5.1. Sonuç
Araştırma sonuçlarından elde edilen bulgular şöyledir:
Araştırmanın problemi olan “Genetik” ünitesinin “Hücrede Yapı Ve Canlılık Olaylarının Yönetimi Nasıl Sağlanır?” konusunun öğretiminde yapılandırmacı yaklaşım ile öğretimin uygulandığı deney grubu ile geleneksel öğretimin uygulandığı kontrol grubunun erişi puanları ortalamaları açısından anlamlı bir fark bulunduğundan, yapılandırmacı yaklaşım ile öğretim daha etkili oldu.
Deney ve kontrol grubu ön test sonuçları karşılaştırıldığında anlamlı bir farklılık bulunmadı. Dolayısıyla deneysel uygulama seviyeleri denk olan sınıflarda yapıldı.
Kontrol grubunun ön test ve son test sonuçları karşılaştırıldığında kontrol grubunun son testi lehine anlamlı bir farklılık bulundu.
Deney grubunun ön test ve son test sonuçları karşılaştırıldığında deney grubunun son testi lehine anlamlı bir farklılık bulundu.
Deney grubunun ve kontrol grubunun son test sonuçları karşılaştırıldığında deney grubu lehine anlamlı bir farklılık bulundu. Yani son testte yapılandırmacı yaklaşım ile öğretim yapılan deney grubu, geleneksel öğretim yapılan kontrol grubuna göre daha başarılıdır.
Bu araştırmanın bulguları yurt dışındaki ve yurt içindeki yapılandırmacı yaklaşım ile öğretimin etkililiği üzerinde yapılmış olan araştırmaların bulgularıyla paralellik göstermektedir.
5.2. Öneriler
Araştırma bulgularından yola çıkılarak şu öneriler yapılabilir:
Üniversitelerin öğretmen yetiştiren programlarında yapılandırmacı yaklaşıma yönelik eğitim verilmeli ve bu alanda yurt içi ve yurt dışında yapılan son çalışmalar takip edilmelidir. Öğretmen adayları özelikle bu yaklaşımın uygulamalarıyla birlikte yetiştirilmelidir.
Üniversiteler, Milli Eğitim Bakanlığı ve özel kurumlar yapılandırmacı yaklaşımın eğitim öğretimin her kademesinde uygulanabilmesi için akademik ve teknik her türlü desteği vermelidirler.
Milli Eğitim Bakanlığında görevde olan öğretmenler gerekli hizmet içi eğitimlerle yapılandırmacı yaklaşım ve özellikleri yönünden eğitime tabi tutulmalıdır. Okullardaki eğitim öğretim ortamları yapılandırmacı yaklaşıma göre düzenlenmelidir. Ders kitapları ve diğer eğitim öğretim araçları ayrıca sınıf ortamları da yapılandırmacı yaklaşıma uygun olmalıdır. Yapılandırmacı yaklaşımın en önemli özelliği olan yaşayarak kendi kendine öğrenmenin gerçekleşebilmesi için özellikle okulların laboratuvar yönünden desteklenmeleri gerekir.
Yapılandırmacı yaklaşım ilköğretim Fen Bilgisi dersinde kullanıldığı gibi diğer bütün derslerde de kullanılabilir. Ayrıca yapılandırmacı yaklaşımın sadece ilköğretimde değil orta öğretimde de kullanılabilmesi için gerekli çalışmalar yapılabilir.
Bu araştırmada yapılandırmacı yaklaşımın deney grubunda başarıya etkisi incelenmiştir. Bunun dışında öğrencilerin problem çözme becerilerine etkisi, öğrencilerin tutumlarına etkisi ve akademik benliğine etkisi gibi değişkenler açısından da incelenebilir.
6. KAYNAKLAR
Abbott, J., Terence R., 1999. Constructing Knowledge, Reconstructing Schooling. Educational Leadership. 57 (3), 66-69.
Akar, A., Yıldırım, H., 2004. Oluşturmacı Öğretim Etkinliklerinin Sınıf Yönetimi Dersinde Kullanılması. Sabancı Üniversitesi.
Akdeniz ve ark., 2000. İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Temel Fizik Kavramlarını Anlama Düzeyi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 19:5-14. Akpınar, E., Ergin, Ö., 2004. Yapılandırmacı Kuram ve Fen Öğretimi. Dokuz Eylül
Üniversitesi, Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. 15: 108 -113.
Akpınar, E., Ergin, Ö., 2004. Yapılandırmacı Kuramda Fen Öğretmeninin Rolü. İlköğretim – Online, 4(2), 55-64.
