Türk Dili 79
İsmail AYKANAT
adım mecnun diye çağrılınca leyla deseninde kavga çıkarır koşarsın zamanın kollarına da esmer bir geceyi kana boyarsın sana zorsa bırak ben yanayım yar nasılsa seven ben oldum ilkin rüyada haykırdım yüzüne bunu sense pencerede öldürdün aşkı buruk bir yok oluş mektubusun sen namınla dolaşır çölde ilkbahar yeşilsin unutup öptüğün yerler siyah bir haberdir gözlere müjde dalgalar tanırsa dağlarda beni sahil üveyiği sesle şairi
piyadeyim melekler koşar gelir de dertliyim bir suskun elif misali güneş ulûfe dağıtır mı hiç beyhude dolanır ay alnacında işlediği günahın kefaretiyim ve yeni bir imgedir şiirin rengi nereye gidersem ardımda kervan bırakın gideyim dağlar gideyim gideyim orda da derin sevginle her yerde vaciptir aşka düşmek yâr
