T.C.
EGE ÜNİVERSİTESİ
BİLİMSEL ARAŞTIRMA PROJELERİ KOORDİNASYON BİRİMİ KILIÇ BALIĞI (Xiphias gladius L, 1758) AVCILIĞINA YÖNELİK
PELAJİK UZATMA AĞ DENEMELERİ
2017/SÜF/006
Yüksek Lisans Projesi SONUÇ RAPORU Proje Yürütücüsü:
Doç. Dr. Ali ULAŞ
Su Ürünleri Fakültesi / Avlama ve İşleme Teknolojisi Bölümü Doç. Dr. İlker AYDIN
Su Ürünleri Fakültesi / Avlama ve İşleme Teknolojisi Bölümü Esra ERYAĞCI (AKBİLGİÇ)
Fen Bilimleri Enstitüsü/Su Ürünleri Avlama ve İşleme teknolojiisi A.B.D.
Yiğit kıvançlı
Fen Bilimleri Enstitüsü/Su Ürünleri Avlama ve İşleme teknolojiisi A.B.D.
Semih SALNUR
Fen Bilimleri Enstitüsü/Su Ürünleri Avlama ve İşleme teknolojiisi A.B.D.
ARALIK 2019 İZMİR
ÖNSÖZ
Bu çalışma Türkiye balıkçılığında önemli bir tür olan kılıç balığı avcılığının ulusal ve uluslararası düzeyde yönetimine etki edecek kararların alınmasına hizmet edebilecek bir projedir. 2000’li yılların başında Akdeniz’de avlanan büyük pelajik balıkların avcılığını düzenleyen örgüt olan ICCAT’IN karar ve yaptırımları Türkiye kılıç balığı üretimini 10 yıl içinde 400 tonlardan 34 tonlara kadar geriletmiştir. 2017 yılı sonrasında kotaların yıllık üretime göre düzenlenme önerisi, Türkiye’nin düşük bir kota alma ihtimalini gündeme getirmiştir. Eski adıyla Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Balıkçılık ve Su Ürünleri Genel Müdürlüğünün yönlendirmesi ile, yeni ağ modelleri ve bu ağların av kompozisyonlarının belirlenmesine yönelik çalışmalar başlatılmıştır. Yürütmüş olduğumuz bu proje sürüklenen kılıç balığı ağlarının deniz memeli ve kaplumbağalara herhangi olumsuz etkisi olmadığını gösteren sonuçlar içererek bu ağların kılıç balığı avcılığında belirli bölgelerde kullanılabilirliğini tavsiye etmektedir. Bilimsel çalışmamızı ve Yüksek Lisans tez projemizi 2017/SÜF/006 numaralı proje olarak destekleyen Bilimsel Araştırma Projeleri birimine teşekkür ederiz.
İÇİNDEKİLER
Sayfa
ÖNSÖZ 2
ÖZET ... 5
ABSTRACT ... ..6
ŞEKİLLER DİZİNİ ... 7
ÇİZELGELER DİZİNİ ... 9
1.GİRİŞ ... 10
2. KILIÇ BALIĞI’NA AİT ÖZELLİKLER 16
2.1. Sistematikteki yeri 16
2.2. Morfolojik Özellikler 16
2.3. Dağılımı 16
2.4. Üreme 17
3. KILIÇ BALIĞI AĞLARINA AİT ÖZELLİKLER 18
3.1. Sivrice Kılıç Ağı 18
3.2. Fethiye Kılıç Ağı 19
3.3. Poyrazköy Kılıç Ağı 19
3.4. Poyrazköy Aykırılı Kılıç Ağı 20
4. MATERYAL ve YÖNTEM 22
4.1. Materyal 22
4.1.1. Çalışmada Kullanılan Geleneksel Kılıç Ağı 23
4.1.2. Doktora Yakalı Kılıç Ağı 25
4.2. Yöntem 26
5. BULGULAR 29
6. TARTIŞMA ve SONUÇ … ...33
7. KAYNAKLAR DİZİN 36
8. ÖZGEÇMİŞ ……..38
ÖZET
KILIÇ BALIĞI (Xiphias gladius L, 1758) AVCILIĞINA YÖNELİK PELAJİK UZATMA AĞ DENEMELERİ
Bu çalışma Mayıs 2017-Eylül 2019 tarihleri arasında kılıç balığı avcılığının yoğun olarak uygulandığı Orta Ege Denizi’nde Kuşadası Körfezi, Seferihisar açıkları ve Çeşmenin güneyinde yürütülmüştür Çalışmada Türkiye’de 2002 yılına kadar uygulanan, ICCAT tarafından yasaklanan Sürüklenen uzatma ağlarının teknik özellikleri ve av kompozisyonuna ilişkin verilerin elde edilmesini amaçlamıştır. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Su Ürünleri Genel Müdürlüğünün güdümüyle Ege Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesinde 2017/SÜF/006 numaralı proje ile desteklenmiştir. Çalışmada 210d/60 numara ip kalınlığında, 500 mm tam göz boyunda E=0.66 donam özelliğinde 25 göz derinliğinde geleneksel kılıç ağı ve 210d/54 numara ip kalınlığında, 460 mm tam göz boyunda E=0,57 donam faktörüne sahip doktora yaka kılıç ağı kullanılmıştır. Kuşadası Körfezi, Seferihisar açıkları ve Çeşme’nin güneyinde 4 balıkçı teknesi ile 24 av operasyonu gerçekleştirilmiş 5 türe ait 220 birey yakalanmıştır. 68 birey ile hedef tür olan kılıç balığı (Xiphias gladius L,1758) en çok yakalanan tür olmuştur. Kılıç balığını 54 birey ile yazılı orkinos (Katsuwonus pelamis Kishinouye, 1915), 46 birey ile lambuka (Coryphaena hippurus L, 1758), 28 birey ile Balta balığı (Brama brama Bonnaterre, 1788) ve 24 birey ile mavi yüzgeçli orkinos (Thunnus thynnus L,1758) av kompozisyonunu oluşturmuştur. 24 av operasyonu boyunca herhangi bir memeli ve kaplumbağa avlanmamıştır.
Anahtar sözcükler: Sürüklenen uzatma ağı, Kılıç balığı, Ege denizi, Av kompozisyonu
ABSTRACT
PELAGIC GILL NET TRIALS
FOR SWORD FISH (Xiphias gladiusL, 1758)
This Project was conducted from May 2017 to September 2019 in Kuşadası Bay and South coast of Çeşme where intensive sword fishing area. It was aimed that technical speciiifications and catch compositions of drift nets . This Project supported by the Ministry of Food, Agriculture and Livestock General Directorate Fisheries, via by Ege University Fisheries Faculty was supported with the project numbered 2017 / SÜF / 006.
Traditional drift net has 210d/60 thickness,mesh size 500mm, gear factör E=0.66 and 25 mesh depth. Doktora line drift net has 210d/54 thickness,mesh size 460mm, gear factör E=0,57 and 25 mesh depth. 24 fishing operations were conducted by 4 commercial fishing boats. 220 individuals of 5 species were captured. The swordfish (Xiphias gladius L, 1758), which is the target species with 68 individuals, has been the most captured species.
Skip jack tuna ranks second with 54 individuals. Dorado fish were third with 46 individuals. Rays bream 28 individuals and 24 Bluefin tuna were caught in catch composition. No mammals and turtles were caught during 24 fishing operations.
Keywords: Drift nets, sword fish, Aegean Sea, Catch compositions
ŞEKİLLER DİZİNİ
Şekil Sayfa
1.1. Kılıç balığı (Xiphias gladius L. 1758) 11
1.2. Dünya da ve Akdeniz’de kılıçbalığı avcılık miktarları 12
1.3. Kılıçbalığı üretiminin ülkelere göre dağılımı 12
1.4. Türkiye’de kılıç balığı avcılık miktarlarının yıllara göre dağılımı 14 2.1. Kılıç balığının dünya denizlerinde dağılımı (FAO 2010) 17
3.1. Sivrice kılıç ağı teknik planı 18
3.2. Fethiye kılıç ağı teknik planı 19
3.3. Poyrazköy kılıç ağı teknik planı 20
3.4. Poyrazköy aykırılı kılıç ağı teknik planı 21
4.1. Çalışma bölgesi 22
4.2. Av operasyonlarında kullanılan balıkçı gemisi SALNUR 2 23
4.3. Köprü üstü cihazları 23
4.1.1.1. Geleneksel kılıç ağı 24
4.1.2.1. Doktora yakalı ağ ve kılıç balığı 24
4.1.2.2. Doktora yakalı kılıç ağı teknik planı 26
4.2.1. Ağların netalanması 27
4.2.2. Işıklı şamandıra 27
4.2.3. Ağların denizden toplanması 28
5.1. Av kompozisyonunda tespit edilen türler 29
5.2. Yakalanan kılıç balıkları 30
5.3. Yazılı orkinos 30
5.4. Lambuka balıkları 31
5.5. Balta balığı 31
5.6. Mavi yüzgeçli orkinos 32
ÇİZELGELER DİZİNİ
Çizelge Sayfa
1.1. Türkiye kılıç balığı üretiminin yıllara göre dağılımı 15 5.1. Av kompozisyonunda tespit edilen türlerin biyometrik verileri 29
1. GİRİŞ
Günümüzde insanların protein ihtiyacının önemli bir bölümü denizel ortamdan karşılanmaktadır. Su ürünleri, karasal kökenli protein kaynaklarına göre daha zengin ve sağlıklı besin içeriğiyle insanlara gelişim ve sağlıklı yaşam alanında destek olmaktadır.
