SIZMA
Sızmanın Tanımı
Yeryüzüne düşen yağışın bir
kısmı direkt akışa geçerken, bir
kısmı da yerçekimi, kapiler ve
moleküler gerilmeler etkisiyle
zeminin içine süzülür, bu olaya
sızma (infiltrasyon) denir.
Perkolasyon
Sızan su önce zemin nemini besler ve maksimum yüzeyaltı depolaması aşıldığında suyun bir kısmı yüzeyaltı akışını meydana getirir.
Geriye kalanı da derinlere sızarak (perkolasyon)
yeraltısuyu depolamasını
besler.
Sızma
Toprak profiline sızan su, bitkisel büyüme için bir ihtiyaçtır.
Kurak mevsim akışını sürdüren yeraltı su kaynaklarına katkıda bulunur.
Yüzey akışını, toprak erozyonunu ve tortu ve kirleticilerin yüzey su sistemlerine hareketini azaltır.
İnfiltrasyon, bir havzada hidrolojik dengeye katkı sağlayan derine sızmayı, yeraltısuyu akışını, yüzey akışını direkt olarak etkiler.
Bu nedenle hidrolojik döngüyü anlamak ve değerlendirmek için sızma hesabı önem taşımaktadır.
Sızma Kapasitesi Nedir?
Belirli şartlar altında birim zamanda zemine sızabilecek maksimum su miktarına sızma kapasitesi denir.
Birimi uzunluk/zaman’ dır (mm/saat gibi).
Çeşitli faktörler nedeni ile boş bir arazide 25 mm/saat’e kadar sızma kapasitesi değerlerine ulaşılabilir. Bitki örtüsü yoğunluğu bunu ortalama 5 kat arttırabilir.
Sızma Kapasitesini Etkileyen Faktörler
Zemin dane büyüklüğü ve geçirimlilik: Gevşek ve porozitesi büyük olan zeminlerde sızma kapasitesi de fazladır.
Zeminin başlangıçtaki nemlilik durumu: Islak zeminlerde sızma kapasitesi kuru zeminlerinkine kıyasla daha azdır.
Bitki örtüsü: Bitki örtüsü bakımından yoğun bölgelerde
yüzeysel akış engellendiğinden suyun zemine sızması kolaylaşır.
Bu da sızma kapasitesini arttırır.
Zemin yüzeyinin durumu: Yüzeyde çok ince kimyasal tanelerin bulunması suyun girmesini zorlaştıracağından sızma kapasitesi azalır.
Zeminde hava birikintilerinin bulunması: Sızmayı zorlaştırıcağı için sızma kapasitesi azalır.
Havzanın topoğrafyası: Eğim arttıkça yüzeysel akış da artacağından sızma kapasitesi azalır.
Akımın genel mekanizmalarının sınıflaması
a) Aşırı yüzey akımından meydana gelen infiltrasyon
b) Aşırı yüzey akımından meydana gelen kısmi bölgesel infiltrasyon
c) Aşırı yüzey akımından meydana gelen doygunluk
d) Yüzeyaltı fırtına akışı
Akımın genel mekanizmalarının sınıflaması
e) Asılı haldeki yüzeyaltı fırtına akışı
Sızmanın Mühendislikteki Önemi
Barajların depolama hacimlerinin tayini
Taşkınların yavaş veya çabuk kabarmasını etkilemesi
Bitkilerin sulama ihtiyacının belirlenmesi
Farklı zemin türleri için sızma kapasitesi değerleri
Zemin Cinsi Sızma Kapasitesi (mm/saat)
İnfiltrasyon Sınıfı
Kil, silt <1 Çok az
Killi silt 1-5 Az
Kumlu silt 5-20 Az-orta arası
İnce kum 20-63 Orta
Orta-iri kum 63-127 Orta-yüksek arası
İri kum-ince çakıl 127-254 Yüksek
İri çakıl >254 Çok yüksek
Sızma Kapasitesinin Hesabı
Sızma kapasitesi doğrudan ölçülemediğinden bunun için yağış ve akış arasındaki ilişkiden faydalanılabilir.
Evapotranspirasyon ve diğer
kayıplar da hesaba katılarak
su bütçesi modelleri ile sızma
kapasitesi kavramsal olarak
hesaplanabilir.
Sızma Kapasitesinin Hesabı
Küçük alanlarda sızma miktarını infiltrometre ile ölçmek mümkündür.
Bu düzenek toprağa yaklaşık yarım metre çakılır ve su seviyesini sabit tutmak için verilen ilave su hacimleri zamana karşı not edilir.
Ölçümlerden ortalama sızma kapasiteleri hesaplanır ve standart sızma eğrisi ile analiz yapılır.
.
Sızma Kapasitesinin Hesabı
Sızma zaman içinde azalarak asimptotik bir değere düşme gösterdiğinden, yağışla akış arasındaki farkın süreye
bölünmesiyle tanımlanan sızma indisleri kullanılması da pratik olmaktadır.
