Hayra Yorulmuş Şiirdir

(1)

Türk Dili 77

Bir kar tanesi

Belki bir yağmur damlası

Nur olur iner sırtıyla sırtımın arasına Olacak şeyleri damıtır sokak lambalarından Ve biraz ayrılmış bir perde yeter

Dudağa konan tebessüme Geçmişe, geleceğe, şimdiye

Sürekli geçmişe, geleceğe ve şimdiye Bir kar tanesi

Belki bir yağmur damlası Günahsız çocukların yüzü

İkinci dünya savaşında evinden olmuş Küçük bir Japon kızının hayalindeki Pirinç lapası

Bir kar tanesi

Düşer hiç olmadık vakitte aklımıza da üşümeyiz Bereleri, atkıları ve kazakları severiz

Bir sokak lambası konuşsa Anlatsa kör etmediğini geceleri Sürekli geçmişi, geleceği ve şimdiyi Bir de camlar vardır

Yokluğuna karılan beyazlık hasretin bakışına kavuşunca İçimizde ayaklanır serçeler

Meleklerden rol çalardı

(2)

78 Türk Dili

Dile gelen ilk insandan bu yana söylenir türküdür Hep böyleymiş

Bir düşermiş Belki yağarmış

Toprağın kapısında misafir eksik olmaz da Yüreğine serpilen suyu severmiş en çok Ateşe yalnız ikisi fayda verirmiş

Su toprağın gönlünü

Toprak ateşin gönlünü sakinleştirirmiş Üşütür ama rahmettir nitekim

Neden şemsiyeler var ki bayım

Bazı çocuklar ve yaşlılar buna aldırmaz Mahalle aralarında ayıplanırlar bu yüzden Hiç insan ıslandı diye ayıplanır mı

Bir karınca buluttan sakınır mı kendini Böyle zamanlarda güzel şarkılar söylenir Toprak damlarda

Bu karıncalardan öğrenilmiş bir âdettir Kimseler bilmez

Bir kar tanesi

Düşer küçük kelebeklerin ardına da Çınar yapraklarının altında kanatları Birbirine değerdi

Dünya o zaman bir renge boyanırdı Bütün renklerden bir renk

Çınar, toprak ve kelebek

Fırçasından damlamış Tanrı’nın Tanrı nasıl resim yapar ki Herkes bilir

İnsan yüreği bu fırçanın kılından

(3)

Türk Dili 79

Gün gece peşimizde Damlasıyla tanesiyle

Tüm serçeler kelebekler ve sen Her çürümüş gövde

Ama yaprağı yeşil Altına koşun

Uzandığın kovuklara benzeyeceğim Toprak su ve çamurdan doğdum Yeryüzü henüz soğumuştu

Yeryüzü ağır ağır yürüyen bir çınarın gövdesidir Ellerimin altı karınca dolu

Bunun bir anlamı olmalı