Dünya su ürünleri üretim miktarı 130 milyon ton düzeyine ulaşmıştır (FAO 2016). Bu üretimin büyük bir kısmı avcılık yoluyla karşılanmaktadır. Küresel ısınma, aşırı avcılık ve kirlilik mevcut balık stoklarını etkileyen en önemli olumsuz faktörlerdir. Bu faktörler içinde balıkçılık yönetimi açısından en kontrol edilebilir olanı aşırı avcılıktır. 1950 yılından itibaren yaygınlaşan çevre bilinci kirlilikle ilgili algıyı artırırken, 1970 yıllarda başlayan aşırı avcılık günümüzde koruma alanları, türe özgü koruyucu yaklaşım ve örgütlenmelere kadar ulaşmıştır. Özellikle iç deniz durumunda kalan ve bir çok ülkenin ortak kullanımında olan deniz yapılarında (Akdeniz, Baltık Denizi, Hazar Denizi), ortak stokların yönetilmesi uluslararası katılıma imkan veren örgütler tarafından yönetilmektedir. ICCAT bunlardan bir tanesidir. Kapsam alanında türün stok miktarının belirlenmesi, biyolojik verilerin bilinmesi sürdürülebilir avcılık için düzenlenen kota ve avcılık düzenlemeleri ve hatta avlanan ürünlerin satışında gerçekleştirilen kontrol örgütlerin bu konuda başarılı olduklarını göstermektedir. Akdeniz’de büyük pelajikler den mavi yüzgeçli ton balığı için kurulan örgüt günümüzde kılıçbalığını da gündemine alarak bu konuda yönetimsel kararlar uygulamaya başlamıştır. Bu nedenle ülkesel bazda balıkçılık yönetimi içinde bu örgüt politikalarına uyum sağlanarak sürdürülebilir balıkçılık kavramı balıkçılık yönetiminde uygulanmalıdır. Türkiye için kılıç balığı avcılığı günümüzde bu pozisyondadır.
Büyük pelajik balıklar içinde yer alan kılıç balıkları isimlerini üst çenede uzayan kılıç benzeri rostrum’dan almıştır Şekil 1.1 Kılıçbalıkları (Xiphias gladius, L.
1758) su ürünleri içinde ekonomik değeri yüksek göçmen balıklardır. Ilıman denizlerde dağılım gösterirler. Kılıç balıkları 4.5 m boy’a ve 650 kg’a kadar büyüyebilmektedir.
Pelajik balıklar ve kalamar ile beslenen kılıçbalıkları 800m derinliğe kadar dağılım gösterebilmektedir (Frose ve Pauly, 2010).
Şekil 1.1. Kılıç balığı (Xiphias gladius L. 1758)
Kılıç balıkları (Xiphias gladius L.) soliter (tek yaşayan, sürü oluşturmayan) bir türdür.
Kılıç balıkları farklı denizlerde farklı dönemlerde üreme davranışı sergilemektedir. Doğu Atlantik’te Ocak-Ekim, Batı Atlantik’te Şubat-Nisan, Akdeniz’de Haziran-Eylül arasındadır. Beslenmek için daha serin suları tercih eden kılıçbalıkları yumurtlamak için daha ılıman sulara göç etmektedir.
Genellikle ılıman denizlerde bulunmalarına rağmen yaz aylarında İzlanda gibi denizlerde de dağılım göstermektedir (Nakamura, 1986). Dünya kılıç balığı avcılığında son 50 yıla bakıldığında 2000 yılına kadar bir düşüşün yaşandığı 2000 ile 2010 yılları arasında avcılığın belirli bir düzeyde seyrettiği ve artma eğiliminde olduğu görülmektedir. Dünya kılıç balığı üretiminde en yoğun üretim 2003 yılında yaklaşık 118000 ton olurken, Akdeniz’de 1988 yılında yaklaşık 20400 ton olarak kaydedilmiştir Şekil 1.2. (Akyol ve Ceyhan, 2010).
Şekil 1.2. Dünya da ve Akdeniz’de kılıçbalığı avcılık miktarları
Dünya kılıç balığı avcılığında İspanya ve Amerika Birleşik Devletlerinin ilk sırada yer aldığı, Japonya’nın 2006 yılından sonra avcılığını artırarak ilk sıraya yerleştiği görülmektedir (FAO 2016) Şekil 1.3.
Şekil 1.3. Kılıçbalığı üretiminin ülkelere göre dağılımı
Kılıç balığı avcılığının Milattan önce zıpkın kullanılarak başladığı bildirilmiştir. (Ward vd. 2000;). Kahraman ve dağlı (2008) eserlerinde, kılıçbalıklarının 1630’lu yıllarda İstanbul’un Beykoz kıyılarında kurulu bulunan orkinos dalyanlarında avlandığını bildirmiştir. 1900’lerin başında ise kılıç balıkları Marmara Denizi ve İstanbul Boğazı’nda zıpkın ve sürüklenen pelajik uzatma ağları (yüzer ağlar, driftnet) kullanılarak avlandığı Deveciyan (1926) tarafından bildirilmiştir. Sonraları, Artüz (1964) ve Onat (1970)
1960’larda aynı bölgede kılıç balıklarının uzatma ağları, paragat, tuzaklar ve zıpkın kullanılarak yakalandığını; zıpkınla avcılığın Nisan’da başlayıp, Haziran başına dek sürdüğünü ve uzatma ağlarının ise Boğaz’da Eylül ve Kasım arasında aysız (karanlık) gecelerde sürdürüldüğünü bildirmişlerdir.
Kılıç balıkları üzerine avcılık, günümüzde zıpkın, paraketa, pelajik uzatma ağları ve gırgırlarla hem Ege hem de Türkiye’nin Akdeniz kıyıları boyunca yaklaşık 150 tekne ile sürdürülmektedir. Türkiye’de kılıç balıkçılığı geleneksel bir yöntem olmasına rağmen kılıçbalığının biyolojisi üzerine çok çalışması bulunmamaktadır. görece az sayıda çalışma vardır (Deveciyan, 1926; Demir vd., 1956;, 1971; Tokaç vd., 1991; Gökoğlu ve Oray, 1992; Alıçlı, 1996; Alıçlı ve Oray, 1995, 1996; Öztürk vd., 2001; Akyol vd., 2005, Erdem ve Akyol, 2005; Akyol ve Ceyhan, 2007; Alıçlı, 2008; Ceyhan ve Akyol, 2009; Akyol ve Ceyhan, 2010.
Sürüklenen Pelajik Uzatma Ağları ile yapılan avcılık Dünya’da, en eski ve en basit kılıç balığı avcılığı yöntemlerinden biridir. Sürüklenen pelajik uzatma ağları yüzeye yakın, üst yakasında yüzdürücü bulunan alt yakasında kurşun bulunmayan galsama ağları olarak tanımlanmaktadır. Akdeniz’de sürüklenen pelajik uzatma ağları, ton balıkları ve yaygın olarak kılıç balığı için uygulanmaktadır (Tudela ve diğ., 2005). 1950’lerde, sentetik lifler ve düğüm süz ağların artması sonucu, monofilament naylon yüzer ağlar 1980’lerin ortalarında kılıç avında yaygın olarak kullanılmaya başlandı. Zıpkına göre daha verimli olan ağlar kısa sürede yoğun olarak kullanılmaya başlandı. Zıpkının belirli hava koşullarında uygulanabilmesi, tecrübe gerektirmesi ve verimin az oluşu sebebiyle ağlar zıpkıncılar tarafından tercih edilen bir yöntem olmuştur. Şili’de hükümetler yüzer ağlara geçiş konusunda teşviklerde sağlamıştır. (Weidner ve Serrano, 1997). 1980’lerin sonlarında yüzen ağları salmon, kalamar ve tülina-albakor (Thunnus alalunga) türleri için hedefleyen Japonya ve Tayvan’ın uluslararası sularda yaptığı avcılıkta tesadüfi av olarak tanımlanan türlerin yoğun yakalanması dikkatleri çekti ve 1991’de Birleşmiş Milletler 2,5 km’nin üzerinde yüzer ağ kullanımını durdurdu. Bunun sonucu birçok ülke yüzer ağları yasakladı. Bazı ülkeler örneğin, Şili, Meksika, Japonya, Akdeniz’de balıkçılar 2,5 km’den daha kısa yüzer ağlarla kılıç avcılığını devam ettirdiler (Folsom vd., 1997). Günümüzde uzatma ağları bazı değişikliklerle suyun altına indirilerek yasadışı kılıç balığı avcılığı devam ettiği bildirilmektedir (Anon., 2006a). Akdeniz’de yasadışı uygulanan pelajik uzatma ağları avcılığının 600’ü aşan tekne ile yapıldığı, İtalya’da 100’ün üzerinde tekne, Fransa’da 70–100, Fas’da 150–300 ve Türkiye’de ise 110’un üzerinde teknenin varlığı
rapor edilmiştir (EJF, 2007).
Türkiye’de kılıç balığı avcılığının tarihsel gelişimi ve çeşitliliğine bakıldığında, 1930 ile 1970 yılları arasında İstanbul boğazında Nisan ve Şubat ayları arasında ağ dalyanlar ile başlayan avcılık, tarihsel gelişimle zıpkın, sürüklenen uzatma ağları ve paraketa olarak devam etmiştir.
