Sonuçlar

Çevre kirliliğine neden olan evsel ve endüstriyel katı atıkların bertarafı gelişmekte olan ülkelerde önemli sorunlardan biridir. Katı atıkların ortadan kaldırılmasında en etkili yöntemlerden birisi geri kazanım ve geri dönüşüm sonrası kalan atıkların uygun yer koşullarında depolamadır. Depo yerleri öncelikle jeolojik durum ve diğer veriler dikkate alınarak seçilmeli bu veriler doğrultusunda depo inşa edilmelidir.

Tekniğe uygun yapılmamış bir katı atık deposu özellikle yer altı su kirliliği açısından önemli tehlikeler arz eder. Özellikle depolama sahalarındaki sızıntı sularının yeraltı sularına karışması insan hayatını büyük derecede etkilemektedir. Depo gazlarının kontrol edilmemesi de çok sahalarının patlamasına varacak derece sonuçlara yol açmaktadır. Dolayısıyla katı atık deponilerinin toprak ve su kirliliğine yol açmaması ancak deponi alanı ve yakın çevresinin ayrıntılı jeolojisinin bilinmesi, yapının bu veriler dikkate alınarak inşa edilmesiyle mümkündür. Depo alanları inşa edilirken şehir yaşamına zarar vermeyecek ve görüntü kirliliğine yol açmayacak şekilde tasarlanması da oldukça önemlidir.

Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Çevre Mühendisliği Anabilim Dalı’nda Yüksek Lisans Tezi olarak hazırlanmış olan bu çalışma, “Düzenli Depolama

Sahalarının Tasarımı ve Örnek Bir Uygulama” konusunu kapsamaktadır.

Bu çalışma kapsamında; Sahanın revizyonu ile elde edilecek ek sahanın / 2. Seddenin 315 m’ye kadar yükseltilmesi ve ek olarak 3., 4. ve 5. seddelerin ek olarak yapılması sonucu

102

6. KAYNAKLAR

Akbulut S. (2003). Katı Atık Depo Alanlarının Geoteknik Tasarımı. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi. 9(2). 223-230.

Akbulut S., Sağlamer A. (1999). Moderne Katı Atık Depolarında Kullanılan Şilte Sistemleri. 2. Ulusal Kentsel Altyapı Sempozyumu. Adana.

Agrawal S.K. (1990). Waste Management: A Systems Perspective. Industrial Management & Data Sytems. 90(5).

Anonim (2015). Depo Sahalarında Sızdırmaz Kil Tabakalarının Uygulanması.

Bilgili S (2002). Katı Atık Düzenli Depo Sahalarında Depo Gazı Oluşumunu Etkileyen

Faktörlerin Belirlenmesi. Yıldız Teknik Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Çevre

Mühendisliği Anabilimdalı. İstanbul.

Clayton K.C. , Huıe J. M. (1973). Solid Wastes Management The Ragional Approach. Ballinger Publisher Company, Cambridge.

Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü. (2014). Düzenli Depolama Tesisleri Saha Yönetimi ve İşletme Klavuzu. Ankara.

Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. (2015). Atık Yönetimi Yönetmeliği. Ankara.

Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. (2004). Atık Pil ve Akümülatörlerin Kontrolü Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik. Ankara.

Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2017). Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği. Ankara. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2017). Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği. Ankara. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2010). Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmelik.

Ankara.

Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. (1983). Çevre Kanunu. Ankara

Erdal Ü (2006). Katı Atık Düzenli Depolama Alanlarının Seçiminde Jeolojik Faktörlerin Maliyetlere Etkisi.Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü,Adana.

Erol O., Çekinmez Z. (2014). Geoteknik Mühendisliğinde Saha Deneyleri. Yüksek Proje Yayınları. Ankara.

EPA, Environmental Protection Agency. (1989). The Solid Waste Dilemma: An Agenda for Action. 330-SW-89-019, February.

Folk R L (1968). Petrology of Sedimentary rocks Hemphill's Texas: 170.

Göçer R., 2005, Kırıkkale Katı atık Depolama Projesi, , Jeoteknik Etüt Raporu, , (yayınlanmamış) Antalya.

103

Güç. R., 2002, Antalya Katı atık Depolama Projesi, Taşkötü Depo alanı., Jeoteknik Etüt

Raporu, , (yayınlanmamış) Antalya.

