Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Ebeveynlerinin Çalışma Durumlarına

Okul öncesi dönem çocuklarının ebeveynlerinin çalışma durumlarına göre mükemmeliyetçilik düzeylerinin anlamlı şekilde farklılaşıp farklılaşmadığı Bağımsız Örneklem t Testi ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçları aşağıdaki tabloda verilmiştir.

Tablo 4.4.5. 1: Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Ebeveynlerinin Çalışma Durumlarına Göre Mükemmeliyetçilik Düzeyleri t Testi Sonuçları

Faktör

70

Tablo 4.4.5.1’de görüldüğü üzere okul öncesi dönem çocuklarının ebeveynlerinin mükemmeliyetçilik düzeylerinin çalışma durumuna göre anlamlı düzeyde farklılaşıp farklılaşmadığını analiz için t testi yapılmıştır. Yapılan t test analizi sonucunda Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği toplam puan ortalamaları arası fark ebeveynin çalışıp çalışmamasına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede farklılık göstermemektedir (t=2.97, p>0.05). Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği alt testlerinden olan “kendine yönelik mükemmeliyetçilik” (t=3.01, p>0.05),

“başkasına yönelik mükemmeliyetçilik” (t=2.97, p>0.05) “sosyal düzene yönelik mükemmeliyetçilik” (t=1.45, p>0.05) alt testlerinin puan ortalamaları ebeveynlerin çalışıp çalışmamasına göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermemektedir.

71

BÖLÜM V

TARTIŞMA VE DEĞERLENDİRME

Bu bölümde çalışmaya ilişkin sonuçlar ve bu sonuç üzerinden tartışmalara ardından da uygulayıcılar ve araştırmacılar için önerilere yer verilmiştir.

5.1.Sonuç ve Tartışma

Araştırmanın temel amacı okul öncesi dönem çocuklarının kendini yönetme davranışları ile ebeveynlerinin mükemmeliyetçilik düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Tablo 4.1.1’de ebeveynlerin çok boyutlu mükemmeliyetçilik ölçeği alt boyutlarına ait toplam puanlarına yönelik bulgular ve Tablo 4.2.1’de okul öncesi dönem çocuklarının kendini yönetme davranışları alt boyutlarına toplam puanlarına yönelik bulgular verilmiştir. Bu tablolardan yola çıkılarak araştırmanın konusu olan temel amaç ve alt amaçlar ile ilgili sonuçlar ve tartışması maddeler halinde verilmiştir.

• Araştırmanın temel amacı olan okul öncesi dönem çocuklarının kendini yönetme davranışları ve ebeveynlerinin mükemmeliyetçilik düzeyleri arasındaki ilişki analiz edilmiş ve Tablo 4.3.1’de Pearson Korelasyon Analizinin sonuçları görülmektedir. Tablo 4.3.1’e göre Kendini Yönetme Davranışı Ölçeği toplam puanları ile Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği Toplam puanları arasında istatistiksel olarak zayıf derecede pozitif ilişki tespit edilmiştir. Buna göre ebeveynlerin mükemmeliyetçilikleri arttıkça çocukların kendini yönetme davranışlarının arttığı söylenebilir.

• Kendini Yönetme Davranışları Ölçeği alt boyutlarından “kişilerarası iletişim” ve

“kendini ifade etme” puanları arasında yüksek derecede pozitif ilişki bulunmuştur. Bu bulguyu destekleyen bir çalışma Azkeskin ve arkadaşları (2013: 53-62) çocukların sosyal beceriler ve kendini yönetme davranışları arasındaki ilişki üzerinde yaptıkları çalışmada “kişilerarası iletişim” ve “kendini ifade etme” alt boyutları arasında pozitif bir korelasyon bulmuşlardır. Kendini doğru düzgün ifade edebilme becerisinin sosyal ilişkilerin kurulması ve sürdürülmesinde önemli etkenlerden biri olması bu bulguyu açıklar niteliktedir.

• Ebeveynlerin Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği alt boyutlarından olan

“sosyal düzene yönelik mükemmeliyetçilik” ve “kendine yönelik mükemmeliyetçilik” puanları arasında orta düzeyde pozitif ilişki bulunmuştur.

