Öğle Namazının Son Vakti Meselesi

a. Bidâyetü’l-Müctehid’de İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf’a Nispet Edilen Görüş ve Tahkiki

İbn Rüşd, İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf’un, “Bir şeyin gölgesi kendisinin bir misli olunca öğle namazının vakti sona erer; ancak ikindi namazının vakti, gölge iki misli olunca başlar. Gölge boyunun bir misil ve iki misil olduğu zaman aralığı ise ne öğle ne de ikindi namazının vaktidir”, şeklinde görüşü olduğunu nakletmiştir.65

Hanefî kaynaklarını incelediğimizde İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf’a göre, her şeyin gölgesi bir misli olunca öğle namazının vakti çıkar ve ikindi namazının vakti girer.66

İbn Rüşd, İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf’un bu yönde görüşleri olduğunu naklederek hatalı bir tespit yaptığını söyleyebiliriz. Hanefî kaynaklara müracaat ettiğimiz zaman, Ebû Hanife’nin böyle bir görüşe sahip olduğunu görmekteyiz. Ebû Hanife’nin bu

63

Semerkandî, Tühfetü’l-fukahâ, I/65.

64

İbn Mâze, el-Muhîtu’l-Burhânî, I/193.

65

İbn Rüşd, Bidâyetü’l-Müctehid, s. 90.

66

Serahsî, el-Mebsût, I/253; İbn Mâze, el-Muhîtu’l-Burhânî, I/273-274; Kâsânî, Bedâiu’s-Sanâi’, I/561.

görüşü, hem İmam Muhammed hem de Ebû Yûsuf tarafından rivayet edilmiştir.67 Ancak Ebû Hanife’nin bu görüşüne katılıp katılmadıkları ifade edilmemiştir. Ebû Hanife’nin bu görüşünü, iki öğrencisi de rivayet ettiği için belki İbn Rüşd, İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf’un, Ebû Hanefî’nin görüşüne katıldıklarını zannetmiş olabilir.

b. Ebû Yûsuf ve İmam Muhammed’in Delili

İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf görüşlerine delil olarak, Cebrail’in Peygamber efendimize imamlık yaptığı ve namazın vakitlerini öğretmiş olduğu hadisi almışlardır. İbn Abbas’tan rivayet olunduğuna göre, Hz Peygamber şöyle buyurmuştur: “Kâbe'nin yanında Cibril bana iki defa imamlık etti. İlk günde, güneş tam tepe noktasından batıya doğru yönelmesiyle bana öğle namazını; her şeyin gölgesi kendisinin bir misli kadar olduğunda da ikindi namazını kıldırdı. İkinci günde ise; her şeyin gölgesi kendisinin bir misli kadar olduğunda öğle namazını; her şeyin gölgesi kendisinin iki misli kadar olduğunda da ikindi namazını bana kıldırdı ve dedi ki; bu iki vaktin arası sana ve ümmetine vakittir.”68

Yukarıdaki hadisi iki açıdan delil olarak kullanabiliriz. Birincisi, Cebrail’in ilk gün, gölge eşyanın bir misli olduğunda ikindi namazını kıldırmasıdır ki bu, ikindi namazının ilk vaktine ve zorunlu olarak öğle namazının son vaktine işarettir. İkincisi ise, ikinci günde Cebrail’in imamlık yapması son vakti beyan sebebiyledir. İkinci gün ise öğle namazını, gölge eşyanın iki misli oluncaya kadar geciktirmemiştir. Dolayısıyla Cebrail’in öğle namazını bu vakte kadar geciktirmemesi, öğle vaktinin bitiminin, gölgenin bir misli olduğu zamana dalalet etmektedir.69

c. Hanefî Kaynaklarda Konunun İncelenmesi

Hanefî kaynaklarını incelediğimizde âlimler öğle namazının ilk vakti hususunda hem fikirdirler. Ancak bazı âlimlerden öğle namazının vakti, “Gölge ayakkabı bağı kadar

olduğu zaman girer”, diye nakledilmiştir.70 Bunun nedeni, Cebrail’in Peygamber

efendimize imamlık yaptığını anlatan hadisin farklı lafızlarla bize ulaşmasıdır. Bu hadiste

67

İbn Mâze, el-Muhîtu’l-Burhânî, I/273-274; Kâsânî, Bedâiu’s-Sanâi’, I/561.

