Ara tırma alanından toplanan 1187 örne in de erlendirilmesiyle 70 familya ve 284 cinse ait, 454 tür, 5 alttür ve 4 varyete olmak üzere 463 takson tespit edilmi tir. Belirlenen taksonların tamamı Spermatophyta bölümüne aittir. Bu taksonların 7 tanesi Gymnospermae sınıfına, geriye kalanların 399 tanesi Dicotyledonae ve 57 tanesi Monocotyledonae olmak üzere 456’ sı Angiospermae sınıfına aittir. En fazla takson içeren familyalar sırasıyla öyledir: Asteraceae 77 (% 16.6), Brassicaceae 37 (% 8.0), Fabaceae 35 (% 7.5), Labiatae 28 (% 6.0), Poaceae 26 (% 5.6), Apiaceae 24 (%5.2), Caryophyllaceae 19 (% 4.1), Boraginaceae 18 (% 3.9), Liliaceae 17 (% 3.7), Ranunculaceae 16 ( %3.5)’dir ( ekil 6.1, Çizelge 6.1). Ara tırma bölgesinde en çok türe sahip olan cinsler ise öyledir: Astragalus 11 (% 2.4), Alyssum 10 (% 2.2), Centaurea 9 (%1.94), Silene 8 (%1.72), Allium 6 (%1.29), Consolida 6 (%1.29), Achillea 4 (% 0.86), Scorzonera 4 (% 0.86), Tragopogon 4 (% 0.86), Galium 4 (% 0.86)’dür (Çizelge 6.1).
Ara tırmamızda elde edilen floristik bulgular a a ıdaki numaralarla sembolize edilen ara tırmalarla kar ıla tırılmı tır. Numaralar ve sembolize etti i ara tırmalar a a ıdaki gibidir.
NO ARA TIRMA ALANLARI
1 Nizip Bölgesi(Aksaray) Florası ve Etnobotanik Özellikleri 2 Ekicek Da ı (Aksaray) ve Çevresinin Florası
3 Ihlara Vadisi (Aksaray) Florası
4 Konya- Aksaray- Hirfanlı Barajı Yörelerinde Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi
5 Göreme Milli Parkındaki Bitkilerin Tespiti ve Bunların Peyzaj Mimarisi Yönünden De erlendirilmesi 6 Erciyes Da ının Florası (Kayseri)
7 Kervansaray Da ının Florası (Kır ehir) 8 Kirmir Vadisi (Güdül, Ankara) Florası 9 Karada ın (Karaman) Bitkileri 10 Ahırda ı (Afyonkarahisar) Florası
Asteraceae %16.6 Brassicaceae %8.0 Fabaceae %7.5 Lamiaceae %6.0 Poaceae %5.6 Apiaceae %5.2 Caryophyllaceae %4.1 Boraginaceae %3.9 Liliaceae %3.7 Ranunculaceae %3.5 Di erleri %35.9
ekil 6.1 Ara tırma alanında en fazla takson içeren ilk on familya spektrumu
Çizelge 6.1 Ara tırma alanında en çok takson içeren familya ve cinsler
Familyalar Sayı % Cinsler Sayı %
Asteraceae 77 16.6 Astragalus 11 2.4 Brassicaceae 37 8.0 Alyssum 10 2.2 Fabaceae 35 7.5 Centaurea 9 1.94 Lamiaceae 28 6.0 Silene 8 1.72 Poaceae 26 5.6 Allium 6 1.29 Apiaceae 24 5.2 Consolida 6 1.29 Caryophyllaceae 19 4.1 Achillea 4 0.86 Boraginaceae 18 3.9 Scorzonera 4 0.86 Liliaceae 17 3.7 Tragopogon 4 0.86 Ranunculaceae 16 3.5 Galium 4 0.86
Ara tırma alanından tanımlanan taksonların fitoco rafik bölgelere göre da ılımları u ekildedir: ran-Turan 133 (% 28.7), Akdeniz 25 (% 5.4), Avrupa- Sibirya 17 (% 3.7)’ dir. Geni yayılı lı ve yayılı alanları bilinmeyenlerin oranı ise 276 (% 59.6)’ dur ( ekil 6.2).