72

Frost ve diğerleri (1990) da yaptıkları çalışmada bu iki boyut arasında orta düzeyde pozitif ilişki bulmuşlardır. Kişinin kendine dair mükemmeliyetçi olması arttıkça çevresindeki düzenin de mükemmel olmasını beklemesi durumu aslında kendine koyduğu kıstasların çevresi tarafından da karşılanmasını beklemesi yönünde yorumlanabilir.

Araştırmanın alt amaçlarına ait sonuçlar aşağıda gösterilmiştir.

• Tablo 4.2.1.1’de okul öncesi eğitim alan çocukların demografik özelliklerinden cinsiyet değişkenine göre “Özbakım ve giyinme” ve “Özbakım ve temizlik” alt testinde alınan puanlar açısından cinsiyetler arası fark bulunmuştur. Buna göre kız çocuk ortalaması erkek çocukların ortalamasından anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur. Alcı ve Altun (2007: 33-44) Anadolu Lisesi öğrencilerinin öz-düzenleme seviyelerinin cinsiyete göre anlamlı olarak farklılaşma durumlarını incelemiş ve cinsiyetler arasında anlamlı derecede farklılaşma olduğu sonucuna varmıştır. Çalışmanın bulgusunu destekleyen bir diğer araştırma Çimen (2000) çocuklarla yaptığı çalışmadır. Bu çalışmada kız öğrencilerin kendilerini yönetme puanlarının ortalamalarını erkek öğrencilerden fazla olduğunu bulmuştur. Balçık (2011) 5 yaş çocukları ile yaptığı çalışmada kızların kendi yönetme davranışlarında istatistiksel olarak erkeklerden daha yüksek olduğunu bulmuştur. Bu bulgulara ters olarak yedi yaş çocukları ile yaptığı çalışmada Güleş (2004) erkek çocukların kendilerini yönetme becerilerinde kızlardan daha iyi oldukları sonucuna varmışlardır.

Bulgular arasındaki bu farklar cinsiyet dışında çocukların kendini yönetme davranışlarında anne baba tutumu ve yaş gibi daha birçok faktörün etkili giyinme” becerilerinin iyileştiği söylenebilir. Bu bulguyu destekleyen bir çalışmayı Alcı ve Altun (2007: 33-44), Anadolu lisesi öğrencileri üzerinde yapmış ve sınıf düzeylerinin artmasına göre çocukların kendini yönetme becerilerinde anlamlı derecede farklılık olduğunu görmüşlerdir. Ayrıca yine bu

73

bulguyu destekleyen bir başka araştırmada Okumuşoğlu (2017: 881-895) kendini yönetme davranışının kızlarda erkeklerden daha yüksek olduğu sonucuna varmıştır. Ancak Kaya ve Akgün, (2016: 1311-1324) yaptıkları çalışmada kendini yönetme davranışının yaşa göre anlamlı olarak farklılaşma göstermedıği sonucuna varmışlardır. Yaşa göre kendini yönetme davranışının değişimi ile ilgili farklı sonuçlara varan araştırmalar mevcuttur. Ancak bu çalışmada da olduğu gibi yaşın artmasıyla kendini yönetme becerisinin arttığı bulgusu çoğunlukta gözükmektedir.

• Tablo 4.2.3.1’deki tabloda görüldüğü üzere okul öncesi dönem çocuklarının kendini yönetme davranışlarının aldıkları anaokulu eğitim yılına göre anlamlı derecede farklılaşıp farklılaşmadığını analiz için tek yönlü varyans analizi yapılmıştır. Tablo 4.2.3.1’de görüldüğü üzere “yetişkinden ayrı kalabilme ve acil durumlara müdahale edebilme” becerisi okul öncesi eğitim alma süresi arttıkça iyileşmiştir. Bu bulguları destekleyen nitelikte Güleş (2004) yaptığı çalışmada okul öncesi eğitimle çocukların kendini yönetme davranışlarının iyileştiği sonucuna ulaşmıştır. Buradaki sonuçta okul öncesi eğitimin çocuklara kattığı özerk olma becerisinin önemli derecede etkili olduğu söylenebilir. Buna göre çocukların okul öncesi eğitim almasının onların özerk davranışları ve duruma müdahale etme becerileri açısından çok önemli bir noktada olduğu söylenebilir.

