Toplanan veriler SPSS 11,5 paket programında değerlendirilmiştir. Soru formundan doğru yanıtlanan sorular 1, yanlış yanıtlanan ya da boş bırakılan sorular ise 0 olarak puanlanarak veri girişi yapılmıştır.
Öncelikle soru formlarında yer alan soruların madde analizleri yapılmıştır. Ön İplik Operatörü (Seviye 4), İplik Bitim İşleri Operatörü (Seviye 2) ve İplik Operatörü (Seviye 4) mesleklerinin A3 birimi soruları denek sayısının azlığı nedeniyle madde analizine tabi tutulamamıştır. Madde analizi, bir testte yer alan maddelerin uygulamasından elde edilen sonuçlarının seçilen ölçüte göre işe yarayıp yaramadığını, işe yaramıyorsa bunun muhtemel nedenlerini anlamak ve amaca hizmet etmesini sağlamak amacı ile düzeltmeler yapmaya imkan sağlayıcı nicel bir analizdir (Demirel, t.y.). Madde analizi, maddenin güçlük derecesi ve maddenin ayırt ediciliği hakkında bilgi vermektedir (Özgüven, 2003).
44
Madde güçlüğü, bir maddenin ne kadar kolay ya da zor olduğu ile ilgilidir. Madde güçlüğü bir maddeyi doğru olarak cevaplayan kişi sayısının toplam kişi sayısına bölümü yoluyla hesaplanır ve ortaya çıkan değere madde güçlük indeksi (p) adı verilir (Erkuş, 2003). Bu değer hiçbir katılımcının maddeye doğru cevap veremediği anlamına gelen .00 ile tüm katılımcıların maddeyi doğru olarak yanıtladığını gösteren 1.00 arasında değişir. Bu değerin .50 civarında olması beklenirken, kabul edilebilir zorluk değerleri testin kullanım amacına göre farklılık gösterir. Eğer amaç en iyileri ayırt etmekse o zaman p değerinin .20 civarında, birkaç kişinin elenmesiyse o zaman .80 civarında olması beklenir (Aiken, 1982).
Madde ayırt ediciliği ise sorunun yüksek puanlarla düşük puanları ayırt etmedeki etkililik derecesini gösterir ve maddenin geçerliliği ile ilgilidir (Özgüven, 2003). Madde ayırt ediciliği şu formüllerle hesaplanır;
r
pb=
Bu eşitlikte;
n= toplam kişi sayısı
n1= maddeye belirli bir yanıtı veren kişi sayısı
Y = tüm katılımcıların testten aldıkları puanların ortalaması
Y1= maddeye belirli bir yanıtı veren kişilerin puanlarının ortalaması
S= tüm katılımcıların testten aldıkları puanların standart sapmasıdır.
Madde analizi sonrasında, soru formu puanları ile eğitim ve deneyimin karşılaştırılması için bağımsız örneklemler t testi kullanılmıştır. Bağımsız örneklemler t testi; birbirinden bağımsız iki grubun veya örneklemin bağımlı bir değişkene göre ortalamalarının karşılaştırılarak, ortalamalar arasındaki farkın belirli bir güven düzeyinde (% 95, %99 gibi) anlamlı (önemli) olup olmadığını test etmek için kullanılan istatistiksel bir tekniktir (Ural ve Kılıç, 2005:172).
)
1
)(
(
)
(
)
(
1 1 1
n
n
n
n
n
s
Y
Y
45
3. BULGULAR
Daha önceden de bahsedildiği gibi, A1 ve A2 birimine ait toplam 18 soru tüm mesleklere sorulmuştur. Ancak A3 birimi ile ilgili sorular mesleğe özgü olarak sorulmuştur. Bu durumda madde analizleri yapılan maddelerin denek sayılarında farklılık ortaya çıkmıştır. A1 ve A2 birim sorularını 126 kişi cevaplarken, mesleğe özgü soruları Tablo 2.2'de belirtilen kadar kişi cevaplamıştır. Bu durum, bazı mesleklere ait soru formlarının, A3 birimine ait mesleğe özgü sorularının analizlerde kullanılmasını engellemiştir. Bu meslekler, Ön İplik Operatörü Seviye 4, İplik Bitim İşlemleri Seviye 2 ve İplik Operatörü Seviye 4'tür. Tablo 3.1'de analize alınan soru formlarının kaç kişi tarafından cevaplandığı belirtilmiştir.
