Araştırma sonuçlarına göre Konya yöresinde faaliyet gösteren ve kapasitesi yüksek olan 15 un fabrikasından alınan elek, sasör, yıkama ve triyör gibi sistemlerden çıkan numunelerden 19 familyaya ait 79 tür tespit edilmiştir. Türler içerisinde sayısal olarak en yoğun tür %16,16 ile Galium tricornutum, ağırlık olarak en yoğun tür ise %21,22 ile Aegilops cylindrica olmuştur. Rastlama sıklığına bakıldığında ise %100 ile Convolvulus arvensis en fazla rastlanan tür olmuştur.
Analiz sonuçlarına bakıldığında ham proteinin en fazla bulunduğu yabancı ot tohumu %25,6 ile Vicia sativa’dır. En az bulunan tür ise %14,08 ile Polygonum convolvulus’dur. Ham kül analizinde ise en yüksek değere sahip olan yabancı ot tohumu %39,15 ile Lithospermum arvense, en düşük ham kül bulunan tür ise %1,24 ile Polygonum aviculare’dir. Rutubet analizinde en yüksek değere sahip yabancı ot tohumu Gypsophila sp. %5,75, en düşük olan tür ise %2,15 ile Lithospermum arvense’dir. Ham selüloz analizinde en yüksek değer %42,33 ile Boreava orientalis, ham selüloz oranı en düşük olan tür ise %2,65 oranla Secale cereale L.’dir. Ham yağ analizine baktığımızda ise en yüksek ham yağ oanı %21,57 ile Lithospermum arvense, en düşük ham yağ oranı %1,55 ile Aegilops cylindrica olarak tespit edilmiştir.
Denemede ele aldığımız 20 türün tamamının tohumlarında ham protein oranı küçükbaş ve büyükbaş beslenmesinde yaygın olarak tüketilen mısır, buğday, arpa, çavdar, yulaf ve darı gibi tane yemlerden daha yüksek oranlarda türlerin bir çoğun da ise yonca, korunga, fiğ gibi kaba yemlerden de yüksek oranda ham protein içermektedir.
Anonim (2005)’e göre tane yemlerden mısır, buğday, arpa, çavdar, yulaf ve darı içerisinde en yüksek ham yağ oranına sahip olan darıdır. Bizim denememizde ise ele alınan 20 türden 14 yabancı ot türünün tohumunda darıdan daha yüksek oranlarda ham yağ saptanmıştır.
Bu sonuçlar çalışılan türlerin hayvan beslenmesinde ümitvar olduğunu göstermektedir. Ancak araştırmamız ülkemizde yabancı otlar konusunda ilk olma özelliğinde olup pratiğe yönelik olarak türlerin kullanılabilirliği açısından daha fazla çalışma yapılması gerekmektedir. Ayrıca tane yem olarak yetiştirilen yem bitkilerinin ıslah, gen ve melezleme çalışmalarında bu türlerden istifade edilmesi, türlerin tohumlarının özellikle yüksek protein ve yağ içermesi sebebiyle tavsiye edilebilir.
KAYNAKLAR
Acar, R., Güncan, A., 2002, Kaba yem olarak değerlendirilebilecek bazı yabancı ot karakterindeki bitkilerin morfolojik özellikleri ve ham protein oranlarının belirlenmesi, Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 16(29),79-83.
Açıkgöz E., 2001, Yem bitkileri. Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No:182,Vipaş AŞ. Yayın No:58 Bursa, 265-520.
Ahlgren, G. H., 1956, Forage Crops, Mc Graw-Hill Book Company Inc, New York. Akalın, Ş., 1952, Büyük bitkiler kılavuzu, Ankara, 752.
Akyıldız, R., 1969, Yemler Bilgisi, Cilt 1, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayını No: 380, Ankara, 136.
