Bu çalışmada E. hirsutum bitkisinin gelişim gösterebildiği maksimum Ni konsantrasyonunun 100 mg/L olduğu, bu konsantrasyonun üzerindeki 125 ve 150 mg Ni/L konsantrasyonlarında ise bitkinin yaşamını sürdüremediği tespit edilmiştir. Yusuf vd. (2011) yaptıkları çalışmada, bitkilerin nikele karşı gösterdikleri tolerans değerlerinin bitki türüne, büyüme evresine, yetiştirme koşullarına, Ni konsantrasyonuna ve Ni maruz kalma süresine bağlı olarak değiştiğini göstermişlerdir. Farklı bitkilerin nikele olan toleranslarına yönelik yapılan çalışmalardan elde edilen sonuçlara göre; Hordeum vulgare ve Cucumis sativus bitkilerinin gelişim gösterdiği maksimum Ni konsantrasyonu 100 μM olarak bulunurken, bu değer Lythrum salicaria için 10 mg Ni/L olarak hesaplanmıştır (Khoshgoftarmanesh ve Bahmanziari, 2012; Rahman, vd., 2005; Duman ve Oztruk, 2010). Diğer yandan, Chen vd. (2009) ve Chami vd. (2015) yapmış oldukları çalışmada 15, 20, 25, 50 ve 100 mg Ni/L içeren çözeltilerde yetiştirilen fidelerin toprak altı ve toprak üstü organlarının öldüğü ortaya konulmuştur.
Farklı Ni konsantrasyonlarında yetiştirilen E. hirsutum fidelerinin nispi kök uzunluğunun artan nikel konsantrasyonuna bağlı olarak azaldığı bu çalışmada tespit edilmiştir. 30 mg Ni/L konsantrasyonun üstündeki nikel konsantrasyonlarında yetiştirilen fidelerin köklerinde Ni artışa bağlı olarak kararmalar ve köklerde yumuşamalar görülmüştür. En iyi kök gelişimi ise çalışmamızın kontrol grubunda tespit edilmiştir. Gür vd., (2004) yaptığı çalışmada, bitki gelişimi için mutlak gerekli element olsun veya olmasın ağır metallerin doku ve organlardaki aşırı birikimi bitkilerin vejetatif ve generatif organlarının gelişimini olumsuz yönde etkilediklerini belirtmişlerdir. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar Akıncı ve Öngel 2011, Akıncı ve Akıncı 2011 ve Shao vd., 2011 yapmış oldukları çalışmalarla paralellik göstermiştir. Ayrıca, Özay (2018) ve Akar (2018) yaptıkları çalışmalarda Alyssum discolor ve Festuca rubra L. subsp. rubra kök gelişimi üzerine nikelin etkisini araştırmış ve bitkilerin kök uzunluklarının Ni uygulamalarındaki konsantrasyon artışına bağlı olarak önemli düzeyde azaldığını tespit etmişlerdir. Yusuf ve vd. (2011) yapmış oldukları çalışmada, kontrol grubu buğday fidelerinin kök büyümesinin, 100 ve 200 mM Ni ile muamele edilen buğday fidelerinin kök büyümesine göre sırasıyla % 37 ve % 53 oranında azaldığını ortaya koymuşlardır.
