Turizm’de Tanıtımın Önemi

Turizm bilhassa Avrupa’da ve Akdeniz taraflarında 1930’lu yıllarda bir endüstri olarak ortaya çıkmıştır. 1945’li yıllardaki İkinci Dünya Savaşı’nın son bulmasıyla gelişim yaşayan bir sektör haline gelmiştir. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da ki ülkelerin turizmi ekonomik sorunlarını ve savaşın oluşturduğu maddi zararları ortadan kaldıracak bir araç olarak görmeleriyle beraber ortaya çıkan birtakım teknolojik gelişmenin ulaşım ve haberleşme olanağını geliştirmesi uluslararası turizm sektörünün hareketlenmesini sağlamıştır.

Günümüzde turizm, büyük bir sektör halindedir. Dünyadaki seyahat ve enformasyon ağı şartlarının gelişmesi, hem de insanın psikolojik anlamda gereksinimleri arasında en kuvvetli konumda yer alan farklı yerler görme, değişik olan yerleri keşfetme istekleri seyahat hareketlerini çoğaltmaktadır. Bu yüzden turizm kapasitesi olan ülkeler yeni atılımlar gerçekleştirerek artan turizm talebini

kendilerine doğru çekmeyi isterler. Ayrıca gelişmekte olan ülkeler nezdinde turizmin önemli bir kalkınma faktörü olarak kabul görmesi bütün dünyada ülkeler arasındaki rekabeti daha da hareketlendirmektedir. Bu kısımda yalnızca sunulmuş olan hizmetler değil turistin ülkeye gelmesinde önemli bir yere sahip olan tanıtım gayretleri de önem arz etmektedir. Nitekim insanların zihninde oluşumunu sağlayan objektif veya sübjektif hakikatlere dayanan görüntüler de birer tanıtım kampanyası olarak görülmektedir (Kastal, 2008: 34).

Turizmde tanıtmanın ifade edilebilecek diğer amacı, daha karar vermeyen bireyleri, tanıtım konusu faaliyete çekebilmektir. İnsanlara ürünlerin tanıtılması, gerekli bilgilerin verilmesi ve insanların ikna edilmesi bir zarurettir (Gezer, 2004: 60).

Dünyadaki uygulamalara bakıldığında turizm tanıtımının genellikle kamu kuruluşlarınca üstlenildiği görülmektedir. Devlet tarafından gerçekleştirilen tanıtıma yönelik faaliyetler, Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın bütçe imkânları kapsamında yürütülmesi sebebiyle istenilen sonuçları doğurmamıştır. Ancak son dönemlerde devletin yanı sıra bazı özel kuruluşlarla vakıfların dış tanıtım faaliyetlerinde aktif hale geldiğine rastlanılmaktadır (Kızılırmak ve Çakıcı, 2004: 4).

Turizmde tanıtımın, temel ilkelerinden bazıları şu şekilde belirtilmektedir:  Tanıtma faaliyeti ile insanların zihinlerinde unutması kolay olmayacak bir

imajın sağlanması,

 Tanıtım faaliyetlerinin gerçekleştirileceği iletişim araç ve kanallarının titiz bir şekilde seçilmesi,

 Uluslararası turizmin karşısındaki en önemli engel maliyettir. Tanıtım faaliyetleriyle insanlara, ülkeye gitmekle kazanmış olacakları kültürel anlamda ayrıcalık ve statü farklılıkları ile ödeyecekleri ücreti haklılaştırmaların gerekmesi,

 Genelde insanlar uzak beldelere gidebilmenin hayalini kurarlar. Tanıtımın ve reklamın faaliyetlerinde, insanların bu gibi hayallerini gerçeğe dönüştürme fırsatını sağlayacakları bir tema işlenmesi,

 Yapılacak tanıtım ve reklam faaliyetlerinde kolay bir şekilde hatırlanacak ve üzerinde söz edilecek motiflerin kullanılması.