Son yıllarda, bir çok ülke tarafından ortak kullanılan büyük pelajik balık stokları uluslararası anlaşmalara bağlı kota sistemleriyle korunmaya başlanmıştır. Mavi yüzgeçli orkinos balığı için oluşturulan örgüt ICCAT, tür bazlı balıkçılık yönetiminin önemini ortaya çıkarmış, sonuçta uluslararası işbirlikleri de sağlanarak başta orkinoslar ve kılıç balıkları olmak üzere aynı stoktan avlanan ülkelere çeşitli yaptırımlar getirmiştir, Akdeniz’de bu türün bazı biyolojik özelliklerinin belirlenmesi yanında etkin av araçlarının tanıtımı, filonun av gücü, türün ölüm oranlarının belirlenerek stoklarının aşırı avlanıp avlanmadığının belirlenmesi, kılıç için kullanılan av araçlarıyla yakalanan hedef dışı türlerin belirlenmesi sürdürülebilir balıkçılık yönetimi olumlu adımlar atılmıştır.
Günümüz de en verimli kılıç balığı avcılığı belirli mevsimlerde balıkların göç yoluna ay karanlığı olan gecelerde serilen yüzeyde akıntılarla sürüklenen ağlarla gerçekleşmektedir.
ICCAT ‘ın 2000 li yıllarda yaptırım ve uygulamaları, avcılık kotası ve bazı av araçlarının yasaklanması veya ıslah edilmesine yönelik değişiklikler içermektedir. Türkiye bu süreçte kılıç balığı üretiminde en olumsuz etkilenen ülke durumundadır. Türkiye’de kılıç balığı üretimi dalgalı bir durum sergilemektedir Şekil 1.4.
Şekil 1.4. Türkiye’de kılıç balığı avcılık miktarlarının yıllara göre dağılımı
ICCAT’ın yaptırımları sonucunda balıkçılar ağlarında bazı modifikasyonlar yaparak ağlarını sirkülerdeki bu driftnet tanımından çıkartıp avcılık yapmaya devam etmişlerdir.
10/7/2010’da yayınlanan 2008/48 no’lu yeni tebliğe göre ‘dolanan ağların (driftnet) kullanımı dönem boyunca, uzun mesafe göç eden türlerin (kılıç, yazılı orkinos, uzun kanat
orkinos (tülina), gobene (tombik) avcılığında kullanılan modifiye edilmiş dolanan ağların kullanımı ise 1 Temmuz 2011 tarihinden itibaren yasaktır (Anon., 2008). Temmuz 2011’den itibaren uzatma ağlarının yasaklanmasıyla aktif kılıç balığı avcılığı sadece Fethiye bölgesinde paraketayla, Gökçeada civarında ise zıpkınla yapılmıştır.
Dünya kılıç balığı üretimi Sürüklenen ağların yasaklanmasına rağmen bu av aracının yerine paraketaların yaygınlaşmasıyla aynı düzeyde devam etmektedir. Türkiye bu süreçte alternatif av araçlarının kullanımına geçememiş, 2011 yılından bu yana sadece paraketa ile yapılmaya başlanmış, zor ve zahmetli olan bu avcılık yönteminde yem temininde yaşanan sorunlar, ekonomik olarak avcılığın rantabl olmaması ve tecrübe gerektirmesi, Türkiye kılıç balığı avcılığını 400 tonlardan %90 azalarak 34,9 tonlara kadar düşürmüştür.(TÜİK 2019) Çizelge 1.1 Sürüklenen ağların tekrar avcılığa dahil edilmesiyle son yıllarda kjılıç balığı avcılığı yükselişe geçmiştir.
Çizelge 1.1. Türkiye kılıç balığı üretiminin yıllara göre dağılımı (TÜİK 2019) Yıllar 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 Ton 301,0 334,0 189,6 79,7 96,8 55,7 34,9 76,5 441 427
Bu durum Akdeniz de göç yolu üzerinde bulunan ülkemizin milli ekonomik kaybına uğramasına ve bu avcılık yöntemiyle geçimini sağlayan balıkçı ve ailelerinin mağdur olmasına neden olmuştur. 2017 yılının başlarında ICCAT’ın kılıç balığı avcılık kotalarını ülkelerin avladıkları miktara göre önermesi, Türkiye’nin çok düşük bir üretim ile düşük bir kotaya sahip olma tehlikesini doğurmuş, Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Balıkçılık ve Su Ürünleri Genel Müdürlüğü tarafından sürüklenen ağların tekrar avcılığa açılarak üretimin artırılması hedeflenmiş ve sürüklenen pelajik ağlar ile avcılığın açılmasına karar verilmiştir.
Bu çalışma Türkiye’de 2002 yılına kadar uygulanan 2017 yılına kadar yasaklanan Sürüklenen uzatma ağlarının teknik özellikleri ve av kompozisyonuna ilişkin verilerin elde edilmesini amaçlamıştır. Bu proje çalışması Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Su Ürünleri Genel Müdürlüğünün güdümüyle Ege Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesinde 2017/SÜF/006 numaralı proje olarak yürütülmektedir
2. KILIÇ BALIĞI’NA AİT ÖZELLİKLER 2.1. Sistematikteki yeri
Phylum : Chordata Clasis : Actinopterygii Ordo : Perciformes Familya : Xiphiidae
Species: Xiphias gladius Linnaeus, 1758
2.2. Morfolojik Özellikler
Kılıçbalıklarının boyları ortalama 150-200cm arasında değişmektedir. Üst çene uzamış, yassılaşmış kılıç şeklini almıştır. Birbirinden ayrı iki dorsal yüzgeç ve iki anal yüzgeci bulunur. Pelvik yüzgeci yoktur. Kuyruk sapının her iki tarafında sert bir çıkıntı vardır.
Birinci dorsal yüzgeçte 2-4 diken ışın ve 24-30 yumuşak ışın, ikinci dorsal yüzgeçte 3-4 yumuşak ışın, birinci anal yüzgeçte 2-3 9 diken ışın ve 9 yumuşak ışın, ikinci anal yüzgeçte 3-5 yumuşak ışın, pektoral yüzgeçte ise 16 yumuşak ışın vardır renk dorsalde koyu lacivert sırta doğru siyah, lateralde gümüşidir. Göz gelişmiş ve lateral pozisyondadır.
(Golani ve diğ., 2006).
Kılıç balıkları sıcaklığı gözlerindeki özel hücrelerle ve beyinlerindeki özel bölümle ayırt edebilirler. Bu sayede bir tenis topu büyüklüğündeki gözün beyinle ilişkili çalışmasıyla vücut ısılarını kontrol edebilirler. Ortamdaki su sıcaklığı 10-15 derece artığında balık daha hızlı hareket ederek sıcak suları tercih eder. Sıcak sularda hassas görme özelliği kazanan göz derin ve karanlık sulardaki avlarını daha hızlı bir yüzme kabiliyetiyle yakalayabilmektedir. Bu vertikal günlük göç hareketi sürüklenen uzatma ağlarının av verimlerinin artmasına olanak sağlamaktadır
2.3. Dağılımı
Pelajik, uzun göçler yapan aktif bir yüzücüdür. Tek başına ya da küçük gruplar halinde yaşarlar. 800 m’ye kadar derine inebilmektedir. Tropik ve sub-tropik denizlerde dağılım gösterirler Şekil 2.1.
Şekil 2.1. Kılıç balığının dünya denizlerinde dağılımı (FAO 2010)
Beslenme amacıyla gece-gündüz vertikal göçler yaparlar. Gece ay karanlığında pelajik balık sürülerinin göçlerine paralel olarak yüzeye yaklaşır ve avlanırlar.
2.4. Üreme
Son yapılan çalışmalarda dişi erkek oranı 130 cm boyundan küçük balıklarda erkeklerin lehineyken, 140cm den büyük balıklarda dişilerin daha yüksek sayıda olduğu belirtilmiştir.
Dişilerde ilk üreme boyu 170 cm ölçülürken erkeklerde ilk üreme boyu 95 cm olarak tespit edilmiştir. Akdeniz’de kılıç balıklarında yumurtlama Haziran ile Eylül ayında gerçekleşmektedir Abid ve diğ. 2018.
3. KILIÇ BALIĞI AĞLARINA AİT ÖZELLİKLER
Türkiye kıyılarında Kılıç balığı avcılığı sürüklenen uzatma ağlarıyla Mayıs- Ekim ayları arasında yapılmaktadır. Balıkların göç yolu üzerinde bulunan Güney Ege, Kuzey Ege kıyıları, Saroz Körfezi, Boğazlar ve Marmara Denizi avcılığın en yoğun yapıldığı bölgelerdir. Bu bölgelerde yörenin adını alan ağlar dizayn edilerek kullanılmaktadır.
3.1.Sivrice Kılıç Ağı
Sivrice bölgesinde kullanılan kılıç ağları, polyamid (PA) materyalden, 210d/54–60 numara ip kalınlığında ve 480–490–500 mm tam göz boyunda donatılmıştır. Genellikle 500 mm tam göz boyuna sahip ağlar kullanılmaktadır. Donam faktörü (E) 0,66’dır. Ağın toplam uzunluğu 35 m olup, derinliği 15–17–18–25 göz arasında değişmektedir. Yüzdürücü yakada 5–6 mm polipropilen (PP) yaka halatı donatılmakta ve 2 numara mantar bulunmaktadır (Akyol ve diğ. 2010). Şekil 3.1.
