Ölçüm noktalarında doğruluk analizi yapabilmek için her gezicinin referans koordinatları statik oturum ile bulunmuştur. Veriler büroda sonradan değerlendirme yöntemi ile elde edilmiştir. Bu amaçla, her oturumun statik verileri GAMIT/GLOBK akademik yazılımı kullanılarak işlenmiştir. Değerlendirme parametreleri Çizelge 7.1 ‘de verilmektedir.
Çizelge 7.3 GAMIT/GLOBK değerlendirme parametreleri
GNSS Sistemi GPS
Dengeleme Modeli Stokastik Kalman Filtreleme Ağırlıklandırma
Stratejisi
Faz ölçüsü : 1.0 cm Kod ölçüsü : 1.0 m
Uydu yükseklik açısına göre veri ağırlıklandırma Epok Aralığı 30 saniye
Uydu Yükseklik Açısı 10 derece Yörünge Bilgileri IGS final ürünleri Faz Kesikliği Düzeltildi Alıcı saat sıçraması Düzeltildi
İyonosfer İyonosferden bağımsız kombinasyon ve IGS IONEX ürünü kullanıldı.
Troposfer GPT2 modeli
Rastgele yürüyüş stokastik model (5𝑥𝑥10−8 m²/s) Faz Belirsizlik Çözümü Geniş aralık ve dar aralık kombinasyonları Anten Faz Merkezi
Kayıklıkları IGS14.atx dosyası kullanıldı. Kod ölçümlerinin
göreli hataları CODE DCB (Differantial Code Bias) ürünü kullanıldı.
Büroda sonradan değerlendirme ile GAMIT/GLOBK yazılımından elde edilen koordinatların güvenirliğini incelemek için geniş (WL) ve dar (NL) aralıklı faz başlangıç belirsizliği yüzdeleri kontrol edilmiştir. Her üç gezici için WL ve NL faz belirsizlik yüzdeleri aynı test alanlarında genel olarak benzer sonucu vermiştir. Basitlik olması adına her test alanındaki üç geziciye ait ortalama belirsizlik çözümü yüzdeleri Çizelge 7.2’de verilmektedir.
Çizelge 7.4 WL ve NL faz başlangıç belirsizlik yüzdeleri Nokta
No Geniş Aralık (WL) Dar Aralık (NL)
A 100.00% 100.00%
B 100.00% 72.70%
C 100.00% 73.30%
D 100.00% 100.00%
GAMIT/GLOBK yazılımı ile yapılan dengeleme sonucu elde edilen koordinatlar yer merkezli yer sabit koordinatlardır. Daha tutarlı bir analiz yapabilmek için her uygulama noktasındaki toplanan RTK verileri, ortak zamana göre eşitlenmiştir. GAMIT/GLOBK ile elde edilen koordinatlar doğru kabul edilerek, yer merkezli yer sabit (ECEF) RTK koordinatları, toposentrik (Kuzey(N), Doğu(E), Yukarı(U)) koordinatlara dönüştürülmüştür. Tamsayı belirsizlik çözümü RTK tekniği için önemli olduğundan her oturumun tamsayı belirsizlik çözüm oranı incelenmiştir (Çizelge 7.3).
Çizelge 7.5 Tamsayı belirsizlik çözüm oranı Nokta
No Yükseklik Açısı G GR GREC
A 10° 99.9 100 93.3 20° 100 100 100 30° 87.5 100 100 B 10° 99.9 99.8 94.5 20° 99.5 99.6 97.1 30° 88 99.2 95.5 C 10° 100 99.7 98.9 20° 100 100 96.7 30° 99.8 100 92.3 D 10° 97.1 100 100 20° 93.9 100 100 30° 100 100 98.9
Çizelge 7.3’e göre minimum tamsayı belirsizlik çözüm oranı A noktasında G-30° oturumunda olup %87,5 olarak elde edilmiştir. Ayrıca kuzey, doğu ve yukarı bileşenler için ±10.00 cm aralık kullanılarak bir aykırılık testi uygulanmıştır. Her bir oturum için tamsayı belirsizliği yüksek oranda çözüldüğünden bundan sonraki analizlerde float çözümler dikkate alınmamıştır. Her uygulama noktadaki oturum için aykırılık yüzdeleri Çizelge 7.4’de verilmiştir.
