Yapılan bu çalışmada aşağıdaki sonuçlara ulaşılmıştır.
Dolgu kalınlığı arttıkça, içsel sürtünme açıları ve kohezyon değerleri düşmekte, normal yük arttıkça, kesme gerilmesi de artmakta, düşük normal gerilme seviyelerinde süreksizlik kesme dayanımını, dolgunun kesme dayanımı kontrol etmektedir. Düşük dolgu kalınlıklarında, artan normal gerilme seviyelerinde ise süreksizlik kesme dayanımı, pürüzlü yüzeylerin kesme dayanımı tarafından kontrol edilmekte, dolgusuz (0 mm) ve 1 mm dolgu kalınlığında normal gerilmenin artmasıyla, pürüzlü yüzeyler dolguyu ezerek kenetlenirken, yenilme zarfının eğimi de artmaktadır. Dolayısıyla bu kalınlıklarda içsel sürtünme açıları yüksektir.
Dolgusuz, ancak pürüzlü yüzeye sahip olan süreksizliklerde normal gerilme arttıkça pürüzlülükler yenilmekte ve süreksizlik boyunca meydana gelen yer değiştirme, dolayısıyla kesme dayanımı, doğrudan düz süreksizlik yüzeyleri tarafından kontrol edilmektedir.
Her iki kilde de dolgusuz (0 mm) ve düşük dolgu kalınlıklarında içsel sürtünme açıları yüksek olup, içsel sürtünme açısı ve süreksizlik yüzey pürüzlülüğünün, kesme dayanımı üzerine etkisinin belirgin olduğu görülmektedir.
Süreksizlik dolgu malzemesi olarak kaolinin kullanıldığı deneylerde, içsel sürtünme açıları dolgusuz süreksizlikte (0 mm) 66°, 1 mm dolgu kalınlığında 45°, 2 mm dolgu kalınlığında 35°, 3 mm dolgu kalınlığında 18° ve 4 mm dolgu kalınlığında ise 14°
olarak tespit edilmiştir. Kohezyon değerleri ise dolgusuz süreksizlikte (0 mm) 0,78 kg/cm2, 1 mm dolgu kalınlığında 0,42 kg/cm2, 2 mm dolgu kalınlığında 0,36 kg/cm2 , 3 mm dolgu kalınlığında 0,28 kg/cm2 ve 4 mm dolgu kalınlığında ise 0,17 kg/cm2 olarak tespit edilmiştir.
Süreksizlik dolgu malzemesi olarak bentonitin kullanıldığı deneylerde ise içsel sürtünme açıları dolgusuz süreksizlikte (0 mm) 52°, 1 mm dolgu kalınlığında 41°, 2 mm dolgu kalınlığında 28°, 3 mm dolgu kalınlığında 17° ve 4 mm dolgu kalınlığında ise 9°
olarak tespit edilmiştir. Kohezyon değerleri ise dolgusuz süreksizlikte (0 mm) 0,62 kg/cm2 , 1 mm dolgu kalınlığında 0,44 kg/cm2, 2 mm dolgu kalınlığında 0,38 kg/cm2, 3 mm dolgu kalınlığında 0,21 kg/cm2 ve 4 mm dolgu kalınlığında ise 0,13 kg/cm2 olarak tespit edilmiştir.
Bentonitin su muhtevasının (% 204,14) , kaolinin su muhtevasına (% 22,95) göre yüksek olması nedeniyle aynı dolgu kalınlıkları için her iki kil için elde edilen içsel sürtünme açıları karşılaştırıldığında, bentonit numunesinden elde edilen değerler, kaolin numunesinden elde edilen değerlere göre daha düşüktür.
Yine bentonitin su muhtevasının, kaoline göre yüksek olması nedeniyle aynı dolgu kalınlıkları için kohezyon değerleri karşılaştırıldığında, 1 mm ve 2 mm’lik dolgu kalınlıkları hariç bentonit numunesinden elde edilen değerler, kaolin numunesinden elde edilen değerlere göre daha düşüktür. Bentonit numunesinde, 3 mm ve 4 mm dolgu kalınlıklarında, artan dolgu kalınlığı ve su muhtevasının da yüksek olmasının etkisiyle kohezyon düşmektedir.
KAYNAKLAR
Akan, R., Keskin, S.N. ve Yazıcı, M.F. 2017. Killi Zeminlerin Su Muhtevası ile Serbest Basınç Mukavemeti Arasındaki İlişki. Kilis 7 Aralık Üniversitesi Fen ve Mühendislik Dergisi, Cilt 1 (2), 1-9.