Tablo 3.1 Analize alınan soru formlarını cevaplayan denek sayısı
Soru formunda yer alan bölüm Cevaplayan denek sayısı A1 İş Sağlığı Güvenliği ve Çevresel Önlemler Yeterlilik Birimi 126
A2 Kalite Yönetim Sistemi Yeterlilik Birimi 126
İplik Eğirme Operatörü Seviye 2 A3 Birim Soruları 44
Ön İplik Operatörü Seviye 3 A3 Birim Soruları 34
Bu bölümde, veri toplama araçları ile elde edilen bulgular üzerinde istatistiki işlemler yapılarak sonuçlar tablolar halinde verilmiş ve açıklanmıştır.
Tüm deneklerin cevapladığı A1 birim sorularının madde analizi sonuçları Tablo 3.2'de verilmektedir.
46
Tablo 3.2 A1 birimi iş sağlığı ve güvenliği ile çevresel önlemler madde analizleri
tablosu
Madde No Madde Güçlük İndeksi Madde Ayırt Edicilik İndeksi
1 0,968254 0,60764 2 0,746032 0,609192 3 0,825397 0,64717 4 0,555556 0,410248 5 0,555556 0,477379 6 0,920635 0,220174 7 0,698413 0,46079 8 0,666667 0,660452 9 0,47619 0,447185 10 0,936508 0,545459 11 0,825397 0,629596 12 0,809524 0,421514
Madde analizi uygulanan A1 birim sorularının madde güçlük ve madde ayırt edicilik sonuçlarına göre, formdan madde çıkarılmasına gerek yoktur.
Tüm deneklerin cevapladığı A2 birim sorularının madde analizi sonuçları Tablo 3.3'te verilmektedir.
Tablo 3.3 A2 birimi kalite yönetim sistemi madde analizleri tablosu
Madde No Madde Güçlük İndeksi Madde Ayırt Edicilik İndeksi
1 0,444444 0,668348
2 0,904762 0,426918
3 0,365079 0,473868
47
Tablo 3.3 Devam
Madde No Madde Güçlük İndeksi Madde Ayırt Edicilik İndeksi
5 0,793651 0,450261
6 0,52381 0,587
Madde analizi uygulanan A2 birim sorularının madde güçlük ve madde ayırt edicilik sonuçlarına göre, formdan madde çıkarılmasına gerek yoktur.
İplik Eğirme Operatörü (Seviye 2) mesleğinin A3 birimi sorularının madde analizi sonuçları Tablo 3.4'te verilmektedir.
Tablo 3.4 İplik eğirme operatörü seviye 2 A3 birimi madde analizleri tablosu
Madde No Madde Güçlük İndeksi Madde Ayırt Edicilik İndeksi
1 0,954545 0,260533 2 0,590909 0,210439 3 0,545455 0,764958 4 0,409091 0,447698 5 0,590909 0,60759 6 0,227273 0,284411 7 0,181818 0,52205 8 0,409091 0,152671 9 0,545455 0,092691 10 0,590909 0,516812 11 0,363636 0,222465 12 0,181818 0,319542 13 0,181818 0,01578
48
Tablo 3.4 Devam
Madde No Madde Güçlük İndeksi
Madde Ayırt Edicilik İndeksi 14 0,272727 -0,09224 15 0,727273 0,68101 16 0,818182 0,447096 17 0,181818 0,001315 18 0,454545 0,3891 19 0,272727 -0,01708 20 0 0 21 0,954545 0,260533 22 0,363636 0,558798 23 0,545455 0,484847 24 0,045455 0,275142 25 0,090909 0,534565 26 0,590909 0,652979 27 0,863636 0,409384 28 0,5 0,45748 29 0,181818 0,160429 30 0,363636 0,558798 31 0,136364 0,322186 32 0,363636 0,35004 33 0,318182 0,334297 34 0,863636 -0,06207 35 0,272727 0,271038 36 0,363636 0,628384