Şekil 3.1. Sivrice kılıç ağı teknik planı
Bu bölgede avcılık Mayıs ile Ekim ayları arasında gerçekleştirilmektedir. Ağlar kıyıya paralel olarak 200-500 m derinlikte su yüzeyine serilmektedir 100–120–130 posta arası serilen ağlar akşam gün batımından sonra atılıp, ortam ve hava koşulları ve ayın durumu göz önüne alınarak 03:00 – 04:00 sularında kaldırılmaktadır. Ağdan kılıç dışında orkinos (Thunnus thynnus), köpekbalıkları, Zargana azmanı olarak isimlendirilen (Tetrapturus belone), aybalığı - pervane (Mola mola), vb. balıklar da çıkmaktadır.
3.2. Fethiye Kılıç Ağı
Fethiye yöresinde kullanılan kılıç ağları, polyamid (PA) materyalden, 210d/54–60 numara ip kalınlarında ve 440–460–500 mm tam göz boyunda donatılmaktadır. 460 mm tam göz boyuna sahip ağlar en çok tercih edilen göz büyüklüğüdür. Donam faktörü (E) 0,57 olarak uygulanan ağlarda bir takım ağın uzunluğu 115 m’dir. Ağların derinliği derinliği 25–30 göz arasında değişmektedir. Yüzdürücü yakada 5 mm polipropilen (PP) yaka halatı donatılmakta ve şerit poliüretan yüzdürücü kullanılmaktadır Şekil 3.2.
Şekil 3.2. Fethiye kılıç ağı teknik planı
Bu bölgede avcılık Mayıs ile Temmuz arasında kullanılmakta olup, 12–13 mil açıktaki sularda Finike’ den Rodos Adası’nın doğusuna kadar olan kesimde atılmaktadır. Toplam uzunlukları 40–60 posta arası kullanılan bu ağlar, akşam gün batımından sonra atılıp sabaha doğru kaldırılmaktadır. Ağdan kılıç balığı dışında genellikle orkinos, tombik (Auxis rochei), köpekbalığı, lambuka (Coryphaena hippurus), tülina (Thunnus alalunga), yazılı orkinos (Euthynnus aletteratus), palamut (Sarda sarda), zargan, nadiren kaplumbağa (Caretta caretta) ve yunus çıkmaktadır. (Akyol ve diğ. 2010)
3.3. Poyrazköy Kılıç Ağı
İstanbul bölgesinde poyrazköy lü balıkçılar tarafından kullanılan kılıç ağları, polyamid (PA) materyalden, 210d/54–60 numara ip kalınlığında, 460 mm tam göz boyunda donatılmıştır. Donam faktörü (E) 0,66’dır. Bir takım ağ 132 m uzunluğundadır. Ağ derin liği20–30–50 göz derinlikleri arasında değişmektedir. Yüzdürücü yakada 6–8 mm polipropilen (PP) yaka halatı donatılmakta ve 6 numara plastik mantar kullanılmaktadır (Akyol ve diğ. 2010)
Şekil 3.3. Poyrazköy kılıç ağı teknik planı
Bu bölgede avcılık 300 m’den 800 m derinliğe kadar olan sularda Mayıs ile Ekim ayları arasında kullanılmaktadır. Genellikle 40 posta olarak tercih edilen bu ağlar, ayın olmadığı gecelerde, akşam gün batımından sonra atılıp, hava koşulları göz önüne alınarak 03:00 – 04:00 sularında aldırılmaktadır. Ağdan kılıç balığı dışında orkinos, lambuka, pervane vb.
balıklar da çıkmaktadır.
3.4. Poyrazköy Aykırılı Kılıç Ağı
Ana kılıç ağının üst bölümüne donatılan daha küçük gözlerden oluşan bir ağ ile aykırılı ismini alan bu ağ operasyon kolaylığı sağlamaktadır. Poyraz köylü balıkçılar tarafından geliştirilen bu kılıç ağlarında ana ağ, polyamid (PA) materyalden, 210d/54 numara ip kalınlığında ve 440 mm tam göz boyunda donatılmıştır. Onun üst kısmına 20 göz yüksekliğinde, 85 mm ve 210d/18 no PA ağ donatılmıştır. Bu ağ, mantarların gözlere dolanmasını engellemektir. Ağın donam faktörü (E) 0,77’dir. Ağın uzunluğu 155 m’dir.
Ağın derinliği 70 gözdür. Yüzdürücü yakada 5–6 mm polipropilen (PP) yaka halatı donatılmakta ve 10 numara plastik mantarlardan 30 adet bulunmaktadır (Akyol ve diğ.
2010) Şekil 3.4.
Şekil 3.4. Poyrazköy aykırılı kılıç ağı teknik planı
Bu ağlar, Ege ve Akdeniz’de Mayıs ile Eylül arasında akıntılı ve derin sularda kullanılmaktadır. Uzunluğu 15 boy (posta) olarak kullanılan bu ağlar, ay karanlığında, gün batımından sonra atılıp, hava koşulları göz önüne alınarak 03.00 – 04.00 sularında kaldırılmaktadır. Ağdan kılıç balığı hedef tür dışında genellikle orkinos, tülina, lambuka, pervane vb. balıklar da çıkmaktadır(Akyol ve diğ. 2010).
4 MATERYAL ve YÖNTEM
4.1 Materyal
Bu çalışmanın materyalini, kılıç balığı avcılığında kullanılan sürüklenen uzatma ağları ve av operasyonlarında yakalanan balıklar oluşturmaktadır. Çalışma Mayıs 2017-Eylül 2019 tarihleri arasında kılıç balığı avcılığının yoğun olarak uygulandığı Orta Ege Denizi’nde Kuşadası Körfezi, Seferihisar açıkları ve Çeşmenin güneyinde aşağıda belirtilen koordinatlarda yürütülmüştür Şekil 4.1.
37°54'36.77"K - 27°06'58.03"D 37°50'09.66"K - 27°07'02.45"D 38°00'31.64"K - 26°35'59.66"D 37°52'43.50"K - 26°37'06.37"D
Şekil 4.1. Çalışma bölgesi
Çalışmanın av operasyonları 11m boyunda, 350 Hp motor gücüne sahip SALNUR 2 isimli balıkçı gemisi ile yürütülmüştür Şekil 4.2.
Şekil 4.2. Av operasyonlarında kullanılan balıkçı gemisi SALNUR 2
Salnur 2 balıkçı gemisi açık deniz şartlarında balıkçılık yapmaya uygun dizayn edilmiş, hidrolik ağ çekme makarasına sahip bir gemidir. Seyir güvenliği ve av operasyonunda kullanılacak köprü üstü cihazları ile donatılmıştır. echo-sounder chart-plotter ve Su üstü radarı bunlardan bazılarıdır Şekil 4.3
4.3. Köprü üstü cihazları
4.1.1. Çalışmada Kullanılan Geleneksel Kılıç Ağı
Çalışmada 2 farklı yapıya sahip ağ modeli kullanılmıştır. İlk ağ geleneksel Kılıç ağı olarak tanımlanmaktadır. Bu ağlar polyamid (PA) materyalden, 210d/60 numara ip kalınlığında, 500 mm tam göz boyunda donatılmıştır Şekil 4.1.1.1..
Şekil 4.1.1.1. Geleneksel kılıç ağı
Donam faktörü (E) 0,66’dır. Bir takım ağ 107 m uzunluğundadır. Ağ derinliği 25 göz derinliğindedir. Yüzdürücü yakada 6 mm polipropilen (PP) yaka halatı donatılmakta ve 2 numara plastik mantar kullanılmaktadır. Şekil 4.1.1.2
Şekil 4.1.1.2. Geleneksel kılıç ağı teknik planı
4.1.2. Doktora Yakalı Kılıç Ağı
Doktora yaka, mantar yakada yüzdürücü olarak plastik mantar yerine, mantar yakanın içine donatılmış yüzdürücü özelliği olan poliüretan malzeme ile donatılan ağ olarak isimlendirilmektedir. Bir rivayete göre Geleneksel ağ ile yapılan operasyonlarda plastik yüzdürücü veya mantarların ağın atımı sırasında gözlerin içine karışması sebebiyle balıkçılıkla uğraşan bir tıp doktoru, poliüretan malzemeyi şerit halinde yüzdürücü yakanın içinde kullanarak bu ağı diyazn etmiştir. Bu nedenle bu yaka doktora yak olarak isimlendirilmiştir Şekil 4.1.2.1
Şekil 4.1.2.1 Doktora yakalı ağ ve kılıç balığı
Ağ kısım polyamid (PA) materyalden, 210d/54 numara ip kalınlığında, 460 mm tam göz boyunda donatılmıştır. Donam faktörü (E) 0,57’dir. Bir takım ağ 115 m uzunluğundadır.
Ağ derin liği 30 göz derinlikleri arasında değişmektedir. Yüzdürücü yakada 5 mm polipropilen (PP) yaka halatı donatılmakta ve 5mm çapında poliüretan yüzdürücü malzeme mantar yaka halatına donatılmaktadır Şekil 4.1.2.2.
