İyonik-Noniyonik Surfaktant Karışımlarının Fizikokimyasal Özelliklerinin İncelenmesi

(1)

BÖLÜM-1-GĠRĠġ

Surfaktantlar çok az miktarlarıyla, çözündüğü bir likidin yüzey veya arayüzey özelliğini belirgin bir şekilde değiştiren maddelerdir. Yüzey aktif maddeler olan surfaktantlar yağ/su ara yüzeyinde adsorplanır. Surfaktant bir hidrofilik ve bir hidrofobik grup içerir. Su ile bu iki kısmın farklı etkileşimi, surfaktantların miselleri bir araya getirmesinin önemli bir sebebidir (Dawey vd., 2000). Karışık surfaktantlardan meydana gelen miseller genelde endüstriyel uygulama, farmakotik ve tıp formülasyonunda solübilizasyon, süspansiyon ve dispersiyon, vs. amacı ile kullanılır (Jana vd., 1991; Moulik vd., 1996).

Surfaktantlar, genel olarak polar baş grupların yapısına bağlı olarak sınıflandırılır. Eğer baş grup negatif olarak yüklenmiş ise surfaktant anyonik surfaktanttır. Buna karşın katyonik surfaktantlar pozitif yüklenmiş bir baş grup içerirler. Yüksüz surfaktantlar genellikle iyonik olmayan olarak adlandırılır. Hem negatif hem de pozitif olarak yüklenmiş grup içeren surfaktantlar, zwitter iyonik surfaktantlardır.

İyonik olmayan surfaktantlar, ikinci büyük surfaktant sınıfını oluşturmaktadır. Bunlar diğer bütün surfaktant türleri ile uyumludur. Sert sulara karşı hassasiyetleri yoktur. İyonik surfaktantların tersine fizikokimyasal özellikleri elektrolitler tarafından belirgin bir şekilde etkilenmez. Etoksilatlanmış bileşiklerinin fizikokimyasal özellikleri sıcaklığa çok bağlıdır. İyonik bileşiklerin tersine bunlar yüksek sıcaklıklarda suda daha az çözünür ve daha hidrofobik hale gelirler. İyonik olmayan surfaktantlar, polar grup olarak ya bir polietere ya da polihidroksil birimlerine sahiptir. İyonik olmayanların büyük bir kısmında polar grup, oksietilen birimlerinden oluşan polieterdir.

Katyonik surfaktantlar üçüncü büyük surfaktant sınıfını oluşturmaktadır. Birçok yüzeyde güçlü olarak adsorplandığından, yüzey modifikasyonlarında kullanılmaktadırlar. Katyonik surfaktantların büyük bir çoğunluğu, katyonik yük taşıyan azot atomuna dayanmaktadır. Hem amin hem de kuarterner amonyuma dayalı ürünler oldukça fazladır. Aminler, yalnızca protonlanmış durumda surfaktant olarak fonksiyon gösterirler, bu yüzden yüksek pH değerlerinde kullanılmazlar. Kuarterner amonyum

(2)

bileşiklerinin pH duyarlılığı yoktur. Kuarterner olmayanlar da çok değerlikli anyonlara karşı oldukça yüksek hassasiyete sahiptir.

Karışık miseller iyonik-iyonik, iyonik-noniyonik, noniyonik-noniyonik gibi birden daha fazla tipte surfaktant içerirler (Hill vd., 1993). Karışık misellerde çok sıklıkla endüstriyel düzenlemelerde, ilaç uygulamaları, çözünürlük, süspansiyon ve dispersiyon işlemlerinde kullanılır. Surfaktant karışımları uygulamaları yardımı ile, bunların saf bileşenlerininki ile karışık surfaktantların aktivitelerini karşılaştırmak için genel incelemeler esastır. Saf bileşenler gibi, karışık surfaktantlar kritik misel konsantrasyonu isimli bir konsantrasyondan sonra miselleri meydana getirirler (Ghosh vd., 1998).

Surfaktant karışımları çoğu endüstriyel ve teknolojik formulasyonlarda sıklıkla kullanılır. Bu karışık surfaktantların çözelti davranışları tamamlayıcı olabildiği için, ortaya çıkan sinerjizm, bireysel self-agregatlarınınkinden daha iyidir (Leoni vd., 1990; Palous vd. 1998). Karışık surfaktant karışımları sayesinde bu gibi sistemlerin yapısı ve özellikleri bilhassa noniyonik/iyonik olanlar için çeşitli metodlar yoluyla incelenmiştir

(Rosen, 1986; Schiloach vd., 1998; Brinkmann vd., 1998; Esumi vd., 1998; Arai vd.

1998; Lim vd. 1997; Griffiths vd., 1997; Yamaguchi, 1998; Garamus, 1997; Yoshida vd., 1999; Ghosh vd.,1997, 1998; Esaka vd., 1997; Swanson-V. vd., 1997; Morris vd., 1994; Nilson vd., 1984). Karışık surfaktantlar uzun zamandır kullanılmalarına rağmen, birbiri ile birleşmiş haldeki farklı karışık surfaktant moleküllerinin yapı bilgisi ve boyutu günümüzde daha fazla inceleme gerektirmektedir. Karışık surfaktant moleküllerinin özelliklerini tayin etme arzu edilen performans özellikleri ile sonuçlanacak olan surfaktant yapılarını seçebilmemiz için oldukça önemlidir. Bu çalışmada bizde buradan yola çıkarak katyonik surfaktant ile bir seri noniyonik surfaktant arasındaki etkileşimleri inceledik.

Bunların oluşumu aynı zamanda sıcaklık, basınç, pH gibi çevre faktörlerine bağlıdır. Karışık misellerin özellikleri farklı alanlarda uygulamalar için gereklidir. Pratikte surfaktant karışımlarının yeterli genel incelemeleri sınırlıdır (Khatua vd., 2004).

Bu çalışmada Setiltrimetilamonyum bromür ve bazı Tween surfaktantlarının saf halleri ile belirli oranda hazırlanmış olan karışımlarının bazı fizikokimyasal özeliklerini

(3)

inceleyerek, bu özelliklerin karışımdaki surfaktant miktarının değiştirilmesi ile ne gibi farklılık gösterdiğini ve sıcaklık etkisi ile nasıl bir değişim olduğunu belirledik. Bu elde ettiğimiz veriler çerçevesinde bir surfaktant karışımı sisteminin yüzey özelliklerinin nasıl değiştiğini yorumlamaya çalıştık.

(4)

BÖLÜM-2-KURAMSAL TEMELLER

2.1. SURFAKTANTLAR VE SINIFLANDIRMASI

Surfaktantlar çok az miktarlarıyla, çözüldüğü bir likidin yüzey veya arayüzey özelliğini belirgin bir şekilde değiştiren maddelerdir. Yüzey aktif maddeler olan surfaktantlar yağ/su ara yüzeyinde adsorplanır.

ġekil:2.1. Bir Surfaktantın Yapısı

2.1.1. Sentetik Surfaktantlar

Surfaktantlar amfifilik, organik veya organometalik bileşiklerdir. Amfifilik maddeler, hidrofobik ve hidrofilik karakterli farklı bölgelere sahip moleküllerdir (Winsor, 1948). Surfaktantlar hidrofibik kısma bitişik olan hidrofilik kısmın kimyasal yapısına bağlı olarak dört sınıfta incelenebilir (Shinoda, 1963).

(5)

a) Anyonik Surfaktantlar

Anyonik surfaktantlardaki hidrofilik parçacık, negatif yüklenmiş polar bir gruptur. Bu polar grup karboksilat, sülfonat, sülfat veya fosfat grubudur. Dört anyonik grubunda sodyum tuzlarının, yumuşak sudaki ve seyreltik alkali çözeltideki çözünebilme gücü yaklaşık olarak aynıdır. Nötral veya asidik ortamda veya ağır metal iyonlarının bulunduğu ortamda, karboksilatın çözünme gücü diğer gruplarınkinden daha azdır. Sodyum ve potasyum tuzları genellikle suda daha çok, hidrokarbonlarda daha az çözünür. Kalsiyum, baryum, magnezyum tuzları hidrokarbonlarda daha çok, suda daha az çözünme gücüne sahiptir.

Üretilen anyonik surfaktantların %96 sını karboksilat ve sülfonatlar ihtiva eder.

b) Noniyonik Surfaktantlar

Sulu ortamda çözündükleri veya dispers oldukları zaman yüklü tanecik oluşturmazlar. Hidrofilik eğilimleri, su molekülleri ile hidrojen bağı yapıp yapmadıklarına bağlıdır uzun bir hidrofobik alkil grup ile yüksek polariteli nötral grup veya grupların birleştirilmesi ile oluşturulurlar. Polar grup çözeltide hidrofobik grup tutmaya yetecek kadar olmalıdır. Glukoz gibi şeker grupları böyle bir grup olabilir (örn. n-dodesil beta glikozid).

