5. DENEYSEL BULGULAR VE TARTIġMA
5.3.3. Termal özellikler
Kütle kaybı çalışmaları, polimerlerin ve kompozitlerinin termal kararlılığının incelenmesinde kullanılan en yaygın ve kolay bir yoldur. Erickson (2007) saf epoksinin 340 °C‟da termal bozunmasını araştırmıştır. Bozunma ürünleri arasında fenol, 4- izopropilfenol, bisfenol A ve 4-t-butil-o-krezolün bulunması, epoksinin bisfenol A birimindeki bağ kırılmasının en önemli bozunma mekanizması olduğunu göstermiştir. Bisfenol-A ve epiklorohidrinden sentezlenen epoksinin termal bozunma ürünleri ve termal özellikleri Grassie ve ark. (1986) tarafından da incelenmiştir. Çapraz bağlı reçine 340 °C‟ın üzerinde bozunmaya başlamış ve fenolik bileşikler oluşmuştur.
Şekil 5.18‟de saf ER ve % 30 modifikatör içeren ER numunelerinin TGA eğrileri verilmiştir. Termogramlar sıcaklığa bağlı kütle kayıplarını belirlemek için incelenmiş ve TGA analiz sonuçları Tablo 5.6. ve 5.7.‟de açıklanmıştır.
Tablo 5.6. Saf modifiye epoksi numunelerinin TGA değerleri Modifikatör (kütlece % 30) BBS* (ºC) ĠBS** (ºC) T5 (ºC) T10 (ºC) T50 (ºC) Saf ER - 100 250 173 262 358 Modifiye ER MEP 100 261 195 270 376 FEP 125 316 200 271 383 KEH 95 210 145 230 360 FAGE 100 241 166 260 364
*başlanğıç bozunma sıcaklığı; **ikinci bozunma sıcaklığı
Tablo 5.7. Modifikatör türü ve miktarının modifiye epoksi numunelerinin termal özellikleri
üzerindeki etkisi Modifikatör (kütlece %30) Kütle kaybı (%) Kalan kütle (%) 200 °C 300 °C 350 °C 400 °C 450 °C BAB* °C İAB** °C 800 °C Saf ER - 7.5 15 33 67 77 5.26 79.94 10 Modifiye ER MEP 6 12 34 64 73 7.78 79.03 12 FEP 5 11.5 27 55 70 9.16 78.07 13 KEH 8 22 45 69 81.5 7.18 82.26 10 FAGE 5.2 17.5 41 66.5 77.5 4.59 82.10 12
* birinci aşama bozunması; ** ikinci aşama bozunması
Saf epoksi ve tüm modifiye epoksi numuneleri iki bozunma süreci göstermeleriyle dikkat çekiyor (Şekil 5.18). Saf epoksi reçinenin ilk termal bozunma aşaması 100 °C‟da tespit edilmiştir. Bu aşamadaki bozunma, poliaminle kürlenmiş epoksi reçinenin son hidroksil grubunun bozunması ve olefin oluşumuna bağlı olabilir.
250 °C‟da gözlenen ikinci bozunma aşamasında ise bisfenol-A grubunun bozunma gösterdiği tahmin ediliyor.
T5, T10 ve T50 sıcaklıkları (sırasıyla % 5, % 10 ve % 50 kütle kaybı),
kompozitlerin termal kararlılığını gösteren ana göstericilerdirler. Bu değerler ne kadar yüksekse, termal kararlılık da o kadar yüksek olmaktadır. Tablo 5.6‟da verilen başlangıç (BBS) ve ikinci bozunma (İBS) sıcaklıkları ile T5, T10 ve T50 sıcaklıkları, saf
epoksinin termal kararlılığının FEP ve MEP ilavesi ile iyileştirildiğini göstermektedir. Saf epoksinin T5 değeri ise 173 °C olarak belirlenmiştir. MEP ve FEP için modifiye
epoksinin T5 değerleri 173 °C‟dan sırasıyla 195 oC ve 200 oC‟a artmıştır. Buna ek
olarak, % 50 kütle kaybının (T50) sıcaklıkları da benzer bir eğilim göstermiştir. Fakat
KEH ve FAGE‟le modifikasyon bu değerleri çok az düşürmüştür. Sonuç olarak, FEP ve MEP‟le modifikasyon saf epoksinin termal dayanıklılığını arttırdığı halde, KEH ve FAGE‟le modifikasyon termal dayanıklılığı fazla etkilememiştir (Tablo 5.7).
