Tüp ligasyonu sonrası heterotopik gebelik: olgu sunumu
Gülden Gök, Fatih Şanlıkan, Simge Bağcı Türkmen, Burcu Bozkurt, Serkan Akış, Gürkan Kıran Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Bölümü, İstanbul
Amaç: Sezaryen sırasında yapılan tüp ligasyonuna bağlı ektopik gebelik görülme olasılığı %1’dir. Ektopik gebelikler içinde heterotopik gebelik görülme olasılığı 1/ 4.000 gibi düşüktür. Biz bu olgu sunumunda heterotopik gebelik gibi nadir bir durumu sunmayı amaçladık
Olgu: 34 yaşında multipar (parite 3,sezaryen 3) hasta adet gecikmesi ile kadın hastalıkları ve doğum polikliniğimize başvurdu. Anamnezinde; son sezaryenini 2.5 yıl önce olduğu, sezaryen sırasında bilateral tüp ligasyonu olduğu ve başvuru anında 6 haftalık adet rötarı vardı. Yapılan TV USG (transvajinal ultrasonografi)’de intrauterin 10mm gestasyonel kese mevcuttu. Uterus ve overler doğal, douglasta serbest mayi yoktu. Hasta dış merkezde takip olmak istediğini belirterek hastanemizden ayrıldı. Muayeneden 1 hafta sonra hasta halsizlik, senkop, karın ağrısı şikayeti ile hastanemiz acil servisine başvurdu. Yapılan muayenede batın hassas, defans ve rebound mevcuttu. Yapılan TV USG’de douglasta ve sol adneksiyal bölgede yaygın mayi mevcuttu. 5 gün önce dış merkezde isteğe bağlı tahliye küretaj yapıldığı öğrenildi. Hemodinamisi stabil olmayan hastada batın içi hemoroji düşünülerek acil laparotomi yapıldı. Operasyon sırasında batın içinden yaklaşık 500cc kadar kan ve koagulum boşaltıldıktan sonra yapılan gözlemde tubalarda geçirilmiş tüp ligasyonu skarı mevcuttu. Sol salpinkste yaklaşık 2cm’lik rüptüre ektopik odak görüldü. Hastaya sol salpenjektomi yapıldı. İntraoperatif Hb değerinin 4 mg/dl olması üzerine kan transfüzyonu yapıldı. Postoperatif hemogram takipleri stabil seyreden hasta postoperatif 2. gününde taburcu edildi. Sonuç: Tüp ligasyonu sonrası görülen intrauterin gebeliklerde, gebeliğin heterotopik gebelik de olabileceği akılda tutulmalı ve hastanın kliniği bu durum göz önünde bulundurularak
değerlendirilmelidir.
[Abstract:0131][PP-024][Kabul:Poster] [18-23 Hafta Ultrasonografisi]
Nadir bir durum: Atipik HELLP Sendromu, Olgu Sunumu
Simge Bağcı Türkmen1, Fatih Şanlıkan1, Gülden Gök1, Serkan Akış1, Burcu Bozkurt1, Yasemin Çekmez1, Abdül Hamid Güler2
1Ümraniye EAH, Kadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı, İstanbul
2Karadeniz Ereğli Devlet Hastanesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği,Zonguldak
Amaç: Klasik preeklampsi >20. gebelik haftasında hipertansiyon ve proteinüri ile gözlenen eklampsi veya HELLP Sendromu’nun eşlik edebildiği bir hastalıktır. Atipik olgular 20. gebelik haftasından önce hipertansiyon ve/veya proteinüri olmadan anormal laboratuvar bulguları ve klinik belirtilerle ortaya çıkabilir. HELLP Sendromu hemoliz, yüksek karaciğer enzim seviyeleri ve düşük trombosit sayısıyla karakterize bir hastalıktır. HELLP Sendromu’nun 20. gebelik haftasından önce,
hipertansiyon veya proteinüri olmadan görülmesi nadirdir. Preeklampsi yada HELLP Sendromu öyküsü, kadınların tekrar HELLP Sendromu geçirmesi için risk faktörüdür. Preeklampsi mevcut değilken sendromun tanısı sıklıkla gecikmektedir. Atipik HELLP Sendromu'nun nadir görülen bir durum olması nedeniyle bu olguyu sunmayı amaçladık.
Olgu: 22 yaşında multipar 18 hafta ile uyumlu gebeliği olan hasta 2 gündür devam eden mide ağrısı ile kliniğe başvurdu. Obstetrik öyküsünde 32 haftalık iken HELLP Sendromu nedeniyle
sezeryan olduğunu öğrenildi. Fizik muayenesinde tansiyonu 90/60 mmHg, laboratuvar tetkiklerinde ALT 109 mg/dl, AST 92 mg/dl, LDH 316 mg/dl, GGT 23 mg/dl, ALP 65mg/dl trombosit 100.000, tam idrar tahlilinde protein negatif olarak tespit edildi. İnterne edilen hastanın yapılan takiplerinde mide ağrısı aralıklı olarak devam etti, karaciğer enzimlerinde yükselme ve trombosit sayısında düşme gözlendi. Normotansif seyreden gebenin trombosit sayısının 38.000 olması, mide ağrısının şiddetlenmesi üzerine geçirilmiş sezeryan öyküsü olması sebebiyle histeretomi ile gebeliği
sonlandırıldı. Gebelik sonlandırıldıktan sonra hastanın şikayetlerinin hızla azaldığı ve laboratuvar değerlerinin dramatik şekilde düzeldiği gözlendi. Hasta postoperatif 4. gününde taburcu oldu. Sonuç: HELLP Sendromu maternal-fetal mortalite ve morbidite oranı oldukça yüksek olan bir hastalıktır. Klinisyenler 20. gebelik haftasından önce başvuran kadınlarda klinik yada laboratuvar anormallikleri varsa tanıda HELLP Sendromu’nu göz önünde bulundurularak değerlendirilmelidir.
