2ULMLQDOPDNDOH
*HVWDV\RQHO'L\DEHWOL+DVWDODUGDøQVOLQ7HGDYLVL
*HUHNVLQLPLLOHøOLúNLOL)DNW|UOHU
(Factors associated with need for insulin treatment in patients with gestational diabetes) Ahmet SEVøNDøK 1, Hakan NAZøK 2,Raziye NARøN 2, Hakan AYTAN 2, Murat APø 2
1 Adana Numune E÷itim ve AraútÕrma Hastanesi Aile Hekimli÷i Bölümü, ADANA
2 Adana Numune E÷itim ve AraútÕrma Hastanesi KadÕn HastalÕklarÕ ve Do÷um Bölümü, ADANA
ÖZET
Amaç: ÇalÕúmanÕn amacÕ gestasyonel diyabetli (GDM) hastalarda insülin tedavisi gereksinimiyle iliúkili faktörleri belirlemektir.
Materyal ve Metot: Bu çalÕúma Ocak 2009–AralÕk 2010 yÕllarÕnda Adana Numune E÷itim ve AraútÕrma Hastanesi KadÕn HastalÕklarÕ ve Do÷um Klini÷i’nde GDM tanÕsÕ ile yatÕrÕlarak tedavi edilen 40 hastanÕn retrospektif de÷er- lendirilmesi ile yapÕlmÕútÕr. Hastalar sadece diyet düzen- lemesi ile glikoz regülasyonu sa÷lananlar (1. Grup) ve diyet + insülin tedavisi alanlar (2. Grup) olmak üzere iki gruba ayrÕldÕ. Bu iki grup demografik özellikleri, 100 gr OGTT sonucu ve glikozillenmiú hemoglobin yüzdesi (HbA1c de÷erleri) yönünden karúÕlaútÕrÕldÕ.
Bulgular: HastalarÕn 22’sinde (%55) sadece diyet düzenlemesi ile glikoz regülasyonu sa÷lanÕrken 18 has- tada (%45) glikoz regülasyonu için diyet + insülin teda- visine gereksinim duyulmuútur. Demografik özellikler- den; yaúÕn ve vücut kitle indeksinin (VKø) 2. grupta an- lamlÕ olarak daha yüksek oldu÷u bulunmuútur (p<0,05).
Benzer úekilde açlÕk kan úekeri (AKù) ve HbA1c de÷erleri de 2. grupta anlamlÕ olarak daha yüksek bulunmuútur (p<0,001). Do÷um a÷ÕrlÕ÷Õ yönünden karúÕlaútÕrÕldÕ÷Õnda iki grup arasÕnda anlamlÕ fark bulunmamÕútÕr.
Sonuçlar: Yüz gr OGTT’de ölçülen AKù de÷eri 95mg/dl ve HbA1c de÷eri 5,6 olan GDM hastalarÕnda insülin tedavisine olan ihtiyacÕn daha fazla oldu÷u bulunmuútur.
Anahtar Kelimeler: Diyabetes mellitus; diyet; insülin;
kan úekeri; hemoglobin A1c proteini
ABSTRACT
Background: The aim of this study was to determine the factors associated with the need for insulin therapy in patients with gestational diyabetes (GDM).
Material and Methods: This study is a retrospective study that was included 40 patients hospitalized with a diagnosis of GDM between January 2009 and December 2010 in Adana Numune Education and Research Hospital Clinic of Obstetrics and Gynecology. These patients were divided into two groups: only diet modification (Group 1) and diet + insulin therapy (Group 2). These two groups were compared in terms of demographic characteristics, 100 g OGTT results and the percentage of glycosylated hemoglobin (HbA1c) values.
Results: According to the results of our study, regulation of glucose was achieved on 22 (55%) patients with only dietary modification and 18 patients (45%) received diet + insulin treatment for the regulation of glucose. From the demographic characteristics, age and body mass index (BMI) were found to be significantly higher in group 2 (p<0.05). Fasting plasma glucose (FPG) and HbA1c values were also found to be significantly higher in group 2 (p<0.001). There was no significant difference between the two groups compared in terms of birth weight.
Conclusions: The need for insulin therapy was found to be increased in patients with a fasting plasma glucose level of 95mg/dl in 100 gr OGTT and serum HbA1c level of 5,6.