Kütlece % 30 oranında modifiye epoksi reçineyi modifikatörün yapısına göre termal dayanıklılık özelliği bakımından sıralarsak: FEP > MEP > FAGE > KEH olduğu görülmektedir.
5.3.4. Su tutma özellikleri
Sıvı sorpsiyonu kürlenmiş epokside kimyasal değişimler gibi mekaniksel değişimlere de yol açabilir. Epoksi reçinelerin tamamı için genellikle sıvı sorpsiyonu, şişme, e-modülde azalma, direnç kaybı, stres çatlama, kütle artımı, parlaklık kaybı ve sertlik kaybı gibi hatalara yol açar. Absorbe edilen su sadece mekanik ve termal özelliklerde bozulmalara neden olmayıp aynı zamanda metal yüzeyinde korozyonu başlatır, kaplamanın incelmesine neden oluyor, bağlayıcı ve malzeme arasındaki adezyona zarar verir (Zhang ve ark., 2002). Formülasyonda (dolgu maddesi türü, dolgu miktarı, çapraz bağlanma derecesi ve molekülün polaritesi) meydana gelen hafif değişiklikler su absorpsiyonunda önemli farklar yaratabilir. Ayrıca yüzey pürüzlülüğünün artması hidrofobik karakterin artmasına sebebiyet vermektedir (Özgür, 2007).
Çeşitli saf epoksiler için su sorpsiyon yüzdesi reçine türüne ve formülasyonuna bağlı olarak 24 saat daldırma için % 0,5-1 aralığında değişir (Licari, 2003). Epoksi yan grubuna sahip bir polimer zinciri, suyun etkilerine karşı diğer pek çok reçine sistemlerinden önemli ölçüde daha iyidir.
Çalışma boyunca, saf ER ve modifikatör oranı kütlece % 30 olan modifiye ER numunelerinin su tutma özelliği oda sıcaklığında 30 gün sürede deiyonize su içerisinde dengeye ulaşana kadar test edilmiştir. Ayrıca, su tutma özelliğine sıcaklık etkisi 45 ºC‟da da incelenmiştir. Şekil 5.19-5.20 gravimetrik yöntemle tayin edilen su sorpsiyonun süreye ve sıcaklığa bağlı değişimini göstermektedir.
0,000 0,500 1,000 1,500 2,000 2,500 3,000 3,500 4,000 4,500 0,000 5,000 10,000 15,000 20,000 25,000 30,000 Süre, gün Su tut m a, %
ER ER/FEP ER/MEP ER/KEH ER/FAGE
0,0 1,0 2,0 3,0 4,0 5,0 6,0 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Süre, gün Su tut m a, %
ER ER/FEP ER/MEP ER/KEH ER/FAGE
ġekil 5.20. Saf ER ve modifiye ER numunelerinin 45 ºC‟da su tutma yüzdeleri
Oda sıcaklığında su sorpsiyonu (Şekil 5.19), saf ER ve FEP‟le modifiye ER‟de ilk 12 günde, FAGE‟le modifiye ER‟de ilk 20 günde, KEH‟le modifiye ER‟de ilk 22 günde ve MEP‟le modifiye ER‟de ise ilk 26 günde daha hızlı olmuştur. Oda sıcaklığında saf epoksinin su sorpsiyon yüzdesi 30 gün sonunda % 0,81 olmuştur. Modifiye epoksi reçineyi modifikatörün yapısına göre su tutma %‟sine göre sıralarsak: MEP > KEH > FAGE > FEP olduğu ve çekme testi sonuçları ile aynı sıralama elde edildiği görülmektedir. Yani, 30 gün sonunda en fazla su sorpsiyonu % 4,22 olarak daha polar gruplu MEP‟le modifiye epoksi numunesine aittir. En iyi sonuç ise FEP‟le modifiye epoksi ile elde edilmiş ve saf epoksi ile yaklaşık aynı değeri (% 0,83) göstermiştir. Bakar (2013) yaptığı çalışmada AFM görüntülerinden yüzey pürüzlülüğü daha fazla olan Zonyl 7950/PGMA polimerinin daha yüksek hidrifob özellikte olduğunu belirtmiştir. FEP için elde edilen sonuç AFM görüntüsü (Şekil 5.16) ile de desteklenmektedir.