Noniyonik surfaktantlar sıvı veya katı vaks‟ lardır (vaks=Bal mumunun sanayide mat yüzeyleri parlak ve kaygan duruma getiren türü.). Özellikleri nedeniyle, yüklü surfaktantların bazı önemli özelliklerini değiştirirler. Yüklü surfaktantla aynı derişimde olduklarında yüzey gerilimini daha da düşürürler ve daha düşük kmk değeri verirler. Bunun nedeni ya ara yüzeyde ya da miselde yerleşmiş yüklü yüzey aktif maddelerin polar grupları arasında oluşan elektriksel itmenin, ara yüzde daha kolay absorplanan ve daha kolay kümelenen noniyonik surfaktant yüzünden oluşmamasıdır. Bu surfaktantlardaki polioksietilen grupları herhangi bir reaktif hidrojene sahip organik bileşiğe aktarılırsa organik madde çözünürleştirilebilir. Polioksietilenle çözündürülmüş ürünlerin çözünmesi –CH2CH2-O- CH2CH2- gibi polioksietilen zincirindeki eter

(6)

c) Katyonik Surfaktantlar

Katyonik surfaktantlar bir hidrofobik alkil grubu ile pozitif yüklü hidrofilik grup ihtiva ederler. Bu grubun endüstriyel önemi olan tüm bileşikleri kuvarter azot veya amin bileşikleridir. Bir amino azotunun hidrofilik eğilimi seyreltik asit çözeltisinde bulunan yüzey aktif maddenin molekül ağırlığı aralığındaki lipofilin grubu çözebilecek kuvvettedir. Sudaki çözünebilirlik primer, sekonder veya tersiyer amino grupları ilave etmekle veya amino grubu CH3- veya HOCH2- gibi düşük molekül ağırlıklı alkil

grupları ile kuvarternize etmekle, yükseltilebilir. Kuvarter azot bileşikleri HCl ve H2SO4

ile nötral tuz oluşturan kuvvetli bazdırlar. Sulu alkali çözeltide bile çözünürler. Polioksietillenmiş katyonikler asidik çözeltide katyonik gibi ve alkali noniyonik gibi davranırlar.

Katyonik surfaktantlar asidik çözeltilerde ve noniyonik sistemlerde dispers edici, ıslatma reaktifi, tekstil kaydırıcı, tekstil yumuşatıcı, köpük kararlılığı ve korozyon inhibitörü olarak oldukça geniş bir şekilde kullanılırlar. Nötral ve alkali çözeltilerde anyonik surfaktantların kullanımını daha elverişli hale getirir. Ayrıca bir kuvarter katyonikler mikrop öldürücü, küf öldürücü ve algicidal aktivitelidir. Noniyoniklerle beraber deterjan sağlamlığı sağlamak üzere de kullanılırlar. Etoksillenmiş katyonikler anyonik surfaktantlarla pek kullanılmazlar, çünkü iki değerli zıt yüklü ağır iyonlarla suda çözünmeyen tuz teşekkül eder.

d) Amfoterik Surfaktantlar

Amfoterik surfaktantlar yapılarında hem asidik hem de hidrofilik parçacık ihtiva ederler. Bu iyonik fonksiyonlar bundan önceki bölümlerde verilen anyonik veya katyonik gruplardan herhangi biri olabilir ve molekül çeşitli iyonik fonksiyonlar içerebilir. Hidrofilik eğilimlerini arttıran eter oksijenleri veya hidroksillerde ihtiva edebilir.

(7)

2.1.2. Doğal Surfaktantlar

Doğal olarak oluşan amfifiller, basit lipidleri (karboksilik asit esterleri), kompleks lipidleri (fosfor, azot veya şeker içeren yağ asitleri) ve kolik asit gibi safra asitlerini kapsarlar.

Tablo 2.1. Surfaktant türlerine örnekler

Tür Ġsim

Anyonik Potasyum n-oksalat

Sodyum dodesil sülfat (SDS) Sodyum laurat

Sodyum dodesil benzen sülfonat Sodyum di-2-etilhegzil sülfonat

Katyonik Setil trimetil amonyum bromür

(CTAB)

İyonik olmayan Triton X-100

Triton X-114 TritonX-405

Penta etilenglikol monodesil eter (C10E5)

n-dodesil penta oksietilenglikol eter (C12E5)

Zwitteriyonik (3-[3-solamido propil)

dimetilamonyum]-2-hioksi-1-propansülfonat) (CHAPS) Zwittergent 3-14

(8)

2.2. SURFAKTANTLARIN FONKSĠYONEL ÖZELLĠKLERĠ

2.2.1. Islatma

Bir sıvı damlası, onunla karışmayan diğer bir sıvı ile ya da çözülmeyen bir katı yüzeyde bulunuyorsa; ya ince bir film olarak yayılabilir ya da yayılmadan mercek şeklinde bir leke olarak kalabilir.

Temas halindeki iki sıvı fazın serbest enerji ilişkileri yani fazların ayrı ayrı yüzey gerilimleri ve arayüzey gerilimi buradaki olayları belirler.

Islatma maddesi olarak en iyi maddelerin, en iyi deterjanlar olmasıyla ilgisi yoktur. Daha uzun zincirli türler her ne kadar yüzey aktif ise de, sabunlar ve alkali sülfatlar gibi deterjanların en uygun ıslatma etkisini sekiz kadar karbon içeren yüzey aktif maddeler verir.

2.2.2. Köpük verme

Köpükler gaz veya sıvı buharlarının sıvılar içinde dağılmasından oluşan sistemlerdir. Köpükte gaz ya da buharlar küresel bir sıvı katmanı ile sarılmışlardır. Gaz kabarcıklarının sıvı kabarcıklarına oranı oldukça büyüktür.

Yüzey aktif maddenin derişimi köpük kararlılığına etki eder. Ayrıca çözeltiye gliserin gibi ikinci bir madde ekleyerek çözelti viskozitesi arttırılırsa o kadar dayanıklı köpük olur.

2.2.3. Temizleme

Temizleme, yabancı maddelerin yüzey aktif maddeler ile yüzeylerden ayrılmasıdır. Sabunlar şüphesiz ki bilinen en eski temizleyicilerdir ve deterjan davranışının en iyi örneğini gösterirler. Fakat sabunların başlıca iki dezavantajı vardır;

(9)

1. Sabunlar, asit çözeltilerinde çözünmeyen yağ asidi oluştuğu için görevini çok iyi yapamaz.

2. Sert suda kalsiyum ve magnezyum iyonları çözünmeyen çökeltiler oluşturur. Temizleme çözeltisinin her bir molü uzun bir zincir olarak düşünülebilir. Zincirin bir ucu suyu sever, diğer ucu da sudan kaçan yani kiri seven iki kısımdan oluşur.

Bu moleküllerden kiri seven (hidrofobik) kısımları kire yönelir ve onu çepeçevre sarar aynı anda suyu seven (hidrofilik) kısım ise molekülleri ve kir parçacığını suyun içerisine taşır. Bu işlemler, örneğin çamaşır makinesinde olduğu gibi herhangi bir mekanik karıştırma ile temizleme maddesinin kiri uzaklaştırılmış olur.

2.2.4.Misel OluĢturma

Yüzey aktif maddelerin çözeltilerinin tipik bir koloidal sistem olduğu artık herkes tarafından kabul edilmiştir. Birçok veri, sistemin kolloidal olduğunu gösterir. Kolloidal parçacıklar molekül ve iyonların kümeleşmesi ile kendiliğinden oluşurlar.

Kümelerle çevresindeki çözücü ve çözünen madde molekülleri arasında termodinamik açıdan tersinir bir denge vardır. Normal olarak belli bir ortamda çözünmeyen bir maddenin, seyreltik yüzey aktif madde ile çözündürülmesine miselar çözünme denir.

İyonik yüzey aktif maddelerde misel oluşması, misel oluşmasına karşı bir etki olan benzer yüklü polar baş gruplar arasındaki elektrostatik itmelere karşı iş yapmak demektir.

İyonik olmayanlarda ise, misel oluşumuna karşı beklenen itme kuvveti olmadığından, miseller iyonik olanlara göre daha düşük konsantrasyonlarda oluşurlar.

2.2.5.Flotasyon

Flotasyon olarak bilinen işlem yani çeşitli tiplerdeki parçacıkların birbirinden yüzdürülerek ayrılması, yüzey kimyasının çok önemli fakat oldukça karmaşık

(10)

uygulamasıdır. Flotasyon, genel madencilik endüstrisinde çok önemlidir. Bununla istenilen, minerali diğer minerallerden ayırarak parçalanmış karışık filizlerin ekonomik işlemlerine büyük ölçüde olanak sağlanmaktadır.

2.2.6. Hipofilik-Lipofilik Denge

Bir yüzey aktif madde yağ/su arayüzeyler konulduğunda, o arayüzey gerilimini azaltır ve iki sıvı fazdan çok tek bir faz veya emülsiyon oluşturur. Yüzey aktif maddelerin hidrofilik özelliği kuvvetli ise, bunlar yağ kolloidlerini absorbe eden su oluşturabilir.

Surfaktantların iyonik olmayan sınıfının önemi gittikçe artmaktadır. Özellikle susuz sistemler için önemlidirler. İyonik olmayan sınıfa giren moleküller iyonlaşmayan ve çok ilgi çeken bir grup içermektedirler.

İyonik olmayan maddeler, sulu sistemlerde hem emülsiyon yapıcı hem de doğrudan surfaktant olarak çok miktarda ve başarıyla kullanılmışlardır. Polioksi etilen alkil fenil eterler, polioksietilen isoalkilfenileter, penta etilen glikol monodesil eter ve 2-butoksi etanol bu iyonik olmayan maddelerdendir.

2.3. YÜZEY VE ARA YÜZEY GERĠLĠMLERĠNĠN ÖLÇÜLMESĠ

2.3.1. Faz ara yüzeyleri

Bir yüzey veya bir arayüzey iki fazın arasındaki sınırdır. Herhangi bir heterojen sistemde sınırlar, sistemin bütünü gibi hareket ettiği için bunların incelenmesi her iki faz arasında bilgi vermesi sebebi ile önemlidir. Özellikle bunların önemi teknolojide kendini gösterir. Mesela, adezyon olayı yüzeyde veya iki solid fazın ara yüzeyinde olan bir etkidir, bazı hallerde bu, bir likid ve bir solid faz arasında olur. Benzer şekilde emülsifikasyon ıslatma, yayılma, köpüklenme, deterjan etkisi, adsorbsiyon etkileri ve

(11)

bunların olası kombinasyonları iki fazın ara yüzeyinde meydana gelen şartlara uygun olarak ortaya çıkar.

