Eğitim sistemi top yekûn toplumsal örgütlenmenin en önemli parçasıdır. Toplumu oluşturan bireyler en nihayetinde bu sistemden çıkmaktadır. Bu bağlamda sağlıklı ve topluma faydalı bireyler yetiştirmek okulların temel görevidir. Ancak bunun gerçekleşmesi için, çocukların uzun yıllar geçirdiği eğitim sisteminin bu gelişimi destekleyici huzurlu ve güvenli bir ortam sağlaması büyük önem kazanmaktadır. Aksi durumda, huzursuzluk ve güvensizlik ortamında sağlıklı bireylerin yetişmesini beklemek en hafif deyim ile saflıktır. Okulların huzur ve güven ortamını sağlayamaması durumunda, ortamda bulunan çocukların gelişimi olumsuz etkilenmekte ve bu etkiler uzun vadeli olabilmektedir. Sağlıksız ortamda yetişen bireylerin oluşturduğu toplum da sağlıksız olmaktadır. Bu nedenle okullarda huzur ve güvenin sağlanması oldukça önemlidir. Okullarda bu huzur ve güven ortamını bozan ve çok da önemsenmeyen konuların başında zorbalık meselesi gelmektedir. Zorbalık vakaları, farkındalık oranın da artması ile birlikte, okullarda ciddi bir sorun haline gelmiştir. Bugün bu konuda oldukça fazla sayıda akademik araştırma yapılmaktadır. Bu çalışmalar ışığında, zorbalığın hatırı sayılır sayıda öğrenciyi etkileyen ciddi bir kişisel, eğitsel ve toplumsal bir sorun olduğunu iddia etmek mümkündür. Kanık’ında (2010, 1) belirttiği gibi bu sorun artık oldukça önemli hale gelmiş ve bu önemi toplumca kabul edilmiştir. "Yakın zamana kadar öğrencilerin bedensel, sözel, duygusal ve hatta cinsel yönden arkadaşları tarafından hırpalandığı kimsenin dikkatini çekmemiş, çocukların sadece anne-baba, öğretmen ve idareciler tarafından örselendiğine inanılmıştır. Ancak günümüzde zorbalığın acilen ilgilenilmesi gereken bir saldırganlık türü olduğu toplumlarda ve ilgili çevrelerde kabul görmektedir" (Kanık, 2010, 1).
Zorbalık sorununda birinci dereceden etkilenen ve etkileyen taraflar öğrenciler arasında olduğundan problem öncelikle öğrencileri ilgilendiren bir konudur. Zorbalık problemin de durumun tanımlanışı, problemin boyutlarını ve ciddiyetini de değiştirmektedir. Bu çalışmada problem bir öğrencinin yada öğrenci grubunun bir
39
başka öğrenciyi yada öğrenci grubunu sözel, fiziksel yada başka yollarla sürekli bir biçimde rahatsız etmesi durumu olarak tanımlanmaktadır. "Okul zorbalığı, bir ya da birden çok öğrencinin kendilerinden daha güçsüz öğrencileri kasıtlı ve sürekli olarak rahatsız etmesiyle sonuçlanan ve mağdurun kendisini koruyamayacak durumda olduğu bir saldırganlık türüdür. Okul zorbalığı tekme atma, tokat vurma, itme, çekme gibi fiziksel; sataşma, alay etme, dalga geçme, kızdırma, hoşa gitmeyen isim takma, küçük düşürücü sözler söyleme gibi sözel; dedikodu ve söylenti çıkarıp yayma, arkadaş grubundan dışlayarak yalnızlığa terk etme gibi dolaylı ya da para veya diğer eşyalarını zorla alma, almakla tehdit etme, eşyalarına zarar verme gibi davranışsal olarak ortaya çıkabilir" (Pişkin, 2002, 536).
Zorbalık meselesinde okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin özel bir yeri vardır. Onlar olaylara doğrudan müdahil olabildiklerinden, sorunu çok büyümeden çözme şansına sahiptirler. Ancak yapılan araştırmalar, öğretmen ve yöneticilerin müdahil olma oranının oldukça düşük olduğunu göstermektedir. Bu durumda ortaya çıkan ve cevaplanması gereken bir başka soru vardır. Öğretmen ve yöneticilerin farkındalık boyutu ne durumdadır? İşte bu çalışma esas olarak bu soruyu cevap vermektedir. Bu çalışma ilkokul öğretmenlerinin ve yöneticilerinin zorbalığa ilişkin tutumlarını belirlemeyi amaçlamaktadır. Bu temel amaç ile ilintili olarak araştırmanın bulgularına ilişkin sonuçlar aşağıda sıralanmıştır.