Şekil 5.20‟den görüldüğü gibi, sıcaklık artışı ile su sorpsiyonu için hızlı bir artış gözlemlenmiştir. Su tutma özelliğine sıcaklık etkisi 15 gün süre için test edilmiş ve genelde 7-8 günde dengeye ulaşılmıştır. Bu süre sonunda saf ER‟nin 45 ºC‟daki su sorpsiyonu 2 katına artarak % 1,8 olmuştur. FEP‟le modifiye ER‟nin su sorpsiyonunun
yine saf ER‟ye çok yakın değerde olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlar değerlendirildiğinde, modifikatörün yapısına göre su tutma %‟sine göre MEP > KEH > FAGE > FEP sıralamasının aynı kaldığı görülmüştür.
Ayrıca, numunelerin 45 ºC‟da su desorpsiyon çalışması da yapılmıştır (Şekil 5.21). 0,0 1,0 2,0 3,0 4,0 5,0 6,0 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 Süre, gün Su tut m a, %
ER ER/FEP ER/MEP ER/KEH ER/FAGE
ġekil 5.21. Saf ER ve modifiye ER numunelerinin 45 ºC‟daki su desorpsiyon yüzdeleri
Şekil 5.21‟den de görüldüğü gibi, MEP ve FEP‟le modifiye ER‟nin su desorpsiyonu 7 günde tamamlanmıştır. Saf ER‟ye göre su sorpsiyonunun en yüksek olduğu MEP‟le modifiye ER‟nin, su desorpsiyonda aksine en iyi sonuç verdiği görülmektedir. Desorpsiyon hızına göre sıralama yaparsak, MEP ≈ FEP > FAGE > KEH > saf ER yönünde azalma olduğu belirlenmiştir. Saf ER‟nin desorpsiyonu ise diğer modifiye ER‟lerden sonra-18 günde tamamlanmıştır. Buradan adı geçen epoksit gruplu bileşiklerle ve özellikle de MEP ve FEP‟le saf ER‟nin modifiye edilmesi reçinenin desorpsiyon özelliğini iyi yönde etkilediği görülmektedir.
5.3.5. Kaplama özellikleri
Düşük moleküler ağırlıklı sıvı bisfenol-A ve bisfenol-F epoksi reçineleri çözücü kullanmaya gerek kalmadan kaplama olarak kullanılabilir. Adezyon özelliği, yapıyı oldukça polar yüklü yapacağından epoksit molekülleri genellikle yüzey-aktif yapıya
sahiptir. Bu nedenle epoksit molekülleri farklı maddelerle güçlü kimyasal bağ oluşturabilirler. Epoksi reçineler sahip olduğu sayısız eter grubu sayesinde metal, seramik ve plastiklerin hidrojen atomları ile hidrojen bağı oluşturabilir ve bu malzemelere iyi derecede yapışırlar (Goodman, 1998). Pürüzlü yüzeylere adezyonda, kür ajanlarının rolü fazladır. Bu durumda poliamit ile kürleştirilmiş epoksiler diğer ajanlar ile kürleştirilmiş olanlardan daha iyi sonuçlar verirler (Kotnarowska, 2010).
Çalışmamızda kütlece % 30 modifikatör içeren epoksi numunelerinin adezyon ve korozyon testleri yapılmıştır. Şekil 5.22‟de kütlece % 30 modifikatör içeren epoksi numuneleri ile kaplanmış metal plakaların görüntüsü, Tablo 4.7‟de ise adezyon ve korozyon testlerinin sonuçları verilmiştir. Numunelerin korozyon özellikleri, açık atmosfer ortamında, % 5 NaCl, % 5 NaOH ve % 5 HCl çözeltilerinde 15 gün bekletilerek araştırılmıştır. 15 gün sonunda kaplamaların fiziksel görüntüleri incelenmiştir. Atmosfer ortamındaki kompozit kaplamada herhangi bir değişiklik gözlemlenmemiştir. Aynı şekilde kaplamaların tuzlu suya ve kimyasal çözeltilere de iyi derecede dayanıklılık gösterdiği, böylece kaplama görüntülerinde değişiklik olmadığı gözlemlenmiştir.