Elde edilen bulgular yakın bölgelerde yapılan çalı malar ile kar ıla tırıldı ında Ahırda ı florası (Kar ıo lu 2003) dı ındaki çalı malarda ilk sırayı ran-Turan elementi taksonlar almaktadır (Çizelge 6.2). Ahırda ı florasında ise ilk sırayı Akdeniz elementi taksonlar alır. Sonuçlar de erlendirilen çalı ma alanlarının dahil oldukları fitoco rafik bölgelerle uyum göstermektedir. Ahırda ı dı ındaki bütün çalı ma alanları ran-Turan fitoco rafik bölgesinde, Ahırda ı ise ran Turan ve Akdeniz fitoco rafik bölgelerinin geçi zonunda yer almaktadır. Zaten Ahırda ındaki Akdeniz elementlerinin oranı ran-Turan elementlerine oldukça yakındır. Ekicek Da ı (Aksaray) ve Çevresinin Florası (Ünal ve Dinç 2000) ile Göreme Milli Parkı Florası (Vural ve ark. 1996) hem co rafik olarak ara tırma alanımıza sınırdır hemde fitoco rafik elementlerinin da ılımı yönünden en fazla benzerli in görüldü ü alanlardır.
Ara tırma alanından tanımlanan taksonların endemizm oranı % 14.7’dir. Endemizm oranları açısından kar ıla tırdı ımızda çalı ma alanımız en çok Ekicek Da ı (Aksaray) ve Çevresinin florası ile benzerlik göstermektedir. Endemizm oranı açısından ara tırma alanımıza en az benzerlik gösteren % 7.1 ile Kirmir vadisi florası olmu tur. En fazla endemizm oranı % 17.9 ile Konya-Aksaray-Hirfanlı Barajı Yörelerinde Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi çalı masıdır (Çetik ve ark. 1982). Bu çalı mayı sırasıyla % 17.2 ile Göreme Milli Parkındaki Bitkilerin Tespiti ve Bunların Peyzaj Mimarisi Yönünden De erlendirilmesi (Vural ve ark. 1996) ve Erciyes Da ı florası (Vural ve Aytaç 2005) almaktadır (Çizelge 6.2).
Ara tırma alanına yakın çalı malarda en fazla takson içeren familyalar kar ıla tırıldı ında bütün çalı malarda ilk sırayı Asteraceae familyası almaktadır (Çizelge 6.3). Asteraceae familyasının en yüksek oranla temsil edildi i çalı malar; Konya-Aksaray-Hirfanlı Barajı Yörelerinde Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi adlı çalı ma hariç di er çalı malardır. Asteraceae familyasının çalı mamızda ve kar ıla tırılan di er çalı malarda genel olarak en yüksek oranda temsil edilmesinin sebebi Türkiye florasında en yüksek takson sayısına sahip familya olmasıdır (Davis
ve ark. 1988). kinci sıra ise çalı malara göre Brassicaceae, Labiatae, Fabaceae ve Poaceae familyaları arasında farklılık göstermektedir (Çizelge 6.4). Zaten bu familyalar Türkiye florasında büyüklük bakımından ilk 5 içinde yer alan familyalardır (Davis ve ark. 1988). Türkiye florasındaki en büyük on familyadan dokuzu ara tırma alanımızda da ilk on içinde yer almaktadır. Fakat bu familyaların büyüklüklerine göre sıralanması Türkiye florasındakinden bazı farklılıklar göstermektedir. Bu durum kar ıla tırılan di er çalı malar için de geçerlidir. Çünkü farklı familyalara ait türlerin habitatlarının geni li i genel olarak kar ıla tırılan farklı alanlarda farklı oranlarda olabilir. ran-Turan % 28,7 Akdeniz; % 5,4 Avrupa-Sibirya % 3,7 Endemik % 14,7 Geniz yayılı ve yayılı alanı bilinmeyenler % 47,5
Çizelge 6.2. Ara tırma alanı ve yakın çevresinde yapılan çalı maların fitoco rafik bölge ve endemizm bakımından kar ıla tırılması (%)
Çizelge 6.3. Ara tırma alanı ve yakın çevresinde yapılan çalı malarda en fazla taksona sahip familyaların kar ıla tırılması (%)
Çalı malar ran-Turan Akdeniz Avrupa-
Sibirya Çok Bölgeli ve Bilinmeyenler
Endemizm Toplam takson sayısı 1 28.7 5.40 3.70 59.61 14.7 463 2 26.92 7.49 7.08 58.51 13.96 494 3 24.18 7.14 8.80 59.88 12.63 364 4 23.60 3.60 0.70 72.10 17.90 277 5 29.60 5.20 3.60 61.60 17.21 674 6 29.70 6.80 5.90 57.60 17.20 1170 7 31.20 5.80 6.80 56.20 16.80 630 8 16.30 10.30 9.60 63.80 7.10 493 9 25.50 11.60 3.10 59.80 13.50 471 10 11.61 13.10 11.61 63.68 13.10 603