49
Tablo 3.4 Devam
Madde No Madde Güçlük İndeksi
Madde Ayırt Edicilik İndeksi 37 0,636364 0,287834 38 0,227273 0,430853 39 0,636364 0,345822 40 0,863636 0,409384 41 0,727273 0,505633 42 0,863636 0,425641 43 1 0 44 0,818182 0,591745 45 0,590909 0,516812 46 0,272727 -0,41794 47 0 0 48 0,181818 0,088104 49 0,272727 0,659373 50 0,227273 0,364288 51 0,727273 -0,10819 52 0,409091 0,470392 53 0,954545 0,367668 54 0,818182 0,591745 55 0,363636 0,431224 56 0,272727 0,371253 57 0,590909 0,199091 58 0,318182 0,286384 59 0,727273 -0,03303
50
Tablo 3.4 Devam
Madde No Madde Güçlük İndeksi
Madde Ayırt Edicilik İndeksi
60 0,227273 0,084718
61 0,772727 -0,13797
62 0,409091 0,209407
63 0,5 -0,05579
Tablo 3.4'te görüldüğü üzere, İplik Eğirme Operatörü (Seviye 2) A3 biriminde 1, 2, 6, 11, 21, 24, 29, 35, 37, 57, 58, 62 numaralı maddelerin madde ayırt edicilik indeksleri .20 ile .29 arasındadır. Bu maddeler, üzerinde çalışılması ve düzeltilmesi gereken, ayırt etme gücü orta derecede maddelerdir. 8, 9, 14, 17, 19, 20, 34, 43, 46, 47, 48, 51, 59, 60, 61 ve 63 numaralı maddelerin ise ayırt etme özellikle çok düşük çıkmıştır. Madde güçlük indeksi ise genel olarak .20 ile .80 arasında değişmektedir.
Ön İplik Operatörü (Seviye 3) mesleğinin A3 birimi sorularının madde analizi sonuçları Tablo 3.5'te verilmektedir.
Tablo 3.5 Ön iplik operatörü seviye 3 A3 birimi madde analizleri tablosu
Madde No Madde Güçlük İndeksi Madde Ayırıcılık İndeksi
1 0,409091 0,454794 2 0,173913 0,368932 3 0,217391 0,727607 4 0,217391 0,517409 5 0,347826 0,394405 6 0,304348 0 7 0,217391 0,6791 8 0,521739 -0,06804
51
Tablo 3.5 Devam
Madde No Madde Güçlük İndeksi Madde Ayırıcılık İndeksi
9 0,521739 0,285774 10 0,130435 0,592349 11 0,391304 0,399667 12 0,217391 0,436564 13 0 0 14 0,347826 0,323976 15 0 0 16 0,043478 0,29277 17 0,043478 0,29277 18 0,26087 0,395577 19 0,565217 0,413449 20 0,434783 0,653197 21 0,26087 0,410792 22 0,217391 0,274874 23 0,130435 0,631839 24 0,173913 0,562183 25 0,391304 0,248069 26 0,478261 0,542077 27 0,521739 0,489898 28 0 0 29 0,304348 0,247314 30 0,043478 -0,19518 31 0,26087 0,136931 32 0,217391 0,355719
52
Tablo 3.5 Devam
Madde No Madde Güçlük İndeksi Madde Ayırıcılık İndeksi
33 0,130435 0,019745 34 0,304348 0,378244 35 0,565217 0,124035 36 0,130435 0,592349 37 0,130435 0,691074 38 0,26087 0,228218 39 0,434783 0,47629 40 0,217391 0,517409 41 0,434783 0,040825 42 0,521739 0,108866 43 0,26087 0,426006 44 0,565217 0,427231 45 0,26087 0,684653
Ön İplik Operatörü Seviye 3 mesleğine ait A3 birimi maddelerinin bulgularına göre, 9, 16, 17, 25, 29 ve 38 numaraları maddeler ayırt ediciliği orta derece, 6, 8, 13, 15, 28, 41 ve 42 numaralı maddeler ise ayırt ediciliği oldukça düşük olan maddelerdir.
