
Yönelik Uygulamalar” konulu, B.08.0.ÖKM. O.OO-00.00/401 sayılı genelge.
Ankara. Genelge adresi http://mevzuat.meb.gov.tr/dosyalar/1567.pdf.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2015). TIMSS 2015 tanıtım kitapçığı. Ankara. http://timss.meb.gov.tr/wpcontent/uploads/Tanitim_Kitapcigi.pdf [12.04.2019). Mili Eğitim Bakanlığı. (2018). 2023 eğitim vizyonu. Ankara: MEB. Retrieved from
http://2023vizyonu.meb.gov.tr/doc/2023_EGITIM_VIZYONU.pdf.
Milli Eğitim Temel Kanunu.(14.6.1973).Yayımlandığı Resmi Gazete(Sayı: 14574) ErişimAdresi: ttp://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.1739.pdf.
Mitchell, B. (2016). Curriculum construction and implementation. International
Journal of Liberal Arts and Social Science.4(4), 45-56.
Nartgün, Ş. S., & Demirer, S. (2016). Öğretmenlerin örgütsel sosyalleşme ve özdeşleşme düzeyleri ile birlikte çalışma yeterlikleri arasındaki ilişki. Abant
İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 237-269.
Onyeachu, J. A. (2008). Curriculum implementation at the primary education level challenges for the 21 st century. Multidisciplinary Journal of Research
Development, 10(1), 38-49.
Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2013). Curriculum: foundations, principles and
Koç, M., & Tutkun, Ö. F. (2008). Mesleklere atfedilen kalıp yargılar. Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(1), 255-273.
Özdemir, S., Sezgin, F., Şirin, H., Karip, E., & Erkan, S. (2010). İlköğretim okulu öğrencilerinin okul iklimine ilişkin algılarını yordayan değişkenlerin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(38), 213-224.
Paykoç, F., Mengi, B., Kamay, P. O., Önkol, P., Özgür, B., Pilli, O., & Yıldırım, H. (2004). What are the major curriculum issues? The use of mindmapping as a brainstorming exercise. In Proceedings of the First International Conference
on Concept Mapping (Vol. 2, pp. 457-467).
Price, H. E. (2012). Principal–teacher interactions: How affective relationships shape principal and teacher attitudes. Educational Administration Quarterly, 48(1), 39-85.
Rogan, J., & Aldous, C. (2005). Relationships between the constructs of a theory of curriculum implementation. Journal of Research in Science Teaching: The
Official Journal of the National Association for Research in Science Teaching, 42(3), 313-336.
Rogers, E. M. (2010). Diffusion of innovations. Simon and Schuster.
Shapira–Lishchinsky, O. (2019). The implicitmeaning of TIMSS: Exploring ethics in teachers’ practice. Teaching and Teacher Education, 79, 188-197.
Schwartz, M. (2007). For whom do we write the curriculum?. Journal of curriculum
studies, 38(4), 449-457, DOI: 10.1080/00220270500296606 To link to this
article: http://dx.doi.org/10.1080/00220270500296606.
Song, K. O., Hur, E. J., & Kwon, B. Y. (2018). Does high-quality Professional development make a difference? Evidencefrom TIMSS. Compare: A Journal
Sözbilir, M., & Neacşu, I. (2014). Alternative assessment and evaluation methods: A practical guidebook for teachers. Erzurum/Bucharest: Erzurum Provincial
Directorate of National Education.
Şişman, M., & Turan, S. (2005). Sınıf yönetimi. (3. Baskı). Pegem A Yayıncılık.
Şişman, M. (2007). Eğitim bilimine giriş. (3. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Tekbıyık, A., TEKBIYIK, A., & Akdeniz, A. R. (2008). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programını kabullenmeye ve uygulamaya yönelik öğretmen görüşleri. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi
Dergisi, 2(2), 23-37.
Terzioğlu, T. (2009). VIII. Antalya Sempozyumu Türkiye’ nin 2023 Eğitim Vizyonu, I. Tebliğ, Bugünden 2023’ e, Türkiye Özel Okullar Birliği.
Tuzcu, G. (2006). Avrupa Birliği'ne giriş süreci ve eğitimde vizyon 2023. Türk Eğitim Derneği.
Ünver, G. (2003). Öğretmenlik uygulamasında işbirliği bir durum çalışması. Gazi
Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(1).
Üstündağ, T. (1998). Yaratıcı drama eğitim programının öğeleri. Eğitim ve
Bilim, 22(107).
Wiles, J. (2016). Eğitim program liderliği. (Çev. Bahattin Acat). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal yayın tarihi, 2008).
Wiley, S. D. (2001). Contextual effects on student achievement: School leadership and professional community. Journal of Educational Change, 2(1), 1-33.
Yanpar, T. (2007). Öğretim teknolojileri materyal tasarımı, (8. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Yasumoto, J. Y., Uekawa, K., & Bidwell, C. E. (2001). The collegial focus and high school students’ achievement. Sociology of Education, 74(3), 181–209.
Yıldırım, A., Özgürlük, B., Parlak, B., Gönen, E., & Polat, M. (2016). TIMSS 2015 ulusal matematik ve fen bilimleri ön raporu 4. ve 8. sınıflar. MEB: Ölçme,
Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü.