Öneriler

Bu çalışmanın amacı; 1) Çalışan bireylerin farklı fiziksel aktivite alanlarında haftalık fiziksel aktivite süresi (saat/hafta) haftalık harcanan toplam enerji (MET/hafta) ve saatlik ortalama MET (MET/saat) miktarının cinsiyet, yaş, medeni durum ve eğitim durumuna göre incelenmesi, 2) Çalışan bireylerin şiddetli, orta şiddetli, yürüyüş, toplam fiziksel aktivitelere harcadıkları enerji (MET-dk/hafta) bakımından cinsiyetler, yaş grupları, eğitim durumu ve medeni duruma göre incelenmesidir. Çalışmanın sınırlılıkları ve elde edilen sonuçlar ışığında, ilerideki yapılacak olan çalışmalara aşağıdaki öneriler yapılmaktadır.

- Düzenli fiziksel aktivitenin sağlık üzerine etkileri, masa başında yapılan egzersizler ve öğle aralarında fiziksel olarak aktif olamanın yararları hakkında kurumlar tarafından bilgilendirme materyallerinin broşür, kitap, kitapçık, dergi gibi

50

hazırlanması ve çeşitli eğitimlerin düzenlenmesi, fiziksel aktiviteyi artırmaya yönelik imkanların sağlanması önerilebilir.

- Çalışan bireylerin öncelikle ihmal etmemesi gereken şeylerden biri düzenli egzersiz yapmaktır. Çalışma koşullarında bu zor gibi gözükse de aslında günlük rutinlerinde ufak tefek değişikliklerle daha hareketli bir yaşantıya sahip olabilirler.

- Daha sonra yapılacak olan araştırmalarda çalışan bireyler mavi ve beyaz yakalı olarak ele alınabilir.

- Daha sonra yapılacak olan araştırmalarda çalışan bireyler meslek gruplarına göre sınıflandırılarak ele alınabilir.

51 KAYNAKLAR

1. Abu-Omar, K., Rütten, A., & Robine, J. M. (2004). Self-rated health and physical activity in the European Union. Sozial-und Präventivmedizin/Social and Preventive Medicine, 49(4), 235-242.

2. Aksoy, K., (2016). Çalışanların Fiziksel Aktivite Düzeyi ile Saldırganlık Düzeyi Arasındaki İlişkisi: Afyonkarahisar’da Bir Uygulama.

3. Barengo, N. C., Hu, G., Lakka, T. A., Pekkarinen, H., Nissinen, A., & Tuomilehto, J., (2004). Low physical activity as a predictor for total and cardiovascular disease mortality in middle-aged men and women in Finland. European Heart Journal, 25(24), 2204-2211.

4. Bayram, Ş., (2017). Sağlık Bilimleri Öğrencilerinde Fiziksel Aktivitenin Akademik Başarıya Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

5. Bek, N., (2008). Fiziksel Aktivite ve Sağlığımız, Fiziksel Aktivite Bilgi Serisi(Koord: G. Baltacı, Editörler: H. Irmak, C. Kesici, B.Çakır, N.Akıncı ve Z.

Beşer), Sağlık Bakanlığı Yayın no: 730, Ankara.

6. Bozkuş, T., Türkmen, M., Kul, M., Özkan, A., Öz, Ü., & Cengiz, C., (2013).

Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu’nda Öğrenim Gören Öğrencilerin Fiziksel Aktivite Düzeyleri İle Sağlikli Yaşam Biçimi Davranişlarinin Belirlenmesi Ve İlişkilendirilmesi. International Journal of Science Culture and Sport, 1(3), 49-65.

7. Bulut, S., (2010). Bir fizik tedavi ve rehabilitasyon eğitim ve araştırma hastanesinde görev yapan personelin fiziksel aktivite düzeyi ve ilgili faktörlerin belirlenmesi. Yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

52

8. Bulut, S., (2013). Sağlıkta sosyal bir belirleyici; fiziksel aktivite. Turkish Bulletin of Hygiene & Experimental Biology/Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji, 70(4).

9. Burton, N. W., & Turrell, G., (2000). Occupation, hours worked, and leisure-time physical activity. Preventive medicine, 31(6), 673-681.

10. Can, S., Arslan, E., Ersöz, G., (2014). Güncel bakış açısı ile fiziksel aktivite.

Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Dergisi, 12(1), 1-10.

11. Cooper, A. R., Page, A., Fox, K. R., & Misson, J., (2000). Physical activity patterns in normal, overweight and obese individuals using minute-by-minute accelerometry. European Journal of Clinical Nutrition, 54(12), 887.

12. Durukan, Ö., (2014). Beden eğitimi öğretmenlerinin fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi (Çanakkale Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

13. Dünya Sağlık Örgütü 2018-2030 Fiziksel Aktivite Küresel Eylem Planı.

(http://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/272722/9789241514187-eng.pdf, Erişim tarihi:10 Kasım 2018).

14. Genç, A., Şener, Ü., Karabacak, H., Üçok K., (2011). Kadın ve erkek genç erişkinler arasında fiziksel aktivite ve yaşam kalitesi farklılıklarının araştırılması. Kocatepe Tıp Dergisi, 12, 145-150.

15. Guthold, R., Ono, T., Strons, KL., Chatterjn, S., Morabna, A., (2008). Worldwide variability in physical inactivity: a 51-country survey. Am J Prev Med, 6, 486-494.

16. Hallal, P. C., Victora, C. G., Wells, J. C., & Lima, R. D. C., (2003). Physical inactivity: prevalence and associated variables in Brazilian adults. Medicine and Science in Sports and Exercise, 35(11), 1894-1900.

53

17. Haskell, W. L., Lee, I. M., Pate, R. R., Powell, K. E., Blair, S. N., Franklin, B. A.,

& Bauman, A., (2007). Physical activity and public health: updated recommendation for adults from the American College of Sports Medicine and the American Heart Association. Circulation, 116(9), 1081.

18. Karaca, A., Ergen, E., Koruç, Z., (2000). Fiziksel aktivite değerlendirme anketi Güvenirlik ve geçerlik çalışması. Spor Bilimleri Dergisi, 11,S17-28.

19. Karaca, A., (2000). Ankara ilinde çalışan bireyelerin bedensel etkinlik düzeyleri.

Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi (Gazi BESBD), V (2000), 3:11 – 20.

20. Karaca, A., (2004). Çalışan bireylerde üç farklı fiziksel aktivite anketinin güvenirliği ve geçerliği. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

21. Karaca, A., (2017). Fiziksel Aktivite Değerlendirme Yöntemleri. Spor Yayınevi ve Kitabı. Ankara, s: 11-20-21.

22. Kürklü, S., (2014). Bir eğitim ve araştırma hastanesinde görev yapan sağlık çalışanlarında fiziksel aktivite düzeyinin yaşam kalitesine olası etkilerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Türk Hava Kurumu Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü.

23. Kılınç, F., (2018). Hemşirelerde fiziksel aktivite düzeyi ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

24. McEachan, RR, Lawton, RJ, Jackson, C., Conner, M. ve Lunt, J., (2008). Kanıt, teori ve bağlam: bir şantiye fiziksel aktivite müdahalesi geliştirmek için müdahale haritalamasını kullanmak. BMC halk sağlığı, 8 (1), 326.

54

25. Özüdoğru, E., (2013). Üniversite personelinin fiziksel aktivite düzeyi ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Doktora Tezi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

26. Öztürk, M. (2005). Üniversitede eğiitm-öğretim gören öğrencilerde uluslararası fisiksel aktivite anketinin geçerliliği ve güvenirliği ve fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

27. Saygın, Ö., Polat, Y., & Karacabey, K., (2005). Çocuklarda hareket eğitiminin fiziksel uygunluk özelliklerine etkisi. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 19(3), 205-212.

28. Shibata, A., Oka, K., Nakamura, Y., & Muraoka, I., (2007). Recommended level of physical activity and health-related quality of life among Japanese adults. Health and Quality of Life Outcomes, 5(1), 64.

29. Sianoja, M., Syrek, C. J., de Bloom, J., Korpela, K., & Kinnunen, U., (2017).

Enhancing daily well-being at work Through Lunchtime Park Walks and Relaxation Exercises: Recovery Experiences as Mediators.

30. Şanlı, E., & Güzel, N. A., (2008). Öğretmenlerde fiziksel aktivite düzeyi-yaş, cinsiyet ve beden kitle indeksi ilişkisi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 14(3), 23-32.

31. Şanlıer, N., (2005). Gençlerde biyokimyasal bulgular, antropometrik ölçümler, vücut bileşimi, beslenme ve fiziksel aktivite durumlarının değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3).

32. Şahin, T., (2018). Adıyaman merkezsinde 15-49 yaş kadınlarda obezite sıklığı, fiziksel aktivite düzeyi ve sağlıklı yaşam biçimi davranışları. Doktora Tezi. Erciyes Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitsü.

55

33. Thompson, J. L., Wolfe, V. K., Wilson, N., Pardilla, M. N., & Perez, G., (2003).

Personal, social, and environmental correlates of physical activity in Native American women. American Journal of Preventive Medicine, 25(3), 53-60.

34. Trost, S. G., Owen, N., Bauman, A. E., Sallis, J. F., & Brown, W., (2002).

Correlates of adults’ participation in physical activity: review and update. Medicine & Science in Sports & Exercise, 34(12), 1996-2001.

35. Vural, Ö., Eler, S., Güzel, NA., (2010). Masa başı çalışanlarda fiziksel aktivite düzeyi ve yaşam kalitesi ilişkisi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2, 69-75.

36. Yancey, A. K., McCarthy, W. J., Taylor, W. C., Merlo, A., Gewa, C., Weber, M.

D., & Fielding, J. E., (2004). The Los Angeles Lift Off: a sociocultural environmental change intervention to integrate physical activity into the workplace. Preventive Medicine, 38(6), 848-856.

37. Yurtçiçek, G. S., ve Şahin, N. H., (2018). Fiziksel aktivite engelleri ölçeği’nin türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 6, Sayı: 7, s. 396-404

38. Warburton, D. E., Nicol, C. W., & Bredin, S. S., (2006). Health benefits of physical activity: the evidence. Canadian Medical Association Journal, 174(6), 801-809.

56 EKLER