Deneklerin başarı düzeyi ile eğitimlerinin karşılaştırılması için Bağımsız örneklem t testi kullanılmıştır. Tablo 3.6'da deneklerin başarı düzeyleri ile eğitimin bağımsız örneklem t testi karşılaştırmaları verilmiştir.
53
Tablo 3.6 Deneklerin başarı düzeyleri ile eğitim düzeylerinin karşılaştırılmasına ilişkin
Bağımsız Örneklem "t" Testi Analizi
Birim Eğitim N X ss sd T P A1 8 yıl ve altı 60 7.87 .35 90 -5.31 .00* 8 yıl üstü 60 10 .19 A2 8 yıl ve altı 60 2.77 .18 107 -4.42 .00* 8 yıl üstü 60 3.77 .18 *p<.05
Tablo 3.6'ya göre, A1 biriminde p=.00 olup p<.05 değerinden küçük olduğu için, A1 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile eğitim düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmaktadır.
Tablo 3.6'ya göre, A2 biriminde p=.00 olup p<.05 değerinden küçük olduğu için, A2 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile eğitim düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmaktadır.
Tablo 3.6'ya göre, A1 biriminde, eğitim düzeyi az olanların soru formlarından aldığı puan ortalaması 7.87 iken, eğitim düzeyi fazla olanların soru formlarından aldığı puan ortalaması 10'dur. Benzer bir durum A2 birimi için de geçerlidir. A2 biriminde, eğitim düzeyi az olanların soru formlarından aldığı puan ortalaması 2.77 iken, eğitim düzeyi fazla olanların soru formlarından aldığı puan ortalaması 3.77'dir.
Deneklerin başarı düzeyleri ile deneyimlerinin karşılaştırılması için Bağımsız örneklem t testi kullanılmıştır. Deneklerin başarı düzeyleri ile deneyimlerinin Bağımsız örneklem t testi karşılaştırmaları Tablo 3.7'da verilmektedir.
54
Tablo 3.7 Deneklerin başarı düzeyleri ile deneyimlerinin karşılaştırılmasına yönelik
Bağımsız Örneklem "t" Testi Analizi
Birim Deneyim N X SS sd T P A1 10 yıl ve altı 58 8.97 0.28 118 .64 .89 10 yılın üstü 64 8.91 0.33 A2 10 yıl ve altı 58 3.31 0.17 119 .51 .61 10 yılın üstü 64 3.19 0.17 *p< .05
Tablo 3.7'ye göre, A1 biriminde p=.89 olup p<.05 değerinden küçük olmadığı için, A1 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile mesleki deneyim arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır.
Tablo 3.7'ye göre, A2 biriminde p=.61 olup p<.05 değerinden küçük olmadığı için, A2 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile mesleki deneyim arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır.
Tablo 3.7'ye göre, deneyimi az olanların A1 birimi puan ortalaması 8.97 iken deneyimi fazla olanların ortalaması 8.91'dir. Aynı durum A2 birimi puanları için de geçerlidir. Deneyimi az olanların puan ortalaması 3.31 iken deneyimi fazla olanların ortalaması 3.19'dur.
Araştırma sorularından biri olan, A1 ve A2 birimi sorularında deneklerin başarı düzeyleri ile cinsiyet ve yaş arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını test etmek için Bağımsız örneklem t testi kullanılmıştır. Deneklerin başarı düzeyleri ile cinsiyetlerinin Bağımsız örneklem t testi karşılaştırmaları Tablo 3.8'de, deneklerin başarı düzeyleri ile yaşlarının Bağımsız örneklem t testi karşılaştırmaları Tablo 3.9'da verilmektedir.
