İlk çağlardan günümüze önemli bir kıyı şehri olma özelliğini taşıyan Samsun kenti, Amisos, , Enete, Sampson, Simisso, Pompeiopolis gibi birçok adla anılmaktadır1. Samsun şehri, Roma, Bizans hâkimiyeti ve IX. yüzyılda Arap akınları döneminde ticarî bir kent konumundadır. Kent Türklerin Anadolu’yu fethinden sonra kısa süre el değiştirmelere rağmen Yıldırım Beyazid ve Çelebi Mehmet döneminde kesin olarak Osmanlı hâkimiyetine girer.
Canik bölgesinin merkezi olan Samsun, Osmanlı idaresinde önce Amasya, daha sonra da Sivas vilayetine bağlanmıştır. Yavuz Sultan Selim döneminde de Erzincan vilayetine baglanır3. XVIII. yüzyılın ilk yarısından itibaren kent, Kırım ile yapılan deniz ticareti sayesinde önem kazanır. Kırım’ın Osmanlı idaresinden çıkmasından sonra da bu önemini kaybeder. Tanzimat’a kadar Sivas eyaletine bağlı sancak olarak idare olunan Samsun,4 bundan sonra Trabzon vilâyetine bağlandı.
Brant’ın 1836 yılında Samsun merkez nüfusunun 10.000 olarak tahmin etmesinden anlıyoruz. 1850’de Samsun’a gelen A. D. Mordtmannn, şehrin havasının fena olduğunu, Türklerin merkezde, Rum ve Ermenilerin ise yarım saatlik mesafedeki yüksekçe bir yer olan Kadıköy civarında oturduklarını, şehir etrafında iki cins tütün yetiştirilip, çoğunun İstanbul’a gönderildiğini ve bu tütünlerin Rumeli tütünlerine benzemediğini ifade etmektedir11. Bubağlamda bakıldığında, Sancağın baslıca üretim maddeleri, tütün, zeytin, üzüm, sebze ve hububattır12. Samsun merkez dışında bütün bölge verimli bir araziye sahiptir. Özellikle eski Amazonlar ülkesi Terme ve Themisyre Ovası ile Çarşamba kazalarının bulunduğu doğu kısmı, meralarının güzelliği ve bitki zenginliği ile anılırdı. Yörenin yüksek kısımlarında demir, kursun ve gümüş gibi çeşitli madenler ile antik çağlara ait kazı alanları vardır.
1877’de de kente bağlı Kabaklı ve Fed amut köylerinden, çimento madeni çıkartılmaya başlanıldığı ifade edilmektedir. Semseldin Sami Kamusu’l-alâm adlı eserinde, yüzyılın sonuna doğru kent nüfusunu 11.000 olarak gösterdiği halde, V.
Cuinet ise 16.000 olarak vermektedir. XX. yüzyıl baslarında ise, nüfusun 20.000 civarında olduğu ifade edilmektedir.
XIX. yüzyıl ortalarında, Karadeniz’in buharlı gemilere açılması kentin ekonomik yönden canlanmasına, yüksek vasıflı tütün ekiminin Bafra çevresinden başlayarak Samsun yöresine yayılmasına ve kentin nüfusunun artmasına yol açar. Bu durum, Trabzon ve Ege kıyıları ile Anadolu’dan gelen ve Türkçe konuşan Rumların, Ermenilerin ve Avrupalı tüccarların Samsun’a yerleşmesine yol açar. Kente yeni yerleşen bu insanlar ve burada yasayan gayrimüslim vatandaşlar, kendilerine yeni mahalleler kurmuşlardır.
Bu dönemlerde Samsun limanına uğrayan çok sayıda gemi sayesinde, basta tütün, hububat ve deri olmak üzere çeşitli hammadde ticareti yani ihracat yapılmaya baslanır17. Yüzyılın sonlarında şehir, devletin gelir seviyesinin belirlenmesi açısından kurulan komisyonlarca, orta gelirli kentler gurubu içerisinde yer alır18. Kent aynı zamanda Diyarbakır, Harput ve Sivas vilayetlerinin yolcu iskelesi rolünü oynuyor, hatta İstanbul’a giden Bağdat yolcuları da Samsun’a geliyordu. 1864 yılında şehre, Çerkez muhacirler getirtilerek iskân edildiler. Bunu, 1878 yılında Varna’dan gelen Çerkez-Tatar muhacirlerin yerleşmesi izler.