Şekil 4.1.2.2. Doktora yakalı kılıç ağı teknik planı
4.2. Yöntem
Kullanılan mevcut ağların teknik özellikleri kumpas ve cetvel yardımıyla ölçülmüştür.
Ağların uzunlukları balıkçılarla yapılan görüşme ile tespit edilmiştir. Ağlar denize düzgün bırakılması için mantar yaka, ağ ve ağın alt yakası olmak üzere neta edilmektedir Şekil 4.2.1. Bu işlem esnasında geleneksel kılıç ağında mantarların düzgün ve sıra istiflenmesi, ağın atımında sorun yaşanmaması adına önemli bir işlemdir.
Şekil 4.2.1. Ağların netalanması
Ayın karanlık olduğu evrelerde ağlar gün batımında, deniz yüzeyine düzgün bir hat boyunca serilmektedir. Ağın her iki ucuna ışıklı yüzer şamandıra bağlanarak ağ denizde serbest sürüklenmeye bırakılmaktadır Şekil 4.2.2.
Şekil 4.2.2. Işıklı şamandıra
Balıkçı teknesi gece boyu ağı takip ederek, diğer gemilerin ağa zarar vermesini engellemek için uyarılar yapmaktadır. Ağlar akıntı ve rüzgar durumuna göre gece boyunca 3-5 mil yer değiştirebilmektedir. Bu sürüklenme daha geniş bir alanda ağın etkili olmasını sağlamaktadır. Sabah gün doğumunda ağlar hidrolik makara yardımıyla denizden toplanıp,
balıklar tür bazında ayrılmıştır Şekil 4.2.3. Laboratuvar ortamında balıkların biyometrik ölçümleri alınarak tür kompozisyonu belirlenmektedir.
Şekil 4.2.3. Ağların denizden toplanması
Ağlarda büyük balık olması durumunda ırgat durdurulup ağ makaradan çıkarılmakta güverteye doğru aktarılarak ağın boş kısmı tekrar makaraya takılmaktadır. Aksi takdirde büyük balık teknenin baş tarafındaki makaradan geçmeyerek denize düşebilmekte veya ezilerek zarar görmektedir.
Kılıç uzatma ağlarının sürüklenen ağlar sınıfından muaf olması için ağ üzerinde bazı donanımsal değişiklikler yapılmış, kurşun yakaya kurşun ağırlık mantar yakaya deniz paraşütü takılmıştır. Donanımsal değişikliklerin av verimini etkileyip etkilemediği av operasyonunu nasıl etkilediği incelenmiştir.
5. BULGULAR
24 avcılık operasyonu sonucunda 4 tekneye ait av kompozisyonları tespit edilmiştir. Av kompozisyonunda 5 türe ait 220 birey yakalanmıştır. Kılıç balığı 68 birey ile en çok avlanan tür olmuştur Şekil 5.1. Çizelge 5.1
Şekil 5.1 Av kompozisyonunda tespit edilen türler
Çizelge 5.1. Av kompozisyonunda tespit edilen türlerin biyometrik verileri
Türler N Max
Boy (cm)
Min Boy(cm)
Ort Boy(cm)
Max Ağırlık (kg)
Min Ağırlık (kg)
Ort.
Ağırlık (kg) Xiphias
gladius
68 164 58 114 91 4.6 23
Coryphaena hippurus
46 92 28 54 12 0.7 3,4
Thunnus thynnus
24 86 72 80 28 22 26
Katsuwonus pelamis
54 63 56 59 7 4.5 5.8
Brama brama
28 62 54 58 5.2 4.3 4.8
Türlerin biyometrik verileri incelendiğinde kılıç balıklarında (Xiphias gladius) maksimum 164 cm, minimum 58 cm boyuna sahip, maksimum 91 kg, minimum 4,6 kg ağırlığında balıkların yakalandığı, Ortalama boy’un 114cm, ortalama ağırlığın 23 kg olduğu tespit edilmiştir Şekil 5.2.
Kılıç Lambuka
Mavi yüzgeçli Orkinos Yazılı orkinos
Balta balığı
Şekil 5.2. Yakalanan kılıç balıkları
Yazılı orkinos olarak bilinen Katsuwonus pelamis av kompozisyonunda ikinci en çok yakalanan türdür. maksimum 63 cm, minimum 56 cm boyuna sahip, maksimum 7 kg, minimum 4,5 kg ağırlığında balıkların yakalandığı, Ortalama boy’un 59cm, ortalama ağırlığın 5.8 kg olduğu tespit edilmiştir Şekil 5.3
Şekil 5.3. Yazılı orkinos
Av kompozisyonunda 3. Sırada yakalanan tür lambuka olarak bilinen Coryphaena hippurus maksimum 92 cm, minimum 28 cm boyuna sahip, maksimum 12 kg, minimum
0.7 kg ağırlığında balıkların yakalandığı, Ortalama boy’un 54cm, ortalama ağırlığın 3.4 kg olduğu tespit edilmiştir Şekil 5.4
Şekil 5.4. Lambuka balıkları
Balta balığı olarak bilinen Brama brama Ege kıyılarında ender olarak rastlanan bir türdür.
Maksimum 62 cm, minimum 54 cm boyuna sahip, maksimum 5.2 kg, minimum 4,3 kg ağırlığında balıkların yakalandığı, Ortalama boy’un 58cm, ortalama ağırlığın 4.8 kg olduğu tespit edilmiştir. Şekil 5.5
Şekil 5.5. Balta balığı
24 birey ile Mavi yüzgeçli orkinos (Thunnus thynnus L, 1758) av kompozisyonunda son sırada yer almaktadır. ICCAT sözleşmesi gereği mavi yüzgeçli orkinos kota kapsamında bcd belgesi düzenlenerek avcılığına izin verilmektedir. Bu nedenle genellikle yakalanan orkinoslar denizden çıkar çıkmaz kesilerek et şeklinde paketlenmekte ve kıyıya bütün olarak getirilmemektedir. Maksimum 86 cm, minimum 72 cm boyuna sahip, maksimum 28 kg, minimum 22 kg ağırlığında balıkların yakalandığı, Ortalama boy’un 80cm, ortalama ağırlığın 26 kg olduğu tespit edilmiştir. Şekil 5.6
Şekil 5.6. Mavi yüzgeçli orkinos
Operasyon esnasında kılıç ağlarının kurşun yakasına donatılan ağırlığın operasyonu olumsuz etkilediği belirlenmiştir. Ağırlık ağın duruşunu değiştirmiş suda salınan bölümlerin ağırlığın olduğu bölümde toplanmasına neden olmuştur. Deniz paraşütü kullanımıMantar yakaya bağlanan deniz paraşütü ağın daha yavaş sürüklenmesine olanak sağlamıştır. Fakat deniz paraşütünün hacimsel görüntüsü paraşüte yakın bölümlerde balıkların ağı farketmesini sağlamış av verimini olumsuz etkilemiştir.
6 TARTIŞMA ve SONUÇ
Bu çalışma ICCAT tarafından kullanılması 2002 yılında yasaklanan sürüklenen uzatma ağlarına, alternatif bir ağ modeli oluşturma ve yeni modelin deniz memelileri ve deniz kaplumbağalarına açısından etkilerini belirleme açısından önemli bir çalışmadır. Akyol ve Ceyhan’ın 2010 yılında yürüttükleri anket çalışmalarında sivrice kılıç ağı, poyrazköy kılıç ağı ve poyrazköy aykırılı kılıç ağında yunus ve deniz kaplumbağalarına rastlanmazken, fethiye kılıç ağının av kompozisyonunda yunus ve deniz kaplumbağalarına rastlandığı bildirilmiştir. Kuşadası Körfezi ve Çeşmenin güneyinde yürütülen çalışmamamızda herhangi bir memeli veya deniz kaplumbağasına rastlanmamıştır. Deniz kaplumbağa ve memelierin Güney Ege ve Akdeniz’de daha hareketli ve yoğun oluşu fethiye bölgesinde kılıç ağlarındaki varlıklarını açıklayabilir. O bölgede tespit edilen istenmeyen türlerin, tüm Türkiye kıyılarında uygulanan sürüklenen ağlar için olumsuz örnek oluşu, yasaklamanın bölgesel olması gerçeğini doğurmaktadır.
Tudela ve diğ. 2005 yılında Fas kıyılarında yürüttükleri çalışmada, ICCAT tarafından yasaklanmasına rağmen sürüklenen ağ kullanan büyük bir filonun 12 ay boyunca 369 balıkçılık operasyonu gerçekleştirdiğini bildirmiştir. Sürüklenen ağların ortalama 6.5—7 km uzunluğunda 177 takımdan oluştuğunu ve sezon sonunda bir teknenin 2990 adet kılıç balığına karşılık,237 yunusun, 498 mavi köpekbalığının,542 kısa burunlu mako köpekbalığının,464 sapan kuyruk köpek balığının ve 46 deniz kaplumbağasının yakalandığını bildirmiştir. Toplamda yıllık 3110-4184 yunus, 20 262-25 610 köpekbalığının avlandığını belirtmiştir. Bu sayılar bölgesel değişiklikler göstermektedir.
Ege Denizi’nde sıcaklığın daha düşük olması, ekolojik olarak köpekbalığı dağılımını sınırlamaktadır. Çalışmamızda köpekbalığı veya yunusa rastlanmaması, ICCAT ın farklı bölgelere göre farklı yaptırımlar getirmesi gereğini göstermektedir. Nitekim 2002 yılında alınan kararlar ile Türkiye kılıç balığı üretimi 400 tondan 39 tona kadar gerilemiştir.