• Tablo 4.2.4.1’de okul öncesi eğitim alan çocukların aileye doğduğu sıraya göre kendini yönetme davranışını ortalamalarının anlamlı derecede farklılık gösterip göstermediğini görme amaçlı tek yönlü varyans analizi yapılmıştır.Kendini yönetme davranışı ölçeği toplam puanlarında ve alt testinin puan ortalamalarında anlamlı bir farklılık göstermediği bulunmuştur. Bu bulguyu desteklemeyen bir çalışma olarak Sungur (2010) yaptığı çalışmada kendini yönetme davranışı ölçeği içerisindeki “kişilerarası ilişkiler” boyutuna dair bilgiyi destekler nitelikte sosyal ilişkiler ve uyum boyutunun doğum sırasına göre farklılaştığı sonucuna ulaşmıştır.

• Tablo 4.2.5.1’de okul öncesi eğitim alan çocukların kendini yönetme davranışlarının kaç kardeş olduklarına göre anlamlı derecede farklılaşıp farklılaşmadığı tek yönlü varyans analizi ile test edilmiştir. Buna göre evdeki çocuk sayısına göre kendini yönetme davranışı düzeyi farklılaşmamaktadır.Bu bulguyu desteklemeyen bir çalışma Ogelman ve Sarıkaya (2014) 5-6 yaş

74

grubundaki 70 çocukla yaptıkları araştırmadır. Bu çalışmada çocukların kardeş sahibi olup olmamalarına göre kendi kendini yönetme davranışlarını incelemiş ve anlamlı derecede farklılık bulmuştur.

• Tablo 4.2.6.2’de görüldüğü üzere okul öncesi dönem çocuklarının kendini yönetme davranışlarının ortalamalarının ebeveyn eğitim durumlarına göre farklılaşıp farklılaşmadığını anlamak için tek yönlü varyans analizi yapılmıştır.

Kendini Yönetme Davranışı testinin toplam puanlarının bu testin alt testlerinden olan “kendi eşyasını koruma” grup ortalamalarında lisansüstü düzeyde eğitimli olan ebeveynin çocuğunun anlamlı derecede farklılaşarak en düşük ortalamayı gösterdiği görülmüştür. Bu bağlamda eğitim seviyesi arttıkça ebeveynin çocuğa sunduğu imkanların fazla olmasının etkisi olabilir. Bu bulguların tersi sonuca ulaşan Güleş (2004) okul öncesi dönem çocukları ve ebeveynleriyle yaptığı çalışmada anne eğitim düzeyine göre farklılık bulamamıştır. Ancak annesi üniversite mezunu olan çocukların kendini yönetme davranışlarının daha yüksek olduğunu görmüştür.

• Bu ölçeğin diğer alt testi olan “yetişkinden ayrı kalabilme- acil durumlara müdahale edebilme” testinden alınan puanların ortalamaları istatistiksel olarak anlamlı derecede en düşük lisansüstü eğitimli olan ebeveyn çocuklarında çıkmıştır.

• Tablo 4.2.7.1’de okul öncesi dönem çocuklarının anne-babaları haricinde bir bakım veren olup olmamasına göre başka bir bakım vereni olmayan çocukların ortalaması başka bakım vereni olan (anneanne, hala, teyze) çocukların ortalamasından istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek çıkmıştır.

• Tablo 4.2.8.1’de okul öncesi dönemdeki çocukların ebeveynlerinin çalışıp çalışmamasına göre kendini yönetme davranışlarında grupların ortalamaları arasında anlamlı derecede farklılaşmamaktadır. Sadece bu testin alt testlerinden olan “kendine ve çevreye özen gösterme” alt testinden alınan puanlar karşılaştırıldığında ebeveyni çalışmayan çocukların ortalaması ebeveyni çalışan çocukların ortalamasından anlamlı derecede yüksek çıkmıştır. Çocukların ebeveynleri çalıştığında çocuklarına sundukları fiziki ve sosyal imkanlar artarken aynı zamanda ilgilenemediklerini düşünüp aşırı üzerine düşme durumu söz konusu olabilir. Bu durumda çocuklar kendileri dikkat etmeleri, özen

75

göstermeleri gereken şeylere ebeveynleri onların yerine dikkat ediyor olduğundan böyle bir sonuca varılmış olabilir.