Bu çalışmada E. hirsutum nisbi gövde uzunluğunun, nisbi yaprak sayısının ve nisbi yaş ağırlığının Ni konsantrasyonundaki artışa paralel olarak azaldığı tespit edilmiştir. 11.74 ppm üzerindeki Ni konsantrasyonları bitkilerde kloroz, nekroz, çimlenmenin gecikmesi, büyümenin inhibisyonu ve verimin azaltılması gibi etkilere sahiptir (Chen, vd., 2009; Tüzel, vd., 2013). Benzer sonuçlar Gajewska vd., (2006) yapmış oldukları çalışmada 200 µM Ni
konsantrasyonunda yetiştirilen buğday bitkisinin fide uzunluğunun % 44 oranında azaldığını ortaya koymuşlardır. Capsicum annum ve Capsicum chinense bitkilerinin gövde uzunluklarının (% 30) ve yaprak sayılarının Ni konsantrasyonunundaki artışa bağlı olarak düştüğü tespit edilmiştir (Gumi ve Saminu, 2013). Diğer yandan, yapılan diğer çalışmalardan farklı olarak, artan Ni konsantrasyonunun Vigna cylindrica, V. mungo ve V. radiata yaprak sayısı üzerinde bir etkisinin olmadığı bulunmuştur (Ishtiaq ve Mahmood, 2011). Gajewska vd. (2009) yapmış oldukları çalışmada 100 µM Ni konsantrasyonunda yetiştirilen buğday bitkisinin kök taze ağırlıklarının azaldığını ortaya koymuşlardır. Baran, (2018) yaptığı, aspir bitkisinin yerel (Carthamus tinctorius l.) ve atasal (Carthamus oxyacantha) genotiplerinin nikel toleranslarının belirlenmesi ve fitoremediasyonunda kullanılma potansiyellerinin değerlendirilmesi çalışmasında nikelin gövde ve kök gelişimi ile yaş ağırlık ve yaprak sayısın da azalmaya neden olduğu belirtilmiştir. Bu azalışın nedenlerinin başında Ni’in bitkinin köklerine, gövde ve yapraklarına verdiği zarardan kaynaklandığı düşünülmektedir.
Yaptığımız çalışmada E. hirsutum fidelerinin en fazla nikel akümüle ettiği (31 074,2±160,83 mg Ni/kg) konsantrasyon 100 mg Ni/L olarak tespit edilmiştir. En fazla nikel
birikimi kökte gerçekleşirken bunu gövde ve yaprak takip etmiştir. Cd, Cu, Co, Mn, Ni ve Zn gibi ağır metalleri akümüle edebilen yaklaşık 400 den fazla bitki türü bulunmaktadır (Baker vd., 2010; Krämer, 2010; Baker vd., 2013). Bitkilerde normalde Ni birikimi 0.5-10 µg/g arasında değişmektedir. Fakat Alyssum gibi hiperakümülatör bitkilerin yüksek miktarlarda Ni bünyesinde biriktirebildiğini ortaya koymuşlardır (Gabrielli, 1990; Siskos, vd., 2010; Broadhurst ve Chaney, 2016).
Baran, (2018) yaptığı, aspir bitkisinin yerel (Carthamus tinctorius) ve atasal (Carthamus oxyacantha) genotiplerinin nikel fitoremediasyonunda kullanılma potansiyellerinin değerlendirilmesi çalışmasında uygulanan nikel konsantrasyonlarındaki artışa bağlı olarak aspir genotiplerinin kök>gövde>yaprak dokularında önemli miktarda nikel biriktirdiğini tespit edilmişlerdir. Kök dokusundaki nikel birikimi yerel genotiplerinde kontrollerine göre 178.8- 356.3 kat arttığı, atasal genotiplerde ise bu oranın 189.8- 478.2 kat arasında değiştiği bulunmuştur.
Fuentes vd. (2014) yapmış olduğu çalışmada, Salvinia minima bitkisinin Ni yapraklarına göre köklerinde daha fazla biriktirdiği ortaya konulmuştur. Aynı şekilde Yusuf vd. (2011) ve Vajpayee vd. (2001) çalışmalarında Ni birikiminin arpa, mısır ve sucul bir bitki olan Vallisneria spiralis’da köklerinde daha fazla olduğu bildirilmişlerdir. Chen vd. (2009)’da, bitkiler tarafından emilen Ni (II) 'nin % 50'sinden fazlasının köklerde tutulduğunu belirtmiştir.