Çizelge 7.6 Oturumlara ait aykırılık yüzdeleri Nokta
No Uydu Yükseklik Açısı G (%) GR (%) GREC (%)
A 10° 0.16 0.05 0.09 20° 5.95 9.17 4.34 30° 0.08 0.11 0.03 B 10° 0.07 0.11 0.07 20° 28.29 29.88 13.87 30° 5.2 4.73 5.33 C 10° 2.4 0.28 0.23 20° 7.95 5.3 18.86 30° 100 8.78 21.38 D 10° 0.06 0.08 1.04 20° 1.70 0.79 4.34 30° 0.69 0.78 21.09
Çizelge 7.4’de görüldüğü gibi, aykırı değerlerin yüzdeleri G, GR ve GREC konfigürasyonları için neredeyse benzerdir. C noktasındaki G-30° oturumundaki tüm sonuçlar eşik değerini aşmaktadır. Bunun nedeni RTK ölçümlerinden elde edilen tamsayı belirsizliklerinin yanlış sabitlenmesi olabilir. Bu nedenle, bu oturum daha sonraki analizlere dahil edilmemiştir.
GNSS ölçülerinin değerlendirilmesinde doğruluk ve tekrarlılık iki önemli kriterdir. Tekrarlılığı değerlendirmek amacıyla standart sapma değeri incelenmiştir (Çizelge 7.5).
Çizelge 7.7 GPS verileri ile hesaplanan standart sapma değerleri Nokta No Uydu Yükseklik Açısı N (cm) E (cm) U (cm) A 10° 0.94 0.60 2.29 20° 1.34 0.93 4.01 30° 0.84 0.95 3.31 B 10° 1.01 1.08 2.47 20° 1.29 1.39 3.24 30° 1.13 1.10 3.82 C 10° 1.49 0.99 2.46 20° 1.90 1.06 2.79 30° - - - D 10° 1.41 0.94 2.61 20° 1.24 1.22 3.63 30° 0.98 0.89 2.66
Standart sapma iyileştirme yüzdesi basitçe aşağıdaki gibi hesaplanabilir: 𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠 𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖ş𝑚𝑚𝑖𝑖(%)𝐺𝐺𝐺𝐺 = 100 ∗ �1 −𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝐺𝐺𝐺𝐺
𝐺𝐺� (7.1) 𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠 𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖ş𝑚𝑚𝑖𝑖(%)𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺 = 100 ∗ �1 −𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠𝑠
𝐺𝐺 � (7.2)
Burada G, GR ve 𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺 alt simgeleri G, GR ve GREC konfigürasyonlarını göstermektedir. GR ve GREC konfigürasyonlarının 10°, 20° ve 30° uydu yükseklik açılarında tekrarlılığa katkısı Şekil 7.1-7.3’de gösterilmiştir.
Şekil 7.9 10° uydu yükseklik açısı için tekrarlılık iyileşmesi
Şekil 7.11 30° uydu yükseklik açısı için tekrarlılık iyileşmesi
Şekil 7.1’de görüldüğü gibi 10° uydu yükseklik açısında GR ve GREC konfigürasyonları neredeyse tüm bileşenlerde tekrarlılığı iyileştirmektedir. Ayrıca GREC’in iyileştirme yüzdeleri GR’ye göre daha iyi seviyede olduğu görülmektedir. Şekil 7.2’de 20° uydu yükseklik açısına ait sonuçlar incelendiğinde GR ve GREC konfigürasyonlarının, kuzey bileşeninde tekrarlılığı çoğunlukla iyileştirdiği, ancak doğu ve yukarı bileşenlerde ise bazı noktalarda iyileşmenin gerçekleştiği, bazılarında ise aksi bir durum olduğu görülmüştür. 30° uydu yükseklik açısına ait sonuçlar incelendiğinde (Şekil 7.3), 20°’de elde edilen sonuçlar gibi bazı istasyon ve bileşenlerde iyileşme bazılarında ise kötüleşme olduğu görülmektedir. Bu durum uydu yükseklik açısının artmasının, uydu konfigürasyonlarına ait sonuçlar üzerinde olumsuz bir etkisinin olduğunu göstermektedir.