Tablo 5.8.. Modifiye epoksi numunelerinin adezyon ve antikorozyon özelliği
Modifiye epoksi
Adezyon (%)
Korozyon özelliği
% 5 NaCl % 5 NaOH % 5 HCl Hava
MEP‟le 100 ++ ++ ++ ++
FEP‟le 100 ++ ++ ++ ++
KEH‟le 100 ++ +- +- ++
FAGE‟le 100 ++ +- +- ++
6. SONUÇLAR
Kimyasal yöntemle sentezlenen farklı yapılı epoksit bileşikleri epoksi reçine modifikasyonunda % 10, % 20, % 30 ve % 40 kütle oranlarında kullanıldı. Sentezlenen bileşiklerin yapısı FTIR spektrumu ile aydınlatıldı.
Epoksi reçinenin (ER) kürlenme derecesine modifikatör etkisi FTIR spektrumlarına göre tayin edildi. FTIR spektrumlarında 912 cm-1‟deki bandın
kaybolması modifiye epoksi numunelerinin de iyi derecede kürlendiğinin gösterdi. Modifiye ER numunelerinin kürlenme dereceleri saf ER‟ye yakın veya daha yüksek bulundu.
Modifiye epoksi numunelerinin AFM sonuçlarına göre modifikatör ilavesiyle saf epoksinin yüzey pürüzlülüğü arttığı görüldü. FEP‟le modifiye ER‟nin yüzey morfolojisi diğerlerine göre daha pürüzlü ve daha yüksek oldu ki, bu da FEP‟in yapısındaki aromatik halkanın büyüklüğüne bağlı olabilir.
Modifiye epoksi numunelerinin mekanik özellikleri incelendi. Çekme testi sonuçlara göre en fazla % uzama (% 0,592 olarak) karbonil grubu içeren MEP‟le modifye epoksi ile tespit edildi. Genelde tüm numunelerde modifikatör oranı arttıkça % uzamanın da arttığı görüldü. En düşük elde edilen % uzama oranı ise olan aromatik yapılı FEP‟le modifikasyonda tespit edildi ki, bu da literatür bilgileri ile de uyumlu bir sonuçtur. Tüm numunelerin çekme direnci genelde % 30 modifikatör oranına kadar saf epoksiye göre daha yüksek bulundu. % 10 oranında modifikatör içeren numunelerin çekme direnci sıralaması: MEP‟le (59 MPa) > FAGE‟le (51 MPa) > FEP‟le ve KEH‟le (48 MPa) şeklinde belirlendi. Hem çekme direnci, hem de elastisite (Young) modülleri açısından değerlendirildiğinde ise MEP‟le modifikasyon için en uygun oran % 10, KEH‟le % 20, FEP ve FAGE‟le ise % 30 olarak belirlendi. Bu oranlarda modifiye epoksi reçineyi modifikatörün yapısına göre mekaniksel özellikler bakımından (çekme direnci ve elastisite modülü) sıralarsak: MEP > KEH > FAGE > FEP olduğu görüldü. Tüm numunelerin sertlikleri genelde çekme direncinde olduğu gibi, % 30 modifikatör oranına kadar saf epoksiden yüksek değerde oldu. Yine çekme direnci sonuçları ile uyumlu olarak, MEP ve KEH‟le modifiye epoksilerin sertlikleri, diğerlerine göre daha yüksek bulundu.
Epoksi reçinenin termal özelliğine modifikatör etkisi araştırıldı ve kütlece % 30 oranında modifiye epoksi reçineyi modifikatörün yapısına göre termal dayanıklılık özelliği bakımından sıralamasının FEP > MEP > FAGE > KEH olduğu görüldü.
Saf ER ve modifikatör oranı kütlece % 30 olan modifiye ER numunelerinin su tutma özelliği oda sıcaklığında 30 gün sürede deiyonize su içerisinde dengeye ulaşana kadar test edildi. Ayrıca, su tutma ve desorpsiyon özelliğine sıcaklık etkisi 45 ºC‟da da incelendi. Modifiye epoksi reçineyi modifikatörün yapısına göre su tutma %‟sine göre sıralarsak: MEP > KEH > FAGE > FEP olduğu ve çekme testi sonuçları ile aynı sıralama elde edildiği görüldü. Sıcaklık artışı ile su sorpsiyonu için hızlı bir artış gözlemlendi ve su tutma %‟sine göre MEP > KEH > FAGE > FEP sıralamasının aynı kaldığı tespit edildi. Desorpsiyon hızına göre ise sıralama yaparsak, MEP ≈ FEP > FAGE > KEH > saf ER yönünde azalma olduğu belirlendi.