1. Bu çalışmada ortaya çıkan bulgulara göre, katılımcıların zorbalığa ilişkin tutum ortalaması 94,87 olarak gerçekleşmiştir.İngiltere’de ebeveynlerin zorbalığa ilişkin tutumlarının incelendiği bir araştırmada tutum puanlarının oldukça yüksek olduğu saptanmıştır. Çalışmada tutumu ölçmek amacı ile kullanılan ölçekten alınabilecek en yüksek puan 100’dür. Sonuçlar katılımcıların hemen hepsinin 90’ın üzerinde tutum puanına sahip olduğunu göstermiştir (Smith ve Eslea, 1995). Tekin’in (2006) çalışmasında da öğretmen tutumlarının istendik olduğu bulunmuştur .Bu çalışmada da katılımcıların 94,87 ortalama ile genel olarak istendik tutuma sahip oldukları anlaşılmıştır.
2. Öğretmenlerin okulda zorbalık tutum ölçeği puanlarının branş değişkenine göre farklılaşma görülmemiştir.Öğretmenlerin zorbalığa ilişkin tutumlarını inceleyen araştırmaların bazılarında branş değişkeni ele alınmamıştır (Craig ve diğerleri, 2000; Yoon, 2004; Yoon ve Kerber, 2003). Ortaöğretim
40
kurumlarında uygulanan fiziksel cezanın yaygınlığını inceleyen bir araştırmanın sonuçlarına göre atölye ve laboratuar öğretmenlerinin ceza uygulamalarında % 17.4 oranı ile öne çıktıkları belirlenmiştir ( Mahiroğlu ve Buluç, 2003). Zorbalık davranışı da bir tür saldırganlık türü olduğundan, öğretmenlerin fiziksel ceza uygulaması konusundaki davranışları ile zorbalığa ilişkin tutumlar arasında bir ilişki olduğunu söylenebilir. Ancak bu çalışmada meslek dersi öğretmenleri tutumları bakımından diğer branş öğretmenlerinden farklılık göstermemişlerdir. Bu çalışmada görülüyor ki anasınıfı ve sınıf öğretmenliği branşında ki öğretmenler arasında zorbalığa karşı istendik bir tutuma sahip oldukları ve tutum puanlarının branş değişkenine göre farklılık göstermediği anlaşılmıştır.
3. Öğretmenlerin zorbalığa ilişkin tutumları eğitim seviyesi değişkenine göre gruplar arası ortalamalarında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Eğitim seviyesi yüksek lisans ve lisans düzeyindeki öğretmenlerin zorbalığa ilişkin tutum puanlarının ortalamaları arasında fark olmadığı anlaşılmıştır.
4. Katılımcıların zorbalığa ilişkin tutumları yaş değişkenine göre farklılaşma görülmemektedir.
5. Katılımcıların zorbalığa ilişkin tutumları tecrübe değişkenine göre farklılık bulunamamıştır. Bauman ve Del Rio (2005)’nun yaptığı araştırmada öğretmen adaylarının zorbalığa ilişkin eğitim gereksinimi duydukları saptanmıştır. Bauman ve Hurley (2005)‘ nin yaptığı bir başka çalışmada da meslekte ilk yılı olan öğretmenlerin zorbalık konusunda eğitim gereksinimi duydukları saptanmıştır. Bu çalışmada öğretmenlerin zorbalığa ilişkin tutumlarında mesleğe yeni başlayan öğretmenler ile uzun yıllar bu görevi yapan öğretmenler arasında anlamlı bir fark olmadığı anlaşılmıştır. Bu bulgular arasındaki çelişkinin, kültüre özgü farklılıklardan kaynaklanabileceği ve öğretmenlerin öğretmen olmadan önceki aldığı eğitimden kaynaklandığı düşünülebilir.