Yağış devam ettikçe sızma kapasitesi azalır. Buna sebep olan faktörler
zemin neminin artması, kil tanelerinin şişip zemindeki boşlukları tıkaması
gibi faktörlerdir.
Standart Sızma Eğrisi
Hidrolojide, yağış esnasında sızma kapasitesinin zamanla değişimini gösteren eğriye Horton’un standart sızma eğrisi adı verilmektedir.
𝑓=𝑓𝑐 + (𝑓𝑜 − 𝑓𝑐)𝑒−𝑘𝑡
𝒇 : yağışın başlamasından sonra t anındaki sızma kapasitesi, 𝒇𝒐 : yağışın başlangıcındaki sızma kapasitesi,
𝒇𝒄 : yağışın sonunda ulaşılacak sızma kapasitesinin erişeceği limit değer
Standart Sızma Eğrisi
Horton denklemi, doğrusal hazne modeli ile elde edilebilmektedir.
Sistemin girdisi f, çıktısı fc perkolasyon hızı olup depolanan su miktarı h = H (arazi kapasitesi) olduğunda f = fc olmaktadır.
Sistemde süreklilik denklemi Doğrusal hazne kabulü gereği
Standart Sızma Eğrisi
Standart Sızma Eğrisi
Eğer i>f ise yağışın başlangıcından t anına kadar F (t)
sızma yüksekliği Horton denklemi
integre ederek bulunabilir.
Sızma Hızı
Yağış esnasında birim zamanda zeminden gerçekten süzülen su miktarına sızma hızı denir. Herhangi bir Δt zaman aralığında yağış şiddeti i(t), sızma kapasitesi f(t) olmak üzere ortalama sızma hızı s (t) için aşağıdaki ilişkileri yazmak mümkündür:
i(t) ve f(t) değerlerinden küçük olanı s(t)’dir.
Gerçek sızma yüksekliği (mm) S 𝐦𝐦 = Σ 𝐬 𝐭 ∗ ∆t
Yüzeysel akış toplamı (mm) 𝐑 𝐦𝐦 = Σ 𝐫 𝐭 ∗ ∆t
Sızma İndisleri
Sızma eğrileri küçük alana sahip homojen bölgeler için geçerlidir. Bölgede yağış
şiddeti ve sızma kapasitesi yerel olarak değişiyorsa standart sızma eğrisini
belirlemek zor olur.
Bu nedenle, yağış sırasında ortalama sızma miktarını gösteren sızma
indisleri kullanılır. Sızma indisleri kısa süreli ve şiddetli yağışlar için başlangıçta ıslak zeminli
durumlarda daha iyi sonuç verir.
Sızma İndisleri
Sızma İndisi
ɸ İndisi W İndisi
ɸ İndisi
En çok bilineni Φ indisidir. Yağış hiyetografı üzerinde öyle bir yatay çizgi çizilir ki, bu çizginin üstündeki toplam alan akış yüksekliği R’ye eşit olur. Bu şekilde çizilen çizginin ordinatı Φ indisi olarak bilinir.
W İndisi
W = P − R − Sd tp
Sd : sızma dışındaki evapotranspirasyon, tutma vb. kayıplar P : toplam yağış,
R : akış yüksekliği
tp : i > f olduğu toplam süre
Sızma İndisleri
I.
• Yüzeysel biriktirmeyi içerdiğinden ɸ indisinin değeri W indisinden büyüktür.
II.
• Yağış şiddetli ve uzun süreli ise iki indis birbirine eşittir.
III.
• W indisi hesabında (S) yüzeysel biriktirme yüksekliğinin belirlenmesi pratikte zordur.
• İndisler gerçek sızma miktarını değil, potansiyel sızma miktarını gösterir.
IV.
Kaynaklar
1. Usul, N., 2017. Mühendislik Hidrolojisi, ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık ve İletişim A.Ş., ISBN: 978-9944-344-57-9, Ankara.
2. Bayazıt, M., 1995. Hidroloji, İstanbul Teknik Üniversitesi, ISBN: 975-561-059-6, İstanbul.
3. Ward, A.D., Trimble, S.W., 2003. Environmental Hydrology, Second Edition, Taylor
& Francis Group, ISBN: 978-1-4200-5661-7, Boca Raton.
4. Avcı, İ., Şen, Z., 2012. Hidroloji Uygulamaları, Birsen Yayınevi, ISBN: 978-975- 511-268-5, İstanbul.
5. Subramanya, K., 2013. Engineering Hydrology, 4th Ed., McGraw Hill Inc., ISBN:
978-93-329-0105-6, New Delhi.
6. Hingray, B., Picouet, C., Musy, A., 2015. Hydrology- A Science for Engineers, CRC Press, ISBN: 13-978-1-4665-9059-5, Boca Raton.