Ara tırma Alanları
Familyalar 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Asteraceae 16.6 12.6 12.4 11.6 12.5 11.7 13 9.5 12.1 10.8 Brassicaceae 8.0 7.3 6.6 5.8 7.1 5.6 7.3 8.9 6.6 5.7 Fabaceae 7.5 10.7 9.6 13 10.8 9.9 10.5 8.2 9.8 12.6 Labiatae 6.0 8.1 10.2 7.9 6.2 6.1 6.7 7.8 6.2 8.3 Poaceae 5.6 8.5 3.9 16.7 7 7.5 9.4 6.5 7.7 5.5 Apiaceae 5.2 4.3 4.7 4.3 3.9 2.7 3.8 4.6 3.4 3.2 Caryophyllaceae 4.1 6.1 4.1 4.3 5.2 6.0 6.3 3.2 5.3 5.2 Boraginaceae 3.9 3.0 4.1 3.2 6.2 3.7 3.3 5.1 6.2 3.0 Liliaceae 3.7 3.6 3.0 0.7 2.8 3.0 2.2 2.8 1.9 3.8 Ranunculaceae 3.5 3.6 3.0 2.16 1.5 2.6 2.7 2.8 2.9 2.8
Çizelge 6.4. Ara tırma alanında en çok takson içeren ilk üç familya ve cinsin kar ıla tırılması
Çizelge 6.5’de çalı mamızda ve yakın alanlarda yapılan çalı malarda en çok takson içeren cinsler kar ıla tırılmı tır. Yapılan çalı maların büyük bir ço unlu unda çalı mamızda oldu u gibi Astragalus birinci sırayı almı tır. Çünkü ülkemizde de Astragalus en fazla taksonla temsil edilen cinsdir (Davis ve ark. 1988). Kimir Vadisi (Güdül, Ankara) Florası (Elçi ve Erik 2005) ve Ihlara Vadisi (Aksaray) Florası (Çelik ve Dönmez 1999) çalı maları hariç di er çalı malarda da bizim çalı mamıza paralel olarak ilk sırayı Astragalus almaktadır. Çalı mamızda ikinci sırayı Alyssum üçüncü sırayı ise Centaurea almaktadır. Alanımız ile kar ıla tırılan di er çalı malarda ilk üç sırayı alan cinsler Çizelge 6.4’de verilmi tir.
Çizelge 6.5. Ara tırma alanı ve yakın çevresinde yapılan çalı malarda en fazla taksona sahip cinslerin kar ıla tırılması (%)
Ara tırma
Alanları lk Üç Familya lk Üç Cins
1 Asteraceae- Brassicaceae- Fabaceae Astragalus- Alyssum- Centaurea 2 Asteraceae- Fabaceae- Poaceae Astragalus- Centaurea- Silene 3 Asteraceae- Lamiaceae- Fabaceae Silene- Verbascum- Vicia 4 Poaceae- Fabaceae- Asteraceae Astragalus- Galium- Bromus 5 Asteraceae- Poaceae- Brassicaeae Astragalus- Silene- Salvia 6 Asteraceae- Fabaceae- Poaceae Astragalus- Silene- Veronica 7 Asteraceae- Fabaceae- Poaceae Astragalus- Alyssum- Centaurea 8 Asteraceae- Brassicaceae- Fabaceae Alyssum- Veronica- Salvia 9 Asteraceae- Fabaceae- Poaceae Astragalus- Silene- Centaurea 10 Asteraceae- Fabaceae- Lamiaceae Astragalus- Trifolium- Ranunculus
Ara tırma Alanları
Cinsler 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Astragalus 2.4 2.2 1.4 5.4 2.4 3.42 3.49 1.2 2.1 2.7 Alyssum 2.2 1.6 0.5 1.4 1.3 1.28 1.9 2.02 1.3 1.2 Centaurea 1.94 1.8 1.9 1.1 1.3 1.03 1.7 1.01 1.7 1.3 Silene 1.72 1.8 2.2 0.3 1.8 1.88 1.7 0.4 1.7 1.3 Allium 1.29 0.6 0.3 1.1 1.03 0.85 1.3 0.8 0.4 0.7 Consolida 1.29 1.01 0.5 1.1 - 0.2 0.6 0.4 0.4 0.16 Achillea 0.86 0.4 0.8 0.3 0.4 0.6 0.6 0.2 1.06 0.8 Scorzonera 0.86 0.2 - - 0.6 0.8 0.6 - 0.6 0.3 Tragopogon 0.86 0.4 0.5 0.3 0.4 0.3 0.8 0.4 0.6 0.3 Galium 0.86 0.2 1.1 2.2 1.2 0.8 1.3 1.2 1.3 1.3
Kar ıla tırılmalı küme analiz sistemi ile (NTSYS, Numerical Taxonomy and Multivariate Analysis System) programı kullanılarak çalı mamız ve di er dokuz çalı ma fitoco rafik elementler ve endemizm oranları açısından kar ıla tırılmı tır. Bu ka ıla tırma sonucu elde edilen diagram temel olarak iki ana dalda kümelenme göstermi tir ( ekil 6.4). Birinci dalda kendi arasında iki ayrı kola ayrılmı tır. Birinci kolda Nizip (Aksaray) Florası, Göreme Milli Parkı Florası, Erciyes Da ı Florası, ikinci kolda ise Ekicek da ı Florası, Kervansaray Da ı Florası ve Karada Florası yer almaktadır.
