Tohumun çimlenmesi

Tohumun çimlenmesi

Tohumdaki embriyonun uygun şartlar bulunca ana bitkiye benzer bitkiyi vermek üzere tohumdan çıkıp serbest hale geçmesine

çimlenme denir.

Çimlenmede önce testa mikropilin bulunduğu taraftan yırtılır ve radikula buradan dışarı çıkar.

Radikula toprakla temas eder, kök emici tüyleri, hatta yan kökler oluşur. Bundan sonra testa tamamen açılır. Önce kendi besi

dokusu ile beslenen embriyo, topraktan çıkınca yeşillenen

kotiledonları ile besin maddesi sentez ederek beslenir.

Tohumun çimlenmesi

Kotiledonların çimlenmedeki durumuna göre iki tip çimlenme vardır:

1- Epigeik çimlenme: Çimlenmede kotiledonlar hipokotilin uzaması ile toprak yüzeyine çıkarlar ve kısa bir süre yaprak gibi

fotosentez yaparlar. Örnek: Helianthus (ayçiçeği), Raphanus (turp), Phaseolus (fasulye), Ricinus (hintyağı).

2- Hipogeik çimlenme: Kotiledonlarda bol miktarda besin

maddesi depo edilmiştir. Çimlenmede, kotiledonlar toprak altında kalır, plumula gelişerek toprak üstüne çıkar ve gövdeyi verir.

Kotiledonlar içlerindeki besin maddeleri kullanılınca çürürler.

Çimlenme sırasıda hipokotil çok az uzar veya hiç uzamaz. Pisum

sativum (bezelye), Vicia (bakla), Quercus (meşe), Gramineae

(buğdaygiller).

Tohumun çimlenmesi

Tohum olgunlaştıktan sonra çimlenene kadar uyku (senesens) halindedir.

Tohumlar çimlenme kabiliyetlerini kaybetmeden senelerce uyku halinde kalabilirler.

Çimlenmeye etki eden faktörler, su, sıcaklık, belli oksijen miktarı

ve bazı hallerde de ışıktır.

Tohumların dağılımı

Bitkilerin nesillerinin devamı için tozlaşma (polinasyon) ne kadar önemli ise tohumların dağılmasıda o kadar önemlidir. Bazı tohumlar pek çok yolla dağılma yeteneğine sahipken, bazıları da özel

habitatlar v.b. nedenlerle belirli bir yolla dağılabilirler.

Hayvanlarla dağılma (zookori) Rüzgarla dağılanlar (anemokori) Su ile dağılanlar (hidrokori)

Kendi kendine dağılanlar (otokori)