55
Tablo 3.8 Deneklerin başarı düzeyleri ile cinsiyetlerinin karşılaştırılmasına yönelik
Bağımsız Örneklem "t" Testi Analizi
Birim Cinsiyet N X ss sd t p A1 Kadın 16 9.38 0.39 28 .99 .33 Erkek 110 8.93 0.24 A2 Kadın 16 2.88 0.35 19 -1.16 .26 Erkek 110 3.31 0.13 *p< .05
Tablo 3.8'de görüldüğü gibi, kadın ve erkek deneklerin sayıları birbirinden çok farklıdır. A1 biriminde p=.33 olup p<.05 değerinden küçük olmadığı için, A1 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile cinsiyet arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır. Tablo 3.8'e göre, A2 biriminde p=.26 olup p<.05 değerinden küçük olmadığı için, A2 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile cinsiyet arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır.
Tablo 3.9 Deneklerin başarı düzeyleri ile yaşlarının karşılaştırılmasına yönelik
Bağımsız Örneklem "t" Testi Analizi
Birim Yaş aralığı N X Ss sd t p
A1 35 ve altı 52 9.04 .3 118 .28 .78
35'in üstü 72 8.92 .3
A2 35 ve altı 52 3.35 .18 114 .51 .61
35'in üstü 72 3.22 .16
*p< .05
Tablo 3.9'a göre, A1 biriminde p=.78 olup p<.05 değerinden küçük olmadığı için, A1 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile yaşları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır.
56
Tablo 3.9'a göre, A2 biriminde p=.61 olup p<.05 değerinden küçük olmadığı için, A2 biriminde deneklerin başarı düzeyi ile yaşları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır.
57
4. TARTIŞMA
Araştırma sonuçlarından elde edilen bulgulara göre, eğitim arttıkça soru formlarından alınan puanlar da artmaktadır. Literatür incelendiğinde, eğitim arttıkça ölçme değerlendirme yöntemlerinden biri olarak kullanılan bilgi ölçen sınavlarda başarının arttığı görülmektedir.
Araştırma sonuçlarından elde edilen diğer bir bulgu ise, deneyimin artmasıyla soru formlarından alınan puanların arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Yaralı (2011) ve Akalın (2010)'ın araştırmalarında da benzer sonuçlara rastlanmıştır. Bu araştırmalarda da, çeşitli mesleklerdeki performans ile deneyim arasındaki ilişki incelenmiş ancak anlamlı fark bulunamamıştır.
Madde analizinde çıkan bulgular doğrultusunda İplik Eğirme Operatörü Seviye 2 ve Ön İplik Operatörü Seviye 3 mesleklerinin A3 birimlerinin soru formlarında yer alan bazı maddelerin zayıf maddeler olduğu görülmüştür. Bu zayıf maddelerin soru formlarından çıkarılması ile daha geçerli soru formları oluşturulacağı düşünülmektedir.
Daha önceden de belirtildiği gibi MYK'nın geliştirdiği Ulusal Yeterlilik taslağında iki farklı ölçme yöntemi tanımlanmıştır; mesleki bilginin ölçüldüğü bilgi sınavı ile makine başında ölçüme dayanan uygulama sınavı. Belgelendirme sürecinde yapılacak Uygulama sınavlarının gerçek üretim şartlarında ya da gerçeğe en yakın şartlarda tasarlanması gerekmektedir. Tekstil sektöründe iplikhane bölümündeki uygulamalara uzun saatler harcanmaktadır. Bu nedenle bir adayın makine başında ölçümü, pahalı bir yöntemdir. İyi tasarlanmış ve bilimsel temellere dayandırılmış soru formlarının üretilmesi ile uygulama sınavında ölçülmesi öngörülen birçok eylemin bilgi sınavında da ölçülebileceği düşünülmektedir. Bilgi sınavlarından yeterli puan alınması önkoşulu ile uygulama sınavlarını gerçekleştirmek doğru bir yöntemdir. Böylece ölçme değerlendirme sürecinin daha ekonomik ve doğru ölçümlerle gerçekleştirilebileceği düşünülmektedir.
