Acil Servise Trafik Kazası Sonucu Başvuran Hastaların İncelenmesi
Investigation of The Patients Who Admitted After Traffic Accident To The Emergency Department
Osman VAROL*,Şevki Hakan EREN**,Hakan OĞUZTÜRK***, İlhan KORKMAZ ****, İnan BEYDİLLİ *****
ÖZET
Bu çalışmada, trafik kazası sonucu yaralanarak acil servise başvuran hastalar incelenmiştir. Çalışmamızdaki amaç trafik kazalarının nedenlerini saptamak ve yaralanma sonucu acil servise başvuranların tedavilerinin incelenip bu alandaki eksiklerin giderilmesi için istatistiki veriler toplamaktır.
Acil Servise trafik kazası sonucu başvuran 1460 hastadan dosyalarına ulaşılan 1300(%89)’ü incelenmiştir. Trafik kazasına maruz kalan olguların yaş, cinsiyet, yaralanma bölgeleri, kazadan ne kadar sonra hastaneye ulaştığı, mevsim ve aylara göre dağılımı ile acil serviste yapılanlar ortaya konulmuştur.
Hastalarda ortalama yaş 30.5±18.4’dü. 0-14 yaş grubu %20.6 ile trafik kazasına uğrayan hastaların yaklaşık beşte birini oluşturmaktaydı. Kazazedelerin %78’i 50 yaş altıydı. Hastaların %31.8’i kadın %68.2’si erkekti. Kazalar %17.9 ile Ağustos’ta en fazla, %2.1 ile Mart’ta en az olmuştur. %18.6 oranında saptanan baş boyun yaralanmaları, %63.4 oranında diğer sistem yaralanmaları ile birlikte görülmüştür. Hastaların %54.2’si acil servisten taburcu edilmiştir. En fazla yatış ortopedi servisine (%8.5) olmuştur. Hastaların %60.1’ine cerrahi girişim yapılmamış, %3.5’i entübe edilmiş ve hastaların %3.1’i ölmüştür. Türkiye’deki trafik kazalarında yaralanmaların büyük çoğunluğunu genç-erkek nüfus oluşturmaktadır. Kazalar sonucu oluşan yaralanmaların çoğunluğunu baş-boyun yaralanmaları oluşturmuştur. Yaralanmaların çoğu yaz aylarında olmuştur.
Trafik kazaları tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de önemli bir halk sağlığı sorunudur. Bu konuda yapılan çalışmalar bu sorunun önlenmesinde büyük katkılar sağlayacaktır.
Anahtar kelimeler: Trafik Kazası, Acil Servis
SUMMARY
In this study, we reviewed the patients who injured after the traffic accident and admitted to the emergency department. The purpose was to find out the causes of traffic accidents and to obtain statistical data to dissolve handicaps occuring during treatment of the patients who admitted to the Emergency Department due to traffic accidents.
We have reviewed 1300(89%) patient’s charts, of 1460 patients, who admitted to the Emergency Department . The data including; patients age, gender, injured parts, arrival time, management of patients in the Emergency Service and distribution of accidents according to seasons and months.
The patients mean age was 30.5 years (ranged +/-18.4). 20.6% of the patients age was between 0-14 years, and 78% of the patients were under 50 year old. 31.8% of the patients were women and 68.2% were men. Accidents had happened mostly in August (17.9%) and least in March (2.1%).
Head and neck injuries alone were seen 18.6%, nevertheless head and neck injuries rate with other systems together increased to 63.4%. 54.2% of the patients were discharged from emergency department uneventually. Inpatients were mostly treated in orthopaedic services (8.5%). 60.1% of all patients did not show any necessity for surgical treatment. %3,5 of them were entubated and %3.1 had died.
Especially young men population injuries are mostly seen in Turkey after traffic accidents . The majority of injuries were head and neck injuries, and mostly occured in Summer.
Traffic accident is one of the important health problem in Turkey like in all countries. Further studies would contribute to constitution of new management strategies.
Keywords :Traffic accidents, Emergency Service.
