5.5. YANMA DİRENCİ DENEYİNE İLİŞKİN BULGULAR
5.5.3. Oksijen (O 2 ) Değerleri (%)
Uygun şartlar altında ve ölçüm zamanlarında (30 saniyede bir) elde edilen yanma direnci deneyine ilişkin O2 değerleri Çizelge 5.17’de verilmiştir.
42
Çizelge 5.17. Yanma direnci deneyine ait ortalama O2 değerleri.
No Örnek Türü
Alev kaynaklı yanma sonunda ortamda bulunan en düşük O2 değeri (en fazla oksijen kaybı) %19,04 ile poliüretan yapıştırıcısıyla lamine edilen örneklerin yanmasında, en yüksek % 19,35 ile CFRP+Epoksi yapıştırıcısı ile lamine edilen örneklerin yanmasında elde edilmiştir. Toplam yanma sonunda ise en düşük O2 değeri CFRP+Epoksi yapıştırıcılı örneklerde, en yüksek O2 değeri (en az oksijen kaybı) Epoksi yapıştırıcılı örneklerde belirlenmiştir. Örnek türlerinin O2 değerlerine etkisini belirlemek amacıyla yapılan varyans analizi sonuçları Çizelge 5.18' de verilmiştir.
Çizelge 5.18. Yanma direnci deneyine ait ortalama O2 değerlerinin varyans analizi etkileşimlerinin de anlamlı (p≤0,05) olduğu tespit edilmiştir. Örnek türleri arasındaki farklılıkları belirlemek için yapılan Duncan testi sonuçları Çizelge 5.19’da verilmektedir.
43
Poliüretan (Kontrol) 19,78 B
CFRP+Epoksi 19,45 A poliüretan ile lamine edilen örneklerde (%19,78), en düşük Epoksi ile lamine edilen örneklerde (%19,41) bulunmuştur. Literatürde yapılan bir çalışmada sarıçam ve kavak odunları kullanılarak çeşitli emprenye maddeleri ile üre formaldehit ve melamin üre formaldehit tutkalları kullanılarak lamine malzemeler elde edilmiştir.
Sonuçlara göre en fazla oksijen miktarı (%17,59) ile üre formaldehit tutkalı kullanılarak elde edilen örneklerde, en az oksijen miktarı (%16,82) ile melamin üre formaldehit tutkalı kullanılarak elde edilen örneklerde bulunmuştur (Köse, 2008).
Burada kullanılan yapıştırıcı çeşitleri ve emprenye maddelerinin O2 değerini etkilediği söylenebilir. Epoksi yapıştırıcısı ve melamin üre formaldehit tutkalları karşılaştırıldığında fazla bir fark olmadığı tespit edilmiştir. Bunda epoksinin CFRP yapı malzemesiyle, melamin üre formaldehit tutkalının da emprenye maddeleri ile kullanılması açığa çıkan O2 değerini azalttığı belirtilebilir.
Ertekin (2013), yaptığı bir çalışmasında, doğu kayını örneklerini farklı üst yüzey malzemeleri ile kaplamış ve yanma özelliklerini test etmiştir. Sonuçlara göre en düşük O2 değerini kontrol örneklerinde %17,28, en yüksek sayerlak boyalı örneklerde %19,25 elde etmiştir. Kullanılan sayerlak boyalı ürünler oksijen kaybını önlemiş ve olumlu etki etmiştir.
44 5.5.4. Karbon monoksit (CO) Değerleri (ppm)
30 saniye aralıklarla yapılan 240 saniye sonra alev kaynaklı ve toplam 600 saniye sonra yanma ile elde edilen lamine gruplara ilişkin ortalama CO değerleri Çizelge 5.20’de verilmiştir.
Çizelge 5.20. Yanma direnci deneyine ait ortalama CO değerleri (ppm).
No Örnek Türü CFRP+Epoksi yapıştırıcısı ile lamine edilen örneklerde sırasıyla 152,66 ve 413,66 ppm, en düşük ortalama CO değeri ise Epoksi yapıştırıcısı ile lamine edilen örneklerde tespit edilmiştir.
Lamine edilen örnek türlerinin CO değerlerine etkisini belirlemek amacıyla yapılan varyans analizi sonuçları Çizelge 5.21' de verilmiştir.