Akyüz, F., 2002. Fen Bilgisi Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar, www.fenokulu.com/fenbilgisi19.htm
Alesandrını, K., Lında, L., 2002. Teachers Bridge To Constructivism. The Clearing House. 75(3), 118-121.
Alkan, C., Deryakulu, D. , Şimşek, N., 1995. Eğitim Teknolojisine Giriş. Ankara. Applefield, J. M., Huber, R. L., Moallem, M., 2000. Constructivism in Theory and
Practice: Toward a Better Understanding. High School Journal, 84 (2), 35. Applefıeld, J. M., Richard, H., Mahnaz, M., 2001. Constructivism in Theory and
Practice: Toward a Better Understanding. The High School Journal. 84(.2) 35- 53.
Ayas, A., Çepni, S. ve Akdeniz, A. R., 1993. Development of the Turkish Secondary Science Curriculum. Science Education, 77(4), 433-440.
Ayas, A., 1995. Fen Bilimlerinde Program Geliştirme ve Uygulama Teknikleri Üzerine Bir Çalışma, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 11: 149- 155.
Bağcı, G., 2001. Oluşturmacı Fen Öğretimi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1, 7-22.
Bahar, M., Öztürk, E. ve Ateş, S., 2002. Yapılandırılmış Grid Metodu ile Lise Öğrencilerinin Newton’un Hareket Yasası, İş, Güç ve Enerji Konusundaki Anlama Düzeyleri ve Hatalı Kavramlarının Tespiti. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. (Poster Bildiri). ODTÜ, Ankara.
Baker, D. R., Pıburn, M. D., 1997. Constructing Science: In Middle and Secondary School Classroom, Ally and Bacon. USA.
Balcı, E., Tekkaya, C., 2000. Ölçme ve Değerlendirme Tekniklerine Yönelik Bir Ölçeğin Geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 18: 42- 50.
Balkan, F., 2001. Fen Öğretiminde Oluşturmacı Yaklaşım Uygulamasının Akademik Başarı ve Tutuma Etkisinin Belirlenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi. Sakarya.
Bodner, G. M., 1986. Constructivism: A Theory Of Knowledge, Journal Of Chemical Education, 63, 873-878.
Bodner, G. M., 1990. Why Good Teaching Fails And Hard-Working Students Do Not Always Succeed? Spectrum, 28(1), 27-32.
Bostock, S. J., 1998. Constructivism In Mass Higher Education: A Case Study. British Journal of Educational Technology. 29 (3), 225-40.
Brooks, J. G., Brooks, M, G., 1993. In Search of Understanding, The Case for Constructivist Classrooms, Alexandria, VA: ASCD.
Buchanan, T. K., Smith, R. M., 1998. Restructuring Courses İn Higher Education To Model Constructivist Practice. Action İn Teacher Education. 20(3), 62-72. Büyükkaragöz, S., Çivi, C., 1999. Genel Öğretim Metotları. Beta Yayınları. İstanbul. Çepni, S., Akdeniz, A.. R., Keser, Ö. F., 2000. Fen Bilimleri Öğretiminde
Bütünleştirici Öğrenme Kuramına Uygun Örnek Rehber Materyallerin Geliştirilmesi. Fırat Üniversitesi 19. Fizik Kongresi, Elazığ.
Çepni, S., Şan, H., Gökdere, M., Küçük, M., 2001. Fen Bilgisi Öğretiminde Zihinde Yapılanma Kuramına Uygun 7E Modeline Göre Örnek Etkinlik Geliştirme. Maltepe Üniversitesi. Yeni Bin Yılın Başında Türkiye’de Fen Bilimleri Eğitimi Sempozyumu, Bildiri Kitabı S.183-190, İstanbul.
Çepni, S., Küçük M., Bacanak, A., 2004. Bütünleştirici Öğrenme Yaklaşımına Uygun Bir Öğretmen Rehber Materyali Geliştirme Çalışması: Hareket ve Kuvvet, XII. Eğitim Bilimleri Kongresi, Cilt III, 1701.
Deryakulu, D., 2001. Yapıcı Öğrenme. A. Şimşek (Ed.), Sınıfta Demokrasi. Ankara: 53-77.
Dirlik, M., 2003. Kimya Eğitiminde Genel Olarak Kavram Yanılgılarının İncelenmesi ve Öneriler. Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Driscoll, M. P., 1994. Psyhchology of Learning for Instruction. Boston: Allyn&Bacon.