C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi 28 (2): 55 – 60, 2006
• Uzm. Dr. Samsun Devlet Hastanesi Acil, Samsun ** Yrd. Doç. Dr. C. Ü. Tıp Fakültesi Acil Tıp AD, Sivas *** Uzm. Dr. Aksaray Devlet Hastanesi Acil Servis, Aksaray **** Uzm. Dr. C. Ü. Tıp Fakültesi Acil Tıp AD, Sivas
GİRİŞ VE AMAÇ
Trafik; yayaların, hayvanların ve araçların karayolu üzerindeki hal ve hareketleridir. Trafik kazası ise karayolunda hareket halinde olan bir veya birden fazla aracın karıştığı ölüm, yaralanma ve zararla sonuçlanmış olaylardır (1).
Trafik kazaları tüm dünyada olduğu gibi, ülkemizde de morbidite ve mortalite açısından oldukça ağır seyreden, her yıl on binlerce kişinin yaralandığı, binlerce kişinin de öldüğü en önemli sosyal sorunlardandır (2,3). Sivas ili sınırları içinde 2001 yılında toplam 2014 trafik kazası olmuş, bu kazalardan dolayı 1617 kişi yaralanmış ve 43 kişi hayatını kaybetmiştir (4).
Kazalarda ölümlerin yaklaşık % 50’si saniyeler ve dakikalar içinde olmaktadır. Bu dönemdeki ölümler beyin, beyin sapı, spinal kord, kalp ve büyük damar yaralanmasına bağlı ortaya çıkmaktadır. Bu tip yaralılara müdahale genel anlamda etkin değildir ve olay yerinde ölürler (5-7). Ölümlerin %30’u yaralanmadan dakikalar ve ilk birkaç saat (altın saat) içinde olur. Bu dönemde epidural veya subdural kanamalar, hemopnömotoraks, dalak rüptürü, karaciğer laserasyonu, pelvik kırıklar veya belirgin kan kaybına yol açan diğer yaralanmalara bağlı ölümler olur. En yararlı olabileceğimiz hasta grupları bunlardır (5,6). Yaralanmaların %20’si de sıklıkla günler ve haftalar içinde hastanede sepsis veya multi organ yetmezliğinden ölürler (5,8).
Günümüzde hastaneye başvuruların önemli bir nedenini oluşturan trafik kazalarının önlenmesi veya azaltılmaya çalışılması yapılan çalışmalar ışığında olacaktır. Çalışma amacımız trafik kazası ile başvuran hastalarda kaza nedenlerini ve sonuçlarını araştırıp bu konudaki sorunların giderilmesine yardımcı olmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalışma 01.11.2003 ile 31.10.2005 tarihleri arasında Cumhuriyet Üniversitesi Hastanesi Acil Servisine trafik kazası nedeniyle başvuran hastalarda yapılmıştır. Çalışma tanımlayıcı tipte bir araştırmadır.
Çalışmamız, acil servis adli kayıt defterinden 6711 adli vaka içerisindeki trafik kazası nedeniyle kaydı yapılan 1460 hasta dosyasından ulaşılabilen 1300 dosya incelenerek yapılmıştır.
Hastaların yaşları, cinsiyetleri tespit edildi. Yaş grubu ve cinsiyeti arasındaki ilişki istatistiksel olarak araştırıldı. Kayıtlardan hastaların trafik kazası oluş anı ve hastaneye geliş anı arasındaki farkı hastaneye ulaşma zamanı olarak belirlendi. Kazaların aylara göre dağılımı tespit edildi. Hastalar yaralanma bölgelerine göre dörde ayrıldı. Birinci bölge baş boyun, ikinci bölge göğüs, üçüncü bölge batın ve dördüncü bölge ekstremiteler olarak belirlendi. Taburcu edilenler ve yattığı servise göre hastaların dağılımı incelendi. Acil servis ve yattığı servislerde yapılan cerrahi müdahalelere kayıtlardan ulaştığımız kadarıyla sınıflandırıldı. Yaş gruplarına göre ölüm oranları da araştırıldı. Kayıtlarına ulaşılamayan ve dosyalarında eksiklikler olan hastalar çalışma dışı bırakıldı.
Çalışmamızın verileri SPSS (versiyon 11.0) programına yüklenerek, her bir değişkene ait frekans dağılımları verilmiştir.