kinci dalda kendi arasında iki ayrı kola ayrılmı tır. Birinci kolda Ihlara vadisi Florası ile Konya-Aksaray-Hirfanlı Barajı Yörelerinde Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi adlı çalı ma vardır. kinci kolda ise Kirmir Vadisi Florası ve Ahırda ı Florası yer almaktadır. Çalı ma alanımızla en çok benzerlik gösteren %40 benzerlik katsayısıyla Göreme Milli Parkı Florası ikinci sırada ise %20 ile Erciyes Da ı Florası olmu tur. Bu alanların tamamiyle birbirine yakın ve ran-Turan fitoco rafik alanında olmalarından dolayı bu sonuçlar do aldır. Ekicek Da ı ve Kervansaray Da ı Floraları %20 oranında benzer iken bu iki çalı ma Karada Florası ile %10 benzerlik göstermi tir. Coefficient 0.02 0.11 0.21 0.30 0.40 10 1 5 6 2 7 9 3 4 8 10
ekil 6. 3 Nizip Bölgesi (Aksaray) ve yakın çevresinde yapılan çalı malarda fitoco rafik element ve endemizm oranlarına göre kar ıla tırılması
Karada tamamen ran-Turan fitoco rafik bölgesinde bulunmakla birlikte Akdeniz fitoco rafik bölgesine oldukça yakındır. Ihlara Vadisi Florası ve Konya-Aksaray- Hirfanlı Barajı Yörelerinde Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi adlı çalı ma da oldu u gibi Kirmir Vadisi Florası ve Ahırda ı Florasıda %20 oranında benzerlik göstermi lerdir. Aslında Ihlara Vadisi Florası ve Konya-Aksaray-Hirfanlı Barajı Yörelerinde Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi adlı çalı maları çalı ma alanımıza yakın olmakla birlikte di er ana kolda yer almaktadır. Çünkü Ihlara Vadisi Akdeniz ve Avrupa-Sibirya elementleri oranının yakın alanlara göre yüksek oldu u mikroklimatik bir alandır. Konya-Aksaray-Hirfanlı Barajı Yörelerinde Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi adındanda anla ılaca ı gibi floristik katkı niteli inde bir çalı madır. Di er ana kolda Avrupa-Sibirya ve ran-Turan geçi bölgesinde yer alan Kirmir Florası ile ran Turan ve Akdeniz geçi zonunda yer alan Ahırda ı Florasının birbirine yakın benzerlik göstermesi ilginçtir.
Raunkiaer’e göre biyolojik spektrum iklimlerin, genel bir halde ise çevrenin bir belirtisidir. Adlandırılan türler hayat formu açısından de erlendirildi inde u sonuçlar elde edilmi tir: Hemikriptofitler 211 (%45.4), Terofitler 143 (%30.9), Kriptofitler 48 (%10.3), Fanerofitler 31 (%6.7), Kamefitler 25 (%5.1), Vasküler parazitler 7 (%1.5)’dir. Hemikriptofitler dünya üzerinde en geni yayılı alanına sahip olan bitkiler oldu undan çalı ma alanımızdada en yüksek oranda çıkmaları do aldır (Çetik 1973). Terofitler dünya üzerinde kurak ve yarı kurak alanlarda yaygın oldu u için yazların kurak oldu u çalı ma alanımızda ikinci sırada yer alması ola andır.