Sürüklenen ağların yasak olduğu dönemlerde Akyol ve Ceyhan 2014 yılında kılıç paraketasının av kompozisyonu çalışmalarında hedef tür olan kılıç balığının sayı ve ağırlık olarak %78,6 ve %73.3 olduğunu belirtmiştir. Tabi ki paraketa hedef türe yönelik avcılık yapmaktadır ve sürüklenen uzatma ağına göre daha çevreci ve hedef tür açısından verimli görülmektedir. Fakat uygulama hacmine bakıldığında genel kılıç balığı avcılığı içinde çok az uygulanan bir yöntem olarak görünmektedir. Bu durum yaz döneminde yem teminindeki zorluklar, ekonomik olarak bulunan yemin pahalı olması ve avcılık yönteminin tecrübe gerektirmesi gibi nedenlerle uygulama hacmi oldukça küçük kalmaktadır.
İtalya’da 1980 ve 1990 yıllarında kullanılan sürüklenen uzatma ağlarında hedef tür olan kılıç’ın sadece %18 oranında yer alması, bilimsel araştırmalar sonunda, bir çok deniz memelisi ve balinanın bu ağlar ile öldüğünü göstermiştir. Bu durum uluslararası yaptırımlara ilk adımın atılmasına olanak sağlamıştır. 1998 yılına kadar italya filosunda bulunan 600 teknenin her yıl 8000 deniz memelisinin ölümüne neden olduğunu bildirmiştir. (Di Natale ve Notarbartolo-di Sciara 1994). Çalışmamızda hedef türün av kompozisyonu içerisindeki oranı incelendiğinde % 40 lık bir hedef tür yakalama oranı görülmektedir. Hedef dışı türlerde memeli veya kaplumbağa olmaması çalışma yaptığımız bölgede sürüklenen uzatma ağlarının, memeli ve kaplumbağaları etkilemediği sonucunu göstermektedir.
Türkiye’de 2006 yılından itibaren ICCAT tarafından önerilen yasağı kılıç için de su ürünleri avcılığını düzenleyen sirkülere dâhil etmiştir (Anon. 2006b). Bu yasak sürüklenen ağlarla kılıç ve tulina yakalayan balıkçılar tarafından tepkiyle karşılanmıştır.. Balıkçılar, bu ağların geleneksel olarak çok uzun yıllardır kullanıldığını, hedef tür için yüksek seçiciliğe sahip olduğunu, nadiren deniz kaplumbağası ve yunusun takıldığını bu canlılarında ölmeden denize iade edildiğini bildirmiştir. Ağların kullanımına ve hak mahrumiyetine yönelik huhuki mücadele devam etmektedir.
Sonuç olarak Uluslararası platformda ICCAT ‘ın aldığı ve Akdeniz ülkelerine uygulama zorunluluğu getirdiği bazı kurallar ve yaptırımlar Türkiye’de kılıç balığı avcılığı yapan balıkçıları mağdur etmektedir. Akdeniz çok büyük bir havzadır. İçinde birçok farklı hidrografik ve abiyotik faktörleri farklı yapıda alanlar içermektedir. Özellikle Afrika kıyılarında sürüklenen ağların kullanımında gözlenen sorunların Kuzey Ede Denizinde de aynı olduğunu varsayıp yaptırımları bütün Akdeniz’de uygulamak, Türkiye’nin yıllardır sorunsuz bir şekilde devam eden kılıç balığı avcılığının olumsuz yönde etkilenmesine, neredeyse bitmesine ve kılıç balığı avcılığıyla uğraşan insanların mağdur olmasına neden olmaktadır. ICCAT yaptırımlarının bölgesel düzeyde analiz edilerek, bölgeye özel kararların ve düzenlemelerin yapılması, balık populasyonlarının geleceğinin yanı sıra balıkçılıkla uğraşan küçük ölçekli geleneksel balıkçılığın devamını sağlayabilecektir.
7. KAYNAKLAR DİZİNİ
1. Abid, Noureddine and Laglaoui, Amin and Arakrak, Abdelhay and Bakkali, Mohammed}. 2018. The reproductive biology of swordfish (Xiphias gladius) in the Strait of Gibraltar. Journal of the Marine Biological Association of the UK.
2. Alıçlı, T.Z., Biometric Relationships and Condition Factor of Swordfish, Xiphias gladius L., 1758. İstanbul Universitesi Su Ürünleri Dergisi, 23, 29-39, (2008).
3. Alıçlı, T.Z., Oray, I.K., A Preliminary Report on the Investigation of Swordfish (Xiphias gladius L., 1758) Caught in the Turkish Waters. Col.Vol.Sci.Pap. CAT, 44(1), 148–150, (1995).
4. Alıçlı, Z., Güneydoğu Akdeniz’de Kılıç Balıklarının (Xiphias gladius L.1758) Uzunluk- Ağırlık İlişkileri Üzerine Araştırmalar. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 112 s, (1996).
5. Anon. 2006a. Continued disregard for the driftnet bans: Italian driftnets in the Tyrrhenian and Ionian Sea. Greenpeace submission to the 15th Special Meeting of the ICCAT Commission Dubrovnik (Croatia), Nov. 17-26, 2006, 11 p.
6. Anon. 2006b. Instructions for regulation of commercial marine and inland fishery in 206- 2008 (Circular No. 37/1), (in Turkish). TKB-KKGM, Ankara, 84 p.
7. Akyol, O., M. Erdem, V. Ünal and T. Ceyhan. 2005. Investigations on drift-net fishery for swordfish (Xiphias gladius L.) in the Aegean Sea. Turk J. Vet. Anim. Sci. 29: 1225–
1231.
8. Akyol, O. and T. Ceyhan. 2007. Technical characteristics of driftnets, used in İzmir Bay (Aegean Sea), (in Turkish). E.Ü. Su Ürünleri Dergisi, 24: 179–183.
9. Akyol, O.,Ceyhan, T., Erdem, M., Filiz, H. 2010. Ege Denizi’nde Kılıç Balığı (Xiphias gladius L.) Avcılığı, Ölüm ve Hedef Dışı Av Oranlarının Belirlenmesi Üzerine Araştırmalar. Tübitak 108O210 numaralı proje kesin raporu. 157s. Ankara 10. Akyol, O., Ceyhan, T., Turkish Swordfish Fishery, Col.Vol.Sci.Pap. ICCAT,
SCRS/2010/072, (2010) pp.
11. Artüz, M.İ., Contribution to the Knowledge of the Biology of Swordfish (Xiphias gladius L.) in the Sea of Marmara. General Fisheries Council for the Mediterranean, Proceedings and Technical Papers No. 7, (1964) pp. 459–471.
12. Ceyhan, T., Akyol, O., Swordfish (Xiphias gladius L.) Fishery in Turkish Aegean Sea. Collect. Vol. Sci. Pap. ICCAT, 64(6), 2069–2078, (2009).
13. Akyol, O., Ceyhan, T. (2014). Turkish harpoon fishery for swordfish Xiphias gladius in the Aegean Sea (Gökçeada Island). Journal of Black Sea/Mediterranean Environment, 20, 1, 46-52.
14. Di Natale, A. and Notarbartolo-di Sciara, G. 1994. A review of the passive fishing nets and trap fisheries in the Mediterranean Sea and of the cetacean bycatch. Rap. Int.
Whal. Comm. Special issue 15:189–202.
15. Demir, M., Acara, A., Arım, N., Kılıç balığı (Xiphias gladius L.) Üzerine Araştırmalar. Hidrobiologi Mecmuası, İ.Ü. Fen Fak. Araş. Enst. Yayını Seri A, 3, 137–
143, (1956).
16. Deveciyan, K., Balık ve Balıkçılık (Pèche et Pècheries en Turquie, in French).
Çeviren: Erol Üyepazarcı, Aras Yayıncılık, 2. Baskı, Nisan 2006, İstanbul, (1926) pp.
574.
17. EJF., Illegal Driftnetting in the Mediterranean. Environmental Justice Foundation, London,UK. ISBN No: I-904523-II-O, (2007) pp.1-21.
18. Erdem, M., Akyol, O., Fethiye Yöresi’nde (Akdeniz) Paraketeyle Kılıç (Xiphias gladius L.,1758) Avcılığı Üzerine Bir Ön Çalışma. E.Ü. Su Ürünleri Dergisi, 22, 201- 204, (2005).
19. FAO., Fishstat Plus: Universal Software for Fishery Statistical Time Series. Ver. 2.3.
FAO Fish. Dept., Data and Statistics Unit, Rome, (2008).
20. FAO, 2016, The State of World’s Fisheries and Aquaculture 2016. Rome. 200p.
21. Folsom, W.B., Crory, D.M., Brewster-Geisz, K., North America-Swordfish Fishing.
In: World Swordfish Fisheries: An Analysis of Swordfish Fishing Operations, Past- Present- Future, Vol. IV. US Dept. of Commerce. NOAA Technical Memorandum.
NMFSF/ SPO–28, Silver Spring, (1997) pp. 136
22. Froese, R., Pauly, D. eds., Fishbase. World Wide Web electronic publication,www.fishbase.org, version 07/2010, (2010).