6. Katılımcıların zorbalığa ilişkin tutumları görev değişkenine göre farklılık bulunamamıştır. Craig, Pepler ve Atlas (2000) yaptıkları araştırmada öğretmenlerinin zorbalık vakalarına %15 ile %18’ine müdahil olduğunu göstermektedir. Zorbalık vakaları öğrenciler arası bir problemdir. Ancak okul zorbalığının önlenmesi açısından Besag’a (1995) göre “tüm okul” yaklaşımı,
41
tüm öğrenci, yönetici ve öğretmenlere destek olan ,tek bir çocuk veya öğretmenin bile zorbalık problemini tek başına çözmek zorunda bırakılmadığı bir okul yaklaşımı benimsenmelidir. Bu çalışmada yöneticilerin ve öğretmenlerin istendik bir tutuma sahip olduğu ve görev değişkenleri arasında fark bulunamaması, zorbalığın önlenmesinde etkili olacaktır.
7. Katılımcıların zorbalığa ilişkin tutumları cinsiyet değişkenine göre farklılık bulunamamıştır. Öğretmenlerin zorbalığa ilişkin tutumlarını inceleyen Craig ve diğerleri (2000) cinsiyete özgü farklılık saptamamıştır. Bu çalışmada da öğretmenlerin zorbalığa ilişkin tutumlarında cinsiyet değişkeni arasında fark bulunmadığı ve bulguların örtüştüğü anlaşılmıştır.
8. Katılımcıların duygu,davranış ve düşünce tutumlarında daha istendik durumda olduğunu göstermektedir.Zorbalığa ilişkin duygusal tutumlar için alınabilecek en yüksek puan 20’iken en düşük puan 4’tür. Öğretmen ve yöneticilerin okul zorbalığı öğretmen ölçeği duygu alt boyutundan aldıkları puanların ortalaması 14,31’dir. Bu çalışmada öğretmen ve yöneticilerin zorbalığa karşı istendik bir duygusal tutuma sahip olduğu anlaşılmaktadır. Zorbalığa ilişkin düşünsel tutumlar için alınabilecek en yüksek puan 70’iken en düşük puan 14’tür. Yapılan çalışmada da anlaşılacağı üzere öğretmen ve yöneticilerin, okul zorbalığı öğretmen ölçeği düşünce alt boyutundan aldıkları puanların ortalaması 51,40 olup zorbalığa karşı istendik düşünce tutumu düzeyindedirler. Zorbalığa ilişkin davranışsal tutumlar için alınabilecek en yüksek puan 35’ken en düşük puan 7’dir . Öğretmen ve yöneticilerin okul zorbalığı öğretmen ölçeği davranış alt boyutundan aldıkları puanların ortalaması 29,14’tür.Öğretmenler ve yöneticiler zorbalığa karşı davranış toplam tutumları istendik düzeydedirler.
Bu bulgular ışığında aşağıdaki öneriler yapmak mümkündür. Birincisi çalışmanın yapıldığı bölge ile ilgilidir. Her ne kadar Beşiktaş bölgesinde yapılan bu çalışma öğretmen ve yöneticilerin zorbalığa karşı tutumlarının yüksek ve istendik seviyede olduğunu ortaya koysa da, aynı sonucu diğer bölgeler için ifade etmek mümkün değildir. Bunun için benzer çalışmaların diğer bölgeler için de tekrarlanması faydalı olacaktır. Bu çalışmalar ışığında öğretmen ve yöneticilerin zorbalığa ilişkin tutumlarının genel bir resmini elde etmek mümkün olacaktır. Yine bu çalışmalar ile birlikte daha etkin bir zorbalıkla mücadele planı hazırlamak mümkün olacaktır. Bir
42
başka öneri ise bu çalışmanın ortaya çıkardığı duyarlılık halinin ne derecede eyleme geçtiği ile ilgilidir. Bu çalışma ile birlikte öğretmen ve yöneticilerin genel olarak zorbalığa karşı duyarlı oldukları görülmüş ancak bu duyarlıkla ne yaptıkları araştırılmamıştır. İleride yapılacak çalışmalar öğretmen ve yöneticilerin bu zorbalığa karşı ne yaptıklarını ve nasıl mücadele ettiklerini sorgulayabilirler. Başka bir öneride, okullarımızda yaşanan zorbalık olaylarında büyük artışlar olmaktadır. Öğretmenler ve veliler zorbalık kavramının nasıl tanımlanmaktadırlar. Bu konu ile ilgili nitel bir araştırma yapılabilir. Anket soruları sadece öğretmenleri kapsamakta yapılacak araştırmalarda başka anketlerde kullanılarak zorbalığın nedenleri ve zorbalığın diğer boyutları araştırılabilir. Öğretmenlerin, ebeveynlerin, yöneticilerin ve okul personelinin aktif katılımını sağlayacak çalışmaların yapılmasıyla zorbalık problemi hakkında farkındalığın arttırılması sağlanabilir. Bu çalışmalar nelerin doğru yapıldığını ve nelerin eksik ve yanlış yapıldığını ortaya koyacağından zorbalık ile ilgili daha genel ve doğru bir resim elde etmemize katkı sağlayacaktır. Bu sayede zorbalığa yapılacak çalışmalar daha etkin olabilecektir.