Anonim. 1996. www.mta.gov.tr/v3.0/sayfalar/hizmetler/doc/SAMSUN.pdf, Erişim Tarihi: 30.10.2018
Anonim. 2018. Web Sitesi: http://civil.emu.edu.tr/courses/INSA354/2016-2017s/
B%C3%B6l%C3%BCm%206b%20Laboratuar%20Kayma%20Mukavemeti%2 0Deneyleri.pdf, Erişim Tarihi:30.10.2018.
Amin, Mohd. and Kassım, A. 2000. Description and classification of filled joint in granite an approach.Geol. Soc. Malaysia,Bulletin 44, July 2000;.45-54.
Anonymous. 1979. Golder Hoek and Associates. 1979. Engineering Geological Maps:
A Guide to Their Preparation. The UNESCO Press, 79 p.
Anonymous. 1981. ISRM Suggested Methods: Rock Characterization, Testing and Monitoring. E. T. Brown (ed.), Pergamon Press, London, 211.
Aydal, D. 2008. Jeokimya Uygulama Notları.Ankara.
Barton, N. 1974, Eastimating the shear strength of rock Joints. Proc.3rd. ISRM Cong.
Denver. 2A, 15-20.
Blumenthall, M.M. 1950. Orta ve Aşağı Yeşilırmak Bölgelerinin (Tokat, Amasya, Havza, Erbaa, Niksar) Jeololisi Hakkında:MTA Seri D, No. 4, Ankara.
Cevahir, H.B. 2001. Niksar İlçesi Mücavir Alanı İmar Planına Esas Jeolojik-Jeoteknik Etüd Raporu: Afet İşleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
Cevahir, H.B. 2001. Reşadiye İlçesi Mücavir Alanı İmar Planına Esas Jeolojik-Jeoteknik Etüd Raporu: Afet İşleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
Doyuran, V. 2002. Zemin Mekaniği ve Temel Mühendisliği Semineri II. Ocak 2002 . İller Bankası Genel Müdürlüğü. Ankara.
Duncan, J.M. and Wright, S.G. 2005. Zemin Şevlerinin Duraylılığı. (Çeviren: Kamil
Hoek, E. and Bray, J.W. 1981. Rock Slope Engineering. The Institution of Mining and Metalurgy, Stephen Austin and SonsLtd.,London,Third Edition, 358.
Holtz, R.D. ve Kovacs, W.D. 2002. Geoteknik Mühendisliğine Giriş. (Çeviren: Kamil Kayabalı). 75-86, Ankara.
Indraratna, B., Jayanathan, M. and Brown, E. T. 2008. Geotechnique 58, No. 1 55-65.
Indraratna, B., Premadasa, W.N. and Brown, E. 2013. Shear behaviour of rock joints with unsaturated infill. Geotechnique , 63 (15), 1356-1360.
Indraratna, B., Welideniya, S. and Brown,T. 2005. New shear strengh model for idealised infilled joints under constant normal stiffness. Geotechnique, institution of Civil Engineers 55 (3), 2005, 215-226.
Özaydın, K. 1997. Zemin Mekaniği. Birsen Yayınevi, 261, İstanbul.
Özgüler, E. 2008. Jeoloji Mühendisleri İçin Jeoteknik Etüt Kursu Ders Notları. 11-13 Ocak 2008. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası yayını. Samsun.
Özgüven, A., Çandır, İ. ve Gündüz, L. 2012. Tokat-Reşadiye bentonitinin genleşmiş kil agregası olarak değerlendirilmesi. 15. Ulusal Kil Sempozyumu Bildiriler Kitabı. 19-22 Eylül 2012; Niğde Üniversitesi, Niğde/Türkiye.
Ulusay, R. 1994. Uygulamalı Jeoteknik Bilgiler. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası yayını, No:38, 1-116, Ankara.
Ulusay, R. ve Sönmez, H. 2002. Kaya Kütlelerinin Mühendislik Özellikleri. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası yayını, No: 60, 1-116, Ankara.
Wyllie, C.W. and Mah, C.W. 2006. Kaya Şev Mühendisliği. (Çeviren: Kamil Kayabalı).
Ankara.
EKLER
EK 1 Kaolin X- Ray Difraksiyon Analizi