XIX. yüzyıl sonlarında Samsun’da ev sayısı 2.624 iken, XX. yüzyılın baslarında ise 3.600 olduğu ifade edilmektedir. 1893 senesi yazında Samsun’dan geçen V. Flottwell şehrin nüfusunun, Türk, Frenk ve Rumlardan oluştuğunu, Frenklerin sahilde, Rumların tepede (Kadıköy), Türklerin ise bu iki azınlığın kaldığı yer arasında oturduklarını yazar.
Birinci Dünya Savası yıllarında ciddi anlamda ekonomik darboğaza giren Samsun büyük sıkıntılar yasar. Ekonomik sıkıntı yanında, 1915 yılı Temmuz ve Ağustos aylarında Rus savaş gemilerinin şehri topa tutması, savasın sonlarında ve mütareke döneminde Pontus Rum çetelerinin faaliyetleri, Mondros Ateşkes
antlaşması akabinde işgal kuvvetlerinin kente girmesi gibi savaş kaynaklı olumsuzluklar da Samsun’u kötü şekilde etkilemiştir.
Yeni Türkiye Cumhuriyetinin kurulmasıyla birlikte yapılan anlamsalar gereğince, Samsun’da da mübadele söz konusu olmuştur. Batı Trakya ve Yunanistan’dan gelen göçler sonucu, kentin Türk nüfusunun arttığı gözlenir. 1927’de yapılan ilk sayımda şehrin nüfusu, hemen hepsi Türk-Müslüman olmak üzere, 30.372 kişidir. _ilerleyen yıllarda ise kentin nüfusu yavaş yavaş artmıştır. Ancak, 1950-1960 yıllarında yaşanan inanılmaz nüfus artısı, kentin ekonomik yönden gelişimiyle orantılı bir durum ortaya çıkarır. Liman ve demiryolu inşası da bu ekonomik gelişmenin en önemli sebeplerindendi.
XIX. yüzyılda Samsun kentindeki nüfus ve toplumsal yapıdaki çeşitlilik nedeniyle, sosyal ve kültürel, kentte atanmış yöneticiler ve kendini şehre adamış kişilerin ortaya koyduğu çalımsalar, liman ticareti dolayısıyla ekonomik, kentin bulunduğu konum dolayısıyla coğrafi gelişimler ortaya çıkmıştır. Sözü edilen bu etkenler dolayısıyla Samsun, Karadeniz bölgesinde önemli bir kent olma yoluna gitmiştir. XIV. yüzyılda Türk hâkimiyetine giren kent, XVIII. yüzyıla kadar sıradan bir sancak konumundadır. Bu yüzyıldan itibaren, deniz ticaretinin gelişim göstermesi nedeniyle kentte bir canlanma yaşanır. XIX. yüzyılda da bu gelişim artarak devam eder.
XIX. yüzyılda kente gelen seyyah ve araştırmacıların ortak görüsü, Samsun’un gelişmekte, çevresinin de verimli topraklara ve doğal kaynaklara sahip olduğu bir kent olarak ifade ederler. Ayrıca, kentte Türkler ile gayrimüslimlerin yasadığı ve bunların kendi oluşturdukları semtlerde oturduklarından bahsedilir. Dönemin diğer yazılı kaynakları da bu durumu desteklemektedirler. XIX. yüzyılda kentin gelişmesindeki önemli faktörlere bağlı olarak görebileceğimiz etkenler, liman ticareti, tütün ekimi ve coğrafi konum’dur. Bu etkenler nedeniyle kentin imar edilmesi noktasında birçok yapı türünün inşa edilmesine yol açmıştır. Böylece
kentte, dini, eğitim, sivil, sağlık, bayındırlık ve kamu yapıları örneklerine ait imar faaliyetleri göze çarpar.
1869’da kentte çıkan yangın nedeniyle, büyük ölçüde zarar gören bu dönem yapıları ile bu dönem öncesi var olan yapılar hakkındaki bilgileri yetersiz kılmaktadır. Kentteki imar faaliyetlerinin tarihsel süreçlerine ve günümüzde var olan yapılara bakıldığında, XIX. yüzyılın ve özellikle de II. Abdülhamit döneminin ağırlığı hissedilir.
7.19 Mayıs Üniversitesi Samsun Meslek Yüksek Okulu Fakülteler ve Bölümler