43
KAYNAKLAR
Andershed, H., Kerr, M., and Stattin, H. (2001). Bullying in school and violence
onthe streets: Are the same people involved? Journal of Scandinavian Studies
in Criminology and Crime Prevention, 2, 31-49.
Baldry, A. C. (2003). Bullying in Schools and Exposure to Domestic Violence.
ChildAbuse and Neglect. 27.713-732.
Bauman, S. and Del Rio, A. (2005). Knowledge and beliefs about bullying in
schools: comparing pre-service teachers in the United States and the United Kingdom, School Psychology International,26(4), 428-442.
Bauman, S. and Hurley, C. (2005). Teachers' attitude sand beliefs about bullying:
two exploratory studies, Journal of School Violence, 4(3), 49-61.
Besag, V. E. (1989). Bullies and Victims in Schools: a Guide to Understanding
andManagement. USA: Open University Press.
Besag, V. E. (1995).Bullies and Victims in Schools. Philadelphia:Open University
Press
Bosworth, K., Espelage, D.L. and Simon, T.R. (1999). Factors associatedwithbullying behavior in middle school students. The Journal of
Early Adolescence, 19 (3), 341-362.
Bradshaw, C.P., Sawyer, A., and O’Brennan, L. M. (2007). Bullying and
peervictimization atschool: Perceptual Farks between students and school staff.School PsychologyReview, 36, 361-382.
Brewster, C. and Railsback, J. (2001). Schoolwide Prevention of Bullying.NorthwestRegional Educational Laboratory.
Byrne, B.J.(1993). Coping with bullying in schools. Dublin: The Columbia Press Byrne, B. J. (1994). Bullies and victims in a school settings with reference to
someDublinschools. The Irish Journal of Psychology, 15 (4), 574-586.
Christie-Mizell, A. C. (2003). Bullying: The Consequences ofInterparental
Discordand Child's Self-Concept. Family Process. 42 (2). 237-251.
Craig, W. M., Pepler, D., and Atlas, R. (2000). Observations of bullying in the
playground and in the classroom. School Psychology International, 21, 22-36.
Crothers, L.C. and Levinson, E.M. (Fall-2004). Assessment of bullying:A review
of methods and Instruments. Journal of Counseling & Development, 82, 496- 503.
Çınkır, S., ve Karaman-Kepenkçi, Y. (2003). Öğrenciler arası zorbalık. Kuram
veUygulamada Eğitim Yönetimi, 34, 236–253.
Dake, J.A., Price, J.H. and Telljohann, J.K. (2003). The nature andextent of
44
Dölek, N. (2002), Öğrencilerde Zorbaca Davranışların Araştırılması ve Önleyici Bir
Program Modeli, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Marmara Üniversitesi,
EğitimBilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Elliott, M. (1992). Bullies, Victims, Signs, Solutions. In M. Elliott (Ed.). Bullying:
aPractical Guide to Coping for Schools. United Kingdom: Longman.
Eslea, M. and Smith, P. K. (1994). Anti-Bullying Work In Primary
Schoools.PosterPresented The Annual Conference Of The Developmental
Section Of The BritishPsychological Society, www.Eric.Ed.Gov. Tarih:
12.11.2013.
Eslea, M. and Smith, P. (2000). Pupil and parent attitudes towards bullying in
primaryschools. European Journal of Psychology of Education, 2, 207-219.
Fox, Claire L., Boulton, Michael J.(2005). The Social Skills Problems Of Victims
OfBullying: Self, Peer And Teacher Perceptions. British Journal of
EducationalPsychology. c.75. s. 2: 313–328.