Ayrıca her oturum için ortalama değerler hesaplanmıştır (Çizelge 7.6). Çizelge 7.6’ya göre, yatay bileşenler G, GR ve GREC konfigürasyonları için sırasıyla -1.71/0.32 cm, 1.20/1.08 cm ve -2.46/1.17 cm arasında değişmektedir. Düşey bileşen için G, GR ve GREC konfigürasyonları için sırasıyla -1.71/4.08 cm, -3.40/2.34 cm ve -2.02/6.00 cm aralığındadır.
Çizelge 7.8 Uygulama noktalarındaki oturumlar için kuzey, güney ve yukarı bileşenlerine ait ortalama değerleri Nokta No Uydu Yükseklik Açısı G GR GREC N (cm) E (cm) U (cm) N (cm) E (cm) U (cm) N (cm) E (cm) U (cm) A 10° -0.62 -0.17 -0.72 -0.49 0.04 -2.13 -0.86 -0.02 -2.02 20° -1.71 -0.02 1.61 -0.74 -0.47 -1.38 -0.91 -0.14 -0.69 30° -0.47 -0.84 0.59 0.11 -0.99 0.19 -0.63 -0.86 1.33 B 10° 0.15 -0.33 -0.62 -0.31 -0.32 -2.44 -1.21 0.03 -0.01 20° 0.32 -1.49 -1.71 0.45 -1.19 -3.40 -0.32 -0.90 0.48 30° -0.02 -0.02 -0.43 -0.18 0.06 -1.41 -1.05 0.37 -0.36 C 10° -0.73 -0.45 4.00 -0.72 -0.50 2.25 -1.35 -0.61 3.38 20° -1.02 0.29 4.08 -0.77 -0.27 2.34 -1.52 -0.38 2.58 30° - - - -1.20 1.08 -1.64 -0.58 0.29 -0.63 D 10° -0.74 -0.25 -0.84 -0.74 -0.67 -0.18 0.12 -2.00 3.70 20° -0.34 0.06 1.43 -0.74 -0.29 1.60 0.49 -2.46 3.76 30° -0.51 -0.06 0.61 -0.90 -0.12 1.71 1.17 -2.01 6.00
Konum doğruluğunu değerlendirmek amacıyla toposentrik koordinatlar yardımıyla karesel ortalama hata (RMSe) değerleri (7.3) eşitliği kullanılarak hesaplanmıştır.
𝐺𝐺𝑅𝑅𝑅𝑅𝑖𝑖 = �∑(𝑥𝑥)2
𝑛𝑛 (7.3) Formüldeki 𝑥𝑥 toposentrik koordinat bileşenini, n ise toplam ölçüm sayısını göstermektedir. Çizelge 7.7’de GPS çözümleri için karesel ortalama hata değerleri verilmiştir. Çizelge 7.7’den görüleceği üzere sırasıyla kuzey bileşen 0.96/2.17 cm, doğu bileşeni 0.63/2.04 cm ve yukarı bileşen için karesel ortalama hata değerleri 2.40/4.94 cm değerleri arasında değişmektedir.