Basit bir geometrik düşünce tek bir yüzeyin yalnız iki faz arasında mevcut olabileceğini göstermiştir. Üç veya daha fazla fazlar, yalnız basit bir çizgiye sahiptir, bir yüzey göstermezler. Bu olay çok karışık sistemlerde dahi teorik olarak basitleştirilir ve aynı zamanda yüzey aktif maddenin ne olduğunu anlamayı çok daha kolaylaştırılır.

Yüzeyler arası faz beş tipte mümkündür. 1.Solid-gaz 2.Solid-likid 3.Solid-solid 4.Likid-gaz 5.Likid-likid

Solid-gaz ve Solid-solid arayüzeyleri, yüzey aktif maddeleri incelerken bizi fazla ilgilendirmez.

Birer likid fazı içeren diğer üç tip ise yüzey aktif maddelerin etkilerine karşı önemlidirler. Fazlar arası yüzeyleri incelerken üç esaslı olay göz önünde tutulmalıdır.

Birincisi: Bir fazdan diğerine geçiştir ve bu gayet açıktır. Düşük temperatürde faz sınırı arasında çok fazla moleküller kinetik hareket olduğu halde, sınır durgun olarak bir veya iki molekül kalınlığından fazla olmaz.

İkinci esas olay, herhangi iki faz sınırındaki arayüzeyde, fazlar arası arayüzeyin her ünitesi ile birlikte olan belirli miktarda serbest bir enerji varlığıdır. Arayüzey enerjisi erg/cm olarak ifade edilir ve matematik olarak ve boyut bakımından:

cm dyn cm cm dyn _ 2 1 1

olarak ifade edilen arayüzey gerilimine ekivalandır. Bunun sonucu olarak arayüzey enerjisi ve arayüzey gerilimi terimi birbirinin yerini alabilir. Böyle kullanıldığında bu ifade kesin olarak bir likidin hava veya diğer yabancı bir gaz ihtiva eden gaz fazından

(12)

farklı kendi buharıyla dengede olduğu zamanki yüzeyini gösterir. Yüzey gerilim, arayüzeyde geometrik olarak, moleküller üzerine etki eden denkleşmemiş kuvvet sahalarından ileri gelir.

Böylece suyun yüzey enerjisi yani havaya karşı arayüzey enerjisi standart şartlar altında 72,7 erg/cm‟ dir.

2.3.2. Yüzey aktivitesi

Çözünen bazı maddeler, hatta çok düşük konsantrasyonda olsalar bile bunların çözücülerinin yüzey enerjisini ani olarak değiştirirler. Bu etki yüzey enerjisinin artmasından çok düşmesiyle kendini gösterir. Böyle özelliklere sahip olan çözünen maddeler, yüzey aktif maddeler olarak bilinir ve bunların bu yüzey etkisi de yüzey aktivitesi olarak tanınır.

Sabun en eski yüzey aktif maddesi olarak bilinir. Yüzey aktivitesi en fazla sulu sistemlerde uygulanmıştır. Böylece en çok tanınan yüzey ajanları suda çözünen maddelerdir. Bununla birlikte, yüzey aktivitesi sulu olmayan çözeltilerde de gösterilebilir. Örneğin oleik asid, hidrokarbon yağlarında çözüldüğü zaman gayet açık olarak yüzey aktiftir. Yağda çözünen diğer maddelerin büyük bir kısmı suda çözünmeyen maddeler olarak tanınır ve teknik olarak yağlarda yüzey aktif etkiler için kullanılır.

Yüzey aktif ajanların önemli bir özelliği olarak çözünürlüğü söyleyebiliriz. Bununla birlikte su yüzeyinde yayılarak monomoleküller film bulundurmasının yanı sıra, çözünmeyen maddelerin geniş bir sınıfı da vardır. Bu maddelerin bulundurduğu filmler yalnız su yüzeyinde değil diğer uygun likidler yüzeyinde olabilir. Bu filmler herhangi makroskopik anlamda üçüncü bir faz bulundurmazlar. Bunların varlığı enerji ölçüleriyle ve uygulanan yüzeyin elektriksel özellikleri ile geniş ölçüde ilgilidirler.

Bu anlamda bunlar gerçekten yüzey aktiftirler ve önemli durumlarda hiç olmazsa alt likid yüzeyinde, monomoleküler bir tabakanın çöktüğü yerde yüzey aktiftirler.

(13)

Gerçek çözünen yüzey aktif maddeler, çözeltileri üzerinde yüzey filmlere çok benzer filmler bulundurması ile aktiftirler. Bu filmler, çözelti bünyesi içinden yüzeye doğru taşınan veya orada yönlenen moleküller tarafından bulundurulurlar. Gerçekte yüzey aktif olan birçok bileşik sınıfı vardır. Fakat yüzey gerilimi düşürme etkileri bakımından sanayide kullanılmazlar.

Yüzey ve arayüzey gerilimlerinin ölçümü için kullanılabilen birçok metod; statik, koparma (detachment) ve dinamik olarak sınıflandırılabilir. Bunların sonuncusu, kısmen kısa süreli etkileri incelemek için kullanılır. Statik metodlar genellikle koparma metodlarından (özellikle yüzey aktif maddeler içerdiğinde) daha büyük bir potansiyel sunar, fakat koparma metodları uygulamada daha uygundur.

2.4. YÜZEY GERĠLĠMĠ ÖLÇME METODLARI

2.4.1. Kapiler yükselme metodu

Bu metod uygun bir şekilde yürütüldüğünde, yüzey gerilimlerini belirlemek için kullanılabilecek çok doğru bir metottur. Ölçümler yüzeyin distürbansını içermediği için, zamanla ortaya çıkan etkiler izlenebilir.

Sıvının dar kapilerde yükselmesi için,

γ

= r.h.Δd.g /2.cosθ θ=0 için,

γ=

½

. r.h.Δd.g olur. Δd= dsıvı-dbuhar

(14)

ġekil 2.4.1. Kapiler yükselme

Doğru bir çalışma için menisküs düzeltmesi yapmak gereklidir. Dar kapilerde menisküs yaklaşık olarak yarı küreseldir, bu nedenle

γ

=

½

.

r.(h+r/3).Δd.g olur.

Pratikte, kapiler yükselme metodu değme açılarını ölçmedeki belirsizlik nedeniyle sadece temas açısı sıfır olduğunda kullanılır. Sıra ile yukarıdan aşağıya denge pozisyonuna ulaşmak için menisküs gözönüne alınarak, sıfır değme açısı kontrol edilebilir. İlerleyen ve geri çekilen temas açılarındaki farklılıklar nedeniyle, ölçülebilir bir temas açısıyla farklı denge durumları belirlenir. Sulu karışımlar ve diğer çoğu sıvı için sıfır temas açısı, genellikle iyi temizlenmiş cam kapilerin kullanılmasıyla kolayca elde edilebilir.

Bu metod ile ilgili zorluk belli çapta kapiler tüp elde etmedir (Elipsliğin az olması önemli değil). Termometre tüpleri bu anlamda kullanışlıdır. Alternatif olarak kesit alanı tam olarak bilinen kapilerde, belirli bir düzeyde menisküs elde etmek için sıvı haznesi yüksekliği ayarlanabilir.

Farklı yarıçaplardaki kapilerler için kapiler yükselmedeki farklılığı ölçmek, böylece sıvı haznesinin düz yüzeyi ile referansı yok saymak, kullanışlıdır. Çünkü:

(15)

γ

= Δd.g.r1.r2.Δh / 2(r1-r2) olur.

ġekil 2.4.2. Diferansiyel kapiler yükselme aygıtı

2.4.2. Wilhemly levha metodları

İnce mika levha ya da mikroskop camı ġekil 2.4.3’ te gösterildiği gibi, terazinin kolundan asılır ve sıvı içerisine daldırılır.

(16)

Koparma metodu olarak kullanıldığında, sıvıyı tutan kap derece derece düşürülür ve ayırma noktasında dengedeki çekme belirlenir. x plak için uzunluğu; y, genişliği; W ağırlığı gösterir ve değme açısı sıfır kabul edilerek

Wkoparma-W= 2 (x+y)

γ

yazılır.

Levha metodu, yüzey gerilimindeki değişiklikleri ölçmek için statik metod olarak kullanılabilir. Yüzey gerilimi değiştiğinde, plakayı sabit dalmada (immersion) tutmak için kuvvetteki değişiklik ölçülür.

2.4.3. Halka metodu

Bu metodda yüzey veya arayüzeyden halkayı koparmak için gerekli olan kuvvet iki şekilde ölçülür.

ġekil 2.4.4. Halka metodu ile arayüzey geriliminin ölçülmesi

a) Terazinin kolundan halkayı asma

(17)

Ayırma kuvveti, yüzey ve arayüzey gerilimi ile şu ifade ile ilişkilidir:

γ

= βF/ 4πR

β:Düzeltme faktörü, F: Halkayı çekme kuvveti, R: Halkanın ortalama çapı

Sıfır sabit temas açısını elde etmek için, kuvvetli asitle ya da aleve tutularak temizlenmiş platin halkalar kullanılır. Halkanın durgun yüzeyde düz bir şekilde uzanması gereklidir. Arayüzey çalışması için, tercihen halkayı daha düşük sıvı ıslatmalı. CCl4 üzerinde su için halkanın hidrofobik olması gerekirken, su üzerinde benzen için,

temiz platin halkanın kullanılması uygun olur.

2.4.4. Damla hacmi ve damla ağırlığı metodu

Sıvı damlalarının, düşey olarak yükselen dar tüpün ucundan yavaşça kendi başlarına kopmaları beklenir. Damlalar ya tartılır, ya sayılır ya da hacmi ölçülür.