Duffy T. M., Cunnıngham D. J., 1996. Contructivism: Implications For The Desing And Delivery Of Instruction, D.H. Jonassen, Handbook Of Research For Educational Communications And Technology, New York: Simon And Schustermacmillan, USA.
Erdem, E., 2001.Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı.Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi SBE Ankara.
Ertürk, S., 1970. On Yıl Öncesine Kıyasla Öğretmen Davranışları. Ankara: M.E.B. PAK yayınları
Fox, R., 2001. Constructivism Examined. Oxford Review of Education. 27(1), 23– 35.
Geelan, D. R., 1995. Matrix Technique: A constructivist approach to curriculum development in science. Australian Science Teachers Journal, 41(3), 32-37. Gürol, M., 1995. Bilgi Toplumunun Eğitim Sistemi ve Bu Sisteme Eğiticilerin
Yetiştirilmesi. 1. Sistem Mühendisliği ve Savunma Uygulamaları Sempozyumu. Ankara: Kara Harp Okulu.
Gürol, M., 2002. Aktif Öğrenmeyi Temel Alan Oluştumacı Öğrenme Tasarımının Uygulanması ve Başarıya Etkisi. New Information Technologies in Educaiton Workshop Proceedings Book. 82-95, İzmir (2).
Gürol, A., Gürol, M., 2003. Sınıfta Nesnelci ve Oluşturmacı Yaklaşımları Birlikte Kullanmanın Gerekliliği. III. Uluslararası Eğitim Teknolojileri Sempozyum ve Fuarı Bildirileri CD Rom'u, 28-30 Mayıs, KKTC.
Hand, B., Treagust, D, F., 1991. Student Achievement and Science Curriculum Development Using a Constructive Framework. School Science and Mathematics, 91 (4), 172-176.
Holloway, J. H., 1999. Caution: Constructivism Ahead. Educational Leadership. 85- 86.
İşman, A., 1999. Eğitim Teknolojisinin Kuramsal Boyutu: Yapısalcı Yaklaşımın (Constructivisim) Eğitim Öğretim Ortamlarına Etkisi. Öğretmen Eğitiminde Çağdaş Yaklaşımlar Sempozyumu. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi, İzmir.
İşman, A., Baytekin, Ç., Balkan, F., Horzum, M, B., Kıyıcı, M., 2002. Fen Bilgisi Eğitimi ve Yapısalcı Yaklaşım. The Turkish Online Journal of Educational Technology. 1, 85-92.
Kabapınar, F., Salan, Ü., 2001. Orta Öğretim Kimya Aday Öğretmenlerinin Bütünleştirici (Constructivist) Öğretim Yöntemlerine İlişkin Tutum ve Algılama Şekilleri. IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi 2000 Bildiriler, 175- 180, Ankara.
Kaptan, F., 1998. Fen Öğretiminde Kavram Haritası Yönteminin Kullanılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 14: 95-99.
Kaptan, F., 1999. Fen Bilgisi Öğretimi. Öğretmen Kitapları Dizisi. MEB Yayınları. s. 22.
Kaptan, F., Korkmaz, H., 2000. Yapısalcılık Kuramı ve Fen Öğretimi. Çağdaş Eğitim. 265: 22-27.
Kılıç, G. B., 2001. Oluşturmacı Fen Öğretimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi 1 (1), 9-22.
Köseoğlu, F., Kavak, N., 2001. Fen Öğretiminde Yapılandırıcı Yaklaşım. G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 21(1), 139-148.
Laverty, D. T., McGarwey, J. E. B., 1991. A Constructivist Approach To Learning. Education In Chemistry. 28, 99-102.
Lunenberg, F. C., 1998. Constructivism and Technology: Instructional Designs for Successful Education Reform. Journal of Instructional Psychology. 25 (2).
Marlowe, A. B., Page, L. M., 1998. Creating And Sustaining The Constructivist Classroom. California. Corwin Pres.
Martin, D. J., 1997. Elementary Science Methods, A Constructivist Approach, Delmar Publishers. USA.
Nakiboğlu, C., Bülbül, B., 2000. Orta Öğretim Kimya Derslerinde Yapısalcı Öğrenme Kuramı Çerçevesinde ‘’Çekirdek Kimyasının ‘’ Öğretimi.
Oğuzkan, F., 1993. Anaokullarında Yaratıcı Dramatizasyon Uygulamaları, YA-PA Yayınları, İstanbul.
Olsen, D, G., 1999. Constructivist Principles Of Learning And Teaching Methods. Education (Chula Vista, Calif.). 120(2), 347-55.
Osborne, R. J., Wittrock, M, C., 1983. Learning Science: A Generative Process, Science Education, 67 (4), 489-508.