Kriptofitler %6,7 Vasküler Parazitler %1,5 Hemikriptofitler %45,4 Terofitler %30,9 Terofitler %10,3 Kamefitler %5,1
ekil 6.4. Ara tırma alanında toplanan bitkilerin hayat formu spektrumu
Ara tırma alanımızda toplanan endemik taksonların tehdit kategorileri Ekim ve ark. (2000)’ e göre verilmi tir. Endemik taksonların IUCN kriterlerine göre tehdit kategorileri, sayıları ve yüzdeleri Çizelge 6.6 ve ekil 6.6’da sunulmu tur. Ara tırma alanımızda tespit edilen Achillea ketenoglui IUCN (2001) kriterlerine göre dahil oldu u tehdit kategorisi açısından ilk kez de erlendirilmi tir. Mevcut verilere göre A. ketenoglui B3 Ankara Kırba ı-Beypazarı arası ile Polatlı-Sivrihisar arasından bilinmektedir (Güner ve ark. 2000).
Çizelge 6.6. Çalı ma alanımızdaki endemik taksonların IUCN ‘e göre kategorileri ve da ılımları
Kategori Sayı Yüzde (%)
Zarar Görebilir (VU) 5 7.4
Koruma Önlemi Gerektiren (CD) 1 1.5
Tehlike Altına Girebilir (NT) 4 5.8
Bulgularımıza göre bizim çalı ma alanımızda da yayılı gösterdi i tespit edilmi tir. A. ketenoglui üç lokasyondan bilinmektedir ve ara tırma alanımızdaki populasyonun örtü alanı 500 km2’den azdır (Kriter B1a, B2a). Bu verilere göre A. ketenoglui "tehlikede (EN)" kategorisine dahil olmalıdır. Fakat türün Türkiye’deki toplam örtü alanı 5000 km2’den fazla olup, olgun birey sayısının 2500’den fazla oldu u tahmin edilmektedir (Krite B1 ve C). Ayrıca ara tırma alanımızdaki populasyonunun durumu oldukça iyi olup olgun birey sayısı da 250’den fazladır (Kriter D). Tüm bu veriler ı ı ında bu türün "zarar görebilir (VU)" kategorisine dahil edilmesinin daha uygun olaca ı dü ünülmektedir.
ekil 6.5. Endemik taksonların IUCN kategorileri ve da ılımları
Ara tırma alanımızda toplanan bazı taksonların Türkiye Florası’nda belirtilen morfolojik ve nümerik karakterleri bakımından da bazı farklılıkları tespit edilmi tir. Örne in Delphinium venulosum’un brakteleri florada pediselden kısadır. Ancak bizim örneklerimizde pediselle aynı uzunlukta olanlar tespit edilmi tir. Aethionema carneum’ un meyveleri florada 7-8.5 x 6-8 mm eklinde belirtilirken bizim bulgularımızda 8-10 x 7-9 mm olarak tespit edilmi tir. Ayrıca, çalı ma alanımızda topladı ımız Asyneuma limonifolium’la ilgili florada tüylenmeden bahsedilmemesine ra men çok yo un bir tüy örtüsünün oldu u görülmü tür.
0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 VU CD NT LC IUCN kategorileri Y ü zd e
Ayrıca ara tırma alanında yöre halkıyla yaptı ımız görü meler sonucunda etnobotanik özelli i olan 74 bitki türü tespit edilmi tir. Bu 74 türden 13’ü Asteraceae, dokuzu Lamiaceae, yedisi Rosaceae, dört tanesi Apiaceae familyasına aittir. Bu ara tırmada tespit edilen tıbbi bitkilerin 43 (%58.1)‘ü gastro-intestinal hastalıklar için kullanılmaktadır. Bu rahatsızlıkların ba lıcaları mide a rısı, böbrek a rısı, ba ırsak parazitleri, gaz ve safra söktürücü, hemoroit, kabız, ülser, müshil, kusma, karaci er hastalıkları, egzama, karminatif gibi hastalıklardır. Tıbbi bitkilerin 27 (%36.5)’sı genito-üriner hastalıkların tedavisinde kullanılmaktadır. Özellikle menstrüasyon periyodu düzensizliklerinde, cinsel yetersizliklerin giderilmesinde, gebelik önleyici, idrar söktürücü ve idrar yolu hastalıklarının tedavisinde kullanılmaktadır. Bu bitkilerin 16 (%21.6)’sı ise solunum sistemi rahatsızlıklarında balgam söktürücü, gö üs yumu atıcı, solunum yolu hastalıkları, öksürük giderici ve sinüzit tedavisinde kullanılmaktadır. 4 (%5.4)’ü sinir sistemi ve 15 (%20.3)’si kardio-vasküler sistemle ilgili hastalıkların tedavisinde etkili oldu u anla ılmaktadır. Ayrıca 19 (%25.7)’u besin maddesi, 9 (%12.2)’u boya elde etmek, 8 (%10.8)’i eker hastalı ının tedavisinde kullanılır.
