Türk Dili 109
Yavuz DEMİRCİ
dilimde gözlerinden büyük bir türküdür oğlum eren’e teninde
kavruk bir gül kokusuyla zamanın sarkmış ışıklarına kondu gözlerin
içimizde
darası alınmış gök ve yağmur sızısıydı
çiçeği kurumuş saksılar sen geldin
sonra sesindeki kadife
ellerinde koca bir ülke kuruldu serçeler tünedi sesine
bozkırını unuttu mayıs sen geldin de
bütün methiyeler yetim kaldı yastığımın yanı başında künyesi yeni yazılmış yazgıydı soluğun bahardı
hiçbir şey ertelenmemiş yerli yerinde
benseni gördüm avuçlarımda çölünden düştü keder çaylak yanımda
cevapsız bir sancıydı tarih birdenbire sen geldin