Öneriler

AraĢtırmanın bulgularına ve araĢtırma yapılırken edinilen tecrübelere dayanarak Ģu önerilerde bulunulmuĢtur:

117

1- Yabancılara Türkçe öğretimi üzerine yapılmıĢ akademik çalıĢmalara bakıldığı zaman yapılan araĢtırmaların sayısının oldukça az olduğu görülmektedir. Yapılan araĢtırmaların içinde ise deneysel çalıĢmaların sayısı yok denecek kadar azdır.

2- Yabancılara Türkçe öğretiminde materyal sıkıntısının oldukça büyük olduğu gözlenmektedir. Seviyelere uygun hikâye kitapları bulunmamakta, dil bilgisi ve yazma etkinlikleri için ek materyallerin azlığı görülmektedir.

3- AraĢtırma Kahire Yunus Emre Türk Kültür Merkezindeki öğrencilerle sınırlandırılmıĢtır. AraĢtırmanın diğer Arap ülkelerinde de uygulanması araĢtırmanın geçerliliğini artıracak ve literatürü zenginleĢtirecektir.

4- AraĢtırmada Arapça-Türkçe ortak kelimeler yardımıyla Türkçe öğrenenlerin normal öğretimdeki öğrencilerden daha baĢarılı oldukları gözlenmektedir. Bu sonuç öğretimde ortak kelimelere yer verilmesi gerektiğini göstermektedir.

5- AraĢtırma sadece Arapça-Türkçe ortak kelimeler üzerine Arap coğrafyasına hitap edecek Ģekilde kurulmuĢtur. AraĢtırmanın Arap coğrafyası dıĢındaki ülkelerde de uygulanacak Ģekilde düzenlenmesi literatürü zenginleĢtirecektir.

6- AraĢtırmada ortak kelimeler dıĢında diğer ortak kültür unsurlarına da yer verilmesi Türkçenin öğretimini olumlu yönde etkileyecektir.

7- AraĢtırmamızda hazırlanmıĢ olan etkinliklerin yardımcı materyal olarak değerlendirilmesi gerekmektedir.

8- Her ders sonunda iĢlenmiĢ olan konuyla ilgili olarak etkinlikler uygulanmalıdır. Etkinliklerin uygulanmasından sonra öğrencilerden gelen dönütler incelenmeli derslerin akıĢı bu dönütler çerçevesinde gerçekleĢtirilmelidir. Öğrencilerden gelen dönütler konunun kavranıp kavranmadığı hakkında öğretmene bilgi verecektir.

9- Etkinliklerin uygulanmasında sınıflarda projeksiyon cihazlarının bulunması kelimelerin öğretiminde kolaylık sağlayacaktır. Görseller daha kolay ve net bir Ģekilde öğrencilere ulaĢacaktır.

10- Öğrencilere gösterilecek görsellerin öğretilecek kelimeyi tam anlamıyla ifade etmesine dikkat edilmelidir.

11- Etkinliklerde yer alan ortak kelimelerin daha önceden öğretmen tarafından biliniyor olması gerekmektedir. Ortak kelimelerden birçoğunun telaffuzu her iki dilde de farklılıklar

118

göstermekte ve öğrenciler tarafından bu kelimelerin kendi dillerinde yer aldığı bilinmemektedir.

12- Mısır‟daki Türkoloji bölüm ve Ģubelerinde yaĢanan Türkçe öğretimi sıkıntısının ortadan kaldırılabilmesi için öğretimin dil bilgisi-çeviri yönteminden uzaklaĢtırılması gerekmektedir.

13- Türkoloji bölüm ve Ģubelerinde öğrenim görecek öğrencilere 1 yıl zorunlu hazırlık sınıfı okutulmalıdır.

13- Yurt dıĢında Türkçe öğrenen her bireyin Türkiye‟nin gönüllü elçisi olduğu unutulmamalı ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti Türkçe eğitiminin düzeltilmesi ve geliĢtirilmesi adına gereken adımları atmalıdır.

119

KAYNAKÇA

Açık, F. (2012). Türkçe Öğretimi Üzerine Yabancı Yazarların Hazırladığı Ders

Kitaplarında Söz Dağarcığı ve Kültürel Unsurlar: “A Practıcal Grammar of The Turkish Language”, “Turkish Literary Reader” ve “Gramatika Turetskogo Yazıka” Örneklemlerinde. IV. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu‟nda sunulmuĢ bildiri. Muğla Üniversitesi, Muğla.

ADALI, O. (1983). Ana dili olarak Türkçe öğretimi üstüne. Türk Dili Dil ve Edebiyat

Dergisi. 379, 31-35.

Akpınar, M. (2010). Deyim ve Atasözlerinin Yabancılara Türkçe Öğretiminde Kullanımı

Üzerine Bir Araştırma. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Aksan, D. (1978). Dilbilimin Yüksek Öğretimdeki Yeri. Hacettepe Üniversitesindeki seminerden alınmıĢtır. Ankara, 16-17 ġubat: s.42-49.

Aksan, Doğan. (1996). Türkçenin Sözvarlığı. Ankara: Engin.

Aksan, D. (2006). Anlambilim. Ankara: Engin.

Arslan, M. (2012). Tarihi Süreçte Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi-Öğrenimi ÇalıĢmaları , KSU Sosyal Bilimler Dergisi,9,180.

Baskın, S. (2012). Memluk Dönemi Türkçe Sözlüklerin Yapısı. Dede Korkut Dergisi,1, 23-43.

Bayraktar, N. (2009). Yabancılara Türkçe Öğretiminin Tarihsel GeliĢimi. 21 Ekim 2012 tarihinde http://turkoloji.cu.edu.tr/DILBILIM/bayraktar_01.php sayfasından eriĢilmiĢtir.

Benhür, M. H. (2002). Türkçenin yabancılara öğretiminde tartışılmayan ana kavramlar. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Biçer, N.(2012). Hunlardan Günümüze Türkçe, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür

120

Biçer, N. (2011). Kıpçak Dönemi Eserlerinin Yabancılara Türkçe Öğretimi Açısından

İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,

Erzurum.

Büyüköztürk, ġ., Çakmak E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, ġ. ve Demirel, F. (2011).

Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.

Büyüköztürk, ġ. (2011). Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem Akademi. Caferoğlu, A. (1943) Kitab al-İdrak li-Lisan al-Atrak. Ġstanbul: Evkaf.

Council For Cultural Comission (2001). Common European Framework Of Reference For

Language, Learning, Teaching, Assesment. Cambridge: Cambridge University .

ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı. Yurt DıĢındaki VatandaĢlarımız Ġle Ġlgili Sayısal

Bilgiler. (2010). 10 Nisan 2013 tarihinde

http://www.csgb.gov.tr/csgbPortal/diyih.portal?page=yv&id=1 sayfasından eriĢilmiĢtir.

Çepni, S. (2005). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon: (b.y.).

Çiftçi, M., Gülsevin & Boz, E. (Eds). (2006). Türkçenin çağdaş sorunları. Ankara: Gazi Kitabevi.

Çorlu, M. S., Burlbaw, L. M., Capraro, R. M., Çorlu, M. A. ve Han, S. (2010). The Ottoman Palace School Enderun and the Man with Multiple Talents, Matrakçı Nasuh. Journal of the Korea Society of Mathematical Education Series D: Research in Mathematical Education , 14 (1), 19-31.

Demir, A. (2010). Yabancılara Türkiye Türkçesi öğretiminde kültürlerarası yaklaşımdan

hareketle metinlerin incelenmesinde dikkat edilecek noktalar. Gazi Üniversitesi

Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Demirel, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: Pegem.

Deniz, K. ve Uysal, B. (2010). Avrupa Dilleri Öğretimi Ortak Çerçeve Metni ve Yurt DıĢındaki Türk Çocukları Ġçin Türkçe ve Türk Kültürü Öğretim Programı. TÜBAR. XXVII, Bahar.

Doğan, S. (2011). XIX. Yüzyılda Batı’da Yabancılara Türkçe Öğretimi Çalışmaları: W. B.

Barker Örneği. Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Elazığ.

121

Erverdi, E., Kutlu, M., Kara, Ġ. (1982) Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi. 5. Cilt. Ġstanbul: Dergah.

Gedik, D. (2009). Yabancılara Türkçe öğretimi (Ankara Üniversitesi TÖMER ve Gazi

Üniversitesi TÖMER örneği). Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler

Enstitüsü, Bolu.

Girmen, P., Kaya, M. & Bayrak, E. (2010). Türkçe Eğitimi Alanında Yaşanan Sorunların

Lisansüstü Tezlere Dayalı Olarak Belirlenmesi. 9.Ulusal Sınıf Öğretmenliği

Eğitimi Sempozyumu‟nda sunulmuĢ bildiri. Fırat Üniversitesi, Elazığ.