Genç, G.( 2007). Genel Liselerde Akran Zorbalığı ve Yönetimi.
(YayınlanmamışDoktora Tezi). Malatya: İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Greenbaum, S., Turner, B., Stephens, R. D.(1989).Set Straight onBullies. National
School Safety Center: Malibu.
Gropper, N., and Froschl, M. (2000). The role of gender in young children’s
teasingand bullyingbehavior. Equity and Excellence, 33(1). 48-56.
Gökler, R. (2007). İlköğretim öğrencilerinde akran zorbalığının bazı değişkenler
açısından incelenmesi.(Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Ankara
Üniversitesi
Gökler, R.(2009). Okullarda Akran Zorbalığı. Uluslararası İnsan Bilimleri
Dergisi.C. 6. S. 2: 511-537.
Hawker, D. S. J., and Boulton, M. J. (2000). Twenty years research on peer
victimization and psychosocial maladjustment: A meta-analytic review of cross-sectional studies. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 4, 441- 455.
Hazler, R. J., Miller, D. L., Carney, J. V., and Green, S. (2001). Adult recognition
of school bullying situations. Educational Research, 43, 133-146.
Henry, L. A. (2003). Teachers' perception of bullying among elementary school
students. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Alabama: The University of
Alabama.
Ingersoll, G. M. (1989). Adolescents(2nd ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall. Juvonen, J., Graham, S. and Schuster, M. A. (2003). Bullying amongyoung
adolescents: The strong, the weak and the troubled. Pediatrics, 112(6), 1231- 1237.
Lock, R. H., Migliore, E. T.(2003). Eliminate Bullying in Your Classroom.Intervention in School and Clinic. C. 38. s. 3: 172-176.
Kanık, B. (2010). Öğretmenlerin Okul Zorbalığına İlişkin Algıları.(Yayınlanmamış
45
Kapçı, G. E. (2004). İlköğretim öğrencilerinin zorbalığa maruz kalma türünün ve
sıklığınındepresyon, kaygı ve benlik saygısıyla ilişkisi. Ankara Üniversitesi
Eğitim BilimleriFakültesi Dergisi, 37 (1), 1–13.
Kepenkçi, Y. K., veÇınkır, Ş. (2006). Bullying among Turkish high school
students. ChildAbuse & Neglect, 30, 193–204.
Kochenderfer, B. J., and Ladd, G. W. (1996) Peer victimization: Cause or
consequence of school maladjustment. Child Development, 67(4), 1305-1317.
Lloyd, M. A. (1985). The foundations o f adolescent development. New York:
Harper &Row.
Mahiroğlu, A. ve Buluç, B. (2003). Ortaöğretim Kurumlarında Fiziksel Ceza
Uygulamaları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1 (1), 81-93.
Nicolaides S., Yuichi, T., and Smith, P. K. (2002). Knowledge and attitudes about
school bullying in trainee teachers. British Journal of Educational
Psychology, 72, 105-118.
O’Connell, P., Pepler, D. J., and Craig, W. M. (1999). Peer involvement in
bullying: Insights and challenges for intervention. Journal of Adolescence,
22, 437-452.
Olweus, D. (1980). Familial And Temperamental Determinants Of Aggressive
Behavior In Adolescent Boys: A Casual Analysis.Developmental Psychology. 16:644-660.
Olweus, D. (1988). Bullying in the Schools: How Educators Can Help.
TheEducational Digest. 53 (7). 30-34.
Olweus, D. (1992). Bullying among children: Intervention and prevention. In R.
DeV. Perters, R. MacMahon, & V.L. Quincsey (Eds.), Aggression and
violence throughout the life span (s.100-125). Newbury Park, CA: Sage.
Olweus, D.(1993)Bullying At School: What We Know and what We Can
Do.Cambridge: Blackwell Publishing.
Olweus, D. (1994). Bullying at school - Long-term outcomes for the victims and an
effectiveschool-based intervention program. In L. Rowell Huesmann (Ed.),
AggressiveBehaviour: Current Perspectives (pp. 97–130). New York:
Plenum Press.
Pearce, J. (1992). What Can be Done about the Bully? In M. Elliott (Ed.).
Bullying:a Practical Guide to Coping for Schools. United Kingdom: Longman.