• Tablo 4.4.1.1’de görüldüğü üzere ebeveynlerin mükemmeliyetçilik düzeylerinin yaşa göre farklılaşıp farklılaşmadığını tespit için tek yönlü varyans analizi yapılmıştır. Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği tamamından alınan puanlar karşılaştırıldığında ebeveynlerin yaşlarına göre puanların farklılık gösterdiği görülmüştür. Bu bulguyu destekleyen bir çalışma olarak Büyükbayraktar ve arkadaşları (2014: 109-124) annelerin mükemmeliyetçilik ve özyeterlilikleri üzerinde yaptıkları araştırmada mükemmeliyetçilik düzeylerinin yaşa göre anlamlı derecede farklılaştığı sonucuna varmışlardır. Stoeber ve Stoeber (2009:

530-535) yaptığı araştırmada yaş ile beraber mükemmeliyetçiliğin arttığı yönünde bulgu elde etmişlerdir. Enns, ve diğerleri (2001: 1034-1042) ve Jongea ve Wallerb (2003: 1447-1451) Çavuş ve Kıral (2017: 483-508) yaptıkları araştırmalara göre de mükemmeliyetçilik yaşa göre farklılaşmamaktadır. Bu çalışmadaki ebeveynlerin 40 yaş ve üzeri olanların mükemmeliyetçilik düzeylerinin daha yüksek olduğu görülmektedir. Bu yaş aralığındaki ebeveynlerin daha deneyimli kişiler olduklarını ve belirli bir bilince sahip oldukları düşünüldüğünde kendilerine yönelik ve başkasına yönelik mükemmeliyetçilik düzeylerinin yüksek olması beklenen bir sonuçtur.

• Tablo 4.4.2.1’de görüldüğü üzere okul öncesi dönem çocuklarının ebeveynlerinin mükemmeliyetçilik düzeyleri cinsiyetlerine göre göz önüne alındığında cinsiyetlere ortalamalar arasında istatistiksel olarak anlamlı derecede farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Bu bulguyu destekleyen bir araştırma Camadan ve Yüksel (2012: 701-714), Çavuş ve Kıral (2017: 483-508), Çepikkurt ve arkadaşlarının (2018: 106-121) katılımcıların çok boyutlu mükemmeliyetçilik eğilimlerini araştırdığı çalışmadır. Bu çalışma sonucunda katılımcıların cinsiyetine erkeklerin mükemmeliyetçilik ortalamalarının kadınlardan daha yüksek olduğu ancak bu farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görülmüştür. Bu araştırma bulgusunun tersi bir bulguya Abuhanoğlu ve arkadaşları (2015: 413-423) sağlık insan gücü yetiştiren bir üniversitenin öğrencilerinin mükemmeliyetçiliklerini araştırmış ve mükemmeliyetçilik düzeyleri açısından erkeklerin kadınlardan anlamlı derecede yüksek seviyede mükemmeliyetçi oldukları sonucuna varmışlardır.

76

• Okul öncesi dönem çocuklarının ebeveynlerinin mükemmeliyetçilik düzeyleri sahip oldukları çocuk sayısına göre farklılaşmakta mıdır sorusu bağlamında Anova Testi yapılmıştır. Tablo 4.4.3.1’de yapılan testin sonuçları gösterilmektedir. Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği’nden alınan puanların ortalamaları çocuk sayısına göre farklılaşma göstermektedir.

• Tablo 4.4.4.1’deki tabloda görüldüğü üzere okul öncesi dönem çocuklarının ebeveynlerinin mükemmeliyetçilik düzeyleri eğitim durumlarına göre farklılaşmakta olduğu bulunmuştur. Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği puan ortalamaları en yüksek lisansüstü eğitim düzeyindeki ebeveynlerde tespit edilmiştir. Bu bulguya ters düşen nitelikte sonuca varan çalışmayı Büyükbayraktar ve arkadaşları (2014: 109-124) yılında yapmışlardır. Buna göre çok boyutlu mükemmeliyetçilik ortalamaları eğitim düzeyine göre farklılaşmamaktadır. Bu bulguyu desteklemeyen Çavuş ve Kıral (2017: 483-508) öğretim elemanlarının mükemmeliyetçilik ve yalnızlık düzeylerini araştıran bir çalışmada mükemmeliyetçilik düzeylerinin eğitim değişkenine göre farklılaşmadığı sonucuna varmışlardır.