Yapılan ara tırmalar sonucunda toplumların ihtiyacları do rultusunda bitkilerin kullanım yöntemlerinin ve amaçlarının farklı oldu u tespit edilmi tir. Örne in Euphorbia macroclada’nın bilinen özelli inin yanı sıra sütü kirli suya eklenerek sterilize edildi i, Cichorium inthybus ‘un bilinen kullanımları dı ında roset yapraklarının hemoroid tedavisinde, Reseda lutea L. var. lutea’nın bilinen kullanımları dı ında kökü soyulup çi nenerek karın a rılarının giderilmesi için kullanıldı ı tespit edilmi tir.
Ara tırma kapsamında bitkilerin toplumsal miras haline gelen yöresel isimleri verilmi tir. Bunlar Teucrium polium L. (Gürpüntü), Reseda lutea L. var lutea (Paryav anı)’dır. Achillea wilhemsii C.Koch (Karınça va )’dir. Achillea ve Salvia cinslerine mensup türlerinin en yaygın kullanılan bitkiler arasında yer aldı ı belirlenmi tir.
Türkiye için endemik olan taksonlar ise unlardır: RANUNCULACEAE
Delphinium venulosum Boiss.
Consolida glandulosa (Boiss. & Huet ) Bornm. Consolida raveyi (Boiss.) Schröd.
Consolida stenocarpa (P.H.Davis & Hossain) P.H.Davis CRUCIFERAE
Isatis floribunda Boiss. ex Bornm.
Alyssum paphlagonicum (Hausskn.) Dudley Alyssum huetii Boiss.
Hesperis balansae Fourn. subsp. mytilensis Dvo ák CARYOPHYLLACEAE
Minuartia corymbulosa (Boiss. & Balansa) Mcneill var. corymbulosa Saponaria prostrata Willd. Cary. subsp. prostrata
POLYGONACEAE
Atraphaxis grandiflora Willd.
GUTTIFERAE (HYPERICACEAE)
Hypericum aviculariifolium Jaub. & Spach subsp. depilatum (Freyn & Bornm.) var. depilatum (Boiss.) Robsun
LINACEAE
Linum hirsutum L. subsp. anatolicum (Boiss.) Hayek var. anatolicum Linum hirsutum L. subsp. pseudoanatolicum P.H.Davis.
RUTACEAE
Haplophyllum myrtifolium Boiss.
LEGUMINOSAE (FABACEAE)
Astragalus mesogitanus Boiss.
Trigonella rhytidocarpa Boiss. & Balansa Hedysarum pestalozzae Boiss. & Heldr Onobrychis armena Boiss. & Huet
Onobrychis argyrea Boiss. subsp. argyrea Onobrychis tournefortii (Willd.) Desv. UMBELLIFERAE (APIACEAE)
Eryngium bithynicum Boiss.
Pimpinella cappadocica Boiss. & Balansa var. cappadocica Bupleurum turcicum Snogerup.
Bupleurum sulphureum Boiss. & Balansa Ferulago pauciradiata Boiss. & Heldr. Peucedanum palimbioides Boiss. (ASTERACEAE)
Helichrysum chionophilum Boiss. & Balansa
Helichrysum arenarium (L.) Moench subsp. aucheri (Boiss.) P.H.Davis & Kupicha Achillea aleppica DC. subsp. zederbaurei (Hayek) Hub.-Mor.
Achillea ketenoglui H Duman Cousinia brandiana Hub.-Mor.
Jurinea ponctica Hausskn. & Freyn ex Hausskn.
Centaurea kotschyi (Boiss. & Heldr.) Hayek var. kotschyi Scorzonera semicana DC.
Taraxacum farinosum Hausskn. & Bornm. Crepis macropus Boiss. & Heldr.
CAMPANULACEAE
Asyneuma limonifolium (L.) Janch. subsp. pestalozzae (Boiss.) Damboldt. BORAGINACEAE
Paracaryum ancyritanum Boiss. Moltkia aurea Boiss.