(18)

Kopma noktasında,

γ

= Ф.m.g /2πr = Ф.V.d.g /2πr

m: damlanın kütlesi, V: damlanın hacmi d:sıvının yoğunluğu, r:tüpün yarı çapı Ф: düzeltme faktörü

Ф düzeltme faktörü aşağıdaki nedenlerden dolayı gereklidir: a) Damla tamamen ucu terk etmez.

b) Yüzey gerilim kuvvetleri nadiren tamamen düşeydir. c) Kavisli sıvı yüzeyinin ortasında basınç farkı vardır.

Ф, r / V1/3 oranına bağlıdır. Ф‟ nin değeri Harkins ve Brown tarafından belirlenmiştir ve 0.6 ve 1.2 arasında olan r / V1/3 değerlerinin daha iyi olduğu belirtilmiştir.

Mikrometre şırıngalı büretle birlikte kullanılan uç, yüzey ve arayüzey gerilimlerini belirlemede çok uygun damla-hacim aracıdır. Tüpün ucunun tamamen ıslatılması gerekmektedir (r:dış yarıçap); alternatif olarak keskin ağızlı uç kullanılabilir. Doğru ölçümler için düzeneğin titreşimden uzak olması ve damlanın son % 10‟unun çok yavaş oluşması gerekmektedir.

(19)

2.5. KRĠTĠK MĠSEL KONSANTRASYONU

Kritik misel konsantrasyonu, muhtemelen en yaygın şekilde bilinen ve sulu çözeltide misel oluşumunun en geniş bir şekilde incelenen özelliğidir. Kmk değerinin bazı tanımları ileri sürülmüştür, ancak Philips tarafından sunulan tanım en çok kullanılandır (Phlips, 1955). Kmk, surfaktant konsantrasyonunun bir fonksiyonu olarak bir çözelti özelliğinin eğimindeki, maksimum değişime karşılık gelen surfaktant konsantrasyonu olarak tanımlanır (ġekil 5.1). Buna göre;

0 CM C t C 3 t dC 3 d _          _ (2)

şeklinde yazılabilir. Burada , ilgili çözeltinin özelliğidir ve aşağıdaki eşitliğe göre çözeltideki monomerik surfaktant ve misellerden dolayı katkılara ayrılabilir.

 = [S]+[M] (3)

 ve  orantı sabitleri ve [S] ile [M] sırası ile, surfaktant monomeri ve misellerin konsantrasyonunu gösterir. Eşitlik (2) ve (3)‟den elde edilen kmk değerinin,  ve  katkı faktörlerinin bir fonksiyonu olacağına ve bu yüzden tayinde kullanılan çözeltinin özelliğine bağlı olduğuna dikkat edilmelidir. Bu, verilen bir surfaktant için kmk değerinin belirli bir konsantrasyon olamayacağı, fakat daha doğrusu sınırlı bir konsantrasyon aralığında olacağı anlamına gelir. Bu gerçeğe rağmen kmk değerleri, literatürde sık sık sınırlı bir konsantrasyon olarak verilmektedir. Deneysel olarak kmk değerleri, genellikle surfaktant konsantrasyonunun bir fonksiyonu olarak fiziksel bir çözelti özelliği grafiğinde, bir konsantrasyon aralığı üzerindeki geçiş veya kırılma noktası olarak tayin edilir.

Kmk değeri, hidrofilik ve hidrofobik grupların doğası, çözeltide katkı maddelerinin bulunması ve sıcaklık gibi dış etkileri içeren farklı parametrelere bağlıdır.

(20)

ġekil 5.1. Kritik misel konsantrasyonundan sonra meydana gelen fiziksel özelliklerdeki

belirgin değişikliklerin gösterilmesi.

İyonik surfaktantların kmk değerlerinin aşağıdaki ilişkiye uyduğu gösterilmiştir (Attwood ve Florence, 1983).

logCMC = A-BnC (4)

Burada A ve B, bir homolog seri için sabitlerdir ve nC, surfaktantın alkil

zincirinin içerdiği karbon atomlarının sayısıdır. A değerinin, iyonik gruplara özgü olarak yaklaşık sabit olduğu gösterilmiştir. Baş grup değişikliğinin kmk değeri üzerinde

Kritik Misel Konsantrasyonu

(21)

küçük bir etkiye sahip olduğu gösterilmiştir. Bununla birlikte karşıt iyon, özellikle de karşıt iyon değerliğindeki değişmelerin, belirgin etkilere sahip olduğu gözlenmiştir (Attwood ve Florence, 1983, Myers, 1988). Karşıt iyon bir değerlikten iki veya üç değerliğe değiştiğinde kmk değerinin hızla düştüğü gözlemiştir (Myers, 1988). Bunun sebebi, iyonik baş gruplar arasındaki elektrostatik itmelerde azalma meydana geldiğinden karşıt iyon bağlanma derecesinin artmasından dolayıdır. Aynı zamanda karşıt iyonun büyüklüğü de kmk değerini tayin eden faktörlerden birisidir, çünkü kmk değerinin karşıt iyonun artan hidratlanmış yarıçapı ile arttığı gözlenmiştir. Bu, elektrostatik itmeyi minimize etmede, karşıt iyonun etkisini azaltarak iyon ayrılmasını arttırmayı sağlar. İyonik baş grup ve karşıt iyondaki değişimlere ilaveten, kmk değeri çözeltiye güçlü bir elektrolit ilavesinden de etkilenebilmektedir. Bu durum, iyonik baş gruplar arasındaki baş grup itmelerini azaltıcı etkiye sahip olup, karşıt iyon bağlanma derecesini artmasını sağlar ve bundan dolayı kmk değeri azalır. Bu etki ampirik olarak;

logCMC = -alogCC + b (5)

eşitliği ile hesaplanabilir (Corrin ve Harkins, 1974). Burada a ve b, spesifik bir iyonik baş grup için sabittir ve CC, toplam karşıt iyon konsantrasyonunu göstermektedir. İyonik

olmayan surfaktantlar için, baş grup büyüklüğünde ki bir artış (örneğin polietilen oksit uzunluğunda ki artma), kmk değerini;

lnCMC = A‟ + B‟y (6)

eşitliğine göre arttırdığı gözlemlenir. Burada y, baş grubu içeren etilen oksit kısımlarının sayısıdır. A‟ ve B‟ de verilen hidrofobik gruba özel sabitlerdir. İyonik olmayan surfaktant çözeltilerine bir elektrolitin ilavesi, iyonik surfaktant durumu ile karşılaştırıldığında daha indirgeyici bir etkiye sahiptir ve aslında surfaktantın “salting-in” veya “salting-out” etkisinden dolayıdır (Myers, 1988).

Eşitlik(4)‟de ki B‟ nin değerinin, yaklaşık olarak sabit olduğu gösterilmiştir (tüm alkil zincirli tuzlar için log 2‟ye eşittir) (Myers, 1988). İyonik surfaktantlar için genel bir kural olarak kmk değeri, tek bir metilen biriminin, 16 karbon uzunluğundaki bir alkil

(22)

zincirine eklenmesiyle yarıya düşer. İyonik olmayan surfaktantlar için bu düşüş daha fazla olur (bir metilen grubunun eklenmesiyle orijinal değerinin üçte birine düşer) (Attwood ve Florence, 1983). Surfaktanta ikinci bir alkil zincirinin ilavesi daha belirgin bir etkiye sahipken, alkil zincirinin dallanması kmk değeri üzerinde çok küçük bir etkiye sahiptir. Ana alkil zincirine bir metilen grubunun ilavesi, Eşitlik (4) ile tanımlanan davranışı izler. İkinci alkil zincirine bir metilen grubunun ilavesinin aynı zamanda kmk değerini arttırdığı gözlemlenir, ancak ana alkil zinciri için gözlenenle aynı derecede değildir. Tanford, ana alkil zincirine ilavede gözlenenin yaklaşık %60‟ ı kadar olduğunu önerir (Tanford, 1991).

Surfaktantları tartışırken göz önünde tutulması gerekli önemli bir faktör, miselleşme prosesi üzerine katkı maddelerinin etkisidir. Birçok endüstriyel ve ticari formülasyon, surfaktantları çok sayıda çözünen veya katkı maddesi ile beraber kullanmaktadır. Bu çözünen veya katkı maddelerinden herhangi biri, çözeltideki surfaktant molekülleri ile belirli etkileşimler sayesinde veya çözücünün doğasını değiştirerek miselleşme işlemini, prosesin termodinamiklerini değiştirerek etkileyebilir. Su ile düşük karışabilirliğe sahip organik maddeler, çözeltide miseller içinde etkin olarak çözündürülür. Bu genellikle, miselin şişmesi ile sonuçlanır ve sık sık agregat morfolojisindeki değişimlerde artış verir. Su ile önemli bir karışabilirliğe sahip organik maddeler (kısa zincirli alkoller, glikoller ve polar organik çözücüler), seyreltik şartlar altında bulunduğunda, yalnızca küçük bir etkiye sahiptir. Böyle katkı maddelerinin büyük etkileri, baş gruplar arasındaki elektrostatik etkileşimlerde azalma meydana getirerek, suyun dielektrik sabitinde bir indirgenme sağlar ve böylece kmk değerinde azalma meydana getirir. Yüksek konsantrasyonlarda bu katkılar, co-solvent olarak değerlendirilebilir ve sonuçta sistemin çözücü özellikleri de değişecektir. Bu, hidrofobik kuyrukların, miselden bulk çözeltiye transferinin enerji gereksiniminde bir azalmaya ve böylece, kmk değerinin artışına neden olabilir. Genellikle uzun zincirli alkollerin ilavesi, kmk değerinde bir azalmaya sebep olur ve bu, böyle moleküllerin yüzey aktivitesine bağlanır (ara yüzeylerde tercihli adsorpsiyonu ve karışık misel oluşturmada ki güçlü isteği).