58
Güler (2010)'in de belirttiği gibi, bilgi daha çok eğitimle, beceri ise yaparak, yaşayarak yani deneyimle kazanılır ve geliştirilir. Tez bulgularında yer alan, bilgi ölçen soru formlarından alınan puanın alınan eğitimle birlikte artması şaşırtıcı değildir. Soru formları meslekle ilgili bilgi sahibi olan, tekniker, öğretmen, ustabaşı gibi uzmanlardan oluşan bir komisyon tarafından oluşturulmuş, ardından çoktan seçmeli soru sorma tekniklerine göre değerlendirilmiştir. Mesleği icra edebilmek için, bir kişide bulunması mesleki bilgiler bu soru formu sayesinde ölçülmüştür. Bulgulara göre, tekstil sektörünün iplik meslek dalının icra edilmesinde kullanılan bilginin arttırılması için eğitime ihtiyaç duyulmaktadır.
Bu tez içerisinde ele alınamamıştır, ancak uygulama sınavlarının da doğru yapılandırılması, doğru bir ölçüm için önem arz etmektedir. Bu ikili ölçme değerlendirme sisteminin doğru işlemesi, doğru yere doğru eleman yerleşimini sağlayacaktır.
Araştırmanın sınırlılıklarından biri denek sayısının az olmasıdır. Örneğin, yetersiz denek sayısının olması nedeniyle 3 mesleğin A3 birimlerinin sorularından alınan puanlar ile eğitim ve deneyim arasındaki ilişkiye bakılamamıştır. Aynı zamanda, iplik meslek dalında beş farklı operatörün çalışması da denek sayısını bölmüştür.
Daha önceden de belirtildiği gibi, araştırmaya katılan deneklere çalışmakta oldukları fabrika ile bağlantı kurularak ulaşılmıştır. Fabrikalar denekleri, makinelerini yani üretimlerini durdurarak araştırma ortamına göndermişlerdir. Ya da vardiya çıkışında eve gidecek çalışanlarını araştırma ortamına yollamışlardır. Gece vardiyasından çıkıp araştırmaya katılan deneklerin oldukça yorgun oldukları ve soru formunu bir an önce bitirerek eve gitmek istedikleri gözlenmiştir. Bu durumun araştırma sonuçlarını da etkilediği düşünülmektedir.
Bu araştırma, yürütülmekte olan ulusal yeterlilik projesinin içerisinde gerçekleştirilmiştir. Projenin teslim tarihleri ile araştırmanın teslim tarihi örtüşmemektedir. Yürütülmekte olan proje için yapılan toplantıların bazı dış nedenlerden ötürü gecikmesi araştırma için olumsuz bir durum doğurmuştur. Aynı
59
zamanda genç bir oluşum olan MYK'nın titizlikle yürüttüğü projede, daha iyi sonuçlara ulaşabilmek adına yaptığı revizyonlar da araştırmayı doğrudan etkilemiş ve zaman açısından sekteye uğratmıştır.
Sonuç olarak; ileri dönemlerde, bu alanda yapılacak araştırmalarda, yeterlilik ölçümünde kullanılan uygulama sınav formlarının bilimsel açıdan değerlendirilmesi ve kullanılabilirliğinin araştırılması önerilmektedir. Araştırmanının sınırlılıkları nedeniyle ele alınamayan, performansı etkileyen psikolojik faktörlerin de ölçme değerlendirme araçlarından alınan puanlarla karşılaştırılması önerilmektedir. Bu tür bir araştırmayla elde edilecek bulguların, belge almak isteyen adaylara ışık tutacağı düşünülmektedir.
Türkiye'de son dönemde yürütülen meslek standartları, yeterlilikler ve belgelendirme sürecinde ölçme değerlendirme ile ilgili literatürde henüz bir araştırma bulunmamaktadır. Bu nedenle araştırma bulguları bu konuda başka bir araştırma ile karşılaştırılamamıştır. Türkiye'de mesleki eğitimi iyileştirecek, doğru istihdamı sağlayacak, çalışanlarda iş tatminini arttıracak, verimliliği arttıracak ve dolayısıyla ülke ekonomisine faydalar sağlayacak bu çalışmaların bilimsel temellere dayandırılarak yapılmasının önem arz ettiği düşünülmektedir. Yakın gelecekte toplumsal refahı sağlayacak belgelendirilmiş işgücü ile ilgili bilimsel çalışmaların arttırılması önerilmektedir.
