Matematik Dersine Yönelik Kaygı ile ilgili Yapılan Çalışmalar

Yenilmez ve Özabacı (2003) çalıĢmalarında yatılı öğretmen okulu öğrencilerinin matematik kaygıları ve tutumlarını çeĢitli değiĢkenlere göre incelemiĢlerdir. ĠliĢkisel tarama modeli kullanılan çalıĢma, Bozüyük, EskiĢehir, Kütahya, TavĢanlı ve Afyon öğretmen okullarında öğrenim gören 408 öğrenci ile yapılmıĢtır. ÇalıĢma sonucunda,

öğrencilerin matematik kaygıları ile matematik notları arasında negatif bir iliĢki olduğu ve öğrencilerin notları arttıkça matematik kaygılarının azaldığı sonucu ortaya çıkmıĢtır. Sınıf düzeyi değiĢkeni ile matematik kaygıları arasında herhangi bir iliĢki bulunmamıĢtır.

Yenilmez ve Özbey (2006) yaptıkları araĢtırmada, Ġnegöl ilçesinde ilköğretim 5., 6., 7. ve 8. sınıflarda öğrenim gören öğrencilerin matematik kaygı düzeylerini çeĢitli değiĢkenlere göre incelemiĢtir. ÇalıĢmada veri toplama aracı olarak Erol‟un geliĢtirdiği “Matematik Kaygı Ölçeği” kullanmıĢlardır. Elde edilen bulgular, kaygının sınıf düzeyi, genel baĢarı durumu, matematik baĢarı durumu, anne ve babanın eğitim durumu değiĢkenlerine göre farklılaĢtığını ortaya koymuĢtur.

Dede ve Dursun (2008) yaptıkları araĢtırmada ilköğretim 2. kademe öğrencilerinin matematik kaygı düzeylerini cinsiyet ve sınıf düzeylerine göre

araĢtırmıĢlardır. Tarama modeline göre yapılan çalıĢma, 6., 7. ve 8. sınıf öğrencilerine uygulanmıĢtır. Veri toplama aracı olarak „Matematik Kaygı Ölçeği‟ kullanılmıĢtır. Elde edilen veriler öğrencilerin matematik kaygı düzeylerinin orta düzeyde olduğunu göstermiĢtir.

52

Konca (2008), “7. sınıf öğrencilerinin matematik kaygısının nedenlerinin bazı değiĢkenler açısından incelenmesi” isimli araĢtırmasında öğrencilerin matematik

kaygılarını, nedenlerini, matematiğe karĢı olan olumsuz tutumlarını ve matematik kaygı düzeyi arasındaki bağlantıyı incelemiĢtir. Tarama modeliyle yapılan çalıĢmada

öğrenciler için “Matematik Kaygı Ölçeği”, “KiĢisel Bilgi Formu”, öğretmenler için ise “Tutum Ölçeği” kullanılmıĢtır. Elde edilen bulgular, 7. sınıf öğrencilerinin matematik kaygılarının cinsiyet, zekâ düzeyi, okulun konumu, ailenin ekonomik durumu, okul türü, anne-baba eğitim durumu ile iliĢkili olduğunu göstermiĢtir.

Aydın (2011) araĢtırmasında ilköğretim ikinci kademe öğrencilerin matematik kaygısını cinsiyet değiĢkenine göre incelemiĢtir. AraĢtırmasını Sivas ilinde ilköğretim 6., 7. ve 8. sınıfa devam eden 407 öğrenci ile gerçekleĢtirmiĢtir. Tarama modeline göre yapılan araĢtırmada, “Matematik Kaygı Ölçeği” kullanılmıĢtır. ÇalıĢma sonucunda öğrencilerin cinsiyetleri ile matematik kaygısı arasında bir iliĢki olmadığı görülmüĢtür.

Dursun ve Bindak (2011) yaptıkları çalıĢmada ilköğretim ikinci kademe öğrencilerin matematik kaygılarını incelenmiĢtir. Tarama modeliyle yapılan çalıĢmaya, ilköğretim 6., 7. ve 8. sınıfa devam eden 266 öğrenci katılmıĢtır. Veri toplama aracı olarak “Matematik Kaygı Ölçeği” kullanılmıĢtır. ÇalıĢma sonucunda

elde edilen bulgular, ilköğretim 8. sınıf öğrencilerinin matematik kaygılarının 6. ve 7. sınıf öğrencilerinin matematik kaygılarından yüksek olduğunu göstermiĢtir.