• Tablo 4.2.8.1’de görüldüğü üzere ebeveynlerin mükemmeliyetçilik toplam puan ortalamaları arası fark ebeveynin çalışıp çalışmamasına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede farklılık göstermemektedir. Bu bulguyu desteklemeyen Büyükbayraktar ve arkadaşları (2014: 109-124) ebeveynin çalışma durumuna göre diğerlerine yönelik mükemmeliyetçilik boyutunun çalışmayan anne lehine anlamlı farklılaştığı ve sosyal düzene yönelik mükemmeliyetçilik durumlarının çalışan anne lehine anlamlı farklılaştığını tespit etmiştir. Burns ve Mitchelson (1998) yaptıkları araştırmada çalışan ebeveynin mükemmeliyetçilik düzeyinin daha fazla olduğu yönünde bulguya ulaşmıştır. Tziner ve Tanami (2013: 65-74) bir iş sahibi olmakla mükemmeliyetçi tutumun pozitif korelasyonu olduğunu bulmuştur. Bulgular farkların temel nedeni örneklemlerdeki çalışan çalışmayan ebeveynlerin sayılarının farklılıkları ve mükemmelyetçiliği etkileyen daha birçok dışsal ve içsel faktörün var olmasına bağlanabilir.

77

5.2.Öneriler

Bu çalışma bağlamında bulunan sonuçlara ilişkin öneriler aşağıda verilmiştir.

5.2.1. Uygulayıcılara Öneriler

• Literatür incelendiğinde okul öncesi dönem çocukları için ebeveynlerinin mükemmeliyetçilikleri ve çocukların kendini yönetme davranışları ilişkisi üzerine yapılan bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışma sonuçları anne-babalar için, alanda çalışan kişiler için, ve çocuk ve yetişkin terapistleri için yol gösterici olacaktır.

• Böyle bir çalışma Türkiye’nin farklı illerinde daha fazla okul ve farklı sosyo ekonomik düzeyden katılımcı ile yapıldığında bölgesel farklar ortaya çıkarılarak ebeveyne ve çocuğa hitap eden bir eğitim sistemi içerisine entegre edilebilir.

• Elde edilen bilgilerden yola çıkılarak, Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği ile ebeveynlerin kendi mükemmeliyetçi tutumlarının düzeyleri belirlenerek çocuklarının özerk hareket etmesine bu durumun etkisini fark etmeleri amaçlı seminerler ve eğitimler düzenlenebilir.

• Bulgular göz önüne alındığında çocukların anne babalarının mükemmeliyetçilik seviyelerinin çocukları nasıl etkilediğine dair bilgilendirici seminerler düzenlenebilir.

• Kendini Yönetme Davranışı Ölçeği çocuklar hakkında ilk bilgileri almayı ve onları yakından tanımayı varsa bir gelişimsel farklılığı fark etmeyi sağlayabilir.

Ardından okul öncesi dönemde çocukların gelişimlerine daha sistemli müdahale edebilmek amaçlı kendini yönetme davranışını edinmesini hedef alan öğretim programları yapılarak uygulanabilir.

5.2.2.Araştırmacılara Öneriler

• Bu çalışmada okul öncesi dönem çocukları kendini yönetme davranışları ve ebeveynlerinin mükemmeliyetçilik düzeyleri araştırılmıştır bundan sonraki çalışmalara bu çalışmaya ek olarak bir de ebeveynin benlik algısı, egolarını ölçen ölçeklerle zenginleştirebilir. Bu sayede ebeveynlerin kendine dair algıları yüksek olduğu için çocuklarını aşağı seviyede değerlendirip değerlendirmedikleri noktasında daha net bilgilere ulaşılabilir.

78

• Çocukların kendini yönetme davranışları üzerinde özel okul-devlet okulu eğitimi almasına göre farklılaşıp farklılaşmadığına bakılabilir.

• Kendini yönetme davranışını esas alan bir program okul önces eğitim sürecinin bir parçası haline getirilerek belirli bir süre uygulanabilir ve kontrol ve deney grubu şeklinde bir kıyaslamaya gidilerek bir çalışma yapılabilir.