23. Golani, D., Öztürk, B., and Başusta, N., (2006). Fishes of The Eastern Mediterranean. Turkish Marine Research Foundation, İstanbul, Turkey.
Pub.Number:24, pp:259.
24. Gökoğlu, M., Oray, I.K., Antalya Körfezi’nde Kılıç balığı Avcılığında Kullanılan Paraketalar ile Kılıç balığı Avcılığının Yapılışı ve Av yapan Teknelerin Özellikleri Üzerine Bir Araştırma. Su Ürünleri Avlama ve İşleme Tek. Seminer Tebliğleri, İst.
Beyoğlu Rotary Kulübü yayınları No:14, (1992) pp. 48–51.
25. ICCAT, Statistical Bulletin (1950–2006). Vol. 37, July 2008, (2008), pp. 194.
26. Kahraman, S.A., Dağlı, Y., Günümüz Türkçesiyle Evliya Çelebi Seyahatnamesi Istanbul,1. Cilt, 2. Kitap, Yapı Kredi Yayınları 1808, Istanbul, (2008) pp. 765.
27. Nakamura, I., Xiphidae. In: Fishes of the North-eastern Atlantic and the Mediterranean. Eds.: Whitehead et al.Vol.II. UNESCO, Paris, (1986) pp.1006-1007.
28. Onat, S., Pelajik Balıklar ve Balıkçılık Dönemleri. Balık ve Balıkçılık Dergisi, EBK Yayınları, İstanbul, 18(3), 39–40, (1970).
29. Öztürk, B., Öztürk, A.A., Dede, A., Dolphin Bycatch in the Swordfish Driftnet Fishery in the Aegean Sea. Rapp. Comm., int. Mer Medit., 36, 308, (2001).
30. Tokaç, A., Metin, C., Lök, A., Gurbet, R., 1991. Kuzey Ege Denizi’nde Kılıç Ağları ile Yapılan Kılıç Balığı (Xiphias gladius L.,1758) Avcılığı. Eğitiminin 10. yılında SuÜrünleri Sempozyumu, 12–14 Kasım, İzmir, (1991) pp. 653–661.
31. Tudela, S., A. Kai Kai, F. Maynou, M. El Andolossi and P. Guglielmi. 2005. Driftnet fishing and biodiversity conservation: the case study of the large-scale Moroccan driftnet fleet operating in the Alboran Sea (SW Mediterranean). Biological Conservation, 121: 65–
78.
32. TÜİK., 2018, Su Ürünleri İstatistikleri. TÜİK Yayını, Çankaya-Ankara.
33. Ward, P., Porter, J.M., Elscot, S., Broadbill Swordfish: Status of Established Fisheries and Lessons for Developing Fisheries. Fish and Fisheries, 1, 317-336, (2000).
34. Weıdner, D.M., Serrano, J.A., South America: Pacific. Part A, Section 1 (Segments A and B) in Latin America. Worldwide Swordfish Fisheries. An Analysis of Swordfish
35. Fisheries, Markets and Trade Patterns, Present and Future, IV. NOAA Technical Memorandum. NMFS-F/SPO–27, Silver Spring, (1997) pp. 843.
8. ÖZGEÇMİŞ
ÖZGEÇMİŞ
Genel Bilgiler
Ad ve Soyad : Ali ULAŞ
Doğum yeri ve Tarihi :Küçükdikili / ADANA, 01.11.1970 Medeni durumu : Evli ve 1 çocuk babası
Yabancı dil : İngilizce
Adres : 119/8 Sokak. No: 6/2 Gizem apt Kat:6 D:25 Evka-3 Bornova İzmir
Telefon (iş) : 0-232-3115227
Telefon (ev) : 0–232-3757026
Telefon (mobil) : 0-533-4786504
E-mail adresi : ali.ulas@ege.edu.tr-asulas@yahoo.com
Eğitim
1984-1987: Adana Borsa Lisesi
1988-1992.Lisans, Ege Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesi
1992-1995: Yüksek Lisans, Ege Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı
1995-2000: Doktora, Ege Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı
Yüksek Lisans Tez Başlığı ve Tez Danışmanı
Paragat Balıkçılığında Av Veriminin Artırılmasına Yönelik Araştırmalar.
Prof. Dr. Hikmet HOŞSUCU
Doktora Tezi Başlığı ve Danışmanı
İzmir Orta Körfezi Ahtapot (Octopus vulgaris Cuvier, 1797)
Populasyonunun Doğal ve Yapay Yaşam Alanları Üzerine Bir Araştırma.
Prof. Dr. Sumru ÜNSAL Diğer Mesleki Faaliyetler
1. Ege Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesi Egesüf Araştırma Gemisi Kaptanlığı (Kaptan G10599)-(1995-2000)
2. Almanya Balıkçılık Teknolojisi Enstitüsü, “SOLEA” 447 numaralı uluslararası araştırma seferine katılım. Ağustos-Eylül 1999. Hamburg Almanya
“Wienbbeck, H., Niemiro, Th., Schumacher, R., Moderhak, W., Ulas, A(
researcher). 1999. The selective properties of different codends for cod (Gadus morphua) in Baltic Sea. Institut für Fischereitechnik, FFK “SOLEA”
Cruise Nr. 447, 27 August to 12 September 1999, Hamburg, Deutchland”
3. Türkiye Sualtı Sporları Federasyonu İki Yıldız Dalış Eğitmeni (Sicil no:
123980) , Ege Üniversitesi Sualtı Araştırma ve Uygulama Merkezi Sorumlu Dalış Eğitmeni, 2004-Devam ediyor
4. Türkiye Sualtı Sporları Federasyonu Zıpkınla Balık avı I. Kademe Antrenörü 2009-(Sicil no: 18052162072)
5. T.C Başbakanlık Denizcilik Müsteşarlığı. Profesyonel Sualtıadamları Belgesi Balıkadam Belge no: (BA595)
6. T.C Başbakanlık Denizcilik Müsteşarlığı, Zabitan sınıfı STCW 78-95 kurs başarı belgesi ve kurs sertifikaları (Denizde canlı kalma teknikleri, Can kurtarma araçlarını kifayetli kullanma, Yangından koruma ve yangınla mücadele,Personel emniyeti ve sosyal sorumluluk, İlkyardım)
7. T.C Başbakanlık Denizcilik Müsteşarlığı,VHF Haberleşme Belgesi.B.no:2003-69-2808)
8. E.Ü. Sualtı Araştırma ve Uygulama Merkezi TÜBİTAK-BİDEB destekli Sualtı Araştırma Yöntemleri Yaz Okulu Düzenleme Kurulu Üyesi ve Eğitmeni , 2006
9. E.Ü. Sualtı Araştırma ve Uygulama Merkezi TÜBİTAK-BİDEB destekli Sualtı Araştırma Yöntemleri Yaz Okulu Düzenleme Kurulu Üyesi ve Eğitmeni , 2008
10. Sualtı Araştırma ve Uygulama Merkezi TÜBİTAK-BİDEB Yapay Resif Projelerinde Planlama ve Araştırma Yöntemleri Yaz Okulu Düzenleme Kurulu Üyesi ve Eğitmeni,2010
11. Fakülte Spor Faaliyetleri Komisyon Başkanı 2012-2016
12. TSSF Uzmanlık sertifikaları (Derin Dalış, Malzeme Bakımı,Oksijen Kullanımı,İlkyardım,Kovuk Dalışı,Batık Dalışı,Gece Dalışı,Tüp Doldurma, Arama ve Kurtarma)
13. Ege Üniversitesi Sürekli Egitim Merkezi, “Serbest Dalıs ve Zıpkınla Balık Avcılıgı” egitim katılımı, 20-23.12.2011.
14. 10. Uluslar arası Kemer Sualtı Günleri “Yapay Resifler” konulu Sualtı fotografları Sergisi, 19-22 Mayıs 2011.
15. Ankara Üniversitesi Sualtı Dalıs, Kazı ve Dökümantasyon Kursu, Dalıs Egitmeni. 19 Eylül-2 Ekim 2011.
16. TMMOB Ziraat mühendisleri odası, 1. Öğrenci Yaz Eğitim Kampı. Doç. Dr.
Ali ULAŞ “Temel Denizcilik Eğitimi” 8-14 Eylül 2014 Mordoğan İzmir.
17. Kent Radyo İzmir 99.1, Doç Dr. Ali ULAŞ “(Sualtı Dünyası) 7 Nisan 2015 Canlı yayın.
18. Kanal 35 TV de canlı olarak yayınlanan Ağız Tadıyla programı, Ahtapot ızgara sunumu. 23.01.2015 Canlı yayın
19. TMMOB Ziraat mühendisleri odası, 2. Öğrenci Yaz Eğitim Kampı. Doç. Dr.
Ali ULAŞ “Temel Denizcilik Eğitimi” 8-14 Eylül 2014 Mordoğan İzmir.
20. TMMOB Ziraat mühendisleri odası, 3. Öğrenci Yaz Eğitim Kampı. Doç. Dr.
Ali ULAŞ “Temel Denizcilik Eğitimi” Eylül 2016 Özdere İzmir.
21. Ulaştırma Bakanlığı Denizci Eğitimci Belgesi
22. TMMOB Ziraat mühendisleri odası, 5. Öğrenci Yaz Eğitim Kampı. Doç. Dr.
Ali ULAŞ “Gemici Düğümleri Atölye Çalışması” Eylül 2018 Yamanlar İzmir.
