Türk Dili 41
Kübra TUT
Bugün;
acının taşlarını ayıkladım bir tepside İnsan; ayıklanandı.
ayıkladığım taşlardan eski bir ev çıkardı İnsanın yokuşu vardı
tırmandıkça yuvarlanıp kuma, çakıla takılan gördüm
portakallar çiçek açmış dört kapılı
dört pervazlı Baktım
çiçeğin gözlerinde bal arısı kanatlarında
geç-i+m kaygısı
sabahlar doğurur kadınlar kocalarına zeytin dalına sarar umudu
ve
kor kahvaltı sofrasına…!
Bu şehir sıska bir kadın benimse ellerimde
bir mendil çocuğun ağız çeperlerinde sarı bir mevsim Az ötede bir ölüm ilanı…!
Bir işçi, mantar suratlı kahverengi paltolu
kuyruğunda son hartası…!
İnsan; ayıklayandı.