• Küçük yaş grubuna hitaben yapılan kullanışlı ölçekler bu alana daha önemli katkılar sağlayabilir.

• Ebeveynlerin mükemmeliyetçiliklerine ve çocuklarına dair görüşlerine sadece ölçekle değil bir takım yapılandırılmış ya da yarı yapılandırılmış görüşmeler ile de destekleyerek karışık desenli çalışmalar ile daha ayrıntılı ve güvenilir bilgi elde edilmesi sağlanabilir.

• Çocukların anne ve babalarına ayrı ayrı bu ölçekler uygulanarak çocukların kendini yönetme davranışlarına olan etkisi kıyaslanabilir. Bu anlamda anne ve babanın çocuğun kendini yönetme durumları üzerinde daha kapsamlı bulgulara ulaşılabilir.

79

KAYNAKÇA

Abuhanoğlu, H., Açıkel, C., Çelen, Ö., ve Teke, A.(2015). Sağlık İnsan Gücü Yetiştiren Önlisans Ve Lisans Düzeyindeki Okullarda Mükemmeliyetçilik.

Preventive Medicine Bulletin,14(5), 413-423.

AÇEV(2017).Türkşye’de Erken Çocukluk Bakımı ve Okul Öncesi Eğitime Katılım Raporu, İstanbul.

Adler, A.(1956). Individual Psychology of Alfred Adler. Newyork: Harper.

Agran, M., King-Sears, M. E., Wehmeyer, M. L., & Copeland, S. R. (2003).

Teachers'guide To Inclusive Practices: Student-Directed Learning. Baltimore:

Paul H. Brookes Publishing Co.

Ak,M., Özmenler, N. ve Özşahin, A.(2008).İntihar Girişimi İle Mizaç Özellikleri Arasındaki İlişkinin Major Depresif Örnekleminde İrdelenmesi.Klinik Psikiyatri,11:33-41

Akvardar,Y.,Arkar, H.,Akdede, B.,Gül, S., Sarı,Ö. Ve Tunca, Z.(2005).Alkol Kullanım Bozukluklarında Kişilik Özellikleri. Bağımlılık Dergisi, 6(2):53-59.

Alcı, B. ve Altun, S. (2007). Lise Ö ğrencilerinin Matematik Dersine Yönelik Öz-düzenleme ve Bilişüstü Becerileri, Cinsiyete, Sınıfa ve Alanlara Göre Farklılaşmakta Mıdır? Ç.Ü.Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1): 33–44 Anlıak, Ş. ve Dinçer, Ç. (2005). Okul Öncesi Dönemde Kişiler Arası Bilişsel

Problem Çözme Becerilerinin Geliştirilmesi Developing Interpersonal Cognitive Problem Solving Skills İn Preschool Period. Eurasian Journal of Educational Research, 20: 122-134.

Antony, M. M. ve Swinson, R. P. (2000). Phobic Disorders And Panic İn Adults: A Guide To Assessment And Treatment. Washington, DC, US: American

Psychological Association.

Aral, N., Bulut, Ş., Baran, G. ve Çimen, S. (2001). Çocuk Gelişimi (2.Basım), İstanbul:Ya-Pa Yayınları.

Aral, N. ve Yaşar, M. C. (2010). Yaratıcı Düşünme Becerilerinde Okul Öncesi

80

Eğitimin Etkisi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi,3(2): 201-209.

Arsal, Z. (2009). Öz-düzenleme Öğretiminin İlköğretim Öğrencilerinin Matematik Başarısına ve Tutumuna Etkisi. Eğitim ve Bilim, 24(152): 3–14.

Axelrod, M. I., Zhe, E. J., Haugen, K. A., & Klein, J. A. (2009). Self-Management Of On-Task Homework Behavior: A Promising Strategy For Adolescents With Attention And Behavior Problems. School Psychology Review, 38:325-333.

Azkeskin, K.,Güven, G.,Güral, M., ve Sezer, T.(2013) Investigation Of The

Relationship Between Social Skills And Self-Management Behaviors Of 5 Year Old Children. Journal Of Educatıonal And Instructıonal Studıes In The World, 3(1):53-62.

Baker, J.A.(1996).Everyday Stressors of Academically Gifted Adolescents. Journal of Advanced Academics, 7(2):356-368.