Çizelge 5. 21. Yanma direnci deneyine ait ortalama CO değerlerinin varyans analizi sonuçları. Etkileşim 8556522,43 1 8556522,43 3632,56 0,00
A: Örnek türü 19041,13 2 9520,56 4,042 0,03
B: Ölçüm zamanı 1765716,07 19 92932,42 39,45 0,00
Etkileşim A*B 116033,49 38 3053,51 1,29 0,03
Hata 235550,50 100 2355,50
Toplam 1,09 160
45
Varyans analizi sonuçlarına göre, örnek türünün ve ölçüm zamanının yanmada açığa çıkan CO ortalama değer üzerine etkisi (p≤0,05) anlamlı bulunmuştur. Ölçüm zamanı ve örnek türü etkileşimlerinin de anlamlı olduğu tespit edilmiştir. Bunlara ilişkin yapılan Duncan testi sonuçları Çizelge 5.22’de verilmiştir.
Çizelge 5.22. Yanma direnci deneyine ait ortalama CO değerlerine ilişkin Duncan
Duncan testi sonuçlarına göre, örnek türleri arasında istatistiksel anlamda bir fark bulunmamıştır. Deney örneklerinin yanması sırasında açığa çıkan en yüksek CO değeri 248,92 ppm ile poliüretan tutkallı lamine örneklerinde belirlenmiştir.
Literatürde yapılan bir çalışmada boraks, borik asit, tanalith-E ve imersol AQUA kimyasal maddeleri ile emprenye yapılan kayın malzeme üzerine poliüretan, sentetik, asit sertleştiricili ve su bazlı vernikler uygulanmış, ve sonuçlarına göre; en yüksek CO değeri (5125,32 ppm) imersol AQUA ile emprenye yapılmış su bazlı vernikli kayın ağaç malzemede, en düşük değer ise (284,53 ppm) borik asit ile emprenye yapılmış poliüretan vernik uygulamalı kayın ağaç malzemede bulunmuştur (Esen, 2009). Bu sonuçlara göre emprenye çeşidi ve vernik türünün karbon monoksit (CO) miktarını arttırıcı etki yaptığı söylenebilir. Benzer bir şekilde lamine katmanlarda CFRP ve epoksi kullanılması karbon monoksit (CO) miktarını artırıcı etki yaptığı belirtilebilir.
46 5.5.5. Azot Oksit (NOx) Değerleri (ppm)
Lamine edilen örnek türlerine ait yanma direnci deneyine ilişkin ortalama NOx
değerleri Çizelge 5.23’de verilmiştir.
Çizelge 5.23. Yanma direnci deneyine ait ortalama NOx değerleri (ppm).
No Örnek Türü ppm) poliüretan yapıştırıcılı örneklerde elde edilmiştir. Alev kaynaksız yanma sonucunda ise en yüksek ortalama NOx değeri CFRP+Epoksi ile lamine edilen örneklerde (61,66 ppm), en az NOx poliüretan yapıştırıcılı örneklerde (21 ppm) bulunmuştur.
CFRP ve yapıştırıcı çeşidinin NOx değerlerine etkisini belirlemek amacıyla yapılan varyans analizi sonuçları Çizelge 5.24' de verilmiştir.
Çizelge 5.24. Yanma direnci deneyine ait ortalama NOx değerlerinin varyans analizi sonuçları.
47
Örnek türlerinin NOx ortalama değerleri üzerinde etkileri %95 güven aralığında, ölçüm zamanı ve örnek türü etkileşiminin de anlamlı olduğu bulunmuştur. Örnek türlerine bağlı olarak gruplar arasında fark olup olmadığını belirlemek için yapılan Duncan testi sonuçları Çizelge 5.25’de verilmiştir.
Çizelge 5.25. Yanma direnci deneyine ait ortalama NOx değerlerine ilişkin Duncan testi sonuçları (ppm).