Kütlece % 30 modifikatör içeren epoksi numunelerinin adezyon ve korozyon testleri yapıldı. Atmosfer ortamındaki kompozit kaplamada herhangi bir değişiklik gözlemlenmedi. Aynı şekilde kaplamaların tuzlu suya ve kimyasal çözeltilere de iyi derecede dayanıklılık gösterdiği tespit edildi.
KAYNAKLAR
Abdalla, M., Dean, D., Robinson, P. and Nyairo, E., 2008, Cure behavior of
epoxy/MWCNT nanocomposites: the effect of nanotube surface modification, Polymer, 49, 3310-3317.
Ahmetli, G., Deveci, H., Soydal, U., Seker, A., Kurbanli, R., 2012a, Coating, mechanical and thermal properties of epoxy toluene oligomer modified epoxy resin/sepiolite composites, Progress in Organic Coatings, 75, 97– 105.
Ahmetli, G., Kocak, N., Dag, M., Kurbanli, R., 2012b, Mechanical and thermal studies
on epoxy toluene oligomer- modified epoxy resin/marble waste composites,
Polymer Composites, 33 (8), 1455-1463.
Ahmetli, G., Deveci, H., Soydal, U., Pistil Gurler, S., Altun, A., 2012c, Epoxy resin/polymer blends: Improvement of thermal and mechanical properties, Journal of Applied Polymer Science, 125, 38-45.
Anonymius1.Polarity of Organic Compounds,
http://www.elmhurst.edu/~chm/vchembook/213organicfcgp.html (Ziyaret Tarihi: 1 Ocak 2014 )
Anonim 2012, Plastik ambalaj, MEB Yayınları, Ankara,
http://www.tubitak.megeb.gov.tr/mte_program_modul/moduller_pdf/Plastik%20 Ambalaj.pdf (Ziyaret Tarihi: 1 Ocak 2014 )
Austin, R. J., 2004, Synthesis and characterization of polyolefin elastomer and polypropylene based nanocomposites and their blends, Doctoral Dissertation,Institute of Science to Queen’s University, Canada, 7- 22. Bakar, E., 2013, Bazı Florlu Polimerlerin Sentezi ve Yüzey Kaplama Özelliklerinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Beer, F. P., Johnston, E. R., DeWolf, J. T. and Mazurek, D., 2009, Mechanics of materials, 5th Ed., McGraw Hill, New-York.
Bhuniya, S., Maiti, S. 2002, Heterocylclic-Based Terminated Structural Adhesive. II. Curing, Adhesive Strength and Thermal Stability, Journal of Applied
Polymer Science, 86, 3520-3526
Billmeyer, F. W., 1984, Textbook of polymer science, 3rd Ed., Wiley-Interscience, New York.
Brown, R.P., 1979, Physical Testing of Rubbers, Applied Science, London, 31-41. Brostow, W., Chonkaew, W., Menard, K.P. and Scharf, T.W., 2009, Modification of an epoxy resin with a fluoroepoxy oligomer for improved mechanical and
tribological properties, Materials Science and Engineering A, 507, 241–251. Bulmuş V., Pişkin , E., 2000, Mühendislik polimerleri, Pagev Yayınları, İstanbul. Cao, Y., Yu, D., Chen, L., Sun, J., 2001, Internal stress of modified epoxy resins with polyester, Polymer Testing,20, 685–691.
Cerit, A., 2012, Vinilketon gruplu modifiye polistirenlerin sentezi ve ışınlamanın fiziko- mekanik özelliklerine etkisi, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü, Konya.
Chen, Z.-K., Yang, G., Yang, J.-P., Fu, Sh.-Y., Ye, L., Huang, Y.-G., 2009,
Simultaneously increasing cryogenic strength, ductility and impact resistance of epoxy resins modified by n-butyl glycidyl ether, Polymer, 50, 1316–1323. Crompton, T.R., 1984, The Analysis of Plastics, Pergamon Press, Oxford, 75-83. Dinakaran, K., Alagar, M., Kumar, R.S., 2003, Preparation and characterization of bismaleimide/1,3-dicyanatobenzene modified epoxy intercrosslinked matrices, European Polymer Journal, 39, 2225–2233.