Alinoğlu, N., Özmen, A.T., Barlas, G., 1973, Çayır meralarda yetişen ve yetiştirilen yem bitkileri sözlüğü, Ankara Çayır-Mera ve Zootekni Araştırma Enstitüsü Yayın No:34, Ankara.
Anonim, 2005, Yem hammaddeleri besin değerleri, Türkiye yem sanayicileri birliği, feedstuffs reference ıssue buyers guide 76, 38.
Anonim, 2013, Ham selüloz tayini metodu talimatı, KLD Konya laboratuar ve depoculuk A.Ş.
Avcıoğlu R., 1975, Yoncada biçim zamanı ve yüksekliğinin verim ve diğer bazı karakterlere etkisi üzerinde araştırmalar, (Basılmamış Doktora Tezi), Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Bornova-İzmir.
Ayan, İ., 1997, Samsun yöresi engebeli meralarında değişik ıslah yöntemlerinin etkileri üzerinde bir araştırma, Doktora Tezi (Basılmamış), Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
Ayan, İ., Acar, Z., Mut, H., Başaran, U., Aşçı, Ö., 2006, Morphological, chemical and nutritional properties of forage plants in a natural rangeland in Turkey, Bangladesh J. Bot. (December) 35(2), 133-142.
Baş, A., 2011, Doğu Karadeniz bölgesinde buğday ürününe karışan yabancı ot tohumlarının tespiti ve dağılışları, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya, 81.
Bayraklı, F., 1986, Toprak ve bitki analizleri (Çeviri), Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Samsun.
Bischof, F., 1978.,Common weeds from Iran, Turkey, the near east and north Africa. GTZ, Dağ-Harmanrskjöld Weg I.D-6326, Eschborn I, 212, Germany.
Brouwer, W. Staehlin, A., 1955, Handbuch Dor Samenkunde, DLG Verlag GmBH, Frankfurt Am Mein.
Çetik, A.R., 1985, İç Anadolu vejetasyonu ve ekolojisi, Selçuk Üniversitesi Yayın No:7, Konya.
Çopur, N., 2012, Aksaray doğal meralarında bulunan otsu bitkilerin yem değerleri üzerine bir araştırma, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya, 81.
Fuchs, H., Voit, B., 1992, Purity and contamination in cereal seed samples-long term survey from result of seed testing, Bayerisches Landwirtschaftliches Jahrbuch 69, 757-777.
Güncan, A., 1980, Anadolu’nun doğusunda buğday ürününe karışan yabancı ot tohumları, bunların yoğunlukları ve önemlilerinin oluşturdukları bitki toplulukları üzerinde bir araştırma, Atatürk Ünviversitesi Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümü, Erzurum, 48.
Güncan, A., Boyraz, N., 2001, Anadolunun batısında buğday ürününe karışan yabancı ot tohumları ve yoğunlukları, Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 15(26), 161-172.
Güncan, A., 2002, Anadolu’nun doğusunda buğday ürününe karışan yabancı ot tohumları ve bunların yoğunlukları, Konya Ticaret Borsası Dergisi, Konya 5(11), 36-41.
Güncan, A., 2010, Yabancı ot mücadelesi, Selçuk Ünviversitesi Ziraat Fakültesi Yayını, Konya, 278.
Heinisch, O., 1955, Das Law. Saatgut, Seine Herrich. Beu. Deut. Bauernverl.
Heinrichs DH., and Carson RB., 1956, Chemical composition of nine grasses at six stages of development, Canadian Journal Of Agricultural Science. 95-106.
Hughes, O.R. 1977, Economically important foreign weeds, Agricultural Research Service Animal and Plant Health Inspection Service Unitet. Stat. Dep. Agr. Washington.
Johnson, R. R. And K. E. McClure, 1968, Corn Plant Maturity, IV. Effects on Digestibility of Corn Silage in Heep. J. Animal Sci. 27, 535.