Onosma isauricum Boiss. & Heldr
Anchusa leptophylla Roem. & Schult. subsp. incana (Ledeb.) Chamb. SCROPHULARIACEAE
Verbascum wiedamannianum M.A.Fischer & C.A.Mey. Verbascum caudatum Freyn & Bornm.
Verbascum vulcanicum Boiss.&Heldr. var. vulcanicum Linaria iconica Boiss.&Heldr.
Linaria corifolia Desf. Veronica multifida L.
ACANTHACEAE Acanthus hirsutus Boiss. LABIATAE ( LAMIACEAE )
Scutellaria orientalis L. subsp. virens (Boiss. & Kotschy) J.R.Edm. var glandulasissima O.Schwarz
Phlomis armeniaca Willd. Phlomis nissoli L.
Wiedemannia orientalis M.A.Fischer & C.A.Mey Ballota nigra L. subsp. anatolica P.H.Davis
Marribium globosum Monbret&Aucher ex Bentham subsp. globosum Stachys cretica L. subsp. anatolica Rech. f.
Nepeta congesta M.A.Fischer & C.A.Mey.var congesta Thymus sipyleus Boiss. subsp. rosulans (Borbás) Jalas Salvia cryptanta Monbret& Aucher ex Benth.
PLUMBAGINACEAE
Limonium lilacinum (Boiss. & Balansa) Wagenitz
Acantholimon kotschyi (Jaub. & Spach) Boiss. subsp. laxispicatum Bokhari SANTALACEAE
Thesium scabriflorum P.H.Davis RUBIACEAE
Asperula stricta Boiss. subsp. latibracteata (Boiss.) Ehrend. LILIACEAE
Ashopdeline rigidifolia (Boiss.) Baker Allium scabriflorum Boiss.
Hyacinthella heldereichii (Boiss.) Chouard IRIDACEAE
7. KAYNAKLAR
Akçiçek, E. & Vural. M. 2003 Kumalar Da ı (Afyon) ve çevresindeki bazı bitkilerin yöresel adları ve etnobotanik özellikleri. Ot Sist. Bot. Derg., 10 (2): 151- 163.
Akman, Y. 1990. klim ve Biyoiklim, Palme Yayın ve Da ıtım, 319 sayfa, Ankara. Anonim, 1993. Aksaray li Arazi Varlı ı, Ankara.
Anonim, 2006. Çevre ve Orman Bakanlı ı D.M. Gn. Müd. 1975-2005 Yılları Arasındaki Meterolojik Veriler, Ankara.
Aytaç, Z. 1997 Türkiye’nin Astragalus L. cinsine ait Dasyphyllium Bunge Seksiyonunun Revizyonu, Turkish Journal of Botany, 21: 31-57
Ba cı, Y. 2000 Alada lar (Yahyalı, Kayseri) ve Çevresinin Etnobotanik Özellikleri. Ot Sist. Bot. Derg., 7 (1), 89-94.
Ba er, K.H.C. 1995 Tıbbî Bitkiler. Tubitak Bilim ve Teknik Derg., 331,76-79
Baytop, T. 1984. Türkiye’de Bitkiler le Tedavi, st. Üni. Yayınları No: 3255, Eczacılık Fak. Yayın No: 40, stanbul
Baytop, T. 1994. Türkçe Bitki Adları Sözlü ü, T.D.K yayınları, Ankara Baytop, T. 1999. Türkiye’de Bitkiler le Tedavi, Nobel Tıp Kitapevi, Ankara
Bingöl, F. 1995 Some drug samples sold in the herbal markets of Ankara. Ot Sist. Bot. Derg., 2 (2): 83-110.
Boisser, E. 1867-1888. Flora Orientalis, Basele et Geneve Vol: I-VI, Genava.
Brummitt, R. K. & Powell, C. E. (Ed.) 1992. Authors of Plant Names. Royal Botanic Gardens, 732 p., Kew.
Çelik, N., Dönmez, E. 1999 Ihlara Vadisi (Aksaray) Florası. Ç. Ü. Fen- Edebiyat Fen Bilimleri Dergisi 21.
Çetik, A.R, Vural, M., Dural, H. 1982 Konya-Aksaray-Hirfanlı Barajı Yörelerinden Toplanan Bazı Bitkilerin Listesi. Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2: 149-166.