Turizmde tanıtımın bu temel ilkelerin uygulanması sonucunda turizm hareketlerinde daha da artış görülebilecektir. Uzun dönemde bakıldığında ise ülkenin geneline yönelik bir turizmde canlılık hali sürekli hale gelebilecektir (Burgucu, 2013: 62-64).

Türkiye’de turizm tanıtımı ile ilgili birtakım sorunlar bulunmaktadır. Bu sorunların çözülmesi neticesinde tanıtım faaliyetlerinden istenilen sonuçların alınması daha da kolaylaşabilecektir. Tanıtım faaliyetlerinde sık karşılaşılan bazı problemleri ana hatları ile şu şekilde belirtmek mümkündür:

 Turistik arz verilerinin miktar ve kalitesi açısından gerektiğince dikkate alınmaması,

 Tanıtmanın ülkenin genel tanıtımıyla eş değerde görülmesi. Buna bağlı olarak genel tanıtım olarak görülmesinden dolayı tanıtmanın talep oluşturma ve turistleri çekme seviyesinin düşük seviyede kalması,

 Kamu, özel sektör ve vakıflarca yürütülmekte olan tanıtım faaliyetlerinde koordinasyonun sağlanamaması,

 Finansal kaynakların devletin bütçesinden sağlanması ve yeterli gelmemesi sonucu istenilen sonucun elde edilememesi,

 Tanıtma, talep oluşturma ve turist çekmenin bir bütün halinde ele alınamaması.

Nitekim turizmin tanıtımında karşı karşıya kalınan bu gibi sorunlara yenileri de eklenebilir. Fakat en önemlisi turizm politikası açısından finansman sıkıntısı, devlet, özel sektör ve vakıflar arasındaki koordinasyonun sağlanamama durumu belirtilebilir.

Turizm sektöründe tanıtım faaliyetleri için turizm gelirlerinin ana ölçü olarak alınması, olağanüstü hadiselerin gerçekleşmediği zamanlarda mantıklı olabilmektedir. Bu yaklaşım, rakip olarak görülebilen ülkelerin de benimsemesiyle tanıtım açısından istikrarın sağlanmasına da katkıda bulunacaktır.

Tanıtıma ayrılacak bütçenin turizm gelirlerini dikkate alarak belirlemenin en tehlikeli yanı, turizm gelirlerinin ‘‘neden’’ , tanıtıma ayrılan bütçeyi ise ‘‘sonuç’’ olarak görmektir. Yani böyle bir yaklaşım, turizm gelirlerinin fazla olduğu bir dönemde daha çok bütçe ayırmayı, göreceli olarak azaldığı bir dönemde de daha az tanıtım faaliyetinde bulunmayı beraberinde getirmektedir. Turistik talebin olağanüstü olaylara ve dışsal etkenlere duyarlılığı dikkate alındığında, turizm gelirlerinin azaldığı dönemde daha çok tanıtımın yapılması gerekli olur. Bu durumda bu oranı baz almak doğru olmayacaktır. Tanıtmada oluşan sorunlara çözüm yolu olarak bölgesel anlamda ortak tanıtım faaliyetlerinin gerçekleşmesi önerilebilir. Bu sayede bir yandan kaynak israfına sebep olmadan etkinlik sağlanabilecektir. Ayrıca sözü edilen bölgelerden katılacak kamu ve özel kesim kurum ve kuruluşlarının sayı olarak az olması sebebiyle koordinasyon daha basit şekilde gerçekleştirilecektir. Turistik çekim unsurlarının bütün bölgelerde benzer yaklaşım uygulandığı zaman ülke genelindeki tanıtım sıkıntıları daha da azalacaktır. Bunun neticesinde tanıtımdaki kaynakların israfı, koordinasyon eksikliği, etkinlik gibi temel sıkıntıların özel sektörlerin dahil olmasıyla azaltılması mümkün olabilmektedir (Kızılırmak ve Çakıcı, 2004: 4-8).