Çalışmamız da pH’nın Ni alınımı üzerine etkisini incelediğimiz de 100 mg/L Ni içeren ve pH’sı 6,5 olan konsantrasyonda yetiştirilen E. hirsutum fidelerinin deney sonunda en iyi kök, gövde, yaprak gelişimi ve taze ağırlık artışı gösterdiği tespit edilmiştir. En düşük Ni biriktiriminin ise pH 7’de olduğu hesaplanmıştır. 100 mg Ni/L içeren ve pH’sı 6,5 olan Hoagland çözeltisinde yetiştirilen fidelerde nikelin en fazla kök en düşük yaprakta olduğu tespit edilmiştir. Ünver vd., (2009) yaptığı, kimi Brassicaceae türlerinin nikel ve kadmiyum biriktirme özelliklerinin belirlenmesi adlı çalışmada nikelin bitkilerce alımını kolaylaştırmak üzere, topraktaki kalsiyum derişimi 0,128 mM ile 5,0 mM arasında ve asit ortamda (pH 4,5-6,2 arası) tutulabileceğini belirterek çalışmamız ile aynı sonucu bulmuşlardır.
He vd., (2012) yaptığı, toprak pHs'ının kurşun, bakır, çinko ve nikel adsorpsiyonu üzerine etkisi adlı çalışma da pH 7 ve 7,5 ‘te nikelin diğer ağır metallere göre daha az absorbe edildiğini ortaya koymuşlardır. Eke (2010) yaptığı nikel hiperakümülatörü Thlaspi elegans’den nikelin asitle ekstraksiyonu ve elektrokimyasal yolla metal olarak geri kazanımının araştırılması çalışmasın da bitkisinin 12 987 mg/kg Ni akümüle ettiği tespit etmiştir. Wallece vd., (2008) yaptığı nikel fitotoksisitesi üzerine bir çalışmada da mısır bitkisinin (Zea mays L.), 4.2, 5.6, 7.5 ve 8.2 toprak pH değerleri ve 100 μg Ni / g içeren toprakta yetiştirilmiş ve sonuç olarak pH’ın 7’nin altına düştükçe sürgünlerde nikel konsantrasyonunun arttığını tespit etmişlerdir.
Çalışmamızdan elde edilen sonuçlar değerlendirildiğinde E. hirsutum bitkisinin sağlıklı olarak yetişebildiği Ni konsantrasyonunun çok yüksek olduğu ve köklerinde yüksek miktarda Ni biriktirebildiği ve 100 mgNi/L konsantrasyonuna kadar bitkinin Ni fitoremediasyonunda kullanılabileceği ortaya konmuştur
KAYNAKLAR DİZİNİ
Abeş, G. (2007). Batı Anadolu’da Yayılış Gösteren Epilobium hirsutum L. (Onagraceae)’nin Morfometrik ve Ekolojik Özellikleri, Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir, 104.
Akar, M. ve Atış, İ. (2019). Priming uygulamalarının kadmiyum ve nikel stresine maruz bırakılan kırmızı yumağın çimlenme ve fide gelişimi üzerine etkisi. Araştırma Makalesi. Mustafa Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 9(1), 26-36.
Akın, M. ve Akın, G. (2007). Suyun önemi, Türkiye’de su potansiyeli, su havzaları ve su kirliliği. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 47(2), 105-118.
Akıncı, İ. E. ve Öngel O. (2011). Nikelin fasulye (Phaseolus vulgaris) fide gelişimi üzerindeki toksisitesinin humik asit ile azaltılması. Ekoloji, 20(79), 29-37. doi: 10.5053/ekoloii.2011.794. Akıncı, S. ve Akıncı, İ.E. (2011). Nikelin ıspanakta (Spinacia oleracea) çimlenme ve bazı fide büyüme parametreleri üzerine etkisi. 20(79), 69 – 76. doi: 10.5053/ekoloji.2011.799.
Ali, H., Khan, E. ve Sajad, M. A. (2013). Phytoremediation of heavy metals-concepts and applications. Chemosphere, 91, 869-881. doi: 10.1016/j.chemosphere.2013.01.075.