Kacar, B. 1972, Bitki ve toprağın kimyasal analizleri, II. Bitki analizleri, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayını: 453, Uygulama. Klavuzu: 155, 50-51.
Kansu, S., 1943, Ankara civarında yetişen bazı mühim step nebatlarının hayvan tediyesi bakımından ehemmiyetleri, Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü Çalışmalar Sayı:131, Ankara.
Karaca, M., Güncan, A., 2009, Yabani Çavdar’ın (Secale cereale L. L.) bazı biyolojik özellikleri ve Konya ilinde buğday ürününe karışma oranının belirlenmesi, Türkiye III. Bitki Koruma Kongresi, Van.
Kearl, L. C., L. E. Harris, H. Lyord and M. Farrid., 1979, Arab and. middleeast tables of feed composition, Utah State Univ. Agr. Exp. Res. Rep. 30
Kordali, Ş., 2002, Bayburt ili Arpa, buğday, mercimek ve şekerpancarı tarlalarında görülen yabancı otlar, yoğunlukları, topluluk oluşturma durumları ve tohumlarının ürüne karışma oranları üzerinde araştırmalar, Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, 136.
Kordali, Ş., Zengin, H., 2007, Bayburt ili buğday ekim alanlarında bulunan yabancı otların rastlama sıklığı, yoğunlukları ve topluluk oluşturması durumlarının saptanması, Atatürk Ünviversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi Erzurum, 38(1), 9-23. Kuntay, S., 1944, Türkiye hububat mahsülü içinde tohumları bulunan yabancı otlar
üzerinde araştırmalar, Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü Dergisi 2(1), 220-325. Liebenow, W.H, und Liebenow, K., 1973, Giftpflanzen. ferdinand enke verlag stuttgart. Lubenov, Y., 1985, Zararlı otlar yaşam ve ölüm kaynağıdır ( Çev. B. Makakli, M.
Dinçer). Çağ Matbaası, Ankara.
Matches, A. G. and J. S. Burns, 1995, Systems of grazing management. in forages, The Science of Grassland Agriculture (Eds.: R.F. Barnes, D. A. Miller, C.J.Nelson), Iowa State Uni. Press, Inc, 2, 179-192.
Meister, E. And J. Lehman, 1985, Mutual influence of temperate legumes and grasses grown in associations at different nitrogen levels, Proceedings XV. Int. Grass. Cong. 585-587.
Mennan, H., Işık, D., 2003, Buğday tohumluğunda bulunan yabancı ot tohumlarının yoğunlukları ve bitkiye dönüşüm oranlarının saptanması, Türkiye Herboloji Dergisi, 6(1), 8-15.
Muzik, T. 1970, Weed biyology and control, McGraw, Hill Book Company, Toronto. Pieper, H. 1952, Das saatgut, Paul Parey, Berlin.
Serin, Y., 1989, Erzurum sulu şartlarında sonbahar ve ilkbaharda ekilen kılçıksız brom (Bromus inermis Leyss)’da gübreleme, biçim zamanı ve sıra aralığının ot ve ham protein verimleri ile otun ham protein oranına etkileri üzerinde bir araştırma, Doğa 13, 750-764.
Sırma, M., Kadıoğlu, İ., ve Güncan, A., 1997. Tokat yöresinde tohumluk buğdayda selektörden önce ve sonra ürüne karışan yabancı ot tohumlarının ve yoğunluklarının belirlenmesi, Türküye II. Herbooloji Kongresi 1-4 Eylül Ayvalık –İzmir, 279.
Soya, H., Tosun, M. ve Çelen, A.E., 1989. Değişik ekim zamanı ve sıra arası mesafesinin yem bezelyesi (Pisum arvense L.)’ nde dane verimi ve bazı verim özelliklerine etkisi, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 26 (2), 207-220. Tan, M.. Bakoğlu, A. ve Koç, A. 1997, Gazalboynuzunda (Lotus corniculatus L.) toprak
üstü bioması ve kimyasal komposizyonun gelişme çağı içerisindeki değişimi, Türkiye II. Tarla Bitkileri Kongresi 22-25 Eylül 1997, Samsun, 693-695.