CFRP+Epoksi, Epoksi ve poliüretanile lamine edilen örnek türleri arasında ortalama NOx değerleri istatistiksel anlamda önemli çıkmıştır. Çalım (2013), yaptığı bir çalışmasında, Doğu kayını odununu sıvı azotla muamele edip boraks ile emprenye ederek yanmada açığa çıkan NOx değerlerini incelemiştir. Sonuçlara göre en yüksek NOx değerini 17,20 ppm ile azot uygulanmış örneklerde, en düşük 14,50 ppm ile kontrol örneklerinde tespit etmiştir. Kayın kontrol örneklerinin NOx değeri emprenye ve azot muamele edilen örneklere göre daha düşük çıkmıştır. Aynı şekilde kayın odununa CFRP ve epoksi eklenerek lamine edilen örnekler, poliüretan eklenerek lamine edilen örneklere göre NOx değerini daha fazla artmıştır. Kayın odununa herhangi bir işlem yapılmaması NOx değerini düşürmüştür.
48
5.6. DİNAMİK EĞİLME (ŞOK) DİRENCİ DENEYİNE İLİŞKİN BULGULAR
Deney örneklerinin dinamik eğilme (şok) direnci değerlerine ilişkin aritmetik ortalama sonuçları Çizelge 5.26’da verilmiştir.
Çizelge 5. 26. Dinamik eğilme (şok) direnci deneyine ait aritmetik ortalama sonuçları (kgm/cm2). güçlendirme uygulamasının genel olarak dinamik eğilme direnci değerini arttırıcı yönde etki yaptığı belirlenmiştir. Lamine gruplarının dinamik eğilme direnci üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapılan varyans analizi sonuçları Çizelge 5.27'de verilmiştir.
Çizelge 5.27. Dinamik eğilme (şok) direnci deneyine ait varyans analizi sonuçları.
Varyans Kaynağı Kareler
49
Kaplama türünün dinamik eğilme direnci üzerine etkisi (p≤0,05) anlamlı bulunmuştur. Tutkal türü ve tutkal-kaplama etkileşiminin dinamik eğilme direnci üzerine etkisi %95 güven aralığında anlamlı olduğu tespit edilmiştir. Gruplar arasındaki farklılığı belirlemek için yapılan Duncan testi sonuçları ise Çizelge 5.28' de verilmiştir.
Yapıştırıcı olarak kullanılan poliüretan ile epoksi tutkallı örnekler farklı homojenlik grubunda bulunmuştur. Bununla birlikte; poliüretan yapıştırıcılı, katmanlar arası epoksi yapıştırıcılı ve etrafı CFRP kaplamalı örnekler arasında istatistiksel olarak önemli bir fark bulunmuştur. Kurt (2006), yapmış olduğu çalışmasında lamine ağaç malzemelerin şok direncini masif örneklerden daha yüksek bulmuştur. Çalışmada PVAc-D4 ve poliüretan esaslı D-VTKA tutkallarını ayrı ayrı kullanarak üretilen örnekler belirli bir süre deniz suyunda bekletildikten sonra örneklerin şok direnci değerleri kontrol gruplarına göre daha düşük olduğunu belirlemiştir. Çalışmada epoksi ile etrafı karbon fiber kaplı örnekler daha yüksek şok direnci değeri vermişlerdir. Yapılan literatür araştırmalarında da lamine malzemenin şok direnci değerlerinin masif ağaç malzemeye göre daha yüksek olduğu belirlenmiş ve çalışmanın sonuçları CFRP sonuçlarını desteklediği tespit edilmiştir. Burada Epoksi yapıştırıcısının yüksek adhezyon özelliğine sahip olması, iki yüzeyin birbirine yapıştırılmasında yüzeylerin gerilmelerini önlemesi ve lamine örneklerin etrafında
50
kullanılan karbon fiberin şok direncine karşı yüksek bir direnç göstermesi, ve mukavemetinin fazla olması söylenebilir.
5.7. BOYUTSAL KARARLILIK TESTLERİ
Lamine örneklerin 4, 8, 16, 24, 48 ve 96 saat su buharına maruz kalması sonucu meydana gelen ağırlık, kalınlık ve genişlik değişimlerine ait istatistiksel değerler ve Duncan testi sonuçları Çizelge 5. 29’da verilmiştir.
Çizelge 5.29. Ağırlık, kalınlık ve genişlik artışına ilişkin %değişim oranları.