Altınözlü, H., Karagöz, A., Polat, T. ve Ünver, İ. (2012). Nickel hyperaccumulation by natural plants in Turkish serpentine soils. Turk J Bot, 36: 269-280. doi:10.3906/bot-1101-10.
Assuncao, A. G. L., Schat, H. ve Aarts, M.G.M. (2003). Thlaspi caerulescens, an attractive model species to study heavy metal hyperaccumulation plants, New Phytologist, 159(2), 351- 360. doi: 10.1046/j.1469- 8137.2003.00820.x.
Aybar, M., B. ve Sağlam, A. B. (2015). Fitoremediasyon yöntemi ile topraktaki ağır metallerin giderimi. Artvin Çoruh Üniversitesi Doğal Afetler Uygulama ve Araştırma Merkezi. Doğal Afetler ve Çevre Dergisi, 1(2), 59-65.
Azevedo, R. F., Paschoal, C. P., Azevedo, M. F., Santos, A. M. N. ve Fúrıa, C. L. B. (2005). Scaffolding self-regulated learning and metacognition. Implications for the design of computer- based scaffolds, 33(5), 367-379.
Baker, A. J. M., Ernst, W. H. O., Van Der Ent, A., Malaisse, F., ve Ginocchio, R. (2010). Metallophytes: the unique biological resource its ecology, and conservational status in Europe, central Africa and Latin America. In Ecology of Industrial Pollution, eds L. C. Batty and K. B. Hallberg (Cambridge, UK: University Press), 7–40. doi: 10.1017/ cbo9780511805561.003. Baker, A. J. M., ve Walker, P. L. (1990). Ecophysiology of metal uptake by tolerant plants, In: Shaw A.J. (Ed.), Heavy Metal Tolerance İn Plants: Evolutionary Aspects, CRC Press, Boca Raton, 155-177.
Barakat, M. A. (2011). New trends in removing heavy metals from industrial wastewater. Arabian Journal of Chemistry, 4, 361-377. doi:10.1016/j.arabjc.2010.07.019.
KAYNAKLAR DİZİNİ (devam)
Baran, U. (2018). Aspir bitkisinin yerel (Carthamus tinctorius L.) ve atasal (Carthamus oxyacantha m. bieb) genotiplerinin nikel toleranslarının belirlenmesi ve fitoremediasyonunda kullanılma potansiyellerinin değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Biyoloji Anabilimi, Ankara,101.
Bingöl N. A., Özmal F. ve Akın B. (2017). Phytoremediation and biosorption potential of lythrum salicaria l. for nickel removal from aqueous solutions. Pol. J. Environ. Stud. 26(6), 2479-2485. doi: 10.15244/pjoes/70628.
Bolat, İ. ve Kara, Ö. (2017). Bitki Besin Elementleri; Kaynakları, İşlevleri, Eksik ve Fazlalıkları, Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 19(1), 218-228. doi: 10.24011/barofd.251313. Broadhurst C. L. ve Chaney R. L. (2016). Growth and metal accumulation of an Alyssum murale nickel hyperaccumulator ecotype co-cropped with Alyssum montanum and perennial ryegrass in serpentine soil. Frontiers in Plant Science, 7, 1-9. doi: 10.3389/fpls.2016.00451 Brooks, R. R. (1998). General Introduction. In: Brooks, R.R. (ed.). (1998). Plants that hyperaccumulate heavy metals: their role in phytoremediation, microbiology, archaeology, mineral exploration and phytomining. CAB International, New York, 1-14.
Chami, Z.A., Amer, N., Bıtar, L.A. ve Cavoski, I. (2015). Potential use of sorghum bicolor and carthamus tinctorius in phytoremediation of nickel, lead and zinc. Int. J. Environ. Sci. Technol. 12, 3957-3970. doi:10.1007/s13762-015-0823-0
Chen, C., Huang, D. ve Liu, J. (2009). Functions and toxicity of nickel in plants: Recent advances and future prospects. 37, 304. doi:10.1002/clen.200800199.