Tatlı, A., 1988, Erzurum bölgesinin yaygın çayır ve mera bitkileri, Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü, Gözde Repro Ofset, Ankara.
Tepe, I., 1998, Van’da buğday ürününe karışan yabancı ot tohumlarının yoğunluk ve dağılımları, Türkiye Herboloji Dergisi, 1(2), 1-13.
Trigo, M.M., Bootello, M.L., Cabeduzo, B. 1991, Contribution to a Knowledge of the Weeds of Cereals in Andalusia: Structure of Dispersal. Proceedings of the 1991 Meeting of the Spanish Weed Science, Society, Madrid, Spain.
Tursun, N. 1995, Sivas yöresinde hasat şekline bağlı olarak buğday ürününe karışan yabancı ot tohumları üzerinde araştırmalar, yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana.
Tursun, N., Kantarcı, Z., Seyithanoğlu, M. 2004, Adıyaman ve Gaziantep bölgelerinde buğday ürününe karışan yabancı ot tohumlarının belirlenmesi, Türkiye Herboloji Dergisi 7(1), 1-12.
Tursun, N., Kantarcı, Z., Seyithanoğlu, M. 2006, Kahramanmaraş’ta buğday ürününe karışan yabancı ot tohumları belirlenmesi, Fen ve Mühendislik Dergisi, 9(2), 110- 115.
Uluğ, E., Kadıoğlu, İ., Üremiş, İ., 1993, Türkiye’nin yabancı otları ve bazı özellikleri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Zirai Mücadele Enstitüsü Müdürlüğü, Yayın No:78, Adana, 513.
Watt, J.M., Gerdina, M. and Brandwijk, B. 1962, Medicinal and poisonous plants of southern and eastern Africa. E. and S. Livinstone LTD. London 173-75 and 475- 477.
Worker, G. F., 1976, Sudangrass production in the irrigated deserts of southern California Universitesi of calif. Leaflet 2891.
Zengin, H. 1996a, Erzurum ve ilçelerinde kışlık buğday ürününe karışan yabancı ot tohumları ve yoğunlukları üzerine araştırmalar, Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 20, 207-213.
Zengin, H. 1996b, Erzurum ve ilçelerinde yazlık buğday ürününe karışan yabancı ot tohumları ve yoğunlukları üzerinde araştırmalar, Atatürk Ünversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 27(3), 411-422.
Zlatnik, E. 1999, Agropyron cristatum. In: Fire Effects Information System, [Online]. U. S.Department Of Agriculture, Forest Service, Rocky Mountain Research Station, Fire Sciences Laboratory (Producer). Available: http://www.fs.fed.us/database/feis [Ziyaret Tarihi: 12 Mayıs 2007].
EKLER
Familya: Poaceae
Aegilops cylindrica (Sakal otu)
Tek yıllıktır, küme halinde yetişir. Çok dallı, 20-40 cm, nadiren 80 cm boyda olur. Yaprak ayası şeritsi-mızraksı, kenarları uzun yumuşak tüylüdür. Çiçek durumu başak şeklinde, başaklar dar şerit-mızrak şeklindedir. Mayıs-Haziran aylarında çiçeklenir. Başta tahıllar olmak üzere taşlı ve kumlu yamaçlar, bağlar, nadasa bırakılmış araziler, nadiren sulanmış stepler, 400-1850 m rakımlarda bulunur. Genç sürgünleri hayvanlar tarafından tercih edilir. İstilacılar grubunda yer alır. Bin dane ağırlığı 50,63 g’dır.