Recurrence risk of abortus imminens
Nurcan Yörük1, Mehmut İlkin Yeral1, Kerem Doğa Seçkin2, Ömer Erkan Yapça3, Ebru Bulut Erdem1, Berrin Göktuğ Kadıoğlu1
1Nene Hatun Obstetric and Gynecology Hospital, Erzurum
2Kanuni Sultan Süleyman Trainig and Research Hospital, İstanbul
3Ataturk University Medical Faculty, Obstetric and Gynecology Department, Erzurum
Aim: The purpose of this study is to describe the recurrence risk for abortus imminens.
Materials-Methods: This was a retrospective study in which 80 pregnant women participated (40 cases, 40 controls). Past obstetric history was recorded from all patients. 40 pregnant women have had at least one history of abortus imminens but control groups have no obstetric complication. The case and control groups were significantly similar for age.
Results: All patients were reviewed for administration of progestine, folic acid supplements, physical exercise and reproductive knowledge. If there is one or more abortus imminens history, recurrence risk of abortus imminens found elevated. Abortus imminens was diagnosed in four patients ( % 10) who have advanced age in control groups. Abortus imminens was diagnosed in thirty-two patients ( % 80) in case groups. Sufficent supplement treatment was made for all patients with abortus imminens and their pregnancy went on to term.
Conclusions: Advanced age at pregnancy was a risk factor for missed abortion. Physical exercise, folic acid supplements, and progestine support were identified as protective factors for the prevention of missed abortion. This study demonstrates a high recurrence rate of abortus imminens in pregnant women who have had at least one history of abortus imminens.
[Abstract:0133][PP-026][Kabul:Poster][Diğer]
Endocervical polyp in pregnancy
Nurcan Yörük1, Mahmut İlkin Yeral1, Kerem Doğa Seçkin3, Ömer Erkan Yapça2, Nida Erol1, Gülçin Yıldırım1, Ebru Bulut Erdem1
1Nene Hatun Obstetric and Gynecology Hospital, Erzurum
2Ataturk University Medical Faculty, Obstetric and Gynecology Department, Erzurum
3Kanuni Sultan Süleyman Training and Research Hospital, Obstetric and Gynecology Department, İstanbul
Objective: Our aim was to evaluate endocervical polyps in pregnancy. They can also grow significantly in pregnancy and they can be vaginal bleeding. So, cervical polyps can be
misdiagnosed in pregnancy when significant bleeding can lead to the diagnosis of other obstetric problems like inevitable miscarriage, vasa previa, plasenta previa.
Case: We report the findings in a 33-year-old primigravida who presented at 28 weeks of gestation with a history of recurrent vaginal bleeding and something that leading from the vagina. A
subsequent speculum examination confirmed the presence of an endocervical polyp 10x1 cm in size. Color Doppler ultrasonography was applied, there was no sign related with any other obstetric problems. The cervical length (3.4 cm) was within the normal range for 28 weeks of gestation. Cervical polyps were taken by polypectomy and reviewed by pathologically. They found no malignant changes in the cervical polyp. Serial ultrasonographic examinations were performed to detect changes in the size of the cervical length. She presented with regular and painful
contractions at 31weeks of gestation and treated with tocolytics, cervical lenght was 2.5 cm. A male fetus with 2800g, 48 cm was delivered at 35 weeks of gestation.
Conclusion: Cervical polyps can also grow significantly in pregnancy because of hormonal
stimulation and congestion of cervical vasculature. It has to be considered that cervical polyp can cause vaginal bleeding in pregnant woman and it can be misdiagnosed of other obstetric problems like inevitable miscarriage, vasa previa and plasenta previa.
Assessment of the cerebral posterior fossa at 11-13 weeks for the early detection of open neural tube defects
Semir Kose, Sabahattin Altunyurt Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi
Objective To evaluate the fetal midsagittal view of the posterior fossa at the 11-13 weeks’ ultrasound examination for early diagnosis of open neural tube defects (oNTD).
Methods Three measurements (brain stem, intracranial translucency,brainstem to occipital bone distance), one calculation (brain stem to brain stem occipital bone distance ratio), and one qualitative evaluation (cisterna magna visibility) were studied. Statistical analysis of agreement between intra-observer and inter-observer measurements were also done.
Results During this prospective observational study period (June 2013-June 2015), 1444 singleton, 32 twin and 2 triplet pregnancies were examined. Two fetuses with open neural tube defects and 2 fetuses with posterior fossa malformations were diagnosed with the help of early signs from posterior fossa evaluation. Cisterna magna visibility were absent in both fetuses with oNTD and posterior fossa anatomy were distorted in all fetuses with posterior fossa malformations.
Conclusion Nonvisualisation of the CM appears to be a more important screening tool than using an IT cutoff <15 mm for early detection of neural tube defects. Cisterna magna visibility could be used as a single and qualitative marker to select fetuses for further posterior brain evaluation.
Keywords: brain stem, cisterna magna visibility, fetal posterior fossa, open neural tube defects