Davis, P. H. (1972). Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Volume 4. Edinburgh,: University Press, 180-187.
Dereli, R. K., Ersahin, M. E., Ozgun, H., Koyuncu, I. ve Yıldız, S., (2017). Sızıntı suyu arıtımı yapan membran biyoreaktörlerde membran kirlenmesine etki eden faktörler ve tıkanma kontrolü. Afyon Kocatepe Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 17, 571-579. doi: 10.5578/fmbd.57612.
Duman, F. ve Öztürk F. (2010). Nickel accumulation and its effect on biomass, protein content and antioxidative enzymes in roots and leaves of watercress (Nasturtium officinale R. Br.). Journal of Environmental Sciences, 22(4), 526-532. doi: 10.1016/S1001-0742(09)60137-6.
Eke, M. (2010). Nikel hiperakümülatörü Thlaspi elegans boiss’den nikelin asitle ekstraksiyonu ve elektrokimyasal yolla metal olarak geri kazanımının araştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Mersin Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı, 68.
Fu, F. ve Wang, Q. (2011). Removal of heavy metal ions from wastewaters: A review. Journal of Environmental Management, 92, 407-418. doi: 10.1016/j.jenvman.2010.11.011.
KAYNAKLAR DİZİNİ (devam)
Fuentes, I. I., Spadas-Gıl, F., Talavera-May, C., Fuentes, G., ve Santamaría, J. M. (2014). Capacity of the aquatic fern (Salvinia minima ) to accumulate high concentrations of nickel in its tissues, and its effect on plant physiological processes. Aquatic Toxicology, 155, 142- 150. doi: 10.1016/j.aquatox.2014.06.016.
Gabrielli, R., Pandolfini, T. ve Vergnano, G. (1990). Comparison of two serpentine species with different nickel tolerance strategies (122). Plant Soil, Springer, 271-277.
Gajewska, E., Wielanek, M., Bergier, K. ve Skłodowska, M. (2009). Nickel-induced depression of nitrogen assimilation in wheat roots. Acta Physiol Plant, 31(6), 1291–1300. doi:10.1007/s11738-009-0370-8.
Gajewska, E. ve Sklodowska, M. (2007). Effect of nickel on ROS content and antioxidative enzyme activities in wheat leaves. Biometals, 20(1), 27–36. doi: 10.1007/s10534-006-9011-5 Gajewska, E., Sklodowska, M., Slaba, M. ve Mazur, J. (2006). Effect of nickel on antioxidative enzyme activities, proline and chlorophyll content in wheat shoots. Biologia Plantarum 50, 653–659.
Gençler A. G. (2007). Batı Anadolu’da Yayılış Gösteren Epilobium hirsutum L. (Onagraceae)’nin Morfometrik ve Ekolojik Özellikleri, Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir,104.
Gumi, A. M. ve Saminu, S. (2013). Effect of nickel on growth, pigmentation and ION homeostasıs of Capsicum annum L.. and Capsicum chinense L. advances in agriculture, Sciences and Engineering Research 3(12), 1430 – 1436.
Gupta, N., Khan, D. K. ve Santra, S. C. (2012). Heavy metal accumulation in vegetables grown in a long-term wastewater-irrigated agricultural land of tropical India. Environmental Monitoring and Assessment, 184, 6673-6682. doi: 10.1007/s10661-011-2450-7.
Güler, Ç. ve Çobanoğlu, Z. (1994). Su Kirliliği. Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi No. 12, TC Sağlık Bakanlığı Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü, TC Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü, ISBN 975-7572, 60, 8.
Gür, N., Topdemir, A., Munzuroğlu, Ö. ve Çobanoğlu, D. (2004). Ağır metal iyonlarının (Cu+2, Pb+2, Hg+2, Cd+2) Clivia sp. bitkisi polenlerinin çimlenmesi ve tüp büyümesi üzerine etkileri. Fırat Üniversitesi Fen ve Matematik Bilimleri Dergisi, 16(2), 177-182.