Çizelge 7.9 GPS verileri ile hesaplanan karesel ortalama hata değerleri Nokta No Uydu Yükseklik Açısı N (cm) E (cm) U (cm) A 10° 1.13 0.63 2.40 20° 2.17 0.94 4.32 30° 0.96 1.27 3.36 B 10° 1.02 1.13 2.54 20° 1.33 2.04 3.66 30° 1.13 1.10 3.85 C 10° 1.66 1.09 4.69 20° 2.16 1.10 4.94 30° - - - D 10° 1.59 0.97 2.74 20° 1.29 1.23 3.91 30° 1.11 0.89 2.73
Karesel ortalama iyileştirme yüzdesi basitçe aşağıdaki gibi hesaplanabilir. 𝐺𝐺𝑅𝑅𝑅𝑅𝑖𝑖 𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖ş𝑚𝑚𝑖𝑖(%)𝐺𝐺𝐺𝐺 = 100 ∗ �1 −𝐺𝐺𝑅𝑅𝑅𝑅𝑖𝑖𝐺𝐺𝑅𝑅𝑅𝑅𝑖𝑖𝐺𝐺𝐺𝐺
𝐺𝐺 � (7.4) 𝐺𝐺𝑅𝑅𝑅𝑅𝑖𝑖 𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖𝑖ş𝑚𝑚𝑖𝑖(%)𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺 = 100 ∗ �1 −𝐺𝐺𝑅𝑅𝑅𝑅𝑖𝑖𝐺𝐺𝑅𝑅𝑅𝑅𝑖𝑖𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺� (7.5)
Burada G, GR ve 𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺𝐺 alt simgeleri G, GR ve GREC konfigürasyonlarını göstermektedir. GR ve GREC konfigürasyonlarının Şekil 7.4-7.6’da her uygulama noktasındaki doğruluk iyileşmeleri uydu yükseklik açılarına göre verilmiştir.
Şekil 7.13 20° uydu yükseklik açısı için doğruluk iyileşmeleri
Şekil 7.14 30° uydu yükseklik açısı için doğruluk iyileşmeleri
GR ve GREC konfigürasyonları için düşük uydu yükseklik açısında yatay bileşenler için A noktasındaki doğruluğun iyileştiği görülmektedir. 10° uydu yükseklik açısında C noktasında hem yatay hem de düşey bileşenler için doğruluk iyileşmiştir. Uydu yükseklik açılarının tümü incelendiğinde GR ve GREC konfigürasyonları için D noktasında doğruluğun düştüğü görülmüştür. Yatay bileşendeki maksimum iyileşme A noktasında kuzey bileşendedir.
Verilerin daha iyi anlaşılması için her oturum ve koordinat bileşenlerine ait hata dağılımı incelenmiştir. Hata, RTK koordinatları ile GAMIT/GLOBK yazılımı ile yapılan dengeleme sonucu elde edilen kesin koordinatlar arasındaki fark olarak tanımlanabilir. Hata dağılımını temsil etmek için toposentrik koordinatlar (kuzey,doğu,yukarı) kullanılmıştır. Tüm oturumlara ait hata dağılım grafikleri Şekil 7.7-Şekil 7.42’de
verilmiştir. A noktasına ait hata dağılım grafikleri Şekil 7.7-Şekil 7.15’de gösterilmektedir.
Şekil 7.15 A noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.16 A noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.18 A noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.19 A noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.21 A noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.22 A noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.23 A noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin yukarı bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.7-7.15’de görüldüğü gibi A noktasında yükseklik açısının 10° seçildiği oturumlarda yatay bileşenler için hata dağılımları -5.00/6.00 cm, 20° seçildiği oturumlarda -7.00/3.00 cm, 30° için -6.00/5.00 cm aralığındadır. Düşey bileşende hatalar ±10cm’e ulaşmaktadır. A noktasında, tüm uydu yüksekliklerinde kuzey bileşeni için, GR uydu konfigürasyonunun GREC ve G çözümlerinden daha iyi olduğu görülmektedir.