Balçık, G. (2011). 5 Yaş çocuklar için kendini yönetme davranışı ölçeğinin geliştirilmesi. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Barrow, J.C.&Moore, C.A.(1983).Group Intervention With Perfectionist Thinking.

Personal and Guidance Journal, 61:612-615.

Bencik, S. (2006). An investigation of the relationship between perfectionisim and self concept to gifted children(Unpublished master thesis). Hacettepe

University,Ankara.

Benk, A. (2006). The relationships between perfectionism and psychological symptoms among university students (Unpublished master's thesis). Marmara University, Social Science Institute, Istanbul.

Bryan, C.(2001).Testing out normal and neurotic perfectionism from multidimensional perfectionism scale (Unpublished Doctorate Thesis). Marquette University, Milwaukee, Winsconsin.

81

Bronson, M. B. (2000). Self-Regulation İn Early Childhood: Nature And Nurture, New York: The Guildford Press.

Borynack, Z.A.(2003).Contextual influences in the relationship of perfectionism and anxiety: a multidimensional perspective (Unpublished Doctorate

Thesis).Oklahoma University, Norman, Oklahoma.

Bozkurt, F. (2009). Zihinsel yetersiz tanısı alan çocukların tanılama süreçlerinin betimlenmesi (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Anadolu Üniversitesi, Eğitim

Bilimleri Enstütisi, Eskişehir.

Budak, S. (2000). Psikoloji Sözlüğü.(5.bs.) Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.

Burns, D.D. (1980). The Perfectionist Script For Self Defeat. Psychology Today, 14(6):34-51.

Burns, C.P., Roe, B.D. & Ross, E.P. (1992). Teaching Reading in Today’s Elementary Schools, Boston Houghton Mifflin Company.

Burns, L.R &Mitchelson, J.K.(1998).Career Mothers And Perfectionism:Stress At Work And At Home. Personality and Individual Differences, 25: 477-485.

Burns, L. R., & Fedewa, B. A. (2005). Cognitive Styles: Links with Perfectionistic Thinking. Personality and Individual Differences, 38: 103-113.

Büyükbayraktar, Ç. G.,Çiçekler, C.Y.,Rukiye Konuker, R., ve Pirpir, D.A. (2014). 1- 3 Yaş Arasında Çocuğu Bulunan Annelerin Özyeterlikleri İle

Mükemmeliyetçilikleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(26):109-124.

Camadan, F. ve Yüksel, G.(2012). Perfectionism Among Turkish Secondary Students- Türk Ortaöğretim Öğrencilerinde Mükemmeliyetçilik. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3):701-714.

Cırcır, B. (2006). Öğretmen adaylarının denetim odakları ve mükemmeliyetçilik tutumlarının bazı özlük niteliklerine göre karşılaştırılmalı olarak incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

82

Christopher, J.C. ve Hickinbottom, S. (2008). Positive Pscyhology, Ethnocentrism, And Disguised İdeology Of Individualism. Theory and Psychology, 18: 563-589.

Cloninger CR (1987) A Systematic Method For Clinical Description And Classification Of Personality Variants. Arch Gen Psychiatry, 44: 573-588.

Cloninger CR, Svrakic DM, Przybeck TR (1993) A Psychobiological Model Of Temperament And Character. Arch Gen Psychiatry, 50: 975-990

Cole, P. M. (1986). Children‘S Spontaneous Control Of Facial Expression. Child Development, 57: 1309-1321.

Çağdaş, A. ve Seçer, Z.(2002). Çocuk ve Ergende Sosyal ve Ahlak Gelişimi. Ankara:

Nobel Yayınları.

Çelenk, S. (2001). İlkokuma Ve Yazma Öğretiminde Karşılaşılan Sorunlara İlişkin Öğretmen Görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi 8. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Bolu.

Çelik, H. (2010). Zihinsel yetersizliği olan öğrencilere sosyal becerilerin

öğretiminde kendi kendini yönetme tekniği ile sunulan öğretim programının etkililiğinin incelenmesi(Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi).Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

Çepikkurt, F., Demirci, E.,Güler, E. Ve Kızıldağ, E.(2018). Öğretmen Adaylarının

Çepikkurt, F., Demirci, E.,Güler, E. Ve Kızıldağ, E.(2018). Öğretmen Adaylarının