BULGULAR
Çalışmaya alınanların yaş dağılımı 1-94 arasındaydı. Yaş ortalaması 30.57±18.44 yıl olarak bulunmuştur. Çocuk yaş gurubu (0-14) 268 (%20.6) hasta sayısı ile trafik kazasına uğrayan hastaların beşte birini oluşturmaktaydı. Elli yaş altı hastaların sayısı 1014 (%78)dü. (Tablo 1)
Tablo 1. Yaş Gurupları
Yaş gurubu Hasta sayısı %
0-14 268 20.6 15-20 148 11.4 21-29 237 18.2 30-39 200 15.4 40-49 161 12.4 50-59 126 9.7 60-64 35 2.7 65 yaş üstü 61 4.7 Yaşı bilinmeyen 64 4.9 Toplam 1300 100.00
Kayıtlarına ulaşılan 1300 hastanın 413 (%31.8)’ü kadın 887 (%68.2)’si erkekti. Servisimize geliş süresine göre hasta sayıları Tablo 2’de verilmiştir.Trafik kazasından sonraki birinci saat olan altın saatte 1253 hastadan ancak 225(%18)’i acil servise gelmişti. Trafik
kazalarının aylara göre dağılımına bakıldığında yaz aylarında daha fazla kaza olduğu görüldü. En fazla kaza %17.9 ile Ağustos ayında en az kaza ise %2.1 ile Mart ayında görüldü (Tablo 3).
Tablo 2. Servisimize Geliş Süresine Göre Hasta Sayıları
Hastaneye geliş süresi Hasta sayısı Hasta %
0-1 saat 225 18.0 1-2 saat 293 23.3 2-3 saat 214 17.1 3-4 saat 178 14.2 4-5 saat 109 8.7 5-6 saat 75 6.0 6-8 saat 49 3.9 7-8 saat 17 1.4 8 saatten sonra 93 7.4 Toplam 1253 100.00
Tablo 3. Trafik Kazalarının Aylara Göre Dağılımı.
Aylar Hasta sayısı %
Ocak 64 4.9 Şubat 52 4.0 Mart 27 2.1 Nisan 52 4.0 Mayıs 105 8.1 Haziran 156 12.0 Temmuz 193 14.8 Ağustos 232 17.9 Eylül 128 9.8 Ekim 136 10.5 Kasım 86 6.6 Aralık 69 5.3 Toplam 1300 100.0
En sık yaralanma bölgesi baş-boyun yaralanması (hastaların %18.6) iken 2. sıklıkta ekstremite yaralanması görülmekteydi. Diğer sistem yaralanmaları ile baş boyun yaralanmalarının birlikteliği ise %63.4’tü. Hastaların %44.9’unda ekstremite yaralanmasına, %28.1’inde batın yaralanmasına, %24.7’sinde ise göğüs yaralanmasına rastlandı (Tablo 4 ).
Tablo 4. Yaralanma Bölgeleri.
Yaralanan vücut bölgesi /bölgeleri Sayı %
Baş boyun 242 18.6
Göğüs 30 2.3
Batın 29 2.2
Ekstremite 147 11.3
Baş boyun, göğüs 57 4.4
Baş boyun, batın 74 5.7
Baş boyun, ekstremite 189 14.5
Baş boyun, göğüs, batın 33 2.5
Baş boyun, göğüs, batın, ekstremite 126 9.7
Göğüs, batın 28 2.2
Göğüs, ekstremite 47 3.6
Batın, ekstremite 75 5.8
Göğüs, batın, ekstremite 47 3.6
Baş boyun, batın, ekstremite 81 6.2
Baş boyun, göğüs, ekstremite 48 3.7
Belirsiz / yaralanması yok 47 3.6
Toplam 1300 100.00
Hastaların %54.2’si acil servisteki tedavisinden sonra taburcu edilmiş, %8.5’i ortopedi sevisine, %8.2 ‘si beyin cerrahisi servisine yatırılmıştı (Tablo 5).