60
KAYNAKÇA
Aiken, L.R. (1982). Psychological testing and assessment. 4th. ed., Boston: Allyn and Bacon.
Akalın, F. (2010). Sağlık Ocaklarının Performansının Artırılmasında Rol Oynayan Faktörlerin Demografik Özelliklere Göre Farklılaşması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gebze: Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler
Enstitüsü.
Akpınar, A. (2002). Ulusal Meslek Standartları Kurumu Biran Önce Kurulmalıdır. İşveren Dergisi, Nisan 2002.
Altun, A. ve Kovancı, A. (2004). Personel Seçiminde Mülakat ve Mülakat Yöntemleri. Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi. 1.3, 55-61.
Altunkozaoğlu, A. (2012). Düşünce ve Duygular Ekseninde Mimarlık Bilgileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Arslan, M. (2002). Meslek Standartları, Sınav ve Belgelendirme Sistemine İlişkin Görüşler. İşveren Dergisi. Nisan 2002.
Asunakutlu, T., Coşkun, B. (t.y.). Frederick Winslow Taylor ve Fizyolojik Örgüt Kuramı.
Baltaş, Z. Sağlık Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Batıgün, A. D. ve Şahin, N. (2006). İş Stresi ve Sağlık Psikolojisi Araştırmaları İçin İki Ölçek: A-Tipi Kişilik ve İş Doyumu. Türk Psikiyatri Dergisi. 17(1), 32-45. Bircan, İ. (2002). Meslek Standartları ve Belgelendirme Sistemi Niçin Gereklidir?.
61
Commission of The European Communities. (2005). Commission Staff Working Document. Towards A European Qualifications Framework for Lifelong Learning. Brussels.
Çalışkan, A. (2011). Sanayi İşletmelerinde İnsan Kaynakları Yönetimi Açısından İşgören Bulma ve Seçme Süreci: Bursa Organize Sanayi Bölgesine Yönelik Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı. (2010). Ulusal İstihdam Stratejisi (2010). Ankara.
Çelikten, M.(2005). Neden İş Analizi Yapılmalı?. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı: 18 Yıl : 2005/1 (127-135 s.)
Devlet Planlama Teşkilatı. (1996). Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1996-2000). Ankara.
Devlet Planlama Teşkilatı. (2000). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 2001-2005. Ankara.
Devlet Planlama Teşkilatı. (2006).Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013). Ankara
DOT (Dictionary of Occupational Titles Fourth Edition), Revised 1991.(1991). United States Department of Labor. United States Employment Service, and the North Carolina Occupational Analysis Field Center. 4. Baskı.
Erdoğan, İ. (1990). Personel Seçim Sisteminin Düzenlenmesinde Psikoteknik Yöntem. İşgücünün Seçimi ve İşe Yönlendirilmesinde Psikoteknik Yaklaşım Sempozyumu. İstanbul: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları: 403, 7-56.
Erenel, F. (2006). Askeri Örgütlerde Muvazzaf Muharip Personelin Performansının Değerlendirilmesi ve Türk Silahlı Kuvvetlerinde Yapılan Bir Araştırma. Yayımlanmış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
62
Ergin, C. (1995). Endüstri ve Örgüt Psikolojisinde Bilişsel Yaklaşım. Türk Psikoloji Bülteni.,3, 14-17.
Erkuş, A. (2003). Psikometri üzerine yazılar. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Ghorpade, J. (1988). Job Analysis: A Handbook for The Human Resource Director. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.
Guion, R.M. (1998). Asessment, Measurement, and Predection for Personnel Decisions. Mahwah. NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Güler, N. (2010). Yetkinliklerin Belirlenmesi ve Bu Yetkinliklerin İşe Alım Sürecindeki Uygulamalarına İlişkin Bir Araştırma: Bankacılık Sektörü Örneği. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Gürbüz, S. ve Yüksel, M. (2008). Çalışma Ortamında Duygusal Zeka: İş Performansı, İş
Tatmini, Örgütsel Vatandaşlık Davranışı ve Bazı Demografik Özelliklerle İlişkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi. 9(2), 174-190.