Davis P.H., 1965-1985. Flora of Turkey and The East Aegean Islands, vol: 1-9, Edinburgh Univ. Press., Edinburg.
Davis, P.H., Mill, R.R., & Tan, K. (eds) 1988. Flora of Turkey And The East Aegean Islands. Vol. 10, Edinburgh, Edinburg Univ. Pres.
Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Duman, H., Aytaç, Z. & Adıgüzel, N. 2000. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı. Türkiye Tabiatını Koruma Derne i ve Yüzüncü yıl Üniv., Ankara.
Elçi, B.T., Erik, S. 2005 Flora of Kimir Valley (Güdül, Ankara). Turkish Journal of Botany, Sayı: 29: 435-461.
Erik, S. ve B. Tarıkahya 2004 Türkiye Florası Üzerine. Kebikeç, 17: 139-163.
Güner, A., Özhatay, N., Ekim, T. & Ba er, K,H,C. (eds) 2000. Flora of Turkey And The East Aegean Islands (Suppl.), Vol. 11, Edinburg Univ. Pres, Edinburg. Gürkan G, Ezer. N. 2004 Halk Arasında Hemoroit Tedavisinde Kullanılan Bitkiler –
I. Hacettepe Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Derg., 24: 1, 37-55
Hamzao lu, E. 1996 Kervansaray Da ının Florası (Kır ehir). Ot Sist.Bot. Derg., 3: (1), 1-24.
Honda, G., Ye ilada, E., Tabata, M.,Sezik, E., Fujita, T., Takeda, Y., Takaishi Y. & Tanaka, T. 1996. Traditional Medicine In Turkey VI. Folk Medicine In West Anatolia: Afyon, Kütahya, Denizli, Mu la, Aydın Provinces. Journal of Ethnopharmacology, 53: 75-87.
I ık, S., Gönüz, A., Arslan, Ü.& Öztürk, M. 1995 Afyon (Türkiye) lindeki Bazı Türlerin Etnobotanik Özellikleri. Ot Sist. Bot. Derg., 2(1): 161-166.
IUCN Species Survival Commission 2001. IUCN red List Categories: Version 3.1., IUCN, Gland Switzeland and Cambridge, UK
Kar ıo lu, M. 2003 The Flora of Ahırda ı (Afyonkarahisar) and Its Environs. Turkish Journal of Botany, Sayı: 27, 357-381.
Ketin, . ve Erentöz, C., 1962. Türkiye Jeoloji Haritası (1/25.000 ölçekli). MTA yayınları.
Köse, Y.B, Ocak, A., Duran, A. & Öztürk, M. 2005 Eski ehir Kent Florasına Ait Bazı Bitkilerin Kullanımı ve Türkçe Yerel Adları. Selçuk Üniversitesi E itim Fakültesi Dergisi, 20: 115-130
Rolf, F.J 2000 NTSYS pc. Numerical taxonomy and multivariate analysis system version 2.01 Setauket New York: Applied Biostatistics, Inc.
Sayar, A., Güvensen, A., Özdemir, F. ve Öztürk, M., 1995 Mu la ilindeki bazı türlerin etnobotanik özellikleri. Ot Sist. Bot. Derg., 2 (1): 151-160.
Ünal, A., Dinç, M. 2000 Ekicek Da ı (Aksaray) ve Çevresinin Florası. Ot Sist. Bot. Derg., 7(2): 89-110.
Ünal, A., Ocakverdi, H. 1991 Karada ’ın (Karaman) Bitkileri. Turkish Journal of Botany, Sayı: 15: 380-399.
Vural, C., Aytaç, Z. 2005 The Flora of Erciyes Da ı (Kayseri, Turkey). Turkish Journal of Botany, Sayı: 29: 185-236.
Vural, M., Karaealio ulları, F. ve Polat, H. 1997 Çiçekda ı (Kır ehir) ve Çevresinin Etnobotanik Özellikleri. Ot Sist. Bot. Derg., 4 (1): 117-124.
Vural, M., Kol, Ü., Çopuro lu, S. ve Umut, B., 1996 Göreme Milli Parkındaki Bitkilerin Tespiti ve Bunların Peyzaj Mimarisi Yönünden De erlendirilmesi. Ormancılık Ara tırma Enstitüsü Yayınları, Teknik Bülten Serisi: 263:1-93
Yıldırımlı, . 1988 Türkiyenin Batı Yarısı ve Kuzeyindeki Isatis L.(Cruciferae) Cinsinin Revizyonu, Do u Türk Botanik Derg., 12 (3): 332-400