Tablo 5. Acil Servisten Nakledildiği Servisler
Hastanın yattığı servis Hasta sayısı %
Ayaktan tedavi (acil serviste taburcu) 704 54.2
Ortopedi 110 8.5 Beyin cerrahisi 107 8.2 Genel cerrahi 79 6.1 Çocuk cerrahisi 78 6.0 Göğüs cerrahisi 74 5.7 Plastik cerrahisi 51 3.9
Yatışı kabul etmeyen 35 2.7
KBB 24 1.8
Acil serviste ölen 22 1.7
Diğer servisler 11 0.8
Kadın doğum 4 0.3
Acil gözlem 1 0.1
Toplam 1300 100.0
Acil servise trafik kazası ile gelen hastaların %60.2’sine herhangi bir cerrahi girişim yapılmamış, %6.9’una açık kırık redüksiyonu, %2.2’sine diagnostik
periton lavajı (DPL), %3.8’ine tüp torakostomi, %1.9’una flep, greft, ve tendon tamiri, %4.8’ine diğer cerrahi girişimler uygulanmıştı (Tablo 6).
Tablo 6. Hastalara Yapılan Cerrahi Girişimler
Hastaya yapılan cerrahi girişimler Hasta sayısı %
Acilde basit sütür, katater 264 20.1
DPL(Diagnostik periton lavajı) 29 2.2
Kırık açık redüksiyonu 89 6.9
Tüp torokotomi 48 3.8
Flep, greft ve tendon tamiri 25 1.9
Diğer cerrahi girişimler(Ameliyathane) 63 4.9
Cerrahi girişim yapılmayan 782 60.2
Toplam 1300 100.0
Yaş grubu ile ölüm arasındaki ilişkiye bakıldığında 0-14 yaş grubu %24.4 ile ilk sırayı almaktaydı. En az ölümün 21-29 ve 40-49 yaş gruplarında olduğu saptandı (Tablo 7).
Tablo 7. Ölümün Olduğu Yer İle Yaş Grubu Arasındaki İlişki Yaş Grubu Yattığı
serviste ölüm Acilde ölüm Ölü Gelme Toplam % 0-14 5 4 1 10 24.4 15-19 2 2 - 4 9.8 21-29 - 2 - 2 4.9 30-39 2 1 - 3 7.3 40-49 2 - - 2 4.9 50-59 4 2 1 7 17.1 65 yaş Üstü 3 1 - 4 9.8 Yaşı Bilinmeyen 3 3 3 9 21.8 Toplam 21 15 5 41 100.0 TARTIŞMA
Türkiye önemli bir halk sağlığı problemi olan trafik kazası ve bu kazalarda oluşan ölüm ve yaralanma sayısı yönünden dünyada ön sıralardadır.
Neplapiova ve Zelnicek (9) yapmış oldukları çalışma travmalı erkek hastaların oranını %57.5,
ortalama yaşı 39.3 bulmuşken, Sözüer ve ark. (10), ise trafik kazası ile gelen hastaların %71’ini erkek ve yaş ortalamasını 26.0 olarak bulmuşlardır. Tomas ve ark. (11), 0-15 yaş grubunda yaptıkları çalışmada %77.2’si trafik kazası olan 79 çoklu travmalı hastanın %62’sini erkek olarak bulmuştur. Yaptığımız çalışmada tüm yaş gruplarında kazaya uğrayanlar en fazla erkeklerdir. Çalışmamızda trafik kazası geçiren erkeklerin oranı %68.2 ve yaş ortalaması 30.57’dir. Literatürle uyumludur.
2001 trafik istatistik yıllığında (4) trafik kazasına uğramış yaralıların %75.5’ini erkekler oluşturmaktadır. Devlet İstatistik Enstitüsünün (3) 2002 yılına ait sonuçlarında 21-29 yaş grubu oranı %23.1 iken, bizim çalışmamızda %18.2’dir. Bizim serimizde 0-14 yaş gurubu %20.8 ile en fazla kazaya maruz kalan yaş grubudur (Tablo 1). Verilerimizde 0-14 yaş grubunun daha fazla kazaya uğramasının nedeni Sivas’ta bu yaş grubunda nüfusun fazla olmasından kaynaklanıyor olabilir.
Pamerneckas ve ark. (12) yaralanma sonrası ilk dönemde altın zaman adlı çalışmada yüksek enerjili yaralanmaya maruz kalan hastaları retrospektif olarak incelemiş hastane öncesi ve hastaneye ulaştırmadaki ilk dönemin çok önemli olduğu kanısına varmışlardır. İncelenen hastalar 34±6.5 ve 50±17.2 dakikada hastaneye ulaşmışlardır. Bu çalışmada altın saatte hastaneye gelen hastalar çalışmaya alınmış ve çalışmada hastane öncesi müdahalelerin ne derece önemli olduğu belirtilmiştir. Bizim çalışmamızda hastaların ancak %18’i altın saatte acil servise gelmiştir. Bu da bize trafik kazası ile gelen hastaların %82’sinin altın saatini geçirmiş olduğunu göstermektedir.