Hamutoğlu, R., Dinçsoy, A. B., Cansaran-Duman, D. ve Aras, S. (2012). Biyosorpsiyon, adsorpsiyon ve fitoremediasyon yöntemleri ve uygulamaları. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 69(4), 235-253. doi: 10.5505/TurkHijyen.2012.94914.
He, S., He, Z., Yang, X. ve Baligar, V. (2012). Chapter Three. Mechanisms of nickel uptake and hyperaccumulation by plants and ımplications for soil remediation. In D. L. Sparks (Ed.), pp.117–189. doi: 10.1016/B978-0-12-394278-4.00003-9.
KAYNAKLAR DİZİNİ (devam)
Hoagland, D. R. ve Arnon, D. I. (1950). The water-culture method for growing plants without soil. California: Agricultural Experiment Station, Circula 347, 4-32.
Ishtiaq, S. ve Mahmood, S. (2011). Phytotoxicity of nickel and its accumulation in tissues of three Vigna Species at Their Early Growth Stages. Bahauddin Zakariya University Multan. Institute of Pure and Applied Biology. Journal of Applied Botany and Food Quality, 84, 223 - 228.
Jabeen, R., Ahmad, A. ve Iqbal, M., (2009). Phytoremediation of Heavy Metals: Physiological and Molecular Mechanisms. Botanical Reviews. New York: Botanical Garden Press,75, 339- 364. doi: 10.1007/s12229-009-9036-x.
Jadia, C. D. ve Fulekar, M. H. (2009). Phytoremediation of heavy metals: Recent techniques. Afrikan Journal of Biotechnology, 8(6), 921-928.
Kadlec, R. H. ve Wallace S. D. (2009). Treatment Wetlands. (Second Edition). New York: CRC Press, 438-480.
Khoshgoftarmanesh, A. H. ve Bahmanziari, H. (2012). Stimulating and toxicity effects of nickel on growth, yield, and fruit quality of cucumber supplied with different nitrogen sources. Journal of Plant Nutrition and Soil Science, 175 (3), 474-481. doi: 10.1002/jpln.201100241.
Kocaçalışkan, İ. (2017). Bitki Doku Kültürleri. (Birinci Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım Ticaret Limited. Şirketi, 1-145.
Kurniawana, T. A., Chana, G. Y. S., Lo, W. ve Babel, S. (2006). Comparisons of low-cost adsorbents for treating wastewaters laden with heavy metals. Science of The Total Environment, 366(2–3), 409-426. doi: 10.1016/j.scitotenv.2005.10.001.
Krämer, U. (2010). Metal hyperaccumulation in plants. Annual Review of Plant Biology 61, 517-534. DOI: 10.1146/annurev-arplant-042809-112156.
Lasat, M. M. (2000). Phytoextraction of metals from contaminated soil: A review of plant/ soil/ metal interaction and assessment of pertinent agronomic issues, Journal of Hazardous Substance Research, 2(5), 1-25. doi: 10.4148/1090-7025.1015.
Memon, A. R., Aktoprakligül, D., Özdemir, A. ve Vertii, A. (2001). Heavy metal accumulation and detoxification mechanisms in plants, Turkish Journal of Botany, 25, 111-121.
Menteşe, S. (2017). Çevresel sürdürülebilirlik açısından toprak, su ve hava kirliliği: teorik bir inceleme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(53), 382-387. doi: 10.17719/jisr.2017 5334127.
Nassouhi, D., Ergönül, M. B., Fikirdeşici, Ş., Karacakaya, P. ve Atasağun, S. (2018). Ağır Metal Kirliliğinin Biyoremediasyonunda Bazı Su içi ve Yüzücü Sucul Makrofitlerin Kullanımı. Süleyman Demirel Üniversitesi Eğirdir Su Ürünleri Fakültesi Dergisi, 14(2): 148-165.
