• Sonuç bulunamadı

Adım 3 – Kişiselleştirilmiş Takip Politikası Modeli’nin tanımlanması

4. Çağrıyı duyar ve “İyiyim” çağrısı göndererek işlemi başarıyla tamamlar.

Yukarıdaki maddelerden 1, 2 ve 3 ile sonuçlanan “İyi misin?” çağrıları, hastanın uyum sağlayamadığı “İyi misin?” çağrıları olarak kabul edilirken, dördüncü madde kapsamındaki hastanın uyum sağladığı “İyi misin?” çağrısı olarak sayılır. Hastanın uyum sağladığı “İyi misin?” çağrısı oranı, ÇDGM’nin işleyişini belirleyen “Durum Değiştirmeden Önceki Cevapsız ‘İyi misin?’Çağrısı Sayısı”nın saptanmasında kullanılır. Buna göre bir hastanın görüşmeler sonunda, [%85, %100] aralığında bir “Hastanın Uyum Sağladığı ‘İyi misin?’ Çağrısı Oranı” tutturması halinde “Durum Değiştirmeden Önceki Cevapsız ‘İyi misin?’Çağrısı Sayısı”nın değeri 1 atanırken, [%50, %84] aralığı için değeri 2 olarak kabul edilmiştir. %50’nin altındaki değerler için ise, ECTS’nin hastayı takip sırasında günlük oldukça fazla sayıda “Yanlış Pozitif” Acil Durum ilan edebileceği hesap edilerek hastanın geliştirilen kişiselleştirilebilir ECTS ile takibinin uygun olmadığı düşünülebilir. Bu değer aralıkları, ECTS’nin değerlendirilmesi sonrası daha sağlıklı ayarlanabilir.

“Hastanın Uyum Sağladığı ‘İyi misin?’ Çağrısı Oranı” bir hastanın sistemle uyum performansının da bir göstergesi olduğundan, 3. Evrede hasta ile görüşme serisinin devam edip etmeyeceğinin de belirleyicisi olarak kabul edilmiştir. Görüşmelerin bir amacı da hastanın uyum performansını yükseltmek ve en iyileştirmek olduğundan, hastanın en yüksek uyum performansına ulaştığı anlaşıldığı anda görüşmeler bitirilmelidir. Hastanın en yüksek uyum performansına ulaşıp ulaşmadığını anlamak ise aşağıdaki iki değişkenin üzerine formüle edilmiştir;

64

 Hastanın son iki görüşmesine ait uyum performanslarının seyri (düşüş/artış trendi)

 Hastanın son görüşmesindeki hasta eğitimi öncesi ve sonrası uyum egzersizlerine ait uyum performanslarının seyri (düşüş/artış trendi)

Buna göre, görüşmelerin devam etmesi için;

 Son görüşmede hastanın eğitim sonrası uyum egzersizine ait uyum performansının, eğitim öncesi uyum egzersizine ait uyum performansından büyük olmalı (Görüşme içi uyum arttı) ve

 Son görüşmede hastanın eğitim sonrası uyum egzersizi performansı, önceki görüşmedeki eğitim sonrası uyum egzersizi performansından büyük olmalı (Son iki görüşmede uyum arttı)

Yukarıda ifade edilen şart, aslında “Görüşme içi uyum arttı” ve “Son iki görüşmede uyum arttı” önermeleri ile yapılan bir “Mantıksal Ve” işlemine karşılık gelmektedir. “Görüşme içi uyum arttı” ve “Son iki görüşmede uyum arttı” önermelerinin “Ve” mantıksal işlemi için doğruluk tablosu Çizelge 3.10’da izlenebilir.

Çizelge 3.10. “’Son iki görüşmede uyum arttı’ Ve ‘Görüşme içi uyum arttı’” işlemi için doğruluk tablosu. Son iki görüşmede uyum arttı

(p)

Görüşme içi uyum arttı

(q) p

q

0 0 0

0 1 0

1 0 0

1 1 1

“Görüşme içi uyum arttı” önermesinin ya da “Son iki görüşmede uyum arttı” önermelerinden yalnız birinin doğru olması halinde hasta ile yeni bir görüşme düzenlenir fakat düzenlenen bu görüşmenin de yalnız bu iki önermeden birinin doğruluğu ile sonuçlanması halinde görüşmeler sonlandırılır.