Doğancı, H., 2006, Epoksit Reçinesinin Çeşitli Glisit Eter ve Esterlerle
Modifikasyonu ve Elde Edilen Kompozit Materyallerinin Özelliklerinin Araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü, Konya.
Erickson, K. L., 2007, Thermal decomposition mechanisms common to polyurethane, epoxy, poly(diallyl phthalate), polycarbonate and poly(phenylene sulfide), Journal of Thermal Analysis and Calorimetry, 89 (2), 427-440.
Evseeva, L.E. and Tanaeva S.A., 1998, Influence of antraquinone inclusions on the thermal properties of epoxy resins at low temperatures, Cryogenics, 38, 2, 253–255.
Fraga, F., Vazquez, E.C., Rodriguez-Nunez, E. and Martinez-Ageitos, J.M., 2008, Curing kinetics of the epoxy system diglycidyl etherof bisphenol
a/isophoronediamine by fourier transform infrared spectroscopy, Polymers for Advanced Technologies, 19, 1623-1628.
Francis, B., Rao, V.L., Poel, G.V., Posada, F., Groeninckx, G., Ramaswamy, R., Thomas, S., 2006, Cure kinetics, morphological and dynamic mechanical analysis of diglycidyl ether of bisphenol-A epoxy resin modified with
hydroxyl terminated poly(ether ether ketone) containing pendent tertiary butyl groups, Polymer, 47, 5411–5419.
Ghosh, P., 1982, Polymer science and technology of plastics and rubbers, Tata
McGraw-Hill, New Delhi, 151-169
Grassie, N., Guy M. I. and Tennent N. H., 1986, Degradation of epoxy polymers: part 4-thermal degradation of bisphenol-A diglycidyl ether cured with ethylene diamine, Polymer Degradation and Stability, 14 (2), 125-134.
Gunasekaran, S., Natarajan, R.K. and Kala, 2007, FT-IR spectra and mechanical strength analysis of some selected rubber derivatives. Spectrochimica Acta Part
A: Molecular and Biomolecular Spectroscopy, 68 (2), 323-330.
Irving, B. 1994, Applications widen for structural adhesives in metal-to-metal bonding,
Welding Journal,73,51-56
Işık, F., 2005, Nanocomposites based on blends of polyethylene, Doktora Tezi, Orta
Doğu Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 7-41.
James, E., Brady, J.E., Dürig, T. and Shang, S.S., 2008, In theories and techniques in the characterization of drug substances and excipients, Chapter 9, Y.Qui Ed.;
Academic Press, USA
Jana, S. and Zhong, W.H., 2007, FTIR study of ageing epoxy resin reinforced by reactive graphitic nanofibers, Journal of Applied Polymer Science, 106, 3555- 3563.
Ji, W.-G., Hu, J.-M., Liu, L., Zhang, J.-Q., Cao, Ch.-N., 2007, Improving the corrosion performance of epoxy coatings by chemical modification with silane
monomers, Surface and Coatings Technology, 201, 4789–4795.
Kamon T., Furukawa H., 1986. Curing mechanisms and mechanical properties of cured epoxy resins, Advances in Polymer Science, 80, 173-202.
Kandola, B.K., Biswas, B., Price, D. and Horrocks, A.R., 2010, Studies on the effect of different levels of toughener and flame retardants on thermal stability of epoxy resin, Polymer Degradation and Stability, 95, 144-152.
Krause, A., Lange, A. and Ezrin, M., 1983, Plastics Analysis Guide, Chemical and Instrumental Methods, Harver, New York.
Kan, A., 2007, Isıl işlem yöntemiyle modifiye edilmiş atık EPS köpüklerin beton agregası olarak kullanabilirliğinin araştırılması, Doktora tezi, Atatürk
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Licari, J. J., 2003, Coating materials for electronic applications, Noyes Publications USA.
Kotnarowska, D., 2010, Epoxy coating destruction as a result of sulphuric acid aqueous solution action, Progress in Organic Coatings, 67 (3), 324–328.
Kurbanlı, S. Doymamış epoksi ketonların epoksi reçinede modifikatör olarak kullanımı, Plastmassy, 47, 1988.
Kurbanlı,S., Şen, N., Ertul, Ş., 2001, Epoksit Bileşikleri ve Teknolojisi, ISBN:975- 6652-01-2, Konya
Lapprand, A., Arribas, C., Salom, C., Masegosa, R.M., Prolongo, M.G., 2003, Epoxy resins modified with poly(vinyl acetate), Journal of Materials Processing
Technology, 143–144, 827–831.