2001 trafik istatistik yıllığına göre trafik kazaları %31.0 oranıyla en fazla yaz mevsiminde görülmektedir (4). Küçüker ve Aksu(13) yapmış oldukları çalışmada yaz aylarında trafik kazası yaralanma sayısını benzer bulmuşlardır. Çalışmamızda %44.7 ile en fazla yaz aylarında trafik kazasına bağlı yaralanma olmuştur (Haziran ayında %12.0, Temmuz %14.8, Ağustos %17.9). Sivas’ta trafik kazalarının yaz aylarında fazla görülme nedenlerinden biride, Sivas ve çevresinin verdiği yoğun dış göçlerin bir kısmının yazın, kısa süreli geri dönüşü nedeniyle artan trafiğe bağlı olabilir.
Otte ve ark. (14) yaptıkları çalışmada çoklu travmalı hastaların %69.6’sında baş boyun yaralanması,
%69.2’sinde göğüs yaralanması, %51.9’unda batın yaralanması ve %33.1’inde diğer yaralanmalar olduğunu saptamışlardır. Biz çalışmamızda baş boyun yaralanmasını %65.3, göğüs yaralanmasını %31.0, batın yaralanmasını %32.1 ve ekstremite yaralanmalarını %58.4 olarak saptadık. Farklılığın ülkeler arasındaki coğrafi,kültürel ve yol yapı farklarından meydana geldiğini tahmin etmekteyiz. Aharonson-Daniel ve ark. (15) yaptıkları çalışmada trafik kazalarının %60’ında baş boyun yaralanması, %48’inde tek organ yaralanması saptamışlardır.Kazazedelerin %14’ünde ekstremite fraktürü, %11’inde kafa içi yaralanması, %6’sında diğer organ yaralanmalarını tespit etmişlerdir. Tedavi süresince ölüm oranı da %3.3’dür. Çalışmamızda ise baş-boyun yaralanması %65.5 ve tek organ yaralanması % 44.5 olup literatürle uyumludur.
Franzen ve ark. (16) 0-16 yaş grubunda yaptıkları bir çalışmada multi travmaya maruz kalanların %64’ünü erkek, ölüm oranını ise %6.62 olarak tespit etmişlerdir. Bizim verilerimizde 0-14 yaş grubunda ölüm %3.7 olarak bulunmuştur (Tablo 7). Küçüker ve Aksu’nun (13) yaptıkları çalışmada ise 0-10 yaş aralığında hayati tehlikeli yaralanmalar %26.2 ile ilk sırayı almış, ölümleri ise daha çok 11-30 yaş aralığında gözlemlenmiştir. Hastalarının %3.4’ü ölmüş, %20.4 hayati tehlike geçirmiş, en fazla yaralanan bölgenin %20.3 ile baş boyun olduğu gözlemlenmiştir. Trafik kazası ile başvuran olguların %48.2’si acil serviste tedavi görerek taburcu edilmiştir. Yatan hastalarda da ilk sırayı %15.6 ile ortopedi ve travmatoloji kliniği almıştır. Bizim çalışmamızda hayati tehlike oluşturan yaralanmalar ve ölümler daha çok 0-14 yaş aralığında görülmektedir. 0-14 yaş aralığı hayati tehlike oluşturan yaralanmalar içinde %26.0 ile en fazla hayati tehlikeye maruz kalan yaş aralığını oluşturmaktadır (Tablo1). Ölümle sonuçlanan yaralanmalar içinde 0-14 yaş aralığı %24.4 ile en fazla görülen yaş aralığıdır (Tablo 7). Kazazedelerin %35.5’i hayati tehlikeye maruz kalmıştır, %54.2’ si acil serviste tedavi görerek taburcu edilmiştir, en fazla hasta %8.5 ile ortopedi ve travmatoloji kliniğine yatmış olup sonuçlarla benzerlik göstermektedir. Trafik kazasına maruz kalan 0-14 yaş grubunda ölümlerin fazla olmasının nedenini çocuk koltuklarının öneminin anlaşılamamasına ve bu yaş grubunun genel nüfustaki çokluğundan kaynaklanıyor olabilir.