Pepler, D. J., Craig, W. M., and O’Connell, P. (1999). Understanding bullying
from a dynamic systems perspective. In A. Slater & D. Muir (Eds.), The
Blackwell reader in developmental psychology (pp.440-451). Malden, MA:
Blackwell.
Pişkin, M.(2002). Okul Zorbalığı: Tanımı, Türleri, İlişkili Olduğu Faktörler ve
Alınabilecek Önlemler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi:531- 562.
Pişkin, M. (2005). Akran zorbalığı olgusunun ilköğretim öğrencileri arasındaki
46
yönelik Şiddet ve Alınabilecek Tedbirler Sempozyumu, Bildiri Özetleri s. 20-
21.
Pitts, J. and Smith, P. (1995). Preventing school bullying. Crime Detection and
Prevention Series Paper 63. Londra: Home Office
Reid, P., Monsen, J., and Rivers, I. (2004). Psychology’s contribution to
understanding and managing bullying within schools. Educational
Psychology in Practice, 20, 241-258.
Rigby, K. (1997). Bullying in Schools: and What to do about It. Australia: Shmmon
Press Pty Ltd.
Rigby, K. (1998). Suicidal ideation and bullying among Australian secondary school
students.Australian Education and Developmental Psychologist, 15, 45–61.
Rogers, W. S. (1992). Promoting, Permitting and Preventing Bullying. In M.
Elliott(Ed.). Bullying: a Practical Guide to Coping for Schools. United Kingdom:Longman.
Seals, P.T. and Young, J. (2003). Bullying and victimization: prevalenceand
relationship to gender, grade level, ethnicity, self-esteem, anddepression.
Adolescence, 38(152), 735-747.
Smith, P. K., and Sharp, S. (Eds.) (1994). School bullying: Insights and
perspectives.Londra: Routledge
Swearer, S. M., and Cary, P. T. (2003). Perceptions and attitudes toward youth
bullying in middle school youth: A developmental examination across the bully/victim continuum. In M. J. Elias & J. E. Zins (Eds.), Bullying, peer
harassment, and victimization in the schools (s.63-80). New York: Haworth
Press.
Tekin, M. (2006). Sınıf öğretmenlerinin ilköğretim okullarında öğrenim gören
öğrencilerin zorbalığa maruz kalmaları ile ilgili tutum ve görüşleri, 1. Şiddet
ve Okul: Okul ve Çevresinde Çocuğa Yönelik Şiddet ve Alınabilecek Tedbirler Uluslararası Katılımlı Sempozyumu, İstanbul.
Turgut, A. (2005). The Relationship between Bullying Tendency, Parental
Acceptance-Rejection, and Self-Concept among Seventh Grade Students.
(Yayınlanmamış Yüksek LisansTezi). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi.
Unnever, J. D., Cornell, D. G.(2004). Middle School Victims Of Bullying:Who
Reports Being Bullied? Aggressive Behavior. C. 30. S. 5: 373 – 388
Yaman, E., Eroğlu, Y., Bayraktar, B., Çolak, T. S.(2010). Öğrencilerin
Güdülenme Düzeyinde Etkili Bir Faktör: Okul Zorbalığı.Akademik Bakış
Dergisi. S.20: 1-17.
Yeşilyaprak, B. ve Balanuye, I. D. (2012). Okul Zorbalığına İlişkin Öğretmen
Tutumları Ölçeği. Türk Piskolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (37), 38-
48.
Yoon, J. S. Barton, E., and Taiariol, J. (2004). Relational aggression in middle
school: Educationalimplications of developmental research. Journal of Early
47
Yurtal F. ve Cenkseven F, (2005), İlköğretim Okullarında Zorbalığın
İncelenmesi,İstanbul: 1. Şiddet Ve Okul: Okul Ve Çevresinde Çocuğa Yönelik
48
EKLER
49
50
52
ÖZGEÇMİŞ
Ad-Soyad: Resul YİĞİT
Doğum Tarihi ve Yeri: 01.01.1983, Ermenek E-posta: rslyigit@gmail.com
ÖĞRENİM DURUMU:
Lisans: 2005, Selçuk Üniversitesi, Eğitim Fakültesi,Sınıf Öğretmenliği
MESLEKİ DENEYİM VE ÖDÜLLER:
Aşağı Sallıpınar Şehit Tarık Emeket İlköğretim Okulu ,Sarıkamış , Kars Malazgirt İlköğretim Okulu, Arnavutköy , İstanbul