Key Words: Diyabetes mellitus; diet; insulin; blood glucose; hemoglobin A1c protein
GøRøù
Diyabet, gebelikte oldukça sÕk görülen tÕbbi bir komplikasyondur. De÷iúik etyopatolojik nedenlerle insülin eksikli÷i veya insülin direnci sonucu organ- larÕn kronik hiperglisemiye maruz kaldÕ÷Õ klinik bir sendrom olarak tanÕmlanÕr1.
Diyabet ile komplike olmuú gebelikler hem anne hem de bebe÷in sa÷lÕ÷Õ açÕsÕndan yakÕn takip gerektiren riskli gebeliklerdir. Yeterli kan úekeri kontrolü sa÷lanamadÕ÷Õ zaman bebekte konjenital
YazÕúma adresi:
Dr. Hakan NAZøK
Adana Numune E÷itim ve AraútÕrma Hastanesi KadÕn HastalÕklarÕ ve Do÷um Klini÷i, Adana
e-mail: drhakannazik@gmail.com YazÕnÕn geldi÷i tarih : 25.12.2012 YayÕna kabul tarihi : 10.01.2013
malformasyonlardan in utero ölüme, annede hipo- glisemiden diyabetik ketoasidoza, retinopati ve nefropatide artÕúa kadar de÷iúik spekturumda mor bidite ve mortaliteye neden olabilen metabolik bir bozukluktur2.
Gestasyonel diyabetes melitus (GDM) ilk kez gebelikte tanÕsÕ konulan ya da gebelik sÕrasÕnda ortaya çÕkan glikoz tolerans bozuklu÷udur3.
Genellikle plasental hormonlarÕn annedeki glikoz metabolizmasÕ üzerine etkileri sonucu gebeli÷in 24.
haftasÕndan sonra ortaya çÕkar. Amerikan Diyabet Cemiyeti (ADA) gebe kadÕnlarÕn %4’ünde yani yÕlda yaklaúÕk 135.000 kadÕnda GDM tespit edildi-
÷ini bildirmiútir. Ancak bu oran farklÕ populasyon- larda %1 ile %14 arasÕnda de÷iúmektedir4,5.
Bu hastalÕ÷Õn tanÕsÕnÕ ve tedavisini atlamak gebe- likte morbidite ve mortalite artÕúÕna neden olur.
Makrozomi, omuz distozisi ve neonatal komplikas- yonlar bunlardan bazÕlarÕdÕr. YapÕlan çalÕúmalarda perinatal morbiditenin annenin kan úekeri düzeyi ile korele oldu÷u gösterilmiútir6. øyi glisemik kont- rol ile malformasyon oranÕ ve perinatal mortalite oranÕ azalÕr7,8. GDM’nin standart tedavisi diyet ve egzersiz olup, diyet ve egzersizin yetersiz oldu÷u durumda insülin tedavisi gerekebilir.
Bu çalÕúmada insülin tedavisine olan ihtiyacÕn, demografik özellikler, 100 gr OGTT sonucu ve HbA1c de÷erleri ile iliúkisini belirlemek amaçlan- mÕútÕr.
MATERYAL ve METOT
Bu çalÕúma 2009-2010 yÕllarÕ içerisinde Adana Numune E÷itim ve AraútÕrma Hastanesi KadÕn Has- talÕklarÕ ve Do÷um Klini÷i’nde GDM tanÕsÕ ile yata- rak tedavi alan 40 hastanÕn demografik özellikleri, 100 gr OGTT sonucu, HbA1c de÷eri ve uygulanan tedavi protokolleri retrospektif taranarak yapÕl- mÕútÕr.
ÇalÕúmaya GDM tanÕsÕ ile hastanede yatarak tedavi alan hastalar dahil edildi. DosyalarÕndan ge- rekli bilgiler elde edilemeyen hastalar, pregestas- yonel diyabeti olan hastalar, gebeli÷i abortus ile sonlanan hastalar, ço÷ul gebeli÷i olanlar ve bozul- muú açlÕk glikozu olanlar ise çalÕúmaya dahil edilmedi.