Şekil 7.24 B noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.25 B noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.27 B noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.28 B noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.30 B noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.31 B noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.32 B noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin yukarı bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.16-7.24’de görüldüğü gibi B noktasında yükseklik açısının 10° ve 20° seçildiği oturumlarda yatay bileşenler için hata dağılımları -5.00/4.00 cm, 30°’de yatay bileşenler -5.00/5.00 cm aralığındadır. Düşey bileşende hatalar ±10cm’e ulaşmaktadır. 10°, 20° ve 30°’de yatay bileşenlerin Gauss dağılımı benzerdir. B noktasında 10° uydu yükseklik açısında kuzey bileşen için yalnız G çözümleri, çoklu GNSS çözümlerine göre daha iyi sonuç vermiştir. Şekil 7.16’da GREC çözümü, kuzey bileşeninin hata dağılımı
ortalaması -1.20cm’dir. G ve GR çözümleri benzer olsa da GREC doğu ve yukarı bileşenlerde ideal bir çözüm sunmuştur (Şekil 7.16). Uydu yükseklik açılarının tümünde kuzey bileşeni için en iyi sonucu G, yukarı bileşen için en iyi çözümü GREC uydu konfigürasyonu vermiştir.
Şekil 7.25-Şekil 7.33’de C noktasına ait hata dağılımları gösterilmektedir.
Şekil 7.33 C noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.34 C noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.36 C noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.37 C noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.39 C noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.40 C noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.41 C noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin yukarı bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.25-7.33’de görüldüğü gibi C noktasında yükseklik açısının 10° seçildiği oturumlarda yatay bileşenler için hata dağılımları -6.00/5.00 aralığında değişmektedir. 20° seçildiği oturumlarda yatay bileşenler için hata dağılımları -7.00/4.00 cm aralığındadır. C noktasındaki G-30° oturumundaki tüm sonuçlar eşik değerini aştığı için aykırılık yüzdesi %100’dür. Bu nedenle bu oturum analize dahil edilmemiştir. GR-30° ve GREC-30° oturumlarında yatay ve düşey bileşenler ±10 cm’e kadar ulaşmaktadır. 10°
uydu yükseklik açısında doğu bileşen için GR çözümleri, G ve GREC çözümlerine göre daha iyi sonuç vermiştir (Şekil 7.26). 20° uydu yükseklik açısında tüm bileşenler için en iyi sonucu GR, 30°’de ise GREC konfigürasyonu en ideal çözümü vermiştir.
Şekil 7.34-Şekil 7.42’de D noktasına ait hata dağılım grafikleri gösterilmektedir.
Şekil 7.42 D noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.43 D noktasındaki 10° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.45 D noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.46 D noktasındaki 20° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.48 D noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin kuzey bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.49 D noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin doğu bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.50 D noktasındaki 30° oturumlarına ilişkin yukarı bileşene ait hata dağılımı
Şekil 7.34-7.42’da görüldüğü gibi D noktasında yükseklik açısının 10° seçildiği oturumlarda yatay bileşenler için hata dağılımları -9.00/7.00 cm, 20° seçildiği oturumlarda -6.00/5.00 cm aralığında, 30° seçildiği oturumlarda ise -5.00/6.00 cm aralığındadır. Düşey bileşende hatalar ±10 cm’e ulaşmaktadır. 10° uydu yükseklik açısında kuzey bileşen için G ve GR çözümleri benzer sonuç göstermiştir ancak en ideal çözüm GREC çözümünde olup ortalama hata 0.12cm’dir (Şekil 7.34). 20° ve 30° seçilen oturumlarda kuzey, doğu ve yukarı bileşenler için G en iyi çözümü sunmuştur.
Hata dağılım grafiklerinin tümü incelendiğinde 10°’de kuzey bileşen için genel olarak çoklu GNSS kombinasyonlarına göre G çözümleri daha iyidir. Diğer bileşenlerde ise 80.km’ye kadar uydu konfigürasyonlarında anlamlı bir fark görülmemiştir. Sonuç olarak, uydu konfigürasyonları tekrarlılığı iyileştirmelerine rağmen, ortalama hata değerleri her oturumda sıfıra yakın olmadığından konum doğruluğunu düşürebilmektedir. Bu nedenle, çoklu GNSS kombinasyonları, hata dağılım grafiklerinden görülebileceği gibi doğruluğu her zaman iyileştirmemektedir.