Familya: Caryophyllaceae
Agrostemma githago (Karamuk)
Yıllık olan bitki 35-60 cm boylanır. Bin dane ağırlığı 12,04 g’dır. Türkiye’nin Batısı ve Akdeniz kuşağında yayılış gösteren bitki, kültüre alınan arazilerde ve özelliklede buğday tarlalarında sıkça bulunur. Tohum bağlama öncesi yem değeri orta olan bitkinin tohumları zehirli olduğu için hayvanlara zararlıdır. İstilacılar grubunda yer alır. Ayrıca bünyeside bazı zararlı kimyasallar içermektedir.
Familya: Poaceae
Avena fatua L. (Yabani yulaf)
Tek yıllık olup boyu 150 cm kadardır. Gövde dik olarak gelişir. Yaprak ayasının alt ve üst kısmı tüysüz, kenarları kirpik şeklinde tüylüdür. Salkım dar ve açık, ince olan yan dallar horizontal olarak açılmıştır. Başakçıklar genellikle 3 çiçekli, dış kavuzlar yaklaşık 2.5cm uzunluğunda, başakçık ekseni ve iç kavuzun alt kısmı kahverengimsi veya beyazımsı tüylerle kaplıdır. Kılçığın alt kısmı kıvrımlı ve orta kısımdan eğiktir. Çiçeklenme 6.-8. aylardadır. Genellikle kireçli ve ağır topraklarda yaygındır. Tahıllarda,tarla ve yok kenarlarında çok sık rastlanır. 1510 m yüksekliğe kadar yaşayabilmektedir. Bin dane ağırlığı 23,95 g’dır. İstilacılar grubunda yer alır.
Familya: Poaceae
Avena sativa (Yulaf)
Başakçık kavuzları ince ve beyaz renkli, genellikle kılçıksızdır. Bazı beyaz yulaf çeşitlerinin birinci tanelerinde kılçık bulunur. Taneleri saran iç kavuz ve kapçık genellikle beyaz renktedir. Alt ve ikinci taneyi birbirine bağlayan sapçık (rachilla), taneler birbirinden ayrılınca tümüyle birinci, alttaki tane üzerinde kalır. Tanelerin dip kısmında tüy yoktur ve kırmızı yulaf tanelerine oranla daha küçüktür. Bin dane ağırlığı 17,992 g’dir.
Familya: Brassicaceae Boreava orientalis (Sarı ot)
15-30 cm boyunda, tarlalarda ve ekili alanlarda görülen, tek yıllık ve otsu bir bitki türüdür. Rakımı 300 ile 1600 m arasında olan bölgelerde yaygındır. Sarı çiçeklidir, fakat meyveleri grubun diğer bitkilerinden farklı olarak uzun değil şişkincedir. İstilacı bitkilerden kabul edilir. Bin dane ağırlığı 37,06 g’dır.
Familya: Convolvulaceae
Convolvulus arvensis (Tarla sarmaşığı)
Sürünücü ve tırmanıcı, rizomlu çok yıllık otsu bir bitkidir. Dallanma göstermeyen sap 3 m’ye kadar boylanabilir. Sap tüysüz veya ince tüylerle kaplıdır. Yapraklar ok başı şeklinde, tüysüz veya ince tüylerle kaplıdır. Çiçekler yaprak koltuklarından çıkar ve genellikle tekli bazen ikili, nadiren üçlü halde bulunur. Çiçek rengi beyaz veya pembe, nadiren mavidir. Nisan-Eylül döneminde çiçeklenir. Deniz seviyesinden 3050 m’ye kadar olan yükseltilerdeki kültür alanları, kum tepeleri, nadas arazileri, çayır-meralar ve yol kenarlarında yayılım gösterir. İstilacı grubundadır. Bin dane ağırlığı 11,1244 g’dır.