Gebe poliklini÷ine baúvuran gebelere genellikle 24-28. gebelik haftasÕnda 50 gr glikoz yüklemesi ile tarama testi yapÕldÕ9. GDM açÕsÕndan risk taúÕ- yan hastalara poliklini÷e ilk baúvurularÕ sÕrasÕnda tarama testi yapÕldÕ. Tarama testi sonucunda 1.
saat kan úekeri 140 mg/dl olanlara 100 gr OGTT yapÕldÕ9. 100 gr OGTT sonucunda Carpenter ve Coustan (C&C) kriterlerine göre (AKù95, 1.saat
180, 2.saat155, 3.saat140) en az iki de÷er yüksekli÷i olan gebeler GDM tanÕsÕ alarak hasta- neye yatÕrÕldÕ10.
HastalarÕn tedavisinde öncelikle diyabetik diyet baúlandÕ. Günlük kalori alÕmÕ hastanÕn VKø’sine göre hesaplandÕ11. AçlÕk ve tokluk kan úekeri takibi yapÕldÕ. Diyet baúlanan hastalar kan úekeri düzey- lerine göre ortalama 2-3 gün takip edildi. Diyete ra÷men takiplerinde AKù 95 mg/dl, yemek sonrasÕ 1. saat kan úekeri 140 mg/dl üzerinde seyreden hastalara insülin baúlandÕ4. ønsülin baúlama dozu 0,7 Ü/kg/gün olarak hesaplandÕ12.
Hesaplanan doz ikili, üçlü ve dörtlü protokollere göre uygulandÕ. HastalarÕn üç ana ö÷ün öncesinde ve sonrasÕnda kan úekeri takipleri alÕndÕ. ønsülin tedavisi ile hedeflenen kan úekeri de÷erleri açlÕkta 95 mg/dl, yemek sonrasÕ 1. saatte 140 mg/dl ve 2. saatte 120 mg/dl’nin altÕ olarak kabul edildi13.
Hedeflenen kan úekeri de÷erleri sa÷lanamadÕ÷Õnda insülin dozu %10-15 oranÕnda arttÕrÕldÕ14.
Hastaneye yatan hastalara rutin HbA1c bakÕldÕ.
Kan úekeri regülasyonu sa÷lanan gebelere gerekli e÷itim verilmesi sonrasÕ poliklinik takibine alÕnarak taburcu edildi.
ÇalÕúmaya alÕnan hastalar iki gruba ayrÕldÕ.
Sadece diyetle glikoz regülasyonu sa÷lanan 22 hasta 1. grup, insülin tedavisi alan 18 hasta ise 2.
grup olarak belirlendi ve iki grup karúÕlaútÕrÕldÕ.
Verilerin istatistiksel analizinde SPSS 19.0 paket programÕ kullanÕldÕ. Kategorik ölçümler sayÕ ve yüzde olarak, sayÕsal ölçümlerse ortalama ve standart sapma (gerekli yerlerde ortanca ve mini- mum-maksimum) olarak özetlendi. Kategorik ölçümlerin karúÕlaútÕrÕlmasÕnda Ki Kare test ista- tisti÷i kullanÕldÕ. SayÕsal ölçümlerin karúÕlaútÕrÕlma- sÕnda varsayÕmlarÕn sa÷lanmasÕ durumunda ba-
÷ÕmsÕz gruplarda T testi, varsayÕmlarÕn sa÷lanma- masÕnda ise Mann Whitney U testi kullanÕldÕ.
ønsülin tedavisi verilen gebe grubunu belirle- mek amacÕyla Lojistik Regresyon analizine ve bu belirteçler için uygun kesim noktalarÕnÕ belirlemek amacÕyla ROC analizine baúvurulmuútur. Tüm test- lerde istatistiksel önem düzeyi P<0,05 olarak alÕndÕ.
BULGULAR
Gebelerin yaú ortalamasÕ 32,5±5,6, VKø orta- lamasÕ 26,3±3,5 kg/m2 olarak tespit edildi. Gebe- lerin %35’inin normal kilolu, %53’ünün yüksek kilolu ve %12’sinin obez oldu÷u saptandÕ.
Gruplar demografik özelliklerine göre karúÕlaútÕ- rÕldÕ÷Õnda, 2. grubun ortalama yaú ve VKø anlamlÕ olarak daha yüksek bulunmuútur. 2. grubun yaú ortalamasÕ 34,9±4,4 ve VKø ortalamasÕ 27,7±3,5 kg/m2 olarak bulunurken, 1. grubun yaú ortala- masÕ 30,6±5,8 ve VKø ortalamasÕ 25,1±3,1 kg/m2 olarak bulunmuútur (p<0,05) (Tablo 1).
