• Sonuç bulunamadı

Hayvan Islahı (Varyasyon Kaynakları) Doç. Dr. Seyrani KONCAGÜL Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Zootekni Bölümü Ankara

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Hayvan Islahı (Varyasyon Kaynakları) Doç. Dr. Seyrani KONCAGÜL Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Zootekni Bölümü Ankara"

Copied!
8
0
0

Yükleniyor.... (view fulltext now)

Tam metin

(1)

Hayvan Islahı

(Varyasyon Kaynakları)

Doç. Dr. Seyrani KONCAGÜL

Ankara Üniversitesi

Ziraat Fakültesi

Zootekni Bölümü

(2)

FENOTİPİK VARYASYON

Hayvan ıslahı uygulamalarında esas konu fenotiptir. Islah proğramının sonucu fenotipte meydana gelen değişme ile ölçüldüğü gibi, bunu yaparken de kullanılan kriter fenotiptir. Fakat, hem meydana getirilen fenotipik seviyenin ileriki generasyonlarda korunabilmesi, hemde kriter olarak kullanılan fenotipin genotipe tekabül etme derecesinin yüksek olması istenir.

(3)

FENOTİPİK VARYASYON

Bir de var-yok şeklinde ifade edilen fenotipler vardır.

Bu sene döl veren bir koyun ile döl vermeyen bir koyunun farklılığı var-yok niteliğindedir. Birinin kuzusu var diğerinin yoktur.

(4)

FENOTİPİK VARYASYON

Kalitatif Fenotipler

Kalitatif fenotipler birbirlerinden kesin olarak ayrılabilmektedirler.

Bir populasyon içindeki hayvanlar bu fenotipik farklılıkları bakımından kesin sınırlarla ayrılan sınıflar meydana getirmektedirler: Balta-gül-mercimek-ceviz ibikliler, boynuzlu-boynuzsuzlar, düz renkliler-alacalar gibi. Her sınıfın frekansı veya her sınıftaki hayvanların nispi miktarları ise, sözkonusu populasyonu meydana getirmek üzere birleşen gametlerin (dolayısı ile ebeveynlerin) genetik yapısına bağlıdır.

(5)

FENOTİPİK VARYASYON

Kantitatif Fenotipler

Kantitatif olarak tespit ve ifade edilen fenotipler sürekli bir varyasyon gösterirler. Böyle bir karakter bakımından hayvanlar birbirlerinden kesin sınırlarla ayrılan sınıflar meydana getirmezler.

Tersine, bir doğru üzerindeki noktalar gibi birbirini izleyen fenotipler meydana getirirler. Bu doğrunun başlangıç ve bitiş noktası, söz konusu karakterin değişim sınırlarına isabet eder ve bu sınırlar arasındaki fenotiplerin dağılımı genellikle normaldir.

(6)

FENOTİPİK VARYASYON

Sürekli Varyasyonun Açıklanması

Kantitatif fenotiplerin gösterdiği sürekli varyasyon başlıca iki sebebe dayandırılmaktadır:

a) Kantitatif fenotipler bireysel ve karşılıklı etkileri küçük olan ve Poligen (çok sayıda gen ya da lokus) denen genler tarafından oluşturulan genotiplere dayandırılır,

b) Söz konusu genlerin ve bunlardan oluşan genotiplerin etkileri çevre faktörlerine göre değişir.

(7)

FENOTİPİK VARYASYON

İstatisitiksel Belirleme

Kantitatif karakterlerdeki sürekli fenotipik varyasyon, çoğu zaman, Normal Dağılım

şeklindedir.

Fertlerin çoğu ortalamaya yakın fenotiplerdedir.

Ortalamadan

sapanların sayıları gittikçe azalır.

genotipine sahip

fenotipli

n

tane bireyler olsun, tanım gereği

(8)

FENOTİPİK VARYASYON

Sürekli Varyasyonun Açıklanması

1 1 i i i G e P   Pi2 Gi ei2 Pin Gi ein

 

0 1 



 i n j ij e Buradan, . 2 1 ... i i in i i i G P n P P P G      

Buradan anlaşılması gereken şudur ki, aynı genotipe sahip olan bireylerin fenotipik ortalaması o genotipin genetik değerine eşittir. Dolayısıyla, bir kural ve hayvan ıslahının anahtarı olarak da yazabileceğimiz ifade,

Referanslar

Benzer Belgeler

İvesi ırkı koyunlardan olma kuzuların sütten kesim çağındaki ağırlığına, ikisi kesikli ve ikisi de sürekli varyasyon gösteren çevre faktörü olmak üzere dört

Standart halden daha küçük etkili halde bulunan hayvanların ölçülen değerlerine ise aradaki fark eklenir. Böylece bütün hayvanlar sanki satandart olarak kabul edilen

BB homozigot genotipe sahip olan bireyin mayoz bölünme ile meydana getireceği gametler %100 B alleli taşıyacaktır. Bb heterozigot genotipe sahip olan bireyin mayoz bölünme ile

Eğer, siyah fenotipi belirleyen genin frekansını p ile ifade edersek, o zaman populasyonun p2 kadarlık kısmı homozigot siyah fenotipli olacaktır ve 2pq kadarlık kısmı

Belirli bir karakter bakımından populasyonların genotipik değerleri arasındaki farklılık, bu karakteri belirleyen genlerin ortalama etkileri ile de açıklanabilir.. Bu yolla

Buna göre bir populasyondaki genotipik değerler arası varyasyonda, (VG)’de, eklemeli değerler (damızlık değerler) arası varyasyon (VA) ile dominantlıktan ileri gelen

Tek bir lokus örneği için, her bireyin damızlık değeri döllerinin ortalamasının populasyon ortalamasından sapmasının iki katı olarak tanımlanır. İki ile çarpmanın

Bosna Hersek Yerli Koyunları ve Keçilerindeki Mitokondriyal DNA (mtDNA) D-Loop Polimorfizmi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Aumıd Jameel Hamzah