Sıcaklıktaki değişimlerin etkisi, iyonik olmayan surfaktantların tersine, iyonik olanlar ele alınırken oldukça farklıdır. İyonik surfaktantlarda, sıcaklığın bir fonksiyonu

(23)

olarak kmk değeri bir minimum gösterir (0-70 oC gibi geniş bir aralıkta). Bu davranış, sıcaklıktaki bir artışın, molekülün hidrofilik ve hidrofobik kısımlarının sahip olduğu rekabetçi bir etkiyi yansıtır. Sıcaklık arttığında, baş grubun hidratasyonunda bir azalma meydana gelir. Bu da misel oluşumuna ters olarak, molekülün solvatasyonuna izin veren enerji faktörlerinde bir azalma meydana getirir ve bundan dolayı misel oluşturma eğilimi artar. Buna karşın sıcaklık artışı ile beraber suyun yapısı zayıflayarak alkil kuyruğun, hidrofobik hidratasyonunda bir azalmayı arttırarak onun çözünürlüğünde artışı sağlar. Bu da misel oluşumunun engellenmesine neden olur ve bu iki etkinin bağıl büyüklüğü kmk değerinde ya bir artış ya da bir azalmanın belirleyicisi olacaktır.

Polioksietilenli iyonik olmayan surfaktantlar için kmk değerinin sıcaklığa bağlılığı, su ile etilen oksit kısımları arasında meydana gelen hidrojen bağı etkileşimleri ile belirlenir. Sulu çözeltilerde çözündürme için, hidrojen bağına dayanan tüm maddelerde olduğu gibi, surfaktantlar da ters bir sıcaklık/çözünürlük ilişkisi gösterir. Sonuç olarak kmk değerinin artan sıcaklıkla azaldığı gözlenir. Eğer sıcaklık yeteri kadar yükseğe çıkartılırsa, surfaktantın “bulanma noktası” denilen yere ulaşılır. Faz ayrımı, sulu bir faz ve yüksek fraksiyonlu surfaktant içeren bir faz şeklinde meydana gelir. Benzer davranış, PEO-PPO-PPO triblok kopolimerler için gözlenmiştir. Ancak, bu durum polimer ile, PEO/PPO kütle oranına kmk değerinin güçlü bir bağlılığından dolayı çok daha karmaşıktır.

(24)

BÖLÜM-3-

MATERYAL VE METOD

3.1. KULLANILAN KĠMYASAL MADDELER

a) Katyonik Surfaktantlar

- Setiltrimetil amonyum bromür (CTAB) [(CH3(CH2)15N+(CH3)3Br-)]

b) Noniyonik Surfaktantlar

-Tween 20 (C58H114O26) (Polyoxyethylene (20) sorbitan monolaurate)

-Tween 40 (C26H50O3) (Polyoxyethylene sorbitan monopalmitate)

-Tween 60 (C64H126O26) (Polyoxyethylene sorbitan monostearate)

Deneylerde kullanılan Tween 20, Tween 40 ve Tween 60 Sigma‟ dan temin edilmiştir

c) Bidestile Su:

Laboratuvarda bulunan bi destile su cihazı ile elde ettiğimiz su kullanılarak bütün çözeltiler bununla hazırlanmıştır.

(25)

3.2. KULLANILAN ALETLER

3.2.1. BĠDESTĠLE SU CĠHAZI

Laboratuvarda bulunan GFL-2102 (2L/saat) markalı su bidestile cihazı kullanıldı.

3.2.2. ANALĠTĠK TERAZĠ

Çalışmada GEC AVERY marka dijital göstergeli analitik terazi kullanılmıştır. Terazi 200 grama kadar 0,1 mg hassasiyetle okuma yapabilmektedir.

3.2.3. ÇALKALAMALI SU BANYOSU

Çalışmada 10-110 o_{C sıcaklık aralığına sahip termostatlı NÜVE ST 402}

marka çalkalamalı su banyosu kullanıldı. Bu alet 10 ayrı derecede 0-250 arasında ayarlanabilir çalkalama yapacak ve tank içindeki suyu (veya kaynama noktası yüksek olan sıvıyı) 0-120 oC arasında kontrol edebilecek özelliktedir.

3.2.4. ISITICI VE MAGNETĠK KARIġTIRICI

Çalışmada ELEKTRO-MAG yapımı M 22 tipi 200 o_{C‟ ye kadar 10 ayrı}

derecede ısıtma yapabilen ısıtıcı kullanıldı. Isıtıcı aynı zamanda 10 ayrı derecede magnetik karıştırma da yapabilmektedir.

3.2.5. KONDUKTOMETRE

Çalışmada surfaktantların kmk değerlerinin bulunmasında Thermo Orion 3-Star konduktometre kullanıldı. Pil sabiti k=0,9 cm-1 olan alet aynı anda sıcaklığı ölçerek iletkenlik değerlerini beraberinde verebilmektedir.

(26)

3.2.6.ETÜV

MIDO/2/AL marka 20-240 oC aralığında çalışan etüv kullanıldı. Kullanılan cam malzemeler yıkanıp temizlendikten sonra saf sudan geçirilerek etüvde kurutulmaya bırakıldı.

3.2.7. YÜZEY GERĠLĠMĠ ÖLÇÜM CĠHAZI (Tensiyometre)

Surfaktant çözeltilerinin yüzey gerilimleri KSV 702 marka cihaz kullanılarak Du-Nouy halka metodu ile ölçüldü. Sistemin yüzey gerilimi ölçüm aralığı 1-1000 mN/m arasındadır ve hassasiyeti 0,001 mN/m dir.

3.3. KULLANILAN YÖNTEMLER

3.3.1. ÇÖZELTĠLERĠN HAZIRLANMASI

Saf surfaktant çözeltilerinin belirli konsantrasyonlara karşılık gelen ölçülmüş fiziksel değerleri (iletkenlik ve yüzey gerilimi ölçümleri) ile çizilen grafiklerden, her bir surfaktant için kmk değeri bulundu. Bulunan bu değerlere göre her surfaktantın bu konsantrasyon değeri dikkate alınarak belli bir molaritede stok çözeltileri hazırlandı. Daha sonra belli bir derişim aralığında çözeltiler seyreltilerek noniyonik ve katyonik surfaktant çözeltileri farklı oranlarda karıştırıldı. Çözeltileri hazırlarken bidestile su kullanıldı.

Hazırlanan çözeltiler termostatlı su banyosunda çalışılan sıcaklıklarda termal dengeye gelmesi için 18-20 saat süre ile çalkalanarak ölçümler alındı.

(27)

3.3.2.YÜZEY GERĠLĠMĠ ÖLÇÜMLERĠ

Yüzey gerilimi, KSV SIGMA 702 model yüzey gerilimi cihazı ile Du Nouy halka koparma yöntemi ile tayin edildi. Cihazın kalibrasyonu bidestile su kullanılarak yapıldı ve her ölçümden önce platin halka hekzan, aseton, saf su ile yıkanarak ve bek alevinde yakılarak temizlendikten sonra kullanıldı. Yüzey gerilimi ölçümlerine başlamadan önce deneylerde kullanılan bidestile suyun yüzey gerilimi oda sıcaklığında ölçüldü ve yaklaşık 69-71 mN/m olarak bulundu. Yüzey gerilimi ölçülecek çözeltiler çalkalamalı su banyosunda termal dengeye gelmesi sağlandıktan sonra cihazın ölçüm kabına konarak ölçüm sıcaklığında ölçümler her bir çözelti için en az üç defa tekrarlanarak yapıldı.

Çalışmada katyonik ve noniyonik surfaktant çözeltilerinin saf halleri ve farklı oranlarda karışımları için dört farklı sıcaklıkta Du-Nouy halka metodu ile yüzey gerilimleri ölçüldü. Yüzey gerilim değerleri mN/m cinsinden ölçülmüştür.

3.3.3. ĠLETKENLĠK ÖLÇÜMLERĠ

Spesifik iletkenlik, Thermo Orion 3-Star model, pil sabiti 0,90 cm-1 olan konduktometre kullanılarak yapıldı. Cihaz kullanılmadan önce kalibrasyonu kendisine ait farklı konsantrasyonlardaki standart sodyum klorür çözeltileri kullanılarak yapıldı. Tayini yapılacak çözeltiler ölçüm kabına konduktan sonra karıştırılarak ölçüm sıcaklığında termal dengeye gelmesi sağlandı ve her bir çözelti için en az üç ölçüm yapıldı.

Saf ve karışık surfaktant sistemlerinden oluşan çözeltilerin beş farklı sıcaklıkta iletkenlik değerleri ölçülmüştür. Çözeltiler, 25 ml‟ lik behere konularak homojenliği sağlamak için magnetik karıştırıcı ile karıştırılarak istenilen sıcaklıklarda ölçümler alınmıştır. İletkenlik değerleri µS/cm cinsinden ölçülmüştür. Çözeltileri hazırlamak için kullandığımız bidestile suyun iletkenliği2,76 µS/cm olarak ölçüldü.

(28)

3.3.4. ÇÖZELTĠLERĠN KRĠTĠK MĠSEL KONSANTRASYON (KMK) DEĞERLERĠNĠN BULUNMASI

Katyonik surfaktant ve noniyonik surfaktant çözeltilerinin saf halleri ve karışımlarının 25, 30, 35, 40 ve 45 C‟ de kritik misel konsantrasyonu yüzey gerilimi ve konduktometrik yöntem kullanılarak tayin edildi. Değişik konsantrasyonda hazırlanan surfaktant çözeltileri, bidestile su kullanılarak hazırlanan stok çözeltinin seyreltilmesi ile elde edildi. Yukarıda anlatılan metodlar ile yüzey gerilimi ve spesifik iletkenlik değerleri tayin edildi. Konsantrasyona karşı çizilen yüzey gerilimi ve spesifik iletkenlik grafiklerinden elde edilen kırılma noktalarından surfaktantın her bir sıcaklıktaki kritik misel konsantrasyonu değerleri bulundu. Elde edilen sonuçların literatürle uyumlu olduğu görüldü.