Tablo 1. GruplarÕn Demografik Özelliklerine Göre KarúÕlaútÕrÕlmasÕ
Ölçümler Grup 1
Özet ölçüt Grup 2
Özet ölçüt P
Yaú 30,6±5,8
29,5 (22-41) 34,9±4,4
35 (26-42) 0,013 Yaú GruplarÕ
<25
25 4 (%100)
18 (%50) 0 (%0)
18 (%50) 0,057 E÷itim Durumu
Okuryazar de÷il ølkokul Ortaokul Lise Üniversite
0 (%0) 3 (%50) 1 (%50) 7 (%88) 1 (%100)
3 (%100) 13 (%50) 1 (%50) 1 (%12) 0 (%0)
0,085
VKø 25,1±3,1
(18,4-30,4) 25
27,7±3,5 27,6
(21,1-34,9) 0,018 VKø
Normal AúÕrÕ Kilolu Obez
11 (%79) 10 (%48) 1 (%20)
3 (%21) 11 (%52)
4 (%80)
0,048
VKø de÷erine göre normal aralÕkta bulunan gebelerin %21’inde insüline ihtiyaç duyulurken, aúÕrÕ kilolu gebelerin %52’sinde ve obez gebelerin
%80’inde insüline ihtiyaç duyulmuútur (p<0.05) (ùekil 1). Gebelerin 100gr OGTT sonucu ve HbA1c düzeyleri tedavi gruplarÕ arasÕnda karúÕlaútÕrÕldÕ-
÷Õnda, OGTT’de bakÕlan ortalama AKù ve HbA1c de÷erleri 2. grupta 1. gruba göre istatistiksel ola- rak anlamlÕ úekilde daha yüksek bulunmuútur (Tablo 2). 2. grubun ortalama AKù de÷eri 106,7±
17,5 mg/dl ve HbA1c de÷eri 6±0,8 bulunurken, 1.
grubun ortalama AKù de÷eri 88,5±9,3 mg/dl ve HbA1c de÷eri 5,1±0,4 olarak bulunmuútur (p<0,001).
OGTT 1. saat, 2. saat ve 3. saat kan úekeri de÷er- leri 2. grupta daha yüksek bulunmasÕna ra÷men bu fark istatistiksel olarak anlamlÕ bulunmamÕútÕr (Tablo 2). HbA1c de÷eri <6,5 olan hastalarÕn
%35’inde insülin kullanÕmÕ gerekirken, HbA1c de÷eri 6,5 olan hastalarÕn hepsinde tedavi için insüline ihtiyaç duyulmuútur (p<0,05) (ùekil 2).
ønsuline daha çok hangi gebelerin ihtiyacÕ oldu÷u sorusunu yanÕtlamak amacÕyla gruplar lojistik regresyon analizi ile incelendi. OGTT açlÕk kan úekeri de÷eri ve HbA1c de÷eri yüksek olan gebelerde insülin uygulamasÕnÕn daha sÕk oldu÷u gözlenmiútir. Buna göre açlÕk kan úekerinde her bir birim artÕú gebenin insülin alma riskini 1,1 kat (%95 GA: 1,01-1,23) ve HbA1c ölçümündeki her 0,1 birim artÕú gebenin insülin alma riskini 1,28 kat (%95 GA: 1,01-1,62) arttÕrdÕ÷Õ saptanmÕútÕr (Tablo 3).