Örnek Türü Süre Ortalama
51
Boyutsal kararlılık testleri sonucunda, ağırlık değişiminde en fazla artış poliüretan ile yapıştırılan lamine örneklerde, en az artış ise CFRP+Epoksili örneklerde tespit edilmiştir. Ortalama kalınlık değişiminde en fazla artış katmanlar arası Epoksi yapıştırıcısı ile yapıştırılan lamine örneklerde, en az artış ise poliüretan ile yapıştırılan lamine örneklerde elde edilmiştir. Ortalama genişlik değişiminde en fazla artış poliüretan ile yapıştırılan örneklerde, en az CFRP+Epoksili lamine örneklerde tespit edilmiştir. Özçifçi vd. (2007), yapmış oldukları çalışmalarında farklı tutkal türlerinin ağaç malzemedeki boyutsal kararlılıklarını incelemişlerdir. Sonuçlara göre en fazla ağırlık artışı masif kavak odunu örneklerinde belirlenmiştir. Lamine örneklerde en fazla ağırlık artışı; PVAc tutkalı ile yapıştırılan kavak odunu örneklerde, en az poliüretan esaslı D-VTKA tutkalı ile yapıştırılan kayın odunu örneklerinde elde edilmiştir. Buna göre lamine katmanlarının su buharı difüzyonunu arttırdığı söylenebilir. Kullanılan yapıştırıcılar ağaç malzemenin rutubete maruz kalacak yerlerde boyutsal değişimini engellemektedir. Lamine ağaç malzemenin su buharına karşı etki gösterdiği literatürdeki bilgiyle desteklenmektedir.
Kibaroğlu (2009), yaptığı bir çalışmada doğu kayınından kalıplaşmış kontraplak elde ederek ve üre formaldehit tutkalı kullanarak elde edilen örneklerin boyutsal stabilizasyon değerlerini incelemiştir. Sonuçlara göre genişlik bakımından en yüksek değer 100,99 mm en düşük değer olarak 99,96 mm ölçerek hacimsel olarak %1,03' lük bir artış elde etmiştir. Kalınlık bakımından ise en yüksek değer 9,22 mm, en düşük değer 8,53 mm olarak elde ederek, hacimsel olarak %8,09' luk bir artış elde etmiştir. Liflerin birbirine dik olarak yapıştırılması kaplama levhaların su buharı etkisi ile genleşme miktarını azalttığı söylenebilir. Çalışmalar karşılaştırıldığın da odun örnekleri aynı olsa da kullanılan yapıştırıcıların farklı özelliklerde olması % artış miktarlarının farklı olmasını sağladığı belirtilebilir.
Ağırlık, kalınlık ve genişlik değişimlerinin örnek türü ve süre etkileşimlerine ait varyans analizi sonuçları Çizelge 5,30, Çizelge 5,31 ve Çizelge 5,32 'de verilmiştir.
52
Çizelge 5.30. Lamine örnek türlerinin ve su buharına maruz kalma süresinin ağırlık değişimi etkisine ait varyans analizi sonuçları.
Varyans Kaynağı Kareler birlikte süre-örnek türü etkileşiminin ağırlık değişimi üzerine etkisinin de anlamlı olduğu belirlenmiştir.
Çizelge 5.31. Lamine örnek türlerinin ve su buharına maruz kalma süresinin kalınlık değişimi etkisine ait varyans analizi sonuçları.
Varyans Kaynağı Kareler Etkileşim 889229,75 1 889229,75 108363,23 0,00
Süre 13297,68 6 2216,28 270,08 0,00
Örnek Türü 6869,93 2 3434,96 418,59 0,00
Süre* Örnek Türü 23,61 12 1,96 0,24 0,00
Hata 689,30 84 8,20
Toplam 910110,29 105
Su buharına maruz kalma süresinin ve örnek türünün kalınlık değişimi üzerine etkisi (p≤0,05) anlamlı bulunmuştur. Aynı zamanda süre-örnek türü etkileşiminin de kalınlık değişimi üzerine etkisi anlamlı olarak belirlenmiştir.
53
Çizelge 5.32. Lamine örnek türlerinin ve su buharına maruz kalma süresinin genişlik değişimine ait varyans analizi sonuçları.