(29)

BÖLÜM-4-

DENEYSEL KISIM

4.1. SAF SURFAKTANTLARIN YÜZEY GERĠLĠM DEĞERLERĠNĠN

BULUNMASI VE SICAKLIKLA DEĞĠġĠMĠ

Çalışmada CTAB, Tween 20 ve Tween 40‟ ın bidestile su ile 10-2

mol/L konsantrasyonunda saf çözeltileri hazırlandı. Daha sonra belli sıcaklıkta her çözelti seyreltilerek belli bir aralıkta yüzey gerilimi ölçümleri alındı. Kullanılan sıcaklıklar 25, 30, 35 ve 40 oC‟ dir.

Bu surfaktant çözeltilerinin kritik misel konsantrasyonları (kmk) yüzey gerilimi ölçümlerinden faydalanarak bulundu ve bulunan kritik misel konsantrasyonu değerlerine göre en uygun konsantrasyon aralığı tespit edildi.

Ölçülen değerler Tablo 4.1.1-4.1.3‟ te verildi. Tablolardaki değerlerden faydalanarak çizilen grafikler ise Şekil 4.1.1-4.1.12‟ de gösterildi.

Bu grafiklerde iki doğrunun kesiştiği nokta yani yüzey geriliminin ani değişim yaptığı noktalardan kritik misel konsantrasyonu değerleri bulundu. Bulunan değerler Tablo 4.2.5 ve 4.2.10‟ da verildi.

(30)

Tablo 4.1.1. CTAB‟ nin farklı sıcaklıklarda ölçülen konsantrasyona karşı yüzey

gerilimi değerleri.

Konsantrasyon (mmol/L)

Yüzey gerilimi (mN/m) (CTAB) Sıcaklık (o C) 25 30 35 40 0,001 66,65 40,17 37,29 35,41 0,005 65,80 44,10 38,23 40,96 0,008 65,65 42,15 35,32 54,58 0,05 61,65 49,85 49,24 58,64 0,1 55,15 44,28 53,96 48,64 0,5 40,14 43,97 46,64 44,48 1 33,61 36,66 36,80 35,87 2 32,52 36,49 36,28 34,92 4 32,19 35,99 36,30 35,20 5 32,08 35,87 35,74 34,89 10 31,01 35,21 35,22 34,52

(31)

0 2 4 6 8 10 30 35 40 45 50 55 60 65 70 CTAB (25 oC) Y ü z e y g e ri ll im i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

ġekil 4.1.1. 25 o_{C‟ de CTAB‟ nin konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği.}

0 1 2 3 4 5 36 38 40 42 44 CTAB (30 oC) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrayon (mmol/L)

(32)

0 1 2 3 4 5 35 40 45 50 55 CTAB (35 o C) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

ġekil 4.1.3. 35 o_{C‟ de CTAB‟ nin konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği}

0 1 2 3 4 5 35 40 45 50 55 _{CTAB (40}o C) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(33)

Tablo 4.1.2. Tween 20‟ nin farklı sıcaklıklarda ölçülen konsantrasyona karşı yüzey

Yüzey gerilimi (mN/m) (Tween 20) Sıcaklık (o C) 25 30 35 40 0,001 61,82 35,72 38,91 61,20 0,005 45,18 39,38 39,51 50,86 0,008 37,67 45,51 42,94 42,84 0,05 38,65 36,99 16,54 35,85 0,1 37,49 37,16 36,50 33,75 0,5 36,1 - 33,59 33,17 1 35,68 33,48 35,11 32,74 2 35,99 34,13 34,35 23,15 4 36,15 34,46 34,10 32,97 5 36,13 33,74 33,69 32,96 10 35,91 34,27 33,82 32,15

(34)

0 2 4 6 8 10 35 40 45 50 55 60 65 Tween 20 (25 o C) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

ġekil 4.1.5. 25 o_{C‟ de Tween 20‟nin konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği.}

0 2 4 6 8 10 32 34 36 38 40 42 44 46 Tween 20 (30 o C) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(35)

0 2 4 6 8 10 32 34 36 38 40 42 44 Tween 20 (35 oC) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

0 2 4 6 8 10 30 35 40 45 50 55 60 65 Tween 20 (40 o C) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(36)

Tablo 4.1.3. Tween 40‟ ın farklı sıcaklıklarda ölçülen konsantrasyona karşı yüzey

Yüzey gerilimi (mN/m) (Tween 40) Sıcaklık (o C) 25 30 35 40 0,001 60,24 39,94 40,61 37,39 0,005 50,54 45,75 44,79 43,59 0,008 45,26 48,06 51,32 50,37 0,05 43,99 42,72 45,82 44,88 0,1 42,4 40,92 42,97 41,00 0,5 38,58 37,50 36,08 35,44 1 37,6 35,23 34,00 33,62 2 36,46 38,34 33,83 33,45 4 35,9 36,27 33,39 32,99 5 36,35 23,50 35,45 33,49 10 36,34 34,65 33,92 33,63

(37)

0 2 4 6 8 10 35 40 45 50 55 60 Tween 40 (25 oC) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

0 2 4 6 8 10 30 35 40 45 50 55 60 65 70 Tween 40 (30 oC) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(38)

0 2 4 6 8 10 32 34 36 38 40 42 44 46 48 50 52 Tween 40 (35 o C) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

0 2 4 6 8 10 32 34 36 38 40 42 44 46 48 50 52 Tween 40 (40 o C) Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(39)

4.2. NONĠYONĠK VE KATYONĠK SURFAKTANT KARIġIMLARININ YÜZEY

GERĠLĠMLERĠNĠN ÖLÇÜLMESĠ VE KRĠTĠK MĠSEL

KONSANTRASYONLARININ BULUNMASI

Çalışmada kullanılan noniyonik ve katyonik surfaktant çözeltisi karışımları şunlardır: Tween 20/CTAB, Tween 40/CTAB.

Stok çözelti olarak hazırlanan CTAB çözeltisi ile Tween 20 ile Tween 40 çözeltilerinin farklı konsantrasyonları farklı mol kesrinde karıştırılarak 25, 30, 35, 40

o_{C‟ de termal dengeye getirildikten sonra yüzey gerilimleri ölçüldü. Ölçümlerden elde}

edilen değerler Tablo 4.2.1-4.2.9 arasındaki tablolarda gösterildi. Bu değerlerden faydalanarak çizilen grafikler ise Şekil 4.2.1-4.2.8‟ de yer almaktadır.

(40)

Tablo 4.2.1. 25oC‟ de Tween 20/CTAB surfaktant karışımının farklı mol fraksiyonu

için konsantrasyona karşı yüzey gerilimi değerleri.

Yüzey Gerilimi (mN/m) (25 o

C)

Mol Kesri (Tween 20)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 66,65 60,66 64,91 59,38 59,08 60,52 - 0,005 65,80 59,43 58,28 42,38 56,03 52,92 61,82 0,008 65,65 55,26 56,16 39,40 50,87 51,57 45,18 0,05 61,65 48,09 46,02 33,88 42,71 41,58 37,67 0,1 55,15 44,50 40,5 30,80 38,80 39,58 38,65 0,5 40,14 39,26 37,84 34,58 37,62 36,83 37,49 1 33,61 37,86 35,73 34,64 37,27 36,9 36,1 2 32,52 34,72 35,93 36,28 36,69 36,44 35,68 4 32,19 33,49 35,86 35,07 36,37 37,07 35,99 5 32,08 34,80 34,95 34,72 34,86 37,17 36,15 10 31,01 34,28 34,49 34,75 35,81 36,53 36,13

(41)

25 oC‟ de Tween 20 ile CTAB surfaktant karışımının farklı mol fraksiyonu için konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği ġekil 4.2.1‟ de gösterildiği gibidir.

0 1 2 3 4 5 6 30 35 40 45 50 55 60 65 70  Tween 20=0,2 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 20=0,8  Tween 20=0,6  Tween 20=1 _{Tween 20}=0  Tween 20=0,4  Tween 20=0,5

ġekil 4.2.1. 25 o_{C‟ de Tween 20/CTAB surfaktant karışımının farklı mol fraksiyonu için}

(42)

C)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 40,17 45,34 33,83 51,60 32,40 51,55 35,72 0,005 44,10 27,63 29,75 42,62 29,35 46,45 39,38 0,008 42,15 28,69 32,17 32,93 31,14 33,35 45,51 0,05 49,85 29,39 34,55 41,79 32,71 29,27 36,99 0,1 44,28 38,16 32,51 38,49 33,22 29,65 37,16 0,5 43,97 32,46 36,16 37,68 33,37 32,79 - 1 36,66 37,56 36,61 37,11 35,29 32,58 33,48 2 36,49 34,92 37,44 37,25 34,95 34,62 34,13 4 35,99 35,04 36,80 36,90 34,81 34,76 34,46 5 35,87 34,83 36,39 36,45 34,83 35,09 33,74 10 35,21 34,33 36,34 35,84 35,16 24,00 34,27

(43)

0 2 4 6 25 30 35 40 45 50 55 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m )  Tween 20=0,2 Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 20=0,4  Tween 20=0,5  Tween 20=0,8  Tween 20=1  Tween 20=0,6  Tween 20=0

(44)

Tablo 4.2.3. 35oC‟ de Tween 20/CTAB surfaktant karışımının farklı mol kesirleri için

konsantrasyona karşı yüzey gerilimi değerleri.