0 20 40 60 80 100
sƺĐƵƚ<ŝƚůĞ7ŶĚĞŬƐŝ
Grup1 Grup2
Grup1 79 48 20
Grup2 21 52 80
Normal AƔŦrŦKilolu Obez
ùekil 1. GruplarÕn Vücut Kitle øndeksine göre da÷ÕlÕmlarÕ
OGTT’de bakÕlan AKù ve HbA1c de÷erleri için gebelere insülin uygulamada uygun kesim nokta- larÕnÕ belirlemek amacÕyla ROC E÷risi analizine baúvuruldu÷unda, kesim noktalarÕ OGTT’de ölçülen AKù için 95 mg/dl ve HbA1c için 5,6 olarak belir- lenmiútir (ùekil 3). Buna göre OGTT’de ölçülen AKù de÷eri 95 mg/dl ve üzeri olan gebelere insülin verilmesinin do÷ru olma yüzdesi %83,3 (duyarlÕlÕk de÷eri) ve 95 mg/dl altÕndakilere sadece diyet uygulanmasÕnÕn do÷ru olma yüzdesi ise %72,7 (seçicilik de÷eri) olarak bulunmuútur. HbA1c de÷eri için ise, 5,6 ve üzeri HbA1c de÷eri olan gebelere insülin verilmesinin do÷ru olma yüzdesi %72,2 (duyarlÕlÕk de÷eri) ve 5,6 altÕnda HbA1c de÷eri olan gebelere sadece diyet uygulanmasÕnÕn do÷ru olma yüzdesi %90,9 (seçicilik de÷eri) olarak bulunmuú- tur (Tablo 4).
Tablo 2. GruplarÕn OGTT Kan ùekeri ve HbA1c De÷erlerine Göre KarúÕlaútÕrÕlmasÕ
Ölçümler Grup 1
Özet ölçüt Grup 2
Özet ölçüt p
OGTT AçlÕk 88,5±9,3
88 (73-104) 106,7±17,5
101,5 (80-149) <0,001
OGTT 1. Saat 202,7±19
203 (168-237) 213,2±25,6
212 (174-281) 0,145
OGTT 2. Saat 159,2±29,9
168,5 (92-201) 172,3±16,4
169 (140-212) 0,106
OGTT 3. Saat 122,6±32
121 (62-175) 135,5±32
141,5 (52-182) 0,212
HbA1c 5,1±0,4
5,1 (3,9-5,7) 6±0,8
5,9 (4,8-7,6) <0,001
HbA1c GruplarÕ <6,5 6,5
Tablo 3. GDM Tedavisinde ønsülin Gereksinimi Olan Gebeleri Belirlemek øçin Lojistik Regresyon Analizi Sonucu
Özellik P OR* %95 Güven AralÕ÷Õ
OGTT AçlÕk Kan ùekeri 0,031 1,11 1.01 – 1.23
HbA1c 0,040 1,28 1.01 – 1,62
* OR = Odds Ratio, OR de÷erleri yaúa ve VKø’ye göre düzeltilerek hesaplanmÕútÕr.
Tablo 4. HastalarÕn AKù ve HbA1c De÷erleri øçin ROC Analizi Sonucunda Elde Edilen Alan De÷erleri ve Kesim NoktalarÕ
Ölçümler E÷ri altÕnda kalan alan Kesim noktasÕ DuyarlÕlÕk Seçicilik
OGTT AçlÕk Kan ùekeri 0,816 95 mg/dl 83,3 72,7
HbA1c 0,811 5,6 72,7 90,9
0%
20%
40%
60%
80%
100%
120%
Grup1 Grup2
Grup1 65% 0%
Grup2 35% 100%
HbA1c<6,5 HbA1cш6,5
ùekil 2. GruplarÕn HbA1c de÷erlerine göre da÷ÕlÕmÕ
ùekil 3. OGTT AKù ve HbA1c de÷erleri için ROC e÷risi analizi
TARTIùMA
Gestasyonel diyabetin altÕn standart tedavisi diyet ve egzersizdir. BunlarÕn yetersiz kaldÕ÷Õ durumlarda insülin tedavisi gerekebilir. GDM has- talÕ÷Õnda hÕzlÕ kan úekeri regülasyonu sa÷lamak için hangi hastalarÕn insülin tedavisine ihtiyaç duyabilece÷i kan úekeri takibi ile anlaúÕlmaktadÕr.
ÇalÕúmamÕzda GDM hastalarÕnda insülin tedavisi ihtiyacÕyla iliúkili olabilecek faktörleri saptamak için, sadece diyetle glikoz regülasyonu sa÷lanan 22 GDM hastasÕ (1.grup) ile diyet + insülin teda- visi alan 18 GDM hastasÕ (2. grup) demografik özellikleri, 100 gr OGTT sonucu ve HbA1c de÷er- leri yönünden karúÕlaútÕrÕldÕ.