68

Mevsılî, el-İhtiyâr, I/38; Ebû Dâvûd, “Salât”, 2; Tirmizi, “Salât”, 1.

69

Kâsânî, Bedâiu’s-Sanâi’, I/564.

70

Peygamber efendimiz şöyle buyurmuştur: “Cebrail, bana öğle namazını birinci gün, gölge ayakkabı bağı kadar olduğu zaman kıldırdı.”71 Bu hususta Hanefîlerin delili İsra süresi 78. ayetteki “ ِﺲْﻤﱠﺸﻟا ِكﻮُﻟُﺪِﻟ” kelimesidir ki, güneşin zevali, yani batıya yönelmesi anlamına gelmektedir.72

Öğle namazının son vakti meselesinde ise ihtilaf söz konusudur. Bu hususta Ebû Hanife’den iki rivayet nakledilmiştir. Bir rivayete göre Ebû Hanife, bir şeyin gölgesi kendisinin iki misli kadar olduğunda öğle namazının vakti çıkar ve ikindi namazının vakti girer, görüşüne sahiptir. Diğer bir rivayete göre ise, bir şeyin gölgesi bir misli olunca öğle namazının vakti çıkar; ancak ikindi namazının vakti, gölge iki misli olduğunda girer, görüşüne sahiptir.73

Ebû Hanife, öğle namazı vaktinin sonunun belirlenmesinde şu hadisleri delil olarak kullanmıştır: “Sizinle bizden önceki ehl-i kitabın durumu şu örneğe benzer. Bir adam bir işçi kiralamak istedi ve “Kim benim için sabahtan öğleye kadar bir kırat karşılığında çalışır”, dedi. Bu şartla yahudiler çalıştılar. Sonra, “Kim benim için öğleden ikindiye kadar bir kırat karşılığında çalışır?”, dedi. Bu şartla Hıristiyanlar çalıştılar. Sonra, “Kim benim için ikindiden akşama kadar iki kırat karşılığında çalışır?”, dedi. Bu şartla siz çalışıyorsunuz. Yahudi ve Hıristiyanlar buna kızdılar ve;

-Biz daha çok çalışıp daha az ücret aldık, dediler. Allah Teâlâ onlara; -Ben sizin hakkınızdan bir şey eksilttim mi? diye sordu. Onlar da; -Hayır, dediler. Allah Teâlâ da;

-Bu benim lütfumdür. Bunu dilediğime veririm.” buyurdu.74

Bu hadiste, Müslümanların Hıristiyanlardan daha az çalıştığı belirtilmektedir. Dolayısıyla ikindi namazı vaktinin, öğle namazı vaktinden daha az olduğunu

71

Ebû Dâvud, “Salât”, 2.

72

Serahsî, el-Mebsût, I/252-253.

73

İbn Mâze, el-Muhîtu’l-Burhânî, I/273-274; Serahsî, el-Mebsût, I/252-253.

74

göstermektedir. Bu da ancak gölge boyunun eşyanın iki katına ulaşıncaya kadar öğle

vaktinin devam etmesiyle mümkündür.75

Yine Hz Peygamber bir hadisinde şöyle buyuruyor: “Öğleyi serin vakitte kılın. Çünkü sıcaklığın şiddetli oluşu cehennemin şiddetinden, kaynamasındandır.”76 Hicaz bölgesinde sıcaklığın en şiddetli olduğu vakit, her şeyin gölgesi bir misli olduğu zamandır. Ayrıca biz, öğlenin vaktinin başlangıcını kesinlikle bilmekteyiz. Ama öğle vaktinin sonu konusunda farklı nakiller nedeniyle, gölge boyunun eşyanın boyu kadar olduğu zaman, öğle vaktinin çıktığını söyleme konusunda şüphe meydana gelmektedir. Hâlbuki kesin olarak bilinen şey, kuşku nedeniyle ortadan kalkmaz. Yani mecelledeki ifadesiyle şek ile yakîn zail olmaz.77

İkindi namazının ilk vakti, dolayısıyla öğle namazının son vaktiyle ilgili Ebû Yûsuf’tan ise şöyle bir rivayet yapılmıştır. “İkindi namazının vaktinde Ebû Hanife’ye aykırı davrandım. İkindi namazının ilk vakti, bu konuda gelen rivayetlere dayanarak,

gölgenin boyundan bir fazla olduğu zamandır,” dedim.78