KAYNAKLAR DİZİNİ (devam)
Okçu, M., Tozlu, E., Kumlay, A. M. ve Pehluvan, M. (2009). Ağır Metallerin Bitkiler Üzerine Etkileri. Doğu Anadolu Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, 14(26), 1307-3311.
Özbek, K. (2015) Hiperakümülasyon ve Türkiye florasındaki hiperakümülatör türler. Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi, 3(1), 37- 43.
Özbek, S. ve Polat, T. (2009). Kimi Brassicaceae türlerinin nikel ve kadmiyum biriktirme özelliklerinin belirlenmesi. Tübitak Tovag- 105 O 635
Panwar, B. S., Ahmed, K. S. ve Mittal, S. B. (2002). Phytoremediation of nickel contaminated soils by Brassica species. Environtment Development and Sustainability, 4(1), 1-6. doi: 10.1023/A:1016337132370.
Rahman, H., Sabreen, S., Alam, S. ve Kawai, S. (2005). Effects of nickel on growth and composition of metal micronutrients in barley plants grown in nutrient solution, Journal of plant nutrition, 28(3), 393-404. doi: 10.1081/PLN-200049149.
Reeves, R. D. (2006). Hyperaccumulation of trace elements by plants. In: Morel, J.L., Echevarria, G. ve Goncharova, N. (Eds.). Phytoremediation of metal-contaminated soils, NATO Science Series: IV: Earth and Environmental Sciences, Springer, NY, pp. 1-25.
Reeves, R. D., (1988). Nickel and zinc accumulation by species of Thlaspi L., Cochlearia L. and other genera of the Brassicacea. Taxon, 37(2): 309-318.
Seven, T., Büşra C., Darende, B. N. ve Ocak, S. (2018). Hava ve toprakta ağır metal kirliliği. Ulusal Çevre Bilimleri Araştırma Dergisi, 1(2), 91-103.
Shamsi, S. R. A. ve Whitehead W. H. (1977). Epilobium hirsutum ve Lythrum salicaria L'nin karşılaştırmalı eko-fizyolojisi: IV. Sıcaklığın ve özgül rekabetin ve sonuç tartışmalarının etkileri. Ekoloji Dergisi, 65 (1), 71-84.
Shamsi, S. R. A. ve Whitehead W. H. (1974). Karşılaştırmalı eko-fizyolojisi, Epilobium hirsutum L. ve Lythrum salicaria L. II. Işıkla ilgili büyüme ve gelişme. Ekoloji Dergisi, 62 (2), 631-645.
Shao, Y., Jiang, L., Zhang, D., Ma, L. ve Li, C. (2011). Effects of Arsenic, Cadmium and Lead on Growth and Respiratory Enzymes Activity in Wheat Seedlings, Journal of Agricultural Research, 6(19), 4505–4512. doi: 10.5897/AJAR11.342.
Sinan, K. R. (2010). Evsel Atıksu Arıtma Tesislerinde Ön Arıtım ve Biyolojik Arıtım Çıkış Parametrelerinin YSA ile Tahmini, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya 140s.
Siskos, A., Yupsani, A., Symeonidis, L. ve Yupsanis, T. (2010). Similarities and differences in the properties of multiple NDP-kinase isoforms of Alyssum murale, Ni2+ accumulator species, Journal of Plant Physiology, 167, 675-682.
KAYNAKLAR DİZİNİ (devam)
Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği, (2004). Resmî Gazete, 25687Şener, G. (2016). Atıksu Arıtma Tesislerinin Kırsal Alan Üzerine Etkileri. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi. Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı. Ankara.146s.
Tchounwou, P. B., Yedjou, C. G., Patlolla, A. K. ve Sutton, D. J. (2012). Heavy Metals Toxicity and the Environment. Molecular, Clinical and Environmental Toxicology, 101, 133-164. doi:10.1007/978-3-7643-8340-4_6.