C) Konsantrasyon

(mmol/L)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 37,29 38,28 45,17 67,60 48,24 64,68 38,91 0,005 38,23 28,05 31,69 54,25 34,53 43,13 39,51 0,008 35,32 28,72 35,12 49,03 47,96 31,19 42,94 0,05 49,24 30,27 31,74 35,11 34,07 33,69 16,54 0,1 53,96 37,05 29,10 30,04 33,02 33,54 36,50 0,5 46,64 37,95 29,65 28,98 30,64 35,09 33,59 1 36,80 38,24 32,08 30,52 26,19 35,41 35,11 2 36,28 37,30 32,96 31,11 26,96 35,61 34,35 4 36,30 36,12 31,92 31,71 30,58 34,88 34,10 5 35,74 36,31 32,81 31,06 29,97 34,72 33,69 10 35,22 35,65 32,62 30,96 31,22 36,14 33,82

(45)

35 oC‟ de Tween 20 ile CTAB surfaktant karışımının farklı mol fraksiyonu için konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği ġekil 4.2.3‟ te gösterildiği gibidir.

0 2 4 6 25 30 35 40 45 50 55 60 65 70 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 20=0,2  Tween 20=0,4  Tween 20=0,5  Tween 20=0,6  Tween 20=0,8  Tween 20=1  Tween 20=0

ġekil 4.2.3. 35 o_{C‟ de Tween 20/CTAB surfaktant karışımının mol fraksiyonu için}

(46)

C) Konsantrasyon

(mmol/L)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 35,41 30,17 33,33 33,01 32,44 32,57 61,20 0,005 40,96 29,04 32,54 31,38 31,63 29,38 50,86 0,008 54,58 26,66 30,78 30,62 30,02 31,19 42,84 0,05 58,64 31,26 32,69 32,76 30,75 29,04 35,85 0,1 48,64 30,96 34,28 32,28 30,88 30,16 33,75 0,5 44,48 30,26 35,12 35,04 30,89 30,50 33,17 1 35,87 32,47 35,82 35,15 32,75 28,69 32,74 2 34,92 34,98 35,43 34,82 32,99 33,70 23,15 4 35,20 34,17 35,21 34,53 34,12 34,26 32,97 5 34,89 34,37 34,51 34,01 34,05 34,37 32,96 10 34,52 33,39 34,22 34,08 34,20 33,96 32,15

(47)

40 oC‟ de Tween 20 ile CTAB surfaktant karışımının mol fraksiyonu için konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği ġekil 4.2.4‟ te gösterildiği gibidir.

0 2 4 6 26 28 30 32 34 36 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L) _{Tween 20}=0,2  Tween 20=0,4 _{Tween 20}=0,5  Tween 20=0,6 _{Tween 20}=0,8

(48)

Tween 20/CTAB surfaktant karışımının yüzey geriliminden yararlanarak bulunan kritik misel konsantrasyonu tablosu aşağıda verilmiştir.

Tablo 4.2.5. Tween 20/CTAB surfaktant karışımının yüzey geriliminden yararlanarak

elde edilen kritik misel konsantrasyon değerleri.

Mol kesri CTAB/Tween 20 KMK değerleri

25 oC 30 oC 35 oC 40oC 0 0,61 0,20 0,21 0,15 0,2 0,02 0,12 0,04 0,24 0,4 0,11 0,11 0,07 0,18 0,5 0,48 0,11 0,08 0,23 0,6 0,51 0,21 0,16 0,28 0,8 0,51 0,19 0,21 0,28 1 0,01 0,08 0,18 0,08

(49)

C) Konsantrasyon

(mmol/L)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 66,65 60,30 40,95 55,34 47,16 60,30 60,24 0,005 65,80 60,41 43,28 50,51 42,80 60,41 50,54 0,008 65,65 57,39 44,05 41,68 40,18 57,39 45,26 0,05 61,65 49,30 45,16 49,92 44,01 49,30 43,99 0,1 55,15 44,49 45,27 47,10 41,37 44,49 42,40 0,5 40,14 40,00 37,24 42,05 41,22 40,00 38,58 1 33,61 39,38 36,69 -- 40,76 39,38 37,60 2 32,52 38,08 37,91 38,41 39,14 38,08 36,46 4 32,19 38,48 36,90 36,62 38,27 38,48 35,90 5 32,08 36,08 36,15 36,70 38,15 36,08 36,35 10 31,01 34,69 35,62 35,76 37,09 34,69 36,34

(50)

25 oC‟ de Tween 40 ile CTAB surfaktant karışımının mol fraksiyonu için konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği ġekil 4.2.5‟ te gösterildiği gibidir.

0 2 4 6 30 35 40 45 50 55 60 65 70 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m )  Tween 20=0,2 Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 20=0,4  Tween 20=0,5  Tween 20=0,6  Tween 20=0,8  Tween 20=1  Tween 20=0

(51)

Tablo 4.2.7. 30oC‟ de Tween 40/CTAB surfaktant çözeltisinin farklı mol fraksiyonu

C) Konsantrasyon

(mmol/L)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 40,17 42,07 48,60 43,10 34,79 46,48 39,94 0,005 44,10 43,46 52,18 37,44 36,59 36,88 45,75 0,008 42,15 32,41 48,29 43,23 34,13 38,26 48,06 0,05 49,85 34,56 46,84 48,72 40,17 31,41 42,72 0,1 44,28 43,20 41,64 42,33 39,47 31,89 40,92 0,5 43,97 41,68 39,69 40,73 31,03 37,19 37,50 1 36,66 38,58 38,44 29,81 30,15 39,29 35,23 2 36,49 35,89 37,20 38,05 39,18 39,62 38,34 4 35,99 35,82 36,20 37,15 37,96 39,01 36,27 5 35,87 35,19 36,45 36,72 37,81 39,69 23,50 10 35,21 35,09 35,52 36,67 36,66 39,32 34,65

(52)

30 oC‟ de Tween 40 ile CTAB surfaktant karışımının farklı mol fraksiyonu için konsantrasyona karşı yüzey gerilimi grafiği ġekil 4.2.6‟ da gösterildiği gibidir.

0 2 4 6 30 35 40 45 50 55 60 65 70 Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 40 =0,2  Tween 40 =0,4 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Tween 40 =0,5  Tween 40 =0,6  Tween 40 =1  Tween 40 =0  Tween 40 =0,8

ġekil 4.2.6. 30 oC‟ de Tween 40/CTAB surfaktant karışımının farklı mol fraksiyonu

(53)

için konsantrasyona karşı yüzey gerilim değerleri.

C) Konsantrasyon

(mmol/L)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 37,29 42,31 37,15 63,75 44,81 61,02 40,61 0,005 38,23 26,41 30,20 53,77 38,94 48,46 44,79 0,008 35,32 27,59 21,25 44,17 31,16 46,97 51,32 0,05 49,24 31,09 32,23 49,86 30,89 44,38 45,82 0,1 53,96 31,75 34,20 48,36 36,79 48,48 42,97 0,5 46,64 35,90 33,05 42,83 33,47 39,98 36,08 1 36,80 34,99 32,42 31,79 34,45 38,66 34,00 2 36,28 34,39 35,58 39,18 37,42 39,39 33,83 4 36,30 33,70 35,17 37,61 37,47 39,18 33,39 5 35,74 32,61 33,75 36,97 37,00 40,15 35,45 10 35,22 32,94 35,45 36,53 35,01 39,46 33,92

(54)

30 35 40 45 50 55 60 65 0 2 4 6 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m ) Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 40=0,2  Tween 40=0,4  Tween 40=0,5  Tween 40=0,6  Tween 40=0,8  Tween 40=1  Tween 40=0

(55)

için konsantrasyona karşı yüzey gerilim değerleri.

C) Konsantrasyon

(mmol/L)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 35,41 36,20 48,54 38,31 35,68 30,36 37,39 0,005 40,96 38,84 52,72 34,42 29,08 35,05 43,59 0,008 54,58 40,80 49,81 40,13 37,08 36,11 50,37 0,05 58,64 45,59 33,05 40,54 31,83 28,49 44,88 0,1 48,64 41,69 34,10 40,23 31,37 29,49 41,00 0,5 44,48 40,73 33,56 39,90 34,31 32,75 35,44 1 35,87 37,87 36,36 39,80 36,98 37,67 33,62 2 34,92 35,88 35,08 37,47 37,13 38,47 33,45 4 35,20 34,90 36,12 36,57 37,00 38,79 32,99 5 34,89 35,25 35,45 36,24 37,01 38,97 33,49 10 34,52 34,66 35,03 35,54 36,40 38,22 33,63

(56)

0 2 4 6 35 40 45 50 55 60 35 40 45 50 55 60 Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 40=0,4  Tween 40=0,5  Tween 40=1  Tween 40=0 Y ü z e y g e ri li m i (m N /m )  Tween 40=0,2

(57)

Tween 40/CTAB surfaktant karışımının yüzey geriliminden yararlanarak bulunan kritik misel konsantrasyonu tablosu aşağıda verilmiştir.

Tablo 4.2.10. Tween 40/CTAB surfaktant karışımının kririk misel konsantrasyonu

değerleri.

Mol kesri CTAB/Tween 40 KMK değerleri

25 oC 30 oC 35 oC 40oC 0 0,61 0,20 0,21 0,15 0,2 0,11 0,11 0,03 0,11 0,4 0,53 0,16 0,46 0,13 0,5 0,68 0,18 0,35 0,18 0,6 0,71 0,10 0,12 0,13 0,8 0,78 0,38 0,51 0,12 1 0,13 0,102 0,46 0,28

(58)

4.3. SAF SURFAKTANT ÇÖZELTĠLERĠNĠN ĠLETKENLĠK ÖLÇÜMLERĠNĠN SICAKLIKLA DEĞĠġĠMĠ

Çalışmada CTAB ve Tween 60‟ ın bidestile su ile 10-2

M konsantrasyonunda saf çözeltileri hazırlandı. Daha sonra belli sıcaklıkta çözeltiler seyreltilerek belli bir aralıkta iletkenlik ölçümleri alındı. Kullanılan sıcaklıklar 25, 30, 35, 40 ve 45 o_{C‟ dir.}

Ölçülen değerler Tablo.4.3.1 ve Tablo.4.3.2‟ de verildi. Tablolardaki değerlerden yararlanarak çizilen grafikler Şekil 4.3.1-4.3.10‟ da gösterildi.

