Araştırma sonuçları aşağıda sunulmuştur;
Katılımcıların çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutumun cinsiyet değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığına ilişkin bağımsız gruplar için t testi sonuçları verilmiştir. Buna göre çocuk sevme açısından erkeklerin puan ortalamaları X = 81.63 ve kadınların puan ortalamaları X = 86.52 ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum açısından erkeklerin puan ortalamaları X = 130.04 ve kadınların puan ortalamaları X = 145.62 olarak saptanmıştır. Ortalamalar arasındaki bu farkın anlamlı olup olmadığını belirlemek amacıyla bağımsız örneklemler için t testi yapılmıştır. Analiz sonucunda çocuk sevme (t= -2.688; p< .05)ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutuma (t= -4,945; p< .05) ait puan farklılıklarının anlamlı düzeyde olduğu görülmüştür. Hem çocuk sevme hem de öğretmenlik mesleğine yönelik tutumda kadınların puan ortalamaları erkeklerin puan ortalamalarından daha yüksektir. Bu bulgu kadınların erkeklere göre çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum açısından daha avantajlı olduğunu göstermektedir.
Analiz sonuçlarına göre yaş değişkeni açısından katılımcıların çocuk sevme (F= 1.592, p>.05) ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum puanları (F= .170, p>.05) anlamlı düzeyde bir farklılaşma göstermemiştir. Bu bulgu yaş değişkeninin çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum üzerinde etkili bir faktör olmadığını göstermektedir.
Analiz sonuçlarına göre kardeş sayısı değişkeni açısından katılımcıların çocuk sevme (F=.018, p>.05) ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum puanları (F= 2.460,
p>.05) anlamlı düzeyde bir farklılaşma göstermemiştir. Bu bulgu kardeş sayısı
değişkeninin çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum üzerinde etkili bir faktör olmadığını göstermektedir.
Katılımcıların çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutumun bölüm değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığına ilişkin bağımsız gruplar için t testi
70
sonuçları verilmiştir. Buna göre çocuk sevme açısından sınıf öğretmenlerinin puan ortalamalarıX = 84.45 ve okul öncesi öğretmenlerinin puan ortalamaları X = 85.31 ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum açısından sınıf öğretmenlerinin puan ortalamaları X = 138.83 ve okul öncesi öğretmenlerinin puan ortalamaları X = 141.96 olarak saptanmıştır. Ortalamalar arasındaki bu farkın anlamlı olup olmadığını belirlemek amacıyla bağımsız örneklemler için t testi yapılmıştır. Analiz sonucunda çocuk sevme (t= -.497; p> .05) ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutuma (t= -1,020;
p> .05) ait puan farklılıklarının anlamlı düzeyde olmadığı görülmüştür. Bu bulgu
bölüm değişkeninin çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum üzerinde etkili bir faktör olmadığını göstermektedir.
Katılımcıların çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutumun anne baba birliktelik durumu değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığına ilişkin bağımsız gruplar için t testi sonuçları verilmiştir. Buna göre çocuk sevme açısından anne babası birlikte olan katılımcıların puan ortalamalarıX = 84.85 ve anne babası ayrı olan katılımcıların puan ortalamaları X = 85.25 ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum açısından anne babası birlikte olan katılımcıların puan ortalamaları
X = 139.76 ve anne babası ayrı olan katılımcıların puan ortalamaları X = 147.42 olarak saptanmıştır. Ortalamalar arasındaki bu farkın anlamlı olup olmadığını belirlemek amacıyla bağımsız örneklemler için t testi yapılmıştır. Analiz sonucunda çocuk sevme (t= -.106; p> .05) ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutuma (t= -1,395;
p> .05) ait puan farklılıklarının anlamlı düzeyde olmadığı görülmüştür. Bu bulgu
anne baba birliktelik durumu değişkeninin çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum üzerinde etkili bir faktör olmadığını göstermektedir.
Analiz sonuçlarına göre anne eğitim düzeyi değişkeni açısından katılımcıların çocuk sevme (F= 1.946, p>.05) ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum puanları (F= .418, p>.05) anlamlı düzeyde bir farklılaşma göstermemiştir. Bu bulgu anne eğitim düzeyi değişkeninin çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum üzerinde etkili bir faktör olmadığını göstermektedir.
Analiz sonuçlarına göre baba eğitim düzeyi değişkeni açısından katılımcıların çocuk sevme (F= 1.224, p>.05) ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum puanları (F= .394, p>.05) anlamlı düzeyde bir farklılaşma göstermemiştir. Bu bulgu baba eğitim
71
düzeyi değişkeninin çocuk sevme ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutum üzerinde etkili bir faktör olmadığını göstermektedir.
Çocuk sevme ile öğretmenlik mesleğine yönelik tutum arasındaki verilen korelasyon değerine göre çocuk sevme ile öğretmenlik mesleğine yönelik tutum arasında (r= .46; p< .01) istatistiksel olarak anlamlı düzeyde ve pozitif yönde ilişkiler saptanmıştır. Bu bulgu çocuk sevme puanı arttıkça öğretmenlik mesleğine yönelik tutum puanının arttığımı; çocuk sevme puanı azaldıkça öğretmenlik mesleğine yönelik tutum puanının azaldığını göstermektedir.
Araştırma sonuçları baz alınarak aşağıdaki öneriler oluşturulmuştur;
Eğitim fakültelerinde erkek öğretmen adaylarının çocuk sevgisi ve mesleki tutumlarını güçlendirecek çalışmaların artırılması önerilmektedir. Araştırmada öğretmen adaylarının mesleki tutumlarının çocuk
sevgisinden ileri düzeyde etkilendiği belirlenmiştir. Bu nedenle öğretmen adaylarına lisans eğitimleri esnasında daha fazla formasyon eğitim verilmesi ve bu eğitimin uygulama dersleri ile pekiştirilmesi önerilmektedir.
Öğretmen adaylarının mesleki eğitim sürecinde olumlu mesleki tutum geliştirmelerine yönelik ekstra uygulama ve örneklerle eğitimin somutlaşması sağlanmalıdır.
Eğitim fakültelerine öğrenci alırken mülakatta esas alınacak kriterlere öğretmen adaylarının mesleğe karşı tutumu ve çocuk sevmeyle ilgili puanlarının esas alınması önerilmektedir.
Eğitim fakültelerinde ‘Sevgi Eğitimi’ adı altında seçmeli dersler verilmesi önerilmektedir.
Benzer çalışmaların daha geniş örneklemlerle yapılması sağlanmalıdır. Benzer çalışmaların nitel boyut katılarak çocuk sevgisi ve mesleki tutumu
etkileyen farklı değişkenler ve durumların tespiti yapılabilir.
Benzer çalışmanın alanda çalışan öğretmenlerle yapılması, alandaki durumu tespiti açısından önerilmektedir.