Güler Ç., Çobanoğlu Z. (1996). Sağlık Açısından Çöp. Tıbbi Dökümantasyon Merkezi Toplum Sağlığı Dizisi No:14. Ankara.

Hagerty D. J., Pavoni J. L., Heer J. E. ( 1973). Solid Waste Management, Van Nostrand Reinhold Company, USA.

Karaca C. (2008). Mersin Kenti İçin alternatif Katı Atık Düzenli Depolama Alanlarının Araştırılması. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi.Adana. Karaman M E (2013). Yapısal Jeoloji ve Uygulamaları. Akdeniz Üniversitesi Yayın

Komisyonu, 4. Baskı, 522 sayfa.

Karapınar N. (2009). Maden Atıkları Yönetimi; Macun Teknolojisi Kullanımı. Madencilik. 48(1), 31-42.

Ketin İ (2005). Genel jeoloji. İTÜ Vakfı Yayınları No:22, 563 sayfa.

Lunkapis J G, Ahmad N, Shariff A R M, Mansor S, Mispan R M. (2002). GIS as decision support tool for landfillssiting, Faculty of Engineering, 2nd World Engineering Congress, 22-25 Haziran, Sarawak, Malezya.

Özgür H., Azaklı S. (1999). Kentsel Katı Atıkların Geri Kazanımı ve Bertarafında Belediyeler Arası İşbirliği. 3. Ulusal Çevre Mühendisliği Kongresi Bildiriler Kitabı. 25-26 Kasım, İzmir.

Palabıyık H. (2001). Belediyelerde Kentsel Katı Atık Yönetimi: İzmir Büyükşehir Belediyesi Örneği, Doktora Tezi, DEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Sedef M. (2016). Katı Atık Yönetimi. İller Bankası Anonim Şirketi. Uzmanlık Tezi.

Şekercioğlu E (1993). Yapıların Projelendirilmesinde Mühendislik Jeolojisi. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası Yayınları: 28, 216 sayfa.

Şener B (2004). Landfill Site Selection By Using GIS, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Tabasaran O (1994). Abfallwirtschaft – Abfalltechnik Siedlungsabfälle. Ernst & Sohn Verlag yayınevi , Berlin.

Tchobanoglous G., Theisen H., Elissen R. (1977). Solid Waste: Engineering Principles and Management Issues, McGraw-Hill.

T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı Çevresel Etki Değerlendirmesi Sektörel Rehberleri ÇED Rehberi – Atık Bertaraf Tesisleri, Haziran, 2009 , Ankara.

Tokgöz M., Sarmaşık N. (1982). Çöp Sorunu ve Sağlık. Çevre 82 Sempozyumu. İzmir.

Uzuner B A (2005). Temel Zemin Mekaniği. Teknik Yayınevi Mühendislik Mimarlık Yayınları, 6. Basım, 485 sayfa.

104 Vesilind P. (2002). Solid Waste Engineering.

WHO (1997). Executive Summary, Chapter 4: From Environmental Quality to Exposures and Risks, Health and Environment in Sustainable Development: Five Years after the Earth Summit.

Yümün, Z.Ü., 2017, Esan Eczacıbaşı Hammaddeler Sanayi Ve Ticaret A.Ş. Balya Kurşun Çinko Yeraltı İşletmesi, Maden Zenginleştirme Tesisi Atık Depolama Sahası Ek Tasarım Projesi (Yayınlanmamış)

105

ÖZGEÇMİŞ

Müjgan ERGÜL, 1987 yılında Samsun iline bağlı Havza ilçesinde doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini Bursa'da tamamladıktan sonra, eğitim hayatına Namık Kemal Üniversitesi Çorlu Mühendislik Fakültesi Çevre Mühendisliği Bölümünde devam etmiştir. Yaklaşık 1 yıl Ambalaj Atığı Toplama Ayrıştırma Tesislerinde çalıştıktan sonra 2012 yılında Saray (Tekirdağ) Belediye Başkanlığında göreve başladı. Halen Fen İşleri Müdür Vekili olarak görevine devam etmektedir. 2012 yılında Namık Kemal Üniversitesi Çevre Mühendisliği Anabilim Dalında Yüksek Lisans Eğitimine başladı.