Görüşmeleri sonlandırma için bir diğer şart ise, her hangi bir görüşme sonunda hem “Görüşme içi uyum arttı”, hem “Son iki görüşmede uyum arttı” önermelerinin yanlış olmasıdır. Diğer bir ifadeyle, bir görüşmede hastanın uyum egzersizlerinden

65

ilki, ikinciye eşit ya da ondan büyükse, “görüşme içi uyum arttı” önermesi doğru değildir. Bununla birlikte, aynı görüşmenin ikinci uyum egzersizinde ölçülen uyum performansı, önceki görüşmenin ikinci uyum egzersizinde ölçülen uyum performansından büyük değilse hastanın yeni bilgi öğrenme güçlüğü yaşadığı sonucuna varılarak görüşmeler sonlandırılır.

Görüşmelerin sonlandırılmasının ardından, hastanın en yüksek uyum performansı dikkate alınarak uyum performansı aralığı ve böylece “Durum Değiştirmeden Önceki Cevapsız ‘İyi misin?’ Çağrısı Sayısı” tespit edilir. Bu tespit ECTS’nin kişiselleştirme süreci döngüsünün bu adımını tamamlar. Ayrıca bu görüşmeler esnasında takip cihazında faydalanılarak hastanın en yüksek yürüyüş hızı, RM’de kullanılmak üzere tespit edilir.

3.3. Sistem Mimarisi

Geliştirilen ECTS’nin prototip mimarisi Şekil 3.18’de görülmektedir.

Şekil 3.18. Sistem mimarisi.

Sistem mimarisi, Şekil 3.12’de izlenebildiği gibi, genel itibariyle farklı Bilgi ve İletişim Teknolojileri’ni; birçok farklı iletişim ağını (örneğin; Internet, GSM), hizmetini (örneğin; Kısa Mesaj Servisi) ve aygıtını (örneğin; takip cihazı) barındıran ve bir araya getiren bir Heterojen Ağ[146] altyapısına sahiptir. Söz konusu teknolojiler ve aralarındaki ilişki Çizelge 3.11’de ayrıntılı olarak listelenmiştir.

66

Çizelge 3.11. Sistem bileşenleri.

İletişim Bileşeni İletişim Ağı İletişim Protokolleri ve Servisleri

Takip Cihazı GPS Uyduları Ağı

GSM Ağı NMEA GPRS/EDGE/A-

GPS/KMS

Mobil/Akıllı Telefon GSM Ağı GPRS/EDGE/KMS

GSM Modemi GSM Ağı GPRS/EDGE/KMS

ECTS Sunucusu

ECTS Yazılımı Internet ve GSM Ağı TCP/IP KMS/GPRS/EDGE HTTP/JSON Google Maps Sunucusu

Reverse Geocoding Hizmeti

Internet TCP/IP

HTTP/JSON

Şekil 3.12’de mimarinin kalbinde bir sunucu bulunmaktadır. ECTS, bu sunucu üzerinde çalışır. Aynı sunucu üzerinde, mimarinin bir parçası olarak, hastaların ve hasta yakınlarının kişiselleştirme verilerini (örneğin; coğrafi çit) ve hastaların, hasta yakınlarının ve sistemin takip ile ilişkili hareketlerini (örneğin; “İyi misin?” çağrıları, “Hastanın genel durumu iyi” çağrıları) saklayan bir veritabanı bulunur.

3.3.1. Sistem Bileşenleri ve Gereklilikleri

Takip Cihazı: Tasarım sonlarına doğru, hastaların kullanacağı takip cihazının

modeli ve sahip olması gereken özellikler ile ilgili çalışma yürütülmüştür. Bu amaçla, dört adımlı çalışmanın ilk üç adımında takip cihazının tasarımına, son adımda ise geliştirilen ECTS ile kullanılabilmesi için minimum teknik gereklilikler belirlenmiştir. Takip cihazının tasarımına odaklı ilk üç adımın ikisinde literatür taraması yapılmıştır. Birinci adımdaki literatür taramasında, mobil aygıtların temel tasarım ölçütlerinin neler olduğu incelenmiştir.

Buna göre mobil aygıtların temel fiziksel tasarım ölçütleri şunlardır;

1. Form faktörü (örneğin; bar tipi, istridye tipi, dokunmatik, giyilebilir (örneğin; kol