Göçer, A., Moğul, S. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile Ġlgili ÇalıĢmalara Genel Bir BakıĢ. 16 11, 2013 tarihinde Çukurova Üniversitesi TürkolojiAraĢtırmalarıMerkezi:http://turkoloji.cu.edu.tr/DILBILIM/bayraktar_01.p hp sayfasından eriĢilmiĢtir.

Göçmenler, H. (2011). Beden dilin yabancılara Türkçe öğretiminde etkisi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Göçer, A. (2009).Türkiye‟de Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğreten Öğretmenlerin Uygulamalarına Yönelik Nitel Bir AraĢtırma. Dil Dergisi, 145, 28-47

Hengirmen, M. (1993). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Dil Dergisi, 10, 5-9.

Hengirmen, M. (b.t.). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri ve Tömer Yöntemi.Ankara: Engin.

Ġhsanoğlu, E. (2006). Mısır’da Türkler ve Kültürel Mirasları. . Ġstanbul: IRCICA.

KarakuĢ, Ġ. (2006). Atatürk Dönemi Eğitim Sisteminde Türkçe Öğretimi. Ankara: Türk Dil Kurumu.

Karasar, N. (1994). Bilimsel araştırma yöntemi. (6. Baskı). Ankara: AraĢtırma Eğitim DanıĢmanlık Ltd.

Kopraman, K., Y. (1989). DoğuĢtan Günümüze Büyük Ġslam Tarihi, Ġstanbul: Çağ. Korkmaz, Z. (2003). Gramer Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDK.

Köse, D. (2005). Avrupa Konseyi yabancı diller ortak başvuru metnine uygun Türkçe

öğretiminin başarıya ve tutuma etkisi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler

122

Mahmûd, KâĢgarlı. (2005). Dîvânü Lugâti't-Türk. (S. T. Seçkin Erdi, Çev.) Ġstanbul: Kabalcı.

NiĢanyan, S. (2002). Sözlerin Soyağacı Çağdaş Türkçenin Etimolojik Sözlüğü-1. Ġstanbul: Adam.

Özbay, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü.

Özdemir, M, (2011). Yabancı dil olarak Türkçe Öğretiminde Edatlar. Ġstanbul Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Özgür, C. (2002). Türkler 3. Cilt. Ankara: Yeni Türkiye.

Pilancı, H. (2009). Avrupa Ülkelerindeki Türklerin Türkçeyi Kullanma Ortamları, Sürdürebilme Ġmkânları ve Koruma Bilinçleri. Bilig , (49), 127-160.

Polat, Ġ., E. (2009). Kıpçak Türklerinin Arap Medeniyetine Katkıları. Uluslararası Sosyal

Araştırmalar Dergisi, (7).

Sezer, B. (1988). Türk sosyolojisinin ana sorunları. Ġstanbul: Sümer Kitabevi.

Sülükçü, Y. (2011). “Yabancılara Türkçe öğretiminde (Temel Seviye A1) Bilgisayar

Destekli Materyal Geliştirme ve Bunun Öğrenci Başarısına Etkisi. Selçuk

Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya. ġeĢen, R. (2002) Türkler 5. Cilt, Ankara: Yeni Türkiye.

Tekin, T. (1993). Hunların Dili. Ankara: Doruk.

Toplaoğlu, A (1989), Dil Bilgisi Terimleri Sözlüğü. Ġstanbul: Ötüken. Toparlı, R. (2002). Türkler, 5. Cilt, Ankara: Yeni Türkiye.

Türk Dil Kurumu (2005) TÜRKÇE SÖZLÜK (10. Baskı). Ankara: TDK.

Türk Diyanet Vakfı. (2012). Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi Cilt 41. Ġstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.

Türk Diyanet Vakfı (2012). Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi Cilt 21, Ġstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.

Yavuz, K. (1983). XIII-XVI. Asır Dil Yadigârlarının Anadolu Sahasında Türkçe YazılıĢ Sebepleri ve Bu Devir Müelliflerinin Türkçe Hakkındaki GörüĢleri. Türk

123

Yaylacı, A, F. (2008). Belçikalı ve Türk Eğitimcilerle Velilerin Türkçe ve Türk Kültürü

Dersine İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. I. Uluslararası Avrupalı Türkler

Kongresi. Erciyes Üniversitesi. No: 165, Cilt I, s. 236-253.

Yazıcı, N. (1992). İlk Türk-İslam Devletleri Tarihi. Ankara: Ankara Üniversitesi Ġlahiyat Fakultesi.