Gürel, A. (2006). İşletmelerde Personel Seçme ve Yerleştirmede Yetkinlik Yönetimi: Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Human Resources and Skills Development Canada and Statistics Canada. (1992). NOC (National Occupational Classification). 1992. Kanada.
Hunter, J.E., Shmidt, F.L. ve Judiesch, M.K. (1990). Individual differences in output variability as a function of job complexity. Journal of Applied Psychology, 75(1), 28-42.
Kaplan, M. (2007). Motivasyon Teorileri Kapsamında Uygulanan Özendirme Araçlarının İşgören Performansına Etkisi ve Bir Uygulama. Yayımlanmış Lisans Tezi. Ankara: Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Karasar, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Nobel Yayıncılık. s: 81, 110.
63
Kenar, N. (2002). İş Yaşamı ve Mesleki Eğitim Açısından Meslek Standartları, Sınav ve Sertifikasyon Sisteminin Önemi. İşveren Dergisi, Nisan 2002.
Kocacık, F. (2003). Bilgi Toplumu ve Türkiye. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi. 27.1. 1- 10.
Koç, N. (2000). İnsan Kaynaklarını Değerlendirme ve Personel Seçiminde Psikolojik Testler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 33.1, 20-27. Küçükkaya, G. (2006). İnsan Kaynakları Yönetiminde Personel Seçimi ve Bir
Uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Meslek Lisesi Memleket Meselesi Projesi. (2012). Hayat Boyu Öğrenme Çerçevesinde Mesleki Beceri Kazanım Uluslararası Eğilimler. s. 17.
Milli Eğitim Bakanlığı Eğitimi Araştırma Geliştirme Dairesi Başkanlığı. (2010). Mesleki ve Teknik Ortaöğretim Kurumları Mezunlarının İzlenmesi 2010 Yılı Raporu. Ankara.
Milli Eğitim Bakanlığı. (1999). 16. Milli Eğitim Şurası Raporu. Ankara.
Oktay, S. (2011). İnsan Kaynakları Kökeni Olarak Klasik Dönem. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Özcan, D. (2006). Personel Seçim Sürecinin Etkinliğinde Psikoteknik Testlerin Rolü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Özgüven, İ.E. (2003). Psikolojik Testler. Ankara: PDREM Yayınları.
Palmer, M. ve Winters, K.T. (1993). İnsan Kaynakları. İstanbul: Rota Yayın Dağıtım. Resmi Gazete. (5 Ekim 2007). Ulusal Meslek Standartlarının Hazırlanması Hakkında
64
Sabır, E. (2000). Ring ve open-end iplik üretim sistemlerinde üretim planlaması için doğrusal programlama yaklaşımı ve endüstriyel uygulaması, Yayımlanmış Doktora Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Salgado, J., Viswesvaran, C. ve Öneş, D. (2009). Endüstri, İş ve Örgüt Psikolojisi El Kitabı. İstanbul: Literatür Yayıncılık, 203-244.
Semerci, Ç. ve Semerci, N. (2001). Program Geliştirmede Delphi, Dacum ve Meslek Analizi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 11.2. 241-250.
Şahin, Ç.E. (2009). Üretim Sürecinde Yaşanan Değişimlerin Endüstri İlişkileri Üzerine Yansımaları. Yayımlanmış Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Şahin, F. (2002). Ulusal Meslek Standartları Sınav ve Belgelendirme Sistemi. İşveren Dergisi, Nisan 2002
Şahin, H., Günay, T. ve Batı, H. (2006). İzmir İli Bornova İlçesi Lise Son Sınıf Öğrencilerinde Üniversiteye Giriş Sınavı Kaygısı. Sted. 15,6. 107-113.
Şanlıer, B. Ö. (2009). İnsan Kaynakları Yönetiminde İşe Eleman Seçimi ve KİT'lerde Bir Uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Şimşek, M. A. (2005). Stres Yönetimi Programının Bursa İlinde Sanayi Alanında Çalışan Personelin Stres Düzeyine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.