Varyans Kaynağı Kareler Toplamı
Serbestlik Derecesi
Kareler Ortalaması
F (Hesap)
P değeri (p≤0,05)
Etkileşim 1099059,03 1 1099059,03 1,19 0,00
Süre 221,25 6 36,87 400,66 0,00
Örnek Türü 11,02 2 5,51 59,88 0,00
Süre* Örnek Türü 0,91 12 0,07 0,83 0,00
Hata 7,73 84 0,09
Toplam 1099299,96 105
Varyans analizi sonuçlarına göre, su buharına maruz kalma süresinin ve örnek türünün genişlik değişimi üzerine etkisi (p≤0,05) anlamlı bulunmuştur. Aynı zamanda süre-örnek türü etkileşiminin de %genişlik değişimi üzerine etkisinin de önemli olduğu belirlenmiştir.
54 BÖLÜM 6
SONUÇLAR VE ÖNERİLER
Deney sonuçlarına göre, örneklerinin statik eğilme direnci en fazla (132,80 N/mm2) katmanlar arası CFRP yapı malzemesi ve epoksi yapıştırıcısı kullanılan lamine örneklerde elde edilmiştir ve kontrol gruplarına göre %41,57 oranında artış göstermiştir. Karbon fiber takviyeli kompozitler ahşap sektöründe epoksi yapıştırıcısı ile birlikte kullanılarak ahşap malzemenin eğilmeye karşı maruz kalan kısımlarında güçlendirme çalışmalarında kullanılabilir.
Eğilmede elastikiyet modülü ortalama değeri en fazla 14004,83 N/mm2 ile katmanlar arası epoksi ve etrafı CFRP kaplanarak elde edilen örneklerde belirlenmiştir ve kontrol gruplarına göre %51,03 oranında artış göstermiştir. CFRP yapı malzemesinin yüksek esneme ve kopma özelliği sayesinde ahşap köprü, merdiven, kolon, kiriş ve çatılarda bölgesel güçlendirmede kullanılabilir.
Yapışma deneyi sonucunda, katmanlar arası CFRP yapı malzemesi ve Epoksi yapıştırıcısı ile lamine edilen örnek türlerinde ortalama yapışma direncinin en fazla olduğu belirlenmiştir (22,77 N/mm2). Aynı zamanda kontrol gruplarına göre % 114,81 oranında artış göstermiştir. Bundan dolayı, CFRP ve epoksi yapıştırıcısı kullanılarak ahşap yapıların zarar görmüş bölümlerinde ve restorasyon çalışmalarında kuvvetlendirme amacıyla kullanılabilir. Epoksi yapıştırıcısının lamine ahşap malzemeye yüksek mukavemetle yapışması sonucunda ahşabın yıpranma süresini uzattığı söylenebilir.
Yanma deneyi sonucunda, ağırlık kaybı (%) ortalama değerlerinde en fazla ağırlık kaybı, %31,38 ile poliüretan yapıştırıcılı örneklerde en az %1,49 ile Epoksi yapıştırıcısı ile lamine edilen örneklerde belirlenmiştir. Ayrıca örneklerde elde edilen en yüksek sıcaklık CFRP+Epoksi yapıştırıcılı örneklerde (551,23 oC), en düşük
55
Epoksi yapıştırıcılı örneklerde (305,72 oC) elde edilmiştir. Bununla birlikte en düşük
%O2 değeri CFRP+Epoksi yapıştırıcılı örneklerde (%18,31), en yüksek %O2 değeri (en az oksijen kaybı) Epoksi yapıştırıcılı örneklerde (% 20,04) tespit edilmiştir.
Ortalama CO (ppm) değerinde en yüksek artış 413,66 ppm ile CFRP+Epoksi yapıştırıcısı ile lamine edilen örneklerde, en düşük 289 ppm ile Epoksi yapıştırıcılı örneklerde belirlenmiştir. Ortalama NOx (ppm) değeri en yüksek CFRP+Epoksi ile lamine edilen örneklerde (61,66 ppm), en az ortalama NOx değeri ise poliüretan yapıştırıcılı örneklerde (21 ppm) tespit edilmiştir. Çalışmalar sonucunda, karbon fiberin yanmayı geciktirici etkisinden dolayı özellikle ahşap yapı elemanlarında tercih edilebilir. Özellikle ahşap evlerin dış ve iç cephesine epoksi yapıştırıcısı ile birlikte eklendiğinde herhangi bir nedenden oluşacak yangın gibi tehlikelerin etki süresini uzatabilir. Fakat CFRP yapı malzemesi ahşap yapılarda yanmayı geciktirmesine rağmen ortaya çıkarttığı gazların (CO, NOx) fazla olmasından dolayı ve ortamdaki sıcaklık arttıkça CFRP' nin O2 kaybını artırmasından dolayı ortama zehirleyici etki yaptığı söylenebilir.