Öner, F., Arslan, M., 2005. İlköğretim 6. Sınıf Fen Bilgisi Dersi Elektrik Ünitesinde Kavram Haritaları ile Öğretimin Öğrenme Düzeyine Etkisi. The Turkish Online Journal of Educational Technology - ISSN: 1303-6521 Volume 4, Issue 4, Article 19.
Plourde, A. L., Alawiye, O., 2003. Constructivism and Elementary Preservice Science Teacher Preparation: Knowledge to Application, College Student Journal, 37 (3), 334-342.
Poyraz, S., 2006. İlköğretim Fen Bilgisi Öğretiminde İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Kullanıldığı Eğitim Ortamlarında Başarıyı Ölçmede Çoktan Seçmeli Testlerin Diğer Testlere Göre Etkileri. Kastamonu Eğitim Dergisi Cilt:14 No:12 497- 502.
Rıce, M. L., Wilson, E, K., 1999. How Technology Aids Constructivism In The Social Studies Classroom. The Social Studies (Washington, D.C.). 90(1), 28- 33.
Shiland, T. W., 1999. Constructivism: The Implication For Laboratory Work. Journal Of Chemical Education, 76(1), 107-109.
Smerdon, B. A., Burkam, D. T., 1999. Access To Constructivist And Didactic Teaching: Who Gets İt? Where İs İt Practices? Teachers College Record, 101(1), 5-34.
Sprague, D., Dede, C. J., 1999. If I Teach This Way, Am I Doing My Job? Constructivism In The Classroom. Learning and Leading with Technology 27(1), 6-9.
Şahin, F., 2002. Kavram Haritalarının Değerlendirme Aracı Olarak Kullanılması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı:11.
Şaşan, H., 2002. Yapılandırıcı Öğrenme. Yaşadıkça Eğitim, Sayı, 74-75, 49-52.
Taber, K. S., 2000. Chemistry Lessons For Universities?: A Review Of Constructivist İdeas. University Chemistry Education, 4 (2), 63-72.
Tezci, E., Gürol, A., 2001. Oluşturmacı Öğretim Tasarımında Teknolojinin Rolü, SAÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 151-156, Sakarya.
Tezci, E., Gürol, A., 2003. Oluşturmacı Öğretim Tasarımı ve Yaratıcılık. Tojet 2003 ISSN:1303-6521 V:2 I:1 A:8.
Turan, A., 2003. Yapısalcı Yaklaşım. Gazi Üniversitesi. Yüksek Lisans. Ankara. Turgut, F., ve ark., 1997. İlköğretim Fen Öğretimi. MEB - Yök Dünya Bankası.
Ankara.
Turgut, H., 2000. Fen Bilgisi Öğretiminde Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımı ile Modellendirilmiş Etkinliklerin Öğrencide Kavramsal Gelişime ve Başarıya Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
Tümay, H., 2001. Üniversite Genel Kimya Laboratuvarlarında Öğrencilerin Kavramsal Değişimi, Başarısı, Tutumu ve Algılamaları Üzerine Yapılandırıcı Öğretim Yöntemlerinin Etkileri. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Anakara.
Tynjâlâ, P., 1999. “Towards Expert Knowledge? A Comparisan Between a Constructivist and a Traditional Learning Environment in the University”, International Journal of Educational Research. 31, 357-442.
Üstündağ, T., 1997. Vatandaşlık ve İnsan Hakları Eğitimi Dersinin Öğretiminde Yaratıcı Dramanın Erişiye ve Derse Yönelik Öğrenci Tutumlarına Etkisi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Vermette, P. J., Foote, C., Bird, C., 2001. Understanding Constructivism(S): A Primer For Parents And School Board Members. Education (Chula Vista, Calif.).122 (1), 87-93.
Von Glasersfeld, E., 1995. Radical Constructivism: A Way of Knowing and Learning. Falmer Press. Taylor & Francis Inc.
Wilson, G. B., 1996. What İs A Constructivist Learning Environment? G.B. Wilson (Ed.), Constructing Learning Environments: Case Studies İn İnstructional Design (P. 3-8). Englewood Cliffs: Educational Technology Publications. Yager, R. E., 1991. “ The Constructivist Learning Model Towards Real Reform in
Science Education” The Science Teacher. National Science Teachers Assocation. 58 (6), 52-57.
Yaşar, Ş., 1998. “Yapısalcı Kuram Ve Öğrenme-Öğretme Süreci.” Vll. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Konya: Selçuk Üniversitesi, 695-701.
7. EKLER