Kurbanoğlu ve Takunyacı (2012) yaptıkları çalıĢmada lise öğrencilerinin

matematik dersine yönelik kaygı, tutum ve öz yeterlik inançlarını, cinsiyet, okul türü

ve sınıf düzeyi açılarından incelemiĢlerdir. ĠliĢkisel tarama modeliyle yapılan çalıĢmada, veri toplama aracı olarak, “Matematik Tutum Ölçeği”, “Matematik

53

Sakarya iline bağlı okullarda öğrenim gören 9., 10., 11. ve 12. sınıf öğrencileri ile yapılmıĢtır. Elde edilen bulgular, öğrencilerin cinsiyeti ile kaygıları arasında fark olmadığını, öğrencilerin okul türü ve sınıf düzeylerine göre kaygı, tutum ve öz yeterlik inançları arasında fark olduğunu göstermiĢtir.

TaĢdemir (2015) yaptığı çalıĢmada Bitlis ilinde bir ortaokulda 5., 6., 7. ve 8. sınıflara devam eden 280 öğrencinin matematik kaygı düzeyini demografik değiĢkenlere göre incelemiĢtir. ÇalıĢmada, matematik kaygı ölçeği ve kiĢisel bilgi formu kullanmıĢtır. Elde edilen bulgular, öğrencilerin Matematik dersini sevdiğini ve sınıf düzeyi düĢük olan öğrencilerin kaygı düzeylerinin de düĢük olduğunu ortaya çıkarmıĢtır.

Evren (2016) yaptığı çalıĢmada ilköğretim 6., 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin benlik saygısı ile matematik kaygıları arasındaki iliĢkiyi incelemiĢtir. Tarama modeliyle yapılan çalıĢmada, veri toplama aracı olarak “Matematik Kaygısını Derecelendirme Ölçeği Ġlköğretim Formu” ve “Piers-Harris Çocuklarda Öz Kavram Ölçeği” kullanılmıĢtır. ÇalıĢma sonucunda, öğrencilerin sınıf düzeyi ile matematik kaygıları

arasında iliĢki bulunmamıĢtır. Bunun yanında, kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre yüksek matematik kaygısına sahip olduğu sonucuna ulaĢılmıĢtır.

Gerez Cantimer ve ġengül (2016) “Ortaokul 6., 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin matematik dersine yönelik kaygıları ve dersi değerlendirmeleri” isimli çalıĢmalarında öğrencilerin matematik dersine karĢı olan kaygıları ve matematik dersini değerlendirmelerini nitel araĢtırma yöntemlerinden durum çalıĢmasına dayandırarak incelemiĢlerdir. Veri toplama aracı olarak, açık uçlu sorulardan oluĢan görüĢ formu kullanmıĢlardır. Elde edilen bulgular, 7. ve 8. sınıf öğrencilerin matematiksel sembollerin zorlaĢmasıyla 6. sınıflara göre daha çok matematik kaygısı yaĢadıklarını ortaya çıkarmıĢtır.

54

Elçin (2016), KKTC‟de ilköğretim ikinci kademe (ortaokul) öğrencilerinin matematik kaygılarının düzeylerini ve öğrencilerin matematik kaygılarının cinsiyet, bölge, sınıf düzeyi ve not ortalamalarına göre değiĢip değiĢmediğini incelemiĢtir. Tarama modeline göre yapılan çalıĢmada, Bindak tarafından geliĢtirilen “Matematik

Kaygı Ölçeği” ve yarı yapılandırılmıĢ görüĢme soruları kullanılmıĢtır. KKTC genelinde tüm ortaokul öğrencilerine uygulanan çalıĢmada öğrencilerin, orta derecede kaygılı oldukları ve cinsiyet farklarına göre matematik kaygılarının

değiĢmediği sonuçlarına ulaĢılmıĢtır.

2.8.4 Matematik Dersine Yönelik Öz Yeterlik İnancı ile İlgili Yapılan