Familya: Rubiaceae
Galium aparine (Yapışkan ot)
Tek yıllık, 20-150 cm boylanan, hububat alanları başta olmak üzere tarım sahaları, orman açıklıkları ve çalılar arasında yetişen bir türdür. Gövdesi ince uzun olup yere sarılıcıdır. Yaprakları 6-8 adettir. Çiçekleri beyaz renklidir. Bin dane ağırlığı 9,946 g’dır. İstilacı grubuna dahildir, rekabet yeteneği yüksektir.
Familya: Rubiaceae
Galium tricornutum (Boynuzlu Yoğurt Otu)
Rutubetli, besin maddesince zengin, humuslu, derin, tınlı ve killi toprakları tercih eder. Tınlı toprakların göstergecisidir. Özellikle hububatın önemli bir yabancı otudur. Bunun dışında meyve ve sebze bahçeleri, bağlar, çapa bitkileri ile yol kenarları, çit ve duvar diplerinde sık rastlanır. Tek yıllık ve 150 cm boylanabilen otsu bir bitkidir. Gövde 4 köşeli ve geriye doğru eğik dikenimsi tüyler sayesinde tutunma özelliğine sahiptir. Yapraklar sap boğumlarından 6-9 adet olarak çıkar ve sap etrafında dizilmişlerdir. Yapraklar koyu yeşil, kenarı ve orta damarı aynı şekilde tüylüdür. Çiçekler küçük, beyaz renkte ve 2 mm genişliğindedir. Yaprak diplerinden çıkan çiçekler karışık şemsiye şeklinde demet oluştururlar. Mayıs – Ekim aylarında çiçeklenirler. Tohumlar 2-3 mm çapında yuvarlak üst yüzeyinde sık çengel vari sert tüylü, grimsi sarı ve grimsi yeşil renklidir. Bir bitki 300-400 tohum oluşturur. 1-5 cm toprak derinliğinde bulunan tohumlar çimlenebilir. Toprak yüzeyinde bulunan tohumlar çimlenemez. Hububat içerisinde bulunması durumunda ürünün yatmasına sebep olmakta ve hasadı güçleştirmektedir. Bin dane ağırlığı 11,4688 g’dır.
Familya: Caryophyllaceae Gypsophila sp. ( Çöven )
Tek yıllık üst kısmında dallanmış, 5-60 cm boydadır. Yapraklar şeritsi-mızraksı, 1-3 damarlı, uçları keskindir. Brakteler üçgen şeklinde, ince ve kurudur. Çiçek sapları ince boru şeklinde, 5-35 mm’dir. Kaliks çan şeklinde, 3-4 mm, dişleri yumurtamsıdır. Taç yapraklar 5-10 mm, beyaz, genellikle damarlar morumsu, geniş elips şeklindedir. Meyve ve kapsülü olup, elips şeklindedir. Haziran-Temmuz aylarında çiçeklenir. Meyilli araziler, stepler, taşlı nehir ve göl kıyılarında, 650-2600 m rakımlarında yetişir. Bin dane ağırlığı 2,579 g’dır.
Familya:Boraginaceae
Lithospermum arvense (Tarla sedef otu)
Çok yıllık otsu bir bitkidir. 30-50 cm boylanır. Çiçekleri beyazdır. Mart-Haziran aylarında çiçeklenir. Tarım alanları, ormanlık, çalılk ve makilik alanlarda yayılış gösterir. 20-1100 m yükseklikte yetişir. Bitki istilacı sınıfta yer alır.
Familya: Poaceae
Panicum italicum (Kuş yemi)
Yıllık olan bitki 10-50 cm kadar boylanır. Yaprak kını kenarlarda tüylüdür. Yaprak ayası şeritsi ve tüysüzdür. Geniş bir yayılış alanı gösteren bitkiye, kültür alanları ve nemli meralarda sıkça rastlanır. İstilacı grubunda yer alır. Bin dane ağırlığı 4,783 g’dır.