Tablo.4.3.1. CTAB‟ nin sulu çözeltisinin farklı sıcaklıklarda ölçülen konsantrasyona

karşı iletkenlik değerleri. Konsantrasyon (mmol/L) İletkenlik (mS/cm) (CTAB) Sıcaklık (o C) 25 30 35 40 45 0,001 0,00343 0,00352 0,00363 0,00371 0,00380 0,005 0,00322 0,00327 0,00333 0,00337 0,00343 0,008 0,00296 0,00301 0,00306 0,00308 0,00313 0,05 0,00707 0,00720 0,00730 0,00732 0,00741 0,1 0,01440 0,01445 0,01450 0,01449 0,01458 0,5 0,05840 0,06848 0,06507 0,06623 0,06794 1 0,09000 0,09420 0,09540 0,09670 0,09750 2 0,11770 0,12200 0,12720 0,13340 0,14010 4 0,13180 0,16800 0,17570 0,18390 0,19260 5 0,17920 0,18710 0,19500 0,20400 0,21350 10 0,16600 0,17830 0,18950 0,20000 0,21270

(59)

0 1 2 3 4 0,00 0,02 0,04 0,06 0,08 0,10 0,12 0,14 CTAB (25 o C) il e tk e n li k ( m S /c m ) Konsantrasyon (mmol/L)

ġekil 4.3.1. 25 o_{C‟ de CTAB‟ nin konsantrasyona karşı iletkenlik grafiği.}

0 1 2 3 4 5 0,00 0,05 0,10 0,15 0,20 CTAB (30 o C) il e tk e n li k ( m S /c m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(60)

ġekil 4.3.3. 35 o_{C‟ de CTAB‟ nin konsantrasyona karşı iletkenlik grafiği.}

(61)

0 1 2 3 4 5 0,00 0,05 0,10 0,15 0,20 0,25 CTAB (45 OC) il e tk e n li k ( m S /c m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(62)

Tablo 4.3.2. Tween 60‟ ın farklı konsantrasyonlarda sıcaklığa karşı iletkenlik ölçüm değerleri. Konsantrasyon (mmol/L) İletkenlik (mS/cm) (Tween 60) Sıcaklık (o C) 25 30 35 40 45 0,001 0,00436 0,00452 0,00464 0,00476 0,00496 0,005 0,00155 0,00159 0,00161 0,00162 0,00164 0,008 0,00204 0,00207 0,00210 0,00213 0,00214 0,05 0,00140 0,00143 0,00145 0,00147 0,00148 0,1 0,00221 0,00225 0,00227 0,00231 0,00232 0,5 0,00321 0,00320 0,00328 0,00332 0,00342 1 0,00546 0,00557 0,00559 0,00568 0,00580 2 0,01002 0,00994 0,01001 0,01019 0,01035 4 0,01869 0,01876 0,01878 0,01912 0,01923 5 0,02367 0,02359 0,02386 0,02419 0,02477 10 0,04280 0,04260 0,04290 0,04370 0,04420

(63)

0 2 4 6 8 10 0,00 0,01 0,02 0,03 0,04 0,05 il e tk e n li k ( m S /c m ) Kosantrasyon (mmol/L) Tween 60 (25 oC)

ġekil 4.3.6. 25 o_{C‟ de Tween 60‟ ın konsantrasyona karşı iletkenlik grafiği.}

0 2 4 6 8 10 0,00 0,01 0,02 0,03 0,04 0,05 Tween 60 (30 oC) il e tk e n li k ( m S /c m ) Konsantrasyon (mmol/L)

(64)

0 2 4 6 8 10 0,00 0,01 0,02 0,03 0,04 0,05 il e tk e n li k ( m S /c m ) Konsantrasyon (mmol/L) Tween 60 (35 oC)

ġekil 4.3.8. 35 o_{C‟ de Tween 60‟ nin konsantrasyona karşı iletkenlik grafiği.}

0 2 4 6 8 10 0,00 0,01 0,02 0,03 0,04 0,05 il e tk e n li k ( m S /c m ) Konsantrasyon (mmol/L) Tween 60 (40 oC)

(65)

0 2 4 6 8 10 0,00 0,01 0,02 0,03 0,04 0,05 il e tk e n li k ( m S /c m ) Kosantrasyon (mmol/L) Tween 60 (45 oC)

(66)

4.4. SURFAKTANT KARIġIMLARININ ĠLETKENLĠK ÖLÇÜMLERĠNĠN SICAKLIKLA DEĞĠġĠMĠ

CTAB ve Tween 60 surfaktant çözeltilerinin 1x10-2

molar konsantrasyonunda stok çözeltileri hazırlandı. Daha sonra bu stok çözeltilerden belli aralıkta seyreltilerek yeni çözeltiler hazırlandı. CTAB ve Tween 60 „ ın farklı oranlarda karıştırılmış çözeltileri 25, 30, 35, 40 ve 45 o_{C sıcaklıklarında termal dengeye getirildikten sonra}

iletkenlik ölçümleri alındı.

Ölçülen değerler Tablo.4.4.1 ve Tablo.4.4.5 arasında verildi. Tablolardaki değerlerden yararlanarak çizilen grafikler Şekil 4.4.1-4.4.5‟ te gösterildi. Bu grafiklerden yararlanarak bulunan kritik misel konsantrasyonları Tablo 4.4.6‟ da gösterildi ve buna ait grafikler Şekil 4.4.6- 4.4.13‟ te gösterildi.

(67)

Tablo.4.4.1. 25 oC‟ de Tween 60/CTAB surfaktant çözeltisinin farklı mol fraksiyonu

için konsantrasyona karşı iletkenlik değerleri.

İletkenlik (mS/cm) (25 o

C) Mol Kesri (Tween 60)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 0,00343 0,00637 0,00330 0,00298 0,00370 0,00468 0,00436 0,005 0,00322 0,00666 0,00405 0,00442 0,00462 0,00685 0,00155 0,008 0,00296 0,00566 0,00440 0,00420 0,00260 0,00372 0,00204 0,05 0,00707 0,00979 0,00710 0,00773 0,00448 0,00392 0,00140 0,1 0,01438 0,02780 0,01060 0,01900 0,00706 0,00914 0,00221 0,5 0,05840 0,04050 0,03400 0,02732 0,02318 0,01231 0,00321 1 0,09000 0,07010 0,05740 0,04640 0,04210 0,02265 0,00546 2 0,11770 0,10490 0,09140 0,08000 0,06960 0,04250 0,01002 4 0,13180 0,15670 0,14440 0,13010 0,11960 0,07540 0,01869 5 0,17920 0,18130 0,16920 0,15170 0,14070 0,09100 0,02367 10 0,16600 0,29040 0,25570 0,25610 0,22740 0,15930 0,04280

(68)

25 oC‟ de Tween 60/CTAB surfaktant karışımı çözeltisinin farklı mol fraksiyonu için konsantrasyona karşı iletkenlik grafiği aşağıdaki gibidir. Bu grafik yardımıyla Tween 60‟ ın mol kesrine bağlı olarak konsantrasyon ile iletkenlik değişimi tayin edildi.

0 2 4 6 8 10 0,00 0,05 0,10 0,15 0,20 0,25 0,30 Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 60=0  Tween 60=0,2 il e tk e n li k ( m S /c m )  Tween 60=0,4  Tween 60=0,5 _{Tween 60}=0,6  Tween 60=0,8 _{Tween 60}=1

(69)

Tablo.4.4.2. 30 oC‟ de Tween 60/CTAB surfaktant çözeltisinin farklı mol fraksiyonu

için konsantrasyona karşı iletkenlik değerleri.

Konsantras yon (mmol/L)

İletkenlik (mS/cm) (30 o

C) Mol Kesri (Tween 60)

0 0,2 0,4 0,5 0,6 0,8 1 0,001 0,00352 0,00932 0,00762 0,01091 0,00477 0,00998 0,00452 0,005 0,00327 0,00746 0,00319 0,01332 0,00324 0,00658 0,00159 0,008 0,00301 0,00763 0,00324 0,01520 0,00523 0,00938 0,00207 0,05 0,00720 0,00990 0,00605 0,01456 0,00939 0,00918 0,00143 0,1 0,01445 0,01504 0,00875 0,01697 0,00861 0,01344 0,00225 0,5 0,06848 0,04340 0,03300 0,03180 0,04290 - 0,00320 1 0,09420 0,07280 0,05970 0,06130 0,04690 0,02949 0,00557 2 0,12200 0,11540 0,10200 0,09720 0,08300 0,04920 0,00994 4 0,16800 0,17840 0,16310 0,15890 0,13560 0,08350 0,01876 5 0,18710 0,20980 0,19680 0,18760 0,16380 0,10290 0,02359 10 0,17830 0,35700 0,31700 0,31900 0,26970 0,18190 0,04260

(70)

30 oC‟ de Tween 60/CTAB surfaktant karışımının farklı mol fraksiyonu için konsantrasyona karşı iletkenlik grafiği aşağıdaki gibidir. Bu grafik yardımıyla Tween 60‟ ın mol kesrine bağlı olarak konsantrasyon ile iletkenlik değişimi tayin edildi.

0,00 0,05 0,10 0,15 0,20 0,25 0,30 0,35 0,40 0 2 4 6 8 10 i le tk e n li k ( m S /c m )  Tween 60=0 Konsantrasyon (mmol/L)  Tween 60=0,2  Tween 60=0,4  Tween 60=0,5  Tween 60=0,6  Tween 60 =0,8  Tween 60=1