Erken ve etkin bir müdahale hastaların kurtarılması ve yaşam kalitesinde artış sağlayabilecektir. Bundan dolayı paramedikler ve acil servis çalışanlarının konumu ön plana çıkmaktadır. Bunun için ilk yardım ve ambulans sistemlerindeki iyileştirmelerin hız kesmeden devam etmesi gereklidir. Ayrıca iletişim araçları, kurs ve aktif eğitimlerle hem sağlıkçılara hem de halkımıza bilgilendirme çalışmaları yapılmalıdır. Böylece günlük hayatta sık karşılaştığımız kazalara en az hatayla en verimli şekilde müdahale edilebilecektir.
KAYNAKLAR
1. Polat O. Adli Travmatolojide Trafik Kazalarına Bakış. Adli Tıp Bülteni 1996;1:18-25.
2. Soysal Z, Çakalır C. Adli Tıp İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yayınları Rektörlük No:4165. Fakülte No:224. İstanbul 1991;595.
3. Türkiye İstatistik Yıllığı 2003 T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü Yayın Numarası 2895 Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası Ankara 2004;203-24.
4. T.C. İçişleri Bakanlığı, Emniyet Genel Müdürlüğü Trafik Hizmetleri Başkanlığı Trafik İstatistik Yıllığı 2001 Emniyet Genel Müdürlüğü Yayın Katalog No:278 Emniyet Genel Müdürlüğü Basımevi Şube Müdürlüğü Ankara 2002;6-267.
5. Commitee on Trauma, American College of Surgeons: Advenced Trauma Life Support Instructor Manual. Chicago, American college of Surgeons, 1997.
6. Cornwell EE, Jacobs D, Walker M. National Medical Association Surgical Section. Position paper on violence prevention. A resolution of trauma surgeons caring for victims of violence. Jama 1995; 273:1788-9.
7. Committee on Trauma American College of Surgeons: Resources for Optimal Care of the Injured Patient. Chicago, American College of Surgeons1998.
8. Judith. E. Tintinalli, Gober D. Kelen J. Steplen Stapczynski 1999;1609-14.
9. Neplapiova V, Zelnicek P. Epidemiology of Severe Injuries From the Viewpoint of the Trauma Center. Cas Lek Cesk 2003;142:676-8.
10. Sözüer E M, Yıldırım C, Şenol V, Naçar M, Günay O. Trafik Kazalarında Risk Faktörleri.Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Dergisi 2000; 6(4):237-40.
11. Tomas E, Navascues JA, Soleto J, Sanchez R, Romero R, Garcia-Casillas MA, Molina E, de Agustin JC, Matute J, Aguilar F, Vazquez J. Events related with injury severity in pediatric multiple trauma. Cir Pediatr 2004;17(1):40-4.
12. Pamerneckas A, Macas A, Vaitkaitis D, Gudebiene R. Golden Hour-Early Postinjury Period. Medicina (Kaunas). Lithuania 2003;39(9):845-51.
13. Küçüker H, Aksu A; 1997-2001 yıllarında Fırat Üniversitesi Hastanesi Acil Servise Başvuran Trafik Kazası Olgularını Değerlendirilmesi. Acil Tıp Dergisi 2003; 3(2):11-15.
14. Otte D, Pohlemann T, Wiese B, Krettek C. Changes in the Injury Pattern of Polytraumatized Patients Over the Last 30 Years. Unfallchirurg 2003;106(6):448-55.
15. Aharonson-Daniel L, Boykov V, Ziv Avitzour M, P. A New Approach to the Analysis of Multiple Injuries Using Data From a National Trauma Registry. Inj Prev. 2003;9(2):156-62.
16. Franzen L, Ortenwall P, Backteman T. Major trauma with multiple injuries in Swedish children. Eur J Surg Suppl. 2003;(588):3-7.
Yazışma Adresi :
Yrd. Doç. Dr. Şevki Hakan EREN C. Ü. Tıp Fakültesi Acil Tıp AD, Sivas