Terzi, H. ve Yıldız, M. (2011). Ağır metaller ve fitoremediasyon: Fizyolojik ve moleküler mekanizmalar. Afyon Kocatepe Üniversity Journal of Science and Engineering, 11: 1-22. Tüzel, Y., Duyar, H., Öztekin, G. B., Gürbüz Kılıç, Ö., Anaç, D., Madanlar, N. ve Yoldaş, Z. (2013). Effects of Winter Green Manuring on Organic Cucumber Production in Unheated Greenhouse Conditions. Turkish Z. Göktekin, H. Ünlü 119, Journal of Agriculture and Forestry. 37: 315-325.
Ünver, İ., Altınözlü, H., Bilen, S., Cebel, N., Dilsiz, A., Görmez, A. A., Karaca, A., Karagöz, A., Madenoğlu, V. P., Rai, U.N., Ali, M. B., Tripathi, R. D., Yadav, V., Sinha, S. ve Singh S.N. (2001). Chromium- Induced changes in Vallisneria spiralis L. and its role in phytoremedation of tannery efluents. Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 67, 246-256. doi: 10.1007/s001280117.
Wallace M. I. (2008). The spirit of environmental justice: resurrection hope in urban America. Worldviews Environ Cult Relig, 12, 255–269. doi: 10.1080/00103627709366770.
Yusuf M., Fariduddin Q., Hayat S. ve Ahmad, A. (2011). Nickel: an overview of uptake, essentiality and toxicity in plants. Bull Environ Contam Toxicol. 86(1), 1–17. doi:10.1007/s00128-010-0171-1.
Yüceer, A. M. (2005). Akarsularda su kalitesinin izlenmesine yönelik yeni bir dinamik benzetim yazılımı. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Kimya Mühendisliği Anabilim Dalı, Ankara. 154s.
ÖZGEÇMİŞ
Kişisel BilgilerSoyadı, adı : BAŞER, Ayşegül
Doğum tarihi ve yeri :16.05.1986 Merkez/KÜTAHYA
e-mail : aygul956@hotmail.com; aysegulbaser@ogr.dpu.edu.tr Eğitim
Derece Eğitim Birimi Mezuniyet Tarihi
Lisans Balıkesir Üniversitesi Haziran-2009
Lise Kütahya Lisesi Haziran-2004
İş Deneyimi
2010 Aralık- 2013 Haziran Ahmet Necati Yılmaz Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi Orhaneli /BURSA - Biyoloji Öğretmeni
2013 Haziran 2014 Haziran Şehit Öğretmen Kubilay Anadolu Lisesi Yıldırım/ BURSA – Biyoloji Öğretmeni
2014 Haziran- 2017 Şubat Hürriyet Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Hürriyet/ BURSA - Biyoloji Öğretmeni
2017 Şubat – 2020 Şubat Kütahya Nafi Güral Fen Lisesi Merkez/ KÜTAHYA - Biyoloji Öğretmeni
Eğitimler ve Sertifikalar
2011 5-20 Mart Adaylık Eğitimi Kursu (I. Grup Temel Eğitim) 2011 9-28 Nisan Adaylık Eğitimi Kursu (I. Grup Hazırlayıcı Eğitim) 2014 5-6 Mayıs FATİH Projesi Bilişim Teknolojileri ve İnternetin Bilinçli,
Güvenli Kullanımı Semineri
2015 11-18 Mayıs Fatih Projesi-Eğitimde Teknoloji Kullanımı Kursu
2015 1-2 Haziran Çalışanların Temel İş Sağlığı Ve Güvenliği Eğitimi Kursu 2017 23-25 Mayıs 2.01.01.05.009 - Belletmen Eğitimi Farkındalık Kursu 2018 10-13 Eylül Öğretmenlik Uygulaması 2023e projesi Semineri (Biyoloji) 2018 3-5 Ekim 2.01.01.05.027 - Öğretmenlik Uygulaması Danışmanlığı
Eğitimi Kursu
2019 14-16 Ocak 2.02.08.11.001 - Çalışanların Temel İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi Kursu