Demografik özelliklerden yaú ve VKø’nin 2.
grupta anlamlÕ olarak daha yüksek oldu÷u bulun- du. Ouzounian ve ark. yaptÕklarÕ benzer bir araútÕr- mada yüksek kilolu ve obez VKø’li GDM hastalar- rÕnda úeker regülasyonu için diyetin yanÕnda ilaç tedavisi ihtiyacÕnÕn arttÕ÷Õ bulunmuútur15. Bizim sonuçlarÕmÕza göre GDM hastalarÕnda yaú ve VKø arttÕkça glikoz regülasyonu için diyet düzenleme- sine ek olarak insülin kullanma gereksiniminin arttÕ÷ÕnÕ söyleyebiliriz.
øki grubun OGTT’de ölçülen kan úekeri de÷erleri karúÕlaútÕrÕldÕ÷Õnda AKù de÷erinin 2. grupta anlamlÕ olarak daha yüksek oldu÷u bulunmuútur. OGTT 1.
saat, 2. saat ve 3. saat kan úekeri de÷erleri ise insülin tedavisi alan grupta daha yüksek bulun- masÕna ra÷men iki grup arasÕnda istatistiksel olarak anlamlÕ fark bulunmamÕútÕr. Ouzounian ve ark. yaptÕklarÕ çalÕúmada OGTT 1. saat kan glikoz de÷eri 190 mg/dl olan GDM hastalarÕnda úeker regülasyonu için büyük ölçüde insüline ihtiyaç duyuldu÷unu tespit etmiúlerdir15.
HastalarÕn HbA1c de÷erlerine bakÕldÕ÷Õnda 2.
grubun ortalama HbA1c de÷eri anlamlÕ olarak daha yüksek bulunmuútur. Clayton ve ark. yaptÕk- larÕ çalÕúmada GDM hastalarÕnda yüksek HbA1c, AKù ve VKø düzeylerinin úeker regülasyonu için ilaç tedavisi gereksinimi ile pozitif korele oldu÷unu bulmuúlardÕr16. Bu da bizim çalÕúmamÕzÕ destekler durumdadÕr. Sapienza ve ark. ise çalÕúmalarÕnda hastanÕn VKø’sinin, ailede diyabet öyküsü olmasÕ- nÕn, OGTT 3. saat kan úekeri ve HbA1c de÷er- lerinin insülin tedavisi gereksinimiyle iliúkili oldu-
÷unu bulmuúlardÕr17. Amerikan Diyabet Cemiyeti 2010 yÕlÕnda HbA1c de÷erinin 6,5 olmasÕnÕ diyabet tanÕ kriterleri arasÕna dahil etmiútir18.
HastalarÕmÕzdan HbA1c de÷eri 6,5 olan altÕ hastanÕn hepsinde tedavi için diyet düzenlemesine ek olarak insüline ihtiyaç duyulmuútur.
GruplarÕn AKù ve HbA1c de÷erleri lojistik reg- resyon analizi ile incelendi÷inde açlÕk kan úeke- rinde her bir birim artÕúÕn gebenin insülin alma riskini 1,1 kat (%95 GA: 1,01-1,23) ve HbA1c ölçümündeki her 0.1 birim artÕúÕn gebenin insülin alma riskini 1,28 kat (%95 GA: 1,01-1,62) arttÕr- dÕ÷Õ saptanmÕútÕr.
OGTT açlÕk kan úekeri ve HbA1c ölçümleri için gebelere insulin uygulamada uygun kesim nokta- larÕnÕ belirlemek için ROC E÷risi analizi yapÕldÕ.
Kesim noktalarÕ OGTT’de ölçülen AKù için 95 mg/dl ve HbA1c için 5,6 olarak belirlenmiútir. Buna göre,
OGTT’de ölçülen AKù de÷eri 95mg/dl olan hasta- larda insülin verilmesinin do÷ru olma olasÕlÕ÷Õ %83,3 (duyarlÕlÕk de÷eri), AKù <95mg/dl olan hastalarda sadece diyetin yeterli olma olasÕlÕ÷Õ %72,7 (seçicilik de÷eri) olarak bulunmuútur.
HbA1c de÷eri 5,6 olan GDM hastalarÕna insu- lin verilmesinin do÷ru olma olasÕlÕ÷Õ %72,2 (duyar- lÕlÕk de÷eri) ve HbA1c de÷eri <5,6 olan GDM has- talarÕnda úeker regülasyonu için sadece diyetin yeterli olma olasÕlÕ÷Õ %90,9 (seçicilik de÷eri) olarak bulunmuútur.
