14 M ayıs 1948
FIKRAMAM
Hamamı zade ihsan
Yasan: Ercüment! E. Takt
M em leket i;« " d u ygu lu , şair ruh lu , olgun v e d o lgu n k a fa lı b ir e vlâd ım daha toprağa ve rd i.
B ir zam andır bilhassa m ü te fek k irlere m a n f t if l ola» kalb h astalığı b ir gecenin içerisin de Ham am îzade İlısaııı da ald ı götürdü.
E w lisi gün B cya zıd C am iin in m usalla taşında yatan tabDtunun eııünde ıım naı v a k tin i b ek le rk en otu r y rîlik dostluğum uzun safh aların ı şö yle b ir zihnim den geçirdim .
B ir v a k itle r m erhum Y aşar Sadi. Fua«l K öprülü. H alil Nihad, Y u s u f Z iya, O rhan S eyfi, Ham am ı İhsan ve b en sık sık b ir a raya gelird ik. B aran Y a şa r’ın A tp azarm d ak i e v in de, hazan H alil N ihal'da, m evsim m üsait olursa Sultaııah- m et’de o cam aniar m evcu t olan sıra k a h v e le rin birinde top lanır şiirden, edebiyattan, h avaiyattan bahsederek hoş ça v a k it g e çirird ik . A rada bîr üstadı ekm el Ib n ilen ı'n Mah- niK İ K em al B eyefen d inin M ercan’daki konağın a gider o zâti piirjnaarifin sohbetinden lezzet ve ilm inden fe y z alırdık.
flam an ı:’, ade bu m eclîslerin n e şe s i, ruhu idi. Z a rif n ü kteleri b irib iriu i v e lye d e r, ta tlı K arad en iz şivesi fık ra ların a hususî b ir kıym et k atard ı.
liiv â n ed ebiyatının gerçekten âlim i idi. E zberinde ol- nıtyan gazel, k ıt’a, m üfredat yo k tu d iyeb ilirim . B an lard an bir çoğunu tanzir eder, iti ¡tirelerini b iz le re okurdu.
Zam anını k a fiy e n bosa geçirm ed iğin i b ilir v e k en d i sine gıp ta e d n d ik .
Karadeniz h alkiyatına derin vu k u u f vardı. « Hams*»»-
m esi - K arad en iz’in, şath iyat k ılığ ın a bürünm üş d eğerli bir fo lk lo r âbidesidir.
B irk aç jıld a iıb e rid ir, Trabzon şa irle ri hakkın da b ü y ü k b ir eser h azırlıyo rd u . B itire b ild i *nl, bilm iyorum . F ak a t şayet b itird iyse bunun neşredilin em esi İhsan’m ruhunu rah atsız eder v e m em leket irfa n ı adına y a z ık olur.
İhsan çek v e fa lı idi. D ostlarım arar v e on lara k arşı iştiy a k ın ı b e lli ederdi.
B ir gün ona sokakta rastgelm iştim . B irin in cenazesinden dönüyordu. K e d e rli idî, bana :
— D ünyada v e fa kalm am ış., ded i ; o za tın cenazesinde üç k işi idik.. Y a ln ız üç k işi !
V e gözlerinin p ın arlarınd a b irk a ç dam la yaş b e lir m işti..
D ostları ken disin e karşı o v e fa s ızlığ ı gösterm ediler. T abutunu sam im i b ir k ala b a lık te şyi etti. H ava da m ağ m um du.. O da bu d eğerli insanın toprağına rahm et y a ğ d ır m ağa h azırlanıyordu ...
