Şairlerimizin ilk ve son eserleri
2 - Mithat Cemalin şiirleri
Mithat Cemal evinde
İlk şiir : “ Elhamra
^ ^ dan parçalarEy leyli matemi bürünen burcu pür ziyc Ey hufreyi mezara dönen şahik-t safa, Ey hunu canfezası biten kalbi giryezar, Ey jneyti define dönen ruhu şeb karar, Ey münhedim semayı siyeh, ufku serengûn Ey muğterip ziyayı seher, necmi leyl.i g{jn . B r kâinat isen de yıkılmış cihanların,
Bir nev arus isen de çıkık üstü hanların, Bir kehkeşan isen de fakat işte tarumar, Bir asuman isen de fakat hâki dam karar, öldün evet, fakat aceba var m j makberin, Bak ey arap cenazesi yok nev hakerlerin!
1909
Son şiir : “ Boğaziçi
Busenin rengim binlerce gülün rengi öper; Ahm ahengini yıldızların ahengi öper, Suyu, gölgeyle z'yanın ebedi cengi öper,
Burda mehtabı - denizden çıkarak - dengi öper. Bur da erkekle kadın âşık olur, şair olur i
ikilik kaygusu kalkar, iki sima bir olur... Burda sahil mütefekkirdir, ufuk şairdir; Burda d a ğ : Bağrı yanık, benzi uçuk... Şairdir; Burda şebnem gibi bir damla çocuk şairdir. Göksu, her şiirini birbir okuduk... Şairdir; Burda erkekle kadın âşık olur, şair olur; ikilik kaygusu kalkar iki sima bir olur...
Zincirlerin, altınsa da hatta, koparıp kır;
Susmak ne demekmiş? yere haykır, göğe haykır! Vicdan bile duymaz, sesi çıkmazsa, bir âh ı;
Sessiz kölelerdir yaratan bin bir İlâh’ı! Elbet, put olurlar öpül en eller, etekler ; Elbet, öpen oldukça, olur öpdürecekler. Hürriyet, o en son şerefindir, onu satm a; Bir tanrı yeter, kendine bin tanrı yaratma, İnsandaki dört tane ayak devrini bilme; Mahv olsa, eğilmezdi baban, sen de eğilme!
MİDHAT CEMAL KUNTAY
— Eğilm e— ı
Zincirlerim, altınsa da hattâ, koparıp kır,
Susm ak ne dernekmiş? yere haykır, göğe haykır Vicdan bile duyırnz. sesi çıkmazsa, bir âhı. Sessiz kölelerdir yaratan binbir dâhi! Elbet, put olurlar öpülen eller, etekler, Elbet, öpen oldukça, olur öptürecekler. Hürriyet, o en son şerefindir, omı satma, Bir Tamn yeter, kendine bin Tann yaratma, İhsandaki dört tane ayak devrini bilme. Mahvoisa. eğilmezdi baban, sen de eğilme.
Mithat Cemal Kuntay
Onlar, bizler
" Midhat Cemal KUNTAY
Onlar, uyanık hep, tutuyorlar koşan ilmi; Bizler ikiyüz yıl uyuduk, fazla değilmi? Onlarda güneş yerde; niçin bizde sem âda?
_ Zulmet neye hep bizde, ışık hep hüsemâda? Bilmem ki güneş sâde neden onların olsun? Dün geçdi, bugün geçti; uyansak yarın olsun!,
Gözler neye şaşkındır? alınlar neye sarsak?, Lâkin yaşıyorsak, azıcık biz de uyansak!
On besinci
yılı karşılarken
Kim derdi yarılsın da nihayet yerin altı, Kim derdi dirilsin de şu milyonla karaltı, Topraklaşan ellerde birer meş’ale yansın; Kim derdi şu milyonla adam birden uyansın. Kim derdi yıkılsın da ufuklardaki zindan, Nurun çiçek açmış dalı yükselsin ufuktan. Kim derdi, rakam, cezbesi tutsun da delirsin, On beş asır on beş yılın eh’adına girsin.
Kaçsın da cehennem bile bir damla alevden, Çıksın dirilip bir vatan en sonra bir evden. Kurtulsun -ışık selleri olsun da o damla- ıBeş devletin öldürdüğü devlet bir adamla.
★
Dünyaları bir fer d evet oynattı yerinden; Sarsıldı demirler evet azmin demirinden; Mazi yıkılıp gitti eOet fesli, kafesli... Lâkin bugünün ey granit bünyeli nesli, Bir şey ele geçmez şerefin sade adından; Sen Arşı bırak, varsa haber ver kanadından. Gökten ne çıkar, gök ha büyükmüş, ha değilmiş; Sen alnını göster ne kadar yükselebilmiş.
Zira şu fezalar, uçabil dinse, derindir; Tarihini, kendin yazıyorsan, eserindir. Bahsetme bugün sade dünün mucizesinden, insan utanır sonra yarın kendi sesinden. Asrın yaşamak hakkını vermez sana kimse, Sen devrini, üstünde izin varsa, benimse. Bayraktan bayrak yapan üstündeki kandır; Toprak, eğer uğrunda ölen varsa, vatandır.
MIT HAT CEMAL
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