Familya: Poaceae
Phalaris minor (Kuş yemi)
Tek yıllık, 30-120 cm boylanan, yaprakları 5-30 cm uzunluğunda 4-12 mm eninde, çiçekleri salkım şeklinde 1,5-2 cm uzunluğunda, taban veya sulanan alanlarda yayılım gösteren otsu bir bitkidir. İstilacı bitkilerdendir. Bin dane ağırlığı 7,255 g’dır.
Familya: Polygonaceae
Polygonum aviculare (Çoban değneği)
Tek yıllık, çok küçük beyaz veya pembe çiçeklere sahiptir. Çiçeklenme Temmuz-Kasım ayları arasındadır. Yetiştiği yöredeki toprağın durumuna göre şekil alır. Toprak kurak ise buralarda genellikle yere yatıktır, toprak nemli ve verimli ise boyu 30- 50 cm’yi bulur ve dikey olarak yükselir. Yaprakları oval veya mızrak şeklinde, mavimsi yeşil renktedir. Yatık olarak yetiştiği için çiğnenmeye dayanıklıdır. Denizden 700 m yükseklikte yetişebilir. Boş alanlarda yayılış gösterir. İstilacılar grubunda yer alır. Bin dane ağırlığı 2,526 g’dır.
Familya: Polygonaceae
Polygonum convolvulus (Sarmaşık çoban değneği)
Sarmaşık çoban değneği bir yıllık erken ilkbahar bitkisidir. Sapı tırmanıcıdır, dipten dallanır. 80 cm kadar yüksektir. Yapraklar üçgen yumurta şeklindedir. Çiçekler dış taraftan menekşe yeşili, iç kısmı beyazımsı veya pembedir. Çiçek demeti 3-6 adet arasında grup halinde yaprak koltuklarında bulunur. Sarmaşık çoban değneği tohumları ile ürer. Tohumlar yağmur suları, rüzgar, hayvan ve hububat ile dağılırlar. Tohumlar 6 cm toprak altında ve 10-18ºC ısıda çimlenebilir. Toprak altındaki tohum 5 seneye kadar çimlenme kabiliyetini muhafaza eder. Bir bitki ortalama 670-830 ve en çok 8240 tohum verir. Bitki aydınlık, azotça zengin toprakları tercih eder. Bitki çabuk yayılma kabiliyetini taşır. Hızla büyüdüğünden dolayı dünyanın birçok bölgelerinde yaygındır. Bizde bitki, düzlükler ve dağ silsilesinde 850 m deniz seviyesine kadar olan yerlerde yaygındır. Bin dane ağırlığı 3,537 g’dır.
Familya: Poaceae
Secale cerale (Yabani çavdar)
Yabani çavdar, buğdaygiller (Poaceae) familyasından tahıl bitkisi ve bu bitkinin besin maddesi olarak kullanılan taneleridir. Boyu 1-2 m’ye ulaşan bitkinin, başak eksenindeki her boğumda bir başakçık bulunur. Başakçık kavuzları dar ve kısadır. Bir başakçıkta genellikle iki, bazen de üç çiçek bulunur, bunlardan ikisi taneye dönüşür. Çavdar tanesi buğdaya göre daha ince uzundur. Daha çok ekmeklik un ve hayvan yemi olarak değerlendirilen çavdarın bileşiminde karbonhidrat, protein, potasyum ve B vitamini bulunur. Bin dane ağırlığı 26,9444 g’dır. Ülkemizde halihazırda buğday tohumluğuna en yüksek oranda karışan türlerden birisidir. Çok düşük dormansiye sahiptir.
Familya: Poaceae
Seteria lutescens (Sarı tüylü darı)
Tek yıllık dik veya dirsek şeklinde kıvrık, nadiren yatık, 2-100 cm boylanabilen bir bitkidir. Yaprak ayası şerit şeklindedir. Çiçek durumu başçık şeklinde bileşik salkımdır. Başakcıklar şişkin, kızıl renktedir. Temmuz-Ekim aylarında çiçeklenir. Döküntü yerler, meralar ve bahçelerde, 1-1000m rakımlarda yetişir. Yem değeri orta olup, istilacılar grubunda yer alır. Bin dane ağırlığı 3,281 g’dır.