23. Alaçatı Big Fish Tournament Drift kategorisinde en büyük balık 3. lüğü (75,5 kg Bluefin Tuna). 13-16 Eylül Alaçatı İzmir Turkey.
Görevler
Görev Unvanı
Görev Yeri Yıl
Araş.Gör. Su Ürünleri Fakültesi Ege Üniversitesi 1993-2000 Dr.Araş.Gör. Su Ürünleri Fakültesi Ege Üniversitesi 2000-2001 Yar.Doç.Dr Su Ürünleri Fakültesi Ege Üniversitesi Öğretim Üyesi 2001-2012 Yrd.Doç. Dr. Sualtı Araştırma ve Uygulama Merkezi. Müd.Yrd.(Eş zamanlı) 2001-2017 Doç. Dr. Su Ürünleri Fakültesi Ege Üniversitesi Öğretim Üyesi 2012- Doç. Dr. Urla Denizcilik M.Y.O.Müdür Yardımcısı 2013-2016 Doç. Dr. Urla Denizcilik M.Y.O.Sualtı Teknolojisi proğram koordinatörü 2016-2017
Yönetilen Yüksek Lisans Tezleri
Duman, Ü., 2009. Yapay Resiflerde Bazı Balık Türleri Üzerine Markalama Denemeleri. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, Bilim Dalı Kodu: 504.06.01., 36s.
Öztürk, G., 2010. Sepet ile Avcılıkta Av Kompozisyonu ve Hedef Dışı Av Oranlarının Belirlenmesi. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, Bilim Dalı Kodu: 504.06.01., 22s.
Demirkesen, G., 2013. Kupes (Boops boops L, 1758) Balığı Vücut Şeklinin Analizi ve Modellemesine İlişkin Araştırmalar. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, Bilim Dalı Kodu: 504.06.01 46s.
Köken, S.2017. Ahtapot (Octopus Vulgaris Cuvier, 1797)’Un Farklı Zeminlere Yerleştirilmiş Yapay Yuva Tercihine Yönelik Bir Araştırma. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, Bilim Dalı Kodu: 504.06.01 54 s.
Eryağcı, E. 2019. Kılıç balığı (Xiphias gladius L, 1758) avcılığına yönelik pelajik uzatma ağ denemeleri. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, Bilim Dalı Kodu: 504.06.01 32 s.
Tez kodu: 10238815
Yönetilen Doktora Tezleri
Duman, Ü., 2017. Türkiye Kıyılarında Uygulanan Yapay Resiflerde Yaşayan Kabukluların Tür Çeşitliliğinin Belirlenmesi. Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, 42 sayfa, İzmir 2017.
Öztürk, G., Sepet İle Avcılıkta Farklı İki Materyal Kullanımının Av Verimine Etkisi ve Hayalet Avcılık Oranlarının Belirlenmesi. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, (Tez aşaması devam ediyor).
Projelerde Yaptığı Görevler :
50. Ulaş, A., Dinçer, M.T., Aydın, i.2019. İzmir İç Körfez’de Amatör Olta Balıkçılığının İzlenmesi Ve Yakalanan Türlerin Tüketilebilirliğinin İncelenmesi.
Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, Genel Araştırma Projesi 2016/BİL/011’numaralı proje sonuç raporu, 71 sayfa. Bornova/İZMİR (Yürütücü).
49. Ulaş, A., Serdar, S., Aydın, İ., Yıldırım, Ş., Turan, Gamze.2019. Orta Ve Güney Ege Denizinde Yer Alan Ağ Kafes Sistemlerine Tutunan Alg Ve Bazı Makro Omurgasızların Belirlenmesi. Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, 2015/SAUM/001’numaralı proje sonuç raporu, 42 sayfa.
Bornova/İZMİR (Yürütücü).
48. Aydın, İ., Ulaş, A., Yıldırım, Ş., Kıvançlı, Y. 2018. Kalamar (Loligo vulgaris Lamarck, 1798) üretimini arttırmaya yönelik yapay yumurtlama düzeneklerinin kullanılması. Tarım ve Orman Bakanlığı, Araştırma-Geliştirme destek proğramı TAGEM15/ARGE/17 proje sonuç raporu. Ekim 2018 Ankara.
(Araştırıcı)
46. Ulaş, A., Dinçer, M. T., Aydın, İ. Kaykaç, M. H., Akbaş, H., Özkan, L., Ergül, G. E. 2017 İzmir İç Körfez’de Amatör Olta Balıkçılığının İzlenmesi Ve Yakalanan Türlerin Tüketilebilirliğinin İncelenmesi. Türkiye Cumhuriyeti Gıda Tarım Ve Hayvancılık Bakanlığı Araştırma Geliştirme Destek Programı Tagem/
15 /Ar-Ge/ 15 Proje Raporu. 134 sayfa Bornova/İZMİR (Yürütücü).
45. Ulaş, A., Aydın, İ., Gül, B., Göktürk, D., Köken, S., Yaldız, B. 2017.
Ahtapot (Octopus Vulgaris Cuvier, 1797)’un Farklı Zeminlere Yerleştirilmiş Yapay Yuva Tercihine Yönelik Bir Araştırma. Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, 2014/SÜF/028’numaralı proje kesin raporu, 57 sayfa.
Bornova/İZMİR (Yürütücü).
44 Özgül, A., Lök, A., Tanrıkul, T., Ulaş, A., Düzbastılar, F.O.2016. Yapay Resiflerdeki Balıkların Hareket Modellerinin Belirlenmesi ve Küçük Ölçekli Balıkçılığa Yönelik Kullanımı. Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK). Proje no: 1120383, 174 s. Bornova İZMİR. (Araştırıcı).
43. Lök, A., Metin, C.,Düzbastılar, F. O., Ulaş, A., Özgül, A. 2015.Balık Topluluk Yapısının Belirlenmesi. Su Ürünleri Kaynaklarının Yapay Resifler İle Korunması ve Geliştirilmesi Edremit Körfezi Pilot Projesi. İzleme Projesi Raporu. Ege Üniversitesi Sualtı Araştırma ve Uygulama Merkezi. Bornova İzmir (Araştırıcı).
42. Düzbastılar, F.O., Ulaş, A., Kaykaç, M.H., Saygı, H. 2015. İki Farklı Trol Torbasından Kaçan Balık Türlerinin Yaşama Oranlarının Mevsimsel Olarak Karşılaştırılması. Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, 2012/BİL/034’numaralı proje kesin raporu, 44 sayfa. Bornova/İZMİR (Araştırıcı).
41. Kaykaç, M.H., Ulaş, A., Koldaguç, S. 2015. Sübye (Sepia Officinalis L.
1758) Türüne Yönelik Yapay Yumurtlama Alanları Üzerine Denemeler. Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, 2013/SÜF/010’numaralı proje kesin raporu, 51 sayfa. Bornova/İZMİR (Araştırıcı).
40. Ulaş, A., DEMİRKESEN, G. 2015. Farklı Ortamlardan Temin Edilen Kupes (Boops Boops L, 1758) Balıklarının Vücut Genişliklerinin Karşılaştırılması. Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, 2013/SÜF/011’numaralı proje kesin raporu, 48 sayfa. Bornova/İZMİR (Yürütücü).
39. Ulaş, A., AYDIN, İ., ÖZTÜRK, G. 2015. Sepet İle Avcılıkta Farklı İki Materyal Kullanımının Av Verimine Etkisi ve Hayalet Avcılık Oranlarının Belirlenmesi. Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, 2012/SÜF/008’numaralı proje kesin raporu, 23 sayfa. Bornova/İZMİR (Yürütücü).
38. Lök, A., Metin, C., Düzbastılar, F.O., Ulaş, A., Özgül,A. 2014. Edremit Körfezi Yapay Resif Alanında Balık Topluluk Yapısı Ve Fiziko-Kimyasal Parametrelerin İzlenmesi Çalışması Araştırma Raporu. Ege Üniversitesi Sualtı Araştırma ve Uygulama Merkezi Sayfa 15. İzmir (Araştırıcı).
37. Ulaş, A., Kaykaç, M. H., Aydın, C. 2014 Akua-Kültür Tesisleri Etrafında Uygulanan Olta Balıkçılığında Farklı Yem Denemeleri. Ege Üniversitesi bilimsel araştırma projeleri, 2010/SÜF/011’numaralı proje kesin raporu, 25 sayfa.
Bornova/İZMİR (Yürütücü).
36. Düzbastılar, F.O., Lök,A., Aydın, C., Ulaş, A., Metin, G., Gül, B., Özgül, A.2012. Dip Trol Ağlarının Torba Kısmından Kaçan Balık Türlerinin Yaşama Oranlarının Araştırılması. Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK). Proje no: 1100335, 174 s. Bornova İZMİR. (Araştırıcı).
35. Tokaç, A., Lök, A., Kaykaç, M. H., Aydın, C., Ulaş, A., Gökçe, G., Özbilgin, H. 2012. Morfolojik Özellikler Kullanılarak Trol Torba Seçiciliğinin Önceden Tahmini. Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK). Proje no: 1110492 185 s. Bornova İZMİR. (Araştırıcı).
34 Ulaş, A., Lök,A., Metin,C., Düzbastılar, F.O., Özgül A., Şen, H.,(2012) Kalamar (Loligo vulgaris lamarck, 1798) türüne yönelik yapay yumurtlama