Daha kapsamlı bir değerlendirme için ölçüm günlerine ait atmosferik koşullar iyonosfer ve troposfer açısından incelenmiştir. Ölçüm süresince iyonosfer tabakasında herhangi bir jeomanyetik ve solar fırtına olup olmadığını belirlemek için Kp, Dst ve F10.7 indisleri incelenmiş olup, indis değerleri Şekil 7.43’de gösterilmektedir. Şekil 7.43 incelendiğinde Kp, Dst ve F10.7 indislerinin sınır değerlerini aşmadığı ve herhangi bir fırtınanın varlığının söz konusu olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Şekil 7.51 Ölçüm günlerindeki Kp, Dst ve F10.7 indis değerleri
RTK yönteminde konum doğruluğunu etkileyen bir başka faktör de GNSS sinyal yayılımını etkileyen troposferik gecikmedir. Troposferik gecikmeleri incelemek için statik GNSS ölçüleri CSRS-PPP kullanılarak değerlendirilmiştir (URL-14). CSRS-PPP, koordinat ya da troposferik gecikmeler için çevrimiçi olarak kullanılan bir PPP hizmetidir (Mendez Astudillo ve ark.,2018). Ölçüm yapılan noktalarda sadece 10°’ de yapılan oturumlarda statik veri kaydı alındığı için toplam troposferik gecikme (ZTD) değerleri sadece ilk oturumlar için değerlendirilmiştir. Troposfer durumu, farklı uydu konfigürasyonları için aynı olduğundan, CSRS-PPP ile sadece GR konfigürasyonuna ait gezici alıcıların verileri işlenmiştir.
Referans istasyon ile gezici alıcıların bulunduğu uygulama noktalarındaki troposferik koşullar değişkenlik gösterebilmektedir. Dolayısıyla referans istasyonuna ait ZTD değerleri de CSRS-PPP yardımıyla elde edilmiştir. Şekil 7.44’de her bir ölçüm gününde referans istasyonunu ve gezici alıcılara ait ZTD değerleri gösterilmektedir.
Şekil 7.52 Ölçümlerin ilk oturumlarına ait ZTD değerleri
Şekil 7.44 ‘e göre referans alıcı ile gezici alıcılar arasındaki maksimum ZTD farkları 3-6 Temmuz 2020 tarihleri arasında sırasıyla 3.97 cm, 4.88 cm, 7.07 cm ve 6.92 cm'dir. Referans istasyonu ile gezici alıcıların bulunduğu konumlardaki ZTD değerleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amacıyla korelasyon katsayıları hesaplanmıştır. Çizelge 7.8’de her bir ölçüm günü için referans alıcı ile gezici alıcılar arasındaki ZTD korelasyon yüzdeleri gösterilmektedir.
Çizelge 7.10 ZTD korelasyon yüzdeleri Nokta No Gün Korelasyon (%) A 3.07.2020 84.93 B 4.07.2020 81.20 C 5.07.2020 95.37 D 6.07.2020 87.15
Çizelge 7.8’den görüldüğü gibi bütün uygulama noktalarında ZTD değerleri arasındaki ilişki %81’den yüksektir. En düşük korelasyon ise B noktasındadır. Troposferik değerler arasındaki ilişkinin yüksek olduğunu gösterebilmek için baz mesafesi olarak en uzak olan D noktasındaki 10° uydu yükseklik açısındaki oturuma ait
G, GR ve GREC konfigürasyonlarının koordinatları zaman serileri olarak verilmiştir (Şekil 7.45). Baz mesafesi olarak en uzak olan D noktasındaki Şekil 7.45‘den görüleceği üzere G ve GREC uydu konfigürasyonlarında yukarı bileşenler incelendiğinde ilgili güne ait ZTD değerleri ile benzer bir eğilim göstermiştir.