Familya: Caryophyllaceae
Silene conoidea (Yapışkan nakıl)
Bir yıllık, 7-30 cm boylanan, yatık veya dik büyüyen otsu bir bitkidir. Sapın alt kısımları sert tüylerle, üst kısımları ise bezelerle kaplıdır. Çiçeğin çanak kısmı erguvani renkli, taçyapraklar ise pembe renklidir. Şubat-Haziran ayında çiçeklenir. Akdeniz Bölgesinin 2000 m’ye kadar olan yükseltilerindeki kayalıklar, eğimli yerler, tarlalar, yol kenarları ve meralarda yayılım gösterir. Yem değeri düşük olup istilacılar grubundadır. Bin dane ağırlığı 1,556 g’dır.
Familya: Caryophyllaceae
Vaccaria pyramidata (Arap baklası)
Tek yıllık, 15-60 cm boylanan bir bitkidir. Yaprakları kalp ve mızrak şeklinde, alttaki yapraklar saplı, diğerleri sapsızdır. Çiçek durumu, çok çiçekli ve dallanmıştır. Çiçekleri pembe renklidir. Nisan-Temmuz ayları arası çiçeklenir. 0-2000 m yükseltideki tarla ve bozuk alanlarda yayılım gösterir. Bitki istilacı sınıfta yer alır. Bin dane ağırlığı 2,5085 g’dır.
Familya: Fabaceae
Vicia pannonica (Fiğ)
Tek yıllık, sarılıcı gövde yapısına sahiptir. Bitki 20-110 cm boyundadır. Çiçeklenme Nisan ve Temmuz aylarında olup, 1300 m yüksekliklerde yetişebilmektedir. Bitkinin gövde ve yaprakları gri renkte tüylerle kaplıdır. Meyvenin rengi esmer siyah olup üzeri tüylüdür. Son yıllarda ekim alanları yaygınlaşmıştır. Ot ve tohum olarak yetiştirilmektedir. Ağır ve killi topraklarda yetiştirilmektedir. Ekilen veya nadasa bırakılan tarla alanlarında, yol kenarlarında bulunur. Çiçekler beyaz krem renginde olup, purpurascens varyetesinde koyu menekşe rengindedir. Meralar için istilacıdır. Bin dane ağırlığı 63,7433 g’dır.
Familya: Fabaceae
Vicia sativa (Adi fiğ)
Tek yıllık, 20-80 cm, yatık, dik veya sarılıcı olabilir. Yaprakçıklar 4-8 çifttir. Çiçekler tek tek çıkar, soluk eflatun, morumsu-pembe, nadiren beyaz kısa saplı olur. Tohumlar 2-4 mm çapında, üzeri düzdür. Mart- Mayıs aylarında çiçeklenir. Kalker taşlı yamaçlar, boş ve ekili tarlalarda, 1-1900 m rakamlarda yetişir. Besleme değeri yüksektir. İstilacı türler arasında yer alır.
ÖZGEÇMİŞ KİŞİSEL BİLGİLER
Adı Soyadı : NEŞE BOZKAN
Uyruğu : T.C.
Doğum Yeri ve Tarihi : AKÇAKOCA 1987
Telefon : 5432941037
Faks :
e-mail :
EĞİTİM
Derece Adı, İlçe, İl Bitirme Yılı
Lise : Akçakoca Lisesi, Akçakoca, Düzce 2005
Üniversite : Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bitki
Koruma Bölümü, Selçuklu, Konya
2011
Yüksek Lisans : Selçuk Üniversitesin Fen Bilimleri Enstitüsü Selçuklu, Konya
2013
İŞ DENEYİMLERİ