Lau, K.T., Lu, M., Lam, C.K., Cheung, H.Y., Sheng, F.L., Li, H.L., 2005, Thermal and mechanical properties of single-walled carbon nanotube bandle-reinforced epoxy nanocomposites: the role of solvent for nan otube dispersion, Composite
Science and Technology, 65, 719-725.
Maiti, S., Banerjee, P., Purakayastha, S. and Ghosh, B., 2008, Silicon-doped carbon semiconductor from rice husk char, Materials Chemistry and Physics, 109, 169–173.
Ochi, M., Takemiya, K., Kiyohara, O., Nakanishi, T., 1998, Effect of addition of aramide-silicone block copolymeron phase structure and toughness of cured epoxy resins modifed with silicone, Polymer, 39 (39), 725-731.
Okamatsu, T., Ochi, M., 2002, Effect on the toughnessand adhesion properties of epoxy resin modified with silyl-crosslinked urethane microsphere, Polymer, 43, 721 730.
Özgür, E., Gemici, Z., Bayındır, M., 2007, Akıllı nano yüzeyler, Bilim Teknik Dergisi, Nisan, 52-54.
Park, S.-J., Jin, F.-L., Lee, J.-R., 2004, Thermal and mechanical properties of
tetrafunctional epoxy resin toughened with epoxidized soybean oil, Materials
Science and Engineering A, 374, 109–114.
Pham, H.A., Marks, M.J., Epoxy resins, v.9 in Encyclopedia of Polymer Science and Technology, John Wiley & Sons, New York, 2003.
Ragimov A.V, and „Method of Preparation of Rolyhenols‟ Japon N 182650 (1984) Pıstıl Gürler, S., 2010 Ayçiçeği, yağı rafinasyon atığı yağ asidinden epoksit gruplu polimer sentezi ve özelliklerinin incelenmesi, Selçuk Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Ramos, V.D., da Costa, H.M., Soares, V.L.P., Nascimento, R.S.V., 2005, Modification of epoxy resin: a comparison of different types of elastomer, Polymer Testing, 24, 387–394.
Saçak, M., 2005, Polimer teknolojisi, Gazi Kitabevi, Ankara.
dynamics of an epoxy resin modified with an epoxidized poly(styrene–butadiene) linear block copolymer during cure and microphase separation processes,
European Polymer Journal, 45, 1046–1057.
Sethuraman, S., Nair, L.S., El-Amin, S., Nguyen, M.T.; Singh, A., Krogman, N., Greish, Y.E., Allcock, H.R., Brown, P.W. and Laurencin, C.T., 2010, Mechanical properties and osteocompatibility of novel biodegradable alanine based
polyphosphazenes: Side group effects, Acta Biomaterials, 6, 1931-1937.
Shaw S.J., 1984, Epoxy resin adhesives. Chemistry and techonology of epoxy resins,
Blackhe Academic & Professional, New York.
Shen, D.Y., 1982, The application of the fourier transform infrared spectroscopy in polymer study, Academic Press, Beijing.
Thomas, R., Durix, S., Sinturel, Ch., Omonov, T., Goossens, S., Groeninckx, G., Moldenaers, P., Thomas, S., 2007, Cure kinetics, morphology and miscibility of modified DGEBA-based epoxy resin-effects of a liquid rubber inclusion,
Polymer, 48, 1695-1710.
Wang, Z., Yang, X., Wang, Q., Thomas Halm, H., Lee, S., Lee, K.-H. and Guo, Z., 2011, Epoxy resin nanocomposites reinforced with ionized liquid stabilized carbon nanotubes, International Journal of Smart and Nano Materials, 2 (3), 176-193.
Yang, G., Fu, Sh.-Y., Yang, J.-P., 2007, Preparation and mechanical properties of modified epoxy resins with flexible diamines, Polymer, 48, 302-310. Yılgör, E., Yılgör, I., 1998, 1,3-bis-(γ-aminopropyl)tetramethyldisiloxane
modified epoxy resins: curing and characterization, Polymer, 39 (8-9), 1691- 1695.
Yazıcıgil, Z., 1998. Yağ sanayi yan ürünlerinin incelenmesi ve değerlendirilmesi, Doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya
EKLER