Umut güçlü bir duygudur, bulaşıcıdır, geometrik biçimde artma eğilimi gösterir. Ve şimdi umut, tam da Tunus’un her yerde Arap halkına verdiği şey. Daha bugün üç kişinin Kashab’da şehit düştüğü Tunus bir devrim toprağı ve hâlâ bütün bir Arap ulusuna, Rabat’tan Bağdat’a bizim fazlasıyla atıl olan ulusumuza ilham vermeye devam ediyor. Kimilerinin bir mit, kimilerinin bir proje dediği Arap ulusu bilinçlenmeye muhtaç; kendine, kendi olanaklarına, potansiyeline ve gücüne ilişkin bir anlayış kazanmaya ihtiyaç duyuyor. Tunus bize bu anlayışı verdi, ve sonuçlar bugün Mısır sokaklarında infilak ediyor.
Tunus neredeyse bir ayda Bin Ali’nin ayağını kaydırdı, Mısır ise bunu birkaç gün içinde gerçekleştirmek üzere. Bugün ülkeyi kontrol eden Mısır halkıydı, iktidar partisi binaları ve tüm polis karakolları yakıldı. Ordu caddelerde kendini gösterdi ve tüm stratejik alanları kontrol altına aldı. Mübarek bir başka gezegendeymiş gibi konuşmaya devam etti-bir şekilde artık yönetemeyen bir hükümeti sepetlemesi dışında bir taviz yok. Bazı kimseler mesajın önceden kaydedildiğini ve tiranın ülkeyi zaten terk ettiğini söylüyor, bazıları ise daha farklı görüşler ileri sürmekte. Ben, Mübarek’in ya ülkeyi terk ettiğini, ya da her an terk edebileceğini düşünüyorum.
Dün, Amerika’nın hâlâ oynayabileceği oyunlar konusunda bir yazı yazdım. Askeri bir darbenin hazırlanmakta olabileceği görüşündeyim. General Sami Annan (genel kurmay başkanı) Washington’daydı ve eve dönüş yolunda; belki de şu an devreye sokacağı gizli bir Amerikan oyun planını beraberinde getiriyor.
Bu ihtimal sürmekte olan ayaklanma için ciddi bir tehlike; aynı şekilde Mısır’da halkın orduya duyduğu saygı da bir tehlike oluşturuyor. Sıradan bir Mısır vatandaşı orduyu, hem İsrail’e karşı birkaç savaşta fedakârlık yapmış bir teşekkül, hem modern ve bağımsız çalışan bir kurum olarak görür. Tunus’ta da ordu benzeri bir konuma sahiptir. Oysa bu tam anlamıyla yanlış bir görüş; Mısır ordusu, aynen Tunus ordusu gibi Pentagon’a ve CIA’ye organik biçimde bağlı ve güvenilmez bir kurumdur. Tunus örneğinde tek fark, ordunun rejim yıkıldıktan sonra-önce değil- sokakta boy göstermesidir, bu nedenle darbe senaryosu Tunus’ta zaten zor bir seçenekti. Mısır ordusu ise rejimi devirme sürecindeki halkın önüne set çekebilir.
Halk, rejimin kalanını yıkma sürecinde orduyu hiçe mi sayar? Ya da ordu halka karşı silah mı kullanacak? Halk ile ordu arasında bir çatışma çıkar mı? Kendi adıma bu şekilde düşünmüyorum. Şu anda Mısır halkı için zorlu görev, kararlı olmak, azimle devam etmek ve “iktidar orduya değil halka” sözünü orduya açıklıkla ifade etmektir. Aksi taktirde rejim, Mübarek’le ya da başında bulunan bir başka Amerikan kuklasıyla toparlanarak, kendini yenileyecektir. Mısır halkının şu an ortaya çıkan sonuçla tatmin olmadığı görüşündeyim. Bu devrim olanca ihtişamıyla sürecek: ya barışçıl, ya da son derece şiddetli bir şekilde….