Dinamik eğilme (şok) direnci değerleri en fazla epoksi ile yapıştırılan etrafı CFRP kaplamalı örneklerde (0,62 kgm/cm2), en az poliüretan ile yapıştırılan örneklerde (0,36 kgm/cm2) tespit edilmiştir ve kontrol gruplarına göre %72,22 oranında artış göstermiştir. Sonuçlara göre epoksi ile yapıştırılan etrafı CFRP kaplamalı örnekler şok direncine karşı daha fazla direnç sağlamıştır. Ağaç malzemeye dışardan gelebilecek ani etkilere karşı CFRP ve epoksi yapıştırıcısı kullanılarak ahşap malzemenin zarar görmesi engellenebilir. Epoksinin uygulanan yüzeye kuvvetli ve hızlı nüfuz etmesi ve CFRP ile mukavemetinin artmasından dolayı özellikle ahşaptan yapılan zeminlerde yıpranma süresini uzatmak için kullanılabilir.
Boyutsal kararlılık testleri sonucunda, ağırlık değişiminde en fazla artış (%48,81) poliüretan ile yapıştırılmış lamine örneklerinde, en az %36,75 ile CFRP+Epoksili örneklerde tespit edilmiştir. Kalınlık değişiminde en fazla artış %6,11 ile katmanlar arası Epoksi yapıştırıcısı ile yapıştırılan lamine örneklerde, en az %5,06 ile poliüretan ile yapıştırılan lamine örneklerde elde edilmiştir. Genişlik değişiminde en fazla artış (%8,03) poliüretan ile yapıştırılan örneklerde, en az (%7,77) CFRP+Epoksili lamine örneklerde tespit edilmiştir. Bu sonuçlara göre kontrol
56
gruplarına göre genel anlamda %22,33 oranında artış göstermiştir. Elde edilen sonuçlara göre, CFRP malzemesi ve epoksi yapıştırıcısı genel anlamda su buharı etkisine karşı direnç göstermiştir. Buna göre, özellikle su buharına maruz kalan banyo mobilyalarında kullanılması uygun görülebilir.
57
KAYNAKLAR
Akgül, T., “Ahşapların ve birleşim noktalarının fiber takviyeli polimerlerle güçlendirilmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Sakarya, 13-42 (2007).
ASTM-E 69, “Standard test methods for combustible properties of treated wood by the fire aparatus”, ASTM-E 69-02 (2007).
Borri, A., Corradi, M., “A method for flexural reinforcement of old wood beams with CFRP materials”, Composites Part B: Engineering, Science Direct Journals, 36 (2): 143-153 (2005).
Bozkurt, A. Y., Erdin, N., “Odun anatomisi”, Ders Kitabı, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi, İstanbul, 268-287 (2000).
Brunner, M., Schnueriger, M., “Timber beams strengthened by attaching prestressed carbon FRP laminateswith a gradiented anchoring device”, Proceedings of the international symposium on bond behaviour of FRP in structues (2005).
BS EN 204, “Non-structural adhesives for joining of wood and derived timber products”, British Standards, England (1991).
BS EN 205, “Test methods for wood adhesives for non-structural applications- determination of tensile shear strength of lap joints”, British Standards, England (1991).
Chen, C. J., “Mechanical behavior of fiberglass reinforced timber joints”, Louisiana, USA (1999).
Çalım, O., “Sıvı azot muamele görmüş ve boraks ile emprenye edilmiş ağaç malzemenin yanma özelliklerinin belirlenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 76-104 (2013).
Çetin, F., “Darbe (Vurma) test makinalarının muayenesi ve kalibrasyonu”, TSE, Metroloji ve Kalibrasyon Merkezi, Ankara (2003).
Dempsey, D. D., Scott, D. W., “Wood members strengthened with mechanically fastened FRP strips”, Journal of Composites for Construction, 10 (5): 392-398 (2006).
Ertekin, S., “Farklı üst yüzey malzemeleri ile kaplanan ağaç malzemelerin yanma özelliklerinin belirlenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 54-91 (2013).