Sonuç olarak GDM hastalarÕnda yaú, VKø, 100gr OGTT tanÕ testinde ölçülen AKù de÷eri ve HbA1c de÷erinin insülin tedavisi gereksinimi için anlamlÕ belirteçler oldu÷unu söyleyebiliriz. Özellikle AKù de÷eri 95 mg/dl ve HbA1c de÷eri 5,6 olan GDM hastalarÕnda daha sÕkÕ kan úekeri takibi yapÕlmalÕ ve diyetle kan úekeri regülasyonu sa÷lanamÕyorsa insülin tedavisi baúlanmasÕ düúünülmelidir.
YazarÕn beyanÕ: ÇÕkar çatÕúmasÕ bulunmamaktadÕr.
(Conflict of interest statement : None declared.)
REFERANSLAR
1. Report of the Expert Committee on the Diagnosis and Classification of Diyabetes Mellitus. Diyabetes Care 1997;20:1183-97.
2. Kuhl C. Glucose metabolism during and after pregnancy in normal and gestational diyabetic woman. Acta Endocrinol 1975;79:709-19.
3. Turok DK, Ratcliffe SD, Baxley AG. Management of gestational diyabetes mellitus. Am Fam Physician 2003;68:1769–72.
4. American Diyabetes Association. Gestational Diyabetes Mellitus.
Diyabetes Care 2003;26:103-5.
5. Gülbahar Ö, ÇaycÕ AB, Budako÷lu ø, et al. ADA Criteria for Evaluation of OGTT for Diagnosis of Gestational Diyabetes Mellitus. Türk Klinik Biyokimya Derg 2010;8:63-7.
6. Reece EA, Homko CJ. Diyabetes mellitus in pregnancy: what are the best treatment options? Drug Saf 1998;18:209-20.
7. Steel JM, Johnstone FD, Hepburn DA, Smith AF. Can prepregnancy care of diyabetic women reduce the risk of abnormal babies? BMJ 1990;301:1070-4.
8. Kitzmiller JL, Gavin LA, Gin GD, Jovanovic-Peterson L, Main EK, Zigrang WD. Preconception care of diyabetes: glycemic control prevents congenital anomalies. JAMA 1991;265:731-6.
9. American College of Obstetricians and Gynecologists. Diyabetes and pregnancy. ACOG Technical Bulletin. Int J Gynaecol Obstet 1995;48:
331-9.
10. Carpenter MW, Coustan DR. Criteria for screening tests for gestational diyabetes. Am J Obstet Gynecol 1982;144:768–73.
11. Lois Jovanovic. American Diyabetes Association’s Fourth ønternational Workshop-Conference on Gestational Diyabetes Mellitus:
Summary and Discussion. Therapeutic interventions. Diyabetes Care 1998;
21:131-7.
12. Langer O, Anyegbunam A, Brustman L, Guidetti D, Mazze R.
Gestational diyabetes: insulin requirements in pregnancy. Am J Obstet Gynecol 1987;157:669-75.
13. American Diyabetes Association. Gestational diyabetes mellitus.
Diyabetes Care 2006;29:43-8.
14. Cunningham FG. Diyabetes in pregnancy: Cunningham FG, Mac Donald PC, Gant NF, et al: Eds. Williams Obstetrics 21’ th ed. Appleton &
Lange 2001;567-618.
15. Ouzounian JG, Rosenheck R, Lee RH, Yedigarova L, Walden CL, Korst LM. One-hour post-glucola results and pre-pregnancy body mass index are associated with the need for insulin therapy in women with gestational diyabetes. J Matern Fetal Neonatal Med 2011;24:718-22.
16. Clayton W, Agarwal N, Wang L, Jagasia S. Clinical Markers Implying the Need for Treatment in Patients with Gestational Diyabetes.
Endocr Pract 2012;18:62-5.
17. Sapienza AD, Francisco RP, Trindade TC, Zugaib M. Factors predicting the need for insulin therapy in patients with gestational diyabetes mellitus. Diyabetes Res Clin Pract 2010;88:81-6.
18. American Diyabetes Association. Standards of medical care in diyabetes. Diyabetes Care 2010;33:11-61.