58
Esen, R., “Emprenye yapılmış ağaç malzeme üzerine uygulanan üst yüzey işlemlerinin yanma direncine etkilerinin belirlenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 84-111 (2009).
Fiorelli, J., Dias, A., “Fiber glass-reinforced glulam beams: mechanical properties and theoretical model”, Materials Research, 263-269 (2006).
Guan, Z. W., Rodd, P. D., Pope, D. J., “Study of glulam beams prestressed with pultruded CFRP”, School of the Environment, University of Brighton, Moulsecoomb, Brighton, January, United Kingdom, (2004).
Guller, B., “Odun kompozitleri”, Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Isparta, 135-160 (2001).
Güler, C., Subaşı, S., “Karbon ve cam lifi ile güçlendirilmiş lamine sarıçam (Pinus sylvestris L.)”, KSÜ Mühendislik Bil. Der., Düzce Üniversitesi, Orman Fakültesi, Orman Endüstri Mühendisliği Bölümü, Düzce, (2012).
İnternet: Dost Kimya Endüstriyel Hammaddeler Sanayi ve Tic. Ltd. Şti., “Kompozit ürünler”, http://www.kompozit.net (2014).
İnternet: SBC Kimya Endüstriyel Hammaddeler Sanayi ve Tic. Ltd. Şti., “İzosiyanat ürünler”, http://www.sbc.com.tr (2014).
Kaçamer, S., “İmersol aqua ve tanalith-e ile emprenye edilmiş ısıl işlemli ağaç malzemelerin yapışma yanma dirençlerinin belirlenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 36-56 (2010).
Keskin, H., Atar, M., Kurt, R., “Lamine Edilmiş Sarıçam (Pinus sylvestris L.) Odununun Bazı Fiziksel ve Mekanik Özellikleri”, KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi, Kahramanmaraş, 5-10 (2003).
Keskin, H., Togay, A., “Lamine edilmiş karaçam odununda kesiliş yönünün eğilme direnci ve eğilmede elastiklik modülüne etkileri”, Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, Ankara, 13-25 (2004).
Kılıç, E., “Kompozit malzemeden yapılan yaprak yayların analizi”, Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir, 3-15 (2006).
Kibaroğlu, R., “Su buharına bırakılan kalıplanmış kontraplağın boyutsal stabilizasyonunun belirlenmesi”, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 65-70 (2009).
Köse, L., “Çeşitli kimyasal maddelerle emprenye edilen lamine ağaç malzemelerin yanma mukavemetinin araştırılması”, Bilim Uzmanlığı Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 63-147 (2008).
59
Kurt, Ş., “Emprenye edilmiş lamine ağaç malzemelerin (LVL) deniz ortamında bazı teknolojik özelliklerinin değişimi”, Doktora Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Endüstri Mühendisliği Bölümü, Bartın, 309-336 (2006).
Kurtoğlu, A., Zorlu, A., Chugg, D., “Yapıştırılmış tabakalı ağaç malzemeler”, İ.Ü.
Orman Fakültesi Dergisi, İstanbul, 5 (4): 65-69, (1979).
Kurtoğlu, A., “Yapı ve yapı elamanı üretiminde ağaç malzemenin üstünlükleri”, Mobilya Dekorasyon Dergisi, İstanbul, 34 (1): 87-91 (2000).
Luggin, W., Bergmeister, K., “Carbon fiber reinforced and prestressed timber beams”, 2nd Int. PhD. Symposium in Civil Engineering, Budapest (1998).
Mıstak, O., “Sarıçam ağaç malzeme ve farklı fiber (FRP) kumaşları ile elde edilen lamine ağaç malzemelerin mekanik özelliklerinin belirlenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 49-66 (2013).
Muratoğlu, A., “Restorasyonda ahşap yapı elemanlarının karbon fiber takviyeli polimerler (CFRP) ile güçlendirilmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 42-77 (2011).
Okçu, O., “Emprenye edilmiş lamine ağaç malzemenin yapışma ve yanma özellikleri”, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Karabük, 42-82 (2006).
Ogawa, H., “Architectural application of carbon fibers, Development of new carbon fiber reinforced glulam”, Toho R. Co. Ltd., Japan, (1999).
Ogawa, H., “Architectural application of carbon fibers, Development of new carbon fiber reinforced glulam”, Toho R. Co. Ltd., Japan, (1999).